ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ


Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων…» (Λουκᾶ 18,11)
Ἀπό σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἰσερχόμαστε στήν ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ Τριωδίου. Σέ μία χρονική περίοδο, τήν ὁποία καθόρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νά ἐνδιαφερθοῦμε περισσότερο γιά τή ψυχή μας. Ἤ γιά νά θέσουμε πιό σωστά τό θέμα μας, νά φροντίσουμε ὅλοι μας νά συμμορφωθοῦμε μέ τήν θεόπνευστη προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἑαυτούς πειράζετε εἰ ἐστέ ἐν τή πίστει, ἑαυτούς δοκιμάζετε, ἤ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτούς ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐν ὑμῖν ἐστιν; Εἰ μή τι ἀδόκιμοι ἐστέ» (Β΄Κορ.13,5).

Στήν ἱερή, λοιπόν, αὐτή, ξεχωριστή, τοῦ χρόνου περίοδο τοῦ Τριωδίου, πού ἀρχίζει ἀπό τήν σημερινή Κυριακή, ἔχουμε καθῆκον γιά τήν καλή πνευματική καί ψυχική μας ὑγεία νά ἐξετάσουμε προσεκτικά ὁ κάθε πιστός τόν ἑαυτό του, ὅπως προηγουμένως μᾶς δίδαξε ὁ μέγας Ἀπόστολος, ἐάν, δηλαδή, ἔχουμε πράγματι ἐγκολπωθεῖ τήν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου, ἐάν, πιό συγκεκριμένα, κατοικεῖ στή ψυχή μας ὁ Χριστός ἤ εἶναι μόνο στά χείλη μας. Καί νά σήμερα, ὅπου στούς ναούς μας ἀκούσθηκε ἡ μικρή μέν σέ ἔκταση, ἀλλά μεγάλη σέ βάθος πνευματικό περικοπή τοῦ τελώνου καί φαρισαίου, ἡ πρώτη ἀφορμή τῆς ἐνδοσκόπησής μας, τό πρῶτο καίριο ἐρώτημα. Μάλιστα γιά νά τό διατυπώσουμε στή γλώσσα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου, εἶναι τό ἑξῆς: «Μήπως εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐκκλησίας, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, οἱ ἄνθρωποι τῆς νηστείας καί τῶν καλῶν ἔργων ρατσιστές; Μάλιστα! Ρατσιστές ὅπως κλασσικός ρατσιστής ἦταν στήν παλαιά θρησκεία τοῦ Νόμου, τοῦ Μωυσέως, ὁ φαρισαῖος τῆς παραβολῆς μας;».

Ἀλλά μήπως εἶναι καλύτερα πρίν δικαιολογήσουμε αὐτόν τόν βαρύ καί προσβλητικό χαρακτηρισμό τοῦ φαρισαίου ὡς ρατσιστῆ, δοῦμε τί σημαίνει τό ἐπίθετο αὐτό, τό ὁποῖο στήν ἐποχή μας πολύ συχνά ἐκσφενδονίζεται ἐναντίον κάποιων συνανθρώπων μας; Ρατσισμός, λοιπόν, εἶναι ἡ ἐσφαλμένη καί ἐπικίνδυνη συνάμα ἀντίληψη, ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι ὅλοι ἴσοι μεταξύ τους, ἀλλά διαχωρίζονται σέ ἀνώτερους καί κατώτερους, διακρινόμενοι εἴτε ἀπό τό χρῶμα τοῦ δέρματος, τήν ἐθνικότητα, τή θρησκεία, τό φύλο, εἴτε ἀπό τόν σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. Τό πιό συνηθισμένο εἶδος ρατσισμοῦ, καί αὐτό πού ἔχει δώσει τήν ἀρχική ὀνομασία στήν λέξη, εἶναι ὁ φυλετικός ρατσισμός, δηλαδή ὅτι ἡ φυλή, στήν ὁποία ἀνήκουμε, εἶναι ἡ καλύτερη.

Οἱ φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σέ βιολογικές διαφορές μεταξύ τῶν φυλῶν, βάσει τῶν ὁποίων καί προσδιορίζουν αὐτές σέ ἀνώτερες καί κατώτερες. Ὡς ἐκ τούτου, μέ τή θεωρία αὐτή ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ φυλή μέ συγκεκριμένα (ἀνώτερα) ἐξωτερικά ἤ ἀνθρωπολογικά χαρακτηριστικά, ἔχει τό δικαίωμα νά θεωρεῖ ἑαυτόν της ἀνώτερη ἀπό τίς ἄλλες. Δυστυχῶς, ὅπως γνωρίζετε, ἡ ἰδέα αὐτή ἔγινε ἡ μικρή, ἀλλά τόσο δυναμική φλόγα, πού ἄναψε τήν πυρκαγιά τοῦ τελευταίου παγκόσμιου πολέμου.

