Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«…καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῆ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν»( Ματθ. 8, 34)
Τό πιό θλιβερό σημεῖο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀπό τήν σύντομη περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀκούσαμε σήμερα, εἶναι ὅ,τι πληροφορούμαστε ἀπό τόν στίχο, πού ἀναφέραμε στήν ἀρχή τοῦ κηρύγματός μας. Εἰλικρινά δέν θλιβόμαστε τόσο γιά τούς δυστυχεῖς δαιμονιζομένους, ἀφοῦ τούς θεράπευσε μέ τόση εὐκολία ὁ Κύριός μας, ὅσο γιά τούς συμπατριῶτες των, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά Τόν παρακαλέσουν νά σηκωθεῖ καί νά φύγει ἀπό τά μέρη τους. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Ὁποῖος ἔκλινε οὐρανούς καί κατέβηκε κάτω στή γῆ γιά νά «λύση τά ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α΄ Ἰωάν. 3, 8) καί λυτρώσει ἀπό τά δεσμά του τό πιό ἀγαπημένο πλάσμα Του, ἦταν γιά τούς Γαδαρηνούς πρόσωπο ἀνεπιθύμητο… Εἶναι, λοιπόν, ἤ δέν εἶναι γεγονός θλιβερό ὅ,τι μᾶς πληροφόρησε ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, καθώς μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἴδια θλιβερή διαπίστωση τοῦ ἄλλου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: «εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον». (Ἰωάν. 1, 11).
Ἀλλά ὄχι λιγότερη θλίψη δέν φέρει στή ψυχή μας αὐτό πού συμβαίνει μέ ἀρκετούς νέους τῆς ἐποχῆς μας: δηλαδή μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς των νά διώχνουν τόν Χριστό ἀπό τή ζωή τους. Νά χτυποῦν οἱ καμπάνες τῶν ναῶν τό πρωί καλώντας τούς χριστιανούς στή Λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἴδια ὥρα, χαράματα, ἀρκετοί νέοι νά ἐπιστρέφουν στά σπίτια τους; Κουρασμένοι, μέ ἄσχημη διάθεση, μέ βαρύ τό κεφάλι ἀπό τή μέθη καί τήν ὁλονύκτια κραιπάλη πηγαίνουν νά ξεκουραστοῦν στό πατρικό σπίτι. Ἀφοῦ πρόσφεραν ἄφθονες σπονδές ἀπερίσκεπτα στό βωμό τῆς ἀφροσύνης δέν ἔχουν καμία διάθεση, οὔτε καί τήν ἐλάχιστη σωματική δύναμη γιά τό Ναό τοῦ Θεοῦ. Οἱ δυνάμεις τοῦ νοῦ, τά πλούτη τῆς καρδιᾶς δαπανήθηκαν σπάταλα στήν ὁλονύκτια διασκέδαση, ποῦ δυνάμεις τώρα γιά τό Χριστό..
Καί σέ μερικές περιπτώσεις τά νεανικά σφάλματα εἶναι ἀκόμη πιό τραγικά. Ἰδίως ὅπου ἡ ἐλευθεριότητα ξεπερνᾶ κάθε ὅριο καί ταυτίζεται μέ τήν ξέφρενη φιληδονία, τότε ἐμφανίζονται τά θανατηφόρα ναρκωτικά καί ἡ κάθε εἴδους ἠθική παραφροσύνη καί ἐξαλλοσύνη, ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ὁ Ἀπόστολος χαρακτηρίζει «αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν». (Ἐφεσίους 5, 12).
Καί πιθανόν ἀκούγοντας κάποιος αὐτήν τή διδασκαλία, νά διαμαρτυρηθεῖ λέγοντας, ὅτι δέν μποροῦμε, εἶναι ἄδικο, νά τοποθετοῦμε στό ἴδιο ἐπίπεδο τούς ἄτακτους νέους μας μέ τούς κατοίκους τῶν Γεργεσηνῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπαίτησαν νά φύγει ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τά μέρη τους. Οἱ τελευταῖοι ἐνήργησαν σκόπιμα, ἐνῶ οἱ νέοι μας πού ἀδιαφοροῦν γιά τόν ἐκκλησιασμό διασκεδάζοντας μέχρι πρωίας ἐνεργοῦν ἀπερίσκεπτα, ἁπλά μέ ἐπιπολαιότητα. Ἴσως ἐν μέρει νά ἔχουν δίκιο, ὅσοι προβάλλουν τέτοιες ἐνστάσεις. Ὅμως ἕνα εἶναι τό ἀποτέλεσμα: Ὅτι καί οἱ μέν καί οἱ δέ στρέφουν μέ ἀδιαφορία τά νῶτα τους στό Χριστό. Καί ἀσφαλῶς οἱ Γεργεσηνοί τοῦ Εὐαγγελίου μας θά ἔχουν μεγαλύτερο κρίμα, διότι μεγάλοι στήν ἡλικία διέπραξαν τέτοια ἀχάριστη πράξη, ἐνῶ οἱ νέοι ἔχουν τό ἐλαφρυντικό τῆς ἡλικίας των. Καί μακάρι σάν τόν Ψαλμωδό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σέ μία στιγμή νηφαλιότητας νά ἐπαναλαμβάνουν πρός τόν Πανάγαθο: «ἁμαρτίας νεότητός μου καί ἀγνοίας μου μή μνησθῆς». (Ψαλμ. 24,7). Καί μακάρι στό σπίτι τους νά τούς περιμένουν γονεῖς εὐσεβεῖς, ὅπως ἦταν ἐκεῖνος ὁ πολυάθλος Ἰώβ, ὁ ὁποῖος στενοχωρεῖτο ἀφάνταστα γιά τά γλέντια τῶν παιδιῶν του καί πρός χάριν των κατέφευγε στό Θεό ζητώντας μέ θυσίες ἐξιλαστικές τή συγγνώμη τοῦ Ὑψίστου στά παραστρατήματα τῶν παιδιῶν του. Εἶναι πολύ ἐνδιαφέρουσα ἡ σχετική περικοπή ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ, ὅπου ἡ φροντίδα τοῦ δικαίου γιά τά παιδιά του, τούς ἑπτά γιούς καί τίς τρεῖς κόρες, ὅταν μακριά του διασκέδαζαν ξεχνώντας τό Θεό. Ἄς τήν ἀκούσουμε: «οἱ γιοί του, λοιπόν, (ἑπτά τόν ἀριθμόν) ὅλοι μαζί πήγαιναν καί ἔπιναν κάθε μέρα. Μάλιστα μαζί τους ἔπαιρναν καί τίς τρεῖς ἀδελφές των στά φαγοπότια τους. Καί ὅταν τελείωναν τά τραπέζια ὁ Ἰώβ ἔστελνε ἀνθρώπους του καί τούς μάζευε καί τό πρωί προσέφερε θυσίες στό Θεό μία γιά τόν καθένα τους καί μάλιστα καί ἕνα ὁλόκληρο μοσχάρι ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τους… ἔλεγε ὁ εὐλογημένος Ἰώβ: μήπως τά παιδιά μου λησμόνησαν, περιφρόνησαν τό Θεό…». (Ἰώβ 1, 4-5)
Εἶναι, λοιπόν, γεγονός διόλου εὐχάριστο, ὅτι μέρος τῆς νεότητας ὄχι εὐκαταφρόνητο μιμεῖται αὐτούς, πού ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο, οἱ ὁποῖοι μέ πρωτοφανῆ ἀπερισκεψία ἔδιωξαν ἀπό κοντά τους τό Χριστό. Τονίζουμε τό ἀπερισκεψία, διότι κάτι τέτοιο συμβαίνει καί μέ τήν νεότητα. Οἱ κάτοικοι τῶν Γεργεσηνῶν νόμισαν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν περιοχή τους θά ἀπέβαινε εἰς βάρος τῶν συμφερόντων τους. Ἐννοεῖται τῶν ὑλικῶν συμφερόντων τους. Ἄν καί Ἑβραῖοι ἔτρεφαν κοπάδια ἀπό χοίρους, τήν τροφή τῶν ὁποίων ἀπαγόρευε ὁ Νόμος τότε τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. ΄Ἔτσι τό πνίξιμο τό ξαφνικό τῶν κοπαδιῶν τους στή λίμνη τό ἑρμήνευσαν ὡς τιμωρία γιά τήν παράνομη κτηνοτροφία τους. Μέ τή λογική τους δέ συμπέραναν ὅτι τούς περίμεναν καί ἄλλες τιμωρίες καί ἄλλες ζημιές στήν οἰκονομική τους ζωή. Γι’ αὐτό καί τόν παρεκάλεσαν νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό κοντά τους.
Αὐτή δυστυχῶς ἡ λογική ὁδηγεῖ καί ἀρκετούς νέους μακριά ἀπό τό Χριστό. Νομίζουν ὅτι θά χάσουν ἀπό τίς χαρές τῆς ζωῆς ἄν μείνουν κοντά Του καί στήν Ἐκκλησία Του. Τί κρίμα! Ἀλλά ποῦ θά βροῦν τή χαρά, τή ζωή, τήν εὐτυχία, μακριά ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς, πού εἶναι ὁ Χριστός μας; Ἵλεως ἡμίν, Κύριε! Ἀμήν
+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
