Λόγοι περί ακηδίας και ραθυμίας

Ανάγνωση σε 7.5 λεπτά

Αναγνώσεις: |

Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα για την ακηδία, και ο γέροντας του αποκρίθηκε:

-Κάθε φορά που ο άνθρωπος αρχίζει κάτι καλό, τον πολεμάει η ακηδία. Δεν υπάρχει, πραγματικά, χειρότερο πάθος απ’ αυτήν. Αν όμως τη συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος και ενεργοποιήσει μέσα του την υπομονή και τη φιλοπονία, τότε βρίσκει ανάπαυση.

Ο Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει ότι ο πειρασμός έρχεται από οκτώ σημεία εναντίον μας. Από επάνω και από κάτω, από δεξιά και αριστερά, από εμπρός και πίσω και από μέσα και έξω.

Ο γ. Κλεόπας Ήλιε συσχετίζει την ακηδία και ραθυμία με τον ‘‘από κάτω πειρασμό’’ και εξηγεί:

«Από κάτω έρχεται ο πειρασμός και μας πειράζει με την ακηδία και οκνηρία για την επιτέλεση των έργων της αρετής και των εντολών του Θεού. Ένα παράδειγμα:

Όταν κάποιος είναι δυνατός και υγιής στο σώμα και εκ προθέσεως αποφεύγει τις δουλειές ή τα διακονήματα της Μονής, τα οποία είναι ανάλογα των δυνάμεών του.

Ή ένας λαϊκός, ο οποίος δεν θέλει να κοπιάσει για τα έργα των αρετών, την νηστεία, την αγρυπνία, την υπηρεσία και βοήθεια του πλησίον, την προσευχή κ.λ.π.

Με την αδιαφορία ή οκνηρία αυτή στερεί από την ψυχή τον μισθό των πνευματικών έργων, επειδή δεν κοπιάζει στην εφαρμογή των θείων εντολών. Καθένας από εμάς λοιπόν, έχει καθήκον να ανεβαίνει τις πνευματικές βαθμίδες των αρετών, γνωρίζοντας ότι η μέση και διακριτική οδός είναι η βασιλική, διότι τα άκρα είναι του διαβόλου.»[1]

Η μακαρία Συγκλητική έλεγε:

«Υπάρχει όμως και η λύπη που υποβάλλει ο εχθρός, κι αυτή είναι εντελώς παράλογη. Από μερικούς ονομάζεται και ακηδία. Τη λύπη αυτή πρέπει να την αποδιώχνουμε με την προσευχή κυρίως και την ψαλμωδία, κάνοντας τη σκέψη ότι στην παρούσα ζωή κανένας δεν είναι χωρίς λύπες.»

Ο Ιερομόναχος Βενέδικτος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά ότι:

«Ο μικρόψυχος και δειλός άνθρωπος πάσχει από δύο πάθη, την φιλοσωματία και την ολιγοψυχία. Ή φιλοσωματία είναι σημείο της απιστίας, και η ολιγοπιστία μητέρα της κολάσεως που γεννά την ακηδία.»

Κάποτε ρώτησε κάποιος τον γ. Παΐσιο:

- «Γέροντα, βλέπω ότι, ενώ πρώτα αγαπουσα τα πνευματικά, τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτε.

- Γιατί δεν μπορείς να κάνης τίποτε; Δεν έχεις δυνάμεις; Εγώ βλέπω ότι έχεις. Δεν θυμάσαι παλιά, όταν χτιζόταν το μοναστήρι και δούλευες όλη μέρα στο γιαπί, πόσα πνευματικά έκανες;

- Μήπως, Γέροντα, φταίει που έδωσα όλον τον εαυτό μου στις δουλειές;

- Πιο πολύ φταίει που άφησες τον εαυτό σου χαλαρό. Κοίταξε να τον σκληραγωγήσης· να αγαπήσης την άσκηση. Εγώ, που έχω μισό πνεύμονα, ξέρεις πόσες μετάνοιες κάνω; Δεν μπορώ να σου πω. Μόνο για τα κομποσχοίνια, που κάνω με μικρές μετάνοιες, σου λέω ότι, όταν κουράζεται το ένα χέρι, κάνω τον σταυρό μου με το άλλο. Αυτά σου τα λέω από αγάπη. Άλλοι δεν έχουν τις προυποθέσεις που έχεις εσύ, και ξέρεις πως αγωνίζονται, πως παλεύουν; Εσύ για λοκατζής κάνεις! Πως άφησες έτσι τον εαυτό σου; Εγώ θα προσεύχωμαι για σένα, αλλά, για να βοηθηθής, πρέπει κι εσύ να κάνης μια προσπάθεια. Κατάλαβες; Στα πνευματικά πρέπει να δώσης όλον τον εαυτό σου, και τότε θα αποδώσης και στην διακονία σου.» [2]

Ο Αγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος αναφέρει τους λογισμούς με τους οποίους πολεμά το δαιμόνιο της ακηδίας τους μοναχούς:

«Δεινός και βαρύς δαίμονας αυτός -της ακηδίας-, πολεμά πάντοτε τους μοναχούς. Αυτός επιτίθεται εναντίον του μοναχού κατά το μεσημέρι, προκαλώντας του ατονία και φόβο και μίσος εναντίον του τόπου όπου ασκείται και εναντίον των αδελφών που είναι μαζί του και εναντίον κάθε εργασίας, ακόμη και της αναγνώσεως των θείων Γραφών. Σου υποβάλλει ακόμη και λογισμούς μεταβάσεως σε άλλο τόπο, και ότι αν δεν πάει άλλου, μάταια κοπιάζει εδώ και χάνει τον καιρό του. Επίσης του φέρνει κατά το μεσημέρι και πείνα τόση, όση δεν θα προξενούσε σ' αυτόν τριήμερη νηστεία ή μακρά οδοιπορία ή βαρύτατος κόπος. Έπειτα του υποβάλλει λογισμούς ότι με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ασθένεια αυτή και το βάρος της, παρά με το να βγαίνει έξω συνεχώς και να επισκέπτεται τους αδελφούς, τάχα για ωφέλεια ή επίσκεψη των ασθενών. Κι όταν δεν μπορέσει να τον εξαπατήσει με αυτά, τότε αφού του φέρει πολύ βαρύ ύπνο, επιτίθεται εναντίον του σφοδρότερος και δυνατότερος, και δεν μπορεί διαφορετικά να νικηθεί, παρά με την προσευχή και την αποχή από την αργολογία και με τη μελέτη των θείων λόγων και την υπομονή στους πειρασμούς. Γιατί αν δεν τον βρει ασφαλισμένο με αυτά τα όπλα, τότε αφού τον κατατρυπήσει με τα βέλη του, τον κάνει άστατο, ονειροπόλο, ράθυμο, άεργο και τον οδηγεί να επισκέπτεται πολλά μοναστήρια και να μη φροντίζει για τίποτε άλλο, παρά που γίνονται τραπέζια και συμπόσια. Γιατί η διάνοια αυτού που έπεσε σε ακηδία τίποτε άλλο δεν φαντάζεται παρά τις μάταιες σκέψεις όσων αναφέραμε.»[3]

Ο Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος περιγράφει τα συμπτώματα της ακηδίας και τις μεθόδους αντιμετώπισης:

«Πολύ βαριά, πολύ κουραστική για τη ψυχή είναι η αναισθησία τούτη, που συνεπάγεται πνευματική ψυχρότητα, ξηρότητα και αθυμία. Όσο βαριά κι αν είναι, πάντως, οφείλουμε να τη σηκώσουμε με καρτερία, πιστεύοντας αφενός ότι είμαστε άξιοι της εγκαταλείψεως του Θεού και περιμένοντας αφετέρου την επίσκεψη του ελέους Του. Γιατί η αναζωογόνηση της ψυχής και η αναθέρμανση του πνευματικού ζήλου εξαρτώνται από τη θεία βούληση, από κανέναν κι από τίποτε άλλο. Ας κραυγάζουμε, λοιπόν, στον Κύριο: “Ελέησέ με! Λύτρωσε με!”. Παράλληλα, ας μην υποχωρούμε σε καμιάν αδυναμία, γιατί αλλιώς δεν θα πετύχουμε τίποτα.»[4]

Σύμφωνα με τον Αγ. Θεοφάνη για να αντιμετωπίσουμε την ακηδία: «Όταν μας κυριεύει πνευματική ψυχρότητα, δεν πρέπει να παραμελούμε τον συνηθισμένο προσευχητικό κανόνα μας. Να τον εκτελούμε με συνέπεια, αναγκάζοντας, όσο είναι δυνατόν, το νου μας ν’ ακολουθήσει τα λόγια της προσευχής και την καρδιά μας να κινηθεί, να θερμανθεί, να κατανυχθεί. Έστω και με μισό νου, έστω και με μισή καρδιά, ας προσευχόμαστε. Και η μισή προσευχή, προσευχή είναι. Είναι, βέβαια, πολύ δύσκολο, όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση της ψυχικής παραλυσίας, να συγκεντρώσει κανείς την προσοχή του στην καρδιά και να προσευχηθεί· δύσκολο, μα όχι αδύνατο. Σε πείσμα του εαυτού μας, πρέπει να προσπαθήσουμε, ν’ ασκήσουμε βία στη ψυχή μας. Αυτή η βία είναι που θα ελκύσει το έλεος του Κυρίου και θα μας φέρει πάλι στην ευλογημένη κατάσταση της χάριτος, θα δει ο Θεός, λέει ο άγιος Μακάριος, πόσο σφοδρά ποθούμε τη χάρη Του, και θα μας τη στείλει.»[4]

