Βίντεο: Ο γ. Εφραίμ της Σκήτης Αγ. Ανδρέα μιλά για τα έσχατα και το σφράγισμα
Ανάγνωση σε 0.3 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Πολλά γράφονται και ακούγονται σχετικά με τα γεγονότα των εσχάτων ημερών, την έλευση του ανθρώπου της απωλείας, και τις δυσκολείες που πρόκειται να υποστούν οι ομολογητές Ορθόδοξοι Χριστιανοί του καιρού εκείνου. Παρακολουθήστε το κατατοπιστικό εξάλεπτο βίντεο-συνέντευξη του γέροντα Εφραίμ, δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Άγιο Όρος, όπου ξεκαθαρίζει με γλαφυρό και χαριτωμένο τρόπο, το θολό τοπίο των εσχάτων ημερών.
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Το παράπονο του Εσταυρωμένου
(+)Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη~ Ακούμε κάθε χρόνο το παράπονο του πάσχοντος Χριστού πρός
τούς Ιουδαίους, που η αγάπη του είχε πλούσια ευεργετήσει. Άς
διερωτηθούμε μήπως το παράπονο αυτό έχει ο Χριστός και από εμάς τους
σύγχρονους Χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους Έλληνας Χριστιανούς;
Μήπως και εμείς με τις αμαρτίες μας, τις σοβαρές παραβάσεις του αγίου
Νόμου Του, με την σκληροκαρδία και αμετανοησία μας, την σαρκική και
εγωιστική ζωή μας, τις αδικίες μας, τον ανασταυρώνουμε; Μπορεί και σε
μάς να ειπή ο Κύριος: Λαός μοι τι εποίησά σοι;
Σού εμπιστεύθηκα τον ατίμητο θησαυρό της Ορθοδόξου Πίστεως. Σου
παρέδωσα την Καινή μου Διαθήκη στην γλώσσα σου. Μέσα από τους κόλπους
σου ανέδειξα τους μεγαλυτέρους διδασκάλους και Πατέρας της Εκκλησίας καί
στην γλώσσα σου παρεδόθη η ανεκτίμητη πατερική Θεολογία. Αποστολικοί
πόδες διέτρεξαν την χώρα σου, σου εκήρυξαν το Ευαγγέλιο και την επότισαν
με τα μαρτυρικά τους αίματα. Άγιοι, μάρτυρες και άγιοι ασκηταί και τα
χαριτόβρυτα άγια λείψανά τους αγίασαν και αγιάζουν τους τόπους που
κατοικείς. Το Άγιον Όρος και πλήθος Ιερών Μονών και Προσκυνημάτων και
θαυματουργών ιερών εικόνων σε περιφρουρούν και ευλογούν. Σε βοήθησα να
διατηρήσης την εθνική σου ελευθερία και να την ανακτήσης, όταν την
έχασες. Μέχρι σήμερα δίδω πλούσια την Χάρι μου και την βοήθεια σε όσους
μέ πίστι και ταπείνωσι την ζητούν. Εσύ όμως λαέ μου τι μου ανταποδίδεις;
– Νόμους αντιχριστιανικούς, με τους οποίους νομιμοποιείς
φοβερά εγκλήματα, όπως την έκτρωσι. Τα 300.000 παιδιά που άσπλαχνα
θανατώνονται κάθε χρόνο από τις ίδιες τις μητέρες τους, με την
συνεργασία του κράτους, βοούν πρός με. Ποιός θα σε ξεπλύνη από αυτό το
αθώο αίμα των αδικοσκοτωμένων παιδιών;– Προβάλλεις, διά των μέσων επικοινωνίας, πρότυπα ζωής
ξένα και αντίθετα πρός το Ευαγγέλιό μου. Προβάλλεις την διαφθορά, την
διαστροφή, το έγκλημα, και αυτά εν ονόματι της ελευθερίας. Έτσι οδηγείς
τούς ανθρώπους στο χάος και στον μηδενισμό.– Απομακρύνεις όλο και περισσότερο την παιδεία από την
χριστιανική πίστι. Αφήνεις τους νέους πνευματικά αθωράκιστους και τους
ενθαρρύνεις από τα πρώτα γυμνασιακά χρόνια σε ανεύθυνες σαρκικές
σχέσεις, για να τους προφυλάξης δήθεν από το έιτζ. Τα παιδιά που τους
δόθηκε μία υλιστική ανατροφή, που ξενυχτούν μέχρι πρωΐας στα διάφορα
νυκτερινά κέντρα και που δεν με εγνώρισαν για να νοιώσουν την αληθινή
χαρά, προσπαθούν να γεμίσουν το κενό της ψυχής τους με τα ναρκωτικά.– Η φοβερή εξάπλωσις των ναρκωτικών δεν σε ανησυχεί όσο
πρέπει, ούτε ψάχνεις να βρής τα βαθύτερα πνευματικά αίτια της
καταστάσεως αυτής. Και όμως τα ναρκομανή παιδιά μου και παιδιά σου
σαπίζουν και πεθαίνουν.– Ανέχεσαι μεγάλες κοινωνικές αδικίες. Άλλοι να
θησαυρίζουν και να ζούν με προκλητική σπατάλη και άλλοι να δουλεύουν
εξοντωτικά και να παίρνουν μισθούς πείνας.– Δεν φροντίζεις όσο πρέπει για τους άνεργους, τους αστέγους, τους φυλακισμένους ή αποφυλακισμένους.– Γέμισες την χώρα με καζίνο, αν και γνωρίζεις ότι τους
ναούς αυτούς του Σατανά πολλοί άνθρωποι καταστρέφονται, με αποτέλεσμα
οικογενειακά δράματα και παιδιά που βρίσκονται στους δρόμους
απροστάτευτα. Όλα αυτά τα ναυάγια δεν είναι και εις βάρος της εθνικής
οικονομίας;– Ερωτοτροπείς με θεούς αλλοτρίους. Περιθωριοποιείς την
Ορθόδοξο Εκκλησία σου, αγνοώντας ότι αυτή είναι η πνευματική σου μητέρα
