Αγ. Πορφύριος: Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί
Ανάγνωση σε 0.5 λεπτά
Αναγνώσεις: |
Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί. Η αίρεσις όμως είναι σύστημα και, ως σύστημα που είναι, κάνει τους ανθρώπους δραστηρίους, ενεργητικούς, μεθοδικούς. Η Εκκλησία μας όμως δεν είναι σύστημα. Είναι αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ελευθερία προσώπου, είναι ο Χριστός, είναι το παν. Για να είσαι μεθοδικός, ενεργητικός, αποτελεσματικός μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πρέπει να έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό. Εάν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό, τότε γίνεσαι σκληρός, δηκτικός, μεσσίας, ζηλωτής, τεμπέλης και χίλια-δυο άλλα πράγματα και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα ανάγεις σε πνευματικότητα και θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό».
Πηγή: Από το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ. ellasnafs.blogspot.gr
( Αναγνώσεις: )
Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Γιά την εγκράτεια της κοιλίας (απόσπασμα)
Λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στη νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Καί από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιό απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες,καί άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής. Καί πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα,ούτε με όσπρια,ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Καί άλλος, καθώς είπαν,ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί,πεινά ακόμη,ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή έξ ουγγιές και χορταίνει. Αγίου Κασσιανού του ΡωμαίουΓιά την εγκράτεια της κοιλίας (απόσπασμα) Πειραϊκή Εκκλησία Αφιέρωμα "Βρώση και πόση", τεύχος 376, Μάρτιος 2025
Ανέβηκε κάποτε στο Σινά ένας μοναχός από μακρινή σκήτη και φιλοξενήθηκε στο ησυχαστήριο του Αββά Σιλουανού.
Βλέποντας τους υποτακτικούς του να εργάζονται εντατικά, είπε στον Γέροντα κάπως υπεροπτικά:
– Μη εργάζεσθε την απολλυμένην βρώσιν. «Μαρία γαρ την αγαθήν μερίδα εξελέξατο».
– Ο Αββάς Σιλουανός δεν του έδωσε απόκριση. Πρόσταξε τον μαθητή του Ζαχαρία να οδηγήσει τον ξένο σ’ ένα αδειανό κελί και να του δώσει ένα βιβλίο να διαβάσει.
Διάβασε αρκετά, κλεισμένος στο κελί ο μοναχός, ώσπου κουράστηκε. Άρχισε να βαριέται και να πεινά. Όταν έφτασε η ενάτη, έβλεπε με λαχτάρα την πόρτα, μήπως φανεί κανένας να τον προσκαλέσει για φαγητό. Μα, σαν είδε πως δεν ερχόταν, αποφάσισε να πάει μόνος να εξετάσει. Βρήκε τον Γέροντα στον κήπο να ποτίζει.
- Δεν έφαγαν σήμερα οι αδελφοί, Αββά; τον ρώτησε, αφήνοντας κατά μέρος την ντροπή, αφού τον βασάνιζε η πείνα.
– Βεβαίως έφαγαν, αποκρίθηκε ο Γέροντας.
– Και πως έγινε να λησμονήσετε να φωνάξετε κι εμένα;
– Μα εσύ, τέκνον μου, είπε με απλότητα ο Αββάς Σιλουανός, είσαι άνθρωπος πνευματικός και δεν έχεις ανάγκη από υλική τροφή. Εμείς που έχουμε σάρκα, χρειαζόμαστε τροφή και γι’ αυτό το λόγο, αναγκαζόμαστε ν’ ασχολούμεθα και με υλική εργασία. Εσύ που έχεις διαλέξει την «αγαθή μερίδα», διάβαζες όλη μέρα και, χωρίς άλλο, είσαι τώρα χορτασμένος.
Ο μοναχός κατάλαβε το σφάλμα του και ζήτησε συγχώρηση από το Γέροντα.
- Μάθε τέκνον μου, του είπε ο σοφός Αββάς, πως κι η Μαρία είχε ανάγκη από τη Μάρθα και δια μέσου εκείνης εγκωμιάστηκε αυτή.
