Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«κατέθηκεν αυτόν εν μνημείω…» (Μάρκ. 15,46)
Σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων, ο νούς μας, αγαπητοί αδελφοί, πηγαίνει στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας, στα Ιεροσόλυμα, όπου ετάφη το Πανάχραντο Σώμα Του και όπου έμεινε επί τριήμερον. Συγχρόνως με πολλή ευγνωμοσύνη μνημονεύομε όλα εκείνα τα ιερά πρόσωπα από την Ευαγγελική μας ιστορία, τα οποία βοήθησαν στην Ταφή του Κυρίου. Μνημονεύομε τους δύο ευλαβείς βουλευτές, τον Ιωσήφ τον από Αριμαθείας και τον Νικόδημο, κρυφούς κάποτε μαθητές του Χριστού. Αυτοί ανέλαβαν το ιερώτατο έργο της Ταφής του Πανάχραντου Σώματος του Θεανθρώπου. Γι’ αυτό και θα μακαρίζωνται αιωνίως από τους χριστιανούς. «Ώ! Ιωσήφ τρισμάκαρ. Σύ κήδευσον το Σώμα Χριστού του Ζωοδότου!», «Ιωσήφ κηδεύει σύν τώ Νικοδήμω νεκροπρεπώς τον Κτίστην!».
Μνημονεύομε επίσης και τις σεμνές Μυροφόρες, οι οποίες ηθέλησαν να συμπληρώσουν το τελευταίο ανθρώπινο χρέος πρός τον Νεκρόν Διδάσκαλον των. Όρθρου βαθέος, χαράματα, ακόμη νύχτα, θέλησαν να προσφέρουν τα μύρα της αγάπης των πρός το Θείο Λυτρωτή, αλλά δεν πρόλαβαν, διότι είχε ήδη αναστηθή από τον τάφο. Και γι’ αυτές τις τίμιες και αξιοσέβαστες γυναίκες ψάλαμε την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο θρήνο. «Μυροφόροι ήλθον μύρα Σοί, Χριστέ μου, προσφέρουσαι προφρόνως!». Και μάλιστα σήμερα αφιερώσαμε ολόκληρη Κυριακή για να τιμήσωμε την ιερά μνήμη των.
Αλλά σήμερα, που ψάλλομε ύμνους ευγνωμοσύνης στα ιερά αυτά και σεβάσμια πρόσωπα της Ευαγγελικής μας ιστορίας, στον Ιωσήφ και τον Νικόδημο και τις άγιες Μυροφόρες, σήμερα θυμόμαστε και εκείνους, οι οποίοι έθεσαν τα τελευταία χρόνια την Εκκλησία μπροστά σε ένα καινούργιο, παράξενο και ασεβές δίλημμα: ταφή ή καύση των νεκρών; Μάλιστα! Έμελλε και αυτό το πρόβλημα να παρουσιάση η παράξενη εποχή μας. Μερικοί, ευτυχώς λίγοι, απαίτησαν από την Εκκλησία να συμφωνήση μαζί τους και να δώση την ευλογία της να καίνε τους νεκρούς των συγγενείς ή τους ίδιους όταν έρθη η ώρα τους.
Ως επιχείρημα της προτάσεως των φέρουν το γεγονός, ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες του πολιτισμένου τάχα κόσμου και μάλιστα την τακτική αυτή την ακολουθούν και χριστιανοί, εννοείται μη Ορθόδοξοι. Άλλο επιχείρημα των υποστηρικτών της καύσης των νεκρών είναι, ότι έτσι εξοικονομείται πολύτιμος χώρος, διότι λένε, μερικά κοιμητήρια, ιδίως των πόλεων, έχουν κορεσθή και πολλά σώματα νεκρών ανακομίζονται αδιάλυτα. Και άλλα παρόμοια επιχειρήματα παρατάσσουν, όσοι προτείνουν αυτή τη βάρβαρη στάση των απογόνων απέναντι στους νεκρούς απογόνους των.
Έχουν όμως δίκιο όσοι υποστηρίζουν την καύση των νεκρών και επιμένουν από την Πολιτεία να κατοχυρώση με νόμους αυτό το ανόσιο «δικαίωμά» των; Κατ’ αρχάς όσοι έχουν κόψει κάθε σχέση με την Εκκλησία και τη διδασκαλία της μπορούν να έχουν οιαδήποτε απαίτηση για το νεκρό σώμα τους, ακόμη και την καύση, αφού την καταγράψουν στη διαθήκη τους. Άπιστοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού άνθρωποι, άθεοι συμπολίτες μας, δεν αποκλείεται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Αποκλείεται όμως να πιέζουν και να απαιτούν από την Εκκλησία να συμφωνήση μαζί τους και να ευλογήση τα έργα τους. Αν θέλουν με τέτοιο τρόπο, φρικτό και απαίσιο, να διαλύσουν το σώμα τους μετά θάνατον, τρόπο που ούτε το Ευαγγέλιο, ούτε τα ήθη και έθιμα του ελληνικού λαού επιδοκιμάζουν, ας το κάμουν.
