Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Στό σημερινό μας κήρυγμα, αγαπητοί αδελφοί, θα αντλήσουμε το κοινωνικό μας δίδαγμα από την ομολογία εκείνη του Αποστόλου Παύλου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του πρός τους πρεσβυτέρους της αρχαίας Εφέσου. Κατεβαίνοντας ακτοπλοϊκώς πρός τα Ιεροσόλυμα σκέφθηκε να σταματήση στη Μίλητο, στα παράλια της Μικράς Ασίας, και να καλέση σε σύναξη τους ιερείς της περιοχής Εφέσου για να τους δεί και να τους διδάξη. Ανάμεσα σε άλλα σοφά και ενδιαφέροντα που τους είπε ήταν και αυτός ο λόγος του, ένα είδος προσωπικής εξομολόγησης. Σε μία στιγμή σήκωσε ψηλά τα άγια χέρια του ο θεόπνευστος Απόστολος και τους είπε: «Βλέπετε! Αυτά τα χέρια δούλεψαν για να εξασφαλίσουν και για μένα και για τους συντρόφους μου τα απαραίτητα για τη ζήση μας!».
Κατείχε από Θεού μέγιστο αξίωμα. Ήταν ο Διδάσκαλος ο ανεγνωρισμένος όλης της χριστιανικής οικουμένης και όμως για τη συντήρηση του φρόντιζε με τον κόπο του ο ίδιος! Αφήνομε όμως αυτή τη φωτεινή πλευρά του ηθικού του μεγαλείου και ερχόμαστε στο κοινωνικό μας δίδαγμα ερωτώντας: Θα ήταν, άραγε, παράλογο οι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση των παιδιών και των νέων εάν θα πρόσεχαν ιδιαιτέρως το λόγο αυτό του Αποστόλου; Δηλαδή ότι καλόν θα ήταν μαζί με την καλλιέργεια του νού και των πνευματικών δεξιοτήτων του νέου να φρόντιζαν και για την ανάπτυξη των σωματικών ικανοτήτων του, ώστε να είναι κατά το δυνατόν, αν όχι αυτάρκης, τουλάχιστον επαρκής στοιχειωδώς για την επιβίωσή του;
Παύλος ήταν, από τους σοφότερους ανθρώπους, όπως φαίνεται καθαρά στις αθάνατες επιστολές του, άνθρωπος του πνεύματος, με σπουδές άριστες στη νεότητά του, γλωσσομαθής και οργανοτικότατος και όμως εργαζόταν και ως σκηνοποιός. Ήξερε να δουλεύη το δέρμα και να κατασκευάζη σκηνές, αντίσκηνα, κάτι πολύ χρήσιμο για όσους ταξίδευαν εκείνο τον καιρό. Αυτές τις πωλούσε και με όσα κέρδιζε δεν επιβάρυνε τους χριστιανούς για τα δικά του έξοδα ή των συνεργατών του. Έτσι με αυτήν την «υπερήφανη» αξιοπρέπεια του το κύρος του ήταν ακόμη ανώτερο μεταξύ των πιστών.
Γιατί, λοιπόν, και τα παιδιά να μην εκπαιδεύονται παράλληλα και σε απλά έργα χειρωνακτικά, ώστε να γνωρίζουν μερικές βασικές ασχολίες, για παράδειγμα γεωργίας, ή απλών τεχνικών κατασκευών, ώστε και σωματικά να ωφελούνται, να γυμνάζονται (αντί να τρέχουν επί πληρωμή στα διάφορα γυμναστήρια) και κάτι χρήσιμο να γνωρίζουν, όταν, κάποτε, δεν αποκλείεται μόνη η γνώση και η επιστήμη θα αδυνατούν να τους προσπορίσουν τα πρός το ζήν.
