Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Όταν [κάποιος], βρή αυτή τήν χαρά καί τήν ειρήνη από τήν ευχή, τότε θεωρεί σκύβαλα όλα τά τού κόσμου. Τότε δοξάζει τον Θεόν, που τόν
άρπαξε από την ματαιότητα του κόσμου. Τότε, σκέπτεται, τι θα είναι άραγε εκεί εις
τόν Παράδεισον, αν τον αξιώση ο Κύριος, εφόσον εδώ χορταίνει από χάρι, εφόσον εδώ
νοιώθει τέτοια μακαριότητα. Σκέπτεται τι θα είναι άραγε εκείνα τα ανέκφραστα αγαθά!
Η ευχή λοιπόν θα φέρη την ειρήνη και την γλυκύτητα, και κατόπιν θά
φέρη τα δάκρυα. Μόνα τους θα έρχονται τά
δάκρυα. Είναι ένα άλλο σκαλοπάτι τα δάκρυα. Πρώτα θα εύρης με την ευχήν μία χαρά, μία ειρήνη και γλυκύτητα. Πρώτα
θά νοιώσης αυτά, και κατόπιν εφόσον θελήση ο Θεός, μπορεί να γευθής κι άλλες
καταστάσεις. Π.χ. μία αρπαγή του νοός, κλπ.
Εσύ παιδί μου λέγε την ευχή. Πίεζε
τόν εαυτόν σου να λέγης την ευχή. Οιανδήποτε εργασία κι αν κάνης, λέγε τήν
ευχή. Ενίοτε δυσκολεύεσαι να λέγης την ευχή ταυτοχρόνως εις την εργασία σου. Θά
έρθη όμως καιρός, όπου ενώ θα κάνης οιανδήποτε εργασία, ενώ θα έχης οιανδήποτε απασχόλησι,
θά λέγης ταυτοχρόνως και την ευχή. Θα λέγεται μόνη της η ευχή. Τρόπον τινά, σάν
νά έχης δυό εγκεφάλους. Ο ένας θα λέγη την ευχήν, και ο άλλος θα εκτελή οιανδήποτε
εργασία, οιανδήποτε απασχόλησι.
Η αρπαγή του νοός είναι προχωρημένη κατάστασις. Γίνεται από τόν
Θεόν, από το Άγιον Πνεύμα. Αρπάζεται και ανέρχεται ο νούς εις ύψη δυσθεώρητα.
Τότε αισθάνεσαι, ότι έφυγε ο νούς σου. Τότε ο νούς οδηγείται από την δύναμιν τού
Θεού. Τον οδηγεί όπου θέλει ο Θεός. Τότε είτε δοξολογεί τον άπειρον Θεόν, δηλαδή
οδηγείται εις δοξολογίαν, είτε βλέπει μυστήρια Θεού.
Η ευχή
πού λέγομεν, μας καθαρίζει ολίγον κατ᾿ ολίγον από τα πάθη
Πολύ φοβάται ο διάβολος την ευχή. Φοβάται την ευχή, που σάν
πύρινος κύκλος, περικλείει τον ευχόμενον. Όπως ανέφερα […] ο δαιμονισμένος εκείνος,
πού ήτο εις πλησίον εδώ κελλί, όταν έγινε καλά λόγω της υπακοής του, μου έλεγε:
Λέγοντας την ευχή, έβλεπα τον δαίμονα απέναντί μου να ταράσσεται. Στην δεύτερη
ευχή εταράσσετο περισσότερον. Στήν τρίτη
εγένετο άφαντος.
