Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Όλοι έχουμε τη διάθεση να βλέπουμε τα παιδιά μας να επιλέγουν πάντα το καλό. Αυτό όμως πρέπει να το κάνουν ελεύθερα. Δεν υπάρχει αναγκαστική καλοσύνη, δεν αξίζει η υποχρεωτική αρετή. Το να οδηγήσουμε τα παιδιά σε μιά ανώτερη ελευθερία, με την οποία θα επιλέγουν πάντα αυτοπροαίρετα το αγαθό, είναι δύσκολο, είναι «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών». Χρειάζεται να γνωρίζουμε πως να φερθούμε στο κάθε παιδί, στην κάθε περίσταση, στην κάθε ηλικία. Πότε θα παραβλέψουμε ένα λάθος, πότε θα το αντιμετωπίσουμε με επιείκεια, πότε θα γίνουμε αυστηροί.
Συνήθως είμαστε αυστηροί, διότι αισθανόμαστε την υποχρέωση να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Δεν είναι όμως μικρότερη η υποχρέωσή μας να υπερασπισθούμε την ελευθερία τους. Μάλλον, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά, αν δεν υπερασπισθούμε την ελευθερία τους.
Βέβαια, όταν τα παιδιά είναι μικρά, είμαστε αναγκασμένοι να περιορίζουμε την ελευθερία τους, κάποτε και με έντονη αυστηρότητα. Ποτέ όμως με θυμούς, άμετρες φωνές, ξύλο ανεξέλεγκτο. Πάντοτε με αγάπη και συνετή φροντίδα.
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, θα πρέπει να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στο να συζητούμε μαζί τους, για να τα βοηθούμε να καταλαβαίνουν το σωστό και να το επιλέγουν με δική τους απόφαση. Οπωσδήποτε η φροντίδα μας για τα παιδιά επιβάλλει κάποτε περιορισμούς και απαγορεύσεις. Πάντοτε όμως πρέπει να δίνονται εξηγήσεις με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. «Ανάγκασον εισελθείν», ακούμε στην παραβολή του Μεγάλου Δείπνου (Λουκ. ιδ΄ 23). Όμως, «ανάγκασον αυτούς διά της πειθούς των επιχειρημάτων», σημειώνουν οι ιεροί ερμηνευτές.
Όταν πιά τα παιδιά μεγαλώσουν αρκετά και δεν αντέχουν τους περιορισμούς και θέλουν να βγαίνουν έξω και να ζούν όπως νομίζουν, είμαστε αναγκασμένοι να τα αφήσουμε· δεν μπορούμε να δεσμεύσουμε την ελευθερία τους, να νιώσουν το σπίτι φυλακή. Στις πιθανές εκτροπές τους, η αντίδρασή μας θα είναι η συμβουλή με πόνο πολύ και αγάπη, το σιωπηλό παράδειγμα και προπάντων η θερμή προσευχή.
Δέν μπορείς να επιβάλλεις υποχρεωτικά το καλό. Το να πράττει κανείς με τη θέλησή του μόνο το καλό είναι η αληθινή ελευθερία. Δεν μπορείς όμως να επιβάλλεις ανελεύθερα την ελευθερία.
Στήν πολύ γνωστή και διδακτικότατη παραβολή του Ασώτου (βλ. Λουκ. ιε΄ 11-32), αν ο πατέρας απαγόρευε στον απαιτητικό και αυθάδη νεότερο υιό να φύγει από το σπίτι, δεν θα το πετύχαινε. Φάνηκε καθαρά ότι ο νεότερος υιός ήταν αποφασισμένος για όλα. Θα μάλωνε με τον πατέρα και θα έφευγε, με λίγα πράγματα και με πολλά παράπονα. Και στην περίπτωση αυτή είναι ζήτημα αν θα ξαναγύριζε. Αν πάλι υποχωρούσε και δεν έφευγε, θα παρέμενε στο σπίτι προσωρινά. Πόσο μπορεί να μένει κάποιος με τη βία στο καλό;
Ο πατέρας της περίφημης Παραβολής προτίμησε από την ελεύθερη άσκηση της εξουσίας του τον σταυρό της ταπεινώσεως και της αναμονής. Σεβάστηκε την ελευθερία του παιδιού του και δέσμευσε τη δική του ελευθερία στον πόνο, πρώτα για το παιδί του, γιατί ήξερε που θα καταλήξει, και μετά για τον εαυτό του. Και άρχισε η γεμάτη αγάπη και πόνο αναμονή. Έτσι κέρδισε τον υιό. Πόσο ελεύθερος είναι τελικά ο πρώην άσωτος και κατόπιν μετανοημένος υιός, αυτός που αισθανόταν πρίν αφόρητη τη ζωή κοντά στον πατέρα! Πόσο διαφορετική η μετά την επιστροφή παραμονή του στο σπίτι, από την παραμονή του πρίν την αποστασία! Ο άσωτος σώθηκε μετά την επανάσταση και την ασωτία του!
