Οι Αγ. Σαράντα Πέντε Μάρτυρες, Αγ. Παρθένιος και Ευμένιος Κουδουμά και Αγ. Αμαλία (10 Ιουλίου)
Ανάγνωση σε 1.1 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Οι Άγιοι Σαράντα Πέντε Μάρτυρες μαρτύρησαν στη Νικόπολη της Αρμενίας και μεταξύ αυτών ήταν και οι πρόκριτοι της πόλεως Δανιήλ, Μαυρίκιος, Αντώνιος και Λεόντιος.
Όταν το 315 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Λικίνιος εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, οι Σαράντα Πέντε αυτοί Άγιοι, πήγαν μόνοι τους στο δούκα και φανέρωσαν ότι είναι χριστιανοί. Σε ερώτηση του Λυσία, ποιος τους έπεισε να μη θυσιάζουν στους θεούς, αυτοί απάντησαν: «Ο Χριστός είναι εκείνος που μας δίδαξε και μας έπεισε να μη λατρεύουμε θεούς ανύπαρκτους, και να μη προσκυνούμε τα είδωλα τους».
Οργισμένος ο δούκας, διέταξε και τους φυλάκισαν δεμένους χειροπόδαρα, χωρίς να τους δίδεται καθόλου ψωμί και νερό. Οι Άγιοι πέρασαν τη νύκτα προσευχόμενοι. Μεταξύ άλλων, έλεγαν: «Ευλογούμε, Κύριε, εσένα, το βασιλιά της δόξας. Διότι συ είσαι η αληθινή ζωή, που θυσιάστηκες για μας τους αμαρτωλούς, ο Υιός του αληθινού Θεού. Ένωσέ μας, Κύριε, ώστε όλοι μαζί με μια ψυχή να σε ομολογήσουμε και όλοι μαζί να πεθάνουμε». Το πρωί ο Λυσίας, αφού τους έβγαλε από τη φυλακή, τους ρώτησε αν μετάνιωσαν και επανήλθαν στους θεούς του κράτους. Οι Άγιοι με ένα στόμα απάντησαν: «χριστιανοί εσμέν». Είμαστε χριστιανοί. Με μανία τότε ο Λυσίας διέταξε και τους έκοψαν χέρια και πόδια, και έπειτα τους έριξαν στη φωτιά. Έτσι, όλοι μαζί αξιώθηκαν να πάρουν το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Απολυτίκιο (Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε)
Στρατός θεοσύλεκτος, παρεμβολή ιερά, νομίμως αθλήσαντες υπέρ της δόξης Χριστού, εν Πνεύματι ώφθητε, Μάρτυρες του Κυρίου, Τεσσαράκοντα πέντε, λύσαντες δι' αγώνων, την πολύθεον πλάνην διό ημών τους αγώνας, πάντες δοξάζομεν.
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Μετάνοια: Το Άνοιγμα της Αγίας Πληγής και η Αγία Ευωδία της Ψυχής.
