Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«καί ἤρξαντο ἀπό μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες ». (Λουκᾶ 14, 18).
Τή θλιβερή, ἀποκαρδιωτική εἰκόνα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, πού μᾶς ἔδωσε στήν ἀρχή ἡ σημερινή Παραβολή τοῦ Εὐαγγελίου μας, ἡ Παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου, θέλουμε γιά λόγους διδακτικούς νά τήν μεταφέρουμε στή ζωή τῶν νέων τῆς ἐποχῆς μας. Βέβαια γιά νά εἴμαστε πιό ἀκριβεῖς, ἡ Παραβολή πού ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας δέν ἀναφέρεται στούς νέους, ἀλλά γενικά σέ ἀνθρώπους ἀδιακρίτως ἡλικίας. Τοῦτο ὅμως δέν ἔχει σημασία. Σημασία γιά μᾶς, πού ἀκοῦμε αὐτήν τήν Παραβολή τοῦ Κυρίου μας ἔχει τό πῶς δεχθῆκαν τήν πρόσκλησή Του. Ὅτι ἀμέσως ἀρνήθηκαν νά προσέλθουν στό Τραπέζι τοῦ Χριστοῦ οἱ προσκεκλημένοι προβάλλοντας διάφορες ἀσύστατες, ἀβάσιμες δικαιολογίες.
Τό ἐρώτημα, λοιπόν, πού θέτουμε ὡς βάση τοῦ κηρύγματός μας εἶναι: οἱ νέοι σήμερα μοιάζουν ἤ διαφέρουν ἀπό ἐκείνους τούς ἀγενεῖς προσκεκλημένους τοῦ Εὐαγγελίου μας; Τί δείχνουν μέ τή ζωή τους; Θά εἶναι συνεχιστές τῆς θρησκείας τῶν προγόνων τους ἤ θά καταντήσουν οἱ ἀρνητές της; Θά μείνουν συνειδητά χριστιανοί Ὀρθόδοξοι στή ζωή τους ἤ θά παρασυρθοῦν καί μέ δικαιολογίες διάφορες θά ἐνταχθοῦν στά στρατόπεδα τῶν ἀπίστων καί ἀρνητῶν τῆς πατροπαράδοτης πίστης των; «Ἀρχικά, πρέπει νά ποῦμε, ὅτι μέσα ἀπό τή μελέτη τῆς σχέσεως τῶν νέων μας μέ τή Θρησκεία τῶν προγόνων τους μπορεῖ νά διαπιστωθεῖ, ὅτι οἱ συνέπειες τῆς νεωτερικότητας (δηλαδή τῶν πνευματικῶν ρευμάτων τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς φιλοσοφίας τῶν ἡμερῶν μας) ἔχουν ἐπηρεάσει τόσο τήν κοινωνία στό σύνολο της ὅσο καί τή νεολαία. Τά τελευταῖα χρόνια βλέπουμε πάντως μία ἀξιόλογη στροφή τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τή θρησκεία ὅλο καί πιό σημαντική, χωρίς αὐτή ἡ τοποθέτησή τους νά σημαίνει πάντα μία θρησκευτικότητα πού νά ἀποδεικνύεται καί στόν καθημερινό τρόπο ζωῆς… Φαίνεται, δηλαδή, πώς καί σήμερα, στόν αἰώνα μας, οἱ ἀξίες καί οἱ ἰδέες τῆς ὀρθοδοξίας ἐνσταλαγμένες στή συνείδηση καί στή νοοτροπία τῶν νέων διατηροῦν ἀμείωτη τήν ἰσχύ τους. Δόξα τῷ Θεῶ! Στό σημεῖο ὅμως αὐτό πρέπει νά ἐπισημανθεῖ καί τό γεγονός, ὅτι αὐτή ἡ υἱοθέτηση τοῦ συγκεκριμένου συστήματος ἀρχῶν καί ἀξιῶν τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης ἀπό τούς νέους δέν σημαίνει καί τήν αὐστηρή τήρηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν. Φαίνεται μᾶλλον ἡ κακή ἐπίδραση τῶν «ἀξιῶν» τῆς νεωτερικότητας, τοῦ καταναλωτισμοῦ καί γενικά τῶν διαδεδομένων στή νεολαία μας κοσμικῶν ἰδεῶν καί τῆς γνωστῆς παγκοσμιοποίησης ἔχουν βαθιά ἐπίδραση στήν καθημερινή ζωή τῶν νέων. Ἔτσι γιά τούς περισσότερους νέους ἡ ἀποδοχή τῆς χριστιανικῆς ὀρθοδοξίας δέν συνοδεύεται ἀπαραίτητα καί ἀπό τήν ἀποδοχή τῶν πρακτικῶν της. Δηλαδή πιό μεγάλη ἐπίδραση ἔχει ἡ ἑλληνική ὀρθοδοξία ὡς σύμβολο θρησκευτικῆς καί πολιτισμικῆς ταυτότητας, παρά σέ ἐπίπεδο πρακτικῶν (πόσο συχνά ἐκκλησιάζονται, προγαμιαῖες σχέσεις κ.α.).
Ὥστε, ὅπως μαρτυροῦν σχετικές ἔρευνες ἀνάμεσα στούς νέους σημαντική μερίδα τῶν παιδιῶν μας δέν συμπεριφέρονται μέ τήν αὐθάδεια τῶν προσκεκλημένων τῆς Παραβολῆς μας. Δέν ἀρνοῦνται ψυχρά τή Θρησκεία τῶν Πατέρων τους λέγοντας «ἀγρόν ἠγόρασα... ἤ ζεύγη βοῶν ἠγόρασα…». Ἀντίθετα ἡ νεανική τους ψυχή παρά τίς ἀμέτρητες ἐπιθέσεις τῶν ποικίλων πειρασμῶν ἀντιστέκεται καί ἑλκύεται ἀπό τό ἀνυπέρβλητο κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Πόσο προσεκτικοί πρέπει νά εἴμαστε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅλοι μας ὅσοι ἐπιμελούμεθα τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν μας, γονεῖς, δάσκαλοι, ἱερεῖς, παιδαγωγοί. Ἐφοδιασμένοι μέ τήν ἀγάπη τήν ἀληθινή, ἡ ὁποία «πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει…». (Α΄Κορ. 13, 7). Οὐδέποτε θά λησμονοῦμε ὅτι ἡ «ἐφηβεία εἶναι ἡ ἐποχή πού ἀνακαλύπτει ὁ ἄνθρωπος τίς μεταφυσικές ἀξίες καί σχηματίζει τό πιστεύω του καί τήν κοσμοθεωρία του». Ἡ θρησκευτικότητά του προχωράει μέσα ἀπό συνεχεῖς ἀπορρίψεις καί ἀνακατατάξεις προσωπικῆς μορφῆς καί δυναμικῆς. Ἡ θρησκευτική πίστη τῶν περισσοτέρων ἐφήβων εἶναι περισσότερο ἀφηρημένη. Ἡ θρησκευτικότητα τοῦ ἐφήβου φαίνεται νά χωρίζεται σέ δύο περιόδους. Ἡ πρώτη ἐφηβεία εἶναι ἡ ἡλικία τῶν μεγάλων ἐρωτημάτων γύρω ἀπό τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Στήν ὥριμη ἐφηβεία ὁ νέος εἴτε ἐγκαταλείπει τή θρησκευτική θεώρηση τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου εἴτε προχωρεῖ στή δημιουργία μίας προσωπικῆς θρησκευτικότητας. Συχνά βέβαια ἔχουμε καί ἐφήβους πού συνεπαίρνονται ἀπό ἀκραῖες θρησκευτικές δοξασίες, τελετουργίες καί δόγματα. Καταλήγουν νά πειραματίζονται μέ μυστικές ἐμπειρίες ἀνατολικῶν θρησκειῶν ἤ σατανικῶν τελετῶν, προκειμένου νά ἀναπληρώσουν τήν παρηγοριά καί τήν ἀσφάλεια πού θά τούς προσέφερε μία ὑγιής θρησκευτική πίστη. Ὁ παιδαγωγός καί ὁ πνευματικός σύμβουλος τῶν νέων ἔχει καθῆκον νά σταθεῖ ἀρωγός στήν προσπάθεια τῶν ἐφήβων μαθητῶν νά διαμορφώσουν τήν προσωπική θρησκευτική τους ταυτότητα.
Η Πίστη σ’ αὐτή τήν ἡλικία τῆς ἐφηβείας πρέπει νά ἐφοδιάζει τό νέο μέ ἕνα συνεπῆ προσανατολισμό, ἐν μέσω τόσο περίπλοκων καί ποικίλων δεσμεύσεων. Ἡ Πίστη πρέπει νά συνδυάζει ἀξίες καί πληροφόρηση, πού θά διασφαλίζουν γιά τό νέο μία σταθερή βάση γιά τήν κατάκτηση τῆς προσωπικῆς του ταυτότητας καί τή διαμόρφωση τῆς προσωπικῆς του προοπτικῆς. Οἱ παραπάνω θέσεις εἶναι πολύτιμες καί ἀσφαλῶς πρέπει νά συνδυασθοῦν καί μέ τά δεδομένα τῶν δικῶν μας «κλινικῶν» εὑρημάτων, πού προκύπτουν ἀπό τά Πατερικά κείμενα, τούς Νηπτικούς Πατέρες, τά Γεροντικά. Χρειάζονται συγχρόνως οἱ παιδαγωγοί νά ἀφομοιώσουν τά πρότυπα τῆς Παράδοσής μας ἀλλά καί τῶν ψυχοκοινωνικῶν ἐρευνῶν, ὥστε νά μπορέσουν νά εἶναι ἀρωγοί τῶν ἐφήβων στίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν προκειμένου νά φθάσουν στήν θρησκευτική τους ὡριμότητα. Ὁ γονιός καί ὁ πνευματικός σύμβουλος ὀφείλουν νά ἐφοδιάζουν τό νέο μέ ἕνα συνεπῆ προσανατολισμό, μέσω τοῦ ὁποίου θά ἐμπεδώνει τίς πραγματικές ἀξίες τῆς ζωῆς καί θά ὠθεῖται στήν κατάκτηση τῆς προσωπικῆς του ταυτότητας.
Ἀσφαλῶς, ἀγαπητοί, δύσκολο τό ἔργο αὐτό. Ἀλλά σίγουρα ὁ Θεός θά εἶναι στό πλευρό μας. Ἀμήν
+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