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι χειρισμοί στις μεγαλύτερες ηλικίες, όταν π.χ. τα παιδιά προχωρήσουν στο Λύκειο ή στις πανεπιστημιακές τους σπουδές, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Διαφορετικά τα παιδιά αντιδρούν με ακραίους τρόπους. Μπορεί να βγαίνουν τη νύχτα, να φέρονται άπρεπα χωρίς πραγματικά να το θέλουν, αλλά μόνο από αντίδραση. Να διαμαρτύρονται ότι οι γονείς είναι πολύ πιεστικοί και όλο παρατηρήσεις: «πού πήγες; Με ποιόν πήγες; Γιατί άργησες; Γιατί δεν έφαγες; Τι έφαγες; Πότε θα φάς;». Και φθάνουν να λένε: «περάσαμε πολύ καλά, γιατί έλειπαν οι γονείς απ’ το σπίτι». ή, «περάσαμε πολύ καλά, γιατί ήμασταν μακριά απ’ το σπίτι».
Διαμαρτύρονται οι γονείς: «Όλα τους τα έχουμε. Τίποτε δεν στερήθηκαν». Και απορούν: «Γιατί δεν τους χωρά το σπίτι και διαρκώς φεύγουν έξω;». Ίσως διότι τίποτε δεν στερήθηκαν εκτός από την ελευθερία τους. [...]
Τά παιδιά θέλουν να κινηθούν ελεύθερα και ελεύθερα να αποδεχθούν αυτά που τους λέμε, θέλουν να έχουν χαρούμενους, στοργικούς γονείς, γεμάτους αγάπη και ενδιαφέρον, με λόγια καλά και ενθαρρυντικά στο στόμα· όχι αυστηρούς επιτηρητές και αστυνόμους, που επιβάλλουν την τάξη με κάθε τρόπο, συχνά και με ύβρεις: «είσαι άχρηστος», «δέν πρόκειται ποτέ να κάνεις προκοπή», «μ’ έχεις απογοητεύσει» κ.λπ.
Η αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας, σ’ όποια ηλικία και αν βρίσκονται, πρέπει να έχει δύο βασικά στοιχεία:
Τό πρώτο είναι να σέβεται την ελευθερία τους. Να πονούμε, ακόμη και όταν δικαιολογημένα περιορίζουμε την ελευθερία των μικρών παιδιών, όταν π.χ. κλείνουμε ένα μικρό μας μέσα στο «παρκάκι», τότε που η ασφάλειά του απαιτεί τη δέσμευση της ελευθερίας του. Πως σηκώνει τα χεράκια του και ζητεί να το βγάλουμε έξω, έστω και αν εκεί μέσα έχει όλα τα καλά! Σα ν’ αναζητεί την ελευθερία του! Από τη μικρή τους ηλικία τα παιδιά θέλουν να αισθάνονται ελεύθερα και αντιδρούν, ανάλογα με την ηλικία, όταν αισθάνονται πιεσμένα.
Τό δεύτερο είναι να αποβλέπει η αγωγή μας στη δημιουργία αληθινά ελεύθερων ανθρώπων. Η ησυχία μας, όταν τα παιδιά μας είναι κοντά μας με τη βία, είναι πολύ χειρότερη από την ανησυχία μας, όταν τα παιδιά μας, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας τους, είναι μακριά μας. Στην πρώτη περίπτωση αργά ή γρήγορα θα μας φύγουν· δεν μπορούν μιά ζωή να ζούν πιεσμένα. Και όσο πιό πιεσμένα ζούν, τόσο πιό μακριά θα φύγουν. Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να συνετισθούν από τις ταλαιπωρίες της ζωής «εις χώραν μακράν», να εκτιμήσουν τότε την αξία του σπιτιού και να επιστρέψουν μετανοημένα.
Πηγή: osotir.org
Προτεινόμενη περαιτέρω μελέτη: Πώς να γίνουμε τώρα γονείς; , Η απιστία των παιδιών οφείλεται στους γονείς; , Πως μιλάμε στα παιδιά για τον Χριστό; , Τι κάνουμε όταν βρίζουν τα παιδιά; , Τί κάνουμε όταν αμαρτάνει το παιδί; , Ποιά η θέση των παιδιών στην Εκκλησία; , Τι κάνουμε όταν το παιδί δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του; , Τι σημαίνει αγαπώ το παιδί μου; , Ποιές οι επιπτώσεις των διαφημίσεων στα παιδιά; , Πώς να μιλάμε στα παιδιά μας για τους δαίμονες, την κόλαση και το θάνατο; , Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την καταλληλότητα των παιχνιδιών υπολογιστή για τα παιδιά; , Πώς να φερόμαστε σε δύσκολα παιδιά;
Προτεινόμενη περαιτέρω μελέτη: Πώς να γίνουμε τώρα γονείς; , Η απιστία των παιδιών οφείλεται στους γονείς; , Πως μιλάμε στα παιδιά για τον Χριστό; , Τι κάνουμε όταν βρίζουν τα παιδιά; , Τί κάνουμε όταν αμαρτάνει το παιδί; , Ποιά η θέση των παιδιών στην Εκκλησία; , Τι κάνουμε όταν το παιδί δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του; , Τι σημαίνει αγαπώ το παιδί μου; , Ποιές οι επιπτώσεις των διαφημίσεων στα παιδιά; , Πώς να μιλάμε στα παιδιά μας για τους δαίμονες, την κόλαση και το θάνατο; , Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την καταλληλότητα των παιχνιδιών υπολογιστή για τα παιδιά; , Πώς να φερόμαστε σε δύσκολα παιδιά;
