Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Νά πηγαίνετε νά παίρνετε τήν εὐχή τοῦ Γέροντα Εὐμένιου, γιατί εἶναι ὁ κρυμμένος Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας. Σάν τόν Γέροντα Εὐμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».
Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας
Ὁ Γέροντας Εὐμένιος ἀδιαμφισβήτητα ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς πιό ἁγιασμένες μορφές τῶν ἡμερῶν μας. Ὁ Γέροντας γεννήθηκε στό χωριό Ἐθιά τῶν Ἀστερουσίων τό 1931. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν καί μετά ἀπό τέσσερα χρόνια δοκιμασίας ἐκάρη ρασοφόρος μοναχός στό ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Νικήτα στόν Ἀχεντριά Ἀστερουσίων μέ τό ὄνομα Σωφρόνιος, ὅπου καί διέμενε μέχρι τό πέρας τῆς στρατιωτικῆς του θητείας, καθώς τήν ἐποχή πού ἐκάρη ὁ γέροντας οἱ μοναχοί δέν ἐξαιροῦνταν τῶν στρατιωτικῶν ὑποχρεώσεων. Ὁ π. Σωφρόνιος σχεδίαζε νά ἐπιστρέψει μετά τό πέρας τῆς θητείας του στό ἡσυχαστήριό του, κάτι πού θά ἔκανε ἄν δέν τόν προλάβαινε ἡ δοκιμασία τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς λέπρας, ἡ ὁποία τόν ἀνάγκασε νά διαμείνει στό Νοσοκομεῖο Λοιμωδῶν τῆς Ἀθήνας. Κατά τή διάρκεια τῆς νοσηλείας του, ὁ Γέροντας ἔλαβε τή μεγάλη εὐλογία νά διακονήσει τόν Ἅγιο Νικηφόρο τόν Λεπρό, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταφερθεῖ ἐκεῖ ἀπό τό λεπροκομεῖο τῆς Χίου. Ὁ πόθος τοῦ Γέροντα γιά ἐπιστροφή στή μετάνοιά του ἀνεστάλη ἀπό τήν ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τῆς Χίου, πού προέτρεπε τόν μοναχό Σωφρόνιο νά παραμείνει στό Λοιμωδῶν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Πρόσεχε καλά τόν θησαυρό πού σοῦ ἔστειλε ἡ Παναγία, διότι ἔχεις νά ὠφεληθεῖς πολύ στή ζωή σου ἀπό τή ζωή του, διότι εἶναι μέν δόκιμος μοναχός, ἀλλά εἶναι καί τέλειος μοναχός καί θά εἶσαι τέλειος, ἂν τόν ὑπηρετήσεις μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του». Ἔχοντας λοιπόν αὐτές τίς ὑποσχέσεις ἀπό τόν Ἅγιο Ἄνθιμο τῆς Χίου καί ἀσκώντας τήν ἀγαπημένη του ὑπακοή, ὁ Γέροντας παρέμεινε μόνιμα πιά στό Λοιμωδῶν. Ὁ διάβολος, ὅμως, πού ἀποστρέφεται κάθε ἔργο ἀρετῆς, κορύφωσε τόν πόλεμο πού εἶχε ξεκινήσει ἀπό τά πρῶτα βήματα τοῦ Γέροντος στό ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Νικήτα. Τοῦ παρουσιαζόταν μεταμορφωμένος σέ διάφορες μορφές ζώων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νά βλάψει τόν νέο ἀγωνιστή.
Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας
Ὁ Γέροντας Εὐμένιος ἀδιαμφισβήτητα ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς πιό ἁγιασμένες μορφές τῶν ἡμερῶν μας. Ὁ Γέροντας γεννήθηκε στό χωριό Ἐθιά τῶν Ἀστερουσίων τό 1931. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν καί μετά ἀπό τέσσερα χρόνια δοκιμασίας ἐκάρη ρασοφόρος μοναχός στό ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Νικήτα στόν Ἀχεντριά Ἀστερουσίων μέ τό ὄνομα Σωφρόνιος, ὅπου καί διέμενε μέχρι τό πέρας τῆς στρατιωτικῆς του θητείας, καθώς τήν ἐποχή πού ἐκάρη ὁ γέροντας οἱ μοναχοί δέν ἐξαιροῦνταν τῶν στρατιωτικῶν ὑποχρεώσεων. Ὁ π. Σωφρόνιος σχεδίαζε νά ἐπιστρέψει μετά τό πέρας τῆς θητείας του στό ἡσυχαστήριό του, κάτι πού θά ἔκανε ἄν δέν τόν προλάβαινε ἡ δοκιμασία τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς λέπρας, ἡ ὁποία τόν ἀνάγκασε νά διαμείνει στό Νοσοκομεῖο Λοιμωδῶν τῆς Ἀθήνας. Κατά τή διάρκεια τῆς νοσηλείας του, ὁ Γέροντας ἔλαβε τή μεγάλη εὐλογία νά διακονήσει τόν Ἅγιο Νικηφόρο τόν Λεπρό, ὁ ὁποῖος εἶχε μεταφερθεῖ ἐκεῖ ἀπό τό λεπροκομεῖο τῆς Χίου. Ὁ πόθος τοῦ Γέροντα γιά ἐπιστροφή στή μετάνοιά του ἀνεστάλη ἀπό τήν ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου τῆς Χίου, πού προέτρεπε τόν μοναχό Σωφρόνιο νά παραμείνει στό Λοιμωδῶν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Πρόσεχε καλά τόν θησαυρό πού σοῦ ἔστειλε ἡ Παναγία, διότι ἔχεις νά ὠφεληθεῖς πολύ στή ζωή σου ἀπό τή ζωή του, διότι εἶναι μέν δόκιμος μοναχός, ἀλλά εἶναι καί τέλειος μοναχός καί θά εἶσαι τέλειος, ἂν τόν ὑπηρετήσεις μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του». Ἔχοντας λοιπόν αὐτές τίς ὑποσχέσεις ἀπό τόν Ἅγιο Ἄνθιμο τῆς Χίου καί ἀσκώντας τήν ἀγαπημένη του ὑπακοή, ὁ Γέροντας παρέμεινε μόνιμα πιά στό Λοιμωδῶν. Ὁ διάβολος, ὅμως, πού ἀποστρέφεται κάθε ἔργο ἀρετῆς, κορύφωσε τόν πόλεμο πού εἶχε ξεκινήσει ἀπό τά πρῶτα βήματα τοῦ Γέροντος στό ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Νικήτα. Τοῦ παρουσιαζόταν μεταμορφωμένος σέ διάφορες μορφές ζώων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νά βλάψει τόν νέο ἀγωνιστή.
Ὁ μοναχός Σωφρόνιος μέ συνεχῆ ἀγώνα, νηστεία καί προσευχή κατάφερνε κάθε φορά νά τόν ἐκδιώκει, ὡστόσο ἡ ἀπειρία του δέν ἄργησε νά τόν ὁδηγήσει σέ δυσάρεστες καταστάσεις. Ὁ Ἀντώνιος Σαριδάκης, κατά σάρκα ἐξάδελφος τοῦ Γέροντα, ἀναφέρει: «Ὁ γέροντας, ὅμως, νέος τότε μοναχός χωρίς νά ἔχει ἀποκτήσει τήν ἀπαιτούμενη διάκριση, νόμισε πὼς νίκησε τόν διάβολο καί τήν παρέα του καί ἔνιωσε μέσα του μιά κούφια εὐχαρίστηση. Ἔτσι, μιά μέρα πού κατέβαινε τά σκαλιά τοῦ Νοσοκομείου Λοιμωδῶν, ἔνιωσε μέσα του μιά χαρά καί μιά ἱκανοποίηση πού κατάφερε νά νικᾶ τούς δαίμονες καί νά τούς γελοιοποιεῖ. Αὐτό περίμενε καί ὁ διάβολος. Αὐτή ἦταν ἡ κατάλληλη στιγμή γι’ αὐτόν. Τόν χτύπησε μέ μανία στό πρόσωπο καί ἐν συνεχείᾳ αἰχμαλώτισε τόν νοῦ του καί τό σῶμα του...