Κωφίδης Ευάγγελος «ουχί, λέγω υμίν, αλλ᾿ εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε.» (Λουκ. 13:3). Η μετάνοια δεν είναι απλώς μία ψυχολογική αλλαγή, ούτε ηθική αυτοβελτίωση. Είναι θάνατος και ανάσταση. Είναι η πληγή που γίνεται πύλη, η σκόνη που γίνεται φώς, η φωτιά που καίει χωρίς να καταναλώνει. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε: «Οίμοι, εμέ την αμαρτωλήν!», έτσι και κάθε ψυχή που θρηνεί μπροστά στο Θεό, ανακαλύπτει ότι η ταπείνωση είναι η μοναδική ανύψωση. Η Τραγωδία της Αμαρτίας και ο Χορός του Ελέους Ο άνθρωπος, όταν πέφτει στη λάσπη της αμαρτίας, νομίζει ότι έχει χάσει το πρόσωπο του Θεού. Μα ο Θεός δεν χάνεται ποτέ — εμείς χάνουμε την όρασή μας. Η αμαρτία είναι σαν δηλητήριο που σκοτώνει την αίσθηση της θείας παρουσίας. Αλλά όταν ο αμαρτωλός σπάσει το έγκοινον (κούφιο-κενό) της υπερηφανείας και φωνάξη, όπως ο Τελώνης: «Ιλάσθητί μοι!», τότε συμβαίνει το θαύμα: η πτώση μετατρέπεται σε βήμα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Η Εκκλησία δεν είναι νοσοκομείον διά υγιείς, αλλά διά ασθενείς». Και ο Χριστός δεν ήλθε για τους δικαίους, αλλά για τους «αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκ. 5:32). Η Μαρία η Αιγυπτία, που έζησε 47 χρόνια στην έρημο, μας δείχνει ότι η μετάνοια δεν είναι μία στιγμή, αλλά μία ζωή. Όταν της έλεγε ο διάβολος: «Γύρισε να δής λίγο την Αλεξάνδρεια!», εκείνη έκλαιγε αντί να κοιτάξει. Αυτή είναι η μετάνοια: να προτιμάς τα δάκρυα της εξομολογήσης αντί τη γλυκύτητα της παλιάς αμαρτίας. Τό Μυστήριον των Δακρύων Στήν Αγία Γραφή, ο Θεός λέει: «θρηνείτε οι λειτουργούντες θυσιαστηρίω» (Ιωήλ 1:13). Τι θυσιαστήριο; Η καρδία του μετανοούντος. Τα δάκρυα της συντριβής είναι το «αίμα» της ψυχής που καθαρίζει. Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε: «Όταν κλαίς για τις αμαρτίες σου, οι Άγγελοι γράφουν με χρυσά γράμματα αυτά τα δάκρυα». Η Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε στην έρημο, μύριζε ευωδία, ενώ η Αλεξάνδρεια που εγκατέλειψε, σάπιζε. Η Παραδοξολογία του Θεού: Από την Κοπριά, Ανθίζει Λουλούδι Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε: «Οι αμαρτίες, αν γίνουν υλικό ταπείνωσης, είναι σαν κοπριά — κάνουν την ψυχή γόνιμη». Ο μεγαλύτερος αμαρτωλός μπορεί να γίνη ο μεγαλύτερος άγιος, αν κρατήση δύο πράγματα:1. Την ασύγκριτη συντριβή («Δέν αξίζω ούτε να με κοιτάξης, Κύριε»).2. Την ασύγκριτη ελπίδα («Μόνο σύ δύνασαι να με σώσης»). Όπως ο Ληστής του Σταυρού, που σε μία στιγμή έκλεψε τον Παράδεισο, έτσι και η ψυχή που κλαίει: «Μή με αποστρέφεσαι!», ακούει τη φωνή του Κυρίου: «σήμερον μετ᾿ εμού έση εν τώ παραδείσω» (Λουκ. 23:43). Τό Τέλος: Η Ευωδία της Αναγεννήσεως Η μετάνοια δεν τελειώνει με τη συγγνώμη, αλλά με την θεοποίηση. Η Μαρία η Αιγυπτία, που ήταν «ακάθαρτο σκεύος», εγινε «χρυσός δίσκος» της Χάριτος. Όταν ο Αββάς Ζωσιμάς την είδε να προσεύχεται ένα πήχυ πάνω από τη γή, είδε την εκπλήρωση τού: «Όσοι, όμως, περιμένουν τον Κύριο θα βρούν νέες δυνάμεις, θα σηκωθούν ψηλά σαν αετοί, θα τρέξουν χωρίς να κουραστούν, θα περπατούν χωρίς να εξαντληθούν ολοκληρωτικά, χωρίς να καταρρέουν από την κόπωση.» (Ησ. 40:31 : οι δε υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουιν ως αετοί, δραμούνται και ου κοπιάσουσι, βαδιούνται και ου πεινάσουσιν ). Μετάνοια δεν σημαίνει να θυμάσαι πόσο κακός είσαι, αλλά να θυμάσαι πόσο αγαπά ο Θεός. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που μετά τα δάκρυά της, μύριζε θυμίαμα, έτσι και η ψυχή που μετανοεί, γίνεται «Χριστού ευωδία» (Β’ Κορ. 2:15) . «Δόξα σοι, Κύριε, που δίδεις εις τους αμαρτωλούς να γίνουν αγία θυσία!» Αμήν. https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/03/μετάνοια-τό-άνοιγμα-τής-αγίας-πληγ/#more-11297
Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.
