Ο πνευματικός νόμος (Αγ. Μάρκος ο Ασκητής)


Ανάγνωση σε 9.7 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
…ΕΠΕΙΔΗ πολλές φορές θελήσατε να μάθετε πως ο νόμος του Θεού είναι πνευματικός, σύμφωνα με τον απόστολο (βλ. Ρωμ. 7:14), και τι πρέπει να γνωρίζουν και να κάνουν όσοι θέλουν να τον τηρήσουν, θα σας πώ γι’ αυτό κατά τη δύναμή μου.

Πρώτα-πρώτα γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι η αρχή και ημεσότητα και το τέλος κάθε καλού. Το καλό είναι αδύνατο να πράττεται ή να πιστεύεται παρά μόνο με την ένωση με τον ΙησούΧριστό και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

Σέ κάθε προσπάθειά σου βάλε αρχή Εκείνον που είναι η αρχή κάθε καλού, για να γίνει κατά Θεόν εκείνο που αποφάσισες να κάνεις.

Η βέβαιη πίστη είναι ένας ισχυρός πύργος. Και ο Χριστός γίνεται τα πάντα για τον άνθρωπο που πιστεύει.

Ο νόμος του Ευαγγελίου, που οδηγεί στην ελευθερία, διδάσκει όλη την αλήθεια. Και οι πιό πολλοί τον διαβάζουν απλά για να τον γνωρίσουν· λίγοι, όμως, τον κατανοούν, ανάλογα με την εκτέλεση των εντολών. Ο νόμος αυτός για να διαβαστεί χρειάζεται επίγνωση, για να κατανοηθεί χρειάζεται την τήρηση των εντολών, αλλά για νάεκπληρωθεί απαιτείται το έλεος του Χριστού.

Μή ζητάς να δείς την τελειότητα του θείου νόμου σε ενάρετουςανθρώπους, γιατί τέλειος σε αρετές δεν μπορεί να βρεθεί κανείς. Ητελειότητά του είναι κρυμμένη στον Σταυρό του Χριστού.

Ο Κύριος είναι κρυμμένος μέσα στις εντολές Του καίαποκαλύπτεται σ’ εκείνους που Τον ζητούν, ανάλογα με την προθυμία τους στην εκτέλεση αυτών των εντολών.

Όταν ασκήσουμε βία στον εαυτό μας για την εκτέλεση όλων των εντολών του Θεού, τότε θα αντιληφθούμε ότι ο νόμος του Κυρίου είναι τέλειος και ότι εμείς μέν τον εφαρμόζουμε με τά
καλά μας έργα, κανείς άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί να τον τηρήσει τέλεια χωρίς τους οικτιρμούς του Θεού.

Όποιος έχει ταπεινοφροσύνη και εργασία πνευματική, όταν διαβάζει τις θείες Γραφές, όλα τα εννοεί αναφορικά με τον εαυτό του και όχι με άλλον.

Να μελετάς τα λόγια της Γραφής, εκτελώντας τις θείες εντολές, και μην καταγίνεσαι σε πλατειασμούς και θεωρητικές αναλύσεις, που φέρνουν υπερηφάνεια. Εκείνος που γνωρίζει το θέλημα τούΘεού και το εκτελεί κατά τη δύναμή του, με μικρούς κόπουςαποφεύγει τους μεγάλους.

Εκείνος που δεν προτιμά θεληματικά τους κόπους για χάρη της ευσέβειας, δοκιμάζεται σκληρότερα από τους αθέλητους κόπους.Η συνείδηση είναι ένα βιβλίο που το έχουμε από τη φύση μας.Εκείνος που το μελετά στην πράξη, δέχεται θεία βοήθεια.

Άν ζητάς να θεραπευθείς, φρόντισε τη συνείδησή σου και κάνεό,τι σου λέει, και πολύ θα ωφεληθείς.

Τά κρυφά του κάθε ανθρώπου τα γνωρίζουν ο Θεός και ησυνείδησή του. Απ’ αυτά τα δύο ας διορθώνεται ο καθένας.

Η αγαθή συνείδηση αποκτάται με την προσευχή και η καθαρή προσευχή με τη συνείδηση. Γιατί από τη φύση τους έχουν η μία τήνανάγκη της άλλης.

Όποιος εκτελεί εντολή του Θεού, ας περιμένει τον πειρασμό που την ακολουθεί. Γιατί η αγάπη πρός τον Χριστό με τάαντίθετα δοκιμάζεται.

Εκείνος που θέλει να νικήσει τους πειρασμούς χωρίς προσευχή και υπομονή, δεν θα τους διώξει, αλλά θα περιπλακείπερισσότερο.

Μή λές ότι έχεις αποκτήσει αρετή χωρίς θλίψη. Γιατί ηαρετή που αποκτάται με άνεση είναι αδοκίμαστη.

Τά αιώνια αγαθά έχουν ετοιμαστεί για τους ανθρώπους που περνούν θλίψεις. Όμοια και τα αιώνια βάσανα έχουν ετοιμαστείγιά τους ανθρώπους που περνούν με κενοδοξία και ηδονή.

Μή νομίζεις ότι κάθε θλίψη έρχεται στους ανθρώπουςεξαιτίας των αμαρτιών τους. Υπάρχουν άνθρωποι που ευαρεστούν τον Θεό, και όμως έχουν θλίψεις. Γιατί η Γραφή, που λέει ότι «οι ασεβείς θα διωχθούν» (Ψαλμ. 36:28), λέει επίσης ότι «όλοιόσοι θέλουν να ζήσουν με ευσέβεια, σύμφωνα με το θέλημα τούΙησού Χριστού, θα αντιμετωπίσουν διωγμούς» (Β΄ Τιμ. 3:12).

