Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Ο πονηρός που είναι δολοπλόκος και ωθεί πάντα σε ακραίους και υπερβολικούς λογισμούς που συνδυάζονται με χοντροκομμένες λύσεις, ωραιοποιεί τη σκληρή και αυστηρή μοναχική ζωή σε σημείο που όλα να φαντάζουν τέλεια. Ψιθυρίζει στο αυτί: «Τί ωραία θα ήταν να ήσουν μοναχός; Μακριά από τις σκοτούρες της δουλειάς και της οικογένειας! Εσύ δεν είσαι για αυτά! Ο Θεός σε είχε για ανώτερη ζωή και παρασύρθηκες...», και άλλα παρόμοια.
Τέτοιο λογισμοί συνήθως παρουσιάζονται σε περιόδους έντονου πειρασμού στην κοσμική ζωή. Σαν σκοπό έχουν να ωραιοποιήσουν τον μοναχικό βίο εις βάρος του κοσμικού και να οδηγήσουν στην κατήφεια και το άγχος για την κατάστασή μας. Τον γογγυσμό έναντι του Θεού που δεν μας υπέδειξε τον υποτιθέμενο «προορισμό» μας για τον μοναχισμό, την αχαριστία για τις έως τώρα ευεργεσίες Του, την θλίψη, την αθυμία, την ακηδία και τελικά -αν καλλιεργηθεί περαιτέρω-, την απόγνωση και κατάθλιψη.
Άλλοτε το ίδιο δαιμόνιο σε συνέργεια με αυτό της υπερηφανείας και της κενοδοξίας, αφού σου ψιθυρίσει ότι δήθεν πας καλά στα πνευματικά και δεν είσαι σαν τους πολλούς, σου λέει ότι θα μπορούσες να γίνεις και ιερέας του Υψίστου για να αφιερώσεις όλη σου την ζωή στον Θεό. Σου λέει: «Θα γινόσουν υπόδειγμα ιερέως, με τις ακολουθίες της καθημερινές και κατανυκτικές, με τις αγρυπνίες, τα σαρανταλείτουργα, το έργο το φιλανθρωπικό...», και άλλους διάφορους υπερήφανους και κενόδοξους λογισμούς. Μάλιστα αυτός ο λογισμός συνδυάζεται με πληθώρα επιχειρημάτων υπέρ των ικανοτήτων σου που καταλύουν τα κωλύματα ιεροσύνης που τυχών έχεις λόγω του πρότερου άσωτου βίου. Σου λέει: «Ο Θεός είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος. Σίγουρα σε συγχωρεί για τον πρότερο βίο. Άλλωστε τότε δεν ήσουν της εκκλησίας. Αφού δεν γνώριζες, γιατί τώρα να σου στερήσει αυτήν την θεάρεστη επιθυμία...;»
Ο παρακάτω διάλογος με τον Αγ. Παΐσιο βοηθά στην διαλεύκανση παρόμοιων λογισμών:
- «Γέροντα, αφού η εξομολόγηση τα σβήνει όλα, τότε γιατί αυτός που κάνει μεγάλη σαρκική αμαρτία δε μπορεί να γίνει ιερέας;
Εκείνη τη στιγμή ο γέροντας έτυχε να κρατάει δύο ανοξείδωτα κύπελλα που κερνούσε νερό στους προσκυνητές.
- Δε μου λες, αν το κύπελλο σπάσει και το ηλεκτροκολλήσω τότε δε θα γίνει γερό;
- Ναι, και μάλιστα πιο γερό από ότι ήταν πριν.
- Τότε, να που το ένα με την κόλληση έγινε πολύ γερό, ενώ το άλλο, που δεν έχει κόλληση, δεν είναι μεν τόσο γερό, αλλά είναι απείραχτο. Όταν έλθει ο Βασιλιάς, με ποιο ποτήρι θα του δώσουμε να πιει νερό;
- Με το δεύτερο, το απείραχτο, που δεν έχει κολληθεί.
- Ε, γι’ αυτό κάνουμε ιερείς εκείνους, που δεν έκαναν αμαρτία ασχέτως εάν δεν είναι τόσο θερμοί, όσο εκείνοι που έκαναν αμαρτία.» [1]
Όσον αφορά τους λογισμούς φυγής στο Μοναστήρι, έλεγε ο Αγ. Παΐσιος:
- «Ο σκοπός είναι να γίνει κανείς από μέσα καλόγερος. Εμένα αυτό με ενδιέφερε, δεν με απασχολούσε τίποτε άλλο. Επειδή και από νέος, σαν λαϊκός, είχα ζήσει μερικά θεία γεγονότα, όταν πήγα στο Μοναστήρι, έλεγα: «Αρκεί να ζω καλογερικά». Την βαρύτητα σ’ αυτό την είχα ρίξει και δεν με απασχολούσε πότε θα γίνω μεγαλόσχημος ή αν θα γίνω ιερεύς.»[2]
Συμπερασματικά αρκεί σ’ αυτού του είδους των πόλεμο λογισμών να αναγνωρίζουμε αρχικά την πονηρή προέλευσή του και τον δόλιο σκοπό του. Εν συνεχεία να οπλιζόμαστε με στέρεη αποφασιστικότητα και αντίδραση κατά του αντίδικου ανταπαντώντας με πυγμή: «Σημασία δεν έχει να ενδυθώ το ράσο εξωτερικά αλλά να ντύσω την καρδιά και την ψυχή μου με αυτό». Να ενδυθώ με το θεούφαντο ράσο της κατανύξεως και του πένθους των αμαρτιών. Των δακρύων και της θλίψης γιατί στενοχώρησα τον Θεό μου. Τον Δημιουργό και Πλάστη μου. Τον περιγέλασα, Τον ξέχασα, Τον έδιωξα, Τον απαρνήθηκα, Τον πολέμησα, Τον έθλιψα! Δεν τον ευχαρίστησα!
Ας συγκεντρωθούμε στην καλλιέργεια των έσω, αυτά που βλέπει ο Θεός και τον αναπαύουν, και ας αποστραφούμε τα εξωτερικά. Ας δουλέψουμε με τα τάλαντά μας, τις θεόσδοτες αρετές, αυτές που πρέπει να παραμείνουν κριμένες από τον ζηλόφθονο πονηρό για να μην μας τις συλήσει. Μ’ αυτά οφείλουμε να εργαστούμε και ας αφήσουμε τις κενόδοξες και υπερήφανες προτροπές του πονηρού να γίνουν καταισχύνη και αποτροπιασμός του κατά την δίκαιη κρίση του Κριτού μας. Αμήν.
Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε!
Σημειώσεις:
[1] Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Πάθη και αρετές- Λόγοι Ε". Εκδ.: Ι. Ησ. Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης
[2]
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο
- Λόγοι Α". Εκδ.: Ι. Ησ. Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή
Θεσ/νίκης
