Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται…» (Γαλ.6,14)
Ἀφοῦ χρονικά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἴμαστε κοντὰ στὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ἑπόμενο εἶναι, σύμφωνα μὲ τὰ λειτουργικά μας ἔθιμα, καὶ ὁ Ἀπόστολος τῆς σημερινῆς Κυριακῆς νὰ περιλαμβάνη κάτι γιὰ τὸν σταυρό. Καὶ αὐτό, τὸ σχετικὸ μὲ τὸ σεπτὸ σύμβολο τῆς πίστεώς μας, πού περιλαμβάνει, εἶναι ἡ ὁμολογία τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ὅτι ἔχει σταυρωθῆ γιὰ τὸν κόσμο. Μᾶλλον καὶ ὁ κόσμος εἶναι σταυρωμένος γιὰ ἐκεῖνον καὶ ἐκεῖνος πάλι εἶναι σταυρωμένος γιὰ τὸν κόσμο. «’Εμοί κόσμος ἐσταύρωται, κἀγώ τῷ κόσμω».
Ἡ συγκινητικὴ αὐτὴ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου πρῶτα στοὺς ἀρχαίους ἐκείνους χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας καὶ κατόπιν σὲ ὅλους ἐμᾶς, πού διαβάζομε τὶς ἅγιες Ἐπιστολές του, γεννᾶ στὴ ψυχὴ μας κάποια ἐρωτήματα, ἰδίως σὲ μᾶς ἐφέτος πού προσπαθοῦμε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὸν κοινωνικὸ παλμὸ τοῦ ἱεροῦ κηρύγματός του. Ποιὸ δὲ συγκεκριμένα ἐρώτημα μᾶς γεννᾶ ἡ ἐξομολογητικὴ φράση του «ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται»; Τὸ ἑξῆς: Οἱ χριστιανοὶ οἱ πιστοὶ κατὰ πάντα, οἱ εὐσυνείδητοι, οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ πνεύματος, ἀποτελοῦν ἕνα ἰδιαίτερο, ἕνα ξεχωριστὸ κομμάτι τῆς κοινωνίας, μᾶλλον ἕνα νεκρὸ κομμάτι τοῦ κοινωνικοῦ σώματος, μία κοινωνικὴ «κάστα»;
Ἡ συγκινητικὴ αὐτὴ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου πρῶτα στοὺς ἀρχαίους ἐκείνους χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας καὶ κατόπιν σὲ ὅλους ἐμᾶς, πού διαβάζομε τὶς ἅγιες Ἐπιστολές του, γεννᾶ στὴ ψυχὴ μας κάποια ἐρωτήματα, ἰδίως σὲ μᾶς ἐφέτος πού προσπαθοῦμε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὸν κοινωνικὸ παλμὸ τοῦ ἱεροῦ κηρύγματός του. Ποιὸ δὲ συγκεκριμένα ἐρώτημα μᾶς γεννᾶ ἡ ἐξομολογητικὴ φράση του «ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται»; Τὸ ἑξῆς: Οἱ χριστιανοὶ οἱ πιστοὶ κατὰ πάντα, οἱ εὐσυνείδητοι, οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ πνεύματος, ἀποτελοῦν ἕνα ἰδιαίτερο, ἕνα ξεχωριστὸ κομμάτι τῆς κοινωνίας, μᾶλλον ἕνα νεκρὸ κομμάτι τοῦ κοινωνικοῦ σώματος, μία κοινωνικὴ «κάστα»;
Ἀπ’ ὅ,τι ὅμως συμπεραίνομε ἀπὸ τὴ συνολικὴ θεώρηση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ διάκριση αὐτὴ τῶν χριστιανῶν μέσα στὸ κοινωνικὸ σῶμα οὐδέποτε πῆρε ἐξωτερικὴ μορφὴ καὶ σχῆμα. Ἡ διάκριση τῶν χριστιανῶν στὴν κοινωνία ἦταν ἐσωτερικὴ καὶ περισσότερο οὐσιαστική. Αὐτὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Ἰδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὐδέποτε ἔδωσε ἐντολὴ οἱ μαθητές Του νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς μέλη τῆς κοινωνίας, ὅπως καὶ στὶς ἡμέρες Του καὶ στὸ παρελθὸν συμπεριφέρονταν τὰ μέλη κάποιων Ἰουδαικῶν κοινοτήτων, ὅπως ἦσαν γιὰ παράδειγμα οἱ λεγόμενοι Ἐσσαῖοι, ἢ οἱ μαθητὲς κάποιων ἀρχαίων, πρὸ Χριστοῦ φιλοσοφικῶν σχολῶν. Αὐτοὶ ζοῦσαν ἔξω ἀπὸ τοὺς συνηθισμένους κατοικημένους χώρους, μὲ ἑνιαῖο, ὁμοιόμορφο πρόγραμμα ζωῆς, μὲ ἀποκλειστικὴ δική τους, ὅπως λέμε στὴ σημερινὴ γλώσσα, κουλτούρα.