Στίς θλίψεις εναντιώθηκαν πολλοί με πολλούς τρόπους. Κανείς, όμως, δεν τις ξεπέρασε χωρίς προσευχή και μετάνοια.

Κάθε αθέλητης θλίψεως να αναλογίζεσαι το αποτέλεσμα, και θα βρείς σ’ αυτό το σβήσιμο κάποιας αμαρτίας.

Κάθε κατά Θεόν θλίψη είναι πραγματικό έργο ευσέβειας. Γιατί ηαληθινή αγάπη δοκιμάζεται με τα αντίθετα.

Τίς θλίψεις του παρόντος να τις ανταλλάσσεις προκαταβολικά με τα μελλοντικά αγαθά, και ποτέ δεν θα ατονήσει ο αγώνας σου απόαμέλεια.

Οι χλευασμοί των ανθρώπων φέρνουν θλίψη στην καρδιά,εξαγνίζουν όμως εκείνους που τους υπομένουν.

Άν ζημιωθείς ή χλευαστείς ή διωχθείς από κάποιον, μη σκέφτεσαι το παρόν, αλλά περίμενε το μέλλον, και θα διαπιστώσεις ότι αυτός σου έγινε πρόξενος πολλών καλών όχι μόνο στην παρούσα ζωή αλλά και στη μέλλουσα.

Εκείνος που αδικείται από τους ανθρώπους, απαλλάσσεταιαπό αμαρτίες και βρίσκει βοήθεια από τον Θεό ανάλογη με τη θλίψη.

Από εκείνους που αδικούν φανερά, πιό πονηρός είναι εκείνος που αδικεί κρυφά, γι’ αυτό και κολάζεται σκληρότερα.

Όποιος προσεύχεται για τους ανθρώπους που τον αδικούν, χτυπά με ορμή τους δαίμονες. Όποιος εναντιώνεται στούςανθρώπους που τον αδικούν, πληγώνεται από τους δαίμονες.

Μήν προσπαθείς να λύσεις τα δύσκολα προβλήματα με φιλονικία, αλλά με τα μέσα που επιβάλλει ο πνευματικός νόμος, δηλαδή με την υπομονή, την προσευχή και την απλότητα τήςελπίδας.

Καλύτερα να σε πολεμούν οι άνθρωποι παρά οι δαίμονες.Εκείνος που ευαρεστεί τον Κύριο, τους νίκησε και τους δύο.

Στόν καιρό της θλίψεως να προσέχεις την επίθεση τήςηδονής. Γιατί τότε γίνεται εύκολα αποδεκτή, επειδή παρηγορεί τη θλίψη.

Φωτιά που καίει είναι η αμαρτία. Όσο, λοιπόν, ελαττώνεις τόυλικό που την τροφοδοτεί, τόσο και θα σβήνεται. Και όσο προσθέτειςυλικό, τόσο και θα φουντώνει.

Μήν αφήσεις αμαρτία χωρίς να την εξαλείψεις, ακόμα κι αν είναι πολύ μικρή, για να μη σε παρασύρει μετά σε μεγαλύτερα κακά.

Τά μικρά αμαρτήματα ο διάβολος μας τα παρουσιάζειασήμαντα, επειδή με άλλον τρόπο δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε μεγαλύτερα κακά.

Όταν αμαρτήσεις κρυφά, μην προσπαθήσεις να κρυφτείς. Γιατί «όλα είναι γυμνά και ξεσκεπασμένα στα μάτια του Κυρίου» (Εβρ. 4:13), στον οποίο θα λογοδοτήσουμε για τις πράξεις μας.

Για όποιον αμαρτάνει φανερά, χωρίς να μετανοεί, και δεν παθαίνει τίποτα μέχρι τον θάνατό του, να πιστεύεις πως η Κρίση θα είναι ανελέητη.

Όπως τους ανόρεχτους τους ωφελεί η πικρή αψιθιά, γιατί τούςανοίγει την όρεξη, έτσι και τους κακότροπους τους συμφέρει να παθαίνουν συμφορές, γιατί τους κάνουν να μετανοούν.

Αν εξετάζεις τις δικές σου αμαρτίες και όχι του πλησίον σου, ποτέ δεν θα λεηλατήσουν οι δαίμονες το πνευματικό εργαστήριο τούνού σου.

Άς υποθέσουμε πως είναι δώδεκα τα πάθη. Αν αγαπήσεις ένααπ’ αυτά με τη θέλησή σου, είναι ικανό να αναπληρώσει και τάάλλα έντεκα.

Αιτίες κάθε κακίας είναι η κενοδοξία και η φιληδονία.Εκείνος που δεν τις μίσησε αυτές, δεν νικά κανένα πάθος.

Ρίζα όλων των κακών έχει ονομαστεί η φιλαργυρία (βλ. Α΄ Τιμ. 6:10). Αυτή, ωστόσο, σαφώς αποτελείται από την κενοδοξία και τη φιληδονία. Απ’ αυτά τα τρία πάθη, τη φιλαργυρία, την κενοδοξία και τη φιληδονία, τυφλώνεται ο νούς.

Εξαιτίας αυτών των παθών, έχουν αυξηθεί τόσο πολύανάμεσα στους ανθρώπους ο θυμός, η οργή, οι πόλεμοι, οι φόνοι και όλα τα υπόλοιπα κακά. Πρέπει, λοιπόν, να τα μισήσουμε ως μητέρες των κακών και μητρυιές των αρετών.

Κάθε πράγμα από λίγο αρχίζει, και σιγά-σιγά αναπτύσσεται και μεγαλώνει.

Τα κακά παίρνουν δύναμη το ένα από το άλλο. Όμοια και τα καλά αυξάνονται το ένα με τη βοήθεια του άλλου, ωθώντας όλο και πιό μπροστά τον άνθρωπο που μετέχει σ’ αυτά.

Όταν βρίσκεσαι στην αρχή του κακού, μη λές: «Δεν θα με νικήσει». Γιατί έχεις ήδη νικηθεί τόσο, όσο βρίσκεσαι μέσα στο κακό. Δίχτυ πολύπλοκο είναι η μέθοδος της κακίας, κι εκείνος που μπλέχτηκε λίγο, αν αμελήσει, σφίγγεται ολόκληρος μέσα σ’ αυτό.

Από τη φιληδονία έρχεται η αμέλεια και από την αμέλεια ηλήθη των καλών. Γιατί ο Θεός έχει χαρίσει σε όλους τη γνώσηεκείνων που μας συμφέρουν.

Η φιλήδονη καρδιά γίνεται φυλακή και αλυσίδα για την ψυχή την ώρα του θανάτου, ενώ η φιλόπονη καρδιά είναι πόρτα ανοιχτή στο έλεος του Θεού.

Αν δεν θέλεις να πάθεις κακό, μη θέλεις να κάνεις κακό. Γιατί,αναπόφευκτα, το ένα ακολουθεί το άλλο. «Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Γαλ. 6:7). Όταν, λοιπόν, με τη θέλησή μας σπέρνουμε τα κακά και έπειτα χωρίς τη θέλησή μας τα θερίζουμε,πρέπει να θαυμάζουμε τη δικαιοσύνη του Θεού.

Μη θέλεις ν’ ακούς ξένες πονηρές πράξεις, γιατί έτσιεντυπώνονται μέσα σου και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών των πράξεων.

Όταν ακούς με ευχαρίστηση άσχημα λόγια, να θυμώνεις με τόνεαυτό σου και όχι μ’ εκείνον που τα είπε. Γιατί αν η ακοή σου είναι πονηρή, θα φορτώνεις τον εαυτό σου με πονηρά ακούσματα.

Όπως δεν είναι δυνατό να βόσκουν μαζί πρόβατα και λύκοι,έτσι δεν είναι δυνατό να βρεί έλεος εκείνος που επιβουλεύεται τον πλησίον του.

Όπως δεν μπορούν να συνυπάρξουν το νερό και η φωτιά, έτσιδέν μπορούν να συνυπάρξουν η δικαιολογία και η ταπείνωση.

Αν κανείς σε επαινεί υποκριτικά, περίμενε κάποια στιγμή και να σε κατηγορήσει.

Αν υπερηφανεύθηκες επειδή σε επαίνεσαν, περίμενε ατιμία. Γιατί λέει η Γραφή: «Όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί» (Λουκ. 14:11).

Όταν έχεις λογισμό που σε προτρέπει να ζητήσειςανθρώπινη δόξα, να ξέρεις καλά ότι σου προετοιμάζει αισχύνη.

Εκείνος που επιζητεί τον έπαινο, βρίσκεται μέσα στο πάθος. Κιεκείνος που θρηνεί για θλίψη που του ήρθε, αγαπά την ηδονή.

Υπάρχει έλεγχος που γίνεται από κακία ή από άμυνα. Υπάρχει και έλεγχος που γίνεται από φόβο Θεού και από αγάπη πρός τήναλήθεια.

Καλύτερα να προσεύχεσαι με ευλάβεια για τον πλησίον σου, παρά να τον ελέγχεις για κάθε του αμάρτημα.

Πολλοί είναι οι τρόποι της προσευχής και διαφέρει ο ένας από τον άλλο. Κανένας, όμως, τρόπος προσευχής δεν είναι επιβλαβής,εκτός αν δεν είναι προσευχή αλλά σατανική ενέργεια.

Μην υπερηφανευθείς, αν χύνεις δάκρυα στην προσευχή σου. Είναι ο Χριστός που άγγιξε τα μάτια σου και θεράπευσε την τύφλωση του νού σου.

Κάποιος άνθρωπος που θέλησε να κάνει κακό, προηγουμένως προσευχήθηκε νοερά από συνήθεια. Και αφού κατ’ οικονομίαν Θεούεμποδίστηκε από το κακό, ύστερα πολύ Τον ευχαρίστησε.

Η αγρυπνία, η προσευχή και η υπομονή στις θλίψεις φέρνουν στην καρδιά συντριβή ασφαλή και ωφέλιμη, αρκεί να μήνανατρέψουμε την ισορροπία των τριών αυτών με την υπερβολή.Εκείνος που καλλιεργεί υπομονετικά αυτές τις αρετές, θα λάβει βοήθεια και σε άλλες, ενώ εκείνος που αμελεί και διασκορπίζεται εδώκι εκεί, θα νιώσει αφόρητη οδύνη την ώρα του θανάτου του.

Να μη σκέφτεσαι και να μην κάνεις τίποτα χωρίς σκοπό σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Γιατί εκείνος που βαδίζει χωρίς σκοπό, μάταια κουράζεται.

Υπάρχει πράξη που φαίνεται καλή, αλλά ο σκοπός εκείνου που την κάνει δεν είναι καλός. Υπάρχει και άλλη πράξη που φαίνεται κακή, αλλά ο σκοπός εκείνου που την κάνει είναι καλός. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνο σε έργα αλλά και σε λόγια. Αυτή η αντίθεση πράξεως και σκοπού οφείλεται άλλοτε σε απειρία ή άγνοια, άλλοτε σε πονηρή διάθεση και άλλοτε σε ευσεβή σκοπό.

Ο Θεός τις πράξεις μας τις λογαριάζει σύμφωνα με τις προθέσεις μας. Γιατί λέει η Γραφή: «Νά σου δώσει ο Κύριος κατά την καρδιά σου» (Ψαλμ. 19:5).