Μετά ἀπό αὐτό τό χτύπημα τοῦ διαβόλου ὁ Γέροντας ἀρρώστησε σοβαρά μέ πνευματική νόσο. Τόν πήραμε στήν Κρήτη στό χωριό. Τόν πήγαμε σέ μοναστήρια, μέ ἀγρυπνίες, μέ νηστεῖες, μέ προσευχές καί ὕστερα ἀπό πολλά δάκρυα καί πολύ ἀγώνα ὁ Κύριος ἀπάλλαξε τόν Ἅγιο Γέροντα ἀπό αὐτή τή μεγάλη δοκιμασία. Ἡ χαριστική βολή στόν διάβολο δόθηκε ἀπό τήν Παναγία τοῦ Κουδουμᾶ. Τόν πήγαμε ἐκεῖ μέ συνοδεία πολλῶν συγγενῶν καί χωριανῶν. Ἡ Παναγία τόν εἶχε ἀγκαλιάσει, ὡς ἔλεγε καί ὁ ἴδιος, καί τόν τραβοῦσε πρός τόν Κουδουμά, καί ἡ ἐνάντια δύναμη τοῦ σατανᾶ τόν τραβοῦσε πρός τά πίσω. Βέβαια δέν μποροῦσε παρά νά ὑπερισχύσει ἡ δύναμη τῆς Παναγίας. Ὑπῆρχε μέγας κίνδυνος νά χαθεῖ γιά πάντα, ἀλλά ἡ Παναγία τόν προστάτεψε».1
Μετά τή θαυμαστή αὐτή ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου, ὁ Γέροντας συνδέθηκε πολύ μέ τό μοναστήρι καί ἐνεγράφη στήν ἀδελφότητα τῆς μονῆς, ὅπου καί περνοῦσε ἀρκετό καιρό, συνδεόμενος ἰδιαίτερα μέ τόν ἡγούμενο Γέροντα Νικόδημο τόν πνευματικό καί τόν μακαριστό π. Ἀναστάσιο.
Τό 1975 χειροτονήθηκε ἱερέας ἀπό τόν μακαριστό μητροπολίτη Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Τιμόθεο, καί ἐπέστρεψε στήν Ἀθήνα ὅπου καί ὑπηρέτησε στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Ἀναργύρων τοῦ Νοσοκομείου Λοιμωδῶν. Ἀναπαύθηκε στίς 23-5-1999 καί κηδεύτηκε στό χωριό καταγωγῆς του, τήν Ἐθιά.
Πολλές ἀπό τίς διδαχές του διεσώθησαν ἀπό τά πνευματικά του παιδιά. Οἱ περισσότερες καταγράφονται στό ὡραῖο βιβλίο τοῦ π. Σίμωνος τοῦ Ἁγιορείτου «Π. Εὐμένιος, ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», στόν ὁποῖο ὀφείλουμε θερμές εὐχαριστίες διότι συνέλεξε, κατέγραψε καί διέσωσε αὐτόν τόν μεγάλο θησαυρό.
Καθὼς φέτος συμπληρώνονται 15 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Γέροντος Εὐμενίου, ἀδελφοῦ τῆς μονῆς μας, ἀποφασίσαμε νά ἀφιερώσουμε αὐτό τό τεῦχος στήν ὁσία μνήμη του καί νά μοιραστοῦμε μαζί σας κάποιες ἀπό τίς διδαχές του. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε. Ἀμήν.
Φόβος Θεοῦ καί σωτηρία τῆς ψυχῆς
Ὁ Θεός θέλει πάντων τή σωτηρία. Ὁ Θεός θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Δέν θέλει, λέει, τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, θέλει πάντας εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Δέν θέλει ὁ Θεός νά χαθεῖ κανένας ἄνθρωπος. Ὁ Θεός τοῦ δίνει εὐκαιρίες νά σωθεῖ. Καί νά μήν θέλει ὁ ἄνθρωπος νά σωθεῖ, ὁ Θεός τόν βοηθᾶ μέ κάθε τρόπο. Καί διά μέσου τῶν ἀνθρώπων καί διά μέσου τῶν ἁγίων, καί διά μέσου τῶν ἀγγέλων. Τόν βοηθᾶ μέχρι τήν τελευταία του ἀναπνοή. Δηλαδή βοηθᾶ ὁ Θεός τόν κάθε ἄνθρωπο νά σωθεῖ μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς.