«Τίς γάρ έγνω νούν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ. ια’ 34)
Ποιός γνώρισε την σκέψη και τις βουλές του Κυρίου; Ή ποιός έγινε σύμβουλός Του; Είναι κάποιες φορές στη ζωή μας που τα λόγια σταματούν και αρχίζει να μιλά η καρδιά…
Η ιστορία κάθε ανθρώπου, κάθε έθνους, έχει διάφορες φάσεις, ευχάριστες, ωραίες, αλλά και δυσάρεστες, άσχημες, τρομερές.
Αναπολώντας
τες, ενδεχομένως να θέλαμε κάποιες να μην υπήρχαν, κι αν μπορούσαμε θα
τίς τροποποιούσαμε. Όμως δεν είναι στο χέρι μας.
Μέσα
στην ορθόδοξη πίστη μας, ζούμε ως πραγματικότητα πως όλα τα γεγονότα
τής ζωής μας, ακόμα και τα πιό απρόσμενα και δυσάρεστα, συμβάλλουν στην
πνευματική μας ωριμότητα και τελείωση.
Όλα συμβαίνουν για να μας οδηγήσουν στον Θεό.
Δέν
μπορούμε να εξηγήσουμε με τη δική μας, στενή λογική και μικρή ορατότητα
τα δεινά και τα φοβερά αυτής της ζωής (θανάτους νέων ανθρώπων, φυσικές
καταστροφές), διότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το σχέδιο του Θεού για τή
σωτηρία του κάθε παιδιού Του, για το οποίο σταυρώθηκε και με τη θυσία
Του, του εξασφάλισε τη σωτηρία.
Λέχθηκε πως η ζωή μας μοιάζει με κέντημα που οι ανακατεμένες κλωστές του από κάτω ετοιμάζουν το ωραίο σχέδιο από πάνω.
Τώρα,
δηλαδή στην παρούσα ζωή, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα διάφορα
συμβαίνοντα, που μοιάζουν πιό πολύ με «ανακατεμένες κλωστές», χωρίς
λογική και εξήγηση.
Στο τέλος, όμως, θα φανεί πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο» πως όλα έχουν
έναν και μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία μας και την εξασφάλιση της αιώνιας
ζωής.
Αλήθεια, δεν είμαστε πεταμένοι σ’ ένα αχανές σύμπαν, μόνοι κι αβοήθητοι.
Έχουμε
έναν Θεό – Πατέρα, που νοιάζεται για μάς, που μας αγαπά και μας
φροντίζει, όχι κατευθύνοντας τη ζωή μας, αλλά συμπορευόμενος μαζί μας.
Η
εμπειρία αυτή γίνεται προσωπική μέσα στην Εκκλησία μας, στο σημείο που
βιώσαμε την παρουσία Του, που νιώσαμε την αγάπη Του, που είδαμε την
αθόρυβη επέμβασή Του.
Τί να πείς για τη σιωπή Του στην κραυγή του ανθρώπου;
Πώς να εξηγήσεις τις σκανδαλώδεις ευεργεσίες Του σε κάποιους και τη φαινομενική αδιαφορία Του σε άλλους; «Τίς έγνω νούν Κυρίου;». Ποιός μπορεί να γίνει σύμβουλος ή δικηγόρος Του;
Έτσι,
κοιτάζοντας το πρίν της ζωής μας (μεγάλο ή μικρό) ή και το τώρα, με
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να βεβαιώσουμε τις στιγμές της
ζωντανής παρουσίας Του, όπως και τις σκληρές στιγμές της σιωπής Του.
Μπορούμε να διακρίνουμε την ομορφιά της επίσκεψης της Χάριτος του Θεού, όπως και τη δυσκολία της απουσίας της.
Όλα
αυτά μπορεί και να μας επηρεάσουν θετικά, να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε
μία νέα ζωή παραδομένοι στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, μέ
αγώνα να αλλάζουμε ζωή.
Αυτό,
δηλαδή, που η Εκκλησία ονομάζει μετάνοια, δυναμική πορεία πρός τα
εμπρός, πρός την αιώνια μέρα, που όλα ανακαινίζονται κι ομορφαίνουν,
μέσα στο φώς του Χριστού.
Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη...
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου (αλλά και ποια υστερεί;) είναι εκείνη του ανωνύμου πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, στην οποία αναφέρεται η υμνογραφία της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών, παράλληλα με την τιμωμένη οσία Μαρία την Αιγυπτία. Είναι από εκείνες τις διδασκαλίες όπου ο Κύριος με λιτό αλλά ξεκάθαρο τρόπο μίλησε για την βεβαιότητα της μέλλουσας αιώνιας ζωής και την εκεί κατάσταση δυο κατηγοριών ανθρώπων που μας είναι λίγο-πολύ γνωστές. Δεν εστιάζει σε διαφορές δογματικές, κανονικές, ηθικές και άλλες, αλλά στη διαγωγή του καθενός από τα δύο πρόσωπα και στον τρόπο της ζωής του: χλιδή και εγκόσμια ευφροσύνη και αδιαφορία για τους άλλους ο ένας, φτώχεια, στέρηση και κακοπάθεια ο άλλος. Ποια είναι όμως η κατοπινή εξέλιξη του καθενός; Η παραβολή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, και βέβαια τονίζει ξεκάθαρα ότι η πρόληψη της κατάστασης είναι δυνατή στην παρούσα ζωή, εφόσον θέλουμε να συμμορφωθούμε με τον νόμο του Θεού.
Ας κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά με το ιδιόμελο απόστιχο του τελευταίου κατανυκτικού Εσπερινού: Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη· των μελλόντων γάρ την γνώσιν ως παρόντων κεκτημένος, του Λαζάρου και του πλουσίου τον βίον εστηλίτευσε· των εκατέρων ούν το τέλος ενοπτριζόμενοι, του μέν φύγωμεν το απηνές και μισάνθρωπον, του δε ζηλώσωμεν το καρτερές και μακρόθυμον, πρός το σύν αυτώ του Αβραάμ κόλποις ενθαλπόμενοι βοάν· Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι. Και σε νεοελληνική απόδοση: Θαυμαστή είναι η φιλάνθρωπη γνώμη του Σωτήρος για μας. Διότι, έχοντας την γνώση των μελλόντων σαν να είναι παρόντα, ζωγράφισε τον βίο του πλουσίου και του Λαζάρου. Βλέποντας λοιπόν το τέλος του καθενός, ας αποφύγουμε του ενός τη σκληρότητα και μισανθρωπία, και ας ζηλέψουμε του άλλου την καρτερία και μακροθυμία, ώστε μαζί μ’ αυτόν να αναφωνούμε μέσα από τη θαλπωρή των κόλπων του Αβραάμ: Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι.antonispapagiannis
Κεφτέδες από φάβα νηστίσιμοι ..Αν δεν τους φτιάξετε χάνετε !!!!
Κεφτέδες από φάβα νηστίσιμοι ..Αν δεν τους φτιάξετε χάνετε !!!!
Υλικά 2 κούπες φάβα βρασμένη 1 μεγάλο κρεμμύδι 3κουταλιές της σούπας αλεύρι 2 κουταλιές της σούπας φρέσκο δυόσμο Ελαιόλαδο αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση Βράστε την φάβα από την πρώτη ημέρα και βάλτε τις στο ψυγείο για να σφίξει. Την επομένη κόβουμε μέσα 1 μεγάλο κρεμμύδι δυο-τρεις κουταλιές της σούπας αλεύρι δυόσμο φρέσκο,λίγο ελαιόλαδο ,αλάτι ,πιπέρι φτιάχνετε κεφτέδες αλευρώνετε και τηγανίζετε σε μπόλικο καυτό αραβοσιτέλαιο.
Εκτέλεση φωτό συνταγή από κυρία Gogo Samiou ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ-ΗΔΕΣ
Η αποκάλυψη και η αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων είναι έργο της Θείας Πρόνοιας ή οποία κάνει τους ανθρώπους που ευαρεστούν τον Θεό, να είναι όργανα με τα όποια Αυτός οδηγεί άλλους στη σωτηρία.
Και μόνο ο Θεός αποφασίζει πότε και πόσα άγια Λείψανα να φανερώσει. Ότι τα Λείψανα των άγιων ανθρώπων είναι άφωνες σάλπιγγες και βροντές που ευαγγελίζονται το θέλημα του Θεού, οι όποιες μας καλούν στη μετάνοια. Τότε, όταν η ασέβεια διαφθείρει τα περισσότερα μέλη της Αγίας Εκκλησίας, ο Θεός αναδεικνύει τα Λείψανα των Αγίων σαν τους Προφήτες στην παλιά εποχή, τους οποίους έστελνε να πουν στο λαό Του το θέλημά Του, που τους καλούσε στη μετάνοια. Άλλα εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί και πίστευαν, ότι και ένας ζωντανός άνθρωπος μπορεί να είναι Άγιος και να εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και μπορούσε ό Θεός να στέλνει ζωντανούς Προφήτες και κήρυκες της μετάνοιας. Όμως στους έσχατους καιρούς η πίστη και η ευλάβεια χάνονται ενώ στη θέση τους μπαίνουν η ασέβεια, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και η πλήρης απουσία της πίστης στον Θεό, τον Χριστό και την δυνατότητα της πραγματικής κοινωνίας των ανθρώπων με το Άγιο Πνεύμα.
Αγ. Αλέξανδρος του Σβίρ
Γι’ αυτό αν και υπάρχουν σήμερα μεταξύ μας άνθρωποι Θεοφόροι, δια μέσου των όποιων θα μπορούσε να ενεργήσει ο Θεός, όμως οι άλλοι δεν τους πιστεύουν και λένε ότι βρίσκονται σε πλάνη. Ή στην περίπτωση που παραδεχτούν ότι σ’ αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, μπορούν να πουν και το εξής: «Τώρα σ’ αυτούς τους ανθρώπους ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, αλλά μετά μπορούν αυτοί οί Προφήτες του Θεού και να αμαρτήσουν. Τότε τι κήρυκες του θελήματος του Θεού και των λόγων Του είναι αυτοί;» Γι’ αυτό θα έχουν αμφιβολίες και δεν θα πιστέψουν στον εμπνευσμένο από τον Θεό λόγο τους. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και φανερώνει ο Κύριος στην εποχή μας τα άγια Λείψανα. Και μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που βοηθούν στην αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων και αξιώνονται, μ’ αυτό τον τρόπο, να είναι όργανα της Θείας Πρόνοιας….
Πηγή: Αφήγημα του Νικολάου Μοτοβίλωφ, μαθητού του Αγίου Σεραφείμ 1myblog.pblogs.gr
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Πως γίνεται να μεγαλώσω τα παιδιά μου Χριστιανικά;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Έχεις άγχος;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!