Ο Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος (21 Ιανουαρίου)


Ανάγνωση σε 3.9 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Μια από τις μεγαλύτερες μορφές των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας είναι ο Άγιος Ευγένιος, του οποίου η τιμή ως «μεγαλάθλου» αγίου και μάρτυρος επιβλήθηκε στην Τραπεζούντα αμέσως μετά τον μαρτυρικό θάνατό του, το έτος 292μ.Χ., και επί της εποχής της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κομνηνού Αλεξίου του Α΄ (1204-1222) ορίστηκε επίσημα ως ο πολιούχος-προστάτης όλου του Κράτους του. 

Ο Άγιος Ευγένιος, ήταν βλαστός ευλαβών γονέων, γενναίως χριστιανός, που με την ζωή και το παράδειγμά του δίδασκε τον αληθινό Τριαδικό Θεό, σε μια εποχή που βασίλευαν οι γνωστοί φοβεροί διώκτες αυτοκράτορες των χριστιανών Διοκλητιανός και Μαξιμιανός (286-305μ.Χ.) οι οποίοι καλούσαν με επιστολές, αλλά και διορίζοντας στις επαρχίες τους σκληρούς διοικητές, όλους τους πολίτες της μεγάλης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να προσκυνούν τα είδωλα, διαφορετικά τους περίμεναν φρικτά βασανιστήρια και μαρτυρικός θάνατος! 

Στην περιοχή της Τραπεζούντας, στάλθηκε ως εκπρόσωπος τους ο Λυσίας, ο οποίος επιδίωξε με μίσος να καταστρέψει τους χριστιανούς της περιοχής του. Έμαθε, λοιπόν, ότι διδάσκαλοι των χριστιανών ήταν τρεις νέοι: ο Ευγένιος, ο Ουαλεριανός και ο Κανίδιος που παρακινούσαν τους πιστούς να καταφρονούν τα Βασιλικά προστάγματα και να πιστεύουν στον Εσταυρωμένο Χριστό. Αυτούς προσπάθησε και κατάφερε να τους ανακαλύψει και να τους συλλάβει, μαζί με τον μαθητή τους τον Ακύλα. 

Εκείνη, όμως, με τόλμη ομολόγησαν μπροστά στον Λυσία την Πίστη τους στον Χριστό και στην διδασκαλία του Ευαγγελίου Του και αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τους ψεύτικους θεούς. Αυτό ήταν αρκετό στον Λυσία για να δώσει διαταγή να ακολουθήσουν τα φρικτά βασανιστήρια, κτυπώντας τους με αγκαθωτά ραβδιά και ξεσκίζοντας τις πληγές τους με σιδερένια εργαλεία, καίγοντάς τους με αναμμένες λαμπάδες και τρίβοντας τις πληγές τους με αλάτι! 

Οι ηρωικοί μάρτυρες υπέμειναν όλα αυτά με καρτερία και προσευχή, δοξάζοντας τον Θεό που τους αξίωνε να μαρτυρήσουν! Στον αγώνα τους αυτό όμως ήλθε η Χάρης του Θεού που τους θεράπευσε τις πληγές και τρομοκράτησε μ’ αυτήν την Θεϊκή ενέργεια τον Λυσία, που διέταξε να τους ρίξουν στην φυλακή. 

Εκεί οι στρατιώτες του Χριστού άγρυπνοι, νύκτα και ημέρα, δόξαζαν με ύμνους τον Θεό και στερέωναν στην Πίστη όσους αγωνίζονταν για τον Χριστό. Μαθαίνοντας ο Λυσίας αυτά, απελπισμένος διατάζει να τους ρίξουν σε μεγάλο καμίνι, με σκοπό να μην απομείνει τίποτα από τα σώματά τους. 

Ο Άγιος Ευγένιος ενθάρρυνε τους υπόλοιπους μάρτυρες και κήρυττε με παρρησία την δύναμη της Πίστης στον Αληθινό Τριαδικό Θεό, και έτσι προσευχόμενοι ρίχτηκαν στο καμίνι, όπου κι εκεί γεύθηκαν την προστασία των αγγέλων που τους υποδέχτηκαν στην μέση της φωτιάς! Και αφού έκαναν, με του Θεού την δύναμη, τις φλόγες να μην καίνε, άρχισαν κι αυτοί να ψάλλουν για δύο μέρες μέσα στο καμίνι, μαζί με τους αγίους, υμνώντας την παντοδυναμία του Κυρίου. 

Την τρίτη ημέρα ο Λυσίας έστειλε τους στρατιώτες του να συλλέξουν τα απομεινάρια των «καμένων» διδασκάλων των χριστιανών, αλλά βρέθηκαν όλοι τους σε μεγάλη έκπληξη, βλέποντας απείρακτους τους αγίους, και έντρομοι απ’ το παράδοξο θαύμα ομολόγησαν την Πίστη τους στο Χριστό και μαζί μ’ αυτούς Τον υμνολογούσαν! 

Το περιστατικό αυτό μαθεύτηκε στον ηγεμόνα που τυφλωμένος από την οργή του, δίνει εντολή να αποκεφαλίσουν τους τρεις, ενώ τον Ευγένιο να τον κλείσουν στην φυλακή, καρφώνοντάς τον όρθιο σε ξύλο. 

Ποτάμι αίμα έτρεχε από τις πληγές του και ταυτόχρονα πιο έντονη η προσευχή του ανέβαινε στον ουρανό, ζητώντας να τον λυτρώσει από τα δεσμά του, για να ντροπιαστεί ο πλανεμένος και αμετανόητος τύραννος… 

Και έγινε το θαύμα: η σκοτεινή φυλακή άστραψε από ένα δυνατό φως και άγγελος κατέβηκε από τους ουρανούς, έβγαλε τα καρφιά από τα χέρια και τα πόδια του και θεράπευσε τις σωματικές πληγές. Αυτό το γεγονός έκανε και τους υπόλοιπους φυλακισμένους να πιστέψουν στο Χριστό και προσκύνησαν τον τροπαιοφόρο Ευγένιο. 

Μα ο Λυσίας σαν τα άκουσε αυτά, αντί να μετανιώσει, διέταξε στους στρατιώτες του να τον χτυπήσουν ανελέητα με τα σπαθιά τους και να του κόψουν τις σάρκες του! Χαρά και ευφροσύνη ένιωθε ο αθλοφόρος Ευγένιος και περισσότερο μίσος ο Λυσίας που βλέποντας ότι τίποτα πια δεν μπορεί να επηρεάσει την Πίστη του αγίου, πρόσταξε τελικά να τον αποκεφαλίσουν και να ρίξουν το σώμα του τροφή στα θηρία! 

Την ώρα της εκτέλεσης κατά την 21ην Ιανουαρίου, ακούστηκε φωνή από τον ουρανό να λέει: Ευγένιε, οι πύλες της άνω Ιερουσαλήμ είναι ανοικτές! Πέρασε τροπαιοφόρε κι ένδοξε νικητή της πλάνης, στεφανίτη τ’ ουρανού! Και μ’ αυτή την ουράνια πρόσκληση, έσκυψε το κεφάλι του, δέχτηκε το χτύπημα του ξίφους και εισήλθε στην αιώνια δόξα και χαρά. 

Το τίμιο σώμα του το πέταξαν, σύμφωνα με την διαταγή του ηγεμόνα, για να το φάνε τ’ άγρια ζώα. Κάποιοι, όμως, ευσεβείς χριστιανοί το έλαβαν, και το έθαψαν κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του, από όπου χρόνια αργότερα έγινε η εκταφή των ιερών λειψάνων του, τα οποία οι χριστιανοί τα τιμούσαν και λάμβαναν την ευλογία του αγίου στην ζωή και τα έργα τους. 

Οι κάτοικοι της Τραπεζούντας έκτισαν λαμπρό ναό προς τιμή του και φύλαγαν με σεβασμό τα λείψανά του από τα οποία βίωναν αναρίθμητα θαύματα. 

Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε η Μικρασιατική Καταστροφή, οι κάτοικοι της Τραπεζούντας αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν και να εγκατασταθούν σε πολλά μέρη της μητέρας Ελλάδας. Κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί ήρθαν και στο όρος Παγγαίο όπου στους πρόποδές του έκτισαν τα νέα σπιτικά τους, τον μεγαλόπρεπο ναό στο προστάτη και συμπολίτη τους Άγιο Ευγένιο, μεταφέροντας πολλά εκκλησιαστικά κειμήλια από την αλησμόνητη πατρίδα τους και βέβαια ένα μικρό τεμάχιο από το χαριτόβρυτο και ιαματικό λείψανο του μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρου Αγίου Ευγενίου του Τραπεζούντιου, το οποίο αποτελεί πηγή αγιασμού και ευλογίας όλων των ευλαβών προσκυνητών του Αγίου και του ωραίου ιερού ναού του, στο γραφικό Χορτοκόπι Καβάλας. 

Πρωτ. Θεοχάρη Καλπάκογλου 


Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Έχε τον φόβον του Θεού…

          Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.

          Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας πηγή

          Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2016/05/blog-post_74.html
          Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
          Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
          Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Γιατί;
          «Τίς γάρ έγνω νούν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ. ια’ 34)
          Ποιός γνώρισε την σκέψη και τις βουλές του Κυρίου; Ή ποιός έγινε σύμβουλός Του; Είναι κάποιες φορές στη ζωή μας που τα λόγια σταματούν και αρχίζει να μιλά η καρδιά…
          Η ιστορία κάθε ανθρώπου, κάθε έθνους, έχει διάφορες φάσεις, ευχάριστες, ωραίες, αλλά και δυσάρεστες, άσχημες, τρομερές. Αναπολώντας τες, ενδεχομένως να θέλαμε κάποιες να μην υπήρχαν, κι αν μπορούσαμε θα τίς τροποποιούσαμε. Όμως δεν είναι στο χέρι μας.
          Μέσα στην ορθόδοξη πίστη μας, ζούμε ως πραγματικότητα πως όλα τα γεγονότα τής ζωής μας, ακόμα και τα πιό απρόσμενα και δυσάρεστα, συμβάλλουν στην πνευματική μας ωριμότητα και τελείωση. Όλα συμβαίνουν για να μας οδηγήσουν στον Θεό. Δέν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη δική μας, στενή λογική και μικρή ορατότητα τα δεινά και τα φοβερά αυτής της ζωής (θανάτους νέων ανθρώπων, φυσικές καταστροφές), διότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το σχέδιο του Θεού για τή σωτηρία του κάθε παιδιού Του, για το οποίο σταυρώθηκε και με τη θυσία Του, του εξασφάλισε τη σωτηρία. Λέχθηκε πως η ζωή μας μοιάζει με κέντημα που οι ανακατεμένες κλωστές του από κάτω ετοιμάζουν το ωραίο σχέδιο από πάνω.
          Τώρα, δηλαδή στην παρούσα ζωή, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα διάφορα συμβαίνοντα, που μοιάζουν πιό πολύ με «ανακατεμένες κλωστές», χωρίς λογική και εξήγηση. Στο τέλος, όμως, θα φανεί πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο» πως όλα έχουν έναν και μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία μας και την εξασφάλιση της αιώνιας ζωής. Αλήθεια, δεν είμαστε πεταμένοι σ’ ένα αχανές σύμπαν, μόνοι κι αβοήθητοι. Έχουμε έναν Θεό – Πατέρα, που νοιάζεται για μάς, που μας αγαπά και μας φροντίζει, όχι κατευθύνοντας τη ζωή μας, αλλά συμπορευόμενος μαζί μας. Η εμπειρία αυτή γίνεται προσωπική μέσα στην Εκκλησία μας, στο σημείο που βιώσαμε την παρουσία Του, που νιώσαμε την αγάπη Του, που είδαμε την αθόρυβη επέμβασή Του.
          Τί να πείς για τη σιωπή Του στην κραυγή του ανθρώπου; Πώς να εξηγήσεις τις σκανδαλώδεις ευεργεσίες Του σε κάποιους και τη φαινομενική αδιαφορία Του σε άλλους; «Τίς έγνω νούν Κυρίου;». Ποιός μπορεί να γίνει σύμβουλος ή δικηγόρος Του;
          Έτσι, κοιτάζοντας το πρίν της ζωής μας (μεγάλο ή μικρό) ή και το τώρα, με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να βεβαιώσουμε τις στιγμές της ζωντανής παρουσίας Του, όπως και τις σκληρές στιγμές της σιωπής Του. Μπορούμε να διακρίνουμε την ομορφιά της επίσκεψης της Χάριτος του Θεού, όπως και τη δυσκολία της απουσίας της. Όλα αυτά μπορεί και να μας επηρεάσουν θετικά, να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε μία νέα ζωή παραδομένοι στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, μέ αγώνα να αλλάζουμε ζωή. Αυτό, δηλαδή, που η Εκκλησία ονομάζει μετάνοια, δυναμική πορεία πρός τα εμπρός, πρός την αιώνια μέρα, που όλα ανακαινίζονται κι ομορφαίνουν, μέσα στο φώς του Χριστού.

          Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_304.html
          Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
          Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
          Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Το Μέγα Γεροντικόν: «Τί να κάνω με τη γλώσσα μου, που δεν μπορώ να τη συγκρατήσω;»





          45. Ο αββάς Ιωσήφ λέει στον αββά Νισθερώο:

          «Τί να κάνω με τη γλώσσα μου, που δεν μπορώ νά τή συγκρατήσω;»

          Τού λέει ο Γέροντας:

          «Βρίσκεις ανάπαυση, αν μιλήσεις;»

          «Όχι», του απαντά.

          Τότε λέει ο Γέροντας: «Αφού δεν έχεις ανάπαυση, γιατί μιλάς; Καλύτερα να σιωπάς καί, αν γίνεται συζήτηση, προτιμότερο πολλά να ακούς παρά να λές».

          ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β´

          Γιά το ότι πρέπει να επιδιώκουμε τήν «ησυχία» με κάθε δυνατό τρόπο

          Το Μέγα Γεροντικόν

          (αποσπάσματα)

          users.uoa.gr 


          Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_56.html
          Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
          Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
          Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Αγ. Παΐσιος: Ο πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις...
          Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα.
          Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στη καρδιά σου.
          Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν τη χαρά! Να μάθετε να χαίρεστε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

          Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

          Ένα πρωί στο Καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στη πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιός είναι, γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα να ανοίξω. Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα τη πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα ένα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για τη ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. «Τί δουλειά κάνεις, παλληκάρι;», τον ρώτησα. «Τί δουλειά, πάτερ; μου λέει. Εγώ στη φυλακή μεγάλωσα. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εκεί τα πέρασα. Τώρα είμαι είκοσι έξι χρόνων». «Καλά, βρε παλληκάρι, τι έκανες, και σε έκλειναν φυλακή;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου άνοιξε τη καρδιά του: «Από μικρός, μου είπε, πονούσα πολύ, όταν έβλεπα δυστυχισμένους ανθρώπους.

          Ήξερα όλους τους πονεμένους, όχι μόνον από την ενορία μου, άλλα και από άλλες ενορίες. Επειδή ο παπάς της ενορίας μας με τους επιτρόπους μάζευαν συνέχεια χρήματα και έφτιαχναν κτίρια, αίθουσες κ.λπ. ή έκαναν διάφορους εξωραϊσμούς, είχαν παραμεληθεί τελείως οι φτωχές οικογένειες. Εγώ δεν κρίνω εάν ήταν απαραίτητα αυτά που έφτιαχναν, αλλά έβλεπα να υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι.Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα από τα χρήματα που μάζευαν από τους εράνους. Έπαιρνα αρκετά· δεν τα έπαιρνα όλα. Ύστερα αγόραζα τρόφιμα, διάφορα πράγματα, τα άφηνα κρυφά έξω από τα σπίτια των φτωχών και αμέσως, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, πήγαινα στην αστυνομία και έλεγα: «εγώ έκλεψα τα χρήματα από την εκκλησία και τα ξόδεψα», χωρίς να πω τίποτε άλλο. Με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι, «αλήτη, κλέφτη»· εγώ σιωπούσα.