Καί ἂν δέν θελήσει ὁ ἄνθρωπος, ὁ Θεός πάντοτε τόν βοηθᾶ. Τοῦ δίνει ὅλες τίς εὐκαιρίες, τοῦ δίνει ὅλα τά μέσα.
Ἐρώτηση: Ὅταν κάποιος ἀπολεσθεῖ, ὁ Θεός πῶς αἰσθάνεται γιά τήν ἀπώλεια ἑνός πλάσματος;
Ἀπάντηση: Ὁ Θεός τί θά χάσει; Ἀφοῦ δέν ἤθελε ὁ ἄνθρωπος νά σωθεῖ, τί ἔχει νά χάσει ὁ Θεός; «Πολλή χαρά ὅμως γίνεται ἐν τῷ οὐρανῶ, ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». Ὅλος ὁ οὐρανός χαίρεται. Κι ὁ Θεός χαίρεται, καί οἱ Ἄγγελοι χαίρονται, καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Πολλή χαρά γίνεται ἐν τῷ οὐρανῷ, ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι. Ἀλλά ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει, θά λυπηθεῖ ὁ Θεός; Ὁ Θεός εἶναι χαρά, εἶναι ἀγάπη. Δέν ἔχει λύπη ὁ Θεός. Δέν ὑπάρχει στόν Θεό λύπη. Δέν μποροῦμε νά τό ποῦμε ἀνθρώπινα ὅτι ὁ Θεός λυπᾶται... Λυπᾶται ὁ Θεός, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δέν Τόν ἀγαποῦν, ὅταν ἀποστατοῦν καί φεύγουν ἀπό τό θέλημά Του, ἀλλά ὄχι ὅτι αἰσθάνεται λύπη, ὅπως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι... Χαίρεται, ὅταν οἱ ἄνθρωποι Τόν ἀγαποῦν. Γιατί λέει ἐγὼ σᾶς ἔπλασα, ἐγὼ σᾶς δημιούργησα, ἐγὼ σᾶς δίνω τά πάντα. Ἔτσι λέει σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους.2
Ἡ προσευχή τοῦ Γέροντα («Καί ἐχάρη ὁ Θεός»)
Διηγεῖται ὁ μητροπολίτης Μόρφου τῆς Κύπρου Νεόφυτος:
Ἡ προσευχή τοῦ Γέροντα («Καί ἐχάρη ὁ Θεός»)
Διηγεῖται ὁ μητροπολίτης Μόρφου τῆς Κύπρου Νεόφυτος:
Ἕνα πολύ σημαντικό περιστατικό πού θυμοῦμαι ἀπό τόν Γέροντα Εὐμένιο εἶναι μιά προσευχή πού ἔκανε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, θέλω νά σώσεις ὅλους τούς ἀνθρώπους».
«Κι ἐχάρη ὁ Θεός», μοῦ ἔλεγε.
«Καί μετά εἶπα: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, θέλω νά σώσεις ὅλους τούς καθολικούς. Καί ὅλους τούς προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω νά σώσεις”. Κι ἐχάρη ὁ Θεός.
“Θέλω νά σώσεις καί τούς μουσουλμάνους καί ὅσους ἀνήκουν σέ ὅλες τίς θρησκεῖες, καί τούς ἀθέους ἀκόμα θέλω νά σώσεις”. Κι ἐχάρη πολύ ὁ Θεός.
Καί τοῦ εἶπα: “Χριστέ μου, θέλω νά σώσεις ὅλους τούς ἀπ’ αἰῶνες κεκοιμημένους ἀπό Ἀδάμ μέχρι τώρα”. Κι ἐχάρη ὁ Θεός πολύ.
Καί εἶπα: “Θεέ μου, θέλω νά σώσεις καί τόν Ἰούδα”. Καί στό τέλος εἶπα: “Θέλω νά σώσεις καί τόν διαβολο”. Κι ἐλυπήθη ὁ Θεός».
Τοῦ λέω: «Γιατί λυπήθηκε ὁ Θεός;». «Διότι θέλει ὁ Θεός καί δέν θέλουν αὐτοί», μοῦ ἀπάντησε, «δέν ὑπάρχει ἴχνος καλῆς θελήσεως σωτηρίας στόν διάβολο».
«Καλά», τοῦ εἶπα, «πῶς κατάλαβες ἐσύ πότε ὁ Θεός χαιρόταν καί πότε ἐλυπήθη;». Καί μοῦ λέει: «Ἅμα ἡ καρδιά σου γίνει ἕνα μέ τήν καρδιά τοῦ Χριστοῦ, αἰσθάνεσαι αὐτά πού αἰσθάνεται».
Δηλαδή ἀντιλαμβάνεσαι τί εὖρος εἶχεν ἡ καρδία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Αὐτό εἶναι ἀπό τά πιό δυνατά πού ἔχω ἀκούσει καί δέν τό ἔχω ἀκούσει ἀπό κανέναν ἄλλον. Κι αὐτό τό καταλάβαινε ἀπό τήν ἔνταση τῆς Χάριτος. Ἀνάλογα μέ τόν βαθμό τῆς Χάριτος ἀντιλαμβανόταν τή λύπη ἤ τή χαρά Του, σ’ αὐτό πού ὁ ἴδιος ἔλεγε ἢ ἔκανε.
Ὁ Θεός δέν εἶναι πολυδίκαιος
«Ὁ Θεός εἶναι πολυεύσπλαχνος καί πολυέλεος, ἀλλά πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν γράφει ὅτι εἶναι καί πολυδίκαιος (προφανῶς γιατί, ἂν ἦταν πολυδίκαιος, ἡ τιμωρία μας θά ἦταν μεγάλη). Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦταν δίκαιος καί ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά μήν βρέξει τριάμισι χρόνια καί δέν ἔβρεξε. Ὁ Θεός, ἄν δέν Τοῦ τό ζητοῦσε ὁ Προφήτης Ἠλίας, δέν θά τιμωροῦσε τούς ἀνθρώπους, γιατί εἶναι πολυεύσπλαχνος. Μετά Τοῦ ζήτησε ὁ Προφήτης Ἠλίας νά βρέξει καί ἔβρεξε».3
Καλοί λογισμοί
Πάντοτε ἔκανε καλούς λογισμούς. Ὅταν τοῦ ἔλεγες ὅτι ἔχεις κακούς λογισμούς, συνιστοῦσε νά γίνουν καλοί. «Νά ἔχουμε καλούς λογισμούς», ἔλεγε. Ἦτο ἀδύνατον νά τοῦ χαλάσεις τόν δικόν του λογισμόν. Αὐτό μέχρι τοῦ σημείου πού, ἄν ἔπιανε τό κελί του φωτιά ἀπό τίς τέσσερις γωνιές θά ἔλεγε: «Τί ὡραία πού εἶναι ἡ φωτιά».4
Ἀπομάκρυνση τῆς ψυχῆς ἀπό τόν Θεό
Ἐρώτηση: Θέλει κάποια τόλμη ἡ ψυχή γιά νά κάνει τό κακό. Πῶς νά ἀφήσει τόν Θεό καί νά πάει στό κακό;
«Ὁ Θεός εἶναι πολυεύσπλαχνος καί πολυέλεος, ἀλλά πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν γράφει ὅτι εἶναι καί πολυδίκαιος (προφανῶς γιατί, ἂν ἦταν πολυδίκαιος, ἡ τιμωρία μας θά ἦταν μεγάλη). Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦταν δίκαιος καί ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά μήν βρέξει τριάμισι χρόνια καί δέν ἔβρεξε. Ὁ Θεός, ἄν δέν Τοῦ τό ζητοῦσε ὁ Προφήτης Ἠλίας, δέν θά τιμωροῦσε τούς ἀνθρώπους, γιατί εἶναι πολυεύσπλαχνος. Μετά Τοῦ ζήτησε ὁ Προφήτης Ἠλίας νά βρέξει καί ἔβρεξε».3
