Ομοφυλοφιλία και φεμινισμός οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος


Ανάγνωση σε 2.4 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Είναι γνωστό ότι, στη δεκαετία του 1960, η παγκόσμια ελίτ προώθησε και χρησιμοποίησε τον φεμινισμό ως μέσω για την δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης...* Σήμερα, είναι κάπως δύσκολο κανείς να μην παραλληλίσει το φαινόμενο του φεμινισμού με το φαινόμενο του πανσεξουαλισμού-ομοφυλοφιλίας.


Αρχής γενομένης από τους τρόπους διάδοσης του πρώτου (φεμινισμού), με τσιτάτα όπως: «Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα στην οικογένεια, στην εργασία, τις κοινωνικές δραστηριότητες αλλά και απέναντι στο κράτος». Όπως τότε, η υποτιθέμενα καταπιεσμένη (οικογενειακά και κοινωνικά) γυναίκα απολάμβανε λιγότερων «δικαιωμάτων» σε σχέση με τον άνδρα, έτσι και σήμερα οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονται ως το αδύναμο και καταπιεσμένο (οικογενειακά και κοινωνικά) κομμάτι της κοινωνίας (ΕΔΩ) στο οποίο όλοι οφείλουμε να δείξουμε κατανόηση και να είμαστε προετοιμασμένοι να θυσιάσουμε για αυτόν τον σκοπό ακόμη και κάποιες από τις ελευθερίες μας (όπως για παράδειγμα την ελευθερία του λόγου) στον βωμό της πολιτικής ορθότητας (ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Τότε, στην δεκαετία ‘60 και λίγο αργότερα στην Ελλάδα, η κοινωνία και οι ίδιες οι γυναίκες πείστηκαν από τα επιχειρήματα και πίστεψαν στην «απελευθέρωσή» τους αφήνοντας την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα επιδιδόμενες στο κυνήγι της καριέρας. Σύντομα άρχισαν να αλλάζουν τα ήθη και να προτιμούν τον «ελεύθερο έρωτα» σε σχέση με τον «περιορισμό» του γάμου (πράγμα που έως τότε ήταν το μόνο κοινωνικά αποδεκτό και οτιδήποτε παρέκλινε από αυτό ήταν δακτυλοδεικτούμενο, απορριπτέο ίσως και περιθωριακό). Έγιναν «ελεύθερες» με την οικονομική αυτονομία, εν αντιθέσει με την «καταπιεστική υποταγή» σε ότι παρείχε το εισόδημα του συζύγου.

Και για του λόγου το αληθές παρακολουθήστε την σύντομη συνέντευξη** όπου αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος ο Ροκφέλερ (ένας από τους ινστρούκτορες της Νέα Τάξης και της παγκόσμιας ελίτ) με το ίδρυμά του, προώθησε τον φεμινισμό για δύο βασικούς λόγους, ο πρώτος ήταν η φορολόγηση του δεύτερο μισού του πλανήτη (δηλ. τις εργαζόμενες γυναίκες), και ο δεύτερος λόγος ήταν ότι έτσι τα παιδιά από μικρή ηλικία φεύγουν από το οικογενειακό περιβάλλον του σπιτιού και την διαμόρφωση της σκέψης τους αναλαμβάνει το κράτος, χειραγωγώντας τα κατά βούληση.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την αποδόμηση των έμφυλων ταυτοτήτων (βλ. σχετική θεματική εβδομάδα που έχει ενταχθεί στα ελληνικά Γυμνάσια ΕΔΩ), τον εκφυλισμό των ηθών, και την αποδοχή της πολιτικής ορθότητας με το πρόσχημα της κακώς νοούμενης ελευθερίας επιλογών. Όλα αυτά ενάντια στην σοφία, τάξη και αρμονία που θέσπισε ο ίδιος ο Θεός.

