Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«ου φιμώσεις βούν αλοώντα» (Α΄ Κορ. 9,9)
Η θεική νομοθεσία, αγαπητοί αδελφοί, για όλα τα ζητήματα βίου και συμπεριφοράς είχε προνοήσει, ώστε όλα τα πλάσματα του Θεού να ζούν και να εργάζονται μέσα σε ασφαλές, σταθερό πλαίσιο αγάπης και δικαιοσύνης. Έτσι η άπειρη και τέλεια Αγάπη και Πρόνοια του Θεού συμπεριέλαβε στον κύκλο της και αυτά τα ζώα. Ήξερε ο Πανάγαθος, ότι κάποτε το μυαλό των ανθρώπων σκοτισμένο από τη φιλαυτία του μπορούσε να αδιαφορήση για τα άλογα δημιουργήματά Του, τα οποία για πολύ καιρό, μέχρις ότου η προηγμένη Τεχνολογία μας να τα αντικαταστήση με τα άψυχα, αλλά τόσο χρήσιμα μηχανήματα, ήσαν οι άμεσοι βοηθοί του σε πολλές και βαρείες εργασίες του. Ήσαν, όπως μας λέγει ο Ψαλμωδός, τα χρησιμώτατα κάποτε κατοικίδια ζώα «η δουλεία του» (Ψαλμ.103,14), δηλαδή οι δούλοι του, οι πρόθυμοι και υπάκουοι υπηρέτες του.
Έτσι στον παλαιό Νόμο του Θεού βλέπομε και αυτήν την εντολή: «ου φιμώσεις βούν αλοώντα». Δηλαδή άνθρωπε αγρότη, δεν θα βάλης φίμωτρο στο ζώο, που αλωνίζει. Η εντολή αυτή του Θεού ήθελε να υπενθυμίση στον άνθρωπο την απλή λογική και την συμπάθεια πρός τα ζώα. Δεν ήταν απίθανο μερικοί τόσο παράλογοι και με σκληρή καρδιά και στο άκρον φιλάργυροι και σφικτοί να τοποθετούσαν φίμωτρο στο ζώο την ώρα που στριφογύριζε επί ώρες και πατούσε τα συγκεντρωμένα στάχυα να μη αρπάξη λίγο σιτάρι με το στόμα του διασκεδάζοντας την πείνα του και την ανυπόφορη ανία του. Γι’ αυτόν τον άσπλαχνο αγρότη δόθηκε από τον Θεό η εντολή αυτή «ου φιμώσεις βούν αλοώντα…».
Καί όμως, μας εξήγησε σήμερα ο Απόστολος, η εντολή αυτή δεν δόθηκε από τον Θεό τόσο για τα ζώα. Εδώ δεν πρόκειται για τα βόδια, αλλά για μας τους ανθρώπους, οι οποίοι κάποτε εργαζόμαστε τόσο σκληρά σαν εκείνα τα άλογα, πλήν εργατικά πλάσματα του Θεού. Η εντολή αυτή του ουρανού έχει κυρίως αποδέκτες όλους τους εργοδότες, οι οποίοι χρησιμοποιούν στις διάφορες επιχειρήσεις των ανθρώπους. Με τον μόχθο αυτών των ανθρώπων αυξάνουν τα κεφάλαιά των και μεγαλουργούν στον οικονομικό τομέα και γίνονται με την πάροδο του χρόνου οι μεγιστάνες του πλούτου. Επάνω στον αδιάκοπο καθημερινό ανθρώπινο κόπο κτίζονται τα οικονομικά μεγαθήρια, οι τεράστιες περιουσίες.
Κάποιες τελευταίες έρευνες σ’ αυτά τα θέματα μας έδωσαν την καταπληκτική είδηση, ότι στα χέρια μόλις εξήντα συνανθρώπων μας είναι συσσωρευμένος τόσο πλούτος, όσος είναι σκορπισμένος στα χέρια δύο και μισό δισεκατομμύρια ανθρώπων επάνω στη γή! Φοβερό πράγμα! Εξήντα άνθρωποι κατέχουν πλούτο όσο δύο και μισό δισεκατομμύρια άνθρωποι!
