Γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει, αφού ξέρει τις ανάγκες μας; (Αγ. Παΐσιος)


Ανάγνωση σε 2.8 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει, αφού ξέρει τις ανάγκες μας;
 
Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήση, πολύ συγκινείται ο Θεός, γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.
 
Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση.

Γιατί, αν βοηθήση κάποιον, χωρίς κανείς να Τον παρακαλέση, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: « Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα». Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Για αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνη – και θέλει ο Θεός να επεμβαίνη αμέσως, αν είναι για το καλό μας – και να βοηθάη τα πλάσματά Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.
 
Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο:
 
«Θέλεις υγιής γενέσθαι; ». Αν δεν θέλη ο άνθρωπος, το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης. Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου.
 
«Αιτείτε και δοθήσεται», λέει η Γραφή. Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό , θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.
 
Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός, αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε.
 
Μια φορά ένιωθα στην προσευχή μια αγαλίαση. Ώρες στεκόμουν όρθιος και δεν ένιωθα καθόλου κούραση .Όσο προσευχόμουν, ένιωθα μια γλυκιά ξεκούραση, κάτι που δεν μπορώ να το εκφράσω. Ύστερα μου πέρασε ένας λογισμός ανθρώπινος : Επειδή μου λείπουν δυο πλευρά και εύκολα κρυώνω, σκέφθηκα, για να μην χάσω αυτήν την κατάσταση και να προχωρήσω όσο πάει, να πάρω ένα σάλι, να τυλιχθώ, μήπως αργότερα κρυώσω. Μόλις δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, αμέσως σωριάστηκα κάτω. Έμεινα πεσμένος κάτω μισή ώρα περίπου και μετά μπόρεσα να σηκωθώ να πάω στο κελλί να ξαπλώσω. Προηγουμένως, όσο προχωρούσα στην προσευχή, ένιωθα σαν ένα πούπουλο, ένα ελάφρωμα μια αγαλίαση, που δεν εκφράζεται.
 
Μόλις όμως δέχθηκα αυτόν τον λογισμό, σωριάσθηκα κάτω. Αν έφερνα έναν υπερήφανο λογισμό και έλεγα λ.χ. «ζήτημα είναι, αν υπάρχουν δύο-τρεις σε τέτοια κατάσταση» , τότε είναι που θα πάθαινα ζημιά. Σκέφθηκα ανθρώπινα, όπως σκέφτεται ο κουτσός να πάρη τα δεκανίκια του , όχι δαιμονικά. Ήταν ένας φυσικός λογισμός, αλλά και πάλι είδες τι έπαθα.
 
Το μόνο που έχει ο άνθρωπος είναι μια διάθεση και ανάλογα με αυτήν τον βοηθάει ο Θεός. Για αυτό λέω, όσα αγαθά έχουμε είναι δώρα του Θεού. Τα έργα μας είναι μηδέν και οι αρετές μας είναι μια συνέχεια από μηδενικά. Εμείς θα προσπαθούμε να προσθέτουμε συνέχεια μηδενικά και να παρακαλούμε τον Χριστό να βάλη την μονάδα στην αρχή, για να γίνουμε πλούσιοι. Εάν δεν βάλη τη μονάδα ο Χριστός στην αρχή, χαμένος ο κόπος.

