Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Ο Άγιος Υπάτιος ήταν μορφή από εκείνες που δόξασαν την Εκκλησία στους πρώτους αιώνες της και αγωνίσθηκαν για το θρίαμβο του χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας. Ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγάλου. Κωνσταντίνου και συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια (325 μ.Χ.), κατά της πλάνης του Αρείου. Στο ποιμαντικό του έργο, εξακολούθησε να διδάσκει και να καθοδηγεί το ποίμνιο του, αλλά κυρίως αντιμαχόταν τις αιρέσεις, και ιδιαίτερα την αίρεση των Ναυτιανών. Η επιτυχία με την οποία καταπολεμούσε τους Ναυτιανούς, ξεσήκωσε τα άγρια πάθη τους και ζητούσαν την εξόντωσή του. Έτσι, το έτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους ειδωλολάτρες, οι οποίοι σε κρημνώδη περιοχή επιτέθηκαν κατά του Αγίου με ξύλα και πέτρες και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Πριν ξεψυχήσει, μία εκ των φανατικών αιρετικών γυναικών τον θανάτωσε διά λίθου.
Απολυτίκιον (Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε) Οσίως ιέρευσας, τώ επί πάντων Θεώ, και πρόεδρος ένθεος, της Εκκλησίας Γαγγρών, εδείχθης Υπάτιε, Όθεν θαυματουργίαις, διαλάμπων ποικίλαις, σύνθρονον τώ Τεκόντι, τον Υίον ωμολώγεις, δι' όν και χαίρων ήθλησας, Ιερομάρτυς ένδοξε. Πηγή:saint.gr
( Αναγνώσεις: 35 )
Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Μετάνοια: Το Άνοιγμα της Αγίας Πληγής και η Αγία Ευωδία της Ψυχής.
Κωφίδης Ευάγγελος «ουχί, λέγω υμίν, αλλ᾿ εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε.» (Λουκ. 13:3). Η μετάνοια δεν είναι απλώς μία ψυχολογική αλλαγή, ούτε ηθική αυτοβελτίωση. Είναι θάνατος και ανάσταση. Είναι η πληγή που γίνεται πύλη, η σκόνη που γίνεται φώς, η φωτιά που καίει χωρίς να καταναλώνει. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε: «Οίμοι, εμέ την αμαρτωλήν!», έτσι και κάθε ψυχή που θρηνεί μπροστά στο Θεό, ανακαλύπτει ότι η ταπείνωση είναι η μοναδική ανύψωση. Η Τραγωδία της Αμαρτίας και ο Χορός του Ελέους Ο άνθρωπος, όταν πέφτει στη λάσπη της αμαρτίας, νομίζει ότι έχει χάσει το πρόσωπο του Θεού. Μα ο Θεός δεν χάνεται ποτέ — εμείς χάνουμε την όρασή μας. Η αμαρτία είναι σαν δηλητήριο που σκοτώνει την αίσθηση της θείας παρουσίας. Αλλά όταν ο αμαρτωλός σπάσει το έγκοινον (κούφιο-κενό) της υπερηφανείας και φωνάξη, όπως ο Τελώνης: «Ιλάσθητί μοι!», τότε συμβαίνει το θαύμα: η πτώση μετατρέπεται σε βήμα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Η Εκκλησία δεν είναι νοσοκομείον διά υγιείς, αλλά διά ασθενείς». Και ο Χριστός δεν ήλθε για τους δικαίους, αλλά για τους «αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκ. 5:32). Η Μαρία η Αιγυπτία, που έζησε 47 χρόνια στην έρημο, μας δείχνει ότι η μετάνοια δεν είναι μία στιγμή, αλλά μία ζωή. Όταν της έλεγε ο διάβολος: «Γύρισε να δής λίγο την Αλεξάνδρεια!», εκείνη έκλαιγε αντί να κοιτάξει. Αυτή είναι η μετάνοια: να προτιμάς τα δάκρυα της εξομολογήσης αντί τη γλυκύτητα της παλιάς αμαρτίας. Τό Μυστήριον των Δακρύων Στήν Αγία Γραφή, ο Θεός λέει: «θρηνείτε οι λειτουργούντες θυσιαστηρίω» (Ιωήλ 1:13). Τι θυσιαστήριο; Η καρδία του μετανοούντος. Τα δάκρυα της συντριβής είναι το «αίμα» της ψυχής που καθαρίζει. Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε: «Όταν κλαίς για τις αμαρτίες σου, οι Άγγελοι γράφουν με χρυσά γράμματα αυτά τα δάκρυα». Η Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε στην έρημο, μύριζε ευωδία, ενώ η Αλεξάνδρεια που εγκατέλειψε, σάπιζε. Η Παραδοξολογία του Θεού: Από την Κοπριά, Ανθίζει Λουλούδι Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε: «Οι αμαρτίες, αν γίνουν υλικό ταπείνωσης, είναι σαν κοπριά — κάνουν την ψυχή γόνιμη». Ο μεγαλύτερος αμαρτωλός μπορεί να γίνη ο μεγαλύτερος άγιος, αν κρατήση δύο πράγματα:1. Την ασύγκριτη συντριβή («Δέν αξίζω ούτε να με κοιτάξης, Κύριε»).2. Την ασύγκριτη ελπίδα («Μόνο σύ δύνασαι να με σώσης»). Όπως ο Ληστής του Σταυρού, που σε μία στιγμή έκλεψε τον Παράδεισο, έτσι και η ψυχή που κλαίει: «Μή με αποστρέφεσαι!», ακούει τη φωνή του Κυρίου: «σήμερον μετ᾿ εμού έση εν τώ παραδείσω» (Λουκ. 23:43). Τό Τέλος: Η Ευωδία της Αναγεννήσεως Η μετάνοια δεν τελειώνει με τη συγγνώμη, αλλά με την θεοποίηση. Η Μαρία η Αιγυπτία, που ήταν «ακάθαρτο σκεύος», εγινε «χρυσός δίσκος» της Χάριτος. Όταν ο Αββάς Ζωσιμάς την είδε να προσεύχεται ένα πήχυ πάνω από τη γή, είδε την εκπλήρωση τού: «Όσοι, όμως, περιμένουν τον Κύριο θα βρούν νέες δυνάμεις, θα σηκωθούν ψηλά σαν αετοί, θα τρέξουν χωρίς να κουραστούν, θα περπατούν χωρίς να εξαντληθούν ολοκληρωτικά, χωρίς να καταρρέουν από την κόπωση.» (Ησ. 40:31 : οι δε υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουιν ως αετοί, δραμούνται και ου κοπιάσουσι, βαδιούνται και ου πεινάσουσιν ). Μετάνοια δεν σημαίνει να θυμάσαι πόσο κακός είσαι, αλλά να θυμάσαι πόσο αγαπά ο Θεός. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που μετά τα δάκρυά της, μύριζε θυμίαμα, έτσι και η ψυχή που μετανοεί, γίνεται «Χριστού ευωδία» (Β’ Κορ. 2:15) . «Δόξα σοι, Κύριε, που δίδεις εις τους αμαρτωλούς να γίνουν αγία θυσία!» Αμήν. https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/03/μετάνοια-τό-άνοιγμα-τής-αγίας-πληγ/#more-11297
Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.
«Τίς γάρ έγνω νούν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ. ια’ 34)
Ποιός γνώρισε την σκέψη και τις βουλές του Κυρίου; Ή ποιός έγινε σύμβουλός Του; Είναι κάποιες φορές στη ζωή μας που τα λόγια σταματούν και αρχίζει να μιλά η καρδιά…
Η ιστορία κάθε ανθρώπου, κάθε έθνους, έχει διάφορες φάσεις, ευχάριστες, ωραίες, αλλά και δυσάρεστες, άσχημες, τρομερές.
Αναπολώντας
τες, ενδεχομένως να θέλαμε κάποιες να μην υπήρχαν, κι αν μπορούσαμε θα
τίς τροποποιούσαμε. Όμως δεν είναι στο χέρι μας.
Μέσα
στην ορθόδοξη πίστη μας, ζούμε ως πραγματικότητα πως όλα τα γεγονότα
τής ζωής μας, ακόμα και τα πιό απρόσμενα και δυσάρεστα, συμβάλλουν στην
πνευματική μας ωριμότητα και τελείωση.
