Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από τον Θεό με την δωρεά της χάρης...
Ανάγνωση σε 0.5 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
“Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά». Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις που μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό. Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ’όλες τις δεήσεις.”
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
....μισούν το «θανάτω θάνατον πατήσας»
"ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙ συνωμοτικά το Πάσχα... ...απεχθάνονται οτιδήποτε συντηρεί τις αξίες της συλλογικότητας και «προτείνει» αγαπητικές στάσεις ζωής με κέντρο την ηθική της δοτικότητας......μισούν το «θανάτω θάνατον πατήσας» γιατί εστιάζει τον Αγώνα στο εσωτερικό της πονεμένης καρδιάς, και όχι στη «μανία αιωνιότητας» που είναι πλέον το πιο κερδοφόρο επενδυτικό πεδίο και το πιο δραστικό κόλπο χειραγώγησης... ...χλευάζουν τους πιστούς με το «φιλί της αγάπης» και το «Άγιον Φως», γιατί θέλουν πελατεία στους διάφορους ψυχοθεραπευτές και γιατί η ουσιώδης πίστη στο «Άγιον Φως» κατεβάζει τον διακόπτη στις βιτρίνες της εμπορευματικής αλλοτρίωσης... ...ξελυσσάνε με το στεντόρειο συλλογικό «Χριστός Ανέστη», γιατί είναι το οριακό σημείο της ελεύθερης βούλησης όπου ένας Συνειδητοποιημένος Λαός εγκολπώνεται τον Δοτικό Θεό ως συμπαντική διακήρυξη της δικής του ριζικής άρνησης να πεθάνει σαν σύνηθες μόριο σκόνης που το άγουν και φέρουν στα νιτερέσα τους οι έμποροι και οι τύραννοι... ...«Καλή Ανάσταση», εν Χριστώ αδελφοί!......αυτός ο κοσμοτάφος, από μας θα το 'βρει!..." _____****_____
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!....Καλή Άνοιξη παντοτινή στην αινιγματική ζωή μας....Άνοιξη σκίτσο παιδικό κι όχι "τέχνη" κι "επιστήμη" και πλαστογραφημένες αισθήσεις... Άνοιξη βαμμένη από τη θυσία Του, Άνοιξη στα μέτρα μας για να μην έχουμε άλλοθι και δικαιολογίες... πέρα από τη Θεολογία, την Ποίηση, την Κοινωνική Στράτευση... υπάρχει ο τρομερός Θείος Έρως... στα βαθιά του να πέσουμε, με χίλια Αμήν σωσίβια, περιμένοντας τη δωδεκάτη νυχτερινή... Θεός Ανασταίνεται κι όχι κάνα επιτήδειο σύμβολο! ....προσκυνάμε τρελαμένοι από Χαρά!....
_____****_____
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!... πάντα έτσι στα μέρη μας και στην καρδιά μας..."σ'ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό", ναι, ναι, έχοντας πίστη και αγάπη και φιλότιμο και ομόνοια κοινοτική, ξεπερνάμε το Γολγοθά, σηκώνουμε κεφάλι στο φως... Αυτός, ο θανάτω θάνατον πατήσας, Αρχηγός και παντοτινός μας Ήλιος Ηλιάτορας!... Αμήν!... Νίκος Σταθόπουλος https://www.facebook.com/share/p/163TdQYpmw/
Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)
Εάν υπάρχει μιά αλήθεια στην οποία θα μπορούσαν
νά συνοψισθούν όλες οι ευαγγελικές αλήθειες, η αλήθεια αυτή θα ήταν η ανάσταση
τού Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχει μιά πραγματικότητα στην οποία θα μπορούσαν
νά συνοψισθούν όλες οι καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, η πραγματικότητα αυτή θά
ήταν η ανάσταση του Χριστού. Μόνο στην ανάσταση του Χριστού εξηγούνται όλα τά
θαύματά Του, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής
Διαθήκης.
Μέχρι την ανάστασή Του ο Κύριος
δίδασκε για την αιώνια ζωή, αλλά με την ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος όντως είναι
η αιώνια ζωή.
Μέχρι την ανάστασή Του δίδασκε για την ανάσταση των νεκρών, αλλά με την ανάστασή
Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι πράγματι η ανάσταση των νεκρών. Μέχρι την ανάστασή
Του δίδασκε ότι η πίστη σ’ Αυτόν μεταφέρει εκ του θανάτου εις την ζωήν, αλλά μέ
τήν ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος νίκησε το θάνατο και έτσι εξασφάλισε στούς
θανατωμένους ανθρώπους τη μετάβαση εκ του θανάτου στην ανάσταση.
Μέ την αμαρτία ο άνθρωπος έγινε θνητός καί
πεπερασμένος· με την ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Σ’ αυτό
δέ ακριβώς έγκειται η δύναμη και το κράτος και η παντοδυναμία της του Χριστού αναστάσεως.
Καί για αυτό χωρίς την ανάσταση του Χριστού δεν θα υπήρχε
κάν ο Χριστιανισμός. Μεταξύ των θαυμάτων η ανάσταση του Κυρίου είναι τό
μεγαλύτερο θαύμα. Όλα τα άλλα θαύματα πηγάζουν από αυτό και συνοψίζονται σ’ αυτό.
Απ’ αυτό πηγάζουν η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα και η προσευχή και η
θεοσέβεια. Αυτό είναι εκείνο το οποίο καμία άλλη θρησκεία δεν έχει· αυτό είναι εκείνο
τό οποίο ανυψώνει τον Κύριο υπεράνω όλων των ανθρώπων και των θεών. Αυτό είναι εκείνο
τό οποίο κατά τρόπο μοναδικό και αναμφισβήτητο δείχνει και αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κύριος σέ
όλους τους ορατούς και αόρατους κόσμους.
Τό ότι ο άνθρωπος πιστεύει αληθινά στον Αναστάντα
Κύριο το αποδεικνύει με το να αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και των παθών και εάν
μέν αγωνίζεται, πρέπει να γνωρίζει ότι αγωνίζεται για την αθανασία και την αιώνια
ζωή. Εάν όμως δεν αγωνίζεται, τότε μάταιη η πίστη του! Διότι, εάν η πίστη του ανθρώπου
δέν είναι αγώνας για την αθανασία και την αιωνιότητα, τότε τι είναι; Εάν με τήν
πίστη στο Χριστό δεν φθάνει κανείς στην αθανασία και την επί του θανάτου νίκη,
τότε πρός τι η πίστη μας; Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε,
τούτο σημαίνει ότι η αμαρτία και ο θάνατος δεν έχουν νικηθεί. Εάν δε δέν
έχουν αυτά τα δύο νικηθεί, τότε γιατί να πιστεύει κανείς στο Χριστό; Εκείνος όμως
ο οποίος με την πίστη στον Αναστάντα Χριστό αγωνίζεται εναντίον κάθε αμαρτίας
του, αυτός ενισχύει σιγά - σιγά μέσα του την αίσθηση ότι ο Κύριος πραγματικά αναστήθηκε,
άμβλυνε το κέντρο του θανάτου, νίκησε το θάνατο σε όλα τα μέτωπα της μάχης.
Χωρίς την ανάσταση δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό
ούτε κάτω από τον ουρανό τίποτε πιό παράλογο από τον κόσμο αυτό ούτε μεγαλύτερη
απελπισία από τη ζωή αυτή, δίχως αθανασία. Σ’ όλους τους κόσμους δεν υπάρχει
περισσότερο δυστυχισμένη ύπαρξη από τον άνθρωπο, που δεν πιστεύει στην ανάσταση
τών νεκρών. Γι’ αυτό, για την ανθρώπινη ύπαρξη, ο Αναστημένος Κύριος είναι τά
«πάντα εν πάσιν» σ’ όλους τους κόσμους: ό,τι το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό, τό
Προσφιλές, το Χαρμόσυνο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Αυτός είναι όλη η Αγάπη
μας, όλη η Αλήθειά μας, όλη η Χαρά μας, όλο το Αγαθό μας, όλη η Ζωή μας, η Αιωνία
Ζωή σε όλες τις αιωνιότητες και απεραντοσύνες.