Σύμφωνα με τον Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ:

«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος -της μελαγχολίας λόγω ακηδίας- να σκέφτεται ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος. Πρέπει να προσπαθήσει κανείς να βγει από αυτήν όσο το δυνατόν συντομότερα.» Άλλοτε έλεγε: «Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό. Χιλιάδες πειρασμοί πηγάζουν από αυτό: ταραχή, θυμός, μομφή, γογγυσμός του ανθρώπου για την μοίρα του, ρυπαροί λογισμοί, συνεχής αλλαγή τόπου… Η ψυχή, γεμάτη από την λύπη και γινόμενη ως παράφρων και έξω από τα λογικά της, είναι ανίκανη να δεχθεί με ηρεμία μία καλή συμβουλή ή να απαντήσει ταπεινά σε ερωτήσεις που της γίνονται».[5]

Επίσης έλεγε: «Αυτή η αρρώστια θεραπεύεται με προσευχή, αποχή από την αργολογία, με εργόχειρο, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, με την ανάγνωση του Λόγου του Θεού και με την υπομονή· γιατί γεννιέται από την δειλία, την ραθυμία και την αργολογία».[5]

Ο Αγ. Νείλος του Σόρσκυ έλεγε σχετικά:

«Εάν μας αιχμαλωτίσει περισσότερο από τα άλλα πάθη η ακηδία, τότε η ψυχή μας ευρίσκεται σε μεγάλο αγώνα. Είναι πολύ φοβερό αυτό το πονηρό πνεύμα. Συγγενεύει πολύ με το πνεύμα της λύπης και νικά ιδιαίτερα αυτούς που ευρίσκονται στη μοναξιά. Όταν εγερθούν πελώρια τα κύματα λογισμών και παθών εναντίον της ψυχής, εκείνη την ώρα ο άνθρωπος νομίζει ότι δεν θα λυτρωθεί ουδέποτε απ’ αυτά. Ο νοητός εχθρός του επιφέρει παντός είδους λογισμούς και σκέψεις ότι, εάν σήμερα είναι τόσο άσχημα, αύριο θα είναι χειρότερα και μεθαύριο ακόμη χειρότερα. Έτσι του σφυρίζει στο νου ότι εγκαταλείφθηκε από τον Θεό, ότι του συμβαίνουν αυτά επειδή δεν τον φροντίζει ο Θεός, ότι αυτά συμβαίνουν μόνον σ’ αυτόν και σε κανέναν άλλον. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι!» [6]

«Κατά την περίοδο του αδυσώπητου πολέμου, πρέπει να εξοπλιστούμε εναντίον του πνεύματος της αχαριστίας και βλασφημίας, διότι με αυτά τα όπλα μας πολεμά ο εχθρός την ώρα εκείνη. Ο σατανάς κυριεύει τότε τον άνθρωπο με την αμφιβολία και το φόβο και του ρίχνει σαν βέλη τους λογισμούς, ότι δεν είναι δυνατόν να ελεηθεί από τον Θεό, να αποκτήσει τη συγχώρηση, να λυτρωθεί και σωθεί από τα βάσανα της αιωνίου κολάσεως.» [6]

Ο Αγ. Νείλος προτείνει: «Να πίπτουμε για προσευχή με το πρόσωπό μας στη γη, διότι πολύ ωφελεί αυτή η στάση του σώματός μας και να προσευχόμαστε, όπως λέγει ο Μέγας Βαρσανούφιος: ‘‘Κύριε, βοήθησέ με τον αμαρτωλό· Θεέ μου, βλέπε την λύπη μου και ελέησόν με!’’».[6] Ενώ το πνεύμα αχαριστίας και βλασφημίας να τα εκδιώκουμε λέγοντας: «Φύγε από κοντά μου, σατανά! Τον Κύριο και Θεό μου προσκυνώ και μόνο Αυτόν υπηρετώ και όλους τους πόνους και τις θλίψεις τα δέχομαι με ευχαριστία, διότι στέλνονται απ’ Αυτόν, για τη λύση των αμαρτημάτων μου. Απομακρύνσου λοιπόν, από μένα· να σε καταστρέψει ο Θεός, ο οποίος με δημιούργησε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Εάν και μετά απ’ αυτά τα λόγια σε ενοχλήσει πάλι, ασχολήσου με κάποιο εξωτερικό – υλικό ή πνευματικό έργο, το οποίο θα σε ενισχύσει στην υπομονή και την ελπίδα.»[6]

Ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακας έλεγε:

«Τον καιρό της ακηδίας φαίνονται οι βιασταί. Και τίποτε άλλο δεν προξενεί στον μοναχό τόσους στεφάνους όσο η ακηδία. Πρόσεξε καλά και θα την αντιληφθείς να μην αφήνει τα πόδια σε όρθια στάση, και να μας σπρώχνει, όταν καθόμαστε, να γέρνουμε στον τοίχο. Μας προτρέπει επίσης να κοιτάζουμε έξω από το παράθυρο, δημιουργώντας φανταστικά κτυπήματα και βήματα ποδιών. Εκείνος που πενθεί τον εαυτό του δεν γνωρίζει τι θα πει ακηδία.»[7]

Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος έλεγε:

«Ένα μικρό σύννεφο σκεπάζει το δίσκο του ήλιου· όταν όμως περάσει το σύννεφο, ο ήλιος γίνεται πάλι πολύ θερμός. Έτσι και η ακηδία, καλύπτει για λίγο την ψυχή, στερώντας της το θείο φως· όταν όμως περάσει, η χαρά είναι μεγάλη.»

«Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν. Tό μέν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής.» (Μαρκ. ιδ' 38)

Βιβλιογραφία:

Πνευματικοί Λόγοι Ιερομ. Κλεόπα Ήλιε. Εκδ.: Ορθόδοξος Κυψέλη.
Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης. Περί Προσευχής - Λόγοι Στ’. Εκδ.: Ι. Γ. ΗΣ. Ευαγγελιστή Ιωάννη Θεολόγου, Σουρωτής Θεσσαλονίκης.
Φιλοκαλία Τόμος Α'. Αγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος - Περί των οχτώ λογισμών της κακίας.
Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου. Ο δρόμος της ζωής. Εκδ.: Ι. Μ. Παρακλήτου
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ - Πνευματική Βιογραφία. Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μούρ. Εκδ.: Άθως.
Οσίου Νείλου Σόρσκυ - Περί νοεράς εργασίας. Εκδ.: Ορθόδοξος Κυψέλη.
Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου - Κλίμαξ. Εκδ.: Ι. Μ. Παρακλήτου

( Αναγνώσεις: )

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

Συνέχεια Άρθρου ▼
O παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης με την Πρεσβυτέρα του Ελισάβετ.

πηγή
https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/o_23.html

Πηγή: https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/04/o_02059272912.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
26 Απριλίου. † Σάββατον της διακαινησίμου. Βασιλέως επισκόπου Αμασείας ιερομάρτυρος (†332), Γλαφύρας και Ιούστας οσίων (†322). Ήχος πλ. δ΄. Αγιογραφικό ανάγνωσμα.

Αποστολικό ανάγνωσμα. Ημέρας, Σαββάτου διακεινησίμου

(Πρξ. γ´ 11-16).
Πραξ. 3
,11
         Κρατούντος δέ τού ιαθέντος χωλού τον Πέτρον και Ιωάννην συνέδραμε πρός αυτούς πάς ο λαός επί τή στοά τη καλουμένη Σολομώντος έκθαμβοι.
Πραξ. 3,11
                Ενώ δε ο θεραπευθείς χωλός ακολουθούσε κατά πόδας τον Πετρον και τον Ιωάννην και δεν εχωρίζετο καθόλου από αυτούς, έτρεξε προς αυτούς όλος ο λαός μαζή με πολύν θαυμασμόν και έκπληξιν στο υπόστεγον, που ωνομάζετο στοά του Σολομώντος.