Καθαροί στο σώμα, καθαροί και στην ψυχήπ. Συμεών Κραγιόπουλος (†) Γνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν μπορούμε να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό, δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον Θεό, αν δεν έχουμε καθαρότητα. Καθαρότητα ψυχής και σώματος. Διότι οι πιο πολλές αμαρτίες γίνονται δια μέσου του σώματος. Βέβαια, είναι η ψυχή που λειτουργεί, είναι η ψυχή που εκδηλώνεται δια μέσου του σώματος, αλλά όμως συμμετέχει και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τα μάτια μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τ’ αυτιά μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τα χέρια μας, τα πόδια μας, γενικώς το σώμα, αυτό το συγκεκριμένο σώμα, το υλικό σώμα, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν, ας πούμε, παραδίνεται κανείς στο φαγοπότι, πάντοτε και ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν παραδίνεται σε άλλες ευχαριστήσεις, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Και αν ποτέ ο άνθρωπος μπει στον δρόμο της καθαρότητος και αρχίσει να καθαρίζεται, και αρχίσει ο Θεός να τον καθαρίζει, θα καθαρίζει και το σώμα και την ψυχή. Και τα δύο. Όλοι ξέρουμε τον μακαρισμό που είπε ο Κύριος· «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και φυσικά, δεν μπορεί να είναι καθαρή η καρδιά, αν δεν είναι και το σώμα καθαρό. Και δεν μπορεί να είναι καθαρό το σώμα, αν δεν είναι και η καρδιά καθαρή. Οι καθαροί τη καρδία θα δουν τον Θεό. Επειδή ο Θεός θέλει να έλθει σε κοινωνία μαζί μας, θέλει να εμφανισθεί σ’ εμάς, θέλει να κατοικήσει μέσα μας, θέλει να μας γεμίσει με τη Χάρι του, με την παρουσία του, μας καθαρίζει πρώτα και ύστερα έρχεται και μένει μέσα μας ή, όταν έλθει ο Θεός μέσα μας, η Χάρις του, δεν μπορούμε να είμαστε ακάθαρτοι. Καθαριζόμαστε.
Όταν κανείς δεν προσέχει και λερώνει το σώμα του, λερώνει την ψυχή του, και να είναι μέσα του ο Θεός, φεύγει. Ή, όπως έχουμε πει, η Χάρις του Βαπτίσματος που έχουμε μέσα μας, υποχωρεί και μένει ανενέργητος. Κοινωνούμε του σώματος και του αίματος του Χριστού. Παίρνουμε μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό, το σώμα του και το αίμα του. Αυτό σημαίνει ότι μένει μέσα μας ο Χριστός δια της Χάριτός του. Μένει, αν είμαστε καθαροί. Μένει, αν προσέχουμε και μένουμε καθαροί. Καθαροί στο σώμα και στην ψυχή. Έχουμε υπ’ όψιν μας μερικούς ανθρώπους που έχουν μια ευαισθησία στην καθαρότητα· την καθαρότητα την υλική, θα λέγαμε. Να έχουν καθαρό σπίτι, να έχουν καθαρά ρούχα, γενικώς να είναι ντυμένοι καθαρά, να κάθονται σε καθαρό μέρος, να κινούνται σε καθαρούς χώρους κλπ. Έχουν μια ευαισθησία. Δεν δέχονται, ας πούμε, δεν μπορούν, δεν αισθάνονται καλά να καθίσουν όπου να ‘ναι, να βρεθούν όπου να ‘ναι ή να ‘χουν τον χώρο τους, το δωμάτιό τους, το γραφείο τους, το σπίτι τους, ας πούμε, ακάθαρτο ή ημιακάθαρτο. Θέλουν να είναι πολύ καθαρό το σπίτι· τα πάντα. Είναι άλλοι βέβαια οι οποίοι δεν πολυδίνουν σημασία. Δεν το εξετάζουμε τώρα από την πλευρά ποιος έχει δίκαιο σ’ αυτό και ποιος δεν έχει, αλλά το χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα, για να καταλάβουμε τα πνευματικά. Στα πνευματικά πρέπει να έχουμε αυτή την ευαισθησία. Να είμαστε καθαροί. Ο άνθρωπος βέβαια δεν μπορεί να είναι καθαρός, ό,τι και να κάνει· ο Θεός τον καθαρίζει. Αλλά ο Θεός αυτό θέλει· να μας καθαρίσει. Όμως εμείς αν δεν προσέχουμε, καθιστούμε τον εαυτό μας ακάθαρτο. Μπορεί να καθαρίζει η νοικοκυρά το σπίτι, αλλά αν δεν προσέχουν τα άλλα μέλη του σπιτιού ή και η ίδια καμιά φορά, το σπίτι είναι πάλι ακάθαρτο. Ο Θεός, εφόσον είμαστε παιδιά του, εφόσον προσευχόμαστε και αναφερόμαστε σ’ αυτόν και καλή ώρα τώρα είμαστε στην εκκλησία, είναι δυνατό να μην το δέχεται αυτό, να μην κλίνει πάνω μας, να μη μας καθαρίζει;
Tην περίοδο της Τεσσαρακοστής ο διάβολος πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα!
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Ήταν μια ευσεβεστάτη κυρία, η οποία έπασχε από καλπάζουσα μορφή καρκίνου. Οι ιατροί δεν την έδιναν πολύ καιρό ζωής και την συνιστούσαν να τρώει καταλύσιμα, διότι αλλιώς θα πέθαινε πιο γρήγορα, αφού έφτιαχνε και χημειοθεραπείες.