Καλοί λογισμοί
Πάντοτε ἔκανε καλούς λογισμούς. Ὅταν τοῦ ἔλεγες ὅτι ἔχεις κακούς λογισμούς, συνιστοῦσε νά γίνουν καλοί. «Νά ἔχουμε καλούς λογισμούς», ἔλεγε. Ἦτο ἀδύνατον νά τοῦ χαλάσεις τόν δικόν του λογισμόν. Αὐτό μέχρι τοῦ σημείου πού, ἄν ἔπιανε τό κελί του φωτιά ἀπό τίς τέσσερις γωνιές θά ἔλεγε: «Τί ὡραία πού εἶναι ἡ φωτιά».4
Ἀπομάκρυνση τῆς ψυχῆς ἀπό τόν Θεό
Ἐρώτηση: Θέλει κάποια τόλμη ἡ ψυχή γιά νά κάνει τό κακό. Πῶς νά ἀφήσει τόν Θεό καί νά πάει στό κακό;
Π. Εὐμένιος: Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρχινᾶ νά ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό λίγο λίγο καί δέν ἐπιμελεῖται ὁ ἄνθρωπος νά ἐπανέλθει, τότε ὁ Θεός τόν ἐγκαταλείπει λίγο λίγο, λίγο λίγο, καί ἔρχεται μιά στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος δέν τόν βλέπει. Καί, τότε, ξαναγυρίζει. Λέει: «Τί ἔκανα;».
Ἐρώτηση: Εἶναι εὔκολη ἡ ἐπιστροφή;
Π. Εὐμένιος: Πολύ δύσκολη. Πάρα πολύ δύσκολη. Πάρα πολύ κόπο ἔχει, ὅταν ξεμακρύνεις ἀπό τόν Θεό, σέ πιάνει ὁ διάβολος. Πρέπει πολύ νά κλάψεις, πολύ νά ἀγωνιστεῖς. Μέχρι νά φύγει ἡ αἰτία πού θέλει τό κακό ἀπό μέσα σου, μέχρι νά τό διώξεις καί νά φύγει καί νά ἔρθει πάλι ὁ Θεός στήν ἴδια θέση πού εἶχε μέσα σου. Στήν πρώτη θέση.
Εἶναι σάν νά χαλάσει κάποιος ἕνα σπίτι καί νά βάλει ὅλα τά ὑλικά πάλι ἀπό τήν ἀρχή. Πρέπει νά κουβαλήσει πάλι τίς πέτρες, τή λάσπη κ.λπ. Ἀλλά κάποιος πού τό χάλασε, πιό εὔκολα θά τό ξανακτίσει τό σπίτι. Γιατί ξέρει πιά τήν τέχνη, ξέρει πῶς νά πολεμήσει τόν διάβολο. Ὅποιος ξέρει πῶς νά τόν πολεμήσει, ξέρει τόν τρόπο. Εἶναι σάν νά εἶναι πόλεμος καί πηγαίνει κάποιος στό μέτωπο. Πολλοί πολεμοῦν. Ὅταν ὅμως κάποιος ξέρει πῶς νά πολεμᾶ, ξέρει ἀπό ποῦ νά ἀρχίσει. Λέει ἅμα γίνεται αὐτό, θά κάνω αὐτό.5
Κόπος γιά τή χαρά
Ἐρώτηση: Ὁ Θεός τά δίνει μέ κόπο, γιά νά μήν χάνονται κιόλας;
Ἐρώτηση: Ὁ Θεός τά δίνει μέ κόπο, γιά νά μήν χάνονται κιόλας;