καί τροφός, αυτή σε έσωσε κατά την μακραίωνα δουλεία και αυτή αποτελεί
μέχρι σήμερα τον ισχυρότερο συνεκτικό ιστό του Γένους.– Προβάλλεις παραθρησείες, γνωστικιστικές αιρέσεις,
μαγείες, αστρολογίες και άλλες προλήψεις, στα θολά και δηλητηριώδη νερά
τών οποίων ματαίως προσπαθείς να ξεδιψάσης.– Κύριο μέλημά σου είναι η είσοδός σου στην Ευρωπαϊκή
Ένωσι, που επιδιώκεις πάση θυσία ακόμη και εις βάρος της εθνικής και
θρηκευτικής σου ταυτότητος. Τι θα ωφεληθής όμως, εάν κερδίσης τον κόσμο
όλον και ζημιωθής την ψυχή σου; Γιατί δεν λαμβάνεις υπ’ όψιν την αγωνία
πολλών πιστών μου τέκνων για θεσμούς όπως το ηλεκτρονικό φακέλλωμα, η
σφράγισις με το σημείο του Αντιχρίστου κ.ά., που είναι πολύ πιθανόν να
σού στερήσουν την ελευθερία και να σε υποτάξουν στην εξουσία ανελευθέρων
και αντιχρίστων δυνάμεων;
Αυτά τα παράπονα και άλλα ημπορεί να απευθύνη σε μας από το ύψος του
Σταυρού του ο Κύριος Ιησούς. Υπάρχουν ασφαλώς φιλόθεες και φιλάνθρωπες
ψυχές που αναπαύουν τον Κύριο. Χάριν αυτών, παρά τις πίκρες που οι
περισσότεροι τον ποτίζουμε, δεν αποστρέφει ακόμη το προσωπό του από μάς,
Μας ελεεί.
Όπως υπάχουν και θεάρεστες πράξεις, που αποβλέπουν στο γενικό καλό.
Όμως αυτές δεν αντισταθμίζουν πράξεις που είναι αντίθετες στον Νόμο του
Θεού, δηλαδή την Αγάπη.
Ο εσταυρωμένος Κύριος αναμένει την μετάνοια όλων μας. Αρχόντων και
αρχομένων, κλήρου και λαού, μοναχών και κοσμικών. Για να μείνη η ευλογία
Του στο ελληνορθόδοξο γένος μας. Για να μη ακούσουμε και εμείς τον
φοβερό Του λόγο: «Αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» (Ματθ. κα΄, 43).
Ή, «ουκέτι στέγω λοιπόν (δέν σας υποφέρω πλέον)΄ καλέσω μου
τά έθνη, κακείνά με δοξάσουσι σύν τώ Πατρί και τώ Πνεύματι΄ καγώ αυτοίς
δωρήσουμε ζωήν την αιώνιον» (Αντίφωνον ιβ΄ Μ. Παρασκευής).
Αδελφοί, παρά τις στενοχώριες και δυσκολίες μας, χαρήτε. Ο Χριστός
Ανέστη. Ο Χριστός μας χαρίζει ζωή και ανάστασι. Γι’ αυτό μόνο σ’ Αυτόν
ανήκει η ευχαριστία, η τιμή, η προσκύνησις και η δόξα εις τους αιώνας.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Τί έγινε στις 12 Απριλίου του 1204 και μας το κρύβουν;
Τί έγινε στις 12 Απριλίου του 1204 και μας το κρύβουν; Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός Διακόσια πενήντα χρόνια πρίν από την Άλωση της Πόλης, οι λεγόμενοι Σταυροφόροι –οι τότε δυτικές συμμαχικές δυνάμεις- αναδεικνύονται με την δράση τους, ως οι πλέον πολύτιμοι πρώιμοι σύμμαχοι των Τούρκων. Διότι, με την παρότρυνση και τις ευλογίες του τότε πάπα και με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων, καταλύουν την Ρωμανία/Βυζαντινή αυτοκρατορία, εγκαθιστούν Φράγκους ηγεμόνες στα διάφορα τμήματά της, καταστρέφουν ολοσχερώς την Κωνσταντινούπολη, την λεηλατούν και φορτώνουν στα καράβια τους όλα της τα τιμαλφή. Ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης, αυτόπτης μάρτυρας της λεηλασίας της Κωνσταντινουπόλεως από τους σταυροφόρους το 1204, γράφει: «...Έβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύοντα με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός». Η καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη, παρουσιάζοντας τον απολογισμό της δραματικής αυτής απογύμνωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους θησαυρούς της, γράφει: «Η Κωνσταντινούπολη άδειασε από κάθε πλούτο δημόσιο, ιδιωτικό και εκκλησιαστικό... τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν, για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα».Τουτέστιν, τα ιδρυτικά κεφάλαια των Τραπεζών των σημερινών μας εταίρων. Όπως γίνεται κατανοητό, στην πραγματικότητα, η Ρωμανία δεν καταλύθηκε το 1453 από τους Τούρκους, αλλά το 1204 από τα παποκίνητα δυτικά συμμαχικά στρατεύματα. Το 1453, με την Άλωση της Πόλης, ζήσαμε απλώς το τελευταίο επεισόδιο ενός πολυχρόνιου δράματος. Αυτά τα πράγματα ας τα θυμόμαστε καλά, ας τα διδάσκουμε και στα παιδιά μας, διότι μονάχα έτσι θα μπορούμε να ερμηνεύουμε σε βάθος και τα σημερινά καμώματα των Δυτικών, και αναλόγως να προφυλαγόμαστε.
