Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«ἀποκριθείς δέ ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτω ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν τῷ ὄχλω ἐξ ἡμέραι εἰσίν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καί μή τῆ ἡμέρα τοῦ σαββάτου». (Λουκᾶ 13,14.)
Ἀνάμεσα στά τόσο πολύτιμα καί χρήσιμα γιά ὅλους μας διδάγματα, πού ἀνακαλύπτουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στή σημερινή περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου μας, εἶναι καί ἐκεῖνο, πού μᾶς δίνει- ἔστω μέ ἀρνητικό τρόπο- ἡ κακή στάση τοῦ προϊσταμένου τῆς συναγωγῆς, ὅπου βρέθηκε ἕνα Σάββατο ὁ Κύριός μας. Τί συνέβη; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅπως συνήθιζε πιστός στόν παλαιό Νόμο, ἡμέρα Σάββατο πῆγε σέ μία συναγωγή. Ἐκεῖ θεράπευσε μία γυναίκα ἀπό τό ἐκκλησίασμα μέ παραμορφωμένο τόν κορμό τοῦ σώματός της. Ἦταν ἡ γνωστή μας συγκύπτουσα. Τότε ὅμως ἔγινε καί κάτι ἄλλο ἀπρόσμενο. Ξαφνικά ξέσπασε μπροστά σέ ὅλους σάν θύελλα ἡ τρομερή ζήλεια καί ὁ φθόνος τοῦ ἀρχισυνάγωγου. Μάλιστα σέ ὅλο τό γελοῖο.. μεγαλεῖο τους! Διότι τί εἶπε ὁ δυστυχής μέ ἀγανάκτηση μάλιστα στούς συγκεντρωμένους μέσα στή συναγωγή, ἐνῶ πολύ θά ἤθελε νά ἀπευθυνόταν μόνο στόν Κύριο; «Ἕξη ἡμέρες πρέπει νά ἐργάζεστε. Ἑπομένως τότε νά ἔρχεσθε νά θεραπεύεσθε καί ὄχι τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου…». Λόγια ἀσυνάρτητα, λόγια ἀπερίσκεπτα, ἀνόητα, πού πηγάζουν κατ’ εὐθείαν ἀπό ἄνθρωπο πού κατέχεται ἀπό νευρική ἔξαψη. Λόγια κυρίως γεμᾶτα κακία καί τελικά παραφροσύνη.
Ἡ στάση αὐτή τοῦ ἀρχισυνάγωγου τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά θίξουμε τό θέμα τῆς ζήλειας στόν κύκλο τῶν νέων ἀνθρώπων. Διότι ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος δέν εἶναι δυστυχῶς ξένα πρός τήν νεανική ἡλικία. «Γιατί ὅμως οἱ νέοι δηλώνουν περισσότερη ζήλεια; Ὅπως ἐξηγοῦν εἰδικοί ἐρευνητές, οἱ νέοι ἔχουν ἁπλά περισσότερες εὐκαιρίες καί ἀφορμές νά αἰσθανθοῦν ζήλεια. Γιατί; Γιατί οἱ ἡλικίες κάτω τῶν τριάντα εἶναι οἱ ἡλικίες στίς ὁποῖες οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τόν ἀνταγωνισμό τῶν σπουδῶν, ἡ ἐμφάνιση παίζει μεγαλύτερο ρόλο, οἱ ἄνθρωποι κάνουν τίς πρῶτες τους σοβαρές σχέσεις καί ἔχουν τίς πρῶτες τους δουλειές».
Πόσα δέν εἶπαν καί δέν ἔγραψαν κοινωνιολόγοι, ἀλλά καί ἁπλοί τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, ἀνατόμοι τῆς ψυχῆς μας μέ τή Χάρη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, γιά τό θέμα αὐτό τῆς ἀρνητικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἀνθρώπου. «Ἡ ζήλεια εἶναι ἕνα τέρας πού γεννιέται ἀπό τόν ἑαυτό του καί τρέφεται ἀπ' τόν ἑαυτό του», ἀναφέρει κάπου στόν "Ὀθέλλο" ὁ Οὐίλιαμ Σαίξπηρ.
Ἔχει παρομοιαστεῖ μέ σαράκι, ὡς κάτι πού σέ τρώει ἀπό μέσα, ἔχουν γραφτεῖ τόσα ἀποφθέγματα γιά τήν ζήλεια. Πῶς ὅμως κάποιος μπορεῖ νά τή "δαμάσει;
Ἡ ζήλια εἶναι ἕνα ἄσχημο συναίσθημα τό ὁποῖο κάνει τή ζωή τῶν ἀνθρώπων δύσκολη. Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος τυφλώνουν τόν νοῦ, ἀμαυρώνουν τήν ψυχή, σκοτίζουν τή συνείδηση, θλίβουν τόν Θεό, χαροποιοῦν τούς δαίμονες, κλείνουν τόν οὐρανό, ἀνοίγουν τήν κόλαση. «Ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῆ σκοτία ἐστι καί ἐν τῆ σκοτία περιπατεῖ, καί οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ». (Α΄ Ἰωάν. 2. 11).
Ἐάν, λοιπόν, δέν βοηθήσουμε καί ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ὥστε οἱ νέοι μας νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό ἐνοχλητικό αὐτό καί βλαβερό πάθος τῆς ζήλειας, τότε δέν θά τούς ἔχουμε βοηθήσει ἀρκετά. Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος θά σταθοῦν ἐμπόδια ἀνυπέρβλητα στήν εὐτυχία τους, ἀκόμη καί ἄν κατεβοῦν στό στίβο τῆς ζωῆς ὁπλισμένοι μέ τά καλύτερα ἐφόδια γιά νά γίνουν ἄνθρωποι, πολίτες, οἰκογενειάρχες ἐπιτυχημένοι. Ἁπλούστατα διότι κάθε φορά ποῦ θά ἀνάβει τό πάθος αὐτό στή ψυχή τους θά καίει τά ὄνειρα, τίς καλύτερές των ἐλπίδες. «Φθόνος γάρ οὐκ οἶδε προτιμᾶν τό συμφέρον».
Ἄν ρωτήσουμε τούς ἁγίους Πατέρες μας γιά τό θέμα αὐτό θά μᾶς ποῦν τά χειρότερα γι’αὐτό τό κακό λόγια. «Ὅσον ἡ ζηλοτυπία κακόν!» θά ἀναφωνήσει κάπου ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Εἶναι φωτιά ἡ ζήλεια, θά προσθέσει μέ νόημα. Φωτιά πού καίει σπίτια καί οἰκογένειες προπάντων. «Πῦρ καί φλόξ ἐστιν ἀκαταγώνιστος τό τῆς ζηλοτυπίας πάθος!».
Τά ἀποτελέσματα τῆς ζήλειας παντοῦ φαίνονται. Σέ πολλές φάσεις τῆς ζωῆς μας, ἰδίως ὅμως μέσα στήν οἰκογένεια. Τότε καταντᾶ σαράκι πού κατατρώγει τήν εὐτυχία τῆς οἰκογένειας. Τότε σκοτεινιάζει ὁ ὁρίζοντας τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς καί εὐτυχίας. Τότε τίποτε δέν μπορεῖ νά ξαναφέρει τή γαλήνη καί τήν ἤρεμη εὐτυχία τοῦ ζεύγους.Κάποια σκοτεινή καί ἀπαίσια ἰδέα πού θά γλιστρήσει μέσα στή σκέψη καί τήν καρδιά τῶν συζύγων θά μοιάζει μέ μία σταγόνα δηλητήριο πού ἔπεσε κρυφά μέσα στό πιάτο, ὅπου τό πιό εὔγεστο φαγητό… Γενικά μποροῦμε ἐλεύθερα νά ἰσχυρισθοῦμε, ὅτι ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος εἶναι αἰτία κάθε κακοῦ καί ἐχθρός κάθε καλοῦ. Ἀπ’ αὐτή τήν αἰτία ὁ Κάϊν φόνευσε τόν Ἄβελ, ὁ Ἠσαύ θέλησε νά ἐξοντώσει τόν Ἰακώβ, ὁ Σαούλ καταδίωξε τόν Δαβίδ.
Καί πῶς θά μπορέσουμε νά φυλαχθοῦμε ἀπό τόν ἰό τῆς ζήλειας, πῶς ἡ ψυχή μας θά μείνει ἀμόλευτη ἀπό αὐτόν τόν φοβερό δαίμονα; Τοῦτο δέν εἶναι ἀπό τά εὔκολα ἔργα τοῦ ἀνθρώπου. Πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά μᾶς πεῖ, «τίς γάρ τοῦ πάθους τούτου καθαρός;». Ὅμως τό νά μείνουμε καθαροί ἀπό τό πάθος τῆς ζήλειας δέν εἶναι ἀκατόρθωτο. Μέ τήν βοήθεια τῆς πίστεως μποροῦμε νά μείνουμε ἀπρόσβλητοι ἀπό τά βέλη αὐτῆς τῆς κακίας. Ἡ θρησκευτική μας πίστη μᾶς θέλει ὅλους παιδιά τοῦ Θεοῦ μέ δωρεές καί χαρίσματα καί ταλέντα ἀνάλογα. Κανείς δέν ἔμεινε ἔξω ἀπό τά θεϊκά χαρίσματα. Μέ τέτοια πίστη γιατί νά ζηλέψω τόν ἀδελφό μου; Ἔπειτα ἐάν τά ἀνδρόγυνα ἐμφοροῦνται ἀπό γνήσια καί εἰλικρινῆ θερμή ἀγάπη γιατί νά ἐπιτρέψουν τόν γλυκό δαίμονα τῆς ζήλειας νά τούς πλησιάσει; «Ἡ ἀγάπη, ἐκήρυξε ὁ Ἀπόστολος, οὐ ζηλοῖ». (Α΄ Κορ. 13,4). Ἀμήν
+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