Οι χριστιανοί διδάχθηκαν από τους προγόνους των να σέβωνται μέχρι τέλους το σώμα του κάθε ανθρώπου ως ναό του Θεού, ως κατοικητήριο της ψυχής, ως περίβλημα της νοεράς και άφθαρτης ουσίας καθαγιασμένο στα ευλογημένα νερά της Κολυμβήθρας, μυρωμένο με το άγιο Χρίσμα, θρεμένο και ποτισμένο με τα Άχραντα Μυστήρια. Πώς, λοιπόν, άφοβα να το παραδώση στη φωτιά και στα συνθλιπτικά μηχανήματα του κρεματορίου για να πάρη σε λίγα λεπτά τη σκόνη του, τη στάχτη του, μέσα στη λήκυθο;
Αλλά πως οι συνάνθρωποι μας αυτοί, χριστιανοί μάλιστα, μέμφονται την Εκκλησία, διότι δεν συμφωνεί πρίν την καύση να τελέση την γνωστή Εξόδιο Ακολουθία της; Όχι! Ασφαλώς! Αφού αρνείσαι δεχόμενος αυτόν τον απαίσιο και βάρβαρο τρόπο να ταφής στο Κοιμητήριο και απαιτείς την καύση δεν θα δεχθής και αυτή την τελευταία τιμή της Εκκλησίας να διαβασθή το σκήνος σου μέσα στο ναό… Μα αλλού πως γίνεται, επιμένουν. Αλλού που συνηθίζεται η καύση των νεκρών, εκεί δεν είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι. Είναι άλλου δόγματος χριστιανοί ή το πιό συνηθισμένο κατά το πλείστον άνθρωποι άθεοι και αγνωστικιστές, μηδενιστές, από τους οποίους δυστυχώς είναι γεμάτη η Ευρώπη.
Ιδού, αγαπητοί αδελφοί, η σημερινή Κυριακή των Μυροφόρων, ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου μας, η Θεόσωμη Ταφή Του, που οδήγησαν τη σκέψη μας. Στα διλήμματα συνανθρώπων μας, που μακρυά από το πνεύμα του Ευαγγελίου εισάγουν «καινά δαιμόνια» στην κοινωνία μας και αλλοιώνουν ακόμη περισσότερο τα χριστιανικά μας ήθη. Λοιπόν, «στώμεν καλώς και κρατώμεν τάς Παραδόσεις μας». Αμήν
Μνημονεύομε επίσης και τις σεμνές Μυροφόρες, οι οποίες ηθέλησαν να συμπληρώσουν το τελευταίο ανθρώπινο χρέος πρός τον Νεκρόν Διδάσκαλον των. Όρθρου βαθέος, χαράματα, ακόμη νύχτα, θέλησαν να προσφέρουν τα μύρα της αγάπης των πρός το Θείο Λυτρωτή, αλλά δεν πρόλαβαν, διότι είχε ήδη αναστηθή από τον τάφο. Και γι’ αυτές τις τίμιες και αξιοσέβαστες γυναίκες ψάλαμε την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο θρήνο. «Μυροφόροι ήλθον μύρα Σοί, Χριστέ μου, προσφέρουσαι προφρόνως!». Και μάλιστα σήμερα αφιερώσαμε ολόκληρη Κυριακή για να τιμήσωμε την ιερά μνήμη των.
Αλλά σήμερα, που ψάλλομε ύμνους ευγνωμοσύνης στα ιερά αυτά και σεβάσμια πρόσωπα της Ευαγγελικής μας ιστορίας, στον Ιωσήφ και τον Νικόδημο και τις άγιες Μυροφόρες, σήμερα θυμόμαστε και εκείνους, οι οποίοι έθεσαν τα τελευταία χρόνια την Εκκλησία μπροστά σε ένα καινούργιο, παράξενο και ασεβές δίλημμα: ταφή ή καύση των νεκρών; Μάλιστα! Έμελλε και αυτό το πρόβλημα να παρουσιάση η παράξενη εποχή μας. Μερικοί, ευτυχώς λίγοι, απαίτησαν από την Εκκλησία να συμφωνήση μαζί τους και να δώση την ευλογία της να καίνε τους νεκρούς των συγγενείς ή τους ίδιους όταν έρθη η ώρα τους.