Ήταν περίοδος της Σαρακοστής και αυτή όχι μόνο νήστευε, αλλά και δεν έτρωγε απολύτως τίποτα! Παράλληλα παρακαλούσε την Παναγία να την κάνει καλά. Και πράγματι η γυναίκα αυτή σηκώθηκε στο πόδι και έγινε απολύτως καλά! Πέθανε μετά από μερικά χρόνια από άλλη αιτία.
Διαπιστώνουμε, ότι η δυνατή νηστεία με την δυνατή προσευχή, κάνουν όλα τα θαύματα, αρκεί αυτό να είναι προς όφελος της ψυχής μας.
Επειδή η νηστεία (υλική δηλ. αποχή από τα καταλύσιμα και πνευματική δηλ. αποχή από τα αμαρτήματα) εμπεριέχει ταπείνωση και Χάρη, κατακαίει τον διάβολο, με μια φωτιά χειρότερη από αυτήν της κολάσεως! Γι' αυτό ο διάβολος κάνει τα πάντα, ώστε να εμποδίσει τον άνθρωπο να νηστέψει. Ειδικά την περίοδο της Τεσσαρακοστής πολεμάει την νηστεία και τον νηστευτή με λύσσα!
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Παπα-Γιώργης Ασπρόπουλος-Ο πρώτος πνευματικός οδηγός του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
Στις 5 Μαρτίου 1929 κοιμήθηκε ο π.Γεώργιος Ασπρόπουλος, ο ενάρετος ιερέας των Λευκών Πάρου, εκείνος που βάπτισε τον πασίγνωστο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή και επέδρασε πολύ θετικά στην μετέπειτα πορεία του.Φτωχός και ταλαιπωρημένος πλήρης όμως ελεημοσυνών και αγαθών έργων. Υπόδειγμα πίστεως και αρετής, λαμπάδα φωτεινή για όλους. Έλιωνε και φώτιζε ταυτόχρονα.Η θυσιαστική του διακονία στην Εκκλησία σε χρόνια πολύ δύσκολα ήταν μία ευεργεσία για τους ενορίτες του και όλους τους παριανούς.Να έχουμε τις ευχές και των δύο.
Μέ τα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία που μπορέσαμε μετά δυσκολίας να συγκεντρώσουμε, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε την ιερή προσωπικότητα του εναρέτου ιερέως των Λευκών π. Γεωργίου Ασπροπούλου. Η όντος οσία βιοτή του παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του συγχρόνου του αγίου, Νικολάου Πλανά του Ναξίου. Όλοι οι Άγιοί μας αγωνίσθηκαν επίμονα, με πόθο, ζήλο και αυταπάρνηση για να μιμηθούν τον κοινό Δεσπότη και αγωνοθέτη Χριστό. Γι’ αυτό είναι πολύ φυσικό η ζωή τους να παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες αν και οι συνθήκες που επικρατούσαν στις εποχές που έζησαν ήταν διαφορετικές. Το Ευαγγέλιο όμως παραμένει αναλλοίωτο και ο Ιησούς Χριστός που νέμει τα βραβεία, “ο αυτός εις τους αιώνας”.[…](από τον επίλογο του βιβλίου) https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_28.html
Ο Θεός είπε στον πιστό Αβραάμ ότι αν υπήρχαν δέκα δίκαιοι στα Σόδομα, θα έσωζε ολόκληρη την πόλη χάριν αυτών των δέκα. Ωστόσο, μόνον ένας δίκαιος βρέθηκε, ο Λωτ, και αυτός ήταν ξένος! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
«Ο Λωτ,
ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος εν μέσω πολλών ανόμων, και ζούσε στα Σόδομα με την
σύζυγό του και τις δύο θυγατέρες του. Ο πιστός Αβραάμ ρώτησε τον Θεό: μή
συναπολέσης δίκαιον μετά ασεβούς και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής; (Θα
καταστρέψεις τον δίκαιο με τον ασεβή;) (Γένεση 18:23). Ο Θεός απάντησε
τότε στον πιστό Αβραάμ ότι όχι μόνο δεν θα κατέστρεφε τον δίκαιο, αλλά αν
υπήρχαν δέκα δίκαιοι σε αυτήν την πόλη, θα έσωζε ολόκληρη την πόλη χάριν αυτών
των δέκα. Ωστόσο, μόνον ένας δίκαιος άνθρωπος βρέθηκε στα Σόδομα, ο
Λωτ, και αυτός ήταν ξένος! Ακριβώς όπως πριν
από τον κατακλυσμό υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος στον κόσμο, ο Νώε,
έτσι και πριν από την καταστροφή των Σοδόμων υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος
σε αυτήν την πόλη, ο Λωτ. Ο Λωτ ήταν όμοιος με τον θείο του τον Αβραάμ σε κάθε
αρετή, κυρίως δε στην υπακοή του προς τον Θεό και στη φιλοξενία του. Οι Σοδομίτες τον μισούσαν, επειδή ήταν ξένος και ακόμη
περισσότερο, επειδή ήταν δίκαιος.
Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους προέτρεψε ο Λωτ. Αποκάλεσε αδελφούς
του τους διεφθαρμένους ανθρώπους, για να τους ηρεμήσει και να τους υπενθυμίσει
να μην διαπράξουν κακό, προκειμένου να τους σώσει. Αλλά τα αδελφικά λόγια του
τους προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη οργή. Ο Λωτ κρίθηκε άξιος να τον επισκεφτούν
οι άγγελοι του Θεού και να τον ελευθερώσουν από αυτή τη διεφθαρμένη πόλη, της
οποίας οι μεγάλες αμαρτίες έφθαναν σαν κραυγή μέχρι τον Θεό. Και οι
διεφθαρμένοι Σοδομίτες επιτέθηκαν στο σπίτι του Λωτ με πονηρό σκοπό, για να
μολύνουν την ιερότητα της φιλοξενίας.
Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους ζήτησε ο Λωτ. Αλλά γιατί να
ακούσουν οι αποκτηνωμένοι αυτοί έναν
άνθρωπο, αφού δεν φοβόταν τον Θεό; Αυτός
είναι ο λόγος που οι άγγελοι του Θεού τους τιμώρησαν με τύφλωση: τους δε άνδρας
τούς όντας επί της θύρας του οίκου επάταξαν εν αορασία από μικρού έως μεγάλου,
(Και τιμώρησαν τους ανθρώπους που ήταν στην πόρτα του σπιτιού με τύφλωση, από
μικρού εως μεγάλου (Γένεση 19:11).
Τότε οι άγγελοι οδήγησαν τον Λωτ έξω από την πόλη των αδίκων και άφησαν να
πέσει καταιγίδα από θειάφι και φωτιά πάνω στην πόλη. Έτσι, η άνομη πόλη χάθηκε,
και ο μόνος δίκαιος άνθρωπος στην πόλη σώθηκε· κρείσσων γάρ είς ή χίλιοι (Προτιμότερος
είναι ένας δίκαιος άνθρωπος από χίλιους αμαρτωλούς (Σειρ. 16: 3).
Ω Δίκαιε Θεέ, Εσύ που ουδέποτε εγκαταλείπεις τον δίκαιο άνθρωπο,
διόρθωσέ μας τις αδικίες μας και σώσε μας, Κύριε.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των
αιώνων. Αμήν.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» -Δεκέμβριος)
+++
Ομιλία για τον Αβραάμ – Αγίου Νικολάου
Βελιμίροβιτς
«Εγώ δε ειμί γη και σποδός», (Γεν. 18. 27)
Αυτά είναι τα λόγια που είπε για τον εαυτό του ο δίκαιος Αβραάμ.
Αδελφοί μου, πόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι
που καυχώνται για τις γνωριμίες τους με κοσμικούς άρχοντες και άλλους επιφανείς
του κόσμου τούτου και έχουν, γι’ αυτό τον λόγο, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους!
Ο Αβραάμ αξιώθηκε να συνομιλεί με τον Παντοδύναμο και Αιώνιο Βασιλέα,
με τον ίδιο τον Θεό. Εντούτοις, παρέμεινε απαράτρεπτος και αταλάντευτος στην
ταπείνωσή του, αποκαλώντας τον εαυτό του γη και σποδό. Ποιός ήταν αυτός ο
Αβραάμ, ο οποίος αξιώθηκε εν ζωή μιας τόσο μεγάλης ευλογίας από το Θεό και μιας
τέτοιας εξυμνήσεως, μετά το θάνατό του, από τον Παύλο (Γαλ. 3, Εβρ, 11), αλλά
και από τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό (Λουκ. 16, 22, Ιωάν. 8, 39);
Ήταν ένας χωρικός που είχε όλες τις αρετές και ζούσε σύμφωνα με το νόμο
του Θεού, ένας άνθρωπος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, ένας εραστής του δικαίου, ένας εξαιρετικά φιλόξενος και
συμπονετικός άνθρωπος, γενναίος, ευπειθής, γνήσιος και ταπεινός.
