Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«ἐξελθόντα δέ τά δαιμόνια ἀπό τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθεν εἰς τούς χοίρους…». (Λουκᾶ 8,33).
Αὐτά τά λόγια του σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μᾶς μεταφέρουν μία λεπτομέρεια ἀπό τήν μικρή δραματική ἱστορία του, πού ἀκούσαμε. Εἶναι ὅμως μία λεπτομέρεια πολύ ἀξιοσημείωτη. Τί μᾶς διηγήθηκε ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής; Ὅτι τά πονηρά πνεύματα, τά δαιμόνια, ὅταν ἐγκατέλειψαν μέ τήν προσταγή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν δυστυχῆ ἐκεῖνον ἄνθρωπο τῆς περιοχῆς τῶν Γεργεσηνῶν, ἀμέσως ζήτησαν καί μπῆκαν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, πού μέχρι τότε ἔβοσκε ἀμέριμνη στά εὔφορα λιβάδια δίπλα στή λίμνη. Καί βέβαια τό ἀποτέλεσμα μετά τήν ξαφνική καί βίαιη εἰσβολή τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων στά σώματά τους τά ἀκάθαρτα ἦταν νά βρεθοῦν ἀπότομα ἀπό τά καταπράσινα λιβάδια στά καταγάλανα νερά τῆς ὡραίας λίμνης.
Τί θέλει περίπου νά μᾶς πεῖ ἡ λεπτομέρεια αὐτή τοῦ Εὐαγγελίου μας; Ὅτι τά πονηρά καί ἀκάθαρτα δαιμόνια βρῆκαν καί βρίσκουν καταφύγιο καί κατοικία προσωρινή στούς χοίρους καί κάτ’ ἐπέκταση καί σέ ἀνθρώπινα ὄντα, πού - τί λυπηρό! - δέν διαφέρουν στά ἤθη ἀπό χοίρους. Σέ ἀνθρώπους χοιρώδεις. Δυστυχῶς ὑπάρχουν καί τέτοιες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις. Μᾶς τό ἐπιβεβαίωσε ἐξάλλου ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας: «μηδέ βάλητε, συμβούλευσε τούς μαθητές Του, τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων μήποτε καταπατήσωσιν αὐτούς ἐν τοῖς ποσίν αὐτῶν καί στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς…». (Ματθ. 7, 6). Διέκρινε, ἑπομένως ὁ Θεάνθρωπος, μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί μερικούς, οἱ ὁποῖοι μπροστά στούς ἁγίους Ἀποστόλους, ὅσον ἀφορᾶ τήν συμπεριφορά τους, δέν θά διέφεραν ἀπό χοίρους. Προσέξετε, τόνισε στούς Ἀποστόλους ὁ Διδάσκαλός των, προσέξετε ποῦ θά δώσετε, ποῦ θά προσφέρετε τά μαργαριτάρια τοῦ Εὐαγγελίου. Νά τά προσφέρετε ἐκεῖ πού πρέπει καί ὄχι σέ ἀνθρώπους χοιρώδεις. Λόγω τοῦ χαρακτῆρος των ὄχι μόνο δέν θά δεχθοῦν τά διαμάντια τοῦ λόγου σας, ἀλλά καί θά κινδυνεύσετε ἀπό τήν ὑλοφροσύνη τους. Πράγματι! Ἕνας χοῖρος μπορεῖ νά ἐκτιμήσει τό μαργαριτάρι; Ὄχι ἀσφαλῶς. Θά τό κλωτσήσει μέ τά ἀκάθαρτα πόδια του καί μπορεῖ νά τό καταπιεῖ μαζί μέ τή λάσπη. Γι’αὐτό ἐκήρυττε ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας: «Τοῖς ἔχουσι πόθον ἀκούειν λάλει τά συμφέροντα, ἐάν δέ ἀκούη καί μή ποιῆ, μηδέν λάλει. Λέγει γάρ ὁ Κύριος· «μή δῶτε τά ἅγια τοῖς κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Κύνας γάρ καί χοίρους ἀποκαλεῖ ὁ Θεός τούς ἐν ἀτίμω βίω διάγοντας· μαργαρίται γάρ τίμιοι εἰσιν οἱ τοῦ Θεοῦ λόγοι τοῖς ἀξίοις μόνοις διδόμενοι». (Μ. Ἀθανασίου, Περί παρθενίας).
Καί ὁ ὅσιος Παίσιος σχετικά μέ τό θέμα μᾶς ἔλεγε: «Ἦταν μιά γυναίκα - ὁ Θεός νά τήν συγχωρέσει, πέθανε τώρα - πού δαιμονίσθηκε, γιατί ἔχυσε τόν ἁγιασμό στόν νεροχύτη. Εἶχε λίγο ἁγιασμό σέ ἕνα μπουκαλάκι. «Ά, λέει, μπαγιάτικος εἶναι ὁ ἁγιασμός, ἄς τόν πετάξω, γιατί χρειάζομαι καί τό μπουκαλάκι». Ἔχυσε τόν ἁγιασμό, ξέπλυνε κιόλας τό μπουκαλάκι, ἐπειδή εἶχε μείνει λίγος βασιλικός μέσα. Ὕστερα δαιμονίσθηκε. Ἔφυγε ἡ Χάρις, γιατί δέν μπορεῖ νά παραμείνη ἡ Χάρις σέ ἀνευλαβῆ ἄνθρωπο».
