Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ (22-11-2015)
«ψυχὴ ἔχεις πολλὰ ἀγαθά..» (Λουκᾶ 12,19)
Τὴν κλασσική, τὴν πραγματικὴ μᾶλλον μορφὴ τοῦ ὑλιστοῦ, μᾶς ἐζωγράφισε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Κύριός μας στὴν μικρὴ μὲν σὲ ἔκταση, ἀλλὰ τόσο ἐκφραστικὴ παραβολὴ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Μία μορφὴ ἄσχημη καὶ ἀποκρουστική, μᾶλλον αξιολύπητη. Ἐπειδὴ δὲ τέτοιες «μορφὲς» δὲν λείπουν ἀπὸ τὴν κοινωνία μας, γι’ αὐτὸ καὶ τὸ σημερινό μας κήρυγμα θὰ ἔχη ὡς κεντρικὸ θέμα τὸν ὑλισμό, τὸν ὁποῖον ἄριστα ἐκπροσωποῦσε ὁ ἥρωας τῆς παραβολῆς μας, ὁ γνωστὸς σὲ ὅσους μελετοῦν τὸ Εὐαγγέλιο ἄφρων πλούσιος.
Ὁ ὑλισμός, ὡς θεωρία καὶ ὡς πράξη, δὲν εἶναι φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας. Ἔχει μακρὰ ἱστορία. Θεωρητικοί του ἐκπρόσωποι καὶ «εὐγενεῖς σκαπανεῖς» του ἐμφανίζονται ἀπὸ τὴν προχριστιανικὴ ἐποχή. Ἤδη στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ μέσα ἀκόμη ἀπό τὶς τάξεις τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ δὲν λείπουν οἱ ἀδιάφοροι περὶ τὰ θεῖα, οἱ προσηλωμένοι στὴν ὕλη καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, διότι δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή, οὔτε σὲ θεικὴ ἀνταπόδοση στὸν μέλλοντα αἰώνα. «Λίγη, μονολογοῦσαν οἱ τοιοῦτοι, λίγη καὶ γεμάτη πίκρες εἶναι ἡ ζωή μας… Ποιὸς ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν ἄλλη ζωὴ γιὰ νὰ μᾶς βεβαιώση γιὰ τὴν ὕπαρξή της… Αὐτοσχεδίως ἐγεννήθημεν… Σὲ λίγο τί θάμαστε; Καπνὸς καὶ σκόνη…» (Σοφία Σολομῶντος 2,1-2).
Ἀφοῦ, λοιπόν, ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα τῆς παρούσης ζωῆς, σκέπτονταν, τί μένει λογικό νὰ κάνωμε; «...φάγωμεν καὶ πίωμεν. Αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν» (Ἠσαίου 22,13). Ἂς πέσωμε νὰ χαροῦμε «τὰ ἐν χερσί», ὅσα βλέπουν τὰ μάτια μας καὶ ὅσα πιάνουν τὰ χέρια μας. Ἀφοῦ αὔριο πεθαίνομε καὶ πᾶμε στὸ μηδέν... Ἂς φᾶμε καὶ ἂς πιοῦμε... Καὶ μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τοὺς λογισμοὺς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ καὶ τότε, στὰ χρόνια τῶν προφητῶν, καὶ μέχρι σήμερα, κατασκεύασαν γιὰ τοὺς ἑαυτοὺς των αὐτὴ τὴν ἁπλή, τὴν πρακτική, τὴν ζωώδη καὶ βολικὴ φιλοσοφία τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ὀνομάζεται ὑλισμός. Γι’ αὐτοὺς τίποτε ἄλλο δὲν ὑπάρχει ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ ὅ,τι συλλαμβάνουν οἱ αἰσθήσεις μας. Οὔτε Θεός, οὔτε αὐτὸ πού λένε ἰδέα καί αἰσθήματα καὶ ἰδανικὰ καὶ ἀνώτερος προορισμὸς καὶ σκοπὸς τῆς ζωῆς.