          Με έκλειναν μετά στη φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια. Όλη η πόλη όπου έμενα – τριάντα χιλιάδες κάτοικοι – και άλλες πόλεις με είχαν μάθει, και «αλήτη» με ανέβαζαν, «κλέφτη» με κατέβαζαν. Εγώ σιωπούσα και ένιωθα χαρά. Κάποτε μάλιστα με είχαν κλείσει στη φυλακή τρία ολόκληρα χρόνια. Μερικές φορές με έκλειναν άδικα στη φυλακή και, όταν έπιαναν τον ένοχο, με άφηναν. Αν δεν τον έπιαναν, καθόμουν μέσα, όσο έπρεπε να καθίσει εκείνος. Γι’ αυτό σου είπα, πάτερ μου, ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές». Αφού τον άκουσα με προσοχή, του είπα: «Βρε παλληκάρι, όσο καλό και αν φαίνεται αυτό, δεν είναι καλό και να μην το ξανακάνεις. Άκου τι θα σου πω. Θα με ακούσεις;». «Θα σε ακούσω, πάτερ», μου λέει. 

          «Να απομακρυνθείς από αυτήν την πόλη, του λέω, να πας σε άγνωστο περιβάλλον, στην τάδε πόλη, και εγώ θα φροντίσω να συνδεθείς με καλούς ανθρώπους. Να εργάζεσαι και να βοηθάς, όσο μπορείς, τους πονεμένους από το υστέρημά σου, επειδή αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Αλλά, και όταν κανείς δεν έχει τίποτε να δώσει σε ένα φτωχό και πονάει η καρδιά του, τότε κάνει ανώτερη ελεημοσύνη, διότι κάνει ελεημοσύνη με το αίμα της καρδιάς του. Γιατί, εάν είχε κάτι και το έδινε, θα αισθανόταν και χαρά, ενώ, όταν δεν έχει να δώσει, αισθάνεται πόνο στη καρδιά». Μου υποσχέθηκε ότι θα ακούσει τη συμβουλή μου και έφυγε χαρούμενος.

          Έπειτα από επτά μήνες παίρνω ένα γράμμα του από τις φυλακές του Κορυδαλλού, στο οποίο έγραφε τα έξης: «Ασφαλώς, πάτερ μου, θα απορήσεις, που σου γράφω πάλι από τη φυλακή μετά από τόσες συμβουλές που μου έδωσες και μετά τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Μάθε ότι αυτή τη φορά υπηρετώ μια φυλάκιση την οποία είχα υπηρετήσει· κάποιο λάθος έγινε. Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι, επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό». Όταν διάβασα αυτά τα τελευταία λόγια, θαύμασα αυτόν τον νέο, που είχε πάρει τόσο ζεστά τη πνευματική ζωή και είχε συλλάβει τόσο βαθιά το βαθύτερο νόημα της ζωής! Διά Χριστόν κλέφτης! Μέσα του είχε Χριστό. Δεν μπορούσε να φρενάρει τον εαυτό του από τη χαρά που ένιωθε. Θεία παλαβομάρα, πανηγύρι είχε!

          - Γέροντα, από το ρεζίλι ερχόταν η χαρά;

          - Από την αδικία ερχόταν η χαρά. Κοσμικός άνθρωπος ήταν, ούτε Συναξάρια ούτε Πατερικά είχε διαβάσει και, ενώ έτρωγε άδικα ξύλο, τον έκλειναν στη φυλακή, τον είχαν μέσα στη πόλη για αλήτη, για παλιόπαιδο, για κλέφτη, γινόταν ρεζίλι, αυτός δεν μιλούσε και τα αντιμετώπιζε όλα τόσο πνευματικά! Νέος άνθρωπος, και δεν φρόντιζε να αποκατασταθεί, αλλά πως να βοηθήσει τους άλλους! Τους μεγάλους κλέφτες πολλές φορές δεν τους κλείνουν ούτε μια φορά στη φυλακή, ενώ αυτόν τον δόλιο τον φυλάκισαν για την ίδια κλοπή δυο φορές και για άλλες κλοπές τον φυλάκισαν άδικα, μέχρι να βρουν τον πραγματικό κλέφτη! Τη χαρά όμως που είχε αυτός δεν την είχαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Τριάντα χιλιάδες χαρές δεν συμπλήρωναν τη δική του χαρά.

          Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καεί η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς το Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.

          Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, "Πνευματική Αγφύπνιση - Λόγοι Γ΄". Εκδ.: Ι. Ησ. Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Σουρωτή Θεσ/νίκης
        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Πως γίνεται να μεγαλώσω τα παιδιά μου Χριστιανικά;
          Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
          Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
        • Συνέχεια Άρθρου ▼
          Αν νιώθεις ότι δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει…
          Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
          Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

          Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…

          Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!