Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Συνέχεια άρθρου...
ΠΡΩΤΟΝ ΘΑΥΜΑ
Πρίν από τό έτος 1940 οί κάτοικοι τής Πρασινάδος κατά τήν
περίοδον τού καλοκαιριού ανέβαζαν τά κοπάδια τους τήν νύχτα πάνω στόν
Βράχον γιά νά τά προφυλάξουν από τούς λύκους. Ένα πρωϊ ενώ άρμεγαν τές
κατσίκες του , ένας τράγος αγριομένος κυνήγησε, κτύπησε κάι έσπρωξε
στόν γκρεμό ένα παιδί τόν Νικόλαον Θεοδοσιάδη. Τό παιδί ώς έκ θαύματος
γαντζώθηκε στό χείλος τού γκρεμού καί σώθηκε προκαλώντας τόν θαυμασμόν
καί τήν χαράν όλων. Εκείνη τήν εποχήν βέβαια αγνοούσαν όλοι ότι ή Θεία
Βοήθεια πού δόθηκε στό παιδί πηγάζει από τόν Ιερόν Βράχον πάνω στόν
οποίον μαρτύρησαν οί Άγιοι Καλόγεροι τού παλαιού Βυζαντίνου
Μοναστηριού.
Το 1990, πού αποκαλύφθηκε τό παλαιό Μοναστήρι, ό Νικόλαος Θεοδοσιάδης πρόεδρος τότε τού χωριού Πρασινάδος, κατά τό έτος αυτό, ανταποκρινόμενος στήν αίτησιν τού Σωτήρη Τσεπίδι παραχώρησε τήν κοινόχρηστη έκταση τού Ιερού Βράχου γιά τήν ανέγερσιν τού Νέου Μοναστηριού. Ή πράξις του αυτή ήταν μία έκφρασις ευγνωμοσύνης από μέρους του στόν Θεόν μετά από πολλά χρόνια γιά τό θαύμα πού συντελέσθηκε στόν Ιερόν Βράχον καί σώθηκε ό ίδιος από βέβαιον θάνατον όταν ήταν μικρό παιδί.
Ό κύριος Σωτήρης Τσεπιδης γράφει παρακάτω άλλα θαύματα πού συνδέονται μέ τήν άποκάλυψιν τού Μοναστηρίου τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος σέ μίαν νέαν έκδοσιν τών θαυμάτων τού Μοναστηρίου.
ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ ΣΠΑΜΕΝΟΣ ΓΟΦΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ
Στόν Άμπελόκηπο Δράμας μία κυρία πού είναι στήν έπιτροπήν
έράνου διά τήν άνέγερσιν τής Ίεράς Μονής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος είχε
τήν μάναν της άρρωστην βαριά στό κρεββάτι μέ έγκεφαλικό έπεισόδιο καί μέ
σπασμένο τό γοφό της άπό κτύπημα. Στό νοσοκομείον οί ίατροί
διαπίστωσαν μέ τές άκτίνες τό σπάσημο τού γοφού της άλλά έπειδή ήταν
προχωρημένης ήλικίας δέν τήν έβαλαν στό γύψο παρά μόνον τήν έδεσαν καί
τήν έστειλαν στό σπίτι με τήν διάγνωσιν ότι δέν μπορεί νά γίνη καλά. Ή
γιαγιά καθηλωμένη στό κρεββάτι ήταν σέ άφασίαν καί δέν είχε έπαφήν μέ τό
περιβάλλον της. Ή κόρη της λοιπόν θυμήθηκε τήν Ίεράν Λόγχην. Ήλθε τήν
πήρε καί σταύρωσε μέ αύτήν τήν μητέρα της. Όπως ή ίδια διηγείται άπό
έκείνην τήν στιγμήν ή μάνα της άνοιξε τά μάτιά της, προσκύνησε τήν Ίεράν
Λόγχην καί άπό τότε ή ύγεία της βελτιώθηκε, μήλησε, έφαγε, γνώρισε
όλους γύρω της ένώ πρίν δέν συνέβαινε τίποτε άπό αύτά. Μάλιστα έφεραν
καί ένα πρακτικό διά νά δή τόν σπασμένον γοφόν άλλά αύτός είπε ότι δέν
βρίσκει σπάσιμο. Διά νά βεβαιωθούν έφεραν καί ίατρό ό όποίος είπε ότι
δέν ύπάρχει σπάσιμο. Έτσι ή ύγεία τής γιαγιά βελτιώθηκε διαψεύδοντας
τές προγνώσεις τών ίατρών ότι δέν ύπάρχει θεραπεία.