Σήμερα η επιλογή του φύλου προωθείται ως δικαίωμα όπως και κατά τον φεμινισμό η άρνηση της «υποταγής στον σύζυγο» θεωρούνταν δικαίωμα. Το αποτέλεσμα του φεμινισμού είναι ο θεσμός της οικογένειας να παραπαίει, με αμέτρητες ψυχές παιδιών να καταστρέφονται, το διαζύγιο να αγγίζει τραγικά ποσοστά, και τις σύγχρονες κοινωνίες (των οποίων η οικογένεια αποτελούσε πάντοτε βασικό κύτταρο) να έχουν πάθει μια πολυεπίπεδη διάβρωση και αποσύνθεση. Εάν και η αποδόμηση των έμφυλων ταυτοτήτων γίνει μία νέα κοινωνικά αποδεκτή πραγματικότητα, όπου ο καθένας θα διαλέγει το φύλο του κατά βούληση (αφού η αλλαγή φύλου θα είναι μια ρουτίνα καθημερινότητας), ζευγάρια ίδιου φύλου θα μεγαλώνουν δικά τους παιδιά (είτε υιοθετημένα είτε από παρένθετους γονείς, ΕΔΩ), ενώ η νεολαία θα διδάσκεται από νωρίς στο σχολείο ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά και καθ’ όλα νόμιμα έναντι του κράτους, τότε όπως καταλαβαίνετε ο καρπός αυτής της θεομίσητης αποστασίας θα είναι ολέθριος σε επίπεδο ατόμου, οικογένειας και κοινωνιών. Η ενημέρωση, επαγρύπνηση και ομαδική αντίσταση είναι η μόνη διέξοδος! Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθειτε εις πειρασμόν... Είθε ο Πανάγαθος Τριαδικός Θεός να αποτρέψει μια τέτοια μελλοντική εξέλιξη ανατρέποντας τα αντίχριστα σχέδια των Νεοταξικών δυνάμεων.

άρθρο από τον Κ.Ι.Κ.



                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Να λες “ευχαριστώ” για όλα όσα έχεις. Η ζωή, δεν έχει δεδομένα

                  Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα.
                  ‘Μεγάλα’ δεν σημαίνει απαραίτητα και ακριβά. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά, ναι, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Η ευτυχία βιώνεται, δεν αγοράζεται, έτσι φρόντισε να ζεις στη στιγμή, να εισπνέεις κάθε μόριο από τον αιθέρα της, είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε περπατάς, είτε τρέχεις. Η ζωή σου δίνεται μόνο όταν της δοθείς εσύ πρώτος, απόλυτα και ολοκληρωτικά.
                  Οι περιορισμοί στη ζωή, ανεξαρτήτως αν είναι ενδογενείς ή εξωγενείς, βλάπτουν την όλη εμπειρία του να ζεις. Γιατί το να ζεις είναι εμπειρία, μοναδική μάλιστα, και όχι διαδικασία ρομποτική, όπως οι πλείστοι το βιώνουν. Μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο. Από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε να κοιμηθούμε, έχουμε στη διάθεση μας μια χούφτα ώρες, οι οποίες κρύβουν μέσα τους άπειρους εμπειρικούς συνδυασμούς.
                  Κοίτα να αξιοποιήσεις σοφά αυτές σου τις ώρες. Αν τις αφήσεις να περάσουν στο έτσι, κούφιες και νεκρές, θα έχεις θυσιάσει όλες εκείνες τις ευκαιρίες που θα σου επέτρεπαν να ζήσεις τη ζωή σαν την εμπειρία που είναι, την εμπειρία που της αξίζει.
                  Τι αποτρέπει όμως τους παραπάνω από το να ζουν μια ζωή γεμάτη, μια ζωή ολοκληρωμένη, ζωή γεμάτη εμπειρίες; Οι αρνητικές σκέψεις, να τι. Η λανθασμένη πεποίθηση του ότι δεν μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους, ξεχνώντας την ίδια στιγμή πως, μόνο και μόνο που ζουν και αναπνέουν, κι αυτό επίτευξη στόχου είναι, από τις μεγαλύτερες μάλιστα.
                  Η ζωή δεν σηκώνει αρνητισμό, θέλει θετικότητα. Κι αυτό, γιατί η τελευταία είναι το καύσιμο για να πάει κάποιος παρακάτω, να σπάσει την παράλυση που επιφέρει ο αρνητισμός και να αρχίζει να ζει, να μιλά, να γελά, να αστειεύεται, να αγκαλιάζει, να κάνει έρωτα, και γενικά όλα εκείνα που πρέπει να κάνει για να τιμά τον τίτλο του ως άνθρωπος πάνω σε αυτή τη γη. Γιατί, αν δεν τα κάνει όλα αυτά, τότε ποιος ο λόγος της ύπαρξης του; Γιατί να ζει;
                  Πίσω στις ευλογίες. Να τις μετράς. Καθημερινά, και με ευλάβεια. Μόνο έτσι θα συνειδητοποιήσεις πως ήδη έχεις στην κατοχή σου ότι ακριβώς χρειάζεσαι για να πας παρακάτω, να ταξιδέψεις στους συναρπαστικούς αιθέρες της ζωής, πάντα ψηλά, πάντα μπροστά. Αυτή είναι η ζωή. Και την βιώνουμε καθημερινά, στιγμή προς στιγμή.
                  πηγή

