Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«εὑρών δέ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό». (Ἰωάν. 12,14).
Ἡ εἴσοδος τοῦ Κυρίου μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στήν ἁγία πόλι, τήν ὁποία γιορτάζουμε σήμερα Κυριακή τῶν Βαίων, θυμίζει τούς θριάμβους τῶν ἀρχαίων, δηλαδή τήν παρέλαση πού ἔκανε ἕνας νικητής στρατηγός στήν ἀρχαία Ρώμη μετά τή νίκη του. Οἱ ρωμαϊκοί θρίαμβοι, ἡ παρέλαση τῶν στρατιῶν ὅταν γύριζαν νικηφόρες ἀπό τούς πολέμους σέ μακρινά ἤ σχεδόν, γιά τότε, ἐξωτικά μέρη, μέσα στά στενά, λιθόστρωτα δρομάκια τῆς πρωτεύουσας τῆς αὐτοκρατορίας, στή Ρώμη, εἶναι ἐντυπωμένες στήν κοινή συνείδηση ἀπό φαντασμαγορικές εἰκόνες. Τί συνέβαινε τότε; Οἱ στρατιῶτες ἀκολουθώντας τίς ἀρχαῖες ὁδούς, ζωσμένες στό πλάι μέ ναούς ἀφιερωμένους ἀπό παλαιότερους θριάμβους, φθάνουν μέσα σέ σαλπίσματα καί οὐρανομήκεις κραυγές, στήν κεντρική πλατεία, ὅπου ὁ νικητής στρατηγός, ἀκολουθούμενος ἀπό τούς αἰχμαλώτους βασιλεῖς τῶν βαρβάρων καί τά λάφυρα, ἀνεβαίνει στόν ναό τοῦ Διός στό Καπιτώλιο, ντυμένος σάν θεός. Παρά τή θεϊκή ἤ ἡμιθεϊκή του ὅμως ἰδιότητα, δίπλα του στό ἅρμα στεκόταν ἕνας σκλάβος πού τοῦ ψιθύριζε συνεχῶς στό αὐτί «θυμήσου πώς εἶσαι θνητός».
Ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ Κύριός μας «ἐν θριάμβω» εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα. Νικητής ἔνδοξος, ὁ ὁποῖος πρίν λίγο κατέβαλε, νίκησε τόν πιό ἀνίκητο μέχρι τότε καί ἀδίστακτο ἐχθρό, τόν θάνατο. Ἕναν νεκρό, τόν φίλο του Λάζαρο, νεκρό στό τάφο ἐπί τέσσερεις ἡμέρες, πού ἤδη βρωμοῦσε, τόν ξαναέφερε στή ζωή μπροστά στά μάτια πολλῶν θεατῶν. Γι’ αὐτό καί ἑκατοντάδες ἁπλῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων, τόν ὑποδέχονται μέ φωνές καί ἀλαλαγμούς στήν εἴσοδο τῆς ἁγίας πόλεως «διά τοῦτο, σχολιάζει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, καί ὑπήντησεν αὐτῶ ὁ ὄχλος ὅτι ἤκουσεν τοῦτο αὐτόν πεποιηκέναι τό σημεῖον».
Καί πρίν κάνουμε λόγο γιά τά κοσμικά ἀξιώματα καί κυρίως ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση τῶν χριστιανῶν ἀπέναντί τους, ἄς θυμηθοῦμε πῶς ἕνα πολύ παλαιό ἐκκλησιαστικό κείμενο καθόριζε τή θέση τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο καί στά πράγματα αὐτοῦ τοῦ μάταιου κόσμου: «Χριστιανοί, παρατηροῦσε στοχαστικά, οὔτε γῆ, οὔτε φωνῆ, οὔτε ἔθεσι, διακεκριμένοι τῶν λοιπῶν εἰσιν ἀνθρώπων... τοῖς ἐγχωρίοις ἔθεσιν ἀκολουθοῦντες, ἐν τέ ἐσθῆτι καί διαίτη καί τῷ λοιπῶ βίω θαυμαστήν καί ὁμολογουμένως παράδοξον ἐνδείκνυνται τήν κατάστασιν τῆς ἑαυτῶν πολιτείας». Δηλαδή μέ λόγια ἁπλά: «Οἱ Χριστιανοί οὔτε ἀπό τόν τόπο πού κατοικοῦν, οὔτε ἀπό τή γλώσσα πού μιλοῦν, οὔτε ἀπό τίς ἐξωτερικές συνήθειες, ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀκολουθώντας τίς τοπικές συνήθειες, καί στό ντύσιμο καί στό φαγητό καί στόν ὑπόλοιπο βίο. παρά ταῦτα ἡ πολιτεία τους φανερώνεται θαυμαστή καί ὁμολογουμένως παράδοξη».
Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τήν μαρτυρία αὐτοῦ του ἀρχαιότατου βιβλίου, πού φέρει τόν τίτλο «πρός Διόγνητον ἐπιστολή», οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν ἀπέρριπταν παντελῶς τά ἤθη τῆς κοινωνίας, ὥστε νά ζοῦν στό περιθώριο ὡς τελείως ἀπόκοσμοι καί περίπου σάν τούς ἐρημίτες. Ἁπλά τί στάση ἀκολουθοῦσαν στό θέμα αὐτό; Ἔδιναν νέο πνεῦμα, νέα πνοή, φερμένη ἀπό τόν οὐρανό, καινούργια ἀξία στά διάφορα κοινωνικά θέσμια. Ὅπως καί στά κοσμικά ἀξιώματα. Ἐδῶ κατ’ ἐξοχήν ἐμπνέονταν ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀκριβῶς λάμπει καί ἀκτινοβολεῖ στή θριαμβευτική του εἴσοδο στά Ἱεροσόλυμα. Δέν ἀπορρίπτει ὁ Κύριός μας τόν αὐθόρμητο λαϊκό ἐνθουσιασμό γιά τήν μοναδική νίκη του. Δέν ἀποφεύγει τόν θρίαμβο καί ἄς διαμαρτύρονται οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ἀπό ἀφόρητη ζήλεια καί κακεντρέχεια. Ἀλλά πόσο ὅμως διαφορετικά συμπεριφέρεται ἀπό τούς προηγούμενους θριαμβευτές! Δέν ἔρχεται ὑπερήφανος, ἀλαζονικός ἐπάνω σέ ἀπαστράπτουσες ἅμαξες, ἀλλά καθισμένος ἐπάνω στό πιό ταπεινό, ἐκεῖνα τά χρόνια καί εὐτελές μεταφορικό μέσο, ἐπάνω στή ράχη ἑνός ὀναρίου, ὅπου εἶχαν προηγουμένως ἁπλώσει τά ροῦχα τους ἐπίσης ταπεινοί θαυμαστές του. Μέ τήν συμπεριφορά του αὐτή ὁ Κύριός μας, τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου του μετά βαΐων καί κλάδων στά Ἱεροσόλυμα, ἀφαίρεσε διά παντός κάθε κοσμικό μεγαλεῖο καί δόξα ἀπό τά λεγόμενα ἀξιώματα. Κράτησε μόνο τήν οὐσία τοῦ ἀξιώματος, ὅπως τήν διετύπωσε πρίν λίγο στούς μαθητές του, ὅταν ἤλεγχε τήν φιλοδοξία τους, καθώς καί τήν ἔννοια τοῦ κοσμικοῦ ἀξιώματος: «ὅς ἐάν θέλη γενέσθαι μέγας ἐν ὑμιν ἔσται διάκονος ὑμῶν καί ὅς ἄν θέλη ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος ἐσται πάντων δοῦλος».
Αὐτό βέβαια, πού ἔκαμε τότε ὁ Κύριός μας, τόν καιρό τοῦ θριάμβου Του στά Ἱεροσόλυμα, δέν εἶναι ἕνα εὔκολο μάθημα. Ἀντίθετα ἀπαιτεῖ πολλή «φιλοσοφία», μεγάλη ἄσκηση ἀπό τόν μαθητή Του, ὅταν γίνει κάποτε κάτοχος κάποιου ἀξιώματος, ἀκόμη καί ἐκκλησιαστικοῦ. Δηλαδή νά παραμείνει καθαρός ἀπό τήν ἔπαρση καί τήν ἀλαζονεία καί νά προτιμήσει ἀπό ὅσα προσφέρει ὁ κόσμος τό ταπεινό ὀνάριο τοῦ Ἰησοῦ ἀντί γιά ἅμαξες χρυσοποίκιλτες. Πόση δύναμη ἀπαιτεῖται τότε, ὥστε ὁ ἀξιωματοῦχος μαθητής τοῦ Χριστοῦ νά μείνει ἀνέπαφος ἀπό τήν κοσμική δόξα καί τά κοσμικά μεγαλεῖα! Προπάντων νά μή διακινδυνεύσει τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του, καθώς μπροστά του προβάλλουν οἱ πειρασμοί κρατώντας στό χέρι τους χρυσούς κάλυκες μέ ὅλες του κόσμου τίς ἡδονές!
Γι’ αὐτό βλέπουμε πολλά τά θλιβερά ναυάγια στῆς ζωῆς τό ταραγμένο πέλαγος μέ πρωταγωνιστές κατόχους ἀξιωμάτων. Μόνο ἡ ἀλαζονεία εἶναι καί ἡ ἔπαρση, πού «κοσμοῦν» τά ἤθη τους; Πόσοι πέφτουν στίς παγίδες τοῦ πλούτου, ἐκμεταλλευόμενοι, κλέβοντας τόν δημόσιο πλοῦτο. Πόσοι δέν παρασύρονται ἀπό τίς πιό ταπεινές ἡδονές καί προσκολλῶνται δοῦλοι στό ἅρμα τους χάνοντας πολλά πολύτιμα καί ἀκριβά πράγματα αὐτῆς τῆς ζωῆς. Χίλιες φορές νά μήν εἶχαν κατακτήσει τίς κορυφές τῶν κοσμικῶν ἀξιωμάτων…
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερα Κυριακή τῶν Βαΐων εἴδαμε πεντακάθαρα τόν Κύριό μας ἀνεβασμένο στή ράχη τοῦ ὀναρίου καί ρίπτει κάτω, νά συντρίβει τή ματαιότητα, τήν ἐξωτερική λάμψη τῶν ἀξιωμάτων. Εἴθε τό μάθημα αὐτό νά τό κατανοήσουν κάποτε ὅσοι τά κατέχουν γιά τό δικό τους πρῶτα καλό καί κατόπιν γιά τό καλό ὅλων. Ἀμήν
+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
