Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Ότι Άγιος ει ο Θεός ημών και εν
Αγίοις επαναπαύει…». Τα λόγια της εωθινής δέησης αντηχούν σαν
πρωτάκουστα στα αυτιά μου. Νοιώθω να ξυπνώ απότομα από ένα λήθαργο. Ώστε ο
Θεός αναπαύεται στους Αγίους!
29 Αυγούστου: Ο όρθρος και η θεία
Λειτουργία ολοκληρώθηκαν στο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη στην εξοχή, μακριά από το
πολύβουο και πολυτάραχο αστικό κέντρο. Γύρισα στην πόλη. Όμως, τα λόγια του
ιερέα δεν μπορούσαν να φύγουν ούτε στιγμή από το νου μου εκείνη την ημέρα: «Ο
Θεός στους Αγίους αναπαύεται».
Έστρεψα το βλέμμα προς την περιοχή που κατοικώ. Πώς, Κύριε, αναρωτήθηκα, να
συνταιριάξω την αγιότητα με τη ζοφερή καθημερινότητα που με περιβάλλει; Γύρω
μου οι άνθρωποι τρέχουν διαρκώς και διακαώς ποθούν ένα και μόνο πράγμα: το
χρήμα. Ξεχάσαμε την αγιότητα, την ωραιότητα του παραδείσου, το θεόσδοτο στόχο
της επίγειας ζωής μας: να γίνουμε Άγιοι, όπως Εσύ (βλ. Α’ Πέτρ. α’ 16)!
Κυνηγήσαμε άλλα πρότυπα πιο ελαστικά, πιο βολικά. Θεοποιήσαμε το χρήμα, την
εξουσία, την άνεση, την καλοπέραση. Όμως, λησμονούμε το θεϊκό Σου λόγο:
«Ζητείτε δέ πρώτον τήν βασιλείαν τοΰ Θεοΰ καί τήν δικαιοσύνην αύτοΰ», και όλα
αυτά τα επίγεια θα σας δοθούν μαζί με εκείνα (Ματθ. στ’ 33).
Ποιος άραγε στον τόπο μας πλέον αγωνίζεται για τη Βασιλεία των Ουρανών;
Ποιος ποθεί ειλικρινά τη δικαιοσύνη Σου; Ποιος βάζει κυρίαρχο σκοπό της ζωής
του, από οποιαδήποτε θέση κι αν κατέχει μέσα στην κοινωνία, να γίνει άγιος; Να
μετέχει της δικής Σου αγιότητας; Να προσπαθεί να εφαρμόζει το Ευαγγέλιό Σου,
επιδιώκοντας την κοινωνία και την ένωση με τον παντοδύναμο Θεό; Να βιώνει από
αυτό τον ταλαίπωρο κόσμο την ανεκλάλητη χαρά του Παραδείσου; (βλ. Ρωμ. ιδ’ 17).
Το έθνος μας
παραστράτησε. Σαν τον χιλιοευεργετημένο Ισραήλ περιφρονήσαμε το Ευαγγέλιο και
τη δικαιοσύνη Σου.
Αποπροσανατολιστήκαμε ως κοινωνία από την πορεία προς τον Ουρανό,
εγκαταλείψαμε τον αγώνα για την εφαρμογή του παναγίου Σου θελήματος και για την
αναζήτηση της δικαιοσύνης Σου. Ποθήσαμε άλλους, ψεύτικους θεούς – εργαστήκαμε
και εργαζόμαστε όχι το δικό Σου, αλλά το δικό μας θέλημα. Έτσι, απενοχοποιήσαμε
και – ακόμα χειρότερα – νομιμοποιήσαμε τις ανομίες μας: τις εκτρώσεις, τους
ομοφυλοφιλικούς γάμους, διευκολύναμε τα διαζύγια, εκδιώξαμε την πίστη από τα
σχολεία, τους δημόσιους χώρους, αλλά καταδιώκουμε ακόμα και την ίδια τη μητέρα
μας, την αγία Εκκλησία!
Παντοδύναμε Κύριε, βοήθησέ μας να συναισθανθούμε τη βαθιά μας αμαρτωλότητα.
Να ταρακουνηθούμε και να βγούμε από τη βολή μας. Να εγκαταλείψουμε την
πνευματική επανάπαυση, που σαν άλλα «λέπια» (βλ. Πράξ. θ’ 18) να εξαφανιστεί
και να ανοιχθούν τα όμματα της διανοίας μας. Φιλάνθρωπε Κύριε, Σε ικετεύω,
στείλε για άλλη μια φορά τον Πρόδρομό Σου να μας κηρύξει τη μετάνοια και την
επιστροφή στην «Οδό» προς τη «Ζωή» (βλ. Ίω. ιδ’ 6), προς την επουράνια Βασιλεία
Σου, προς το πανάγιο πρόσωπό Σου, για να αφυπνιστούμε και να ξαναπαλέψουμε για
μία ζωή προς δόξα του αγίου Σου ονόματος.
Μήπως, όμως, και αυτή η κρίση δεν είναι μία δική Σου δωρεά προς αυτή την
κατεύθυνση; Τόση η άπειρη αγάπη Σου, που, ακόμα και μέσα από τις δικές μας
πτώσεις και τα παραστρατήματα, τα αποτελέσματα των δικών μας αποστασιών και
χρεοκοπημένων αποφάσεων, βγάζεις κάτι καλό, κάτι σωτήριο για τα πλάσματά Σου!
«Ο πάντα προς το του πλάσματος συμφέρον οικονομών» (Ε’ Εωθινό Δοξαστικό) μάς
στέλνεις αυτή τη φορά τη συγκεκριμένη ποικιλόμορφη κρίση για να επιστρέψουμε
μετανιωμένοι στον «οίκο» Σου, αναζητώντας, σαν τον άσωτο της παραβολής (βλ.
Λουκ. ιε’ 11-32), το πρότερο μεγαλείο της πατρικής αγάπης και δόξας.
Τελικά, πάντοτε μας παρέχεις, Κύριε, τη δυνατότητα αγιασμού, σε κάθε εποχή
και σε όλες τις συνθήκες. Χρειάζεται, όμως, αποφασιστικός αγώνας και καμία
υποχώρηση στη γνησιότητα της πίστης και του ορθόδοξου φρονήματος. Για να
φλεχθούν οι καρδιές μας ξανά από τη φλόγα της αγάπης Σου και τον πόθο της
κοινωνίας Σου (βλ. Λουκ. ιβ’ 49).
Αξίωσε μας, Άγιε Θεέ, να φανούμε αντάξιοι των άπειρων δωρεών και των
πολυάριθμων ευκαιριών σωτηρίας που μας παρέχεις. Να μην περιφρονήσουμε την
ευλογία της κλήσης της αγιότητας. Έστω μόνοι, αλλά συνειδητοποιημένοι
χριστιανοί ορθόδοξοι να αντιμετωπίσουμε, «τας αρχάς, τας εξουσίας, τους
κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου» (Εφεσ. στ’ 12), για να λάβουμε από
τα χέρια Σου την άφθαρτη και αναφαίρετη αιώνια ζωή κοντά Σου (βλ. Ίω. ι 10)·
διότι « τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ
τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;;» (Μάρκ. η’ 36). Έτσι μόνον θα αξιοποιήσουμε ουσιαστικά την
πρόσκαιρη αυτή ζωή, κάνοντας πράξη το λόγο Σου, Λόγε: «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ
ἅγιός εἰμι» (Α’ Πέτρ. α΄ 16)!
Θεοφάνης
Πηγή:
Περιοδικό «Η Δράση μας», Τεύχος Οκτωβρίου 2013 (xfd.gr)