Η ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 800 ΧΡΟΝΙΑ
Στές 6 Αύγούστου 1993 ήμέρα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος
τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στό παρεκκλήσι τού Βράχου. Ή πρώτη Θεία
Λειτουργία μετά άπό 800 όλόκληρα χρόνια. Ήμασταν όλοι πολύ συγκινημένοι
καί χαρούμενοι πού μάς άξίωσε ό Θεός νά ζήσωμεν αύτήν τήν τόσον μεγάλην
ήμέραν διά τό Μοναστήρι τού όποίου ή καμπάνα κρεμασμένη ταπεινά σέ ένα
ψηλό δένδρον πρωτοαντηχούσε μετά άπό τόσους αίώνας. Κοινώνησαν στό
Ίερόν Βράχον έκείνη τήν ήμέραν έκαντοντάδες πιστοί Χριστιανοί. Ό Θεόα
οικονόμησε καί έγιναν δύο θαύματα στήν πρώτην αύτήν Θείαν Λειτουργίαν.
Μετά τό τέλος τής Θεία Λειτουργίας ό ίερέας Χρήστος Παπαδόπουλος
σταύρωσε μέ τήν Ίεράν Λόγωην τόν κόσμον. Άναμέσα σ’αύτούς πού
σταυρώθηκαν ήταν καί ή Άλεξάνδρα Μακρή άπό τήν Καβάλαν. Αύτή είχε δέκα
χρόνια κατάκοιτη τήν μητέρα τρης. Όλα αύτά τά χρόνια άπό τές πολλές
φροντίδες πού πρόσφερε στήν μητέρα της, τά χέρια της έπαθαν παράλυσιν
νεύρων καί δέν είχε τήν δύναμιν ούτε ένα ποτήρι νά σηκώση όπως μάς είπε.
Όλες τές δουλειές τού σπιτιού τές έκανε ή μικρή της κόρη ένώ ή ίδια
είχε χάσει τήν αίσθησιν τής αφής.
Μέσα σέ τρείς ήμέρες άφού σταυρώθηκε μέ τήν Ίεράν Λόγχην ή Άλεξάνδρα Μακρή έγινε καλά. Μάλιστα σέ έκδρομήν—προσκύνημα πού πήγε τήν έπομένην άκριβώς έβδομ΄δα στόν Άγιον Ίωάννην τόν Ρώσον κουβαλούσε μέ μεγάλην εύκολίαν καί χαράν τές τσάντες τής έκδρομής προκαλώντας τόν θαυμασμόν τού κόσμου πού τήν ήξεραν. Συγκινητικό έπίσης ήταν, όταν σέ κάποια άλλην έπίσκεψιν της στό Βράχο ή Άλεξάνδρα Μακρή έκανε τό σημείον τού Σταυρού μέ τά θεραπευμένα χέρια της διαλαλώντας σέ πλήθος κόσμου μέ δάκρυα στά μάτια τό θαύμα πού τής συνέβη.
