Σχόλιο ΣΝΠ: "Δεν είναι μόνο ο ορυκτός πλούτος και η γεωστρατηγική θέση...Το έθνος μας έγινε εργαλείο από τον Κύριό μας για να διαδοθεί το Ευαγγέλιο στα έθνη. Είναι ο φάρος της Ορθοδοξίας και γι' αυτόν τον λόγο ανέκαθεν ήταν στο στόχαστρο των ενάντιων δυνάμεων. Εσωτερικών και εξωτερικών!"
…Η θέση του Κοσμά Φλαμιάτου (+1852) είναι απόλυτα σαφής:«Έχομεν πάμπολλα σημεία και δείγματα εναργή, ότι το Ελληνικόν Έθνος, υπέρ πάντα τα άλλα, προώρισεν ο Θεός απ’ αιώνας ως άγιον καί περιούσιον καί εκλεκτόν εαυτού λαόν». Η εκλογή του Ελληνισμού, πού συνδέεται καί στον Φλαμιάτο με μια ισχυρή διάθεση «αντί σιωνισμού" (όχι: αντισημιτισμού), είναι κατ' αυτόν ορατή σ' όλη την ιστορική του πορεία. Ο Ελληνισμός προετοιμάσθηκε με «την κοσμικήν γνώσιν και την έξω παιδείαν» για την αποδοχή του Ευαγγελίου, ενώ η γλώσσα του έγινε μέσο εξαπλώσεως του Ευαγγελίου καί της Θεολογίας...
Ο Φλαμιάτος δεν δέχεται όμως κάποια «μεροληπτική» εκλογή εκ μέρους του Θεού, αλλά την χαρίτωση του Ελληνικού Έθνους λόγω της αφοσιώσεώς του στην υπόθεση του Χριστιανισμού. Είναι και αυτός εκφραστής της «θεοκρατικής αποστολής» του Ελληνισμού, μη αποφεύγοντας την παραδοχή κάποιας «υπεροχής» του, πού δεν οδηγεί όμως σε κάποιο νοσηρό φυλετισμό, αλλά στην αναγνώριση και συνεχή υπόμνηση του χρέους και της ευθύνης του Ελληνισμού απέναντι στην υπόλοιπη ανθρωπότητα και την ιστορία. «Το ελληνικόν Γένος(!), ως ευγενέστερον καί συνετώτερον όλων των άλλων εθνών, έδειξεν εν έργω καίιλόγω περισσοτέραν αποδοχήν, αφοσίωσιν και ζήλον υπέρ της χάριτος του Ευαγγελίου και εις αυτό υπέρ πάντα τα άλλα χριστιανικά γένη διετηρήθη η καθαρότης και ο αγιασμός της πίστεως, αφ' ου προέρχεται και πηγάζει ο ουράνιος φωτισμός».
Ο Ελληνισμός -πού ως «Γένος» εδώ γίνεται δεκτός με την ευρύτερη εκδοχή του- διατήρησε την Ορθοδοξία, και σ' αυτό εντοπίζεται η υψηλή του αποστολή. Έτσι εξηγείται, κατά τον Φλαμιάτο, και ο μεγάλος πόλεμος των δυνάμεων του σκότους εναντίον του, οι τόσοι πειρασμοί του στην ιστορία και κυρίως η οθωμανική κυριαρχία. Αλλά και μετά τη μερική απελευθέρωση του, από τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε ο πόλεμος της διπλωματίας «ίνα φέρει την εκ της πίστεως αποστασίαν και δι’ αυτής τον γενικόν όλεθρον τούτου του πολυπαθούς έθνους». Διαβλέποντας δε παντού πνευματικά κίνητρα, δέχεται τα σχεδιαζόμενα έναντι του Ελληνικού Έθνους από την διεινή διπλωματία ως προσπάθεια ματαιώσεως της ιστορικής αποστολής του… [Δηλαδή μέσω της διπλωματίας επιδιώκονταν ανέκαθεν η ανακοπή της ιστορικής αποστολής του έθνους μας στο να διαδώσει με την Χάρη του Θεού το φως σε όλα τα έθνη.]
Πηγή , Απόσπασμα από το βιβλίο «Ελληνισμός μετέωρος» του π. Γεωργίου Μεταλληνού, yiorgosthalassis.blogspot.com