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία


                Ο Μέγας  Κανόνας του Αγίου Ανδρέα της Κρήτης διαβάζεται δύο φορές κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Διαβάζεται για πρώτη φορά την πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής, το πρώτο τετραήμερο. Τη δεύτερη φορά διαβάζεται το απόγευμα της Τετάρτης της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
                Μαζί με αυτόν τον κανόνα διαβάζεται στη λειτουργία και ο βίος της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Γι' αυτό και αυτή η μακρόχρονη λειτουργία ονομάστηκε « O Μέγας Κανών ».
                Αυτοί οι δύο άγιοι , o Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συχνά απεικονίζονται δίπλα- δίπλα σε εικόνες. Δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της ζωής τους και η ζωή τους ήταν εντελώς διαφορετική.
                Από τα νιάτα του, ο Άγιος Αντρέας αγαπούσε τη σιωπή και την προσευχή. Μεγάλωσε σε ένα από τα πιο αυστηρά μοναστήρια της Παλαιστίνης, τη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, δουλεύοντας επιμελώς, βρήκε εκείνο τον πνευματικό θησαυρό, που κατά τον Χριστό δεν αξίζει όλος ο κόσμος.
                Έχοντας φτάσει στα ύψη της πνευματικής τελειότητας, ο Άγιος Ανδρέας σκέφτηκε να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του στο αγαπημένο του μοναστήρι του Αγίου . Σάββα, αλλά με την Πρόνοια Θεού διορίστηκε επίσκοπος της νήσου Κρήτης.
                Ήδη σε μεγάλη ηλικία, στολισμένος με πολλά πνευματικά χαρίσματα, έχοντας κάνει πολλά θαύματα, έγραψε το κύριο έργο της ζωής του , τον Μεγάλο Κανόνα της Μετανοίας. Για όλες τις γενεές των Χριστιανών, αυτό το έργο θα παραμείνει ένα εγχειρίδιο, το Α΄ και το Β΄ της μετάνοιας.
                Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία είχε μια εντελώς διαφορετική ζωή.
                Η Αγία Μαρία δεν γνώριζε την Αλήθεια. Η ζωή Της , της φαινόταν σωστή. Όταν της αποκαλύφθηκε η Αλήθεια, απέρριψε την αμαρτία χωρίς δισταγμό .
                Και οι δύο είναι μεγάλοι δάσκαλοι της μετάνοιας, και το παράδειγμα και των δύο δείχνει ότι η μετάνοια είναι απαραίτητη για όλους. Δεν υπάρχει κανείς που να μην την χρειάζεται. Έζησες όλη σου τη ζωή σε μοναστήρι ή την πέρασες σε συνεχή αμαρτία ; Πρέπει ακόμα όσο έχεις καιρό να μετανοήσεις.
                Διότι η αμαρτία δεν είναι μόνο στις ανθρώπινες πράξεις. Είναι πολύ πιο βαθιά. Είναι στην καρδιά και μπορεί, όπως ένα σκουλήκι στο μήλο, να φάει ολόκληρη την καρδιά από μέσα, το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο ακόμη και χωρίς τις ορατές εξωτερικές εκδηλώσεις του .                πηγή

                Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_27.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Όσο μπορείς συχνότερα...

                Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης





                «…Σε συμβουλεύω λοιπόν να προσεύχεσαι, συχνά. Να λέγεις την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όσο μπορείς συχνότερα. Να βάλεις μίαν καλήν αρχήν και με τον καιρόν θα αισθαν­θείς τον γλυκό καρπό, χαρά, γλυκύτητα και ευφροσύνη.

                Όσο μπορείς, να φυλάττεις καθαρότητα σώματος και ψυχής. Συστολή των αισθήσεων και σμικρολογία. Ιδίως να φυλάσσεσαι από τις κακές συναναστροφές.

                Καμιά άλλη αρετή δεν ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεόν, όσον η προσευχή! Όσο για τα σκιρτή­ματα του πνεύματος, δεν είναι καιρός ακόμη· είναι νωρίς. Εσύ βάδιζε τον δρόμον που σου υποδεικνύω, λέγοντας αυτήν την μικρούλα ευχούλα, το: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “Ιησού γλυκύτατε, ελέησόν με”, και θα το εύρεις μόνος σου.



                Και όταν ο Πανάγαθος Θεός ευδοκήσει να σε χαριτώσει, να γνωρίσεις την γλυκύτητά Του, τότε θα γίνεις έξαλλος από χαράν. Τότε θα γνω­ρίσεις, τι θα πει σκίρτημα, ή μάλλον, πως η ψυχή σου θα φεύγει από το σώμα· θα διαπερνά τους ουρανούς· θα διασχίζει τα τάγματα των Αγγέλων και Αρχαγγέλων, για να συναντήσει τον γλυκύτατόν της Νυμφίον… και άλλα πολλά, τα οποία εγώ δεν πρέπει να σου τα προλέγω…

                Όπου κι αν ευρίσκεσαι, να προσεύχεσαι· όχι μόνον μέσα στην Εκκλησία, αλλά και οπουδήπο­τε αλλού να λέγεις αυτήν την χαριτόβρυτον ευχούλα.

                Και Εκκλησία και θρόνος Θεού και παράδεισος είναι αυτή η καρδιά του ανθρώπου. Καθώς και το αντίθετον και κόλασις και θρόνος του διαβόλου πάλιν είναι η καρδιά του ανθρώπου. Στην θέλησιν λοιπόν του ανθρώπου είναι να κάνει την καρδιά του παράδεισον και θρόνον Θεού, προσευχόμενος και κάνοντας έργα καλά και όχι του διαβόλου.

                Ο Γέροντάς μου ο μακαρίτης ο πατήρ Ιωσήφ [ο Ησυχαστής] είχε γράψει ολόκληρο βιβλίον περί ησυχίας και προσευχής. Στο κεφάλαιον περί θείου έρωτος έγραφε:

                Στους ουρανούς σ’ αναζητώ,

                ψάχνω για να σε εύρω,

                κι όταν σκιρτάς κατανοώ,

                ότι μέσα μου σε έχω.

                Δηλαδή τον Ιησούν Χριστόν. Ο Χριστός διαρκώς διδάσκει στο Ευαγγέλιο του· “Η βασιλεία του Θεού εντός υμών έστιν” (Λουκ. 17, 21)».

                 

                (Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλάκη, ομοτ. καθηγητή της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου», των εκδόσεων Εν πλω, σσ. 489-491).

                 ΠΗΓΗ diakonima


                Πηγή: https://filoinikodimou.blogspot.com/2021/02/blog-post_65.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Συνείδηση, προαίρεση, διάκριση





                Από τη Φιλοκαλία

                Αρχή κάθε αγαθού είναι η φυσική γνώση που δίνεται από το Θεό, είτε από τις Γραφές μέσω κάποιου ανθρώπου, είτε μέσω αγγέλου, είτε ως δωρεά που δίνεται κατά το άγιο βάπτισμα, η οποία λέγεται και συνείδηση, για φύλαξη της ψυχής κάθε πιστού και για υπενθύμιση των αγίων εντολών του Χριστού. Μ’ αυτές, αν θελήσει να τις τηρήσει, φυλάγεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος στον βαπτιζόμενο.

                Ύστερα από τη γνώση είναι η προαίρεση του ανθρώπου. Αυτή είναι η αρχή της σωτηρίας. Αυτό θα πει, να εγκαταλείψει ο άνθρωπος τα δικά του θελήματα και νοήματα και να κάνει τα θελήματα και τα νοήματα του Θεού.

                Και αν μπορέσει να τα κάνει αυτά, δεν βρίσκεται σε όλη την κτίση πράγμα ή προσπάθεια ή τόπος που να μπορεί να τον εμποδίσει να γίνει όπως ο Θεός εξαρχής θέλησε να είναι, «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Αυτού» (Γεν. 1:26) και κατά χάρη θέσει θεός, απαθής, δίκαιος, αγαθός και σοφός, είτε πλούσιος είναι, είτε φτωχός, είτε ζει την παρθενική ζωή, είτε τη συζυγική, είτε είναι άρχοντας και ελεύθερος, είτε υποτακτικός και δούλος, γενικά σε κάθε περίσταση και τόπο και πράγμα.

                Γι’ αυτό και υπάρχουν πολλοί δίκαιοι και στην περίοδο πριν δοθεί ο Νόμος, και κατά το Νόμο, και στην εποχή της χάρης, γιατί προτίμησαν τη γνώση του Θεού και το θέλημά Του, από τα δικά τους νοήματα και θελήματα. Και αντίθετα, πολλούς βρίσκουμε στους ίδιους καιρούς και στα ίδια πράγματα να έχουν απωλεσθεί, γιατί προτίμησαν τα δικά τους νοήματα και θελήματα από αυτά του Θεού.

                Αυτά λοιπόν έτσι έχουν.

                Έχουν όμως διαφορά οι τόποι και τα έργα, και καθένας οφείλει να έχει διάκριση, είτε αυτή που δίνει ο Θεός σ’ όσους έχουν ταπεινοφροσύνη, είτε με ερώτηση εκείνων που έχουν τα χαρίσματα της διακρίσεως. Γιατί χωρίς τη διάκριση δεν είναι καλά τα έργα μας, και αν ακόμη από άγνοιά μας νομίζουμε ότι είναι καλά.

                Κι αφού κανείς μάθει με τη διάκριση για τη δύναμή του σχετικά με αυτό που θέλει να κάνει, τότε κάνει αρχή να ευαρεστεί το Θεό. Αλλά όπως είπαμε, πρέπει σε όλα να αρνηθεί τα δικά του θελήματα για να επιτύχει το θεϊκό σκοπό και να εκτελέσει το έργο του όπως θέλει ο Θεός.

                Αν δεν κάνει έτσι, δεν μπορεί με τίποτε να σωθεί. Τούτο γιατί από την παράβαση του Αδάμ, συνηθίσαμε όλοι στα πάθη και κυριευτήκαμε από αυτά, και δεν αποδεχόμαστε το αγαθό με χαρά, ούτε επιθυμούμε τη γνώση του Θεού, ούτε εργαζόμαστε το αγαθό από αγάπη, όπως οι απαθείς, αλλά μάλλον αγαπούμε τα πάθη και τις πονηρίες, ενώ δεν επιθυμούμε καθόλου τα αγαθά, παρά από ανάγκη, για το φόβο των κολάσεων.

                Και αυτά όσοι με σταθερή πίστη και πρόθεση δέχονται τον λόγο. Οι λοιποί, ούτε αυτή τη θέληση έχουμε, αλλά, μη λογαριάζοντας διόλου τις θλίψεις του βίου και τις μέλλουσες κολάσεις, δουλεύουμε στα πάθη με όλη μας την ψυχή.

                Μερικοί μάλιστα χωρίς να αισθάνονται την πικρότητά τους, αναλαμβάνουν εξ ανάγκης και όχι θεληματικά τους κόπους των αρετών. Και έγιναν σ’ εμάς ποθητά τα αξιομίσητα, από άγνοιά μας.

                Από το βιβλίο: ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ, Τόμος Γ’. Εκδόσεις “Το περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 1997. Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, Βιβλίο πρώτο, σελ. 70.

                koinoniaorthodoxias.org 


                Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_67.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά





                Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει.

                Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του.

                Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.

                Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού.

                Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου…». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι»; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

                Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του.

                Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν.

                Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.

                Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού.

                Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.

                Άγιος Παΐσιος

                psigmataorthodoxias3.wordpress 


                Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_2.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου
                Γιά το μεγαλείο του Βαπτιστού δεν χρειάζεται να πούμε πολλά· μιλά το τέμπλο κάθε Ορθόδοξου ναού – στα δεξιά της εικόνας του Δεσπότου βρίσκεται πάντοτε η εικόνα του – και ο έπαινος του Κυρίου για εκείνον, ο έπαινος του καρδιογνώστου Θεού (βλ. Ματθ. ια´ [11] 7-15, Λουκ. ζ´ 24-30). Εμείς απλώς στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να υποψιασθούμε κάτι από το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του.
                Ο Τίμιος Πρόδρομος από παιδί έζησε στην έρημο ζωή άκρας ασκήσεως και πλούτιζε συνεχώς σε Πνεύμα Άγιον. «Τό παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ήν εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού πρός τον Ισραήλ», σημειώνει η Αγία Γραφή (Λουκ. α´ 80). Έζησε με μοναδική ακρίβεια τη ζωή της παρθενίας, τη ζωή της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στο Θεό, η οποία ήταν σχεδόν τελείως άγνωστη στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.
                Αργότερα, στα τριάντα του περίπου χρόνια, βγήκε να κηρύξει μετάνοια και να ετοιμάσει τον Ισραήλ για την υποδοχή του Μεσσία, όχι από μόνος του αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως: «εγένετο ρήμα Θεού επί Ιωάννην… και ήλθεν… κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας» (Λουκ. γ´ 2-3). Ήταν δηλαδή θεόκλητος.

                Γνώριζε ακόμη ότι η δράση του ήταν προφητευμένη στην Παλαιά Διαθήκη, πράγμα που δεν ανέφερε ποτέ παρά μόνο όταν το επέβαλε η ανάγκη. Τον ρώτησαν οι απεσταλμένοι της θρησκευτικής ηγεσίας του Ισραήλ: «Ποιός είσαι εσύ; ο Χριστός;». «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός», απάντησε. «Τί λοιπόν; Ο Ηλίας είσαι εσύ;». «Δέν είμαι». «Ο προφήτης που προανήγγειλε ο Μωυσής;». «Όχι». «Ποιός είσαι τέλος πάντων; για να δώσουμε απάντηση σ᾿ αυτούς που μας έστειλαν». «Εγώ “φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου”, καθώς είπεν Ησαΐας ο προφήτης» (βλ. Ιω. α´ 19-23).

                Τό κήρυγμά του και η όλη προσωπικότητά του είχε απήχηση όσο κανενός άλλου προφήτη: «Εξεπορεύετο πρός αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος του Ιορδάνου», «καί ­εβαπτίζοντο πάντες εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ᾿ αυτού ­εξομολογούμενοι τάς ­αμαρτίας αυτών» (Ματθ. γ´ 5, Μάρκ. α´ 5). Πήγαιναν σ᾿ αυτόν οι ­Ιεροσολυμίτες και όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και των περιχώρων του Ιορδάνη! Δεν ήταν ότι εντυπωσίαζε και σαγήνευε. Το ­κήρυγμά του ήταν αυστηρό, καλούσε σε ­μετάνοια, υπενθύμιζε την κρίση του Θεού: «ήδη και η αξίνη πρός την ρίζαν των ­δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται»· τώρα μάλιστα και το ­τσεκούρι της θείας κρίσεως βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δένδρων. Κάθε ­δένδρο λοιπόν που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται από τη ρίζα και ρίχνεται στη ­φωτιά (Ματθ. γ´ 10). Αλλά ακριβώς επειδή ο λόγος και το παράδει­γμά του ήταν γεμάτα από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ­απωθούσε ούτε προκαλούσε ­αντιδράσεις. Αντίθετα συγκλόνιζε τις καρδιές και προκαλούσε ριζική αλλαγή ζωής· δέχονταν να βαπτισθούν – «πάντες», ακόμη και «οι τελώναι και αι πόρναι», οι πιό ­διαβεβλημένοι άνθρωποι (βλ. Ματθ. κα´ [21] 32) – εξομολογούμενοι δημοσίως τις αμαρτίες τους!

                Τόν παραδέχονταν ως αυθεντικό καθοδηγό της ζωής τους: «Τί ούν ποιήσομεν;». Θέλουμε ν᾿ αλλάξουμε ζωή. Τι πρέπει να κάνουμε; ρωτούσαν οι όχλοι τον Ιωάννη, παρά το νεαρό της ηλικίας του· όχι μόνο ευσεβείς αλλά και αμαρτωλοί: τελώνες και στρατιωτικοί (βλ. Λουκ. γ´ 10-14).

                Τό ακόμη θαυμαστότερο είναι ότι ο Τίμιος Πρόδρομος είχε τέτοιο κύρος, ενώ δεν έκανε κανένα θαύμα (βλ. Ιω. ι´ 41)· τόσο μεγάλο κύρος, ώστε όλοι είχαν λογισμό: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός», ο Μεσσίας που περιμέναμε αιώνες; (Λουκ. γ´ 15).

                Άς αναλογισθούμε όλα τα παραπάνω: ζωή πολύ διαφορετική από τη ζωή των πολλών, σχεδόν όλων· ζωή ανώτερη, ισάγγελη· πνευματικές επιδόσεις ασυνήθιστα υψηλές· προφητική κλήση και αποστολή σε νεαρή ηλικία· καταπληκτική ε­­πιτυχία στο ιεραποστολικό έργο, μαζικές και συγκλονιστικές μεταστροφές· κύρος τόσο μεγάλο, ώστε να αναρωτιούνται, μήπως είναι ο Χριστός; Η Παλαιστίνη σείσθηκε από το κήρυ­γμα και την παρουσία του, ένας ολόκληρος λαός κρεμόταν από το στόμα του νεαρού λιπόσαρκου Ιωάννη· κι εκείνος; ανέγγιχτος από την υπερηφάνεια. Δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του από όλη εκείνη τη δόξα. Είπε: «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός. Έρχεται μετά από εμένα, και δεν είμαι άξιος εγώ να λύσω ούτε τα κορδόνια από τα υποδή­ματά του» (Λουκ. γ´ 16).

                Καί όταν, ενώ μεσουρανούσε, άρχισε να τον επισκιάζει ο Μεσσίας με τη δράση Του, και παραπονέθηκαν γι᾿ αυτό στον Πρόδρομο οι μαθητές του, εκείνος τους είπε: «Κανείς δεν έχει τίποτε από τον εαυτό του. Όλα είναι του Θεού. Εσείς οι ίδιοι μαρτυρείτε πως είπα ότι δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλά πρόδρομός Του. Γι᾿ αυτό εργάσθηκα, για να οδηγήσω τις ψυχές στο Νυμφίο Χριστό. Και όχι απλώς δεν ζηλεύω ή δεν ενοχλούμαι που ­ελαττώνεται η φήμη μου, αλλά “χαρά χαίρω”, χαίρομαι με πολύ μεγάλη χαρά· “αύτη ούν η χαρά η εμή πεπλήρωται”· αυτή λοιπόν η χαρά μου είναι τέλεια. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που το αποδέχομαι ολόψυχα: Εκείνος να αυξάνει σε επιρροή και δόξα, κι εγώ να μικραίνω» (βλ. Ιω. γ´ 26-30).

                Ο Τίμιος Πρόδρομος, μέγας και στην ταπεινοφροσύνη, προκαλεί τον ευλαβή θαυμασμό μας. Μπορεί όμως να γίνει και βοηθός, πρεσβευτής μας, αν τον επικαλούμαστε, ώστε να καλλιεργούμε τέτοιο φρόνημα στις δικές μας ασήμαντες – σε σύγκριση με τις δικές του – επιδόσεις και επιτυχίες.

                Πηγή: osotir.org
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Πώς να πείσω το παιδί να έρθει στην εκκλησία;
                Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Νιώθεις ανασφάλεια;
                Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                * Μία πόρτα που δεν ανοίγει ποτέ μην επιχειρήσετε να την σπάσετε... |Γέρων Ιωσήφ Βατοπεδινός




                 "Αφήνετε την ζωή σας στα χέρια του Θεού. Ποτέ μην πιέζετε τα πράγματα. Μία πόρτα που δεν ανοίγει ποτέ μην επιχειρήσετε να... την σπάσετε. Ακόμα και μέσα από την εμπάθεια των ανθρώπων κρύβεται η πανσωστική πρόνοια του Θεού για όλους μας."
                Γέρων Ιωσήφ Βατοπεδινόςhttp://amfoterodexios.blogspot.com/

                Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2021/07/blog-post_40.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
              • Συνέχεια Άρθρου ▼
                Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής!





                Τί θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες;

                Δεν υποτασσόμεθα στο Χριστό με αγάπη και μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.

                Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις.

                Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζει μέσα στο άγχος.

                Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα.

                Η έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό, δημιουργεί το άγχος.

                ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

                romfea.gr 


                Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_55.html
                Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!