Ω! και εδώ ο κορυφαίος Απόστολος δεν μιμήθηκε έμπρακτα τον αγαπημένο του Διδάσκαλο, τον Ιησού Χριστό; Εκείνον, τον Υιό του Θεού, για τον οποίον οι συγχωριανοί του, οι Ναζαρηνοί, δεν είπαν έκθαμβοι «ουχ ούτος εστιν ο τέκτων;» (Μάρκ.6,3). Αυτός δεν είναι ο μαραγκός; Που βρήκε, λοιπόν, τέτοια καταπληκτική σοφία και δύναμη, μάλιστα «γράμματα μη μεμαθηκώς»; (Ιωάν.7,15).
Αυτά λέγοντας δεν εννοούμε, τα παιδιά μας να εγκαταλείψουν τα σχολεία και να ασχοληθούν αποκλειστικά με έργα χειρωνακτικά. Όχι! Αλλά παράλληλα με την καλλιέργεια του νού, του πνεύματος, να σκεφθούν όσοι διευθύνουν τα της Παιδείας μας, ότι και η απόκτηση δεξιοτήτων, γνώσεων σε θέματα πρακτικά, της καθημερινής ζωής, χρήσιμα στον άνθρωπο, δεν είναι κάτι το άχρηστο, το ανωφελές. Σε ξένες μάλιστα χώρες, με προηγμένη και Επιστήμη και Τεχνολογία, έχουν εντάξει στα εκπαιδευτικά προγράμματα και τέτοιου είδους μαθήματα, απλά και πρακτικά, που σκοπεύουν να χρησιμεύσουν για τις καθημερινές τους ανάγκες. Για παράδειγμα, πως να κατασκευάζουν ένα απλό φαγητό ή πως να επιδιορθώνουν μία απλή συσκευή…
Μάς διδάσκει, λοιπόν, με το παράδειγμα του ο Απόστολος να φροντίζουμε να μη επιβαρύνουμε χωρίς λόγο τους άλλους. Να είμαστε κατά το δυνατόν αυτάρκεις. Να μη οφείλομε πολλά στους άλλους. Ένα μόνο να οφείλωμε πάντοτε. Ένα χρέος πρός τους άλλους να μένη διαρκώς ανεξόφλητο, το ευλογημένο χρέος της αγάπης. «Μηδενί μηδέν οφείλετε, ει μη το αγαπάν αλλήλους» (Ρωμ.13,8).
Μάλιστα ο Απόστολος εκείνη την ιστορική ημέρα, που απευθυνόταν στο ιερατείο της περιοχής της Εφέσου, υπενθύμισε και κάτι άλλο, το οποίο τους εδίδασκε συνεχώς. Ότι έργο θεάρεστο είναι ό,τι κερδίζουν με τον κόπο τους αυτό να δίνουν ελεημοσύνη. Μάλλον ελεημοσύνη που προέρχεται από κλοπές και αδικίες δεν είναι αρεστή στο Θεό. Είναι θυσία βρώμικη! Γι’ αυτό άραγε ο Κύριός μας επήνεσε εκείνη την πτωχή χήρα, που έριξε στο ταμείο του ναού μόνο δύο λεπτά, εν αντιθέσει με τους πλουσίους επισκέπτες του ναού που έριξαν γενναία ποσά; Εγκωμίασε την πτωχή χήρα, διότι οι προσφορές των πλουσίων προέρχονταν από τις μεγάλες περιουσίες των, που αποκτώνται συνήθως όχι με δίκαιο και τίμιο τρόπο; Ιδού πόση έκταση διδακτική μπορεί να πάρη η χειρονομία αυτή του Αποστόλου Παύλου μπροστά στους συγκεντρωθέντες ιερείς της παλαιάς Εφέσου. Από τον χώρο της Παιδείας, που οφείλει να προσλάβη και πρακτικό χαρακτήρα, να έλθη πιό κοντά στην καθημερινότητα, μέχρι την γνήσια και θεάρεστη ελεημοσύνη. Τα ροζιασμένα χέρια του Παύλου πόσα έχουν να μας διδάξουν! Αμήν
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