Πραξ. 3
,12
         ιδών δέ Πέτρος απεκρίνατο πρός τον λαόν· άνδρες Ισραηλίται, τί θαυμάζετε επί τούτω, ή ημίν τι ατενίζετε ως ιδία δυνάμει ή ευσεβεία πεποιηκόσι τού περιπατείν αυτόν;
Πραξ. 3,12
                Οταν δε είδε ο Πετρος τον λαόν, έλαβε τον λόγον και είπε· “άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε, δια το γεγονός αυτό, η διατί έχετε καρφώσει τα μάτια σας εις ημάς, ως εάν ημείς με την ιδικήν μας δύναμιν η ευσέβειαν εκάμαμε αυτόν να περιπατή;
Πραξ. 3
,13
         ο Θεός Αβραάμ καί Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός τών πατέρων ημών, εδόξασε τον παίδα αυτού Ιησούν· όν υμείς μέν παρεδώκατε καί ηρνήσασθε αυτόν κατά πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος εκείνου απολύειν·
Πραξ. 3,13
                Ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των προγόνων μας, εδόξασε τον παίδα αυτού Ιησούν, ο οποίος με την ενανθρώπησίν του έγινε κατά πάντα υπάκουος στον Πατέρα του, δια την σωτηρίαν των ανθρώπων. Σεις όμως τον παρεδώκατε στον σταυρικόν θάνατον και τον αρνηθήκατε εμπρός στον Πιλάτον, όταν εκείνος έκρινε ότι έπρεπε να τον απολύση.
Πραξ. 3
,14
         υμείς δέ τόν άγιον και δίκαιον ηρνήσασθε, και ητήσασθε άνδρα φονέα χαρισθήναι υμίν,
Πραξ. 3,14
                Σεις όμως αντιθέτως προς τον Πιλάτον αρνηθήκατε τον απολύτως άγιον και δίκαιον, τον Ιησούν, και εζητήσατε να σας χαρισθή ένας φονιάς.
Πραξ. 3
,15
         τον δε αρχηγόν τής ζωής απεκτείνατε, όν ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, ού ημείς μάρτυρές εσμεν.
Πραξ. 3,15
                Αυτόν δε, ο οποίος είναι αρχηγός και χορηγός της ζωής, τον εφονεύσατε. Ο Θεός όμως τον ανέστησε εκ νεκρών και του γεγονότος αυτού ημείς οι Απόστολοί του είμεθα οι αυτόπται μάρτυρες.
Πραξ. 3
,16
         και επί τή πίστει του ονόματος αυτού τούτον, όν θεωρείτε και οίδατε, εστερέωσε το όνομα αυτού, καί η πίστις η δι᾿ αυτού έδωκεν αυτώ τήν ολοκληρίαν ταύτην απέναντι πάντων υμών.
Πραξ. 3,16
                Και αυτή η πίστις μας στο όνομα αυτού εστερέωσε εις τα πόδια του τούτον τον άνθρωπον, τον οποίον βλέπετε υγιή και εγνωρίζατε καλά ότι ήτο προηγουμένως χωλός. Η πίστις, η οποία προέρχεται από αυτόν και αναφέρεται εις αυτόν, έδωσε στον τέως χωλόν πλήρη και τελείαν την θεραπείαν εμπρός εις τα μάτια όλων.

Ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Ημέρας, Σαββάτου διακαινησίμου

(Ιω. γ´ 22-33).
Ιω. 3
,22
             Μετά ταύτα ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις την Ιουδαίαν γήν, και εκεί διέτριβε μετ᾿ αυτών και εβάπτιζεν.
Ιω. 3,22
                    Υστερα από αυτά, που συνέβησαν εις τα Ιεροσόλυμα, ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί του εις την άλλην περιοχήν της Ιουδαίας και εκεί έμενε μαζή τους και εβάπτιζε δια μέσω αυτών εκείνους που ήρχοντο με την διάθεσιν να πιστεύσουν εις αυτόν.
Ιω. 3
,23
             ήν δε καί Ιωάννης βαπτίζων εν Αινών εγγύς τού Σαλείμ, ότι ύδατα πολλά ήν εκεί, καί παρεγίνοντο και εβαπτίζοντο·
Ιω. 3,23
                     Ο δε Ιωάννης εβάπτιζε τότε εις την πηγήν Αινών, πλησίον της πόλεως Σαλείμ, διότι εκεί ήσαν πολλά ύδατα, και ήρχοντο άνθρωποι και εβαπτίζοντο.
Ιω. 3
,24
             ούπω γάρ ήν βεβλημένος εις την φυλακήν ο Ιωάννης.
Ιω. 3,24
                    Δεν είχε δε ακόμη συλληφθή και φυλακισθή από τον Ηρώδην ο Ιωάννης.
Ιω. 3
,25
             Εγένετο ούν ζήτησις εκ των μαθητών Ιωάννου μετά Ιουδαίου περί καθαρισμού.
Ιω. 3,25
                     Εγινε λοιπόν συζήτησις από τους μαθητάς του Ιωάννου με κάποιον Ιουδαίον δια τον καθαρισμόν, τον οποίον το βάπτισμα των μαθητών του Χριστού και το βάπτισμα του Ιωάννου έδιδεν στους ανθρώπους.
Ιω. 3
,26
            και ήλθον πρός τον Ιωάννην και είπον αυτώ· ραββί, ός ήν μετά σου πέραν του Ιορδάνου, ώ σύ μεμαρτύρηκας, ίδε ούτος βαπτίζει και πάντες έρχονται πρός αυτόν.
Ιω. 3,26
                    Και ήλθαν προς τον Ιωάννην οι μαθηταί του μαζή με τον Ιουδαίον και του είπαν· “διδάσκαλε, αυτός, που ήτο μαζή σου πέραν από τον Ιορδάνην και δια τον οποίον συ εμαρτύρησες και εβεβαίωσες περί της αποστολής του στους ανθρώπους, κύτταξε βαπτίζει τώρα και όλοι πηγαίνουν εις αυτόν”.
Ιω. 3
,27
             απεκρίθη Ιωάννης καί είπεν· ου δύναται άνθρωπος λαμβάνειν ουδέν, εάν μη ή δεδομένον αυτώ εκ τού ουρανού.
Ιω. 3,27
                     Απεκρίθη ο Ιωάννης και είπε· “τίποτε δεν ημπορεί να πάρη ο άνθρωπος εάν δεν του έχη δοθή από τον ουρανόν.
Ιω. 3
,28
             αυτοί υμείς μοι μαρτυρείτε ότι είπον· ουκ ειμί εγώ ο Χριστός, αλλ᾿ ότι απεσταλμένος ειμί έμπροσθεν εκείνου.
Ιω. 3,28
                    Σεις, άλωστε, οι ίδιοι που με ηκούσατε, επιβεβαιώνετε ότι εγώ είπα· Δεν είμαι εγώ ο Χριστός, αλλ' ότι εγώ είμαι απεσταλμένος από τον Θεόν ενωρίτερα από εκείνον, δια να προπαρασκευάσω τους ανθρώπους.
Ιω. 3
,29
             ο έχων τήν νύμφην νυμφίος εστίν· ο δε φίλος του νυμφίου, ο εστηκώς και ακούων αυτού, χαρά χαίρει διά την φωνήν του νυμφίου. αύτη ούν η χαρά η εμή πεπλήρωται.
Ιω. 3,29
                    Επειτα δε μη λησμονείτε ότι αυτός που έλαβε και έχει την νύμφην είναι ο νυμφίος, ο δε φίλος του νυμφίου, ο οποίος κατά τον γάμον στέκεται κοντά εις αυτόν και τον ακούει, χαίρει παρά πολύ δια τα λόγια, με τα οποία ο νυμφίος εκδηλώνει την χαράν του. Αυτή, λοιπόν, είναι η ιδική μου χαρά, να βλέπω τον νυμφίον ευχαριστημένον και η οποία χαρά μου είναι πλήρης και τελεία. (Ο Χριστός είναι ο νυμφίος, νύμφη η Εκκλησία. Χαίρω βαθύτατα, διότι βλέπω τους ανθρώπους, που θα ενταχθούν εις την Εκκλησίαν του, να τον ακολουθούν).
Ιω. 3
,30
             εκείνον δεί αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι.
Ιω. 3,30
                     Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε, ο πρόδρομός του, να μικραίνω, ώστε όλοι πλέον να ακολουθούν εκείνον και όχι εμέ.
Ιω. 3
,31
             ο άνωθεν ερχόμενος επάνω πάντων εστίν. ο ών εκ τής γής εκ της γής εστι και εκ τής γής λαλεί· ο εκ του ουρανού ερχόμενος επάνω πάντων εστί,
Ιω. 3,31
                     Εκείνος που έρχεται από τον ουρανόν, δηλαδή ο Χριστός, είναι επάνω από όλους. Εκείνος δε που είναι από την γην, όπως είμαι εγώ, από γονείς που είναι επίσης της γης, ομιλεί περί του θελήματος και των έργων του Θεού, σαν άνθρωπος εκ της γης, δηλαδή ατελώς. Εκείνος όμως που έρχεται από τον ουρανόν είναι ανώτερος από όλους.
Ιω. 3
,32
             και ό εώρακε καί ήκουσε, τούτο μαρτυρεί, και τήν μαρτυρίαν αυτού ουδείς λαμβάνει.
Ιω. 3,32
                     Και αυτό που είδε και ήκουσε και το γνωρίζει άριστα και κάλλιστα, αυτό και με απόλυτον βεβαιότητα και σαφήνειαν κηρύσσει. Αλλά την μαρτυρίαν αυτού ολίγοι την δέχονται.
Ιω. 3
,33
             ο λαβών αυτού την μαρτυρίαν εσφράγισεν ότι ο Θεός αληθής εστιν.
Ιω. 3,33
                     Εκείνος δε που επίστευσε και εδέχθη αυτήν την διδασκαλίαν, αυτός έβαλε την σφραγίδα του και υπέγραψε με το όνομά του τους λόγους του Υιού και απεσταλμένου του Θεού και επεβεβαίωσε έτσι ότι ο Θεός είναι πάντοτε αληθινός.

https://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/04.%20Ioan.htm

Πηγή: https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/04/26-332-322.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Στον ολάνθιστο Μπουρνόβα του ονείρου, με τα μυριόχρωμα λουλούδια και τ' αρώματα...

Στον ολάνθιστο Μπουρνόβα του ονείρου, με τα μυριόχρωμα λουλούδια και τ' αρώματα, τέτοια εποχή τις Κυριακές ανέβαινε όλη η Σμύρνη!... Για ν' απολαύσει τις χαρές της εξοχής και να θαυμάσει τις Μπουρνοβαλιές, τις ξακουστές για τη φρεσκάδα τους, τη γλύκα και τη σπάνια ομορφιά τους!
Στα παλιότερα χρόνια, ο Μπουρνόβας ήταν απλά ένα πανέμορφο χωριό, δροσερό, καταπράσινο, με γραφικά σπιτάκια και βρυσούλες με κρύα νερά... Ό,τι έπρεπε για τις καλοκαιρινές διακοπές πολλών Σμυρνιών και τον προτιμούσαν. Όχι όμως για μόνιμη διαμονή, γιατί... ήταν απόσταση μέχρι τη Σμύρνη και, σε επίπεδο καθημερινότητας δεν τους βόλευε να πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους.
Ήδη όμως, απο τις αρχές του 19ου αιώνα, κάποια πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν. Πολύ δε περισσότερο μετά το 1867 που εγκαινιάστηκε η διακλάδωση της σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε τη Σμύρνη με τον Κασαμπά!
Τότε ήταν που ο Μπουρνόβας έγινε ένα σπουδαίο, πολύ σημαντικό προάστιο της Σμύρνης, ένας τόπος μόνιμων
κατοικιών των πιο πλούσιων (ως τότε κατοίκων της) και γέμισε αρχοντόσπιτα, βίλλες, επαύλεις... και όχι μονον!
Απέκτησε πολύ καλά Σχολεία: Αρρεναγωγείο, Παρθεναγωγείο και Νηπιαγωγείο, τρεις Εκκλησίες και τρία Αθλητικά Σωματεία.
Απέκτησε Θέατρο και Λέσχες, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα διέθετε ήδη και Κινηματογράφο!
Έλληνες ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων του, αλλά και ξένοι διαφόρων εθνικοτήτων και θρησκειών. Άγγλοι και Εβραίοι οι περισσότεροι, συνυπήρχαν ειρηνικά κι ευγενικά.
Πλούσιοι έμποροι κι επιχειρηματίες ήταν άλλωστε οι περισσότεροι και τα οικονομικά τους συμφέροντα στην -διεθνούς ακτινοβολίας- Σμύρνη των Ελλήνων, έμπαιναν πάνω από εθνικές και θρησκευτικές διαφορές...
Κείμενο: Γεωργία-Χαρίκλεια Καϊμακάμη
Φωτογραφία: Άποψη του Μπουρνόβα σε επιστολικό δελτάριο των αρχών του 20ού αιώνα.πηγή

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_686.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Ασκηταριά και αόρατοι ασκητές στο Αγιοφάραγγο της Κρήτης
Ορθόδοξος ασκητισμός στην Κρήτη. Ένα νησί γεμάτο βουνά, φαράγγια, απόμακρες χαράδρες, κατάλληλο για ασκητική ζωή, μακριά από πόλεις και ανθρώπους. Ένας τέτοιος τόπος είναι και το Αγιοφάραγγο. 80 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, κοντά στα κοσμοπολίτικα πλέον Μάταλα, βρίσκεται το Αγιοφάραγγο, ένα μοναδικής ομορφιάς φαράγγι που καταλήγει σε μια από τις κατ’ εμέ καλύτερες παραλίες της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ και της αναρρίχησης, επιλέγουν το Αγιοφάραγγο για λίγες μέρες, προκειμένου να απολαύσουν την υπέροχη παραλία του και τη μοναδική άγρια ομορφιά του, μακριά από τη φασαρία του πολιτισμού.
Το Αγιοφάραγγο όμως δεν ήταν πάντα «δημοφιλής τουριστικός προορισμός». Το Αγιοφάραγγο, λόγω της απομονωμένης θέσης του, φιλοξένησε στις σπηλιές του πολλούς ορθόδοξους ασκητές που επέλεξαν να ζήσουν εκεί. Αποτελεί έναν από τους «ιερούς τόπους» της Κρήτης, ένας τόπος στον οποίο λέγεται πως κάποιοι ερημίτες φτάσανε λίγο πιο κοντά στο Θεό.
Στην περιοχή υπάρχουν πολλές σπηλιές που μαρτυρούν πως κάποτε ήταν κατοικήσιμες με κυριότερο το Γουμενόσπηλι, τη μεγαλύτερη σπηλιά για την οποία αναφέρει ο Νίκος Ψιλάκης στο βιβλίο του Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης, Ηράκλειο 1994, τόμ. Α΄, σελ. 236:
Στο Γουμενόσπηλιο έρχονταν μια φορά το χρόνο οι ασκητές, από τον Πρέβελη ως τον Κουδουμά [μοναστήρια, το ένα νότια Ρεθύμνου, το άλλο νότια Ηρακλείου]. Είχε 300 πέτρες γύρω γύρω και καθένας καθόταν στη δική του. Μετρούσανε κεφαλές και, αν έλειπε κανείς, ελέγανε: «Ο Θεός να τόνε συχωρέσει». Μόνο τότε, κάθε Λαμπρή, εθωρούσε ο ένας τον άλλο.
Λένε πως κάποιοι ασκητές έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αγιότητας που πλέον έχουν γίνει αόρατοι στον κόσμο, εμφανιζόμενοι μόνο όταν εκείνοι επιθυμούν. Κατά καιρούς έχουν καταγραφεί μαρτυρίες από άτομα που έχουν δει ή και μιλήσει σε τέτοιους ερημίτες, που υποστηρίζεται πως υπάρχουν ακόμα και σήμερα, καλά κρυμμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σύμφωνα με παράδοση, που είχε αφηγηθεί η μακαριστή και αγιασμένη γερόντισσα Συγκλητική, μεγαλόσχημη μοναχή στο Ρέθυμνο (ηγουμένη στο μικροσκοπικό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, στο λόφο του Τιμίου Σταυρού, εντός της πόλης του Ρεθύμνου), οι ασκητές αυτοί είναι υπεραιωνόβιοι, αφού παίρνουν παράταση από το Θεό να ζήσουν όσα χρόνια θέλουν. Η ίδια γερόντισσα είπε ότι με μια αόρατη ασκήτρια από το Αγιοφάραγγο είχε επικοινωνία ο άγιος γέροντας Κύριλλος Παναγιωτάκης από τα Ακούμια Ρεθύμνης (κοιμήθηκε 1986), εφημέριος της ίδιας μονής.
Από το ίδιο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη, αναφέρονται ακόμα δύο ιστορίες που αφορούν τους ερημίτες του φαραγγιού:
Σ’ ένα σπήλιο στο Μάρτσαλο εζούσε ένας ασκητής. Πηγαίνανε και του ζητούσαν ευλογία οι ανθρώποι, αλλά αυτός δεν εμφανιζότανε ποτέ. Έβγαζε μόνο το δαχτυλάκι του από μια τρύπα και σταύρωνε. Άνθρωπος δεν είδε ποτέ το πρόσωπό του.
Στον Άγιο Αντώνιο στο Αγιοφάραγγο μαζώνονται κάθε νύχτα οι ασκητές και λειτουργούνε. Τυχερός όποιος τους δει. Ένας παλιός ηγούμενος της Οδηγήτριας, σηκωνότανε τα μεσάνυχτα, πήγαινε και λέγανε πως πολλές φορές έπαιρνε κι αντίδωρο.
Η περιοχή του Αγιοφάραγγου έχει μια αύρα διαφορετική. Λέγεται πως τη νύχτα, που οι άνεμοι περνάνε το φαράγγι, μπορεί κανείς να ακούσει θορύβους σχεδόν απόκοσμους και πως καμιά φορά, μπορείς να ακούσεις τους αόρατους ασκητές να μιλάνε. Ναυτικοί που περνάνε με τα πλοία τους ανοικτά της παραλίας του φαραγγιού, λένε πως τα νερά του Αγιοφάραγγου λάμπουν από την αγιότητα των ασκητών.
Οι ασκητές, υπήρχαν επίσημα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όμως ακόμα και σήμερα λέγεται πως υπάρχουν αρκετοί ασκητές, που ζουν ανάμεσά μας. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες, των οποίων η πηγή συχνά δεν αποκαλύπτεται για προφανείς λόγους. Σεβόμενοι τις επιλογές τους να μένουν μακριά από τα κοσμικά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών σέβονται τις επιλογές τους και σιωπούν. Μόνο θρύλοι και σκόρπιες μαρτυρίες κυκλοφορούν, που δε χρειάζεται να μπούμε καν στη διαδικασία να επιβεβαιώσουμε αν όντως ισχύουν ή όχι.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ιερέων που κοινωνούν κάποιους από αυτούς, υπάρχουν δυο ασκητές οι οποίοι είναι ορατοί στους ανθρώπους. Μας διηγείται ο ιερεύς, ότι για να πάει να κοινωνήσει τον ασκητή Θεοδόσιο κάνει πορεία δυο με τρεις ώρες πάνω στα βουνά, πάνω σε μέρη δύσβατα και απρόσιτα. Όταν όμως φτάνει στο μέρος όπου ασκητεύει ο πατήρ Θεοδόσιος, μια ευωδία απλώνεται στην περιοχή.
Το ασκητήριο, δυο επί δυο. Ίσα- ίσα χωράει μέσα ο γέροντας Θεοδόσιος. Αλλά η καρδιά του χωράει όλη την κτίση, όλο τον κόσμο. Γιατί κοινωνεί και επικοινωνεί με τον κόσμο. Πως; Όταν ο ιερεύς πάει να κοινωνήσει τον γέροντα του δίνει χαρτιά με τα ονόματα ορισμένων ανθρώπων που χρήζουν βοηθείας. Έτσι ο γέροντας προσεύχεται διακαώς για αυτούς. Μας εξομολογείτε ο ιερεύς ότι το σώμα του γέροντα είναι γερασμένο αλλά το πρόσωπό του λάμπει σαν τον ήλιο. Σημαντικό δε είναι το γεγονός ότι, και άλλοι άνθρωποι έχουν συναντήσει τον γέροντα Θεοδόσιο, συζητώντας μαζί του ποικίλα θέματα.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία τους ιερέως που επικοινωνεί με τον γέροντα Θεοδόσιο, όταν τον ρώτησε: Γέροντα πόσοι ασκητές είστε εδώ; Ο γέροντας χαμογέλασε, και με γλυκιά φωνή του απαντά, «πολλοί».
Μια άλλη μαρτυρία λέει πως όταν είναι καιρός να κουρευτούν τα πρόβατα, τότε όλα τα ζώα και περισσότερο τα άγρια κατσίκια που ζουν στα Αστερούσια όρη, είναι κουρεμένα. Και αυτό είναι δείγμα ότι υπάρχουν και άλλοι πολλοί ασκητές στην εκεί περιοχή, τους οποίους τα άγρια ζώα υπακούν. Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες έμπιστων ανθρώπων οι ασκητές οι οποίοι ζουν στα Αστερούσια όρη είναι περίπου 20, και αυτό το λέμε και πάλι με επιφύλαξη.
Ήταν κάποτε μια ομάδα νέων ανθρώπων και ήθελε να περιηγηθεί στα δύσβατα μονοπάτια των Αστερουσίων. Όταν σκοτείνιαζε, αποφάσισαν να φύγουν. Τότε ένας από την ομάδα είπε: «Είδατε προλαβαίναμε να κάνουμε την παράκληση του Αγίου Αντωνίου που μας είπε εκείνος ο καλόγερος πάνω στο βουνό». Τότε οι άλλοι ξαφνιάστηκαν και του είπαν ότι δεν συνάντησαν κανένα καλόγερο καθ’ όλη την διάρκεια του περιπάτου. Εκείνος δε, επέμενε ότι τον συνάντησαν και τους είπε να ψάλλουν μια παράκληση. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι «αόρατοι ασκητές» εμφανίζονται μόνο σε αυτούς οι οποίοι έχουν καθαρή καρδιά και αγνό λογισμό.
Θαυμαστό είναι και το εξής γεγονός : Όταν ένας περιηγητής τραβούσε με την βιντεοκάμερά του το καταπληκτικό τοπίο στο Αγιοφάραγγο, η κάμερά του συνέλαβε ένα καλόγερο. Και με την περιέργεια που διακρίνει την ανθρώπινη φύση, πήγαινε από πίσω του και τον βιντεοσκοπούσε. Όταν λοιπόν έβαλε την κάμερα να παίξει αυτά που έγραψε, είδε ότι τράβηξε, όλα τα τοπία, τα βουνά, τα νερά, αλλά ο μοναχός έλλειπε από την λήψη. Τότε ξαφνιάστηκε και κατάλαβε ότι επιτελούνται θαυμαστά έργα εκεί, και οι μοναχοί θέλουν την απόλυτη ησυχία και γαλήνη. Δια τούτο και εξαφανίστηκε ο μοναχός δια θαύματος από την λήψη της βιντεοκάμερας.
Πηγή: blogreco – Επιμέλεια: Παπαγιαννάκης Δημήτριος
Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή!
Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Μυστική ένωσις με τον Κύριο