Τη μνήμη του Οσίου Ιωάννου του Ησυχαστή, μαθητή του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου, τιμά σήμερα 18 Απριλίου, η Εκκλησία μας.
Ο Όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής έζησε κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου.
Από νεαρή ηλικία ζήλωσε τον ασκητικό βίο και απήλθε προς τον Άγιο
Γρηγόριο τον Δεκαπολίτη, ίσως στον Όλυμπο, γενόμενος μοναχός και
διδασκόμενος τα της μοναχικής πολιτείας.
Η υπακοή του προς τον διδάσκαλό του υπήρξε περιβόητη, γι’ αυτό δε και ο Άγιος Γρηγόριος έχαιρε και δόξαζε τον Θεό.
Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του, κατά το παράδειγμα αυτού, αφού
περιέτρεξε ξένους τόπους, ήλθε κατόπιν στα Ιεροσόλυμα, όπου και
προσκύνησε τους Αγίους Τόπους.
Εκεί καλλιεργήθηκαν εντός του περισσότερο οι πηγές της
ευσεβούς κατανύξεως και η αφοσίωσή του προς τον Θεό προσέλαβε νέα δύναμη
και φλόγα.
Ο Όσιος Ιωάννης εγκαταβίωσε στη μονή Χαρίτωνος, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη.
Απολυτίκιο: Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον. Απαλών εξ ονύχων Χριστόν ηγάπησας, και την σην κλήσιν θεόφρον
καταλαμπρύνεις σαφώς, πλήρης χάριτος οφθείς του θείου Πνεύματος,
εκκαθάρας γαρ τον νούν, των Αγγέλων μιμητής, εν σώματι ανεδείχθης, Πατήρ
ημών Ιωάννη, μεθ’ ων ικέτευε σωθήναι ημάς.
Όλα αρνούνται τον Χριστό. Κι εμείς καλούμαστε σε συμμετοχή. Ήχοι, φωνές, εμπειρίες μένουν άσχετα μαζί Του. Η εμπειρία μου όμως ζητά Φως. Ας πορευτούμε στους δρόμους των λέξεων που δεν κατανοούμε πλήρως. Δρόμους πίστης και ελευθερίας από τον περιορισμό. Ανοίγει ο δρόμος για την αληθινή Γνώση. Μέσα από τον Χριστό. Με τη δική Του πορεία. Με τη Σταύρωση που γίνεται Ανάσταση. Διψάμε Ανάσταση. Όχι Σταύρωση. Εδώ όμως ο Θεός δίνει πρώτα Σταύρωση... Έτσι χάνεται κι ο δρόμος για Ανάσταση. Τι είναι Ανάσταση; Δεν ξέρουμε. Δεν την πιστεύουμε. Δεν ταιριάζει με τη ζωή μας. Κι όμως χωρίς αυτήν είμαστε άδειοι. Κενοί. Η Ανάσταση δεν είναι γεγονός. Είναι Αυτός. Αν ενωθούμε μαζί Του, νιώθουμε αναστημένοι. Αν ενωθούμε με αυτή τη ζωή, ζούμε τη Ζωή. Επένδυση λοιπόν. Ένωση μαζί Του. Μας θέλει ζωντανούς. Σε μια Ζωή που θα μείνει για πάντα. Που θα νικήσει το θάνατο. Μιλάω μαζί Του. Τον έχω φίλο μου. Τον ακούω σε ο,τι λέει. Η Εκκλησία με οδηγεί. Δεν πέφτω σε παγίδες. Δρόμος δοκιμασμένος. Άγιος. Εδώ η πορεία μου. Εδώ ο αγώνας. Να μη χάσω το δρόμο της Ζωής. Λάθη και επιστροφή. Αόρατος άνθρωπος. Ο κόσμος με θεωρεί δεδομένο. Ζητάω μόνο το Θεό. Για μένα ήρθε. Αγώνας Ένωσης. Δικός του. Σώμα Του. Αυτό λένε τα τροπάρια της Εκκλησίας. Εδώ λοιπόν επενδύω... Μέσα στον κόσμο: αόρατος. Ζω ως περιττός και ενωμένος με Αυτόν. Αυτή είναι η Ανάσταση. Το Πάσχα μου. Βασίλης Φράγκος
Αντίφωνον ΙΕ'
Ήχος πλ. β'
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γήν κρεμάσας. (εκ γ').