Στό Εὐαγγέλιό μας σήμερα ὁ φαρισαῖος τῆς παραβολῆς μόνος του ἔδωσε ἄνετα τό δικαίωμα νά τόν χαρακτηρίσουμε ρατσιστή, ἀπό ἄποψη ὄχι φυλῆς ἤ χρώματος τοῦ δέρματος, ἀλλά ἀπό ἄποψη θρησκευτική καί ἠθική. Μόνος του ἐνώπιoν τοῦ Θεοῦ, τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ξεχώρισε, λόγω ἠθικῆς καί θρησκευτικῆς ἀνωτερότητας, τόν ἑαυτό του καί τόν ὕψωσε πάνω ἀπό ὅλον τόν κόσμο… «Οὐκ εἰμί, ἰσχυρίσθηκε, μέ αὐτοπεποίθηση πρωτοφανῆ, ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων». Ἐγώ δέν εἶμαι σάν τούς ἄλλους ἀνθρώπους.. καί γιά νά μή νομίσει κάποιος, πού ἀκούει τό κήρυγμά μας, ὅτι ἀδικήσαμε τόν φαρισαῖο τῆς Παραβολῆς μας χαρακτηρίζοντάς τον ρατσιστή, ἄς λάβουμε ὑπόψη τοῦ Χριστοῦ μας τήν κρίση. Ἐκεῖνος τόν καταδίκασε, κλείνοντας τή σύντομη Παραβολή του καί λέγοντας ὅτι «κατέβη οὗτος (δηλαδή ὁ τελώνης) δεδικαιωμένος εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ ἤ γάρ ἐκεῖνος». Ἔστω καί ἄν ὁ φαρισαῖος εἶχε, καθώς ἰσχυρίσθηκε στήν προσευχή του, τόσες ἀρετές, θρησκευτικές καί ἠθικές…

Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι οἱ διακρίσεις πού ἐγωιστικά ἐπιβάλλουμε μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, δέν εἶναι ἔργο θεάρεστο. Δέν εἶναι στό Θεό ἀρεστό νά ὑψώνουμε τόν ἑαυτό μας πάνω ἀπό τούς ἄλλους, τούς ὁποίους νά κατηγοροῦμε, νά καταδικάζουμε καί περιφρονοῦμε. Μπορεῖ νά μή συμφωνοῦμε, αὐτό δέν εἶναι κακό. Ὅμως εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἐκφράζουμε ἀπέναντί τους μίσος ἤ ἀπέχθεια καί περιφρόνηση. Ὤ! ἡ περιφρόνηση τοῦ ἄλλου, τοῦ διαφορετικοῦ ἀπό ἐμᾶς, πόσο εἶναι μισητό στό Θεό τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους, σ’ Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος ἀδιακρίτως «ἀνατέλλει τόν ἥλιον αὐτοῦ ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους» (Ματθ.5,45).

Ἄλλες, δυστυχῶς, θρησκεῖες ἐπάνω στή γῆ ποτίζουν τούς ὀπαδούς των μέ μίσος καί κακία καί περιφρόνηση γιά τούς ἄλλους, τούς ἀπίστους, ὅπως τούς χαρακτηρίζουν μέ βδελυγμία. Καί ἔτσι βασιζόμενοι σέ τέτοιες θεωρίες καί διδαχές σπέρνουν, ὅπως καθημερινά βλέπουμε, τόν τρόμο καί τό φόβο, τή συμφορά καί τή δυστυχία στούς «ἄλλους», πού δέν ἀνήκουν στή δική τους θρησκεία ἤ τήν δική τους ἠθική. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί διδαχθήκαμε ἀπό τούς ἁγίους διδασκάλους μας τό «ἀποστυγοῦντες τό πονηρόν» (Ρωμ. 12,9), δηλαδή νά μισοῦμε μέ τή ψυχή μας τό κακό, τήν πονηριά, οὐδέποτε ὅμως νά μισοῦμε τούς κακούς ἤ τούς πονηρούς καί νά τούς καταδιώκουμε, ὅπως δυστυχῶς μία σκοτεινή περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας συνέβη στή Δυτική Ἐκκλησία.

Ταῦτα λέγοντας, ἀγαπητοί, δέν ἀμνηστεύουμε τό κακό ἤ τήν ἀνηθικότητα. Ἁπλῶς ἑνώνουμε καί ἐμεῖς τή φωνή μας μαζί μέ τούς ἐχέφρονες καί πραγματικούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀντίθετοι σέ κάθε φανατική συμπεριφορά ἤ ἐχθρική ἀπέναντι σέ ὅλους ἐκείνους, πού γιά κάποιους λόγους εἶναι διαφορετικοί ἀπό ἐμᾶς. Καί ἄς μή ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Κύριος δέν καταδίκασε, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, τόν φαρισαῖο διότι δέν ἦταν σάν τούς ἄλλους ἴδιος καί ὅμοιος στήν ἀδικία καί τήν ἀνηθικότητα ἤ τήν ἀσέβεια. Τόν καταδίκασε διότι ὑπερήφανα ξεχώρισε καί ἐξύψωσε τόν ἑαυτό του πάνω ἀπό τούς ἄλλους. Εἴθε ποτέ νά μή πέσουμε στό δικό του μοιραῖο σφάλμα. Ἀμήν

+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!