Τί είναι ο επικίνδυνος Πνευματισμός;


Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

«καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτὸν καὶ πεσών ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων»(Μάρκ.9,20)
Καὶ κάποια ἄλλη Κυριακή τοῦ χρόνου, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, διαβάζεται στοὺς ναούς μας ἡ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ Εὐαγγελίου μας. Δηλαδὴ ἡ θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριό μας ἑνὸς δαιμονιζόμενου νέου μετὰ ἀπὸ τὴν Μεταμόρφωσή Του στὸ ὄρος Θαβώρ. Στὸ σημερινό μας κήρυγμα μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ θαῦμα θὰ μιλήσουμε γιὰ μία ὁμάδα συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζονται ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ πίστη, πού πρεσβεύουν, πνευματιστές. Ποῦ θὰ κατατάξουμε αὐτοὺς τοὺς λεγομένους πνευματιστές;

Ὅσοι φρονοῦν τὰ τοῦ Πνευματισμοῦ δὲν εἶναι κατ’ ἀρχὰς ἄθεοι, οὔτε ὅμως καὶ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ἀφοῦ ὑποστηρίζουν ὅτι πιστεύουν στὴν ὕπαρξη κόσμου πνευματικοῦ δὲν ἀνήκουν στοὺς ὑλιστές. Οἱ ὑλιστές, ὅπως τὸ φωνάζει καὶ τὸ ἐπίθετό τους, οὔτε σὲ πνεῦμα πιστεύουν, οὔτε σὲ Θεό. Ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ τί διδάσκει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ἢ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐπίσης Πνεῦμα. «Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα…» κηρύσσει μεγαλοφώνως ὁ 103ος Ψαλμὸς (στ.3), ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἶπε στὴ Σαμαρείτιδα «πνεῦμα ὁ Θεὸς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν.» (Ἰωάν. 4,24).

Ὅλα αὐτὰ θέλουν νὰ τὰ ἀγνοοῦν οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ ὑλισμοῦ φθάνοντας μάλιστα στὸ σημεῖον νὰ ἑρμηνεύουν καὶ καθαρὰ πνευματικὰ φαινόμενα στὴ ζωή μας, ὅπως εἶναι ἡ σκέψη ἢ τὸ συναίσθημα, ὡς ἀποτελέσματα τῆς ὕλης. Οἱ ὀπαδοὶ ὅμως τοῦ Πνευματισμοῦ, γιὰ τοὺς ὁποίους κάνουμε λόγο στὸ σημερινὸ κήρυγμά μας, μὲ ἀφορμὴ τὸν δαιμονιζόμενο νέο τοῦ Εὐαγγελίου μας, τὸν ὁποῖον βασάνιζε τὸ πονηρὸ πνεῦμα, αὐτοὶ ξεχωρίζουν ἀπὸ τοὺς προηγούμενους ὑλιστές. Οἱ πνευματιστὲς πιστεύουν στὸ πνεῦμα. Πιστεύουν ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα, ὥστε μὲ τὸ θάνατο νὰ χάνεται καὶ νὰ ἐξαφανίζεται. Μαζὶ μὲ τὸ σῶμα ἔχει καὶ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο μένει καὶ μετὰ τὸ θάνατό του. Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τοὺς ζωντανούς. Ὄχι μόνο του, ἀλλὰ μὲ τὴ βοήθεια κάποιου ἄλλου, τὸ ὁποῖο αὐτοὶ ὀνομάζουν μέντιουμ.

Μὲ τέτοιες ἰδέες καὶ ἀντιλήψεις οἱ πνευματιστὲς ναὶ μὲν δὲν εἶναι ἄθεοι, ὅπως οἱ ὑλιστές, ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ποῦ, λοιπόν, θὰ τοὺς κατατάξουμε; Στοὺς αἱρετικούς; Δυστυχῶς εἶναι κάτι χειρότερο.

«Προσεκτικότερη μελέτη τῆς διδασκαλίας τοῦ Πνευματισμοῦ ἀποδεικνύει, ὅτι πέραν μίας ἁπλῆς φιλοσοφικῆς καὶ ἠθικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία βασίζεται στὴν «παραφυσικὴ» ἢ «ψυχικὴ» δραστηριότητα καὶ τὶς ἀποκαλύψεις καὶ διδασκαλίες «πνευμάτων», ὁ Πνευματισμὸς εἶναι οὐσιαστικῶς πίστη, «ἀποκάλυψη» καὶ θρησκεία, ἀναγόμενη ἕως τὰ ἀρχαῖα εἰδωλολατρικὰ μαντεῖα, πίστη συγγενής τῆς μαγείας καὶ τῆς νεκυομαντείας (νεκρομαντείας)».