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των Αγγέλων Βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο Νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμέν σου τα Πάθη Χριστέ. (εκ γ').
Δείξον ημίν, και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.
O Θεός διάλεξε τους πιο εκλεκτούς αμαρτωλούς, Ιερός Χρυσόστομος
O Θεός διάλεξε τους πιο εκλεκτούς αμαρτωλούς, ώστε κανένας από τους μεταγενέστερους, να μην απελπίζεται για τη σωτηρία του. Eίσαι ασεβής; Σκέψου τους μάγους! Eίσαι άρπαγας; Σκέψου τον τελώνη! Eίσαι ακάθαρτος; Σκέψου τον πόρνη! Eίσαι δολοφόνος; Aναλογίσου το ληστή! Eίσαι παράνομος; Σκέψου τον βλάσφημο Παύλο, που ύστερα έγινε Ευαγγελιστής. Mη μου λες λοιπόν, είμαι βλάσφημος, είμαι διώκτης, είμαι ακάθαρτος. Mην προφασίζεσαι λοιπόν και μη διστάζεις. Aμάρτησες; Mετανόησε. Aμάρτησες μύριες φορές; Mετανόησε μύριες φορές… https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/69068/o-theos-dialexe-tous-pio-eklektous-amartolous/
Ο Ιερός Χρυσόστομος για την άρνηση και τη μετάνοια του Πέτρου
[υπομνηματισμός των εδαφίων
Ματθ.26,69-75]
«῾Ο δέ Πέτρος έξω εκάθητο εν
τή αυλή· καί προσήλθεν αυτώ μία παιδίσκη λέγουσα· καί σύ ήσθα
μετά ᾿Ιησού τού Γαλιλαίου(:Ο Πέτρος στο μεταξύ καθόταν έξω στην
αυλή. Κι εκεί τον πλησίασε μια μικρή υπηρέτρια και του είπε: ‘’Ήσουν κι εσύ
μαζί με τον Ιησού τον Γαλιλαίο’’)· ο δέ ηρνήσατο έμπροσθεν
αυτών πάντων λέγων· ουκ οίδα τί λέγεις(:Αυτός όμως αρνήθηκε μπροστά σε
όλους αυτούς και είπε: Δεν ξέρω τι λες)·εξελθόντα δέ αυτόν εις τον πυλώνα
είδεν αυτόν άλλη καί λέγει αυτοίς· εκεί καί ούτος ήν
μετά ᾿Ιησού τού Ναζωραίου(: και όταν βγήκε στην εξώπορτα
και το προαύλιο, τον είδε μια άλλη και είπε σε αυτούς που ήταν μαζεμένοι:’’
Ήταν κι αυτός εκεί, μαζί με τον Ιησού τον Ναζωραίο’’)·καί πάλιν ηρνήσατο
μεθ᾿ όρκου ότι ουκ οίδα τόν άνθρωπον (:και πάλι ο Πέτρος
αρνήθηκε με όρκο λέγοντας: ‘’Δεν τον γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο’’)·μετά μικρόν
δέ προσελθόντες οι εστώτες είπον τώ Πέτρω· αληθώς καί σύ εξ
αυτών εί· καί γάρ η λαλιά σου δήλόν σε ποιεί(:Ύστερα πάλι
από λίγο πλησίασαν εκείνοι που στέκονταν εκεί και είπαν στον Πέτρο: ‘’Ασφαλώς
κι εσύ από αυτούς είσαι· γιατί και η προφορά της ομιλίας σου σε προδίδει και σε
αποκαλύπτει)·τότε ήρξατο καταναθεματίζειν καί ομνύειν ότι ουκ
οίδα τόν άνθρωπον. καί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε(:Τότε
εκείνος άρχισε να καταριέται τον εαυτό του και να ορκίζεται λέγοντας:’’Δεν τον
ξέρω τον άνθρωπο’’. Και αμέσως λάλησε ο πετεινός). Καί εμνήσθη ο Πέτρος
τού ρήματος ᾿Ιησού ειρηκότος αυτώ ότι πρίν αλέκτορα
φωνήσαι τρίς απαρνήση με· καί εξελθών έξω έκλαυσε
πικρώς (:και τότε θυμήθηκε ο
Πέτρος τον λόγο του Ιησού, που του είχε πει ότι ‘’προτού λαλήσει ο πετεινός, θα
με αρνηθείς τρεις φορές’’. Κι αφού βγήκε έξω από την εξώπορτα και το προαύλιο,
έκλαψε πικρά)»[Ματθ.26,69-75].
Τι καινοφανή και παράδοξα πράγματα! Όταν μεν
είδε τον Διδάσκαλο μόνο να έχει συλληφθεί, φλεγόταν τόσο πολύ από οργή, ώστε
έβγαλε το μαχαίρι και έκοψε το αυτί˙ αντίθετα, τότε που ήταν περισσότερο φυσικό
να αγανακτήσει και να ανάψει και να εξοργισθεί, ακούγοντας τέτοιου είδους
κακολογίες, τότε γίνεται αρνητής. Διότι σε ποιον, αλήθεια, δεν θα
προκαλούσαν οργή όσα γίνονταν τότε;
Ο μαθητής όμως νικήθηκε
από τον φόβο και όχι μόνο δεν εκδήλωσε αγανάκτηση, αλλά
αρνείται και δεν αντέχει ούτε την απειλή ενός μικρού και αδύναμου
κοριτσιού ˙και όχι μόνο μια φορά, αλλά και δεύτερη και τρίτη φορά αρνείται, και
μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και ούτε καν ενώπιον δικαστών· διότι βρισκόταν
έξω˙ διότι τον ρώτησαν όταν βγήκε στην εξωτερική πύλη.
Και ούτε καν αντιλήφθηκε ταχέως την πτώση του.
Και αυτό το αναφέρει ο Λουκάς ότι δηλαδή τον
κοίταξε κατά πρόσωπο ο Χριστός , δείχνοντας του ότι όχι μόνο Τον
αρνήθηκε αλλά και δεν θυμήθηκε μόνος του, παρά το ότι φώναζε ο πετεινός, αλλά
ότι χρειάστηκε πάλι την υπόμνηση του Διδασκάλου και ότι το βλέμμα του Χριστού
απέβη γι΄ αυτόν ως μια φωνή· τόσο φοβισμένος ήταν [βλ.Λουκά 22,61 : «καί στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε
τώ Πέτρω, καί υπεμνήσθη ο Πέτρος τού λόγου τού Κυρίου, ως
είπεν αυτώ ότι πρίν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρίς (:Τη
στιγμή εκείνη στράφηκε ο Κύριος και κοίταξε εκφραστικά τον Πέτρο. Και ο Πέτρος θυμήθηκε τα λόγια του Κυρίου, όπως του τα
είχε πει: ‘’Προτού λαλήσει ο πετεινός, θα με αρνηθείς τρεις φορές’’)»].
Ο ευαγγελιστής Μάρκος, επίσης, αναφέρει ότι με
την πρώτη άρνηση του φώναξε πρώτη φορά ο πετεινός, και με την τρίτη φώναξε για
δεύτερη φορά, διηγούμενος με περισσότερη ακρίβεια την αδυναμία του μαθητή
και την τέλεια εξουθένωση του από τον φόβο, και τα
αναφέρει αυτά αφού τα έμαθε από τον ίδιο τον διδάσκαλό του, διότι, ως γνωστό,
ήταν μαθητής του Πέτρου. Από αυτό μάλιστα μπορεί να τον θαυμάσει κανείς, διότι
όχι μόνο δεν έκρυψε το ελάττωμα του διδασκάλου του, αλλά και το αναφέρει
ακριβέστερα, επειδή ακριβώς ήταν μαθητής του[ βλ. Μάρκ. 14, 66-72: «Καί όντος
τού Πέτρου κάτω εν τή αυλή έρχεται μία των παιδισκών τού αρχιερέως,
καί ιδούσα τον Πέτρον θερμαινόμενον εμβλέψασα αυτώ λέγει· καί σύ μετά τού ᾿Ιησού τού Ναζαρηνού ήσθα. ο δέ ηρνήσατο
λέγων· ουκ οίδα ουδέ επίσταμαι τί σύ λέγεις καί εξήλθεν έξω
εις τό προαύλιον, καί αλέκτωρ εφώνησε (:και ενώ ο Πέτρος ήταν
κάτω στην αυλή, ήλθε μία από τις υπηρέτριες του αρχιερέα. Και όταν είδε τον
Πέτρο να ζεσταίνεται, τον κοίταξε προσεκτικά και του είπε: ‘’Κι εσύ με τον
Ιησού τον Ναζαρηνό ήσουν!’’. Αυτός όμως αρνήθηκε και είπε: ‘’Ούτε ξέρω ούτε καταλαβαίνω
τι λες’’. Και βγήκε έξω στο προαύλιο, και τότε λάλησε ο πετεινός). καί η παιδίσκη ιδούσα
αυτόν πάλιν ήρξατο λέγειν τοίς παρεστηκόσιν ότι ούτος εξ αυτών εστιν. ο δέ πάλιν ηρνείτο.
καί μετά μικρόν πάλιν οι παρεστώτες έλεγον τώ Πέτρω· αληθώς εξ
αυτών εί· καί γάρ Γαλιλαίος εί καί η λαλιά σου ομοιάζει. ο δέ ήρξατο αναθεματίζειν
καί ομνύναι ότι ουκ οίδα τόν άνθρωπον τούτον όν λέγετε. καί εκ
δευτέρου αλέκτωρ εφώνησε (:Και η υπηρέτρια, όταν τον ξαναείδε, άρχισε
να λέει σ’ αυτούς που στέκονταν εκεί ότι είναι κι αυτός από εκείνους. Αυτός
όμως πάλι αρνιόταν. Και ύστερα από λίγο, πάλι όσοι στέκονταν εκεί έλεγαν στον
Πέτρο: ‘’Πράγματι απ’ αυτούς είσαι κι εσύ, διότι είσαι Γαλιλαίος και η προφορά
της ομιλίας σου μοιάζει με την προφορά των κατοίκων της Γαλιλαίας’’. Αυτός όμως
άρχισε να επικαλείται κατάρες εναντίον του εαυτού του και να ορκίζεται ότι ‘’δεν γνωρίζω τον άνθρωπο αυτόν
που λέτε’’. Και για δεύτερη φορά λάλησε ο πετεινός). καί ανεμνήσθη ο Πέτρος
τό ρήμα ό είπεν αυτώ ο ᾿Ιησούς ότι πρίν αλέκτορα
φωνήσαι δίς, απαρνήση με τρίς· καί επιβαλών έκλαιε(:τότε
θυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγο που του είπε ο Ιησούς, ότι πριν να λαλήσει δύο φορές
ο πετεινός, τρεις φορές θα με απαρνηθείς. Και άρχισε να κλαίει)»].
Πώς όμως είναι αλήθεια αυτό που ειπώθηκε, αφού
ο μεν Ματθαίος αναφέρει ότι ο Κύριος νωρίτερα του είχε πει: «σου λέω αληθινά
ότι πριν λαλήσει ο πετεινός, θα με απαρνηθείς τρεις φορές», ενώ
ο Μάρκος ότι μετά την τρίτη άρνηση «εκ δευτέρου αλέκτωρ εφώνησε
(:για δεύτερη φορά λάλησε ο πετεινός)»; Και πάρα πολύ αληθινό
και σύμφωνο. Διότι επειδή σε κάθε μετακίνηση ο πετεινός συνήθιζε να φωνάζει και
τρεις και τέσσερις φορές, θέλοντας ο Μάρκος να δηλώσει ότι η φωνή του
πετεινού ούτε τον συγκράτησε, ούτε του επανέφερε στη μνήμη του τα σχετικά λόγια
του Κυρίου, λέγει αυτό ώστε και τα δύο είναι αληθινά· διότι πριν ακόμα
συμπληρώσει την πρώτη μετακίνηση ο πετεινός, ο Πέτρος έκανε την τρίτη άρνηση.
Και ούτε να κλάψει φανερά δεν τολμούσε, όταν από το βλέμμα του Χριστού θυμήθηκε
την αμαρτία, για να μην προδοθεί από τα δάκρυα, αλλά «εξελθών έξω έκλαυσε
πικρώς (:αφού βγήκε έξω από την εξώπορτα και το προαύλιο, έκλαψε πικρά)»[Ματθ.26,75].
· Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα
τα έργα, Υπόμνημα στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, ομιλία ΠΕ΄(κατ’ επιλογήν),
πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον»,
Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 12, σελίδες 272-277.
· Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα
των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 69, ομιλία ΠΕ(κατ΄επιλογήν),
σελ. 127-129.
· Π. Τρεμπέλα, Η Καινή
Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική),
εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
· Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και
ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η
Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
· Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους
εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα,
εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
· Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον
με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος
θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016
Φεύγει το μυαλό σου; Ο μετεωρισμός κατά την προσευχή...
Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Καθώς
προσεύχεσαι, προσπάθησε να κρατάς το νου και την προσοχή σου μέσα στην
καρδιά, πουθενά άλλου. Το ότι ο νους, ύστερ’ από λίγη ώρα προσευχής,
φεύγει από την καρδιά, χάνει τη μνήμη του Θεού και μετεωρίζεται, δηλαδή
περιπλανιέται και ρεμβάζει, φανερώνει αδυναμία αυτοσυγκεντρώσεως και
υποσυνείδητη αδιαφορία για την προσευχή. Η ψυχή κατά βάθος δεν εκτιμά
την άξια της προσευχής και δεν την αισθάνεται τόσο ως ανάγκη όσο ως
καθήκον. Βιάζεται, λοιπόν, ν’ απαλλαγεί άπ’ αυτήν το συντομότερο,
κάνοντας την όπως-όπως.
Να
προσεύχεσαι με φόβο Θεού, επικεντρώνοντας την προσοχή σου στις έννοιες
των λέξεων. Η ευχή του Ιησού και άλλες σύντομες προσευχές γεννούν στην
καρδιά αισθήματα θεία, με τα οποία δεσμεύεται η προσοχή, παραμένοντας
στη μνήμη του Κυρίου.
Να
θυμάσαι, πάντως, ότι στην τελείωση και τη σωτηρία δεν φτάνει κανείς
μόνο με την προσευχή, αλλά και με την παράλληλη καλλιέργεια όλων των
αρετών. Όσο προοδεύουμε στην πνευματική ζωή, όσο δηλαδή μειώνονται τα
πάθη μας και αυξάνονται οι αρετές μας, τόσο προοδεύουμε και στην
προσευχή. Οι βασικότερες αρετές είναι: ο φόβος του Θεού, η αγνεία, η
ταπείνωση, η μετάνοια, η υπομονή, η αγάπη. Όταν αυτές εμφανιστούν,
ακολουθούν όλες οι άλλες και μαζί τους η προσευχή.
«Να φροντίσω περισσότερο για τη συνεπή εκτέλεση του καθημερινού προσευχητικού μου κανόνα ή για την προσοχή στην προσευχή;».
Η
προσευχή δίχως προσοχή δεν είναι προσευχή. Γι’ αυτήν, επομένως, πρέπει
να φροντίζεις περισσότερο. Συνάμα, όμως, να είσαι συνεπής και στην
εκτέλεση του καθημερινού σου κανόνα. Να συμμετέχεις, επίσης, και στη
λατρεία της Εκκλησίας μας. Να πηγαίνεις στο ναό συχνά, σε κάθε
ακολουθία, αν τούτο είναι δυνατό, και να συμπροσεύχεσαι ευλαβικά με τους
άλλους πιστούς.
Διάβασε
στη «Φιλοκαλία» το απόσπασμα άπό το βίο του όσιου Μαξίμου του
Καυσοκαλύβη, που έλαβε από την Ύπεραγία Θεοτόκο το χάρισμα της
άδιάλειπτης προσευχής. Μιμήσου την πίστη και την αρετή του, για να
γίνεις κι εσύ άξιος αύτης της μεγάλης δωρεάς. Δίχως αγώνα, τίποτα δεν
θα κατορθώσεις.
Εθισμός στην προσευχή
Έχετε
τη συναίσθηση και βασανίζεστε από το λογισμό πως η συμμετοχή σας στη
λατρευτική σύναξη ήταν όχι καλή, όχι ουσιαστική. Ο νους σας τριγύριζε
έδω κι εκεί και την καρδιά σας αναστάτωναν άπρεπα αισθήματα. Σε τέτοιες
περιπτώσεις να μετανοείτε αμέσως, να καταδικάζετε τον εαυτό σας και να
βάζετε αρχή διορθώσεως. Άλλωστε, το τέλος της ακολουθίας δεν είναι
τέλος και της προσευχής. Να εθίσετε, λοιπόν, το νου και την καρδιά σας
σε διαρκή κατάσταση προσευχής. Αυτό μπορεί να συντελεστεί με την
αδιάλειπτη ευλαβική μνήμη του Θεού και με την παράδοση του εαυτού σας
στο θέλημα Του. Έτσι, όταν θ’ αφήνετε την ακολουθία, δεν θ’ αφήνετε την
προσευχή. Μόνο θ’ αλλάζετε μια μορφή προσευχής με άλλη.
Να
προσεύχεστε χρησιμοποιώντας τα λειτουργικά βιβλία, αλλά ν’ αρχίσετε
σιγά-σιγά ν’ απευθύνετε και τα δικά σας λόγια στον Κύριο, λόγια που θ’
ανταπο-κρίνονται τόσο στις ψυχικές όσο και στις σωματικές ανάγκες σας.
Καμιά
φορά η ψυχή μας επιθυμεί να στραφεί στον Κύριο χωρίς συγκεκριμένη
ανάγκη. Η επιθυμία αυτή οφείλεται απλά σε μια, ας την πω έτσι, δίψα του
Θεού. Σ’ όποιο βαθμό και μ’ όποια μορφή κι αν εμφανιστεί μέσα σας, δεν
πρέπει να την αφήνετε ανικανοποίητη. Την ίδια κιόλας ώρα ν’ αφοσιώνεστε
στην προσευχή, όπου κι αν είστε, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο.
Όσο
πιο εγκάρδια ανταποκρίνεστε στο θείο τούτο κάλεσμα, όσο πιο θερμά
ικανοποιείτε τον άγιο τούτο πόθο, τόσο πιο συχνά θα εμφανίζεται, τόσο
πιο πολύ θα διαρκεί, τόσο πιο βαθιά θα ριζώνει.
Πηγή: Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, "Χειραγωγία στην πνευματική ζωή". Εκδ.: Ι. Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής
Προτεινόμενη περαιτέρω μελέτη: Γιατί αποσπάται ο νους μου στην προσευχή; ,
Τι είναι ο μετεωρισμός κατά την προσευχή;
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Έχεις άγχος;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Η σημασία της θυσίας του Χριστού (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Κατηχητικός λόγος του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου σχετικά με τη σημασία της θυσίας του Ιησού Χριστού, για την ζωή του ανθρώπου.
«Ο Κύριος Ιησούς και Θεός μας χωρίς να φταίει σε τίποτε ραπίσθηκε, ώστε οι αμαρτωλοί που θα τον μιμηθούν, όχι μόνον να λάβουν άφεση των αμαρτιών τους, αλλά και να γίνουν συγκοινωνοί στη θεότητά του με την υπακοή τους.
Εκείνος ήταν Θεός κι έγινε για μας άνθρωπος. Ραπίσθηκε, φτύστηκε και σταυρώθηκε, και με όσα έπαθε ο απαθής κατά τη θεότητα είναι σαν να μας διδάσκει και να λέει στον καθένα μας:
«Αν θέλεις, άνθρωπε, να γίνεις Θεός, να κερδίσεις την αιώνια ζωή και να ζήσεις μαζί μου, πράγμα που ο προπάτοράς σου, επειδή το επεδίωξε με κακό τρόπο, δεν το πέτυχε, ταπεινώσου, καθώς ταπεινώθηκα κι εγώ για σένα– απόφυγε την αλαζονεία και ...την υπερηφάνεια του δαιμονικού φρονήματος, δέξου ραπίσματα, φτυσίματα, κολαφίσματα, υπόμεινέ τα μέχρι θανάτου και μην ντραπείς.