Χαρά και ευφροσύνη απέραντη, γιορτή και πανηγύρι αιώνιο της ψυχής είναι η μυστική ένωσίς της με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αδελφέ μου, «έρχου και ίδε!» (Ιω. 1,47). Έλα και δές τον Ιησού! Έλα και δόξασέ Τον! Έλα και ύμνησε τον Κύριο σου! Έλα και γονάτισε και κλάψε μπροστά στον πλάστη σου! Έλα, προσκύνησέ Τον, αναγνώρισέ Τον, ομολόγησε Τον! «Πρόσελθε πρός αυτόν και φωτίσθητι, και το πρόσωπόν σου ου μη καταισχυνθή» (Ψαλμ. 33, 6).
Έλα πεινασμένε, να ευφρανθής από τη θεία τροφή! Έλα τυφλέ, ν᾿ απολαύσης το αιώνιο φώς! Έλα αιχμάλωτε, να χαρής την ελευθερία! Έλα θνητέ, ενώσου με τον Αθάνατο, για ν᾿ αξιωθής της αιωνίας ζωής!
Έλα πονεμένε και θλιμμένε, να βρής την παντοτεινή χαρά! Έλα απελπισμένε, να βρής την ελπίδα! Έλα ψυχρέ, να φλογισθής σαν τη φωτιά! Έλα φτωχέ, να πλουτίσης με τον αδαπάνητο θησαυρό! Έλα γυμνέ, να ενδυθής αθάνατη δόξα και αφθαρσία! Ιδού, ο Κύριος «έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πάς οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κόψονται επ᾿ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γής» (Αποκ. 1, 7). Ναί, έρχεται και δεν θ᾿ αργήση ο Κύριος.
Μακάριος όποιος τηρεί τις εντολές Του. Μακάριος όποιος φυλάττει τον νόμο Του.
Μακάριος όποιος είναι νοερά και μυστικά ενωμένος μαζί Του. Σήκωσε, αδελφέ μου, σήκωσε τους νοητούς οφθαλμούς της καρδιάς σου πρός τον Θεό και ικέτευε Τον να την φλογίση με τη θεία αγάπη Του. Ταύτισε το θέλημά σου με το θέλημα του Κυρίου. Σαν άλλος Βαρτίμαιος φώναξε κι εσύ πάλι: «Υιέ Δαβίδ Ιησού, ελέησον με!» (Μαρκ. 10,47).
Καί όσο οι δαίμονες, με τα τεχνάσματα και τις παγίδες τους, προσπαθούν να εμποδίσουν την αναφορά σου πρός τον Κύριο, εσύ «πολλώ μάλλον κράζε· υιέ Δαβίδ, ελέησον με!» (Μαρκ.10, 48), διδαξέ με να κάνω πάντοτε το θέλημά Σου και ν᾿ ανήκω μόνο σε Σένα!
«Ει δώσω (=δέν θα δώσω) ύπνον τοίς οφθαλμοίς μου και τοίς βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοίς κροτάφοις μου, έως ού εύρω τόπον τώ Κυρίω, σκήνωμα τώ Θεώ Ιακώβ» (Ψαλμ.131, 4-5). Βίαζε τον εαυτό σου νύχτα και μέρα, μην του δίνης ανάπαυσι και ησυχία, μέχρι ν᾿ ανοίξης την καρδιά σου στον Κύριο, ν᾿ ανοίξης μέσα σου τόπο για Κείνον και να γίνηςολόκληρος κατοικητήριο της χάριτός Του. Γι᾿ αυτό άλλωστε πλάσθηκες και αυτός είναι ομοναδικός σκοπός της ζωής σου: η ένωσίς σου με τον Θεό.
Τήν ολοκληρωτική ένωσί σου με τον Κύριο θα επιτύχης καλλιεργώντας την αδιάκοπη επικοινωνία μαζί Του διά της προσευχής. Ξέχασε όλα τα γήϊνα και μάταια και στρέψε όλες τις επιθυμίες και τις διαθέσεις σου πρός Αυτόν, ζήτα το έλεός Του αδιάλειπτα, κράτα τη μνήμη Του συνεχώς στον νού σου και βυθίσου όλος μέσα στο πέλαγος της αγάπης Του.
Αυτός είναι ο Θεός σου, Αυτός ο δημιουργός σου, Αυτός η δόξα σου, Αυτός η σωτηρία και η αιώνια ζωή σου. Απόκτησε λοιπόν κι εσύ, «από του νύν και έως του αιώνος» τον ασίγαστο πόθο του προφήτου:
«Όν τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τάς πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου πρός σε,ο Θεός» (Ψαλμ. 41, 1-2).
πηγή

Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2016/05/blog-post_96.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος...

Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος. Δεν υπάρχει σήμερα Μέγας Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός...

Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι...

Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία...!

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

pneumatoskoinwnia.blogspot

Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_64.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Ο Χριστός μας σήκωσε το Σταυρό, και μείς θα σηκώσουμε

Η ζωή του ανθρώπου, παιδί μου, είναι θλίψη, διότι είναι στην εξορία. Μη ζητείς τελεία ανάπαυση. Ο Χριστός μας σήκωσε το Σταυρό, και μείς θα σηκώσουμε. Όλες τις θλίψεις, εάν τις απομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να δοκιμάζει το ζήλο και την αγάπη, που έχουμε προς αυτόν.

Γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει σε μέτρα Αρετής και τελειώσεως.