Όλα συμβαίνουν για να μας οδηγήσουν στον Θεό.
Δέν
μπορούμε να εξηγήσουμε με τη δική μας, στενή λογική και μικρή ορατότητα
τα δεινά και τα φοβερά αυτής της ζωής (θανάτους νέων ανθρώπων, φυσικές
καταστροφές), διότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το σχέδιο του Θεού για τή
σωτηρία του κάθε παιδιού Του, για το οποίο σταυρώθηκε και με τη θυσία
Του, του εξασφάλισε τη σωτηρία.
Λέχθηκε πως η ζωή μας μοιάζει με κέντημα που οι ανακατεμένες κλωστές του από κάτω ετοιμάζουν το ωραίο σχέδιο από πάνω.
Τώρα,
δηλαδή στην παρούσα ζωή, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα διάφορα
συμβαίνοντα, που μοιάζουν πιό πολύ με «ανακατεμένες κλωστές», χωρίς
λογική και εξήγηση.
Στο τέλος, όμως, θα φανεί πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο» πως όλα έχουν
έναν και μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία μας και την εξασφάλιση της αιώνιας
ζωής.
Αλήθεια, δεν είμαστε πεταμένοι σ’ ένα αχανές σύμπαν, μόνοι κι αβοήθητοι.
Έχουμε
έναν Θεό – Πατέρα, που νοιάζεται για μάς, που μας αγαπά και μας
φροντίζει, όχι κατευθύνοντας τη ζωή μας, αλλά συμπορευόμενος μαζί μας.
Η
εμπειρία αυτή γίνεται προσωπική μέσα στην Εκκλησία μας, στο σημείο που
βιώσαμε την παρουσία Του, που νιώσαμε την αγάπη Του, που είδαμε την
αθόρυβη επέμβασή Του.
Τί να πείς για τη σιωπή Του στην κραυγή του ανθρώπου;
Πώς να εξηγήσεις τις σκανδαλώδεις ευεργεσίες Του σε κάποιους και τη φαινομενική αδιαφορία Του σε άλλους; «Τίς έγνω νούν Κυρίου;». Ποιός μπορεί να γίνει σύμβουλος ή δικηγόρος Του;
Έτσι,
κοιτάζοντας το πρίν της ζωής μας (μεγάλο ή μικρό) ή και το τώρα, με
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να βεβαιώσουμε τις στιγμές της
ζωντανής παρουσίας Του, όπως και τις σκληρές στιγμές της σιωπής Του.
Μπορούμε να διακρίνουμε την ομορφιά της επίσκεψης της Χάριτος του Θεού, όπως και τη δυσκολία της απουσίας της.
Όλα
αυτά μπορεί και να μας επηρεάσουν θετικά, να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε
μία νέα ζωή παραδομένοι στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, μέ
αγώνα να αλλάζουμε ζωή.
Αυτό,
δηλαδή, που η Εκκλησία ονομάζει μετάνοια, δυναμική πορεία πρός τα
εμπρός, πρός την αιώνια μέρα, που όλα ανακαινίζονται κι ομορφαίνουν,
μέσα στο φώς του Χριστού.
Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη...
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου (αλλά και ποια υστερεί;) είναι εκείνη του ανωνύμου πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, στην οποία αναφέρεται η υμνογραφία της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών, παράλληλα με την τιμωμένη οσία Μαρία την Αιγυπτία. Είναι από εκείνες τις διδασκαλίες όπου ο Κύριος με λιτό αλλά ξεκάθαρο τρόπο μίλησε για την βεβαιότητα της μέλλουσας αιώνιας ζωής και την εκεί κατάσταση δυο κατηγοριών ανθρώπων που μας είναι λίγο-πολύ γνωστές. Δεν εστιάζει σε διαφορές δογματικές, κανονικές, ηθικές και άλλες, αλλά στη διαγωγή του καθενός από τα δύο πρόσωπα και στον τρόπο της ζωής του: χλιδή και εγκόσμια ευφροσύνη και αδιαφορία για τους άλλους ο ένας, φτώχεια, στέρηση και κακοπάθεια ο άλλος. Ποια είναι όμως η κατοπινή εξέλιξη του καθενός; Η παραβολή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, και βέβαια τονίζει ξεκάθαρα ότι η πρόληψη της κατάστασης είναι δυνατή στην παρούσα ζωή, εφόσον θέλουμε να συμμορφωθούμε με τον νόμο του Θεού.