Υπάρχει άνθρωπος που φαινομενικά εκτελεί εντολή του Θεού,ενώ είναι δούλος σε πάθος και με τους πονηρούς λογισμούς καταστρέφει την καλή πράξη.

Μην καταφρονήσεις και μην παραμελήσεις ποτέ τους λογισμούς σου. Γιατί ο Θεός γνωρίζει αλάθητα κάθε λογισμό.

Ο Θεός κρίνει και ζυγίζει κάθε σκέψη μας. Μπορεί το ίδιο πράγμα να το σκεφθεί κανείς ή με απλό ή με εμπαθή τρόπο.

Ακούγοντας τον Κύριο να λέει, «Όποιος δεν απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου» (πρβλ. Λουκ. 14:33),μήν εννοήσεις ότι αναφέρεται μόνο στα χρήματα, αλλά και σε όλες τις πράξεις της κακίας.

Εκείνος που μετανοεί σωστά, περιπαίζεται από τους ανόητους ανθρώπους. Και αυτό είναι σημάδι ότι ευαρεστεί τον Θεό.

Η αμέλεια στο να κάνουμε όσα καλά μπορούμε, δύσκολα συγχωρείται. Η ελεημοσύνη, όμως, και η προσευχή αποκαθιστούν εκείνους που αμέλησαν να κάνουν το καλό.

Τις εναλλαγές των καλών και των κακών να τις δέχεσαι με ηρεμία. Έτσι εξομαλύνει ο Θεός τις ανωμαλίες των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Μη λές ότι έρχεται ο πειρασμός χωρίς να το θέλεις. Γιατί οπωσδήποτε, κι αν δεν αγαπάς την αμαρτωλή πράξη, αγαπάς τις αιτίες της.

Να προσεύχεσαι να μη σου έρθει πειρασμός. Αν όμως έρθει, δέξου τον σαν δικό σου και όχι σαν ξένο.

Αν θέλεις να σωθείς, αγάπησε τον αληθινό λόγο και μην αποστραφείς ποτέ αδιάκριτα έλεγχο από άλλον.

Το στόμα του ταπεινόφρονα λέει την αλήθεια. Όποιος αντιλέγει στην αλήθεια, είναι όμοιος με τον υπηρέτη εκείνον που ράπισε τον Κύριο στο πρόσωπο.

Άλλο είναι η εκτέλεση εντολής και άλλο αρετή, αν και παίρνουν η μία από την άλλη τις αφορμές των αγαθών. Εκτέλεση εντολής είναι το να κάνει κανείς τα διαταγμένα από τον θείο νόμο. Αρετή, όμως, είναι το να του αρέσει αληθινά η εκτέλεση της θείας εντολής.

Όπως το φώς της ημέρας προέρχεται από τον ήλιο, έτσι καίκάθε αρετή προέρχεται από τον Θεό.

Όταν κατορθώσεις κάποιαν αρετή, θυμήσου τον Χριστό που είπε: «Χωρίς εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» (Ιω. 15:5).

Κάθε καλό έχει χαριστεί από τον Κύριο στους ανθρώπους κατ’ οικονομίαν· και εκείνος που πιστεύει έτσι, δεν θα το χάσει ποτέ.

Για την ντροπή που θα σηκώσει κανείς με ευχαρίστηση για την αλήθεια του Χριστού, εκατό φορές περισσότερο θα δοξαστεί από πολλούς ανθρώπους. Καλύτερα, όμως, είναι να ενεργεί κανείς το κάθε καλό μόνο για τα μελλοντικά αγαθά.

Εκείνος που έχει κάποιο πνευματικό χάρισμα και συμπονά εκείνους που δεν έχουν, με τη συμπόνια διατηρεί το χάρισμα. Ο αλαζόνας, όμως, θα το χάσει, καθώς χτυπιέται από τους αλαζονικούς λογισμούς του.

Η καρδιά που έχει έλεος για τους άλλους, αναμφίβολα θα ελεηθεί. Είναι φανερό και το αντίθετο.

Ειρήνη είναι η απαλλαγή από τα πάθη, η οποία δεν βρίσκεται χωρίς την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Πάντοτε να κάνεις το καλό κατά τη δύναμή σου. Και όταν μπορείς να κάνεις το μεγαλύτερο, μην αρκείσαι στο μικρότερο. Γιατί λέει η Γραφή: «Όποιος γυρίζει πίσω, δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία των ουρανών» (πρβλ. Λουκ. 9:62).

Πηγή: «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τ. 34, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ (nefthalim.blogspot.gr , simeiakairwn.wordpress.com)

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;

              Αγίου Παΐσιου

              – Γέροντα, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως; 

              – Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. 


              Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση. 

              – Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως; 

              – Ναι, είναι φυσικό. 

              Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση. 

              Σιγά-σιγά όμως, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά. 

              – Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα; 

              – Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά. 

              Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί- καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το « Αναστάσεως ημέρα…». 

              Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε 
              με αγαλλίαση πνευματική, 
              με συνεχή πνευματική χαρά, 
              με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση. 

               ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 
              Από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204. 



              Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2017/04/blog-post_93.html
              Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
              Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
              Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Η πρωτόγνωρη αλλαγή
                του πατρός Δημητρίου Μπόκου Το φως είναι χαρά για τον άνθρωπο, το σκοτάδι μαυρίλα και θλίψη. Το πρώτο πράγμα που έβαλε ο Θεός μέσα στον κόσμο που δημιούργησε, ήταν το φως. «Και είπεν ο Θεός· Γενηθήτω φως· και εγένετο φως. Και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν». Αργότερα ο Θεός δημιούργησε και «τους δύο φωστήρας τους μεγάλους», τον ήλιο με το φεγγάρι, τον μεγάλο αστέρα για να φωτίζει την ημέρα και τον μικρότερο αστέρα για να φωτίζει τη νύχτα. Έφτιαξε και τα υπόλοιπα αστέρια. Όλα αυτά τα λαμπερά δημιουργήματα που ακτινοβολούσαν το φως, φάνηκαν καλά στον Θεό, του προξένησαν χαρά και ευχαρίστηση (Γεν. 1, 3-18). Και όχι μόνο στον Θεό, αλλά και σ’ όλους τους αγγέλους που είχαν δημιουργηθεί νωρίτερα. Και μετά, φάνηκαν ωραία και στον άνθρωπο. Και όμως, παρ’ όλο που όλα αυτά κάνουν το σύμπαν να ακτινοβολεί, δεν συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με το κατ’ εξοχήν γεγονός του φωτός, την Ανάσταση. Το φως του Χριστού είναι βέβαια πνευματικό, αλλά ταυτόχρονα και αισθητό και ορατό. Υπερβαίνει κάθε γνωστή αίσθηση φωτός. Είναι ασυγκρίτως λαμπρότερο από κάθε υλικό φως. «Εκ του τάφου ωραίος δικαιοσύνης ημίν έλαμψεν ήλιος». Ο Χριστός, ο ήλιος της δικαιοσύνης, ανατέλλει από τον τάφο γεμάτος ομορφιά. Όσοι καθάρισαν τις αισθήσεις τους από αμαρτία και τις όξυναν πνευματικά, μπορούν να τον δουν «εξαστράπτοντα» μέσα στο απρόσιτο, εκτυφλωτικό και απλησίαστο φως της Αναστάσεως. «Το θείον κάλλος», η αστραφτερή αυτή ωραιότητα του αναστημένου Χριστού, συγκρινόμενη με τον αισθητό ήλιο, είναι όπως το λαμπερό μεσημέρι σε σχέση με τα μαύρα μεσάνυχτα. Ο Ησαΐας προλέγει την παρουσία του Χριστού σαν φως μέγα, που ανατέλλει στους «κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου» (Ησ. 9, 2). Το ομολογεί και ο Χριστός, ότι ήρθε να φωτίσει τον κόσμο. «Εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα». Αυτό το φως έλαμψε ιδιαίτερα κατά την Ανάστασή του. Από τον τάφο άστραψε φως και ζωή. «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός». Τα ουράνια, τα επίγεια, τα καταχθόνια. Από τον τάφο έλαμψε παντού «το άχρονον φως», που δεν έχει αρχή και τέλος, δεν το διαδέχεται ποτέ το σκοτάδι. Με το αδιάδοχο φως του Χριστού αλλάζουν τα πάντα δραματικά, με μια αλλαγή πρωτόγνωρη για τον κόσμο που βρισκόταν στη μαυρίλα του θανάτου και της αμαρτίας. Ο προ και ο μετά Χριστόν κόσμος δεν θα έμοιαζαν πλέον ποτέ σε τίποτε. Για να το νιώσουμε λίγο αυτό, ας σκεφτούμε, π. χ., πως ήταν ο κόσμος, πριν ανακαλυφθεί το ηλεκτρικό φως, όταν είχαμε μόνο λυχναράκια και λάμπες πετρελαίου. Περιγράφει την εκπληκτική του εντύπωση ο μητροπολίτης του Σουρόζ Αντώνιος, όταν έφτασε μικρός στο Παρίσι. «Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήρθα σε επαφή με τον ηλεκτρισμό και έμαθα για την ύπαρξή του. Πήγαμε σε κάποιο σκοτεινό μέρος, σταμάτησα και είπα: Πρέπει να ανάψουμε μια λάμπα. Η μητέρα μου είπε: Όχι, μπορεί κανείς να ανάψει το ηλεκτρικό. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε και ξαφνικά άκουσα ένα σύντομο κρότο (τον διακόπτη) και εγένετο φως. Αυτό ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Οι επόμενες γενιές δεν θα το καταλάβουν, γιατί γεννιούνται με την ηλεκτρική ενέργεια. Εκείνη την εποχή όμως η εμπειρία αυτή ήταν τόσο ακατανόητη: Το φως μπορεί να ανάψει και να σβήσει ξαφνικά. Δεν χρειάζεται να ανάψεις τη λάμπα πετρελαίου, το φως δεν παράγει καπνιά, δεν χρειάζεται να καθαρίσεις το γυαλί του… Ένας ολόκληρος κόσμος είχε εξαφανιστεί» (Αντώνιος Μπλουμ, Μικρό Συναξάρι, εκδ. Εν πλω, σ. 45). Η αλλαγή όμως που φέρνει η Ανάσταση, είναι ριζικά διάφορη από κάθε φυσική αλλαγή.  Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά!

              Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_2974.html
              Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
              Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
              Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Ο λίθος μετακινήθηκε για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον τάφο και να δούμε ότι είναι άδειος!
               
                Ο λίθος δεν μετακινήθηκε για να μπορέσει να βγει ο Ιησούς. Είναι Θεός. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για Εκείνον. Ο λίθος μετακινήθηκε για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στον τάφο και να δούμε ότι είναι άδειος! Ο Κύριος δεν είναι εκεί. Ανέστη!!

              Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_26.html
              Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
              Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
              Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              * Το αυγό του Τζέρεμι

              Ο "καθυστερημένος" είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για τη ζωή και την Ανάσταση, απ’ όσα οι "κανονικοί" άνθρωποι…



              Συνέβη στην Αμερική· και το 2000 έγινε ταινία με τίτλο «Jeremy’s egg» («Το αυγό του Τζέρεμι»). 
              Tις χρονιές 2007, 2008 και 2009, ανέβηκε για ειδικό κοινό –κυρίως εκπαιδευτικών– από το Θέατρο Δίδελφυς, με βάση το κείμενο του αμερικανικού περιοδικού «Focus on the family»/Απρίλιος 1988.
              Ίσως κι εμείς κάποτε να είχαμε στην τάξη κάποιον Τζέρεμι και να τον προσπεράσαμε ...

              *** O Τζέρεμι Φόρεστερ, ήταν ένα παιδί από αυτά που αποκαλούνται «καθυστερημένα». Αν και ήταν 12 ετών πήγαινε ακόμα στη Β’ Δημοτικού. Αργούσε πολύ να γράψει, αργούσε πολύ να κατανοήσει. Έγραφε και κατανοούσε μ’έναν δικό του τρόπο. Η στάση του σώματος καθώς και ο τρόπος ομιλίας του επίσης παρέπεμπαν σε «καθυστερημένο» παιδί.

              Αντί αυτό να προκαλέσει τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη των συμμαθητών του, προκαλούσε αντίθετα τη χλεύη και την κοροϊδία. Το «σταύρωναν» το καημένο το παιδάκι· είτε πετώντας του τα πράγματα του· είτε μιμούμενοι ειρωνικά τις κινήσεις και τον τρόπο ομιλίας του.

              Και σαν να μην έφθανε αυτό, η ίδια του η δασκάλα, η Ντόρις Μίλλερ, αγανακτούσε μαζί του χωρίς να δείχνει καμιά κατανόηση. Πίεζε μάλιστα τους γονείς του να το πάρουν από το σχολείο.

              Οι δύστυχοι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν. Το κοντινότερο ειδικό σχολείο ήταν σε άλλη πόλη, 50 μίλια μακριά. Τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεπαν μια τέτοια μετακίνηση, αλλά το κυριότερο ήταν πως κάτι τέτοιο θα στενοχωρούσε πολύ τον Τζέρεμι, που αγαπούσε το σχολείο που πήγαινε.

              Πλησίαζε Πάσχα…

              Η δασκάλα κα Μίλλερ, μίλησε στα παιδιά για τη σημασία του. Αναφέρθηκε στα γεγονότα των παθών του Χριστού και την ανάσταση του, όπως καταγράφονται στη Βίβλο, και έφθασε να μιλήσει και για τονσυμβολισμό του πασχαλινού αυγού.
              Ζήτησε μάλιστα από τα παιδιά, να φέρουν την άλλη μέρα από ένα πασχαλινό αυγό –από εκείνα τα ψεύτικα– μέσα στο οποίο να έχουν βάλει κάτι που να συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση.

              Την άλλη μέρα πράγματι, τα 19 παιδιά της τάξης, άφησαν πάνω στην έδρα τα 19 αυγά τους. Κι όταν τελείωσε το μάθημα και λίγο πριν σχολάσουν, η δασκάλα ξεκίνησε να ανοίγει ένα - ένα τα αυγά και να σχολιάζει το περιεχόμενο τους.

              Στο πρώτο αυγό βρήκε ένα λουλουδάκι…
              «Μπράβο, Σού-Έλεν! Το λουλουδάκι αυτό καθώς μας θυμίζει τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης, συμβολίζει πράγματι τη ζωή και την Ανάσταση».

              Στο δεύτερο αυγό βρήκε ένα άγουρο τσαμπί κάποιων ακαθόριστων καρπών… «Μπράβο Έμιλι! Το άγουρο αυτό τσαμπί, μας δείχνει πράγματι τη ζωή των νέων καρπών που πρόκειται ν’αναστηθούν».

              Μέσ’από το τρίτο αυγό, ξεπετάχτηκε μιά μικρή λευκή πεταλούδα…
              «Μπράβο Πάτρικ!». Η μικρή αυτή πεταλούδα, συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση καθώς βλέποντας την σκεπτόμαστε πως από κάμπια έγινε πεταλούδα».

              Μετά η δασκάλα άνοιξε το επόμενο αυγό, αλλά το βρήκε άδειο… Είδε ότι ήταν του Τζέρεμι. «Ο καθυστερημένος… δεν θα κατάλαβε τι τους είπα και έφερε το αυγό άδειο…» σκέφθηκε μέσα της. Παραμέρισε το αυγό χωρίς να δώσει συνέχεια, και πήρε στα χέρια της το επόμενο. Όμως ενώ ετοιμαζόταν να σχολιάσει το περιεχόμενο, ένα χεράκι είχε υψωθεί μέσα στην αίθουσα… ήταν του Τζέρεμι. Η δασκάλα το είδε, και…


              «Τι θέλεις Τζέρεμι;» είπε απότομα.

              «Γ γ γ για τ…ττο οό δ…δδδικ…κοό μμ… μου τ…το α…αα…αυγό… δ…δδε…εν εί…εί…π…πα…ατε τ…ττ…τιί…π…πο…τ…τα κ…κ…υρ…ρία…»

              «Σας είπα Τζέρεμι (!), να βάλετε μέσα στο αυγό κάτι που να συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση. Τι να σχολιάσω; Το δικό σου το αυγό το έφερες άδειο!»

              «…Κ…κ…αί ο…ο τ…ττ…ά…φος τ…τ…ου Χχριιστού… α…ά…δει…ος βρ…ρεέθ…θη…κε κ…κ…υρ…ρία…»

              Ο χρόνος σταμάτησε. Το αυγό που κρατούσε της έπεσε από τα χέρια, ενώ τα παιδιά της τάξης γυρνούσαν και κοιτούσαν άφωνα τον Τζέρεμι. Ο "καθυστερημένος" είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για τη ζωή και την Ανάσταση, απ’ όσα οι "κανονικοί" άνθρωποι…

              Λίγες βδομάδες αργότερα ο Τζέρεμι πέταξε για την αιωνιότητα. Ο όγκος που είχε στον εγκέφαλο και του προκαλούσε την καθυστέρηση μεγάλωσε τόσο, που τον λύγισε. Την ημέρα της κηδείας του πάνω στο μνήμα του μικρού παιδιού ήταν ακουμπισμένα 18 πασχαλινά αυγά... Όλα ανοιγμένα και όλα άδεια…
              https://amfoterodexios.blogspot.com/2019/04/blog-post_167.html


              Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2019/05/blog-post_6.html
              Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
              Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
              Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Νόστιμοι ταραμοκεφτέδες για ορεκτικό την περίοδο της νηστείας κ όχι μόνο !!!