Μολαταύτα, ο Αβραάμ δοξάζεται κυρίως για την πίστη του, μια πολύ δυνατή
πίστη! Ο Αβραάμ ήταν ήδη εκατό ετών, όταν ο Θεός του είπε πως η γυναίκα του,
στείρα έως τότε, θα γεννούσε έναν γιό. Εκείνος πίστεψε το Θεό. Ακόμη και προτού
γεννήσει η Σάρα τον Ισαάκ, ο Θεός είπε στον Αβραάμ: και ποιήσω το σπέρμα σου ως
την άμμον της γης (Γεν. 13, 16). Ο Αβραάμ πίστεψε και διόλου δεν αμφέβαλε. Όταν
γεννήθηκε ο μοναδικός υιός του Αβραάμ, ο Θεός τον πρόσταξε, ως δοκιμασία, να
προσφέρει το μοναχοπαίδι του θυσία. Ο Αβραάμ ετοιμάστηκε για να το κάνει, αλλά
ο Θεός την τελευταία στιγμή τον απέτρεψε απ’ αυτή την πράξη. Πόσο πλήρης ήταν η πίστη και τελεία η υπακοή του
θαυμάσιου αυτού ανθρώπου στο Θεό! Ως αποτέλεσμα, ο Θεός τον ευλόγησε
δαψιλώς και τον έκανε ένδοξο τόσο στη γη όσο και στον ουρανό.
Αδελφοί μου, είναι μακάριοι αυτοί που, χωρίς
ενδοιασμούς, πιστεύουν στο Θεό και εκπληρώνουν τις άγιες εντολές Του. Η
ευλογία του Θεού τους συνοδεύει και στους δύο κόσμους!
Ω παντευλόγητε Δημιουργέ μας, ευλόγησε κι εμάς τους αμαρτωλούς και
συναρίθμησέ μας ανάμεσα στους εκλεκτούς Σου, οι οποίοι έχουν μερίδιο μαζί με
τον Αβραάμ στο Βασίλειό Σου».
"Κλίμαξ" ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣΠερί καταλαλιάς 1. Κανείς από όσους σκέπτονται ορθά δεν θα έχη, νομίζω, αντίρρησι ότι η καταλαλιά γεννάται από το μίσος και την μνησικακία. Γι΄αυτό και την ετοποθετήσαμε στην σειρά της μετά τους προγόνους της. Καταλαλιά σημαίνει γέννημα του μίσους, ασθένεια λεπτή, αλλά και παχειά∙ παχειά βδέλλα, κρυμμένη και αφανής, που απορροφά και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης. Σημαίνει υπόκρισις αγάπης, αιτία της ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφάνισις της αγνότητος.2. Υπάρχουν κόρες που διαπράττουν αίσχη, χωρίς να κοκκινίζουν. Υπάρχουν και άλλες οι οποίες φαίνονται ντροπαλές, και όμως διαπράττουν, κρυφά, χειρότερα αίσχη από τις προηγούμενες. Κάτι παρόμοιο παρατηρούμε και στα πάθη της ατιμίας. Τέτοιες κόρες είναι η υποκρισία, η πονηρία, η λύπη, η μνησικακία, η εσωτερική καταλαλιά της καρδιάς. Άλλη εντύπωσι δημιουργούν εξωτερικά και άλλος είναι ο στόχος τους.3. Άκουσα μερικούς να καταλαλούν και τους επέπληξα. Και για να δικαιολογηθούν οι εργάτες αυτοί του κακού μου απήντησαν ότι το έκαναν από αγάπη και ενδιαφέρον προς αυτόν που κατέκριναν. Εγώ τότε τους είπα να την αφήσουν αυτού του είδους την αγάπη, για να μη διαψευσθή εκείνος που είπε: «Τον καταλαλούντα λάθρα τον πλησίον αυτού, τούτον εξεδίωκον» (Ψαλμ. ρ΄ 5). Εάν ισχυρίζεσαι ότι αγαπάς τον άλλον, ας προσεύχεσαι μυστικά γι΄ αυτόν και ας μη τον κακολογής. Διότι αυτός ο τρόπος της αγάπης είναι ευπρόσδεκτος από τον Κύριον. 4. Επί πλέον ας μη λησμονής και τούτο, και έτσι οπωσδήποτε θα συνέλθης και θα παύσης να κρίνης αυτόν που έσφαλε: Ο Ιούδας ανήκε στην χορεία των μαθητών, ενώ ο ληστής στην χορεία των φονέων. Και είναι άξιο θαυμασμού πως μέσα σε μία στιγμή ο ένας επήρε την θέσι του άλλου!5. Όποιος θέλει να νικήση το πνεύμα της καταλαλιάς, ας επιρρίπτη την κατηγορία όχι στον άνθρωπο που αμάρτησε, αλλά στον δαίμονα που τον έσπρωξε στην αμαρτία. Διότι κανείς δεν θέλει να αμαρτήση στον Θεόν, μολονότι όλοι αυτοπροαίρετα αμαρτάνομε.6. Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετενόησε. Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον εθεωρούσε αγνό, διότι με την μετάνοιά του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.7. Αυτόν που σου κατακρίνει τον πλησίον, ποτέ μη τον σεβασθής, αλλά μάλλον να του ειπής: «Σταμάτησε, αδελφέ. Εγώ καθημερινώς σφάλλω σε χειρότερα, και πως μπορώ να κατακρίνω τον άλλον»; Έτσι θα έχης δύο οφέλη, με ένα φάρμακο θα θεραπεύσης και τον εαυτό σου και τον πλησίον.8. Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων, είναι το να μη κρίνωμε, εφ΄ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου «μη κρίνετε, και ού μη κριθήτε» (Λουκ. στ΄ 37). Όπως δεν συμβιβάζεται η φωτιά με το νερό, έτσι και η κατάκρισις με εκείνον που αγαπά την μετάνοια.9. Ακόμη και την ώρα του θανάτου του, αν ιδής κάποιον να αμαρτάνη, μήτε τότε να τον κατακρίνης. Διότι η απόφασις του Θεού είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Μερικοί έπεσαν φανερά σε μεγάλα αμαρτήματα, κρυφά όμως έπραξαν πολύ μεγαλύτερα καλά. Έτσι εξαπατήθηκαν οι φιλοκατήγοροι, και εκείνο που εκρατούσαν στα χέρια τους ήταν καπνός και όχι ήλιος.10. Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριταί των ξένων αμαρτιών. Εάν είναι αλήθεια, όπως και πράγματι είναι, ότι «έν ώ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. ζ΄ 2), τότε ας είσθε βέβαιοι, ότι για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον είτε ...ψυχικά είτε σωματικά, θα περιπέσωμε σ΄αυτά. Και δεν είναι δυνατόν να γίνη διαφορετικά.11. Όσοι είναι αυστηροί και σχολαστικοί κριταί των σφαλμάτων του άλλου, νικώνται από αυτό το πάθος, επειδή δεν απέκτησαν ακόμη για τα ιδικά τους αμαρτήματα ολοκληρωτική φροντίδα (γνώσι) και μνήμη. Διότι όποιος αφαιρέση «το περικάλυμμα της φιλαυτίας» και ιδή με ακρίβεια τα ιδικά του κακά, για τίποτε άλλο δεν θα φροντίση πλέον στην ζωή του, αναλογιζόμενος ότι ο χρόνος της ζωής του δεν του επαρκεί για να πενθήση τις ιδικές του αμαρτίες, έστω και αν θα εζούσε εκατό έτη, και αν θα έβλεπε ολόκληρο τον Ιορδάνη ποταμό να βγαίνη από τους οφθαλμούς του ως δάκρυ.12. Περιεργάσθηκα καλά την κατάστασι του πένθους και δεν ευρήκα σ΄ αυτήν ίχνος καταλαλιάς ή κατακρίσεως.13. Οι δαίμονες μας σπρώχνουν πιεστικά ή στο να αμαρτήσωμε ή, αν δεν αμαρτήσωμε, στο να κατακρίνωμε όσους αμάρτησαν, ώστε με το δεύτερο να μολύνουν οι κακούργοι το πρώτο. Ας γνωρίζης ότι γνώρισμα των μνησικάκων και φθονερών ανθρώπων είναι και τούτο: Τις διδασκαλίες, τα πράγματα ή τα κατορθώματα του άλλου τα κατηγορούν και τα διαβάλλουν με ευχαρίστησι και ευκολία, (νικημένοι και) καταποντισμένοι άθλια από το πνεύμα του μίσους.14. Είδα μερικούς οι οποίοι μυστικά και κρυφά διαπράττουν σοβαρώτατα αμαρτήματα, και στηριζόμενοι στην υποκριτική καθαρότητά τους, επιτιμούν με αυστηρότητα αυτούς που υποπίπτουν σε μερικά μικρά σφάλματα, τα οποία και φανερώνουν.15. Η κρίσις είναι αναιδής αρπαγή του δικαιώματος του Θεού, ενώ η κατάκρισις όλεθρος της ψυχής αυτού ο οποίος κατακρίνει.16. Όπως η «οίησις» και χωρίς να υπάρχη άλλο πάθος, μπορεί να καταστρέψη τον άνθρωπο, έτσι και η κατάκρισις, εάν και μόνη υπάρχη μέσα μας, μπορεί να μας καταστρέψη ολοσχερώς, αφού άλλωστε και ο Φαρισαίος εκείνος της παραβολής εξ αιτίας αυτής κατεδικάσθη.17. Ο καλός «ραγολόγος» τρώγει τις ώριμες ρώγες των σταφυλιών και δεν πειράζει καθόλου τις άγουρες. Παρόμοια ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια, ενώ ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες. Γι΄ αυτόν μάλιστα έχει λεχθή: «Εξηρεύνησαν ανομίαν, εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις» (Ψαλμ. ξγ΄ 7).18. Μη κατακρίνης και όταν ακόμη βλέπης κάτι με τους ίδιους τους οφθαλμούς σου, διότι και αυτοί πολλές φορές εξαπατώνται.Βαθμίς δεκάτη! Όποιος την κατέκτησε είναι εργάτης της αγάπης ή του πένθους. από το βιβλίο "Κλίμαξ"Ι.Μ.Παρακλήτου πηγή:εδώhttps://imverias.blogspot.com/2012/10/blog-post_12.html
Υλικά 1/2 κούπα ελαιόλαδο 1 μέγαλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 σκελίδα σκόρδο 1 κουτί μανιτάρια κονσέρβα περασμένα από το μούλτι να γίνουν κιμάς 1/2 ποτήρι του κρασιού κόκκινο κρασί αλάτι,πιπέρι,κύμινο 1 ντοματάκι κον κασέ 1 κουταλιά πελτέ ντομάτας
1 πακέτο μακαρόνια της αρεσκείας μας βρασμένα!!
Εκτέλεση Ρίχνουμε στο ζεστό λάδι το κρεμμύδι και το σκόρδο να σοταριστούν. Προσθέτουμε τα αλεσμένα μανιτάρια και σοτάρουμε για λίγο. Σβήνουμε με το κρασί. Προσθέτουμε τα μπαχαρικά το κον-κασέ και τον πελτέ. Σκεπάζουμε και αφήνουμε τη σάλτσα μας να σιγοβράζει μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά της και να μείνει μόνο με το λάδι.
Βάζουμε σε πιατέλα τα μακαρόνια,μας απλώνουμε μπόλικη σάλτσα και πασπαλίζουμε με φυτικό τυρί. Με τον συγκεκριμένο κιμά μπορούμε να φτιάξουμε και πολλά άλλα νηστίσιμα φαγητά!!
Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Gogo Samiou ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ-ΗΔΕΣ
Το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου
Γιά το μεγαλείο του Βαπτιστού δεν χρειάζεται να πούμε πολλά· μιλά το τέμπλο κάθε Ορθόδοξου ναού – στα δεξιά της εικόνας του Δεσπότου βρίσκεται πάντοτε η εικόνα του – και ο έπαινος του Κυρίου για εκείνον, ο έπαινος του καρδιογνώστου Θεού (βλ. Ματθ. ια´ [11] 7-15, Λουκ. ζ´ 24-30). Εμείς απλώς στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να υποψιασθούμε κάτι από το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του.
Ο Τίμιος Πρόδρομος από παιδί έζησε στην έρημο ζωή άκρας ασκήσεως και πλούτιζε συνεχώς σε Πνεύμα Άγιον. «Τό παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ήν εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού πρός τον Ισραήλ», σημειώνει η Αγία Γραφή (Λουκ. α´ 80). Έζησε με μοναδική ακρίβεια τη ζωή της παρθενίας, τη ζωή της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στο Θεό, η οποία ήταν σχεδόν τελείως άγνωστη στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.
Αργότερα, στα τριάντα του περίπου χρόνια, βγήκε να κηρύξει μετάνοια και να ετοιμάσει τον Ισραήλ για την υποδοχή του Μεσσία, όχι από μόνος του αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως: «εγένετο ρήμα Θεού επί Ιωάννην… και ήλθεν… κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας» (Λουκ. γ´ 2-3). Ήταν δηλαδή θεόκλητος.
Γνώριζε ακόμη ότι η δράση του ήταν προφητευμένη στην Παλαιά Διαθήκη, πράγμα που δεν ανέφερε ποτέ παρά μόνο όταν το επέβαλε η ανάγκη. Τον ρώτησαν οι απεσταλμένοι της θρησκευτικής ηγεσίας του Ισραήλ: «Ποιός είσαι εσύ; ο Χριστός;». «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός», απάντησε. «Τί λοιπόν; Ο Ηλίας είσαι εσύ;». «Δέν είμαι». «Ο προφήτης που προανήγγειλε ο Μωυσής;». «Όχι». «Ποιός είσαι τέλος πάντων; για να δώσουμε απάντηση σ᾿ αυτούς που μας έστειλαν». «Εγώ “φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου”, καθώς είπεν Ησαΐας ο προφήτης» (βλ. Ιω. α´ 19-23).
