"Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν" (Α Κορ. 2,16).
Η λέξη κατανόηση εμπεριέχει την νόηση που είναι παράγωγο του νου. Οι Πατέρες περιγράφουν τον νου ως τα μάτια της ψυχής. Αυτό γίνεται αντιληπτό μόνο όταν μας επισκιάσει η Θεία Χάρη και φωτίσει τον νου. Εν αντιθέσει, η άγνοια είναι εμπόδιο και αίτιο του σκοτισμένου νου. Και πώς θα ελκύσουμε την Θεία Χάρη για να φωτιστεί ο νους; Με την μετάνοια, την εξομολόγηση και την υπακοή στον πνευματικό. Με την κάθαρση δηλαδή από τα πάθη μας που είναι η προϋπόθεση.
Ο εμπαθής άνθρωπος αδυνατεί να γνωρίσει τα επουράνια παρότι είναι κατά κόσμον “νοήμων”. Υπάρχει αυτή η σύγχυση στην ερμηνεία που ακούμε να λέγεται, αυτός είναι “νοήμων” άνθρωπος, που εννοεί άλλα πράγματα, όχι πνευματικά και συνήθως εμπαθή. Έτσι η νόηση μπορούμε να πούμε ότι χωρίζεται στην «πνευματική» και την «κοσμική» ή αλλιώς «φωτισμένη» και «σκοτισμένη» από τα πάθη. Αυτοί λοιπόν που γνώρισαν με την Χάρη του Θεού τα επουράνια και προσκολλήθηκε ο νους τους στα Θεία μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την διαφορά. Είναι βιωματική η γνώση και η εμπειρία στην Ορθοδοξία. Τόσο πολύ γλυκαίνεται η ανθρώπινη ύπαρξη και ψάλλει, “Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια, ἀγαλλιάσθω τὰ ἐπίγεια”.
Ο σκοτισμένος νους δεν γνωρίζει το φώς του Θεού. Η δαιμονική άρνηση του ανθρώπου να καθαρισθεί από τα πάθη του και να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ επιφέρει τα λυπηρά αποτελέσματα της αποστασίας του ανθρώπου από την αγάπη του Θεού. Οπότε αναγκαστικά ενεργούν οι Πνευματικοί νόμοι για να διαπαιδαγωγηθεί και να αποκτήσει συναίσθηση της καταστάσεώς του εν μετανοία.
Μετάνοια λοιπόν χρειάζεται η οποία απελευθερώνει τον νου από τα κοσμικά και τον ωθεί στα επουράνια. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αυτή η περίοδος που είναι σημαντική για όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι η γέννηση του Χριστού οφείλει να σηματοδοτεί και την βιωματική Γέννησή Του στον νου και την καρδιά μας. Για να επιτύχουμε όπως λέει ο Απόστολος το “ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός (Γαλ. 2,20)”.
Διότι ζούμε στην εποχή της αποστασίας και της άρνησης του Χριστού. Αφού στολίζουμε τα δέντρα αντί να στολίσουμε τον ψυχή και τον νου μας. Βάζουμε λαμπάκια και χαιρόμαστε με το κτιστό φως αλλά δεν αναζητούμε το άκτιστο Θείο Φως. Κάνουμε κοσμικά ταξίδια για την ικανοποίηση της φιλαυτίας μας και δεν επιζητούμε τα «πνευματικά ταξίδια» στα επουράνια. Ακόμη και οι ψυχολόγοι μιλούν για τις παθήσεις που οξύνονται αυτή την περίοδο.
Ας παραδεχτούμε ότι φταίμε ενώπιον του Θεού και ότι πρέπει να μετανοήσουμε. Έχουμε διάθεση να αλλάξουμε νου; Ας ζητήσουμε τη Θεία βοήθεια! Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε. Ας παρακαλέσουμε την Παναγία μας που γέννησε τον Χριστό, να μεσιτεύσει αυτά τα Χριστούγεννα, να γίνει πραγματική Χριστού-Γέννα στον νου μας, που είναι η προϋπόθεση για να ελκύσουμε την Θεία Χάρη και να γίνει η καρδιά μας θρόνος του Θεού στον οποίο ανήκει όλη η δόξα, και η τιμή, και η προσκύνηση. Αμήν.