Ἄς ἐπανέλθουμε, ὅμως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό θέμα μας πού εἶναι ἡ θλιβερή παρομοίωση κάποιας μερίδας ἀνθρώπων μέ τούς χοίρους. Λόγω χαρακτῆρος, λόγω συμπεριφορᾶς. Πῶς μερικοί συνάνθρωποί μας παρομοιάζονται μέ αὐτό τό ἀκάθαρτο, τό παμφάγο καί ἀδηφάγο ζῶο, πού χαίρεται νά κυλιέται μέσα στό βοῦρκο καί τή βρωμιά; Σ’ αὐτούς δέν ἔπρεπε νά κηρύξουν, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τή σαφῆ τοῦ Διδασκάλου των, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Γιατί ἄραγε αὐτή ἡ ἀπαγόρευση; Μολονότι ὁ Θεάνθρωπος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». (Α΄ Τίμ. 2, 4). Διότι δέν ἐπρόκειτο νά ἔχουν μεταξύ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων μέ τόν χοιρώδη χαρακτήρα κανένα ἀποτέλεσμα. Ὅπως κανένα ἀποτέλεσμα δέν ἔχει ὁ σπόρος, ὅταν ἀπό τά χέρια τοῦ γεωργοῦ πέσει «παρά τήν ὁδόν», δηλαδή ἐπάνω στό δρόμο. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, πού περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέ μελανά χρώματα στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή του, οἱ ὁποῖοι ζοῦν «ἐν ματαιότητι τοῦ νοός αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῆ διανοία, ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διά τήν ἄγνοιαν τήν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διά τήν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν, οἵτινες ἀπηλγηκότες, ἑαυτούς παρέδωκαν τῆ ἀσελγεία εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξία». (Ἐφεσίους 4, 17-19).
Αἰσθανόμαστε λύπη γιά τούς συνανθρώπους μας αὐτούς, τούς ὁποίους συναντοῦμε μπροστά μας ἤ καί τούς συναναστρεφόμαστε. Χοιρώδεις ἄνθρωποι! Καί ἄς εἶναι ὄμορφα ντυμένοι, καί ἄς κατέχουν καί θέσεις στήν κοινωνική κλίμακα ὄχι εὐκαταφρόνητες. Στά φρονήματα ὅμως καί στή συμπεριφορά δέν διαφέρουν ἀπό τά ἄλογα αὐτά ὄντα, πού μνημονεύουμε σήμερα μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή. Ἄνθρωποι τῆς ὕλης, τοῦ χρήματος, χωρίς αἰσθήματα. Βλέπουν τήν κοινωνία νά φλέγεται ἀπό τίς ἀνάγκες της, ἡ ἀτμόσφαιρα νά ἀντηχεῖ ἀπό οἰμωγές, ἀπό θρήνους καί στεναγμούς καί αὐτοί μένουν ἀπαθεῖς. Ἐάν κατέχουν ἀξιώματα ὑπεύθυνα παραμένουν ἀσυγκίνητοι στά ἀνθρώπινα δράματα κοιτάζοντας κυνικά μόνο τό σαρκίο τους καί τό συμφέρον τους τό ἀτομικό. Κατά τό δή λεγόμενο «καρφί δέν τούς καίγεται».
Δέν ἀρέσκονται στό καθαρό καί στό ἠθικό καί στό πρέπον. Τούς ἀρέσει ἡ ἄσχημη, ἡ βρώμικη πλευρά τῆς ζωῆς, ἡ σκοτεινή καί ἀπαίσια. Γι’ αὐτό καί δέν κινοῦνται στό προσκήνιο τῆς ζωῆς, ἀλλά στό παρασκήνιο. Μέσα στό σκοτάδι, στό λαβύρινθο τοῦ δόλου, τῆς διαπλοκῆς. Σάν τούς τυφλοπόντικες μέχρι νά δώσει ὁ Θεός καί φανερωθοῦν τά ἔργα τους τά σκοτεινά. Φοβεροί ἄνθρωποι τοῦ ὑπόκοσμου. Πραγματικοί χοῖροι στή ψυχή πού λερώνουν ἀπό ὅπου καί νά τούς πιάσεις.
Τά δαιμόνια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου στούς χοίρους ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο νά εἰσχωρήσουν. Τά δαιμόνια τοῦ σύγχρονου κακοῦ τοῦ κοινωνικοῦ σέ τέτοιες ψυχές εὐδοκιμοῦν καί τέρπονται. Ἀλλά ὁ Παντοδύναμος Κύριος πού ἀπήλλαξε τόν δαιμονιζόμενο τῶν Γεργεσηνῶν εἴθε νά ἀπαλλάξει καί αὐτούς πού προαναφέραμε ἀπό τήν ἐπίδραση τῶν κακῶν καί ἀκάθαρτων πνευμάτων. Ἀμήν
+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