Σήμερα, ὅμως, πού ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο νὰ κηρύττη, ὅτι «ὁ κόσμος πέθανε γιὰ ἐκεῖνον, καί δὲν ὑπάρχει πλέον», μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι γράφοντας αὐτὰ τὰ παράξενα λόγια, δὲν ἐννοοῦσε ὅτι οἱ χριστιανοί, οἱ μαθητές του, ὄφειλαν καὶ ἀπὸ ἄποψη τόπου καὶ συνηθειῶν, νὰ εἶναι διαφορετικοὶ ἀπὸ τοὺς συμπολίτες των. Καὶ γιὰ νὰ θυμηθοῦμε πάλι τὸν Κύριό μας, ἐκεῖνο πού ζήτησε ἀπὸ τοὺς γνήσιους μαθητές Του ὡς εἰδοποιὸ διαφορὰ ἦταν τὸ ἦθος, τίποτε τὸ ἐξωτερικὸ σημάδι. Ἂς ἀκούσουμε τὸν αἰώνιο Λόγο Του: «ἐν τούτω γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστέ, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν.13,35). Μὲ αὐτὸ τὸ γνώρισμα ἐπιθυμοῦσε ὁ Ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας νὰ ξεχωρίζουμε ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους: Μὲ τὴν ἀγάπη! Γι’ αὐτὸ ἐπίσης καὶ ἀποχαιρετώντας τοὺς ἀγαπημένους μαθητὲς Του τὴ Μεγάλη Πέμπτη εἶπε στὴν Ἀρχιερατική Του προσευχὴ πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα Του, τοῦ Ὁποίου τὸ ὑπέρτατο θέλημα ἔμελλε σὲ λίγο νὰ ἐκπληρώση μὲ τὸν φρικτό Του καὶ ζωοποιὸ ἐπὶ Σταυροῦ Θάνατο. «Πάτερ, ἀνεφώνησε ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας, στὴν περιπαθῆ ἐκείνη Προσευχὴ Του πρὸ τοῦ Πάθους, Πάτερ σὲ παρακαλῶ ὄχι νὰ τοὺς πάρης ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ νὰ τοὺς φυλάξης ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ» (Ἰωάν.17,15).
Καὶ ἔτσι ἀκριβῶς ἀντιλήφθηκαν ἤδη οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ τὴν παρουσία τους στὸν κόσμο. Δηλαδὴ νὰ εἶναι διαφορετικοὶ ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους μὴ χριστιανοὺς μόνο στὰ ἤθη. Καὶ μάλιστα νὰ εἶναι ἐπιφορτισμένοι μὲ αὐτὸν τὸν ὑψηλὸ καὶ φιλόδοξο σκοπό: νὰ εἶναι μέσα στὸν κόσμο, ὅπως ἡ ψυχὴ στὸ σῶμα! «Ὅπερ ἐστιν ἐν σώματι ψυχή, τοῦτ’ εἰσιν ἐν κόσμω χριστιανοὶ» παρετήρησε εὔστοχα ἕνα πολὺ παλαιὸ βιβλίο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας φιλολογίας, ἡ λεγομένη «πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή».
Ἑπομένως, ἀγαπητοί, ὅταν ἀκοῦμε σήμερα τὸν Ἀπόστολο νὰ ἐξομολογεῖται, ὅτι εἶναι νεκρὸς γιὰ τὸν κόσμο καὶ ὁ κόσμος νεκρὸς γι’ αὐτόν, πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι δὲν ἐπιθυμοῦσε μὲ αὐτὴν τὴν ἐξομολόγησή του νὰ ὁδηγήση τοὺς πιστοὺς σὲ ἰδιαίτερους τόπους, ἔξω ἀπὸ πόλεις καὶ χωριά, μὲ μία τελείως ἰδιαίτερη ἐξωτερικὴ συμπεριφορά. Αὐτὴ ἡ λεγομένη σήμερα «γκετοποίηση» δὲν εἶναι ἴδιον τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ ἄλλων παραθρησκευτικῶν καὶ ἀντικοινωνικῶν ὁμάδων, καὶ στὸ παρελθὸν καὶ στὸ παρόν, μὲ ὕποπτους σκοποὺς καὶ προθέσεις. Ἐμεῖς καὶ ἀπὸ τὸν Κύριό μας καὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους μας διδαχθήκαμε νὰ εἴμαστε μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμο ὄχι τοπικῶς, ἀλλὰ τροπικῶς. Μακρυὰ ἀπὸ τὸ ἀντίθεο καὶ ὑλιστικὸ πνεῦμα του. Καὶ ὅταν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχουμε νὰ μὴ μᾶς ἐπηρεάζη τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται πανίσχυρο, τότε εἴμαστε κοντὰ στὸν Ἀπόστολό μας.
Νὰ ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ γίνη πιὸ σαφές, ὅ,τι εἴπαμε προηγουμένως; Ἂς σκεφθοῦμε τοὺς νέους καὶ τὴ συμπεριφορὰ τους μέσα στὸ κοινωνικό, ἠθικὸ κλίμα τῆς ἐποχῆς μας. Τὸ κοσμικὸ πνεῦμα ἔχει διαλύσει κάθε ἔννοια ἠθικῆς. Καὶ τὴν χειρότερη ἁμαρτία τὴν θεωρεῖ φυσικό, λογικώτατο πράγμα. Ἀποτέλεσμα οἱ περισσότεροι νέοι νὰ παρασύρωνται ἀπὸ τὸ ὁρμητικὸ ρεῦμα τοῦ ἀνήθικου βίου. Στὴν περίπτωση αὐτὴ πού ὁ εὐσεβὴς νέος θὰ ἀντισταθῆ γενναία καὶ θὰ τιμήση τὴν εὐαγγελικὴ ἠθική, τότε ἀποξενώνεται ἀπὸ τὸν κόσμο. Τότε γιὰ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου γίνεται νεκρός, ὅπως ὁ Ἀπόστολος. Χωρὶς νὰ ἀνέβη στὰ βουνὰ ἢ νὰ ἀπομονωθῆ στὴν ἐρημιά. Τότε εἶναι μιμητὴς τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου. Ἀμὴν.
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