Βέβαια ο Απόστολος σήμερα που ακούσαμε στη Θεία Λειτουργία αναφέρει αυτό το παράξενο χωρίο από τον ηθικό και κοινωνικό Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης για άλλο σκοπό, για κάποιο άλλο θέμα, το οποίο ίσως μας δοθή ευκαιρία άλλοτε να διαπραγματευθούμε. Όμως η αναφορά του θείου Αποστόλου επεκτείνεται σε όλους γενικά τους εργαζομένους ανθρώπους και όπως είπαμε λίγο πιό επάνω, έχει κυρίως αποδέκτες τους εργοδότες, όσους απασχολούν συνανθρώπους των στις επιχειρήσεις των. Και το νόημα του γενικώς είναι ένα: Δεν μπορείς να αποκλείσης, δεν επιτρέπεται , από τα αγαθά σου τον άνθρωπο που κοπιάζει για σένα. Στο βόδι, που αλωνίζει όλη μέρα, δεν μπορείς, διότι είσαι τόσο σφικτός και σκληρός, να προσαρμόσης κάποιο φίμωτρο, ώστε να μη μπορεί το ταλαίπωρο ζώο να δοκιμάση λίγο σιτάρι. Το ίδιο και στον εργαζόμενο. Δεν θα σκέπτεσαι μόνο τα προσωπικά σου οικονομικά οφέλη, τα κέρδη σου, που αποκτάς από τον ιδρώτα του, αλλά και τον ίδιο.
Είναι αλήθεια ότι αυτή η νοοτροπία, η θεϊκή και σωστή, έρχεται κατά καιρούς στην οικονομική καθημερινότητα. Και ειδικοί επιστήμονες, που μελετούν εις βάθος τις εργασιακές σχέσεις, τονίζουν πολύ ορθά, ότι μία επιχείρηση, ένα έργο, θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία και περισσότερα κέρδη, όταν η δικαιοσύνη και η αγάπη συνδέουν εργοδότη και εργαζόμενο. Όταν ο εργοδότης δεν προσέχει μόνο πόσα θα κερδίση, αλλά προσέχει και τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί στο έργο του. Και για να φύγουμε από τον χώρο της θεωρίας και έλθουμε στην πραγματικότητα, μελέτες σοβαρές έδειξαν περίτρανα, ότι ακόμη και σε εποχές μεγάλης οικονομικής κρίσεως οικονομικές μονάδες παρέμειναν ακλόνητες και δεν μείωσαν τα κέρδη τους, όταν είδαν το εργατικό δυναμικό με στοργή και κατανόηση. Όταν φρόντισαν το φαγητό, το φάρμακο, τη σύνταξη του εργάτη, τα παιδιά του, τις σπουδές των. Όταν κατά καιρούς ένα μερίδιο από τα κέρδη τους τα μοιράζονταν από κοινού, εργοδότες και εργαζόμενοι. Στις ευλογημένες αυτές περιπτώσεις εργοστάσια και επιχειρήσεις έμειναν ακλόνητες, ανεπηρέαστες από οιαδήποτε κρίση. Διότι στηρίζονταν όχι στην αδικία και την αντιπαλότητα, αλλά την δικαιοσύνη και την αγάπη. Με ένα λόγο στηρίζονταν στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. «Άς κατέβη ορμητική η βροχή, ας έλθουν τα ποτάμια, ας φυσήξουν οι σφοδροί άνεμοι… Οι επιχειρήσεις αυτές δεν πέφτουν… Είναι γερά θεμελιωμένες επάνω στη πέτρα. Στην αιώνια Πέτρα τον Χριστό» (Ματθ.7,25). Αμήν.
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
