Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Μία από τις ωραιότερες φράσεις που περιέχονται στο θεόπνευστο βιβλίο των Παροιμιών μας παρακινεί να δώσουμε την καρδιά μας στον Κύριο: «Δός μοι, υιέ, σήν καρδίαν, οι δε σοί οφθαλμοί εμάς οδούς τηρείτωσαν» (Παρ. κγ΄ [23] 26). Δός μου, παιδί μου, την καρδιά σου, να έλθω να κατοικήσω μέσα σου. Και τα μάτια σου ας προσέχουν μόνο τις εντολές μου και όχι τη ματαιότητα του κόσμου.
Μάς κάνει εντύπωση ότι απευθύνεται ο Κύριος στον καθένα προσωπικά και ζητάει να Του δώσουμε την καρδιά μας. Τα μάτια μας να είναι στραμμένα σ᾿ Εκείνον. Να προσέχουν μόνο την τήρηση των εντολών του Θεού και όχι τη ματαιότητα του κόσμου.
Πρωτίστως μας φαίνεται παράδοξο πως ο ανενδεής, ο άπειρος και πανυπερτέλειος Θεός, που δεν έχει καμιά απολύτως ανάγκη, απλώνει τα χέρια Του πρός εμάς τα πλάσματά Του και γίνεται κατά κάποιον τρόπο ζητιάνος. «Δός μοι», λέει, στον καθένα μας. Δός μου, παιδί μου, την καρδιά σου.
Γιατί τη ζητάει; Δική Του δεν είναι; Αυτός δεν μας την έδωσε; Βεβαίως δική Του είναι. Αυτός μας την έδωσε. Αλλά εφόσον μας την έδωσε, σέβεται απόλυτα την ελευθερία μας και ζητάει να Του τη δώσουμε με την ελεύθερη θέλησή μας.
Τί εννοεί ο στίχος, όταν λέει να δώσουμε στο Θεό την καρδιά μας; Ασφαλώς δεν εννοεί να Του δώσουμε τη σαρκική καρδιά μας, ούτε γενικώς να Του προσφέρουμε υλικά αγαθά. Υλικά αγαθά – πρόσφορα, νάματα, λαμπάδες, αφιερώματα – είναι ευκολότερο να Του προσφέρουμε, αλλά δεν είναι αυτά το ζητούμενο.
Τό ζητούμενο είναι να Του δώσουμε την καρδιά μας με την πνευματική έννοια της λέξεως. Δηλαδή, να Του δώσουμε την αγάπη μας, τον εαυτό μας ολόκληρο, τους θεοφιλείς πόθους μας, τα εσωτερικά αισθήματά μας. Άλλωστε η έκφραση «δίνω την καρδιά μου» αυτήν ακριβώς την έννοια έχει: «Δίνω την αγάπη μου σε κάποιον», «τόν περιβάλλω με τα θερμότερα αισθήματα», «τού προσφέρω την αφοσίωσή μου».
«Πάρασχέ μοι, τέκνον, την εξ όλης ψυχής σου αγάπησιν», ερμηνεύει ο ερμηνευτής Προκόπιος Γαζαίος. Κι όταν λέει να Του προσφέρουμε την «εξ όλης ψυχής αγάπησιν», δεν εννοεί να Του δώσουμε ένα μέρος της αγάπης μας, αλλά να Τον αγαπήσουμε με όλη την ψυχή και την καρδιά μας. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου». Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή (Μάρκ. ιβ΄ [12] 30).
Τήν πρώτη αγάπη μας μόνο ο άγιος Θεός δικαιούται να την έχει. Διότι είναι ο Πλάστης και Δημιουργός μας, ο Κύριος και Θεός μας, ο Λυτρωτής και Σωτήρας μας. Αλλά παρόλο που δικαιούται ολόκληρη την αγάπη μας ο Κύριος, δεν την απαιτεί δικαιωματικά. Χτυπάει διακριτικά την πόρτα της καρδιάς μας και περιμένει εμείς να Του ανοίξουμε: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω» (Αποκ. γ΄ 20). Τι φίλτρο πόθου, αγάπης και στοργής κρύβει αυτή η φράση! Πόσο πολύ ποθεί ο Κύριος να έλθει να κατοικήσει στην καρδιά μας! Κι όχι απλώς ποθεί, αλλά επιθυμεί σφοδρά. «Απείρως επιθυμεί και σπουδάζει της ημετέρας φιλίας τυχείν», σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος (PG 63, 164). Έχει άπειρη επιθυμία και με αναρίθμητους τρόπους προσπαθεί να κερδίσει τη φιλία και την αγάπη μας.
Γιατί άραγε ο Κύριος έχει άπειρη επιθυμία να κατοικήσει στην καρδιά μας; Όχι για να προσθέσει κάτι στη δόξα και στο μεγαλείο Του, αλλά για να δώσει σε μας την αληθινή χαρά και ευτυχία. Θέλει να κατοικήσει στην καρδιά μας, για να την καθαρίσει και να την αγιάσει. Άς είναι βρώμικη και ακάθαρτη. Θα την κάνει με τη Χάρι Του λευκή σαν το χιόνι και ευωδιαστή σαν το πολυτιμότερο μύρο. Άς είναι γυμνή και αφρόντιστη. Θα την ενδύσει με χιτώνα φωτεινό και πριγκιπικό. Άς είναι πεινασμένη και διψασμένη. Θα τη χορτάσει και θα την ξεδιψάσει με ουράνιες και θείες δωρεές.
Τό μόνο που ζητεί από μας είναι να ακούσουμε τη φωνή Του και να Του ανοίξουμε. Μας βεβαιώνει ότι, αν Του ανοίξουμε, θα μεταβάλει την ακάθαρτη καρδιά μας σε άγιο κατοικητήριό Του, σε έμψυχο ναό όπου θα λατρεύεται Εκείνος: «Εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι πρός αυτόν και δειπνήσω μετ᾿ αυτού και αυτός μετ᾿ εμού» (Αποκ. γ΄ 20). Αν κανείς ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει τη θύρα της καρδιάς του, θα μπώ μέσα του, θα συνδεθώ μαζί του στενά, με πολλή οικειότητα. Και θα δειπνήσω μαζί του με χαρά και αγαλλίαση για τη σωτηρία του. Κι αυτός θα δειπνήσει μαζί μου απολαμβάνοντας την ευφροσύνη και τη χαρά της ευτυχισμένης ζωής μου.
Τί φυσικότερο να ακούσουμε τη φωνή του Θεού και να Του δώσουμε την καρδιά μας! Άς είναι μικρή και στενή η καρδιά μας. Θα την κάνει πλατύτερη από τον απέραντο ουρανό, κατοικητήριο της θείας δόξης Του, θυσιαστήριο στο οποίο θα λατρεύεται η Αγία και παντοδύναμη Τριάδα.
Πηγή: osotir.org