Αν όμως εσύ ντραπείς να πάθεις κάτι χάρη των εντολών μου, καθώς εγώ ο Θεός έπαθα για σένα, θα θεωρήσω κι εγώ ντροπή μου το να είσαι μαζί μου κατά την ένδοξη έλευσή μου και θα πω στους αγγέλους μου:
Αυτός κατά την ταπείνωσή μου ντράπηκε να με ομολογήσει και δεν καταδέχθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει όμοιός μου. Τώρα λοιπόν που απογυμνώθηκε από τη φθαρτή δόξα του Πατέρα μου, θεωρώ ντροπή μου ακόμη και να τον βλέπω. Πετάξτε τον λοιπόν έξω: «αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου» (Ησ. 26:10) (διώξτε τον ασεβή για να μη δει τη δόξα του Κυρίου).
Φρίξετε, άνθρωποι, και τρομάξετε, και υπομείνετε με χαρά τις ύβρεις που ο Θεός υπέμεινε για τη σωτηρία μας… Ο Θεός ραπίζεται από έναν τιποτένιο δούλο… και εσύ δεν καταδέχεσαι να το πάθεις αυτό από τον ομοιοπαθή σου άνθρωπο; Ντρέπεσαι να γίνεις μιμητής του Θεού, και πως θα συμβασιλεύσεις μ’ αυτόν και θα συνδοξασθείς στη βασιλεία των ουρανών, αν δεν υπομείνεις τον αδελφό σου; Αν και ’κείνος δεν καταδεχόταν να γίνει άνθρωπος για σένα και σ’ άφηνε να κείτεσαι μέχρι τώρα στην πτώση της παραβάσεως, δεν θα βρισκόσουν τώρα στον πυθμένα του Άδη, άθλιε, με τους άπιστους και τους ασεβείς;
Αλλά τι θα πούμε προς αυτούς που δήθεν εγκατέλειψαν τα πάντα κι έγιναν φτωχοί για την βασιλεία των ουρανών;
— Αδελφέ, φτώχυνες και μιμήθηκες το Δεσπότη Χριστό και Θεό σου. Βλέπεις λοιπόν ότι τώρα ζει και συναναστρέφεται μαζί σου, αυτός που βρίσκεται υπεράνω όλων των ουρανών. Να, βαδίζετε τώρα οι δυο μαζί– κάποιος σας συναντάει στο δρόμο της ζωής, δίνει ράπισμα στον Δεσπότη σου, δίνει και σε σένα. Ο Δεσπότης δεν αντιλέγει και συ αντεπιτίθεσαι; «Ναι», λέει, γιατί είπε σε εκείνον που τον ράπισε: «ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού– ει δε καλώς, τι με δέρεις;» (Ιω. 18,23). (Αν είπα κάτι κακό, πες ποιο ήταν– αν όμως μίλησα σωστά, γιατί με χτυπάς;)».
Αυτό όμως δεν το είπε αντιμιλώντας, όπως φαντάστηκες, αλλά επειδή εκείνος «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (δεν έκανε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του).
Και για να μη νομισθεί, ότι, επειδή τάχα αμάρτησε, δίκαια τον χτύπησε ο δούλος λέγοντάς του: «ούτως αποκρίνει τω αρχιερεί;» (Ιω. 18,22)– (έτσι αποκρίνεσαι στον αρχιερέα;), για να αποδείξει λοιπόν ανεύθυνο τον εαυτό του, είπε τον παραπάνω λόγο. Δεν είμαστε όμως όμοιοί του εμείς οι υπεύθυνοι για πολλές αμαρτίες.
Έπειτα, μολονότι υπέμεινε πολύ χειρότερα απ’ αυτό, δεν μίλησε καθόλου, αλλά μάλλον προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του.
Εκείνος, αν και τον περιέπαιζαν, δεν αγανακτούσε, και σε γογγύζεις;
Εκείνος ανέχεται φτυσίματα, κολαφίσματα και φραγγελώσεις, και σε δεν ανέχεσαι ούτε ένα σκληρό λόγο;
Εκείνος δέχεται σταυρό και την οδύνη των καρφιών κι ατιμωτικό θάνατο, και συ δεν καταδέχεσαι να εκτελέσεις τα ταπεινά διακονήματα;
Πώς λοιπόν θα γίνεις συγκοινωνός στη δόξα, αφού δεν καταδέχεσαι να γίνεις συγκοινωνός στον ατιμωτικό του θάνατο; Μάταια στ’ αλήθεια εγκατέλειψες τον πλούτο, αφού δεν δέχθηκες να σηκώσεις τον σταυρό, δηλ. να υπομείνεις πρόθυμα την επίθεση όλων των πειρασμών – έτσι απόμεινες μόνος στον δρόμο της ζωής και χωρίσθηκες δυστυχώς από τον γλυκύτατο Δεσπότη και Θεό σου!»
(από το βιβλίο «Σταυροαναστάσιμα», έκδοσις Ι.Μ. Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου)