               
               Νόστιμοι ταραμοκεφτέδες για ορεκτικό την περίοδο της νηστείας κ όχι μόνο !!!

              Υλικά:
              500γρ. πατάτες βραστές

              80γρ. ταραμά λευκό

              1 κρεμμύδι μικρό

              1 κ.σ. ελαιόλαδο

              1 κ.σ. χυμό λεμονιού

              1 κ.σ. αλεύρι (κοφτή)

              1/2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ

              2 κ.σ. μαϊντανό

              1 κ.σ. δυόσμο

              λίγο πιπέρι

              Η συνταγή εδώ: https://youtu.be/uO4a421u_dU

              https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2022/03/blog-post_82.html
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Διδακτική ιστορία: Θέλεις να δεις τον πατέρα σου; ρωτά ο Άγγελος

              Γέροντος Ιωσήφ Διονυσιάτου Επειδή ωστόσο γνωρίζω ότι με τις αληθινές αυτές ιστορίες πιο εύκολα διδασκόμαστε, θα μεταφέρω εδώ και εκείνη που συνήθιζε πολύ συχνά να μας λέει ό αείμνηστος Γέροντας μου.
              Λοιπόν, πριν από μερικά χρόνια, σε μία κωμόπολη ζούσε κάποιο ανδρόγυνο με ένα μοναδικό παιδί, ένα όμορφο κοριτσάκι. Ό πατέρας ήταν πραγματικά άγιος, ή γυναίκα το ακριβώς αντίθετο. Ό άνδρας σκοτωνόταν να μαζεύει με τον τίμιο ίδρωτα, ή γυναίκα τα σπαταλούσε σε διασκεδάσεις με εραστές. Δεν τολμούσε ό άνδρας να πει κουβέντα. Επέστρεφε κουρασμένος και εύρισκε το κοριτσάκι μόνο του, νηστικό και απεριποίητο. Αναγκαστικά μαγείρευε λίγο φαγητό και συμμάζευε το σπίτι, μέχρι να εμφανιστεί ή σύζυγος, για να αρπάξει από πάνω βρισιές και, όχι σπάνια, και ξύλο.