Πόσο τέλεια τὸν ἐζωγράφισε ὁ Κύριός μας τὸν ὑλιστὴ ἄνθρωπο στὶς λίγες γραμμὲς τῆς παραβολῆς του! Ὁ πλούσιος αὐτὸς γαιοκτήμονας τίποτε ἄλλο δὲν ἔχει στὸ νοῦ του. Οὔτε Θεό, οὔτε συνάνθρωπο. Οὔτε τὴν ἰδέα τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ πολλὰ ἀγαθὰ πού τοῦ ἐχάρισε. Οὔτε συνάνθρωπο καὶ ἀγάπη καὶ βοήθεια πρὸς αὐτόν, πού ἔχει ἀνάγκη βοηθείας. Τίποτε παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό του καὶ τὶς ἀπολαύσεις του. Καὶ τί ὅμως μ’ αὐτό; Δηλαδὴ νὰ βγάλη ἀπὸ τὴ σκέψη του καὶ ἀπὸ τὴ ζωὴ του τὸν Θεό; Μήπως μπόρεσε νὰ καταργήση τὸ Θεό, ἐπειδὴ ἦταν ἄπιστος καὶ ὑλιστὴς; Καὶ ὁ ὑλιστὴς μία ἡμέρα θὰ τὸν βρὴ μπροστά του! Ἀποτελεῖ παράλογο καὶ βλακώδη στρουθοκαμηλισμὸ νὰ νομίζη κάποιος ὅτι κατήργησε τὸ Θεό, ἐπειδὴ δὲν πιστεύει στὸ Θεό. Ποῦ θὰ πᾶς, ἄνθρωπε, καὶ θὰ ἀποφύγης τὸ Θεό; Ποῦ; Δὲν ἀκοῦς τὸν ἱερὸ Ψαλμωδὸ πῶς κηρύσσει τὴν πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐντροπὴ τοῦ ἀθέου καὶ ὑλιστοὺ ἀνθρώπου; «ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω; Ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ἅδην πάρει.ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κὰτ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει μέ, καὶ καθέξει μὲ ἡ δεξιά σου» (Ψαλμὸς 138,7-9).
Ἔτσι καὶ πιάσθηκε ὁ δυστυχὴς πλούσιος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου μας. Τὴν ὥρα πού προαπελάμβανε τὴν εὐτυχία του, καθὼς εἶχε συγκεντρώσει μὲ τὴν φαντασία του γύρω του, στὶς καινούργιες ἀποθῆκες του ὅλα τὰ ἀγαθά του, πολλὰ καὶ ἐκλεκτά, γιὰ χρόνια πολλά, τὴν γλυκειὰ ὥρα τῶν διαλογισμῶν του ἀκούγεται ἡ φοβερὴ φωνή, πού θὰ τὸν πάγωσε: «ταύτη τῆ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτούσιν ἀπό σοῦ. Ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;». Ἦρθε ἡ ἀπρόσμενη καὶ φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου. Σὰν δυνατὸ ξυπνητήρι τοῦ διέλυσε τὰ γλυκὰ ὄνειρα τῆς εὐτυχίας. Τὸν ἔφερε στὴ σκληρὴ πραγματικότητα. Σὲ μία στιγμὴ ἐξαφανίσθηκαν καὶ ἀγαθὰ καὶ ἀποθῆκες καὶ τὸ φωτεινὸ μέλλον τῆς ζωῆς μὲ τὸ χαμόγελό του…
Μακάρι ὅσοι παραμένουν ἀκόμη στὶς τάξεις τοῦ ὑλισμοῦ νὰ διδαχθοῦν ἀπὸ τὸ πάθημα τοῦ ἄφρονος πλουσίου τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Νὰ συνέλθουν ἀπὸ τὸ μεθύσι τῆς εὐτυχίας των καὶ νὰ ἔλθουν σὲ ἔννοια Θεοῦ. Δὲν βλέπουν ὅσοι ἐθελοτυφλοῦν καὶ παραμένουν προσκολλημένοι στὴν ὕλη, ὅτι βρίσκονται οἱ δυστυχεῖς ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴν ἄβυσσο, πρὶν ἀπὸ τὸ χάος καὶ τὸν κρημνὸ τῆς ἀπωλείας; Ἀφοῦ μόνοι τους, ἀπὸ κακοὺς ὑπολογισμούς, ἐμακρύνθησαν ἀπὸ τὸν Θεόν, τὴν πηγὴν τῆς ζωῆς, δὲν περιμένουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀπώλεια…
Εἴθε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, νὰ φωτίση ὁ Πανάγαθος Θεὸς συνανθρώπους μας μὲ τὴν νοοτροπία τοῦ ἄφρονος πλουσίου καὶ νὰ συνέλθουν γρήγορα ἀπὸ τὸ μεθύσι τῆς αὐτοπεποίθησης καὶ αὐτάρκειας των. Νὰ προσέξουν τὴν πνευματική τους πτωχεία καὶ νὰ προστρέξουν στὸν ἐλεήμονα καὶ φιλάνθρωπο Θεὸ. Ἀμὴν.
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
