Διαβάστε παρακάτω θαυμαστὰ σημεῖα τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου καὶ δεῖτε ἀποκλειστικὲς φωτογραφίες τοῦ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Πάτμου…
Ἡ κοίμηση τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου καὶ σημεῖα τῆς ἁγιότητός του
Ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ» τοῦ Ἀρχιμ. Παύλου Νικηταρᾶ.
Σ' ὅλη του τὴ ζωὴ ἐβασανίζετο ἀπὸ ἀρρώστιες, ἦταν εὐαίσθητος στὰ κρυολογήματα καὶ κάθε χρόνο τὸν ἐπισκέπτετο ἡ γρίππη... Τέλη Μαρτίου 1970 προσεβλήθηκε ἀπὸ πνευμονία· ἦταν Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ μὲ δυσκολία δέχθηκε νὰ πάρη λίγο γάλα. Ἔδωσε σὲ ὅλους τὶς συμβουλὲς ποὺ ὁ καθένας εἶχε ἀνάγκη. Εἶχε τὸ προορατικὸ χάρισμα. Στὴν προσπάθεια τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν νὰ τὸν κρατήσουν μὲ ὀροὺς λίγες μέρες στὴν ζωή, παρακαλοῦσε κι ἔλεγε: ἀφῆστε με καλά μου παιδιὰ νὰ φύγω, ἦρθε ἡ ὥρα μου. Γιατί, Γέροντα, τούλεγα, δὲν μένεις μαζί μας τοῦτο τὸ Πάσχα; Δίσταζε νὰ μοῦ ἀπάντηση, καὶ δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ τὸν παρεκάλεσα νὰ μοῦ πῆ πῶς ξέρει ὅτι θὰ φύγη σύντομα κι ἐκεῖνος μὲ δυσκολία μοῦ ἀπεκάλυψε: εὐλογημένε Παῦλε, εἶδα τὴν Παναγία καὶ τὸν Θεολόγο πρὸ ὀλίγου καὶ τοὺς παρεκάλεσα νὰ μείνω κοντὰ στὰ παιδιά μου κι αὐτὸ τὸ Πάσχα, ἀλλά μοῦ εἶπαν: «Δὲν γίνεται ἄλλο, ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις, Πάσχα θὰ κάμης στοὺς Οὐρανοὺς μαζί μας» κι αὐτὸ τὸ λέγω σὰν ἐξομολόγηση, ἐπειδὴ μὲ βιάζεις, μὴ τὸ εἰπεῖς σὲ ἄλλους.
Κι ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ματαιότητος, ἀφοῦ ἔδωσε τὴν ζωήν του γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ ἐργάσθηκε σὰν καλὸς ἐργάτης στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἀρίστευσε στὶς ἐξετάσεις του στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀσκήσεων, ἀφοῦ ὑπηρέτησε καὶ Ἐκκλησία καὶ Πατρίδα σὰν καλὸς χριστιανὸς καὶ ἀκέραιος Ἕλληνας. Κοιμήθηκε στὶς 16 Ἀπριλίου 1970 σὲ πλήρη...
Δεῖτε ἀποκλειστικὲς φωτογραφίες τοῦ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ, τῶν ἁγιογραφιῶν καὶ τοῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἀμφιλοχίου ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Πάτμου…διαύγεια τῶν αἰσθήσεών του. Τὸ λείψανό του πῆρε μορφὴ οὐράνια, ὄψι χαρούμενη κι εἰρηνική, ἀπέραντη γαλήνη βασίλευε στὸ ἀσκητικό του πρόσωπο, πράγματι ἁγιασμένου ἀνθρώπου ἔκφραση, ποὺ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω....