Τήν ίδιαν ήμέραν τήν 6ην Αύγούστου 1993 σταυρώθηκε μέ τήν Λόγχην μίαν άκόμη κυρίαν άπό τήν Καβάλαν ή Μένια Παπαδοπούλου πού είχε ένα τεράστιο λίπωμα σάν καμπούρα κατά μήκος τής ώμοπλάτης πρός τήν μέσην. Ύπέφερε πολύ άπό αύτό καί όπως μάς είπε έπαιρνε καί φάρμακα διατί πολλές φορές διογκωνόταν πολύ καί τήν πονούσε. Τήν σταύρωσε ό ίερέας πρώτη φορά στό κάτω μέρος τού λιπώματος. Μέ παρότρυνσιν ξαναπήγε νά σταυρωθή πάλιν λίγο πειό πάνω στήν μέσην. Ύστερα ντράπηκε νά πάη τρίτην φοράν νά σταυρώση τό ύπόλοιπον μέρος τού λιπώματος. Πάλιν μετά τρείς ήμέρες έξαφανίστηκε τό τεράστιο λίπωμα στά σημεία πού σταυρώθηκε ένώ έκεί πού δέν σταυρώθηκε τής έμεινε ένα μικρό καρουμπαλάκι. Ούτε τά φάρμακ τής χρειάστηκε νά ξαναπάρη. Ή κα Μένια Παπαδοπούλου δοξολογούσε καί εύχαρίστησε τόν Θεόν μέ δάκρυα στά μάτια.
ΦΩΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΒΡΑΧΟΝ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΨΗΛΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ
Στές 18 Αύγούστου 1993 διοργανώθηκε προσκυνηματικήν
έκδρομήν μέ ένα λεωφορείον άπό τήν Δραμαν καί δύο άπό τήν Καβάλαν μέ
σκοπόν νά τελεσθή παράκλησις στόν άγιαμένον αύτόν τόπον. Φτάσαμεν στόν
Βράχον στές 6 Αύγούστου τό άπόγευμα. Άνεβήκαμεν όλοι μαζί στήν κορυφήν
τού Βράχου όπου βρέθηκαν τά θεμέλια τού παλαιού Βυζαντινού Μοναστηρίου
καί άνάψαμεν τό κεράι μας. Μετά κατεβήκαμεν νά κάνωμεν τήν παράκλησιν
στόν έκκλησάκι τού Βράχου. Κατά τήν ώραν τής παρακλήσεως μερικοί οί
όποίοι δέν θέλουν νά άποκαλυφθούν τά όνόματά τους είδαν ούράνιες λάμψεις
πάνω άπό τά κεφάλια τών ίερέων όπως έπίσης καί πάνω άπό τά κεφάλια τών
γυναικών πού έψαλαν. Οί προσκυνηταί άπό τήν Καβάλαν ανησυχούσαν καί
ήθελαν νά φύγουν πρίν πέσει βαθύ σκοτάδι έπειδή τό μέρος είανι έρημικό
καί φοβοντουσαν τήν έπιστροήν.
Έτσι ξεκίνησαν τά λεωφορεία τής Καβάλας καί πήραν τόν δρόμον τού γυρισμού. Στό μεταξύ χάλασε ή πόρτα τού λεωφορείου τής Δράμας καί καθυστέρησαν ώπου νύχτωσε διά τά καλά. Ξαφνικά βλέπομεν σάν ένα άσπρο φώς νά έμφανίζεται πάνω άπό τό σημείον πού βρέθηκαν τά Άγια Λείψανα τών καλογέρων. Όλοι ήσαν πολύ συγκινημένοι άπό τό μεγάλο αύτό θαύμα πού έβλεπαν μπροστά τους. Ξαφνικά τό φώς αύτό χαμήλωσε καί έμεινε σταθερό καί έλαφρός φώτιζε όλο τό βράδυ τόν ίερόν αύτόν Βράχον όπως μάς είπαν κάτοικοι τού χωριού. Πολλοί προσκυνηταί πού άνέβηκαν στόν Ίερόν Βράχον ένιωσαν τήν παρουσίαν τών Άγίων Μοναχών καί θά άναφέρω μερικά παραδείγματα. Ό Χρήστος Χαραλαμπίδης μάς είπε ότι τήν ώραν πού αύτός βρισκόταν στήν κορυφήν τού Βράχου ένας καλόγερος ψηλός σάν λαμπάδα στεκόταν δίπλα μας μέ τό κεφάλι του σκυφτό. Ή Είρήνη Μακέδου πέρνωντας τήν παλαιάν ξύλινην γερυρούλαν πού έβγαζε στό μονοπάτι τής Μονής μάς είπε ότι τήν προσπέρασε ένας καλόγερος μέ Άγιορείτικην μορφήν πολύ ψηλός καί πολύ βιαστικός καί μάλιστα τού έκανε μέρος διά νά περάση τόν όποίον δέν ξαναείδε μετά πουθενά.
Κατευθύνθηκε πρός τήν σπηλιάν τού Βράχου είδε πάνω στό διόροφο νεόκτιστο κτίριο πού γινόταν τά κελιά τών μοναχών έναν ίερωμένον με μπέζ ράσα. Ήταν δίπλα στούς έργάτας καί τής πέρασε άπό τό μυαλό ότι ήταν κάποιος παπά πού βοηθούσε τούς έργάτας. Μετά όμως τόν άναζήτησε καί δέν τόν είδε πουθενά διατί οί παπάδες πού τέλεσαν έκείνον τό άπόγευμα τήν παράκλησιν ήταν μόνον δύο. Ό παπά Χρήστος ίερέας τής Πρασινάδος καί παπά-Περικλής ό ίερέας τού Παρενεστρίου οί όποιοι σέ όλην τήν διάρκειαν παρέμειναν κάτω καί δέν άνέβηκαν στό βράχο λόγω προβλημάτων ύγεία πού είχαν. Έπασχαν καί οί δύο άπό καρδιάν.
ΝΥΧΤΑ ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗΝ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ
Ό άνεψιός μου, Γεώργιος Τσεπιδης πού μεγάλωσε στήν
Πρασιναδα μού διηγήθηκε τό έξής: «Τό 1962 ήμουν παιδί 7 έτών μιά
καλοκαιριάτικη νύκτα βρισκόμουν μέ τόν παππού καί τήν γιαγιάν μου στές
καλοκαρινές κτηνοτροφικές μας έγκαταστάσεις στές Μάντρες δυτικά άπό τό
Μοναστήρι ψηλά στήν κορυφήν Παγκάλου. Μιά νύκτα ή γιαγιά Έλένη Τσεπίδη
βγήκε άπό τήν καλύβα όπου μέναμεν διά νά πάη δίπλα στό μανδρί νά δή τά
ζώα. Ξαφνικά βλέπει στήν κορυφήν τού σημερινού Ίερού Βράχου ένα φωτεινό
σταυρό. Άπόστολε φωνάζει τό παππού μου: έλα νά δείς ένας φωτεινός
Σταυρός στήν κορυφήν τού Βράχου. Έκείνος τής έβαλε τές φωνές τί είναι
αύτά πού μού λές νύκτα σκοτάδι πού τόν βλέπεις τόν Σταυρόν; Ή γιαγιά
όμως έμεινε έκεί άσάλευτη μέχρι πού τόν έχασε άπό τά μάιά της. Σήμερον
όντως στό σημείον αύτό ύπάρχει φωτεινός Σταυρός όλην τήν νύκτα καί
προφανώς ή συγχωρεμένη μάνα μου Τσεπίδου Έλένη προείδε μέ τά μάτιά τής
ψυχής της προτού 28 χρόνια πρίν τήν άποκάλυψην τού Μοναστηριού τόν
φωτεινόν Σταυρόν στήν κορυφήν τού σημερινού Ίερού Βράχου πού φωτίζει
γύρω του σάν Φάρος τής Όρθοδοξίας.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΣ
Ή Μαριάνα Χαμαλίδου άπό τήν Ν. Άμισσό βρέθηκε στόν Ίερόν
Βράχον διά προσκύνημα. Σέ γενομένην συζήτησιν έρώτησε ποιός ήταν ό
μοναχος πού συνόδευε τούς προσκυνητάς πού είχαν έλθει άπό τήν Καβάλαν.