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_85.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αγάπη συνεπάγεται θλίψη





                  Η Παναγία μας, πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες,  πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου,  γιατί κανένα δεν έβλαψε, σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως  Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.

                  Σταύρωσαν Τον Υιό Της .

                  Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό, πόνεσε τόσο η καρδιά της …

                  Γι΄ αυτό μπόρει να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη, και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά,  γιατί ακριβώς, ξέρει τι πάει να πει ”πόνος“.

                  ”Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πως είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

                  Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

                  Εμείς δεν φτάνουμε στο πλήρωμα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι’ αυτό δεν μπορούμε να εννοήσουμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς Της. Η αγάπη Της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της, αλλ’ αγαπούσε και το λαό με μεγάλη αγάπη. Και τι αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ η ίδια αγαπούσε και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο της Υιό;

                  Αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί η αγάπη μας για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι λίγη. Κι όπως η αγάπη της Παναγίας υπήρξε απέραντη και ακατάληπτη, έτσι απέραντος ήταν και ο πόνος της που παραμένει ακατάληπτος για μάς.

                  Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις Tης ούτε την αγάπη Tης για τον Υιό και Θεό Tης ούτε τις θλίψεις της ψυχής Tης κατά την ώρα της σταυρώσεως, γιατί ούτε και τότε θα μπορούσαμε να τα συλλάβουμε. Η αγάπη Tης για τον Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, και όλες οι δυνάμεις των αγγέλων και αρχαγγέλων εκπλήσσονται με Αυτήν“.

                  +Αρχιμανδρίτης Σωφρονίος Σαχάρωφ

                  vatopaidi.wordpress.com

                  gerontesmas.com 


                  Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_83.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός(π.Δημ.Γκαγκαστάθης)

                   Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.Η σημερινή εποχή είναι απελπιστική. Η νεολαία μας σχεδόν χάλασε. Έπεσε στη γαστριμαργία και σαρκολατρεία. Ούτε βλέπει, ούτε ακούει. Είναι ο καιρός του Νώε. Προσοχή, να σώσης την ψυχή σου...
                  Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.
                  Μου γράφεις ότι αρρώστησες από το πόδι και κάθησες αρκετόν καιρό… Τι περιμένεις; Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως μία θάλασσα, πότε έχει γαλήνη και πότε μικρή τρικυμία και πότε μεγάλη. Όλα αυτά γίνονται δοκιμασίες του Θεού. Όταν περνούν ξεχνιούνται… Μπαλώματα βάζομεν εις το σώμα. Εκείνο που είναι το σπουδαιότερον και που πρέπει να έχουμε πάντοτε καλά είναι η ψυχή του ανθρώπου. Όπως τρέχομε διά το σώμα σε ιατρούς, λουτρά και ξοδευόμεθα, πρέπει να πηγαίνωμεν και εις τον Πνευματικόν για την ψυχήν, που είναι και δωρεάν…
                  παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (✞ 29 Ιανουαρίου 1975)

                  Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_16.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Όταν κάποιος πλανηθεί...

                  « Όταν κάποιος πλανεθεί, επειδή έχει πιστέψει απόλυτα στο λογισμό του, για να συνέλθει, δεν υπάρχει καμιά αυτόματη και θαυματουργική λύση. Για να θεραπευτεί πρέπει να κάνει τα εξής:
                  Πρώτο, το οποίο είναι η βάση και το κυριότερο, να συναισθανθεί πραγματικά την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
                  Αφού πρώτα συναισθανθεί, το δεύτερο είναι να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να μην ακούει ποτέ πια το δικό του λογισμό, αλλά τις υποδείξεις του πνευματικού του πατέρα.
                  Τρίτο, αφού συναισθάνθηκε την άθλια κατάστασή του, να ζητά συνεχώς δια της ευχής το έλεος του Θεού, για να τον ελεήσει ο Χριστός και να επανέλθει η χάρη Του.
                  Εγώ, άλλον θαυματουργικό τρόπο δε γνώρισα και ο καθένας μόνο με την ταπείνωση μπορεί να συνέλθει και να σωθεί. Μόνον η ταπείνωση σώζει».

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/02/blog-post_7.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Σε αφήνει να πέφτεις..
                    Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής Πρόσεχε να μην κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μη χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

                  Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_01.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αλήθεια τι περιμένεις; Προσεύχου.Εξομολογήσου.Μετανόησε


                  Άνθρωπε, απέφευγε την αμαρτία, όπως αποφεύγεις το στόμα του φιδιού. Η αμαρτία κυριαρχεί στον νου και εξουσιάζει την ψυχή μας.

                  Ο διάβολος είναι κακός δανειστής. Μας κάνει, να ξεχνάμε τις αμαρτίες μας, για να μη τις εξομολογούμεθα. Και μας πείθει, να τρέχωμε σε νέες αμαρτίες, γιατί τάχα δεν βλάπτουν. Με αυτές (τις αμαρτίες) μας δένει γερά. Με αυτές μας πουλάει και μας αγοράζει. Με αυτές μας κολακεύει και μας υποδουλώνει.

                  Όταν ελεγχόμαστε από την συνείδηση μας, νιώθομε αηδία. Τότε η μοναδική μας παρηγοριά είναι η ελπίδα της μετανοίας μας. Αλλά ενώ πάντοτε λέμε πως θα μετανοήσουμε, ουδέποτε μετανοούμε.
                  Ξεγελιόμαστε από τον ολέθριο λογισμό, που μας λέει: «Έχεις καιρό».

                  Είμαστε ένοχοι, αδελφοί. Από την μια πιστεύουμε και ομολογούμε Χριστό, και από την άλλη δεν κάνομε αυτά που μας προστάζει.

                  Αν, λοιπόν, συναισθάνεσαι ότι έχεις μέσα σου τραύματα λογισμών και πράξεων, γιατί αμελείς για τα κρυφά τραύματά σου; Είναι πολλοί, που από ντροπή και αμέλεια κάνουν τα κρυφά πάθη τους αθεράπευτα. Στο τέλος θα το μετανιώσουν, γιατί δεν τα είπαν!

                  Πλησίασε, αδελφέ. Πέταξε από πάνω σου το βάρος των αμαρτιών σου. Βάλε τα δάκρυά σου πάνω στην σαπισμένη πληγή σου. Γιατί φοβάσαι τον Γιατρό; Για σένα σαρκώθηκε. Για σένα έγινε άνθρωπος. Για να σε γιατρέψει από τα τραύματά σου. Δεν είναι ούτε σκληρός, ούτε άσπλαχνος. Δείξε Του το τραύμα σου, προσφέροντας τα δάκρυα και τους στεναγμούς σου.

                  Τι ωφελήθηκες τόσον καιρό κάνοντας την αμαρτία; Μέχρι πότε θα εναντιώνεσαι στον Δημιουργό σου και στα προστάγματα Του;

                  Έπεσες; Μην απελπιστείς. Σήκω. Έχε θάρρος. Πρόσπεσε στον Βασιλέα της δόξης Χριστό. Και εξομολογήσου τις αμαρτίες σου. Γιατί είναι Οικτίρμων και Πολυεύσπλαχνος.

                  Είναι πολύ εύκολο να συναντήσεις τον Ουράνιο Βασιλέα. Δεν θα σε εμποδίσουν ούτε στρατιώτες. Ούτε υπηρέτες. Ούτε φύλακες. Ούτε δώρα χρειάζονται για να πάρης άδεια να Τον συναντήσεις.

                  Αν το θελήσεις, αμέσως βρίσκεσαι μπροστά Του. Γιατί είναι αμνησίκακος. Φιλάνθρωπος. Ο Θεός των μετανοούντων: Ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Η ελπίδα των απελπισμένων. Η βοήθεια των
                  αβοήθητων. Η οδός της ζωής.