Ας κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά με το ιδιόμελο απόστιχο του τελευταίου κατανυκτικού Εσπερινού: Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη· των μελλόντων γάρ την γνώσιν ως παρόντων κεκτημένος, του Λαζάρου και του πλουσίου τον βίον εστηλίτευσε· των εκατέρων ούν το τέλος ενοπτριζόμενοι, του μέν φύγωμεν το απηνές και μισάνθρωπον, του δε ζηλώσωμεν το καρτερές και μακρόθυμον, πρός το σύν αυτώ του Αβραάμ κόλποις ενθαλπόμενοι βοάν· Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι. Και σε νεοελληνική απόδοση: Θαυμαστή είναι η φιλάνθρωπη γνώμη του Σωτήρος για μας. Διότι, έχοντας την γνώση των μελλόντων σαν να είναι παρόντα, ζωγράφισε τον βίο του πλουσίου και του Λαζάρου. Βλέποντας λοιπόν το τέλος του καθενός, ας αποφύγουμε του ενός τη σκληρότητα και μισανθρωπία, και ας ζηλέψουμε του άλλου την καρτερία και μακροθυμία, ώστε μαζί μ’ αυτόν να αναφωνούμε μέσα από τη θαλπωρή των κόλπων του Αβραάμ: Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι.antonispapagiannis
Πίτα του βοσκού νηστίσιμή παραλαγή με μανιτάρια και λαχανικά!!!Υλικά -Εκτέλεση 500 γρ μανιτάρια άσπρα μικρά ψιλοκομμένα 2 Κολοκυθάκια κομμένα σε κυβάκια 1 Φλυτζάνι αρακά 2 Καρότα κομμένα σε κυβακια 2 Κρεμμύδια ψιλοκομμένα 2 Σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες 3 Ντομάτες κομμένες σε κυβάκια 1 κ.σ πελτέ Αλάτι πιπέρι πάπρικά λάδι 1 κ.σ καλαμπόκι Για τον πουρέ 1 1/2 πατάτες 1 κύβο λαχανικών Σε μια πλατιά κατσαρόλα ρίχνουμε λάδι και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο σε χαμηλή φωτιά μεχρι να μαλακώσει.Προσθέτουμε τα μανιτάρια να μαραθούν και να μειωθούν σε όγκο μετά προσθέτουμε τα κολοκυθάκια τις μελιτζάνες και τα καρότα και τσιγαρίζουμε για μερικά λεπτά ακόμη να μαλακώσουν .Προσθέτουμε τις ντομάτες ψιλοκομμένες τον πελτέ τον αρακά το καλαμπόκι αλάτι πιπέρι πάπρικα και λίγο νερο και αφήνουμε να βράσουν μεχρι να μαλακώσουν.Αν χρειαστεί προσθέτουμε νερό.Πρέπει να μείνει με λίγο σαλτσούλα. Βάζουμε σε ένα λαδωμένο πυρέξ . Για τον πουρέ βάζουμε τις πατάτες κομμένες σε κυβάκια να βράσουν μαζι με τον κύβο λαχανικών.Τις βγάζω με τρυπητή και χρησιμοποιώ το ζωμό για να τις κάνω πουρέ.Στρώνω τον πουρέ πάνω από τα λαχανικά και με ενα πηρούνι κάνω γραμμές.Βάζω 2 κσ λάδι πανω απο τον πουρέ και ψήνω στους 200 βαθμούς μέχρι να πάρει ωραίο χρώμα !!!! Καλή επιτυχία!!!Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Αλεξάνδρα ΚυριάκηΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε ανήμποροι, ακόμη και απελπισμένοι. Κάθε ημέρα, όμως, είναι ευλογημένη από τον Θεό και καλούμαστε να της δώσουμε την αξία που της πρέπει. Όσο καταβεβλημένοι και αν νιώθουμε υπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε« τη διάθεσή μας. Ακολουθείστε τους 10 τρόπους και θα αλλάξει η ψυχολογία σας!
Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.”
1. Το πρώτο που θα σκεφθείς, όταν ξυπνάς είναι η σκέψη του Χριστού. Να στρέψουμε τον νού μας στον Χριστό. Ο Γέρων Πορφύριος έλεγε: “Μήν ασχολείσαι με το σκοτάδι, άνοιξε το παράθυρο στο φώς”.
2. Προσευχή. Μπορείς να προσεύχεσαι ακόμη κι όταν κάνεις απλά καθημερινά πράγματα. Για παράδειγμα, όπως έλεγε ένας μοναχός όταν κατέβαινε τα σκαλιά του μετρό, που του θύμιζαν κατάβαση στα έγκατα της γής, μπορείς να λές το “Κύριε Ελέησον” κατεβαίνοντας κάθε σκαλί. Τόσα πολλά σκαλιά που είναι, σκέψου πόσες φορές θα το έχεις πεί!
3. Κάθε μέρα να μην την βλέπουμε σαν ρουτίνα. Η κάθε μέρα έχει μία έκπληξη για τους Χριστιανούς. Ως το βράδυ κάτι θα γίνει και ο Θεός κάποιο μήνυμα θα σου στείλει. Η ζωή δεν κυλάει επίπεδα και μονότονα σαν καρδιογράφημα…
4. Να πλησιάσουμε λίγο περισσότερο την αγάπη των ανθρώπων. Όποιος αγαπάει, για να του πούν ευχαριστώ, θα έχει πάντα άγχος.
5. Κάθε μέρα να βρίσκεις λίγο χρόνο να ηρεμείς. Έστω και δέκα λεπτά. Να δείς λίγο τη ζωή χωρίς την βιασύνη της. Και τότε θα ακούσεις τη φωνή του εσωτερικού σου κόσμου. Γιατί “όταν υπάρχει τρικυμία, δεν μπορείς να δείς το βυθό της θάλασσας”.
6. Το άγχος φεύγει με την μνήμη θανάτου. Άμα σκεφθείς το τέλος, αποφορτίζεις την ζωή σου από τα ασήμαντα. Αυτή η σκέψη μας προσγειώνει και μας απογειώνει ταυτόχρονα. Προσγειώνεσαι και ταπεινώνεσαι και το άγχος φεύγει.
7. Να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε τους Αγίους. Μπορούμε να προσευχόμαστε και να τους επικαλούμαστε. “Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών”. Κάποιος προσευχόταν στους Αγίους Σαράντα Μάρτυρες. Και τότε ένα δαιμόνιο ακούστηκε να λέει, “ά, όχι σ’ αυτούς, αυτοί μας μαστιγώνουν περισσότερο απ’ όλους”.
8. Να σκεφτόμαστε πως κυλάει η ζωή μας κάθε μέρα, για να κάνουμε έναν απολογισμό της ημέρας. Όπως ο Άγιος Δωρόθεος, που κατέγραφε κάθε μέρα ποιόν πλήγωσε , και προσπαθούσε να επανορθώσει.
9. Κάθε μέρα βλέπε τα δώρα του Θεού και λέγε “Ευχαριστώ” στον Θεό.Έλεγε ο π. Παΐσιος,“Ευχαριστείς τον Θεό που μπορείς να περπατάς;”. Ακόμα και αυτό το απλό , υπάρχουν άλλοι που δεν το έχουν.
10. Κάθε μέρα να σκεφτόμαστε ότι Κάποιος πρίν από 2000 χρόνια σταυρώθηκε για μάς.Σού δίνει την αίσθηση ότι κάποιος σε αγαπά πάρα πολύ. Αν ηρεμήσει η ψυχή σου και ταπεινωθεί, έστω και στο παρά πέντε, θα φανερωθεί και θα σε βοηθήσει ο Χριστός.
”Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.”
Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom Πηγή:oodegr.com
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Πώς να πείσω το παιδί να έρθει στην εκκλησία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αν δε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου...
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
