Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Αυταπάτη Ορισμός: Να πιστεύεις λάθος πράγματα για τον εαυτό σου και συνήθως κολακευτικά.
Παράδειγμα: “Έπρεπε να την δώση σε μένα την θέσι! Εργάζομαι περισσότερο από όλους, είμαι ο πιό έξυπνος και οι ηγετικές μου ικανότητες είναι παραπάνω από προφανείς”.
Η ίδια η αυταπάτη και η άγνοια είναι από μόνα τους το μεγάλο μείον στη ζωή, αν όχι η καταστροφή της.
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Το σπίτι που γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος στα Τρίκαλα Κορινθίας
Στα Άνω Τρίκαλα του νομού Κορινθίας βρίσκεται μια μεγάλη εκκλησία με τρούλο αφιερωμένη στον Άγιο Γεράσιμο, ακριβώς δίπλα στην οικία των Νοταράδων. Εκεί ακριβώς που το 1506 γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος. Η οικογένεια Νοταρά ήταν από τις πιο ξακουστές και εύπορες στην περιοχή. Ο πατέρας του Αγίου μας, Δημήτριος ήταν από το γνωστό Βυζαντινό γένος των Νοταράδων, και κατά την παράδοση ήταν συγγενής του μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά που καθαιρέθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Αγιος Γεράσιμος έμεινε στα Τρίκαλα μέχρι και τα 19 του χρόνια (1527) και εν συνεχεία έφυγε για την Ζάκυνθο για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του. Αργότερα πήγε στην Ιερουσαλήμ και έμεινε δώδεκα χρόνια υπηρετώντας στο ναό της Αναστάσεως. Περιόδευσε στην Αίγυπτο και τη Συρία για να επιστρέψει το 1559 στην Κεφαλονιά όπου και ίδρυσε το μοναστήρι του.πηγή
Τί μήνυμα στέλνει ο Βουλευτής με αυτήν του την πράξη; Η απάντησις είναι απλή και σαφής:
Γράφει φίλη στο Facebook:Ερωτούν οι δημοσιογράφοι και μάλιστα μετ᾿ επιτάσεως: - Τι μήνυμα στέλλει ο Βουλευτής με αυτήν του την πράξιν; Η απάντησις είνε απλή και σαφής: - Μά, τι άλλο παρά ότι όταν πρόκηται περί βλασφημίας, δηλαδή εξυβρίσεως των θείων, οι Χριστιανοί θα επιδεικνύωμε μηδενικήν ανοχήν! Έχει κανένα Χριστιανόν που βγαίνει εις τα κανάλια, να τους δώση αυτήν την σαφεστάτην απάντησιν; Σημ.Αυτή είναι η σωστή στάση.Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου και του λαού είμαστε βολεμένοι και κοιμισμένοι.
Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς, Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου ψυχούλα Α. Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας. Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα. Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς. Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω. Για να σου δώση ο Θεός τέτοιον μεγάλον σταυρόν, πάει να πη ότι τον αξίζεις. Σου ανήκει, σου πρέπει. Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς. Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνον που τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετήν, την υπομονήν. Οι πρώτοι μάρτυρες μίαν φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν. «Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν», λέει η Θεία Γραφή (Ρωμ. 8:36). Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμον, αλλά φανεροί στον Θεόν. Ω!! Μακαρία ψυχή Α. Μαθήτρια γνησία του Χριστού. Ο γλυκύτατός σου Νυμφίος ανέβηκε στον Γολγοθά, στον Σταυρόν. Και εσύ κάθε μέρα και κάθε ώρα σταυρώνεσαι. Φαντάζομαι πόσο θα προσεύχεσαι, με πόσα δάκρυα θα παρακαλάς Αυτόν, ίνα φωτίση η Αγαθότης Του και αυτήν την ψυχήν… διότι άνδρας σου είναι, αδελφός μας είναι, αλλά έφυγε από τον σωστόν δρόμον. Καλή ψυχή είναι, αλλά δεν προσέχει τον εαυτόν του. Α. – Α., εσύ θα τον σώσης. Κρυφά, και από αυτόν ακόμη τον ίδιον, η ψυχή του σε ικετεύει, σε παρακαλεί ίνα τον βοηθήσης. Η ψυχή του κλαίει. Από σένα εξαρτάται να γίνη και αυτός καλός – γλυκύς – ταπεινός – ήμερος. Με τα γλυκά σου λόγια, με την τρυφερότητά σου, με την αγάπη σου, με την ταπεινήν σου συμπεριφοράν θα τον καταφέρης, θα γίνης άλλη Ερμιόνη. Η Ερμιόνη ήτο μία διαλεχτή ψυχή, αλλά παντρεύθηκε έναν άπιστον, έναν άθεον άνθρωπον, και όσα και να έκαμε, δεν μπόρεσε να τον πείση, να πιστεύση και αυτός στον Χριστόν. Και όταν η Ερμιόνη εγέννησε το πρώτο τους παιδί, αυτός ο άπιστος είπε σε αυτήν: «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου κάμω, από την χαράν που μου έδωσες, με αυτό το μωρό που γέννησες;» Η Ερμιόνη είπε: «Να πιστεύσης στον Χριστόν». Είναι ωσάν να μιλάς σε έναν κωφόν. Και όταν το δεύτερο παιδί εγέννησε, και πάλιν τα ίδια είχανε. «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου προσφέρω;» Η Ερμιόνη είπε και πάλιν: «Να πιστεύσης στον Χριστόν». Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις κτύπα, βρόντα, δεν πρόκειται να σου ακούση και να σου ανοίξη. Όταν όμως, κατά σύμπτωσιν, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιον της Ερμιόνης και διάβασε: 22 του τάδε του μηνός: Σήμερα πολλή προσευχή έκαμα για τον Γιώργο μου, ίνα φωτίση ο Θεός και αυτήν την ψυχήν. 23 του μηνός: Πολλά δάκρυα έχυσα σήμερον στον Θεόν, για τον Γιώργο μου. 24… 25… Επεσκίασε πλέον η χάρις και αυτόν, και εφώναξε με όλην του την ψυχήν: «Ερμιόνη – Ερμιόνη – ενίκησες – ενίκησες». Έτσι, παιδί μου Α., θα γίνη μία ημέρα και σε σένα. Θέλει όμως και υπομονή πολλή. Και όπως ο Γιώργος έκλαυσε για τις παρεκτροπές του του παρελθόντος και εζήτησε συγγνώμην πρώτα από την Ερμιόνην, την γυναίκα του, και έπειτα από τον Θεόν, έτσι, γίγαντα Α., μία ημέρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα ζητήση και ο Δ. συγγνώμην και από σένα και από τον Θεόν και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικώς. Σου το εύχομαι. Σε αυτόν τον αγώνα, βλέπω να εξέρχεσαι νικηφόρος και τροπαιοφόρος ως γνησία μαθήτρια του γλυκυτάτου μας Ιησού, ο οποίος δια του σταυρού ενίκησε τον διάβολον. Θάρρος λοιπόν, Α., νικήτρια και θριαμβεύτρια.
Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν.
Μικρές συνήθειες, απλές, καθημερινές, που μέρα με τη μέρα όμως, σε πάνε όλο και πιο μπροστά.
Μικρές κινήσεις, στους ανθρώπους σου, που δείχνουν το ενδιαφέρον σου για αυτούς.
Μικρές λέξεις… Εύκολες. Που κρύβουν μέσα τους όμως μεγαλείο… ‘’Σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, μου λείπεις και συγγνώμη’’.
Μικρές προσπάθειες. Που στο τέλος πάντοτε γεννάνε πράγματα μεγάλα.
Υπάρχουν όμως και εκείνα τα μικρά που καταστρέφουν.
Μικρά πάθη που δεν ξερίζωσες όσο ακόμα ήταν στην αρχή και τώρα γίνανε μεγάλα.
Μικρές λέξεις που πληγώνουνε, και που καρφώνονται στην καρδιά του άλλου σαν μαχαίρι. »Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει…».
Μικρές προσπάθειες που ποτέ δεν έκανες. Μικρά βήματα, που ποτέ σου δεν περπάτησες.
Μικρά λάθη που δεν φρόντισες να διορθώσεις και μεγάλωσαν και γίναν τέρατα και φάγανε μαζί και σένα και όλους αυτούς που αγαπάς.
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος
Ο Κύριος µας έδωσε την εντολή ν' αγαπούμε αλλήλους.
Σ' αυτό έγκειται η ελευθερία : στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.
Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα - αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. ∆εν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής.
Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν - κι' αυτό είναι το σπουδαίο. Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο.
Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του. Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της.
Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει µε κάτι αυτός είναι ο πρώτος βαθμός.
Όποιος έχει το νου καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο.
Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ο ακόμα μεγαλύτερος.
Η τέταρτη βαθμίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι όταν έχει κανείς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα.
Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα σώματα και μετά τον θάνατο τους γίνονται άγια λείψανα. Έτσι γίνεται µε τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών....
+Δημήτριος Παναγόπουλος. Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;
«1334) Ξέρετε ποιό είναι το
δόγμα του Χριστιανού;
Να χαίρεται όταν τον ξεγελούν και να μην
ξεγελά…
Να βλάπτεται και να μην βλάπτει…
Να πειράζεται και να μην πειράζει…
Να είναι θύμα, θύτης να μην είναι…
1335) Ο πραγματικά Χριστιανός, αισθάνεται την
ανάγκη, αυτό που ο ίδιος βιώνει, να το μοιραστεί με
τον άλλον και ”διψάει” για την σωτηρία του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό και
ο Χριστός χαρακτήρισε του Χριστιανούς, ως το ”άλας του κόσμου”, διότι το αλάτι
ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες έχει και αυτήν της δίψας!».
Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του…
Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό
χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη
να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τών υιών του αιώνος
τούτου” που την βλασφημούν!
Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν
έρχεται ο πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς
η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω
τό Θέλημά Σου”. Ή να αναφωνήσει : ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις
τούς αιώνας” (Ιώβ α’ 21).
Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη
που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται
τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης,
“Η εν Χριστώ ζωή μου”.
Από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη: Αλήθειες και μύθοι!
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες εκδηλώνεται κινητικότητα μεταξύ κάποιων κύκλων για επάνοδο στη λατρεία των αρχαίων προγόνων μας. Κατά τους αρχαιολάτρες ή νεοειδωλολάτρες καλούμενους, η χριστιανική πίστη στραγγάλισε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα! Και είναι αυτή, κατά τους ιδίους, ξένη προς τον ελληνικό λαό, τη φιλοσοφία του, τις ιδέες του και τον τρόπο βιωτής του. Οι υποστηρίζοντες αυτές τις απόψεις κάνουν συνάξεις στον Όλυμπο και σε άλλες τοποθεσίες, όπου υπήρχαν ιερά των προγόνων μας, και επιχειρούν την ανασύσταση της αρχαίας λατρείας διεκδικώντας μάλιστα από το κράτος την παραχώρηση ιερών, τα οποία ανήκουν σήμερα στην αρχαιολογική υπηρεσία. Είναι ελεύθεροι να συνέρχονται, να τελούν τις τελετές τους και να επιτίθενται κάποιοι από αυτούς στο διαδίκτυο με λυσσώδη μανία κατά της χριστιανικής πίστης. Χαρακτηριστική είναι η χρήση της λέξης «κτήνος» για τον Ιησού Χριστό. Την κίνηση στηρίζουν με την παρουσία τους πρόσωπα του πολιτικού κόσμου και ξένοι παράγοντες. Πρεσβευτής των ΗΠΑ απεικονίζεται να ανάβει βωμό στην έναρξη ειδωλολατρικής τελετής! Καίριο είναι το ερώτημα: Άραγε πιστεύουν αυτοί στο δωδεκάθεο και την όλη μυθολογία των αρχαίων προγόνων μας ή μήπως, εμπλεκόμενοι (ασφαλώς όχι όλοι) σε σκοτεινές μυστικές οργανώσεις σκοπό έχουν να πλήξουν την πίστη του λαού μας; Οι ΗΠΑ στηρίζουν ανά την υφήλιο όλες τις παραθρησκευτικές σέχτες, αλλά και τις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων. Γιατί άραγε; Από άγνοια ή με βάση οργανωμένο σχέδιο διάλυσης των κοινωνιών των λαών, καθώς οι κυβερνήσεις τους όπως και εκείνες των άλλων χωρών, βρίσκονται στην υπηρεσία σκοτεινών δυνάμεων; Προσωπικά πιστεύω ότι πέρα από κάποιους αφελείς και επιπόλαιους, οι πρωτεργάτες αποκλειστικό στόχο έχουν να πλήξουν την Εκκλησία. Δεν ενδιαφέρονται για την Αφροδίτη, αλλά για τις λάγνες ιερόδουλες, ούτε για τον Διόνυσο, αλλά για την οινοφλυγία, ούτε για τον Δία, αλλά για τη μοιχεία, ούτε για τον Ερμή, αλλά για την αύξηση των κερδών με χρήση παντοίων μεθόδων.
Πώς υποχώρησε η αρχαία λατρεία, την οποία κάποιοι φαίνεται να αναπολούν; Γνωστός είναι ο θρύλος περί του λόγου της Πυθίας: «Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Αυτός διεγείρει τη μανία των αρχαιολατρών για ιστορική χάλκευση. Υπάρχει όμως πληθώρα στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν ότι η αρχαία λατρεία είχε καταρρεύσει πολύ πριν ο Ιουλιανός, αυτός είναι ο βασιλιάς, επιχειρήσει να την αναστήσει δια της βίας. Το μαρτυρούν όλοι οι σπουδαίοι στοχαστές της αρχαιότητας, οι οποίοι από αιώνες είχαν αποστασιοποιηθεί από τις λαϊκές δοξασίες. Ο Θαλής ήδη κατά τον 6ο αιώνα μίλησε για Θεό δημιουργό του κόσμου. Την ίδια εποχή ο Ηράκλειτος αμφισβήτησε καίρια τις λαϊκές δοξασίες. Κατά την κλασική αρχαιότητα ο θαυμαστός και συνεπέστατος προς τις απόψεις του Σωκράτης μίλησε για έναν θεό. Τέλος οι αναγνωρισμένοι παγκοσμίως ως κορυφαίοι φιλόσοφοι, Πλάτων και Αριστοτέλης, έγραψαν ο πρώτος για το όντως ον και ο δεύτερος για το πρώτον κινούν ακίνητον. Αυτές οι ιστορικές αλήθειες θεωρούνται αποκρουστικές σήμερα από κάποιους, οι οποίοι φαίνεται να θρηνούν για τον αφανισμό του αρχαίου ελληνικού πνεύματος με την επικράτηση της νέας πίστης, που ενοχοποιούν ως υπαίτια. Άμοιροι μελέτης αγνοούν τα γραφόμενα από τον Πλούταρχο (Α΄ αιώνας μ.Χ.) και από τον περιηγητή Παυσανία (Β΄ αιώνας μ.Χ.) για απαξίωση των μαντείων και την ερήμωση πολλών ιερών, επειδή η αρχαία λατρεία είχε εγκαταλειφθεί από πολλούς πριν από την επικράτηση του χριστιανισμού στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αγνοούν τους πίθους με κάνναβη, που βρέθηκαν σε μαντεία, την οποία κάποιοι οραματίζονται να επανεισαγάγουν στην κοινωνία μας για «θεραπευτικούς» σκοπούς! Αδιαφορούν όχι μόνο για τις άγνωστες στους πολλούς διώξεις από μέρους του ιερατείου των ειδώλων επιφανών διανοητών της αρχαιότητας, αλλά ακόμη και για την πολύ γνωστή καταδίκη σε θάνατο του Σωκράτη με την κατηγορία ότι «καινά δαιμόνια εισάγει και τους νέους διαφθείρει»!
Η νέα πίστη δεν επεβλήθη στους προγόνους μας με τη βία από κάποιους εισβολείς. Βέβαια κάποιοι δυτικόπληκτοι Νεοέλληνες έγραψαν χωρίς αιδώ ότι κατακτηθήκαμε από τους Βυζαντινούς! Ένας από τους μαθητές του Χριστού, ο Απόστολος Ανδρέας, έφθασε στα χώματά μας για να υποστεί τον μαρτυρικό θάνατο δια σταυρού. Ένας άλλος, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, σύρθηκε εδώ εξόριστος από την εν πολλοίς εξελληνισμένη Μικρά Ασία. Και εκεί στο μεγάλο ανατολικό τμήμα της, στην Καππαδοκία, την αγιοτόκο με τους πολλούς μάρτυρες, έλαμψαν οι Καππαδόκες Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι μελέτησαν μαζί με άλλους, όπως τους αγίους Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον μέγα Αθανάσιο, τα συγγράμματα των αρχαίων προγόνων μας και τα θεώρησαν κληρονομιά τους! Γι’ αυτό και αργότερα μοναχοί κόπιασαν αντιγράφονταν επί έτη χειρόγραφα αρχαίων κειμένων όχι μόνο εκκλησιαστικών.
Χάρη στη νέα πίστη ο ελληνισμός χωρίς εξεγέρσεις και αιματοκυλίσματα έγινε κύριος του σκήπτρου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της οποίας οι άσπονδοι εχθροί μας το όνομα παραχάραξαν και είναι αυτή γνωστή ως βυζαντινή. Όμως ο υπόδουλος Έλληνας αυτοπροσδιοριζόταν ως Ρωμηός κατά τη μακραίωνη δουλεία υπό τον Οθωμανό κατακτητή. Αφρίζουν κάποιοι υπερΈλληνες στο άκουσμα του όρου. Και όλοι οι «προοδευτικοί», υποταγμένοι άνευ όρων στα δυτικά ιδεολογήματα, με το αζημίωτο βέβαια, καταντούν να αρνούνται την ελληνική εθνική ταυτότητα στους σκλαβωμένους προγόνους μας, όταν δηλώνει αυτή απερίφραστα ο αυτοκράτορας και άγιος Ιωάννης Βατάτζης ήδη στην αρχή του 13ου αιώνα. Αυτός ο Ρωμηός ή Γραικός ή Έλληνας αντιστάθηκε στη βία του κατακτητή επί αιώνες χάρη στην πίστη του. Βέβαια έφαγε και το θεριό, ο κατακτητής. Όσοι εξισλαμίστηκαν, είτε για οικονομικά οφέλη είτε μη αντέχοντας στην καταπίεση, αποκόπηκαν οριστικά από τον ελληνικό εθνικό κορμό. Το 1821 πολέμησαν στο πλευρό των κατακτητών. Και οι καθολικοί των νησιών μας, κατ’ εντολή του Πάπα, έμειναν αμέτοχοι στον αγώνα.
Αν σήμερα θεωρούμε ότι η πατροπαράδοτη, των δύο χιλιετιών, πίστη δεν είναι η πιο πατροπαράδοτη, ας την εγκαταλείψουμε αλλά ας είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας: Δεν μας συγκινούν οι αρχαίοι σοφοί, εμείς από τα πάθη της Αφροδίτης και του Διονύσου εμφορούμαστε. Και καθώς χωρίς θεό όλα επιτρέπονται καταντήσαμε πρακτικοί υλιστές με επικάλυμμα κάποια ιδεολογία ή ψευδή λατρεία. Όλοι; Ασφαλώς όχι. Είναι πολλοί ακόμη, οι οποίοι, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες, παραμένουν πιστοί. Και επειδή σ’ αυτόν τον έρμο τόπο γεννήθηκε η δημοκρατία, μήπως είναι καλό για τόσο σοβαρά ζητήματα να αποφαίνεται με δημοψήφισμα ο λαός, αντί να αποφασίζουν οι 300 των παντοίων διαπλοκών; Τα γεγονότα βοούν. Πάντως καλό είναι να έχουν κατά νου οι με πάθος πολεμούντες την ορθόδοξη πίστη, ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς θρησκευτική πίστη. Το κατέθεσε αυτό πριν από δύο χιλιετίες ο Πλούταρχος. Ας αναλογιστούν μήπως ετοιμάζουν το έδαφος, ώστε οι εγγονοί τους να δεχθούν την περιτομή και οι εγγονές τους να φορέσουν φερετζέ.
Πηγή: Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ» antibaro.gr
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αν νιώθεις ότι δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει…
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Πώς πρέπει να δίνουμε τα ονόματα για να μνημονεύονται στην Θεία Λειτουργία;
Κατά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, υπάρχει η ευλογημένη συνήθεια στην Παράδοσή μας, να παραδίδουμε στο λειτουργό ονόματα προσφιλών μας, ζώντων και κεκοιμημένων (σε ξεχωριστά φύλλα) ώστε εκείνος με τη σειρά του να τα μνημονεύσει, να τα αναφέρει ένα-ένα πάνω από τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου στην Αγ. Πρόθεση.Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι η ώρα της Θ. Λειτουργίας είναι η ιερότερη, η ποιο δυνατή, η ποιο αποτελεσματική σε ευλογία. Και διότι κάθε ψυχή είναι ξεχωριστή μπροστά στα μάτια του Προσωπικού Τριαδικού Θεού μας και έχει τη θέση της και δικαιούται αυτής της τιμής και της ειδικής ευλογίας. Εξάγει δε ο λειτουργός από το πρόσφορο ένα μικρό ψιχουλάκι [μερίδα], σαν κάτι αντίστοιχο με τις μερίδες των Αγίων, ώστε η παρουσία της κάθε ψυχής στο Άγιο Δισκάριο, σα στον Ουρανό, να είναι αισθητή και συγκεκριμένη. Μάλιστα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Δεν μνημονεύονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι. Αν υπάρξει κάποια ανάγκη να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, το κάνουμε στην Παράκληση. Τα ονόματα πρέπει να είναι γραμμένα σε γενική. Μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου πχ Ιωάννου, Μαρίας…Επίσης, όταν πρόκειται για συζύγους, τα ονόματα πρέπει να γράφονται πλάϊ -πλάϊ, διότι αποτελούν ένα. πχ Γεωργίου & Πηνελόπης ή Κων/νου-Αλέκας. Μπορούμε συνοπτικά να προσθέτουμε “και των τέκνων” ή «τέκνων, εγγόνων, συγγενών». Πέραν αυτού, υπάρχουν ορισμένα επίθετα, που συνοδεύουν το όνομα, που για την Εκκλησία αποτελούν τίτλο τιμής και αξίωμα. Και δεν πρέπει να παραλείπονται. πχ Γεωργίου Ιερέως, Αικατερίνης Πρεσβυτέρας. Άλλα τέτοια προσωνύμια, που πρέπει να αναγράφονται, είναι: Επισκόπου (ή Αρχιερέως), Ιερομονάχου, Διακόνου, Μοναχού-ής.Καλό και ενδεδειγμένο είναι, να τίθεται στην επικεφαλίδα των μνημονευμάτων, για μεν τους ζώντες: Υπέρ ελέους και υγείας, για δε τους κεκοιμημένους: Υπέρ αναπαύσεως.Τέλος, τα μνημονεύματα, είτε συνοδεύονται από πρόσφορο, είτε από: νάμα (κρασί), κερία από μελισσοκέρι για την Αγία Τράπεζα, κάρβουνα, λιβάνι, λάδι για τα καντήλια, τα οποία παραδίδουμε οι ίδιοι, στο Ιερό Βήμα, όπου τα παραλαμβάνει ο εκάστοτε διακονών τον Ιερέα. Πηγή: agiafotini.gr Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή! Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!