Τής έξήγησε ποίοι ήσαν οί ίερείς έκείνην τήν ώραν καί ότι δέν ύπήρχει
κανείς άλλος ρασοφόρος. Άντελήφθει τότε ότι αύτόν πού είδε ήταν μοναχός
τής παλαιάς Μονής τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος. Πολλοι πάντως είδαν
ίερωμένους πάνω στόν Βράχον. Ένώ όπως προέγραψα οί ίερείς παρέμειναν
κάτω. Ό παπαΧρήστος είχε τήν καρδιάν του καί ό πάπα Περικλής άνήμπορος
καί ήλικιωμένος πολύ. Άπλά δέν μπόρεσε κανείς νά συνειδητοποιήσει τί
βλέπει καθώς οί μέν Δραμινοί νόμιζαν ότι οί ρασοφόροι ήσαν προσκυνητάς
μαζύ μέ τούς Καβαλιώτες ένώ οί Καβαλιώτες νόμιζαν όι οί ρασοφόροι ήλθαν
μέ τούς Δραμινούς. Άλλωστε ύπάρχει καί σχετικό βίντεο τών στιγμών πάνω
στόν Βράχον όπου δέν φαίνεται κανείς ρασοφόρος. Μετά κουβέντα στήν
κουβέντα βγήκαν όλα αύτά στήν έπιφάνειαν. Ή Αίκατερίνη Χριστοφορίδου
πάνω στόν Βράχον κάποια στιγμή ένώ έκανε τόν σταυρόν της σήκωσε τά μάτιά
της πρός τόν Σταυρόν πού βρίσκεται στήν κορυφήν τού Βράχου. Είδε τότε
τρείς μοναχούς πάνω έκεί νά κάνουν καί αύτοί τόν σταυρόν τους. Τους
είδε διά ένα δύο λεπτά καί μετά έξαφανίστηκαν.
ΛΥΝΕΤΑΙ Η ΑΝΟΜΒΡΙΑ
Όπως θυμόμαστε τήν άνοιξην τού 1990 είχε μεγάλη άνομβρία
καθώς στέρεψαν οί ούρανοί παραπάνω άπό τρείς μήνες. Έτσι τόσον οί
άνθρωποι όσον καί τά ζώα ύπέφεραν άπό αύτήν τήν κατάστασιν. Στήν
Πρασινάδα χωριό κυρίως κτηνοτροφικό δημιουργήθηκε μεγάλο πρόβλημα διατί ή
γή ήτο ξερή. Ό κόσμος έσπερνε καί δέν φύτρωνε τίποτε οί πηγές καί τά
ρυάκια στέρεψαν μέ άπότέλεσμα τά ζώα έκτός άπό τροφήν νά στερούνται καί
τό νερό. Γιατί πρώτη φορά θυμάμαι τούς κατοίκους τής Πρασινάδος νά
κουβαλούν νερό μέ τά αύτοκίνητα διά νά ποτίσουν τά ζωά τους μέσα στά
βουνά πού είχαν τές σταυλικές τους έγκαταστάσεις.
Νερό δέν ύπήρχε πουθενά έκτός άπό τό ποτάμι τού χωριού πού κατάντησε καί αύτό ένα μικρό ρυάκι. Έτσι οί κάτοκοι έπεσσαν σέ μεγάλην στενοχώρια καί άπελπισίαν. Πάνω σ’ αύτήν τήν άπελπισίαν ό ιέρεύς τού χωριού Χρήστος Παπαδόπουλος πρόστεξε τόν άγροφύλακα νά είδοποιήση τούς κατοίκους νά μαζευτούν όλοι καί νά άνέβουν στόν λόγον τού Βράχου διά νά κάνουν λιτανείαν όπως γινόταν σέ όλο τό νομό Δράμας. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν μπροστά στό προσκυνητάρι στόν λόγον τού Βράχου καί άρχισε μέ μεγάλην εύλάβειαν καί πίστιν ή λιτανεία πρός τήν Παναγίαν καί τόν Ύιόν της τόν Σωτήρα τού κόσμου Χριστόν. Μετά δύο ώρες, περίπου τέλειωσαν όλα καί ό κόσμος έπέστρεψε στό χωριό καί στές έργασίας του. Ένώ ό καιρός ήταν αίθριος όπως πάντα καί δέν ύπήρχε κανένα σημάδι διά βροχήν σέ λίγο μαύρα σύννεφα φάνηκαν καί άρχισαν νά σκεπάζουν τόν ούρανόν. Δέν άργησαν οί πρώτες ψιχάλες καί σέ λίγο άρχισε νά βρέχη σέ όλην τήν περιοχήν. Ή βροχή κράτησε τρία μερόνυκτα καί χόρτασε ή γή νεράκι καί χάρισε έτσι τήν ζωήν σέ άνθρώπους καί ζώα.
ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗ
Ό Κωνσταντίνος Εύμοιρίδης ό σημερινός βουλευτής τού
Έλληνικού κοινοβουλίου τού όποίου ό πατέρας προσφυγας άπό τήν
Τραπεζούντα έγκαταστάθηκε στήν Πρασινάδα άπό τήν πρώτην στιγμήν πού
έμαθε τήν όλην ίστορίαν τού Ίερού Βράχου έδειξε ένδιαφέρον. Άρχές
καλοκαιριού τού 1993 βρικσόταν στό χωριό καί κατά τάς 11 τό βράδυ
άνέβηκε στόν Ίερόν Βράχον. Ένώ ήταν όλόμόναχος στήν άκρην τού
άνατολικού μέρους στό χώρο τού Ίερού τής παλαιάς Έκκλησίας βλέπει
ξαφνικά έναν γεροδεμένο ίερωμένο χωρίς καλυμάφχη μετρίου άναστήματος μέ
γρήγορο βηματισμό, νά έρχεται άπό τό νότιο μέρος άπό τό σημείον
άπρόσμενο διατί έκεί είναι γκρεμός καί νά κατευθύνεται πρός τό μέρος
τρου. Τά έχασε. Προχώρησε πρός τό μέρος τού μοναχού διότι πρός τά έκεί
ήταν καί ή μόνη διέξοδος διά νά κατέβη άπό τό Βράχο. Μόλις πλησίασε
περίπου στά πέντε μέτρα ό μοναχός έξαφανίστηκε. Τό γεγονός αύτό συνέβη
πρίν άρχισει ή άνέγερσις τής Ίεράς Μονής καί πρέπει νά σημειώσω ότι άπό
τήν ήμέραν αύτήν ή προσφορά του είναι πολύ μεγάλη. Άρκετό χρόνο του
έκτός Βουλής τόν άξιοπεί βοηθώντας άκούραστα μέ όσους τρόπους μπορεί
στήν ύλοποίησιν τού όράματος νά κτίσωμεν τό Μοναστήρι. Στό πρόσωπό του
έπαληθεύθηκε ή ύπόσχεσις τού ίερωμένου πώς «άνθρωποι ίσχυροί άπό όλες
τές κοινωνικές τάξεις θά σέ στηρίξουν καί θά σέ βοηθήσουν ώστε θά
άξιοποιηθή αύτός ό τόπος καί ό Θεό θά στείλη δικούς του άνθρώπους νά τόν
κατοικήσουν.»
ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ—ΣΩΖΕΤΑΙ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ
Ό Νικόλαος Σιαμίδης, κάτοικος Πρασινάδος είχε πρόβλημα μέ
τό θυροειδή του. Στές 23 Φεβρουαρίου, 1994 είσήχθη έπειγόντος στό
νοσοκομείον ΑΧΕΠΑ διά έγχείρησιν. Τήν νύκτα πρίν τήν έγχείρισιν είδε τό
έξής όνειρο. Τόν πλησίασε ένας μοναχός καί άνάμεσα τους ύπήρχε ένα
μαύρο κουτί. Πήρε ό μοναχός ένα μεγάλο μαύρο χαρτί καί τό έριξε μέσα
στό κουτί. Άκούσθηκε ένας θόρυβος καί άμέσως τό χαρτί βρέθηκε στό
στήθος τού Νίκου καί τόν κτύπησε. Τό κοίταξε, ήταν κάτασπρο καί μέ
έκπληξη είδε πώς ύπήρχε άποτυπωμένη στό χαρτί ή είκόνα τής Μεταμορφώσεως
τού Σωτήρος. Τήν άσπασθηκε. Τό κουτί έγινε κάτασπρο καί ό μοναχός
έξαφανίσθηκε. Ξύπνησε άπό τό όνειρο καί δέν μπορεσε νά κοιμηθή μέχρι τό
πρωί. Τόν πήγαν στό χειρουργείον. Ή πιθανότητα έπιτυχίας ήτο πολύ
μικρή, 5% έδιναν οί ίατροί νά ξυπνήση άπό τήν νάρκωσιν λόγω
βρογχοάσθματος καί καρδίας πού είχε. Είχε πιστέψει όμως ότι θά γίνη
καλά΄παίρνοντας δύναμιν άπό τό όνειρο πού είδε. Έτσι καί έγινε. Τήν
11ην ήμέραν μετά τήν έγχείρισίν του άνέβηκε στό Μοναστήρι νά εύχαριστήση
καί δοξολογήση τόν Σωτήρα Χριστόν πού τού χάρισε τήν ύγείαν του. Άπό
τότε έξακολουθεί νά προσφέρη όπως καί πρίν τές ύπηρεσίες του στό
Μοναστήρι. Άλλωστεδέν όνομάσθηκε τυχαία έπιστάτης τού Μοναστηριού καθώς
έκτός άπό τήν έννοιαν καί τήν φροντίδα τού όλου χώρου. Ήταν καί έπί
τής ύποδοχής καί έξηγήσεως—ένημερώσεως τών έπισκεπτών διά όλα τά θέματα
άλλά κυρίως διά τό όλο ίστορικό όταν έλειπα ή ήμουν άπαασχολημένος μέ
έργασίας στήν Μονήν. Μέ αύτό τόν τρόπον ό πιστός έμπαινε στό πνεύμα καί
δέν έβλεπε άπλά κτίσματα.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΓΚΟΙ
Ή Μ.Β. άπό τήν Καβάλαν πίστεψε άπό τήν πρώτην στιγμήν στήν
ίερότητα αύτού τού χώρου. Αύτή έίχε τό έξής πρόβλημα: Έβγαζε λιπώματα
στό στήθος τά όποία τά άφαιρούσε ό ίατρός καί αύτά πάλιν έμφανιζόνταν.
Αύτό συνέβη πέντε συνεχές φορές. Πέντε φορές ύπέστη αύτήν τήν
ταλαιπωρίαν. Μετά τήν τελευταίαν έπέμβασιν ό ίατρός δήλωσε πώς άν
ξαναεμφανινζόταν έπρεπε διά τό καλό της ύγείας τής νά γίνη άφαίρεσις
όλου τού στήθους. Όντως τά λιπώματ ξαναεμφανίστηκαν όπότε όρίστηκε άπό
τό ίατρό ή ήμερομηνίαν τής έπεμβάσεως 23 Αυγούστου, 1993. Ή Μ.Β.
έτοίμασε τήν βαλίτσα της καί όλα τά σχετικά. Στό μεταξύ έγινε ή έκδρομή
προσκύνημα άπό τούς πιστούς τής Καβάλας στόν Ίερόν Βράχον καί κάποιο
συγγενικό της πρόσωπος τής είπε νά έλθη νά σταυρωθή μέ τήν Ίεράν Λόγχην.
Μέ μεγάλην πίστιν καί εύλάβεια προσκύνησε τότε διά πρώτην φοράν καί
σταυρώθηκε μέ τήν Ίεράν Λόγχην τού παλαιού Μοναστηρίου.
Στήν συνέχειαν κατάλαβε ότι οί όγκοι είχαν έξαφανισθεί καθώς ένοιωθε καλλίτερα άλλά τήν Δευτέραν τήν 23ην Αύγούστου πού ήταν ή ήμερομηνία διά τήν έγχείρισιν πήγε μέ τήν βαλίτς της στό ίατρό. Ό ίατρός έκανε όλες τές έξετάσεις καί είδε ότ οί όγκοι είχαν έξαφανισθεί. Γύρισε πρός τήν Μ. Β. καί τής είπε: «Αύτό είναι θαύμα» καθώς ύπήρχαν καί οί προηγούμενες άκτινογραφίες. Ναί είναι θαύμα, ίατρέ άπάντησε καί ξέρω άπό πού έγινε, άπάντησε. Άπό τότε μέχρι καί σήμερον δέν τής παρουσιάσθηκαν οί όγκοι αύτοί. Καί κάθε χρόνο παραμονή τής Μεταμορφώσεως άνεβαίνει στό Μοναστήρι καί μένουν μέ τόν άνδρα της έπάνω στόν Βράχον άγρυπνοι μέ τό κεράκι στό χέρι καί κάνουν παράκλησιν όλην τήν νύκτα.
ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ ΜΥΡΟΒΛΙΖΟΥΝ
Στές 18 Αύγούστου 1994 ό πατήρ Άντώνιος Παυλίδης ίερεύς
τού Άγίου Κωνσταντίνου καί Έλένης μαζύ μέ άλλους προσκυνητάς βρισκόταν
πάνω στόν Ίερόν Βράχον. Έγινε ό έσπερινός καί ή μικρή παράκλησις τής
Θεοτόκου έχοντας τά ίερά λείψανα πάνω στό τραπέζι. Κατά τήν διάρκειαν
τής παρακλήσεως τά ίερά λείψανα εύωδίαζαν καί μερικά άνάβλυζαν μύρον.
Όταν τελείωσε ή άκολουθία είχε ήδη νυκτώσει. Κρατούσε τά ίερά λείψανα
καί ξαφνικά μαζύ μέ άλλους προσκυνητάς είδαν πάνω στόν Βράχον στό
σημείον πού ύπάρχει ό Σταυρός ένα μοναχό νά κάνη μετάνοιες μπρός στό
Σταυρό καί μετά νά όπισθοχωρεί καί νά χάνεται. Παραμονή τής Θείας
Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος βγήκε μέσα άπό τά χαλάσματα τού Βυζαντινού
Ναού ένα άσπρο φώς καί άναβλυζε σάν σιντριβάνι. Τό είδαμεν ένα όλόκληρο
λεωφορείον μέ Δραμινούς καί άπό ότι μάς πληροφόρησαν οί χωριανόι γύρω
στά μεσάνυκτα τό φώς χάθηκε.
Σέ παρακαλούμεν πανάγαθε Κύριε, νά μάς ελευθερώσης από τήν φιλαυτίαν, από τόν εγωϊσμόν καί τήν υπερφηφάνειαν, από τόν φθόνον καί τό μίσος, από τήν κατάκρισιν καί τήν μομφήν, από τήν φιλαργυρίαν καί τήν πλεονεξίαν, από τήν ασυμπάθειαν καί τήν ασπλαγχνίαν, από τήν οκνηρίαν καί τήν αμέλειαν, από τήν κενοδοξίαν καί τήν ανθρωπορέσκειαν, από τόν θυμόν καί τήν οργήν, από τό ψεύδος καί τήν αδικίαν, καί πονηρίαν, καί νά καθαρίσης τές ψυχές μας καί τά σώματά από κάθε μολυσμό..
Σέ παρακαλούμεν ακόμη, Κύριε, νά μάς δώσης τήν χάριν Σου γιά νά ζήσωμεν τόν υπόλοιπον χρόνον τής ζωής μας μέ ειρήνην, μέ μετάνοιαν καί μέ τελείαν αφοσίωσιν καί υποκοήν στό θέλημά Σου τό άγιο…
Απολυτίκιον τών Οσιομαρτύρων Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Πρασινάδος (Ήχος δ. Ταχύ προκατάλαβε)
Έν Πρασινάδα αθλήσαντες, υπέρ Χριστού τού Θεού αυτήν ηγιάσατε, τή τών Λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. Όθεν υμάς τιμώμεν. Οσιομάρτυρες Θείοι, πάντες ούν συνελθόντες έν μονή τή Αγία, άσμασιν ευφημούμεν αεί, πρεσβεύοντες υπέρ τών ψυχών ημών.
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ - GLORIFIED IS GOD IN HIS HOLY SAINTS
Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.gr