Ἀξίζει νὰ προσθέσω ἕνα γεγονὸς ποὺ δείχνει πὼς ἐδέχετο μυστικὲς κλήσεις γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἄλλων καὶ ποὺ θυμίζει τὸν μεγάλο Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν ποὺ ἤκουσε τὴν φωνὴν τοῦ Μακεδόνος «διαβᾶς βοήθησον ἠμίν». Ὁ ἀείμνηστος γέροντας ἐνῶ εὐρίσκετο στὸ κελλί του στὴν Μονὴ τῆς Πάτμου, ἀκούει κάποια Ἑλένη ἀπὸ τὴν Ἰκαρία νὰ τὸν καλεῖ νὰ σπεύση νὰ τὴν σώση. Δὲν χάνει καιρό, κατεβαίνει στὸ λιμάνι τοῦ νησιοῦ καὶ ὡς ἐκ θαύματος εὑρίσκει ἱστιοφόρο ποὺ ἔφευγε γιὰ τὴν Ἰκαρία. Θαλασσοδαρμένος φθάνει στὸν προορισμό του καὶ ἀμέσως ἐρωτᾶ ἂν ὑπάρχει κάποια Ἑλένη χήρα καὶ πληροφορεῖται ὅτι πρὸ ἥμερων ἔχασε τὸν ἄνδρα της· ἀμέσως ρώτησε νὰ μάθη τὸν δρόμον ποὺ ὠδηγοῦσε στὸ σπίτι τῆς χήρας γυναικός. Δὲν ἐζήτησε νὰ ἀνάπαυση τὸ κουρασμένο σαρκίο του, ἀλλὰ σπεύδει χωρὶς καθυστέρηση, ἡ φωνὴ τῆς Ἑλένης τὸν ἐνοχλεῖ. Ἐκεῖ ποὺ βάδιζε βλέπει μία ἔξαλλη γυναίκα νὰ τρέχη ἀπελπισμένη, τὴν φωνάζει μὲ τὸ ὄνομά της καὶ λέγει: «Ἑλένη ποὺ πηγαίνεις, γιὰ σένα ἦλθα». Καὶ ἡ πονεμένη γυναίκα συνέρχεται, βλέπει τὸν πνευματικό, σκέπτεται αὐτὸ ποὺ θὰ ἔκαμνε καὶ ἐξομολογεῖται ὅτι τὴν στιγμὴ ἐκείνη ἐπήγαινε νὰ πνιγὴ στὴν θάλασσα. Ἡ γυναίκα ἐσώθη, τὸ θαῦμα ἔγινε, ὅπως ἡ ἴδιά μου τὸ ἐξιστόρισε...
Ἡ ἀδελφὴ Εὐφροσύνη μὲ ἐβεβαίωσε ὅτι ὅταν πῆγε νὰ ἀσπασθῆ τὸν τάφο τοῦ Γέροντα, ἠσθάνθη τέτοια εὐωδία, ὥστε στὴν συνείδησή της στέκει σὰν ἕνας πατερικὸς ἅγιος, ὁ ὁποῖος πράγματι ἔχει ἁγιάσει.
Ἕνα ἄλλο πνευματικό του τέκνο, ἡ Μ.Κ. μοῦ διηγήθη ὅτι τὸν Νοέμβριο τοῦ 1954 ἐπισκέφθηκε τὸν Γέροντα στὴν Πάτμο καὶ τὴν φιλοξένησε στὸ ἱ. Κοινόβιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ἐπὶ δύο ἡμερες παρέμενε στὸν πύργο τοῦ Μοναστηριοῦ· τὴν τρίτη ἡμέρα ὁ ἀείμνηστος ἐπέμενε νὰ μὴ κοιμηθῆ πλέον στὸ μέρος αὐτό, πράγμα ποὺ ἔγινε. Τὴν νύκτα ἐκείνη ἔπεσε ἀκριβῶς σὲ αὐτὸ τὸ κρεββάτι κεραυνός. Ἠμπορεῖ νὰ θεωρηθῆ τυχαῖο γεγονὸς ἡ σωτηρία ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ πνευματικοῦ πατρός;
Τελευταῖες ὑποθῆκες τοῦ ἀειμνήστου Πατρὸς Ἀμφιλοχίου
14 Ἀπριλίου 1970, 10η μ.μ.
Στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν βασιλεύει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ παιδί μου.
Νὰ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας, νὰ παρακαλῆτε τὸν Θεὸν νὰ μὲ συγχωρήση, διότι δὲν σᾶς ἔδωσα τίποτε ὡς πατέρας... (Γερόντισσα συγκεκινημένη). Τὸ πᾶν, Γέροντα, μᾶς ἔδωσες.
Τὴ Γερόντισσα ν' ἀγαπᾶτε. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἐνισχύη νὰ ὁδηγήσητε καλῶς τὸ ποίμνιον ποὺ σᾶς ἔδωκε νὰ διευθύνετε. Θὰ αἰσθάνομαι πολλὴν χαρὰν ὅταν σᾶς βλέπω νὰ προχωρῆτε. Νὰ παρακαλῆτε νὰ μὲ βάλη καὶ μὲ ὁ Κύριος εἰς τὴν θέσιν σας. Πάντα θὰ εὔχωμαι νὰ ζήσουμε ἀεννάως εἰς τὴν δόξαν τοῦ Παραδείσου. Θέλω νὰ συνέχισης πιστὰ τὸ ἔργον μου ὅταν θὰ φύγω. Θὰ χαίρωμαι ὅταν θὰ βλέπω ὅτι προχωρεῖτε εἰς τὶς ἅγιες γραμμὲς τοῦ Μοναχισμοῦ....
15 Ἀπριλίου 1970
Πρέπει νὰ εἶσθε παιδιὰ τῆς ἀγάπης. Δὲν θὰ φοβῆσθε τὸν διάβολον.