Π. Εὐμένιος: Ἅμα δέν τά δώσει μέ κόπο, δέν τά ἐκτιμοῦμε. Γι’ αὐτό λένε «αὐτό τό ἀπέκτησα μέ κόπο, μέ ἱδρώτα, μέ πόνο μεγάλο… Πῶς θά τά παρατήσω τώρα; Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ βέβαια». Λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες: «Δῶσε αἷμα, νά πάρεις πνεῦμα». Πρέπει νά χύσουμε αἷμα, γιά νά λάβουμε τή Χάρη. Κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό μέ ἄνεση. Δέν μπορεῖ κανείς μέ ἄνεση νά ἀνέβει στόν οὐρανό. Πρέπει νά κοπιάσει. Κι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐκοπίασε. Νήστεψε ὁ Κύριος ἡμέρας τεσσαράκοντα. Κι ὅλα γενικά τά παθήματά Του, ἡ Σταύρωσή Του, ἡ Ἀνάστασή Του, ὅλα γενικά τά παθήματα.6
Μετάνοια καί ταπείνωση
Τά δάκρυα καθαρίζουν τόν ἄνθρωπο. Τόν ξεπλένουν. Ὅπως καθαρίζουμε ἕνα ροῦχο πού εἶναι λερωμένο, τό ἴδιο καί τά δάκρυα ξεπλένουν τόν ρύπο τῆς ψυχῆς, τήν ἁμαρτία δηλαδή. Τά δάκρυα καθαρίζουν, ξεπλένουν τήν ἁμαρτία.
Μετάνοια καί ταπείνωση
Τά δάκρυα καθαρίζουν τόν ἄνθρωπο. Τόν ξεπλένουν. Ὅπως καθαρίζουμε ἕνα ροῦχο πού εἶναι λερωμένο, τό ἴδιο καί τά δάκρυα ξεπλένουν τόν ρύπο τῆς ψυχῆς, τήν ἁμαρτία δηλαδή. Τά δάκρυα καθαρίζουν, ξεπλένουν τήν ἁμαρτία.
Πενθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν μετανοήσει. Ἂν δέν μετανοήσει, δέν μπορεῖ νά πενθήσει. Χαρμολύπη. Χαροποιό πένθος. Κλαίει κάποιος καί χαίρεται.
Ἡ ταπείνωση μᾶς βοηθᾶ. Εἶναι ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Χωρίς ταπείνωση δέν μποροῦν νά μᾶς δοθοῦν χαρίσματα. Καί νά ἔχουμε κάποιο χάρισμα, ὅταν δέν ἔχουμε ταπείνωση, φεύγει. Ἡ ταπείνωση μᾶς βοήθα νά κερδίσουμε τά πάντα. «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται». Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Μέ τήν ταπείνωση μπορεῖ νά μᾶς σώσει ὁ Θεός εὔκολα. Ἡ ταπείνωση εἶναι μεγάλο πράγμα, ἀπέραντο. Ἡ ταπείνωση πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη. Χωρίς ἀγάπη δέν μποροῦμε νά ἔχουμε ταπείνωση. Ὅλα ὁδηγοῦνται ἀπό τήν ἀγάπη. Καί ἡ ταπείνωση καί ὅλα γενικά. Ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.7
«Χωρίς ταπείνωση δέν στεριώνει καμιά ἀρετή, γιατί δέν ὑπάρχει βάση νά πατήσει. Αὐτός πού θέλει νά ἀποκτήσει ἀρετές νά ξεκινᾶ ἀπό τήν ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση θά γίνει περίγελο τῶν δαιμόνων, εἶναι σάν νά θέλει να οἰκοδομήσει πάνω στήν ἄμμο. Ἡ ταπείνωση προφυλάσσει τόν θησαυρό καί ἡ ὑπερηφάνεια τόν σκορπίζει».
.jpg)
Ὁ πόνος στόν ἄνθρωπο
Ὁ πόνος εἶναι ὡραῖος. Μᾶς βοηθᾶ. Ἀλλά νά ἔχουμε ὑπομονή. Ὅταν ὁ Θεός ἐπιτρέψει νά ἀρρωστήσουμε καί ὑπομένουμε γιά τήν ἀγάπη Του, δέν εἶναι ὡραