Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Όταν βρισκόμαστε μέσα σε έναν ωραίο Ναό πόσο συγκινούμαστε! Πόσο κατανυσσόμαστε και εμπνεόμαστε! Γύρω μας οι πρωτότοκοι αδελφοί μας. Μπροστά μας στην κόγχη του ιερού η Πλατυτέρα των ουρανών και πλήθος Αγγέλων. Από επάνω μας βλέπουμε τον Παντοκράτορα. Στο κέντρο του Ιερού Βήματος ο φρικτός Γολγοθάς: η Αγία Τράπεζα. Και όταν τελείται η θεία Λειτουργία, την πιό ιερή στιγμή, ανοίγει ο ουρανός και κατέρχεται το Πανάγιο Πνεύμα και μεταβάλλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού τα δώρα μας. Παρών λοιπόν και ο Χριστός με το αναστημένο και δοξασμένο Του σώμα. Παρούσα όλη η Εκκλησία.
Τό έχουμε σκεφθεί όμως ότι και καθένας από μας τους πιστούς, τα μέλη της Εκκλησίας, είναι ένας έμψυχος και ζωντανός ναός του Θεού, ανώτερος και ιερότερος από κάθε υλικό αλλά άψυχο Ναό του Θεού; Αυτή την αλήθεια την υπενθυμίζει ο θείος απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Κορίνθου, αλλά και σ᾿ εμάς. «Ουκ οίδατε», ερωτά, «ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α΄ Κορ. γ΄ 16). Δεν γνωρίζετε ότι είστε ναός του Θεού και ότι μέσα σας κατοικεί το Πνεύμα του Θεού; Αξίζει, λοιπόν, να τη μελετήσουμε και να εμβαθύνουμε σ’ αυτή την έννοια, για να δούμε και τις συνέπειες που δημιουργεί στη ζωή μας.
Ο άνθρωπος και μόνο αυτός από όλα τα επίγεια δημιουργήματα, επειδή πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Δημιουργού του, μπορεί να αναζητεί τον Θεό και να έχει κοινωνία μαζί Του. Ακριβώς δε σ’ αυτή τη δυνατότητα και προσπάθειά του να εξομοιώνεται κατά δύναμιν και να κοινωνεί με τον Κύριο, βρίσκεται το μυστικό της ευτυχίας του. Αποσπάστε ένα παιδάκι από τη μητρική αγκαλιά και δώστε του όσα παιχνίδια και δώρα θέλετε. Θα κλαίει και δεν θα αισθάνεται ευτυχισμένο. Έτσι και ο άνθρωπος, έξω από την ατμόσφαιρα της παρουσίας του Θεού, είναι δυστυχής.
Μέ την πτώση μας στην αμαρτία χάσαμε αυτή την ουσιαστική κοινωνία με τον Δημιουργό μας Θεό. Οι αμαρτίες μας, λέει ο προφήτης Ησαίας, «διιστώσι» (νη΄ [58] 3), ορθώνονται σαν τείχος και μας χωρίζουν από τον Θεό. Γι’ αυτό και ο Κύριος με την ένσαρκή Του Οικονομία και τα άγια Μυστήρια μας χαρίζει πάλι το ιερό προνόμιο να αποκτούμε στενή κοινωνία μαζί Του. Με το άγιο Βάπτισμα ενδυόμαστε τον Χριστό. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ΄ 27), ψάλλει τότε η Εκκλησία. Και με τη θεία Κοινωνία δεχόμαστε μέσα μας τον Κύριο. Δεν φιλοξενείται απλώς μέσα μας ο Κύριος, όπως στην Αγία Τράπεζα και στο Άγιο Ποτήριο, αλλά ενώνεται μαζί μας. Μας καθιστά «κοινωνούς θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρ. α΄ 4). Μας θεώνει κατά Χάριν και μας γεμίζει με ό,τι Εκείνος έχει, ανάλογα με τη δεκτικότητά μας: ζωή αιώνια, χαρά πλήρη και τέλεια. Ειρήνη βαθιά και αναφαίρετη. Δόξα που ευφραίνει και γεμίζει την ψυχή.
Πόσες φορές, αλήθεια, στο θυσιαστήριο της καρδιάς μας δεχθήκαμε και υποδεχθήκαμε τον Κύριο με το Σώμα και το Αίμα Του! Ο λειτουργός με το χέρι του, σαν άλλο Σεραφείμ με τη μυστική λαβίδα, μετέφερε τον ουράνιο άνθρακα από το θυσιαστήριο του ουρανού και καθάρισε τα μολυσμένα μας χείλη και τη γλώσσα, σαν τον προφήτη Ησαία (βλ. Ησ. ς΄ 7).
Πώς μπορεί κανείς με λόγια να περιγράψει αυτό το προνόμιο το μοναδικό, που κρύβεται στα λόγια του Αποστόλου· «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε;»! Τα όσα αναφέραμε είναι πολύ φτωχά. Τι μας περιμένει ακόμη στην άλλη ζωή, από όσα «ητοίμασεν ο Θεός τοίς αγαπώσιν αυτόν»!
Εδώ στη γή παίρνουμε μιά αμυδρή εικόνα της θεϊκής δόξας που μας επιφυλάσσεται· την λαμβάνουμε από τους Αγίους, που αγωνίστηκαν να κρατήσουν καθαρό και αμόλυντο το ναό της υπάρξεώς τους και να τον στολίσουν με αρετή. Άλλων τα σώματα μένουν άφθαρτα. Άλλων μυροβλύζουν. Άλλων έχουν χαρίσματα ιαμάτων.
Καταλαβαίνουμε ασφαλώς όλοι μας μετά από αυτά, ποιό είναι το καθήκον μας: να αγωνιζόμαστε να κρατάμε καθαρό αυτό το ναό του Θεού. Αβεβήλωτο. Γιατί με μανία ο σατανάς προσπαθεί να τον μολύνει. Αλλά και να τον καθαρίζουμε, όποτε κάποιος μολυσμός σαρκός και πνεύματος έρχεται να αφαιρέσει κάτι από την καθαρότητά του. Να τον στολίζουμε με κάθε αρετή. Και να υποδεχόμαστε συχνά με ανάλογη προετοιμασία το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Αυτόν που είναι «τών εφετών η ακρότης», για να γεμίζει η ψυχή μας με τα ουράνια δώρα Του, και για να αξιωθούμε να απολαύσουμε και στον ουρανό όσα «ητοίμασεν ο Θεός τοίς αγαπώσιν αυτόν» (Α΄ Κορ. β΄ 9).
Πηγή: osotir.org