Απόσπασμα

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης 09/04/2018

πηγή

gerontesmas.com

Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_25.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Ανέκαθεν δεν έλειψαν τα ζιζάνια, ούτε θα λείψουν από τον σίτον

Ανέκαθεν δεν έλειψαν τα ζιζάνια, ούτε θα λείψουν από τον σίτον. Υπήρξαν ψευδοπροφήται, υπήρξαν όμως και αληθείς προφήται, υπήρξαν ψευδαπόστολοι αλλά και αληθείς απόστολοι, ψευδοδιδάσκαλοι αλλά και αληθείς διδάσκαλοι, και σήμερον υπάρχουν ψευδοκληρικοί, και ιερείς και αρχιερείς της αισχύνης, υπάρχουν όμως και αληθείς και γνήσιοι αρχιερείς, ιερείς καί μοναχοί και ελπίζω και πιστεύω ότι δεν θα εκλείψουν οι εκλεκτοί, έως της συντελείας του αιώνος, με την διαφοράν ότι είνε ολίγοι, αλλά και ο Κύριος είπεν, ότι πολλοί εισι οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί και ολίγοι οι σωζόμενοι (Ματθ. 20,16). Επειδή είναι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι οι βαδίζοντες αυτήν· πλατεία δε και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την αιώνιον κόλασιν και πολλοί οι βαδίζοντες αυτήν (Ματθ. 7,13-14).
Οσιος Φιλόθεος Ζερβάκος

Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_224.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Μακαρόνια με σάλτσα τόνου

Υλικά
1 πακέτο μακαρόνια οτι νούμερο σας αρέσει
1 τόνο rio mare σε λάδι
1 κρεμμύδι λιωμένο στο μίξερ
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες στο μίξερ
6 κλωνιά μαιντανό ψιλοκομμένο
2 κοφτές κουταλιές σούπας ντοματοπελτέ [πάντα κύκνος ο καλύτερος ]
λίγη ζάχαρη,αλάτι,πιπέρι
6 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Βάζουμε στην κατσαρολίτσα το λάδι με το τριμμένο κρεμμύδι ,και το τριμμένο σκόρδο ,Σωτάρουμε για 2 -3 λεπτά από την στιγμή που θα κάψει το λάδι .
Στραγγίζουμε τον τόνο από το λάδι τον ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα και τον πατάμε με το πιρούνι να λιώσει.
Αραιώνουμε τον πελτέ ντομάτας σε 1/2 ποτήρι νερό το ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα προσθέτουμε και τον ψιλοκομμένο μαιντανό το αλάτι ,το πιπέρι ,και λίγη ζάχαρη .
Χαμηλώνουμε την θερμοκρασία και μαγειρεύουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα .
Τα μακαρόνια τα βράζουμε όπως αναγράφετε στην συσκευασία [εγώ δεν τα καίω με βούτυρο στην συγκεκριμένη συνταγή ούτε με λάδι τα στραγγίζω μόνο ]
Σερβίρουμε με τυράκι προτείνω κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας πολύ νόστιμο τυρί για μακαρόνια !! Καλή όρεξη !
Αφαιρώντας το τυρί έχουμε νηστίσιμο πιάτο.

https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2014/09/blog-post_45.html
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Με δέκα τεχνικές ελέγχουν το μυαλό μας (Νόαμ Τσόμσκι)
Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Βλ. καθημερινή ειδησεογραφία]. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα»
2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί. Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών. [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Αυτό θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του "Μνημονίου"!].
3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: βλ. σχεδόν όλα τα προδοτικά και αντίχριστα νομοσχέδια των μνημονιακών (και μη) κυβερνήσεων ψηφίστηκαν με αυτό το πρόσχημα]. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού».
6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: πχ. προπαγάνδα για το μεταναστευτικό]. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…
7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες» [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Βλ. υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης].
8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Βλ. καθημερινό πρόγραμμα των βοθροκάναλων].
9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Βλ. αυτοκτονίες]. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!
10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του [Σχόλιο Σ.Ν.Π.: Βλ. άρση της προστασίας προσωπικών δεδομένων]. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. [... Διαδώστε και αφυπνήστε!]
Πηγη: pronews.gr , cityculture.gr
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Πώς να πείσω το παιδί να έρθει στην εκκλησία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Έχεις άγχος;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
Συνέχεια Άρθρου ▼
Οι Άγιοι Αχιλλέας, Φήλικας και Φορτουνάτος, οι Ισπανοί ιερομάρτυρες (24 Απριλίου)

ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ (φωτο)
Οι Άγιοι Φήλικας ο πρεσβύτερος, Αχιλλέας και Φορτουνάτος, οι διάκονοι, μαρτύρησαν επί αυτοκράτορος Καρακάλλα (211 – 217 μ.Χ.). Απεστάλησαν από τόν Άγιο Ειρηναίο, Επίσκοπο Λουγδούνων († 23 Αυγούστου) στην πόλη Βαλένθια της Ισπανίας για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Εκεί τους συνέλαβε ο ανθύπατος Κορνήλιος και μετά από φρικώδη βασανιστήρια τους αποκεφάλισε περί το έτος 212 μ.Χ. Έτσι οι Άγιοι Μάρτυρες εισήλθαν στη χαρά της δόξας και της μακαριότητας του Θεού. Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τό ζήλον δεξάμενοι των Αποστόλων Χριστού, νομίμως ηθλήσατε, υπέρ της δόξης αυτού, τρισάριθμοι Μάρτυρες, Φήλιξ ο θεοφόρος, Αχιλλεύς ο θεόφρων, άμα καί Φουρτουνάτος, τον εχθρόν καθέλοντες· διό εν ευφροσύνη υμάς μακαρίζομεν.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ως λυχνία τρίφωτος τη Εκκλησία, Αθληταί εκλάμπετε, Φήλιξ ομού και Αχιλλεύς, σύν Φουρτουνάτω εκάστοτε, ταίς της αθλήσεως, θείαις λαμπρότησι.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις των Μαρτύρων τριάς σεπτή, οι γενναίοις άθλοις, μεγαλύναντες τον Χριστόν, Φήλιξ θεοφόρε, και Αχιλλεύ θεόφρον, και Θείε Φουρτουνάτε, ημών οι πρόμαχοι. ΣυμπλήρωμαΕλληνική Κοινότητα Βαλένθιας Καθηγητές στη Βαλένθια διαμαρτύρονται, γιατί το κράτος σκοπεύει να καταργήσει τις τάξεις εκμάθησης Νέων Ελληνικών Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης - Η Ορθοδοξία στο δυτικό κόσμο σήμερα
Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας

Πηγή: https://o-nekros.blogspot.com/2025/04/24.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Διδακτική ιστορία (ειδικά για τους ΓΟΧ): Ο σκανδαλισμός του αόμματου Αββά
Ο αββάς ᾽Ιουλιανός δεν μπορούσε να ησυχάσει. Κλεισμένος στο μικρό κελλάκι του, με μόνη συντροφιά του τις λίγες εικόνες του και μερικά βιβλία, βρισκόταν σε μεγάλη αναταραχή. Αυτό που του είχε εμπιστευτεί λίγες ημέρες πρίν ένας γνωστός του καλόγερος, ότι ένας από τους συμμοναστές του στο κοινόβιο που ζούσαν είχε πέσει σε φοβερή αμαρτία κι ότι μαζί του υπήρξε και κάποιος άλλος που τον κάλυπτε, τον είχε κάνει να μην μπορεί ούτε μάτι να κλείσει. ῾Κύριε᾽, έλεγε και ξανάλεγε στην προσευχή του, ῾πώς είναι δυνατόν να έχει κάνει ο αδελφός την αμαρτία αυτή και να μπορεί να βρίσκεται ακόμη στο μοναστήρι σαν να μην τρέχει τίποτε; Και μάλιστα να συνεχίζει να λειτουργεί;᾽ ᾽Αλλά εκείνο που τον τρέλλαινε κυριολεκτικά ήταν το γεγονός ότι, κατά την ελεγμένη πληροφορία, ο ηγούμενος ήξερε την κατάσταση, όπως και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων, και δεν είχαν προβεί σε καμμία ενέργεια για να την διορθώσουν.
῾Μά τι γίνεται;᾽ σκεφτόταν μέσα στην σύγχυση των λογισμών του ο αββάς Ιουλιανός. ῾Χάθηκε πιά η πίστη; Τόσο πολύ έχουν ξεπέσει όλοι τους; ᾽Εδώ μιλάμε όχι για μιά απλή αμαρτία ενός αδελφού, αλλά για την πιό χοντρή, την ίδια την πορνεία. Πόρνευσε ο αδελφός, το έμαθαν ο ηγούμενος και ο Πατριάρχης, και τον κρατάνε ακόμη; ῾Μοιχοί και πόρνοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομούσι᾽, λέει ο λόγος του Θεού, κι αυτοί δεν κάνουν τίποτε; ῎Ω, Θεέ μου, τι έχουν ακόμη να δούνε τα μάτια μας!᾽
Χαμογέλασε πικρά με την κατάληξη της σκέψης του ο ᾽Ιουλιανός. ῎Ενιωσε σαν να σφίχτηκε περισσότερο η καρδιά του. ῾Τί έχουν να δούνε τα μάτια μας ακόμη!᾽ αυτοσαρκάστηκε. Τα μάτια του ποτέ δεν είχαν αντικρύσει τον ήλιο. Δεν ήξερε τι θα πεί ημέρα, τι σημαίνει γαλανός ουρανός, ποιά είναι η ανατολή και ποιά η δύση, τι ᾽ναι αυτό που λένε δέντρα, πουλιά, κίνηση ζωής. Γι᾽ αυτόν το μόνο που ίσχυε ήταν το σκοτάδι. Παρ᾽ όλα αυτά όμως χρόνια πιά δεν παραπονιόταν. Γιατί μπορεί να είχε γεννηθεί αόμματος ο ᾽Ιουλιανός, ο Δημιουργός όμως του είχε επιφυλάξει άλλες χαρές, άλλες δυνατότητες, και πάνω από όλα το γεγονός ότι του είχε ανοίξει τα μέσα μάτια της ψυχής, για να βλέπει την ομορφιά του προσώπου ᾽Εκείνου. Ναί, δεν παραπονιόταν χρόνια τώρα ο αββάς. ῾Ο Κύριος τον αντάμειβε με τρόπο που μόνον ᾽Εκείνος ήξερε ν᾽ ανταμείβει τα θεωρούμενα αδικημένα παιδιά Του.
Είχε περάσει αρκετούς πειρασμούς ο αββάς, αφότου είχε έλθει σ᾽ εκείνον τον τόπο της άσκησής του. ᾽Αλλά τέτοιον πειρασμό που περνούσε στην προχωρημένη αυτή φάση της ηλικίας του, ποτέ. Κι ας είχε πολλά χρόνια στο κοινόβιο. Θυμήθηκε και πάλι πως ήλθε από την ᾽Αραβία απ᾽ όπου καταγόταν, νεαρός ακόμη, με μεγάλο πόθο να αφιερωθεί στον Θεό, γιατί το μοναστήρι ήταν γνωστό από τον σπουδαίο όσιο που το είχε ιδρύσει, τον όσιο Θεοδόσιο τον κοινοβιάρχη. Και δεν ήταν μόνο η μεγάλη φήμη του αγίου ιδρυτή που τον είχε ελκύσει σ᾽ αυτό, αλλά και οι πολλές ψυχές που είχαν αγιάσει υπό την καθοδήγηση του Γέροντα και των μετέπειτα από αυτόν ηγουμένων, κι ακόμη πιό πολύ το γεγονός ότι ο όλος αέρας του μοναστηριού ῾ανέπνεε᾽ από την παρουσία ᾽Εκείνου που ήλθε στον κόσμο ως άνθρωπος εκεί κοντά, στα άγια χώματα των ῾Ιεροσολύμων, για την σωτηρία του κόσμου, του αρχηγού της πίστης, του Κυρίου ᾽Ιησού Χριστού.
Μά, πως ο Θεός επιτρέπει την κατάσταση αυτή σ᾽ έναν τέτοιο αγιασμένο χώρο και μάλιστα στους αγίους Τόπους;᾽ σαν αγκάθι και πάλι ο λογισμός τον σούβλιζε. Κι όσο περνούσαν οι ημέρες, με τρόπο ανεπαίσθητο, σιγά σιγά και ύπουλα, άρχισε να γλιστράει μέσα του κι ο άλλος λογισμός: ῾Δέν είμαι τάχα κι εγώ υπεύθυνος που δεν λέω τίποτε; Που αφήνω την κατάσταση αυτήν την αμαρτωλή να εξελίσσεται; Δεν θα κριθώ κι εγώ το ίδιο γιατί δεν αντιδρώ στην ρύπανση της ᾽Εκκλησίας και του αγίου Ναού Του;᾽ Τα πράγματα σαν να ξεκαθάριζαν στην ψυχή του αββά. ῾῾Η μόνη λύση για να δείξω ότι δεν συμφωνώ, για να τους ταρακουνήσω στην αμαρτία που έχουν όλοι περιπέσει, είναι να διαχωρίσω την θέση μου. Ναί, πρέπει να διακόψω κάθε κοινωνία με τον Μακάριο τον αρχιεπίσκοπο και να σηκωθώ να φύγω από το μοναστήρι που έχει βρωμίσει. Θα γίνω ερημίτης για να λατρεύω τον Θεό μου καθαρά και χωρίς τέτοιους ηθικούς περισπασμούς᾽.
Τό σκέφτηκε και έβαλε σ᾽ εφαρμογή το σχέδιό του. Με μεγάλο βάρος στην καρδιά είναι αλήθεια συνέχισε να πηγαίνει στον Ναό για τις ακολουθίες και την Θεία Λειτουργία, αλλά σταμάτησε να κοινωνεί. ᾽Αρνιόταν να δεχτεί ότι γινόταν ακολουθία που ευλογεί ο Κύριος με τέτοιες προϋποθέσεις. Και μάλιστα όταν λειτουργούσε ο...αμαρτωλός παπάς! ῾Η στάση του δεν πέρασε απαρατήρητη. Τον έβλεπαν οι άλλοι μοναχοί, άρχισαν να τον σχολιάζουν, τον κάλεσε μάλιστα και τον ρώτησε κι ο ηγούμενος. ᾽Εκείνος όμως ανένδοτος. Χωρίς να αποκαλύψει τους βαθύτερους λογισμούς του, προφασίστηκε κάποιες δικαιολογίες και συνέχισε την ίδια τακτική. ῾Ο ηγούμενος ξέροντας την ιστορία του, τις κάποιες ιδιοτροπίες του λόγω και της αναπηρίας του, την ταραγμένη συμπεριφορά του, δεν θέλησε να επιμείνει. ῎Αφησε τα πράγματα στην κρίση και το έλεος του Θεού. ῾῾Ο χρόνος θα τον συνεφέρει᾽, σκέφτηκε.
Τά πράγματα οδηγούνταν σε αδιέξοδο για τον αββά ᾽Ιουλιανό, τον άραβα, τον αόμματο. Οι λογισμοί του τον βάραιναν σε σημείο που δεν μπορούσε πιά να καθήσει μέχρι το τέλος των ακολουθιών. Κι όταν πιά είχε αποφασίσει την οριστική έξοδό του από το μοναστήρι αλλά και από την ᾽Εκκλησία των ῾Ιεροσολύμων, ο Θεός τον λυπήθηκε. ῾Η ψυχή του ήταν καλοπροαίρετη, γι᾽ αυτό και του υπέβαλε τον λογισμό να ρωτήσει κάποιον άλλον για ό,τι συνέβαινε που του είχε εμπιστοσύνη.
῾Μά, βέβαια, πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;᾽ αναφώνησε στο κελλί του ο αββάς. ῾Θά με καθοδηγήσει πρός επιβεβαίωση των αποφάσεών μου ο μεγάλος Γέροντας που και άλλοτε τον είχα συμβουλευτεί: ο Συμεών που βρίσκεται στο Θαυμαστόν ῎Ορος. Δεκαετίες ολόκληρος ο Γέροντας βρίσκεται στην άσκηση και μάλιστα με την χάρη που του δίνει ο Κύριος πάνω σ᾽ έναν στύλο. Ποιός δεν ξέρει τον φωτισμό που έχει, το διορατικό και προορατικό του χάρισμα; Ποτέ δεν έχει πέσει έξω ο άγιος αυτός. Ναί, ό,τι αυτός μου πεί, αυτό και θα κάνω. ῾Ο λόγος του θα είναι για μένα η βουλή του Θεού᾽. ῎Ενιωσε μιά γλύκα στην καρδιά ο ᾽Ιουλιανός με την απόφασή του αυτή και για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό οι λογισμοί του ησύχασαν.

Κάλεσε έναν γνωστό του καλόγερο και τον παρακάλεσε να του κάνει την εξυπηρέτηση. ῾Υπαγόρευσε γραπτό μήνυμα στον μεγάλο Γέροντα: ῾᾽Αββά Συμεών, ζητώ ταπεινά την ευχή σου. Είμαι τυφλός και δεν μπορώ να πάω πουθενά ούτε κι έχω κάποιον που να μπορεί να με περιποιηθεί. Σε ερωτώ λοιπόν με τον αδελφό που έχει έλθει: ῎Εχω κάνει καλά που έχω διακόψει την μυστηριακή κοινωνία με τον αρχιεπίσκοπο των ῾Ιεροσολύμων Μακάριο; Και το λέω αυτό, γιατί κι εσύ θα συμφωνήσεις μαζί μου, πατέρα μου. Και ο Μακάριος και ο ηγούμενος ξέρουν για έναν αδελφό του μοναστηριού που πόρνευσε και για έναν άλλον που ορκίστηκε μαζί του. Λοιπόν, είναι δυνατό να είμαι μαζί τους, ενώ έχουν συμβεί αυτά; Σε τι ᾽Εκκλησία θα ανήκω, αν εξακολουθήσω να λειτουργούμαι μαζί τους και να κοινωνώ από το ίδιο άγιο Ποτήριο;᾽
Περίμενε με μεγάλη αγωνία την απάντηση ο ᾽Ιουλιανός, μολονότι ήταν βέβαιος γι᾽ αυτήν. Και ο όσιος ασφαλώς θα του υποδείκνυε τον δρόμο της εξόδου. ῎Αρχισε να ψηλαφά το κάθε τι μέσα στο μοναστήρι με νοσταλγία, σαν να το έκανε για τελευταία φορά. Περιδιάβαινε με το μπαστουνάκι του το κάθε δρομάκι, ανάπνεε βαθιά την ατμόσφαιρα, άκουγε και τον παραμικρότερο ήχο. ῞Ο,τι και να συνέβαινε τον τελευταίο καιρό που τον είχε ταράξει, το μοναστήρι αυτό, το σπουδαίο και τρανό ήταν το σπιτικό του. ῾Μά, η αλήθεια για την πίστη και την καθαρότητα της Εκκλησίας είναι πάνω από όλα᾽ καθησύχαζε τον λογισμό του κι έπαιρνε και πάλι σιγά σιγά τον δρόμο για το ακριανό φτωχικό κελλί του και να κάνει μόνος και απερίσπαστος τον κανόνα του.
῾Η απάντηση του οσίου Συμεών πράγματι δεν άργησε να έλθει. ῾Ο αδελφός που είχε αναλάβει την εξυπηρέτηση του ᾽Ιουλιανού δεν καθυστέρησε πουθενά. ῾Ο άγιος Γέροντας που ζούσε κοντά στην ᾽Αντιόχεια, εννιά μίλια περίπου έξω από την πόλη, διάβασε το μήνυμα του ταραγμένου αββά, άκουσε και προφορικά τον αδελφό που του διαμηνούσε την κατάσταση κι έγραψε αμέσως και το δικό του μήνυμα. Σαν κεραυνός έπεφταν τα λόγια του ανθρώπου του Θεού στον ᾽Ιουλιανό, όταν πήρε το σημείωμα κι άρχισε να του το διαβάζει ο μοναχός.
῾Γέροντα ᾽Ιουλιανέ, εύχομαι κάθε καλό σε σένα από τον Κύριο. ῾Η συμβουλή μου σε ό,τι με ρωτάς είναι σαφής και απόλυτη: μη διανοηθείς να αναχωρήσεις από το μοναστήρι σου ούτε πολύ περισσότερο να θελήσεις να αποσχιστείς από την αγία ᾽Εκκλησία. Γιατί η ᾽Εκκλησία, αββά, δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα ώστε να ρυπαίνεται ή να αγιάζεται από την διάθεση ή τις πράξεις των ανθρώπων. Η ᾽Εκκλησία είναι του Χριστού, είναι το σώμα ᾽Εκείνου, γι᾽ αυτό και η αγιότητά της λόγω ακριβώς Αυτού είναι δεδομένη, ῾μή έχουσα σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων᾽ καθώς λέει ο απόστολος. Είτε λοιπόν εμείς οι πιστοί είμαστε υπάκουοι στον Θεό είτε όχι η ᾽Εκκλησία δεν επηρεάζεται. ῎Αν οι άνθρωποι καθόριζαν την ποιότητα της ᾽Εκκλησίας ποιός θα μπορούσε να εγγυηθεί για την αγιότητά της; ᾽Απολύτως κανείς. Μόνον ένας που απιστεί ως πρός την φύση της ᾽Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού θα μπορούσε να σκεφτεί ότι αυτή εξαρτάται από εμάς. ῎Οχι, λοιπόν, πάτερ, η ᾽Εκκλησία δεν έχει κανένα κακό κι ούτε κανείς την ρυπαίνει, κι αυτό όχι εξαιτίας μας αλλά λόγω της χάρης του Κυρίου μας ᾽Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού᾽.
Σταμάτησε ο αδελφός την ανάγνωση. ῾Ο αββάς ᾽Ιουλιανός είχε γείρει στο κάθισμά του και δάκρυα καυτά έβρεχαν το πρόσωπό του. Αισθάνθηκε μιά βαθιά συμπόνια για τον αόμματο αυτόν καλόγερο που μετά τόσα χρόνια άσκησης και καλογερικής ζωής περνούσε έναν τόσο μεγάλο προσωπικό πειρασμό.
῾Γέροντα, να συνεχίσω; Γράφει και κάτι ακόμη᾽, είπε με συστολή ο καλόγερος που είχε αναλάβει την αποστολή. Βλέποντας τον ᾽Ιουλιανό να κουνά θετικά το κεφάλι του συνέχισε. ῾Πρόσεξε, αδελφέ μου,᾽ έλεγε παρακάτω ο όσιος, ῾γιατί ο Πονηρός βάλθηκε με τα εκ δεξιών βέλη του να σε πλανέψει. Με την απόφασή σου να διακόψεις την κοινωνία σου με τον Πατριάρχη και να φύγεις από το μοναστήρι αποδεικνύεις ότι δεν πιστεύεις στην ᾽Εκκλησία όπως την ομολογούμε στο άγιο σύμβολο των Πατέρων μας, ότι είναι ῾μία, αγία, καθολική και αποστολική᾽. Την υποβιβάζεις κι εσύ στα μέτρα τα δικά μας κι έτσι χωρίς να το καταλαβαίνεις ίσως χάνεις την δυνατότητα της σωτηρίας.Συγχώρησέ με, αδελφέ μου, αλλά έχω και κάτι άλλο να σου πώ που μου το αποκαλύπτει από εδώ που είμαι ο Κύριος. Να ξέρεις ότι όποιος κι αν λειτουργεί στο μοναστήρι σου, σπουδαίος ή όχι στην πνευματική ζωή, η λειτουργία λογίζεται τέλεια και το Πνεύμα του Θεού υπερίπταται στην αγία Τράπεζα και μεταβάλλει το ψωμί και το κρασί σε σώμα και αίμα Κυρίου αντίστοιχα, γιατί έχετε εκεί στο κοινόβιο κάποιον γέροντα στο όνομα Πατρίκιο. Αυτός ο γέροντας κάθεται έξω από το ιερό, χαμηλότερα από όλους, κοντά στο δυτικό τοίχο της εκκλησίας. Λέει λοιπόν κι αυτός την ευχή της προσκομιδής και δική του λογίζεται από τον Θεό η αγία αναφορά. ᾽Αββά ᾽Ιουλιανέ, καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί δεν πρέπει ποτέ να φύγεις από το μοναστήρι σου. Εύχομαι για σένα ο Κύριος να σε χαριτώνει σε όλα᾽.
῎Αχνα δεν έβγαζε από τα χείλη του ο ᾽Ιουλιανός. Τα λόγια του οσίου Συμεών ήταν γι᾽ αυτόν τα ίδια τα λόγια του Θεού. Με κόπο πολύ από το ψυχικό τράνταγμα που είχε υποστεί ευχαρίστησε τον αδελφό που κοπίασε πρός χάρη του. ᾽Εκείνος πήρε την ευχή του κι έφυγε. ῾Ο αββάς δεν προβληματίστηκε ιδιαίτερα. Μετά από θερμή προσευχή μετανοίας στον Κύριο και την Θεοτόκο, έσυρε το ίδιο βράδυ τα πόδια του και κτύπησε την θύρα του ηγουμένου. Γονατιστός και με δάκρυα πολλά εξομολογήθηκε τους λογισμούς του, την απόφαση για φυγή του, την απιστία του ως πρός την ᾽Εκκλησία. ῾Ο ηγούμενος γονάτισε κι αυτός δίπλα του, τον αγκάλιασε σφιχτά, του διάβασε την συγχωρητική ευχή, του έδωσε τις κατάλληλες συμβουλές.
Μά και για τον ηγούμενο ήταν αποκάλυψη η εξομολόγηση του ᾽Ιουλιανού. Γιατί μέσω αυτού και της επικοινωνίας του με τον όσιο Συμεών κατάλαβε τον θησαυρό που κρύβανε μέχρι τώρα στο μοναστήρι τους. Ο Γέροντας Πατρίκιος. ῾Ο άνθρωπος του Θεού. Ήξερε βέβαια το πόσο κοντά στον Θεό ήταν, όταν τον δέχτηκε ως υποτακτικό στο κοινόβιο σε ηλικία πάνω από εκατό ετών. ᾽Αρνήθηκε στην αρχή ο ηγούμενος. Πως να δεχτεί έναν υπέργηρο ιερομόναχο, όταν μάλιστα αυτός ήταν ηγούμενος στο μοναστήρι του ᾽Αβαζάνου και άφησε την ηγουμενία, επειδή φοβήθηκε, του είπε τότε, την κρίση του Θεού; Πρόσπεσε ο ίδιος και φίλησε τα αγιασμένα πόδια του Πατρικίου. ῎Ενιωθε ότι ήταν ανάξιος όχι να είναι αυτός ο ηγούμενος ενός τέτοιου ανθρώπου, αλλ᾽ ούτε κάν ο υποτακτικός του. ᾽Επέμενε όμως ο μεγάλος Γέροντας, του είπε ότι ο Θεός του έδωσε σημάδι, κι έτσι κάμφθηκε. ᾽Εκεί όμως που πραγματικά ῾έλιωσε᾽ ο ηγούμενος, ήταν όταν άκουσε την δικαιολογία της παραίτησης του Πατρικίου: ῾῾Η διαποίμανση των λογικών ψυχών᾽, του είπε, ῾είναι έργο των μεγάλων ανδρών. ᾽Εγώ νιώθω ανάξιος για κάτι τέτοιο. Το μόνο που μου ταιριάζει είναι η υπακοή, γιατί κρίνω ότι αυτό ωφελεί περισσότερο την ψυχή μου᾽.
Τά δάκρυα ευγνωμοσύνης δεν έπαψαν να ρέουν έκτοτε και στον αόμματο αββά ᾽Ιουλιανό αλλά και στον ηγούμενο. ῾Ο Γέρων Πατρίκιος λειτουργούσε ως ο ῾μαγνήτης᾽ του Θεού. Αυτός πιά για όσο διάστημα ζούσε θα ήταν το πρότυπο της ζωής όλων. Ο Θεός είχε μιλήσει μέσα από τον άγιό του, τον Συμεών τον εν τώ Θαυμαστώ όρει.
Πηγή
Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή!
Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!