Εγώ κάποτε όταν ήμουν αρχάριος, πολεμήθηκα από τον διάβολο. Είχα
σαρκικό πόλεμο. Ξάπλωσα να κοιμηθώ, αλλά ο πόλεμος της σαρκός δυνατός. Ήρχισα μέ
ζέσι να λέγω την ευχή. Τότε μεταξύ ύπνου και ξύπνου βλέπω ένα όνειρο, ένα όραμα:
Απέναντι εις την εξώπορτα, ήτανε ένας δαίμονας, όπως τον περιγράφουν πατέρες, μέ
κέρατα, με μαύρα φτερά, κ.λ.π., και κάγχαζε. Δεν ηδύνατο όμως να πλησιάση εις τό
κελλί μου! Συνήλθα. Πήγα και το διηγήθηκα κατόπιν εις τον γ. Ιωσήφ. Μου λέγει:
Βλέπεις παιδί μου, ότι με την ευχή, τόν
κρατάς εις την εξώπορτα, και δεν μπορεί να σε πλησιάση!
Εις ένα μοναχό, εισήρχοντο λογισμοί βλασφημίας. Του λέγαμε να λέγη
τήν ευχή συνέχεια, χωρίς διακοπή. Αυτός το δικό του. Δεν ήκουε. Έκανε κι άλλες
παρακοές. Διά τον μοναχόν αυτόν, προσηύχετο και ο γ. Ιωσήφ κι εγώ πάρα πολύ.
Μία φορά, μετά από πολύ προσευχή που έκανα δι᾿ αυτόν, σαν να με πήρε ο ύπνος.
Τότε βλέπω σε απόστασι τινά, ωσάν να ήτο μιά γυναίκα, η οποία τραγουδούσε και τόν
μοναχόν διά τον οποίον προσευχόμουν πρίν, να πηγαίνει πρός τα εκεί. Τον φωνάζω
μέ το όνομά του. Αυτός τίποτε. Δεν σταματά. Συνεχίζει να πηγαίνη πρός τα εκεί.
Τόν ξαναφωνάζω. Αυτός πάλι δεν σταματά. Διά τρίτη φορά φωνάζω. Πάλι δεν σταματά.
Συνήλθα. Πληροφορήθηκα ούτω, ότι αυτόν δεν τον πειράζει ο διάβολος. Δηλαδή
μόνος του, θεληματικά, πηγαίνει πρός τον διάβολον. Αυτός μόνος του είναι
πειρασμός!
Η
νοερά προσευχή ολίγον κατ᾿ ολίγον, φέρνει τον άνθρωπον εις την πρώτην χάριν τού
βαπτίσματος. Προσοχή να μη λυπήση ο ένας τον άλλον. Όταν λυπηθή ο αδελφός, δέν
μπορείς να κάνης προσευχή. Σβήνει η προσευχή!
Ο γ. Ιωσήφ έλεγε εις τους υποτακτικούς του: Από εσάς δεν θέλω
τίποτε. Εγώ θα μαγερεύω. Εγώ θα σας διακονώ. Από σας θέλω μόνον μέρα νύχτα
προσευχή, μετάνοια, κυρίως δάκρυα. Τίποτε άλλο δεν θέλω, μόνον βία εις τήν
προσευχήν, και δάκρυα μέρα - νύχτα.
Μιά φορά ευρισκόμενος εις την Αγίαν Άννα, εις το κελλί του τιμίου
Προδρόμου, και θέλοντας να προσευχηθώ δεν μπορούσα, διότι κάτω από το κελλί εγίνετο
μεγάλος θόρυβος, πολύ φασαρία και φωνές. Σκεπτόμουνα πως θα κάνω προσευχήν μέ
τόσον θόρυβον. Τότε λέγοντας την ευχή με το στόμα, δοκίμασα να μπώ μέσα μου, εις
τόν εαυτόν μου. Προσπαθούσα και προσευχόμουν να με βοηθήση ο Κύριος! Επί μίαν ώρα
δέν άκουγα τίποτε. Όταν βγήκα, όταν συνήλθα, βρέ λέγω, που βρισκόμουνα επί
τόσην ώρα; Τότε κατάλαβα σχετικά με την νοερά προσευχήν.