Τό κήρυγμά του και η όλη προσωπικότητά του είχε απήχηση όσο κανενός άλλου προφήτη: «Εξεπορεύετο πρός αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος του Ιορδάνου», «καί εβαπτίζοντο πάντες εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ᾿ αυτού εξομολογούμενοι τάς αμαρτίας αυτών» (Ματθ. γ´ 5, Μάρκ. α´ 5). Πήγαιναν σ᾿ αυτόν οι Ιεροσολυμίτες και όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και των περιχώρων του Ιορδάνη! Δεν ήταν ότι εντυπωσίαζε και σαγήνευε. Το κήρυγμά του ήταν αυστηρό, καλούσε σε μετάνοια, υπενθύμιζε την κρίση του Θεού: «ήδη και η αξίνη πρός την ρίζαν των δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται»· τώρα μάλιστα και το τσεκούρι της θείας κρίσεως βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δένδρων. Κάθε δένδρο λοιπόν που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται από τη ρίζα και ρίχνεται στη φωτιά (Ματθ. γ´ 10). Αλλά ακριβώς επειδή ο λόγος και το παράδειγμά του ήταν γεμάτα από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν απωθούσε ούτε προκαλούσε αντιδράσεις. Αντίθετα συγκλόνιζε τις καρδιές και προκαλούσε ριζική αλλαγή ζωής· δέχονταν να βαπτισθούν – «πάντες», ακόμη και «οι τελώναι και αι πόρναι», οι πιό διαβεβλημένοι άνθρωποι (βλ. Ματθ. κα´ [21] 32) – εξομολογούμενοι δημοσίως τις αμαρτίες τους!
Τόν παραδέχονταν ως αυθεντικό καθοδηγό της ζωής τους: «Τί ούν ποιήσομεν;». Θέλουμε ν᾿ αλλάξουμε ζωή. Τι πρέπει να κάνουμε; ρωτούσαν οι όχλοι τον Ιωάννη, παρά το νεαρό της ηλικίας του· όχι μόνο ευσεβείς αλλά και αμαρτωλοί: τελώνες και στρατιωτικοί (βλ. Λουκ. γ´ 10-14).
Τό ακόμη θαυμαστότερο είναι ότι ο Τίμιος Πρόδρομος είχε τέτοιο κύρος, ενώ δεν έκανε κανένα θαύμα (βλ. Ιω. ι´ 41)· τόσο μεγάλο κύρος, ώστε όλοι είχαν λογισμό: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός», ο Μεσσίας που περιμέναμε αιώνες; (Λουκ. γ´ 15).
Άς αναλογισθούμε όλα τα παραπάνω: ζωή πολύ διαφορετική από τη ζωή των πολλών, σχεδόν όλων· ζωή ανώτερη, ισάγγελη· πνευματικές επιδόσεις ασυνήθιστα υψηλές· προφητική κλήση και αποστολή σε νεαρή ηλικία· καταπληκτική επιτυχία στο ιεραποστολικό έργο, μαζικές και συγκλονιστικές μεταστροφές· κύρος τόσο μεγάλο, ώστε να αναρωτιούνται, μήπως είναι ο Χριστός; Η Παλαιστίνη σείσθηκε από το κήρυγμα και την παρουσία του, ένας ολόκληρος λαός κρεμόταν από το στόμα του νεαρού λιπόσαρκου Ιωάννη· κι εκείνος; ανέγγιχτος από την υπερηφάνεια. Δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του από όλη εκείνη τη δόξα. Είπε: «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός. Έρχεται μετά από εμένα, και δεν είμαι άξιος εγώ να λύσω ούτε τα κορδόνια από τα υποδήματά του» (Λουκ. γ´ 16).
Καί όταν, ενώ μεσουρανούσε, άρχισε να τον επισκιάζει ο Μεσσίας με τη δράση Του, και παραπονέθηκαν γι᾿ αυτό στον Πρόδρομο οι μαθητές του, εκείνος τους είπε: «Κανείς δεν έχει τίποτε από τον εαυτό του. Όλα είναι του Θεού. Εσείς οι ίδιοι μαρτυρείτε πως είπα ότι δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλά πρόδρομός Του. Γι᾿ αυτό εργάσθηκα, για να οδηγήσω τις ψυχές στο Νυμφίο Χριστό. Και όχι απλώς δεν ζηλεύω ή δεν ενοχλούμαι που ελαττώνεται η φήμη μου, αλλά “χαρά χαίρω”, χαίρομαι με πολύ μεγάλη χαρά· “αύτη ούν η χαρά η εμή πεπλήρωται”· αυτή λοιπόν η χαρά μου είναι τέλεια. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που το αποδέχομαι ολόψυχα: Εκείνος να αυξάνει σε επιρροή και δόξα, κι εγώ να μικραίνω» (βλ. Ιω. γ´ 26-30).
Ο Τίμιος Πρόδρομος, μέγας και στην ταπεινοφροσύνη, προκαλεί τον ευλαβή θαυμασμό μας. Μπορεί όμως να γίνει και βοηθός, πρεσβευτής μας, αν τον επικαλούμαστε, ώστε να καλλιεργούμε τέτοιο φρόνημα στις δικές μας ασήμαντες – σε σύγκριση με τις δικές του – επιδόσεις και επιτυχίες.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αν νιώθεις ότι δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει…
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