Ἡ θέση, ἑπομένως, τῆς Ἐκκλησίας στὸ ζήτημα τοῦ Πνευματισμοῦ εἶναι ἀπόλυτα ἀρνητική. Ναὶ μὲν ὅσοι ἀκολουθοῦν τὰ διδάγματα καὶ τὶς πρακτικές τοῦ Πνευματισμοῦ δείχνουν μὲ τὶς πράξεις των, ὅτι πιστεύουν στὸ πνεῦμα, πλὴν ὅμως ἡ πίστη των αὐτὴ εἶναι τελείως λανθασμένη ἢ καλύτερα πίστη ἀντιχριστιανική. Γιὰ ἀόρατο, πνευματικὸ κόσμο μᾶς ὁμιλεῖ ἡ Ἁγία Γραφή. Μιλᾶ γιὰ ἐπίγεια, γιὰ καταχθόνια, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐπουράνια (Φιλιπ. 2,10). Μιλᾶ γιὰ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, οἱ ὁποῖες βρίσκονται στοὺς οὐρανούς (Ἐφεσίους (3,10). Μιλᾶ γιὰ σώματα ἐπίγεια καὶ ἐπουράνια, μὲ διαφορετικὴ δόξα (Α΄Κόρ. 15,40). Μιλᾶ, τέλος, γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ τὰ πονηρὰ καὶ κακὰ πνεύματα, πού σκοπὸ ἔχουν νὰ ταλαιπωροῦν τοὺς ἀνθρώπους, τὰ ὁποία ὀνομάζει μὲ ὀνόματα, πού προκαλοῦν φόβο καὶ τρόμο γιὰ τὴν μεγάλη δύναμη, ποῦ κατέχουν. Ἂς ἀκούσουμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο πῶς ἐκφράζεται γι’ αὐτὴν τὴ φοβερὴ πραγματικότητα, τὴν ὁποία εὐτυχῶς δὲν βλέπουν τὰ μάτια τοῦ σώματός μας. «…οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσίους 6,12).

Αὐτὴ εἶναι πολὺ περιληπτικὰ ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸν πνευματικὸ κόσμο, τὸν καλὸ καὶ τὸν κακό. Δυστυχῶς οἱ ἀνὰ τὸν κόσμον πνευματιστές, ἀφοῦ διετύπωσαν τὴ δική τους διδασκαλία γιὰ τὰ πνεύματα, ἔχουν ἀποκόψει τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἔχουν βυθισθεῖ στὸ μαῦρο σκοτάδι τῆς πλάνης. Στὴ οὐσία ἡ πίστη τους σχετίζεται μὲ τὰ πονηρὰ πνεύματα. Τὰ μέντιουμ, πού χρησιμοποιοῦν στὶς σκοτεινὲς συγκεντρώσεις των, ἐὰν δὲν χρησιμοποιοῦν ἀπάτη καθαρή, συνομιλοῦν μὲ τὰ ἀκάθαρτα καὶ πονηρὰ πνεύματα, ὅμοια μὲ ἐκεῖνο τὸ κακοῦργο πνεῦμα πού βασάνιζε ἀλύπητα τὸν δυστυχισμένο νέο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσπαθοῦσε ἄλλοτε νὰ τὸν ρίξει στὸ νερὸ γιὰ νὰ τὸν πνίξει, καὶ ἄλλοτε στὴ φωτιὰ γιὰ νὰ τὸν κάψει.

Ὅσοι βέβαια σήμερα ἀσχολοῦνται μὲ τὸν πνευματισμὸ κίνητρα οἱ λιγότεροι ἔχουν τὴν κακὴ περιέργεια, ἐνῶ οἱ περισσότεροι δὲν διαφέρουν ἀπὸ κοινοὺς ἀπατεῶνες. Ἐκμεταλλεύονται τὸν πόνο μερικῶν ἀνθρώπων ἢ τὴν εὐπιστία τους, καλύτερα τὴν ἀπιστία τους στὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Χριστό, καὶ πλουτίζουν μὲ τὶς ἀπάτες των εἰς βάρος τῶν ἀφελῶν.

Εἴθε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, γρήγορα νὰ ἀνανήψουν καὶ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία ὅσοι πιάστηκαν στὰ τόσο ἐπικίνδυνα δίχτυα τοῦ Πνευματισμοῦ καὶ σωθοῦν ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ τὴν ἐπήρεια τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων. Ἀμὴν. 

+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!