                  Προσεύχου. Εξομολογήσου. Μετανόησε.

                  Ο Κύριος δέχεται τα δάκρυα και τους στεναγμούς, εκείνου που μετανοεί ειλικρινά. Να λοιπόν, έχει ανοιχθή η θύρα της μετανοίας. Φρόντισε, τρέξε, πριν κλείσει. Ο Θεός δεν σου δίνει καιρό, για να αμελείς. Ούτε η θύρα της μετανοίας καθώς σε βλέπει ράθυμο, ανέχεται την δική σου καταφρόνηση. Ο καιρός της μετανοίας είναι λίγος.

                  Τι περιμένεις, λοιπόν;

                  Αγίου Εφραίμ του Σύρου




                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2019/11/blog-post_98.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Η επιστολή του Οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη στον παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη


                   “Εν Χριστώ αγαπητέ αδελφέ παπα-Δημήτριε,

                  Χριστός Ανέστη!

                  … Οι Άγιοι δεν παρακαλούσαν τον Θεόν να τους αφαιρέση τα βάσανα και τας θλίψεις, αλλά να τους δίδη υπομονήν να τα υπομένουν αγογγύστως.






                  Αι θλίψεις αδελφέ μου και τα βάσανα είναι τα μέσα, τα αυτοκίνητα που θα μας πάνε στον Παράδεισον.

                  Σε αυτόν τον κόσμον, άλλο μη περιμένης.

                  Η χαρά και η αγαλλίασις επιφυλάσσεται για την άλλην ζωήν.

                  Ο Χριστός δεν λέγει στο Ευαγγέλιον «εν τω κόσμω θλίψιν έξεται; Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων; Στενή και τεθλιμένη η οδός;».

                  Κάθε μέρα τα διαβάζουμε αυτά.

                   Αν δεν υπήρχαν οι τύραννοι ούτε και μάρτυρας θα είχαμεν.

                  Η θλίψις γεννά την χαράν.

                  Θάρρος, λοιπόν, και μην απελπίζεσαι εύκολα.

                  Καλά, πολύ καλά κάνεις και προσεύχεσαι συχνά και ζητάς βοήθεια από τον Θεόν.

                  Πάντα έτσι να κάνης.

                  Καλόν όμως θεωρώ να σου πω, πως πρέπει και να λες την ευχήν, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Μεγάλη παρηγοριά θα βρης.

                  Να κρατάς στο χέρι σου το αριστερό κομποσκοίνι και να λες αυτήν την ευχήν.

                  Παπάς είσαι και να την λες, και κανείς δεν θα σε παρεξηγήση.

                  Μάλλον και τους ενορίτας σου να πης να την λένε και αυτοί.

                  Και θα δης πόση χαρά, συν τω χρόνω, θα σου φέρη.

                  Να την λες παντού, όπου και να βρίσκεσαι, ό,τι δουλειά και να κάνης, να μην την αφήσης ποτέ.

                  Πότε με την γλώσσα σου εκφώνως και πότε με το νου σου μυστικά (χωρίς να σε ακούη κανείς).

                  … Μου γράφεις, ότι ο κόσμος πήρε κατήφορο.

                  Άφησε τον κόσμο και κοίταξε τον παπα-Δημήτρη. Έσχατοι και κακοί καιροί.

                  Ο Θεός να μας σκεπάζη.

                  Μετά της εν Χριστώ αγάπης

                  Εφραίμ ιερομόναχος του παπα-Νικηφόρου”

                  aktines.blogspot.com



                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_89.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Πώς να κάνω τα παιδιά μου να αγαπήσουν τον Χριστό;
                  Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                  Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Φακοσαλάτα υπέροχη !!!
                  Υλικά

                  1 χοντρή ροδέλα κρεμμυδιού
                  3-4 κλωναράκια μαϊντανό
                  ρόκα μερικά φύλλα
                  πιπεριά πράσινη
                  1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
                  1/2 φλιτζάνι φρέσκο μαϊντανό ψιλοκομμένο
                  2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
                  1 φλιτζάνι φακές

                  Για τη σάλτσα
                  2 κουταλιές ελαιόλαδο
                  3 κουταλιές ξίδι μπαλσάμικο
                  2 κουταλάκια μουστάρδα ντιζόν
                  8 φύλλα ραντίτσιο