Ως επιχείρημα της προτάσεως των φέρουν το γεγονός, ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες του πολιτισμένου τάχα κόσμου και μάλιστα την τακτική αυτή την ακολουθούν και χριστιανοί, εννοείται μη Ορθόδοξοι. Άλλο επιχείρημα των υποστηρικτών της καύσης των νεκρών είναι, ότι έτσι εξοικονομείται πολύτιμος χώρος, διότι λένε, μερικά κοιμητήρια, ιδίως των πόλεων, έχουν κορεσθή και πολλά σώματα νεκρών ανακομίζονται αδιάλυτα. Και άλλα παρόμοια επιχειρήματα παρατάσσουν, όσοι προτείνουν αυτή τη βάρβαρη στάση των απογόνων απέναντι στους νεκρούς απογόνους των.
Έχουν όμως δίκιο όσοι υποστηρίζουν την καύση των νεκρών και επιμένουν από την Πολιτεία να κατοχυρώση με νόμους αυτό το ανόσιο «δικαίωμά» των; Κατ’ αρχάς όσοι έχουν κόψει κάθε σχέση με την Εκκλησία και τη διδασκαλία της μπορούν να έχουν οιαδήποτε απαίτηση για το νεκρό σώμα τους, ακόμη και την καύση, αφού την καταγράψουν στη διαθήκη τους. Άπιστοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού άνθρωποι, άθεοι συμπολίτες μας, δεν αποκλείεται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Αποκλείεται όμως να πιέζουν και να απαιτούν από την Εκκλησία να συμφωνήση μαζί τους και να ευλογήση τα έργα τους. Αν θέλουν με τέτοιο τρόπο, φρικτό και απαίσιο, να διαλύσουν το σώμα τους μετά θάνατον, τρόπο που ούτε το Ευαγγέλιο, ούτε τα ήθη και έθιμα του ελληνικού λαού επιδοκιμάζουν, ας το κάμουν.
Οι χριστιανοί διδάχθηκαν από τους προγόνους των να σέβωνται μέχρι τέλους το σώμα του κάθε ανθρώπου ως ναό του Θεού, ως κατοικητήριο της ψυχής, ως περίβλημα της νοεράς και άφθαρτης ουσίας καθαγιασμένο στα ευλογημένα νερά της Κολυμβήθρας, μυρωμένο με το άγιο Χρίσμα, θρεμένο και ποτισμένο με τα Άχραντα Μυστήρια. Πώς, λοιπόν, άφοβα να το παραδώση στη φωτιά και στα συνθλιπτικά μηχανήματα του κρεματορίου για να πάρη σε λίγα λεπτά τη σκόνη του, τη στάχτη του, μέσα στη λήκυθο;
Αλλά πως οι συνάνθρωποι μας αυτοί, χριστιανοί μάλιστα, μέμφονται την Εκκλησία, διότι δεν συμφωνεί πρίν την καύση να τελέση την γνωστή Εξόδιο Ακολουθία της; Όχι! Ασφαλώς! Αφού αρνείσαι δεχόμενος αυτόν τον απαίσιο και βάρβαρο τρόπο να ταφής στο Κοιμητήριο και απαιτείς την καύση δεν θα δεχθής και αυτή την τελευταία τιμή της Εκκλησίας να διαβασθή το σκήνος σου μέσα στο ναό… Μα αλλού πως γίνεται, επιμένουν. Αλλού που συνηθίζεται η καύση των νεκρών, εκεί δεν είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι. Είναι άλλου δόγματος χριστιανοί ή το πιό συνηθισμένο κατά το πλείστον άνθρωποι άθεοι και αγνωστικιστές, μηδενιστές, από τους οποίους δυστυχώς είναι γεμάτη η Ευρώπη.
Ιδού, αγαπητοί αδελφοί, η σημερινή Κυριακή των Μυροφόρων, ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου μας, η Θεόσωμη Ταφή Του, που οδήγησαν τη σκέψη μας. Στα διλήμματα συνανθρώπων μας, που μακρυά από το πνεύμα του Ευαγγελίου εισάγουν «καινά δαιμόνια» στην κοινωνία μας και αλλοιώνουν ακόμη περισσότερο τα χριστιανικά μας ήθη. Λοιπόν, «στώμεν καλώς και κρατώμεν τάς Παραδόσεις μας». Αμήν
Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