              Το παιδάκι μεγαλώνει. Φθάνει στα 12-13 χρόνια. Μέσα του πια ξεκινά ή κριτική. Αρχίζουν μόλις να ξυπνούν τα νεανικά ένστικτα. Τι καλός ό πατέρας! Άραγε έχει δίκιο ή μητέρα που τον λέει βλάκα, καθυστερημένο, παλαβό; Αυτός κλείνεται στο προσκυνητάρι και προσεύχεται, εκείνη γυρνά και διασκεδάζει. Τι να κάνει; Ό μπαμπάς λέει να προσεύχεται. Εκείνη τη μαλώνει: «Όχι παλαβομάρες σαν τον πατέρα σου! Ξύπνα, χαζή, όσο είναι νωρίς, γιατί αυτός θα παλαβώσει και σένα!»
              Σε αυτά τα χάλια και με αυτούς τους προβληματισμούς, εκεί που ή μητέρα ήταν έτοιμη να τραβήξει ξωπίσω της στο χείλος της καταστροφής το νεανικό αυτό λουλούδι, τα έφερε ό Θεός και κόπηκε το νήμα της ζωής της. Μια μέρα, ξαφνικά, βρέθηκε σωριασμένη νεκρή. Οί συγχωριανοί από συμπάθεια, όπως το συνηθίζουν, έτρεξαν όλοι στην κηδεία που έγινε με πολλή μεγαλοπρέπεια κάτω από έναν ήλιο λαμπρό.
              Μένει πια το κορίτσι με τον πατέρα. Δεν προλαβαίνει όμως ό ευλογημένος να βάλει το σπλάχνο του στον σωστό δρόμο τώρα που δεν υπήρχε αντιλογία, στον χρόνο επάνω περίπου αναχωρεί και αυτός για τα ουράνια. 'Αλλά χωρίς γυναίκα, χωρίς παιδιά μεγάλα, ποιος να ενδιαφερθεί για την κηδεία ενός μηδαμινού, κατά την κρίση των ανθρώπων; Και δεν φθάνει αυτό. Γυρίζει εκείνη την ήμερα μια κακοκαιρία με χιόνια, βροχές, αέρα, κρύο, έτσι ώστε δεν πάτησε στην κηδεία του κανένας.
              Μετά και από αυτό, μένει το ορφανό μόνο και έρημο στους τέσσερις τοίχους. Ήδη πια άγγιζε την εφηβική ηλικία. Θα έπρεπε να βγουν οι μεγάλες αποφάσεις. Τι ζωή να κάνει, του πατέρα ή της μητέρας; Ήταν δίκαιος ό πατέρας, βέβαια. Αν όμως ήταν αυτός δίκαιος, τότε μήπως ό Θεός είναι άδικος, που δεν επέτρεψε ούτε στην κηδεία του να τον τιμήσουν; Και ή μητέρα που παραφερόταν, ζούσε με φίλους, ξενυχτούσε σε διασκεδάσεις; Ό πατέρας έλεγε: «Πρόσεξε, παιδί μου, μην ακολουθήσεις τον δρόμο της μάνας, γιατί θα καταστραφείς!» Άλλα πάλι, πως ό Θεός επέτρεψε στην κηδεία της τόσες και τόσες τιμές; Μήπως είναι καλό σημάδι ότι έτσι πρέπει και αυτή να ζήσει; Όμως, επί τέλους, ας ακούσει μία συμβουλή του πατέρα της, αυτήν που της έλεγε συχνά: «Παιδί μου, για όλα σου τα προβλήματα να προσεύχεσαι με πίστη θερμή και ό Θεός θα σου απαντήσει».
              Ανάβει λοιπόν κάποιο βράδυ το καντηλάκι, όπως έμαθε από τον πατέρα, και με δάκρυα ζητά: «Δείξε μου, Χριστούλη μου, δείξε μου, Παναγίτσα μου, ποιόν δρόμο να ακολουθήσω, του μπαμπά ή της μαμάς;» Και δεν άργησε να εισακουστεί ή προσευχή της αθώας αυτής ψυχής. Ενώ προσευχόταν, βλέπει σαν σε όραμα ότι ένας Άγγελος την πήρε στην αγκαλιά του και πέταξαν ψηλά μέχρι τα ουράνια.
              - Θέλεις να δεις τον πατέρα σου; ρωτά ό Άγγελος.
              Ναι, άπαντα το κορίτσι, πολύ σε παρακαλώ!
              Μπαίνουν σε παραδεισένια μέρη που δεν περιγράφονται, προχωρούν και φθάνουν σε ένα αστραφτερό παλάτι με τέτοια ομορφιά, που δεν τη συναντάς εδώ κάτω στη γη. Εκεί, μπροστά στην πύλη του παλατιού, στέκεται σαν να περιμένει ό πατέρας. Αμέσως ή κόρη τον αναγνωρίζει, και ας ήταν τόσο όμορφος και λαμπροφορεμένος, που ούτε ό Σολομών όταν ζούσε δεν είχε τέτοια δόξα.
              -Πατερούλη μου! Πως βρέθηκες εσύ ό φτωχός σε τέτοια δόξα, μπροστά σε αυτό το βασιλικό παλάτι;
              - Αυτή τη δόξα και αυτό το παλάτι, παιδάκι μου, μου τα χάρισε ό Θεός.
              - Μπαμπά, πες στον Χριστούλη μας να μείνω και εγώ μαζί σου. Δεν θέλω να φύγω.
              - Τώρα, παιδί μου, δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Αν όμως ακολουθήσεις τη ζωή που ζούσα εγώ στον κόσμο, ό Χριστός λέει πως εδώ θα φέρει και εσένα, να ευφραίνεσαι μαζί μου για πάντα.
              Και με αυτά τα λόγια, χάνεται από μπροστά της. Ή κόρη είναι ακόμη στην αγκαλιά του Αγγέλου.
              - Θέλεις τώρα να δεις και τη μητέρα σου; την ρωτά.
              - Ναι, και βέβαια θέλω!
              Σε λίγο, το σκηνικό αλλάζει. Εκείνος ό πανευφρόσυνος τόπος χάνεται και οί δύο μαζί βρίσκονται σε ένα σκοτεινό μέρος. Εκεί δεν έβλεπες τίποτε. Μόνο άκουγες βογγητά, φωνές, κλάματα. Το κοριτσάκι άρχισε να τρομάζει.
              -Πού με πάς, Άγγελε μου; Πάμε να φύγουμε. Δεν αντέχω.
              Δεν είπαμε να δεις τη μητέρα σου;
              Φθάνουν σε έναν σκοτεινό τόπο. Και εκεί, σε χώρο που θύμιζε καζάνι, βλέπει τη μητέρα. Κοιτάζουν ή μία την άλλη. Αρχίζουν να κλαίνε. Ή μητέρα απευθύνεται στην κόρη. Της λέει ότι υποφέρει και καιγεται. Την παρακαλεί να την απαλλάξει. Όποτε ή παιδούλα, από τη λύπη της, φωνάζει:
              - Δώσε μου το χέρι, να σε τραβήξω έξω!
              Ή μητέρα δίνει το χέρι. Αλλά ή κόρη, μόλις το αγγίζει, αισθάνεται να καιγεται. Αρχίζει τότε να φωνάζει από τον πόνο... και την ίδια στιγμή ξυπνά. Βρίσκεται μόνη στο σπίτι. Συνεχίζει ωστόσο να πονά στο χέρι και να κλαίει. Με τις φωνές της ξεσηκώνει τη γειτονιά.
              Σε λίγο, ό πόνος πέρασε. Ή μικρή κοπέλα όμως άρχισε να σκέφτεται με πολλή σοβαρότητα την εμπειρία της και να φιλοσοφεί τη ζωή. Τέλος, αφού κατάλαβε τη ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής και ποιοι είναι οι καρποί της, εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Έγκαταβίωσε σε παρθενώνα γυναικών, όπου με προσευχές και νηστείες έβαλε σκοπό να φθάσει μια μέρα εκεί, στην ουράνια κατοικία του πατέρα, ενώ δεν έπαψε να παρακαλεί θερμά τον Πολυεύσπλαχνο να λυπηθεί και την ψυχή της ταλαίπωρης μητέρας της.
              Πηγή , pigizois.net
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
              Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
              Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              Έχεις άγχος;
              Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
              Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

              Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
            • Συνέχεια Άρθρου ▼
              ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !
               Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοίς εν τοίς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος. “ΑΝΑΣΤΗΤΩ ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, καί φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν· ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός, ούτως απολούνται  οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού.” (Ψαλμ.67)
              «Ζεί Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων.» 
              ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ 



              Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2019/04/blog-post_64.html
              Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
              Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
              Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

              Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!