Νέος: Γέροντα μήπως η αλάδωτη νηστεία είναι λίγο παρατραβηγμένη για τους λαϊκούς;;; Εντάξει να νηστέψω από γαλακτοκομικά κρέας κλπ αλλά το λάδι πολύ πάει… δεν το καταλαβαίνω. Μήπως τα αλάδωτα είναι για τους ευσεβιστές… αυτούς που προσπαθούν να κάνουν όλα τα τυπικά της εκκλησίας μόνο και μόνο για την έξωθεν μαρτυρία – για το τι θα πει ο κόσμος. Τα πρέπει και δεν πρέπει της εκκλησίας;;;
Γέρων: Παιδί μου δίκαιο έχεις. Πολλές φορές οι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα του πονηρού και κάνουν τυπικά κάποιες εξωτερικές προσπάθειες για να δείχνουν ότι είναι αυτό που λέμε «καλοί Χριστιανοί». Αλλά παιδί μου άλλο «καλός Χριστιανός» και άλλο «αγαπητό τέκνο του Υψίστου». Τα «αγαπητά τέκνα» είναι αυτοί που ότι κάνουν το κάνουν για να ευαρεστούν τον Θεό και όχι για να δημιουργούν εντυπώσεις στους ανθρώπους. Έτσι και η αλάδωτη νηστεία όταν γίνεται σαν μια ελάχιστη προσφορά αγάπης μέσω της σχετικής μας κακοπάθειας-στέρησης, τότε είναι ευάρεστη στον Θεό και αποτελεί μια μορφή άσκησης. Όταν όμως γίνεται εγωιστικά και με κίνητρο την αυτοπροβολή τότε είναι άχρηστη αλλά και επιβλαβείς. Θέλει πολύ προσοχή γιατί αυτά είναι λεπτά θέματα.
Νέος: Γέροντα και πώς καταλαβαίνει κανείς αν το κάνει για τον Θεό ή για τους ανθρώπους;;; Μερικές φορές είναι δυσδιάκριτο και ενώ νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι προς δόξαν Θεού τελικά το κάνουμε για αυτοπροβολή.
Γέρων: Α, αυτό είναι πολύ απλό… όταν κάνεις κάτι για τον Θεό και μόνο, τότε νιώθεις μια εσωτερική χαρά-την πνευματική χαρά, και ενώ κατά κάποιον τρόπο καταπιέζεις τον εαυτό σου, εσύ παρόλα αυτά νιώθεις μια εσωτερική ανεξήγητη χαρά, χωρίς να σε απασχολεί τι λένε οι άλλοι. Πολλές φορές νιώθεις σαν να πετάς αδιαφορώντας για την στέρησή σου… Τότε ξέρεις ότι είναι ευάρεστο στον Θεό.
Νέος: Γέροντα άλλοι πάλι κάνουν νηστεία για αποτοξίνωση… εσύ τι λες γι’ αυτό;
Γέρων: Παιδί μου αυτό είναι πάλι για την υγεία του σώματος και όχι θυσία για τον Θεό. ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι είναι μια μορφής γιόγκα! Τόσο πολύ το κατέκρινε. Σκέψου τι αξία έχει να προσφέρεις σε κάποιον ένα δώρο που σκοπό έχει να ωφελήσει εσένα και όχι να ευαρεστήσει τον άλλο… Δεν θα ήταν καλύτερα να μην το έδινες καθόλου; Είναι μια κοροϊδία κατά κάποιο τρόπο. Γι’ αυτό και εμείς δεν θέλουμε να σκεπτόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το αν η νηστεία βοηθάει και το σώμα είναι ένα επιπλέον «μπόνους» από τον Πανάγαθο Θεό μας αλλά δεν γίνεται με αυτόν τον σκοπό. Όταν ο άνθρωπος νηστεύει ημερεύει. Τα πάθη του ατονούν και τον τρέμει ο διάβολος. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα ζώα ακόμη. Σκέψου πως είναι ένα αρνάκι και πώς ένας λύκος… Ο Κύριός μας νήστεψε 40 ολόκληρες ημέρες και εμείς οι αμαρτωλοί που το έχουμε ανάγκη δεν πρέπει άραγε να νηστεύουμε;;;. Υπό μία προϋπόθεση βέβαια… να έχουμε την υγεία μας και μόνο με την ευχή του Πνευματικού μας.
Αυτά άκουσε ο νέος και έφυγε ωφελημένος…
Πηγή: Εμπειρίες νέων μέσα από υποθετικούς διαλόγους, από τον Κ.Ι.Κ..
για την Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου
