Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«…μή μεριμνάτε…». ( Ματθ. 6, 25)
Η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου μας, αγαπητοί αδελφοί, είναι σε όλους μας γνωστό, ότι ένα κυρίως στόχο ηθικό έχει: να μας λυτρώσει με τη διδασκαλία του Χριστού μας από το κακό εκείνο, που τρώγει τα σωθικά του ανθρώπου, και που ονομάζεται άγχος. Επειδή όμως το ολέθριο αυτό κακό δεν χτυπά μόνο τους μεγαλύτερους στην ηλικία, αλλά δυστυχώς ανάμεσα στα πολλά θύματά του είναι και οι νέοι μας, γι’ αυτό ως θέμα του σημερινού μας κηρύγματος θα ορίσουμε το άγχος και οι νέοι.
Δέν χρειάζεται δε να αφιερώσουμε σκέψεις πολλές πιέζοντας το νού μας για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι η μάστιγα αυτή της εποχής μας πέφτει αλύπητα και επάνω στη ψυχή των νέων μας. Δεν είναι μόνο η θλιβερή είδηση, που μας έρχεται από τον ιατρικό κόσμο, ότι στην μεγάλη της εποχής μας κατανάλωση ηρεμιστικών και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σημαντικό μερίδιο έχουν και νέοι άνθρωποι. Είναι προπάντων ό,τι παρατηρούμε να συμβαίνει στη ζωή των σύγχρονων νέων. Αυτό δε που συμβαίνει, φαίνεται ότι προέρχεται από τις δυσχερείς οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί στις ημέρες μας, και οι οποίες κατά κάποιον τρόπο σκοτεινιάζουν θλιβερά τον ορίζοντα της ζωής των περισσότερων νέων ανθρώπων.
Άς δούμε προσεκτικά και με αγάπη αυτές τις συνθήκες, που αποτελούν το πλαίσιο της ζωής των περισσότερων νέων μας, και οι οποίες δεν είναι τόσο αισιόδοξες εκ πρώτης όψεως. Οι ίδιοι οι νέοι εξομολογούνται τα εξής για τη ζωή τους. Άς τους ακούσουμε: «Η ανεργία, το αβέβαιο μέλλον, η δύσκολη οικονομική κατάσταση και οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει μία οικογένεια, είναι οι κύριοι λόγοι ανησυχίας που διαποτίζουν τους νέους με άγχος και τους φέρνουν στα πρόθυρα μίας κρίσης πανικού». Το άγχος θα μπορούσε να θεωρηθεί η σύγχρονη νόσος. «Οι έντονοι ρυθμοί ζωής, η ταχύτητα και η έλλειψη χρόνου, δημιουργούν πίεση και στρές σε νέους και έφηβους, αιτίες που γεννούν την κρίση άγχους ή αλλιώς κρίση πανικού».
Μάλιστα! έτσι εκφράζεται, με τέτοια απαισιοδοξία, ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας μας. Δεύτερον όμως, για μάς, που προσπαθούμε να κρίνουμε τα διάφορα γεγονότα με «νούν Χριστού» (Α΄ Κορ. 2, 16) το σπουδαιότερο, αιτία σοβαρή του κακού, που εξετάζουμε, είναι ο σατανικός αγώνας μερικών «πρωταγωνιστών» της σημερινής κοινωνίας, ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, οι οποίοι κατάφεραν να αποκόψουν μεγάλο μέρος της νεολαίας μας από τις πηγές τις καθαρές και ζωογόνες του Γένους μας. Οι άνθρωποι αυτοί, είτε λέγονται συγγραφείς ή καλλιτέχνες, έστρεψαν αποκλειστικά το ενδιαφέρον και την προσοχή των νέων μας μόνο στην ύλη, στις ηδονές και τις υλικές απολαύσεις. Με ένα λόγο στέρησαν τη νεολαία μας από τη θέαση, το όραμα του ουρανού. Επανέφεραν το δόγμα των παλαιών και των νεοτέρων υλιστών σε όλη την τραγική μεγαλοπρέπεια του «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γάρ αποθνήσκομεν». (Α΄ Κορ. 15, 32). Πότισαν την σαν διψασμένη γή ψυχή των νέων μας με απολύτως υλιστικές ιδέες. Με ιδέες τελείως ανθρωποκεντρικές, κατ’ ουσίαν αθεϊστικές, απάνθρωπες. Οπότε οι άνθρωποι αυτοί, χρησιμοποιώντας όλα τα τεχνολογικά μέσα της εποχής μας, μετέβαλαν κυριολεκτικά σε φτερό στο άνεμο της παραμικρής δυσκολίας, κάθε νέο.
Ερωτούμε στο σημείο αυτό του λόγου μας: Μόνο στη ζωή των σημερινών νέων παρουσιάσθηκαν οι δυσκολίες που λέγονται ανεργία, φτώχεια, αρρώστιες, κοινωνική περιφρόνηση, θάνατος και άλλες παρόμοιες αντιπαθείς αντιξοότητες; Όλα αυτά ανέκαθεν δεν εμφανίζονταν στις κοινωνίες των ανθρώπων και στη ζωή των νέων; Γιατί, λοιπόν, δεν απειλούσε τη ζωή των παιδιών σε τέτοιο βαθμό ο βραχνάς του άγχους; Γιατί στην εποχή μας με τόσες διευκολύνσεις, που προσφέρει η Επιστήμη και κυρίως σε επίπεδο πρακτικό η ανεπτυγμένη Τεχνολογία, να πιέζει τη νεανική ψυχή τόσο το άγχος και η αγωνία, σε μερικές περιπτώσεις μέχρι θανάτου; Γιατί η ηθική, η ψυχική αντίσταση των νέων στις δυσχέρειες του βίου να εμφανίζεται τόσο μειωμένη; Γιατί τόση αδυναμία ψυχική μέσα σε σώματα ακμαία και ρωμαλέα;
Διότι τα παιδιά και οι νέοι μας, ενώ οπλίζονται με τόσες γνώσεις και τεχνολογικά αγαθά, η ψυχή, το πνεύμα τους έμειναν γυμνά από τον οπλισμό τον ψυχικό και πνευματικό του Χριστού. Ούτε στα σπίτια τους οι περισσότεροι, ούτε στα φροντιστήρια και τα διάφορα σχολεία τους διδάχθηκαν του Χριστού και του Ευαγγελίου Του την φιλοσοφία για τη ζωή, το νόημα της ζωής, το νόημα και τη σημασία των δυσκολιών και του πόνου. Προπάντων τη βαθειά σημασία και την αξία, μάλιστα, του πόνου στη ζωή του χριστιανού. Ουδέποτε άκουσαν το λόγο του Χριστού «εν τώ κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον…». (Ιωάν. 16, 33). Έμαθαν πολλά σε σχολεία και πανεπιστήμια, ποτέ όμως το τι θα συναντήσουν στο πέλαγος της ζωής και προπάντων πως να το αντιμετωπίσουν, ώστε να μη κυριευθούν από τη ζάλη της τρικυμίας και πέσουν και πνιγούν. Ποτέ δεν άκουσαν οι νέοι μας ούτε από γονείς, ούτε από διδασκάλους τα παρήγορα εκείνα και σοφά λόγια «πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις…». (Ιακώβου 1, 2). Ότι πρέπει να αγαπήσουν την υπομονή, ότι «η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα…». (Ρώμ. 5, 3.4).
Ιδού, αγαπητοί αδελφοί, η θεραπεία του άγχους του πικρού και θανατηφόρου των νέων μας. Μόνο ο Ιησούς Χριστός και η αγία πίστη Του, όταν κυριαρχήσουν στην καρδιά και το πνεύμα του νέου θα αντιμετωπισθεί όπως πρέπει. Μόνο Εκείνος θα μας συνδράμει Που είπε σήμερα σε όλους μας, νέους και πρεσβυτέρους: «Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε». Αμήν