                  Τι κάνουμε
                  Σε μια μέτρια κατσαρόλα με αρκετό νερό που βράζει ρίχνουμε τη ροδέλα κρεμμυδιού, τα κλωναράκια μαϊντανού και τη μία σκελίδα σκόρδο.
                  Προσθέτουμε τις φακές, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για περίπου 25΄.
                  Προσέχουμε να παραμείνουν τρυφερές.
                  Τις στραγγίζουμε .
                  Σε μια μικρή κατσαρόλα ανακατεύουμε το λάδι, το ξίδι, τη μουστάρδα και τη μία σκελίδα σκόρδο που μας έχει μείνει.
                  Φροντίζουμε το μείγμα απλώς να ζεσταθεί, όχι να βράσει.
                  Τοποθετούμε τις χλιαρές φακές σε ένα μπολ και προσθέτουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το μαϊντανό και τη βινεγκρέτ την ρόκα την πιπεριά
                  Αλατοπιπερώνουμε και σερβίρουμε πάνω στα φύλλα ραντίτσιο ή σε φύλλα κόκκινου λάχανου ή σε σαλατιέρα !!! Καλή απόλαυση !!!
                  Από ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

                  https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2016/08/blog-post_76.html
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  H υπερανάλυση των καταστάσεων και η σχέση της με το άγχος και την κατάθλιψη
                  Η υπερανάλυση ειναι μια διαδικασία σκέψης που ξεκινάει, τις περισσότερες φορές, από τον φόβο του να μην μείνει κανείς μόνος με τον εαυτό του. Ξεκινάει δηλαδή από μία διάχυτη αίσθηση ανασφάλειας και «μειονεξίας», και καταλήγει στο να την αναπαράγει. Ο φόβος ότι δεν έχουμε πλήρη έλεγχο του προσωπικού, ή συλλογικού μας περιβάλλοντος κινητοποιεί τον μηχανισμό της επίλυσης προβλημάτων μέσα από την διαδικασία της ανάλυσης μιας κατάστασης.