Νὰ ἔχης ὑπομονήν, ταπείνωσιν καὶ ἀγάπην. Θὰ ἔχετε ἀρχαίαν ἀνάμνησιν γιὰ τὴν συνάντησιν μὲ τὸν Γέροντά σας.
Ὁ Θεὸς εὐλόγησε νὰ ἔλθουν ὅλα τὰ παιδιά μου.
Δὲν ἔχω ἄλλην χαρὰν καὶ ἄλλον πόθον, νὰ σᾶς δῶ μέσα στὸν Παράδεισον. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἀξιώση τῆς δόξης Του. Ἔχω μεγάλην συγκίνησιν ποὺ ἔχω πλάι μου ὅλα μου τὰ παιδιά. Ἄλλη χαρὰ δὲν ἔχει ὁ πατέρας.
(Πνευματικὸ παιδί: πολὺ τὸν ἀγαπᾶς, Γέροντα, τὸν Θεολόγον).
Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ τὸν ἔβλεπα, τὸν ἀγαποῦσα, προσευχόμην καὶ παρακαλοῦσα νὰ γίνω ἕνας μαθητής του καὶ ὀπαδός του. Καὶ ἔγινε.
Νὰ ζήσετε βίον εἰρηνικὸν καὶ ἅγιον, νὰ κρατήσετε τὶς γραμμὲς τῶν πατέρων σας, νὰ ζήσετε τὸν χριστιανικὸν καὶ ἑλληνικὸν βίον...
Ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιοῦσθε, γιὰ νὰ μὴν ἔλθετε εἰς πειρασμόν. Μὴ δίδετε σημασίαν εἰς τὸν κόσμον. Ὁ κόσμος ἐξ ἀρχῆς καὶ τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὅλους τούς Ἁγίους τούς ἒπιασε γιὰ τρελλοὺς: «...καὶ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Νὰ ἔχωμεν τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν εἰρήνην. Αὐτὰ εὐλογεῖ ὁ Θεός.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογήση, νὰ εἶναι πάντα κοντά σας στὶς ἐργασίες σας, στὶς σκέψεις σας. Νὰ μὴν ἀναμιγνύεσθε οὔτε στὰ κομματικά, οὔτε στὰ προσωπικά. Πάντοτε νὰ λέγετε: Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίζη νὰ κάνετε ὅ,τι εἶναι καλύτερον γιὰ τὸν τόπον μας.
Ἠμῶν τὸ πολίτευμα ἐν «οὐρανοῖς ὑπάρχει». Ἐδῶ ψευτοζοῦμε, λοιπὸν νὰ μὴ στενοχωρούμεθα ὅ,τι καὶ νὰ μᾶς συμβῆ...
Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν. Ἐμεῖς αὐτὸ πρέπει νὰ λέγωμε εἴτε καλὰ ἔχομε εἴτε κακά.
Ὅπου ἐγωισμὸς ἐκεῖ Πνεῦμα Θεοῦ δὲν ὑπάρχει.
Δὲν ἠμπορεῖ νὰ λέγεται Χριστιανὸς ἐκεῖνος ὅπου δὲν ἔχει ἀγάπην. Προσποιεῖται τὸν Χριστιανόν...
16η Ἀπριλίου, 12η μεσημβρινὴ (Εἰς τὸν ἰατρὸν τῆς Πάτμου)
Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι πάντοτε μαζύ σας, ὅλες οἱ διαγνώσεις σας νὰ εἶναι φωτισμένες. Νὰ εἶσαι εὐχάριστος καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὸν Θεόν. Εὔχομαι ἐκ καρδίας νὰ γίνης ἕνας Ἱεραπόστολος ἰατρός, διότι τὸ πλησίασμα τοῦ Χριστιανοῦ ἰατροῦ εἰς τὸν ἄρρωστον παίζει σπουδαῖον ρόλον. Ἐγὼ σὲ ἀγαπῶ διότι ἔχεις ἐντός σου ἐθνικότητα καὶ θρησκευτικότητα. Δὲν σὲ θεωρῶ ὡς ἰατρόν, ἀλλ' ὡς ἰδικόν μου πρόσωπον.
Τεμάχιο τιμίου λειψάνου Ὁσίου Γέροντος Ἀμφιλοχίου - Ἱ.Μ.Εὐαγγελισμοῦ - Πάτμος
(φωτὸ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ)
Ἐκοιμήθη μετ' ὀλίγον (2.15 μ.μ.) ἐν Κυρίω. Ὁποία ὄντως πνευματικὴ διαύγεια!
Πηγή: Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸ περιοδικὸν «Ἅγιος Νεκτάριος» Θεσ/νίκης τοῦ 1982 orthodoxia-ellhnismos.gr