Έχουνε πιάσει τα πόστα, στα Υπουργεία, στις Ακαδημίες, στα Πανεπιστήμια και στ’ άλλα εκπαιδευτήρια, στα Ωδεία, στα Θέατρα, στις εφημερίδες, στις εκκλησιές, στο ραδιοφωνικό σταθμό
«Κατά δυστυχία, πολλοί απ’
αυτούς τους ελαφρόμυαλους, αλαφρόκαρδους και
κούφιους «νεωτεριστάς» (όπως θέλουν να λέγουνται), έχουνε πιάσει τα
πόστα, στα Υπουργεία, στις Ακαδημίες, στα Πανεπιστήμια και στ’ άλλα
εκπαιδευτήρια, στα Ωδεία, στα Θέατρα, στις εφημερίδες, στις
εκκλησιές, στο ραδιοφωνικό σταθμό, κι από κει κάνουνε το
κακό που κάνουνε ταμπουρωμένοι, με κάθε ευκολία, ενώ εμείς οι
δυστυχείς πολεμάμε στ’ ανοιχτά, μοναχοί, χωρίς καμμιά υποστήριξη, χωρίς
τα άρματα και τις τάμπιες που έχουνε αυτοί.
Κοντά σ’ αυτό, εκείνοι έχουνε κάποια λαοπλάνα συνθήματα που τραβάνε τον κόσμο,
όπως είναι: «ο πολιτισμός, η πρόοδος, η εξέλιξις, ο μοντερνισμός», και τα μασάνε
μέρα - νύχτα στο στόμα τους σαν μαστίχι, ενώ εμείς είμαστε γι’ αυτούς
«καθυστερημένοι», «έξω από το ρεύμα της εποχής», δηλαδή ό,τι δεν τραβά τη
συμπάθεια του πολλού κόσμου. Ενώ, λοιπόν, οι «μοντερνιστές» είναι,
κούφιοι κι ανόητοι, χωρίς κανένα βαθύ αίσθημα ή σοβαρόν στοχασμό, ωστόσο μ’
αυτά τα εύκολα εργαλεία της δημαγωγίας πλανούν
τον κόσμο, προ πάντων όσοι απ’ αυτούς έχουνε κάποιο δημόσιο αξίωμα.
Και μ’ όλα ταύτα, εμείς, όχι μοναχά βαστάμε
γερά και σταματούμε το γκρέμισμα, αλλά χτίζουμε σε στερεά θεμέλια, απάνω στα
χαλάσματα που έχει σωριάσει η τυφλή μανία
τους, και κάθε μέρα κερδίζουμε ψυχές που φωτίζουνται, κι απορούνε κ’ οι
ίδιες σε τι πλάνη και σε τι ψευτιά βρισκόντανε πριν.
Και μάλιστα ανάμεσα στους νέους, στον σπόρο που
βλασταίνει».
Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αν δε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου...
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;
Αγίου Παΐσιου
– Γέροντα, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;
– Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά.
Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.
– Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;
– Ναι, είναι φυσικό.
Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση.
Σιγά-σιγά όμως, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.
– Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα;
– Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.
Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί- καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το « Αναστάσεως ημέρα…».
Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε
με αγαλλίαση πνευματική,
με συνεχή πνευματική χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204.
Ο "καθυστερημένος" είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για τη ζωή και την Ανάσταση, απ’ όσα οι "κανονικοί" άνθρωποι…
Συνέβη στην Αμερική· και το 2000 έγινε ταινία με τίτλο «Jeremy’s egg» («Το αυγό του Τζέρεμι»).
Tις χρονιές 2007, 2008 και 2009, ανέβηκε για ειδικό κοινό –κυρίως εκπαιδευτικών– από το Θέατρο Δίδελφυς, με βάση το κείμενο του αμερικανικού περιοδικού «Focus on the family»/Απρίλιος 1988.
Ίσως κι εμείς κάποτε να είχαμε στην τάξη κάποιον Τζέρεμι και να τον προσπεράσαμε ...
***
O Τζέρεμι Φόρεστερ, ήταν ένα παιδί από αυτά που αποκαλούνται «καθυστερημένα». Αν και ήταν 12 ετών πήγαινε ακόμα στη Β’ Δημοτικού. Αργούσε πολύ να γράψει, αργούσε πολύ να κατανοήσει. Έγραφε και κατανοούσε μ’έναν δικό του τρόπο. Η στάση του σώματος καθώς και ο τρόπος ομιλίας του επίσης παρέπεμπαν σε «καθυστερημένο» παιδί.
Αντί αυτό να προκαλέσει τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη των συμμαθητών του, προκαλούσε αντίθετα τη χλεύη και την κοροϊδία. Το «σταύρωναν» το καημένο το παιδάκι· είτε πετώντας του τα πράγματα του· είτε μιμούμενοι ειρωνικά τις κινήσεις και τον τρόπο ομιλίας του.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, η ίδια του η δασκάλα, η Ντόρις Μίλλερ, αγανακτούσε μαζί του χωρίς να δείχνει καμιά κατανόηση. Πίεζε μάλιστα τους γονείς του να το πάρουν από το σχολείο.
Οι δύστυχοι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν. Το κοντινότερο ειδικό σχολείο ήταν σε άλλη πόλη, 50 μίλια μακριά. Τα οικονομικά τους δεν τους επέτρεπαν μια τέτοια μετακίνηση, αλλά το κυριότερο ήταν πως κάτι τέτοιο θα στενοχωρούσε πολύ τον Τζέρεμι, που αγαπούσε το σχολείο που πήγαινε.
Πλησίαζε Πάσχα…
Η δασκάλα κα Μίλλερ, μίλησε στα παιδιά για τη σημασία του. Αναφέρθηκε στα γεγονότα των παθών του Χριστού και την ανάσταση του, όπως καταγράφονται στη Βίβλο, και έφθασε να μιλήσει και για τονσυμβολισμό του πασχαλινού αυγού. Ζήτησε μάλιστα από τα παιδιά, να φέρουν την άλλη μέρα από ένα πασχαλινό αυγό –από εκείνα τα ψεύτικα– μέσα στο οποίο να έχουν βάλει κάτι που να συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση.
Την άλλη μέρα πράγματι, τα 19 παιδιά της τάξης, άφησαν πάνω στην έδρα τα 19 αυγά τους. Κι όταν τελείωσε το μάθημα και λίγο πριν σχολάσουν, η δασκάλα ξεκίνησε να ανοίγει ένα - ένα τα αυγά και να σχολιάζει το περιεχόμενο τους.
Στο πρώτο αυγό βρήκε ένα λουλουδάκι… «Μπράβο, Σού-Έλεν! Το λουλουδάκι αυτό καθώς μας θυμίζει τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης, συμβολίζει πράγματι τη ζωή και την Ανάσταση».
Στο δεύτερο αυγό βρήκε ένα άγουρο τσαμπί κάποιων ακαθόριστων καρπών… «Μπράβο Έμιλι! Το άγουρο αυτό τσαμπί, μας δείχνει πράγματι τη ζωή των νέων καρπών που πρόκειται ν’αναστηθούν».
Μέσ’από το τρίτο αυγό, ξεπετάχτηκε μιά μικρή λευκή πεταλούδα… «Μπράβο Πάτρικ!». Η μικρή αυτή πεταλούδα, συμβολίζει τη ζωή και την Ανάσταση καθώς βλέποντας την σκεπτόμαστε πως από κάμπια έγινε πεταλούδα».
Μετά η δασκάλα άνοιξε το επόμενο αυγό, αλλά το βρήκε άδειο… Είδε ότι ήταν του Τζέρεμι. «Ο καθυστερημένος… δεν θα κατάλαβε τι τους είπα και έφερε το αυγό άδειο…» σκέφθηκε μέσα της. Παραμέρισε το αυγό χωρίς να δώσει συνέχεια, και πήρε στα χέρια της το επόμενο. Όμως ενώ ετοιμαζόταν να σχολιάσει το περιεχόμενο, ένα χεράκι είχε υψωθεί μέσα στην αίθουσα… ήταν του Τζέρεμι. Η δασκάλα το είδε, και…
Ο χρόνος σταμάτησε. Το αυγό που κρατούσε της έπεσε από τα χέρια, ενώ τα παιδιά της τάξης γυρνούσαν και κοιτούσαν άφωνα τον Τζέρεμι. Ο "καθυστερημένος" είχε καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα για τη ζωή και την Ανάσταση, απ’ όσα οι "κανονικοί" άνθρωποι…
Λίγες βδομάδες αργότερα ο Τζέρεμι πέταξε για την αιωνιότητα. Ο όγκος που είχε στον εγκέφαλο και του προκαλούσε την καθυστέρηση μεγάλωσε τόσο, που τον λύγισε. Την ημέρα της κηδείας του πάνω στο μνήμα του μικρού παιδιού ήταν ακουμπισμένα 18 πασχαλινά αυγά... Όλα ανοιγμένα και όλα άδεια… https://amfoterodexios.blogspot.com/2019/04/blog-post_167.html
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοίς εν τοίς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.“ΑΝΑΣΤΗΤΩ ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, καί φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν· ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός, ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού.” (Ψαλμ.67) «Ζεί Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων.» ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