                  Συχνά, ακριβώς επειδή αυτού του είδους η υπερβολική ανάλυση των δεδομένων του νου μας, δεν είναι το αίτημα μιας υγιούς διαδικασίας, αλλά περισσότερο μιας ψυχικής κατάστασης που «τελεί εν ασθενεία», το αίτημα της επίλυσης ενός προβλήματος, όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται, αλλά αντίθετα το προς επίλυση πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο!
                  Όταν σκεφτόμαστε υπερβολικά και καταλήγουμε να αναλύουμε τις πράξεις, τα λόγια και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων αλλά και του εαυτού μας τότε κινδυνεύουμε από κατάθλιψη και άγχος. Η υπερανάλυση δεν είναι υγιής στάση & συμπεριφορά. Χρειάζεται να ξέρουμε που να σταματάμε.
                  Η υπερβολική σκέψη μπορεί να καταστρέψει την συναισθηματική μας υγεία. Τα αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι οι γυναίκες αναλύουν πιο πολύ από τους άντρες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι άντρες δε συλλογίζονται καθόλου. Απλώς οι σκέψεις τους έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Οι άντρες συλλογίζονται περισσότερο καταστάσεις και συναισθήματα θυμού και οργής, τα οποία εκφράζουν με επιθετική, εχθρική συμπεριφορά. Οι γυναίκες συγκεντρώνονται περισσότερο στα θέματα κατάθλιψης και άγχους. Επίσης σκέφτονται περισσότερο θέματα ελέγχου τα οποία σχετίζονται με το μέλλον, ειδικά στον τομέα των σχέσεων: «Πώς μπορώ να κρατήσω το ενδιαφέρον του άντρα μου; Πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι όλοι στο γραφείο με συμπαθούν;».
                  Η ικανότητά μας να εξερευνούμε τις δικές μας σκέψεις και να αναλύουμε τα δεδομένα της εσωτερικής πραγματικότητας (ερμηνείες γεγονότων – σκέψεις – συναισθήματα) της δικής μας αλλά και των ανθρώπων που εμπλέκονται στη ζωή μας είναι πολύ σημαντική, γιατί μας βοηθάει να συνδέουμε διαφορετικά μεταξύ τους ερεθίσματα και τελικά, να δίνουμε νόημα στη ζωή μας. Συχνά, βέβαια, η ενασχόλησή μας με τις ίδιες μας τις σκέψεις γίνεται αυτοσκοπός, και παύει να αποτελεί μέσο για την βελτίωση των σχέσεων που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους. Σ’αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιούμε την παραπάνω ικανότητά μας –δηλ. του να κάνουμε συνδέσεις- για να διευκολύνουμε την ζωή μας, αλλά περισσότερο για να την περιπλέξουμε.
                  Αν και η αρχική πρόθεση των περισσότερων ανθρώπων -μέσα από την «ανάλυση» των καταστάσεων- είναι να μπορούν να κατανοούν καλύτερα τα κίνητρα των άλλων, να συνδέουν σκέψεις με συναισθήματα, να ερμηνεύουν και να δίνουν νόημα σε καταστάσεις και σχέσεις (φιλικές, επαγγελματικές και ερωτικές), πολύ συχνά καταλήγουμε να αναλωνόμαστε σε ατελείωτους εσωτερικούς «μονολόγους», εξαντλώντας την σκέψη μας και τη δημιουργικότητά μας σε υποθέσεις για το τι μπορεί να συμβεί στην μια ή την άλλη περίπτωση.
                  Στην προσπάθειά μας να ελέγξουμε το παρελθόν, και το παρόν μας -αλλά ιδιαίτερα το μέλλον μας- με το να ανησυχούμε για τις προθέσεις, τις σκέψεις, ή τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων, στην πραγματικότητα καταφέρνουμε να προδιαγράψουμε, προκαλώντας αυτό που φοβόμαστε ότι θα μας συμβεί, αφού συνήθως η «υπερ-ανάλυση» δεν στηρίζεται σε ρεαλιστικές σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα.
                  Αντίθετα, ενισχύει τους αρνητικές σκέψεις, τους φόβους, τον θυμό και τα αισθήματα μειονεξίας και κατωτερότητας, τα οποία, με τη σειρά τους, σχεδόν πάντα γεννούν και τρέφουν την «υπερ-ανάλυση».
                  Είναι σίγουρο ότι η ελλιπής αυτο-εκτίμηση, τα βιώματα του παρελθόντος που βιώθηκαν σαν απειλές, οι «φωνές» του οικογενειακού και του στενού μας περιβάλλοντος που -όταν χρειάστηκε- δεν μας στήριξαν όσο είχαμε ανάγκη, και άλλες δυσμενείς για την ψυχολογική εξέλιξη συνθήκες, έχουν συντελέσει στην τάση των πιο ευάλωτων ηλικιακών ομάδων (νεαρά και τρίτης ηλικίας άτομα) και των γυναικών να αναλώνονται σε σκέψεις για τις ίδιες τους τις σκέψεις και τις απόψεις των άλλων….
                  Για να σταματήσουμε να τρέφουμε και να διογκώνουμε τον παραπάνω «φαύλο κύκλο», θα ήταν χρήσιμο:
                  Να ρωτήσουμε τον εαυτό μας πότε ήταν η τελευταία φορά που η συνήθεια της «υπερανάλυσης» μας βοήθησε πραγματικά να αντιμετωπίσουμε μια προβληματική κατάσταση;
                  Να αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε πόσο ρεαλιστικές είναι οι σκέψεις & οι απόψεις που έχουμε για τον εαυτό μας,
                  Να δοκιμάσουμε να ενεργούμε αντί να αναλωνόμαστε σε σκέψεις,
                  Να μην υποθέτουμε πια, αλλά να ρωτάμε τους άλλους για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους,
                  Να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι ο στόχος μας είναι, όχι να «αναμασούμε» και να υπομένουμε παθητικά την ζωή, αλλά να δρούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, όντας ενεργητικά άτομα, και να κάνουμε τις προθέσεις μας πραγματικότητα. του Δρ. Γρηγόρη Βασιλειάδη, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή, δημιουργού της ιστοσελίδας www.aftognosia.gr
                  Πηγή: pemptousia.gr 
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αν νιώθεις ότι δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει…
                  Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                  Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                  Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…

                  Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!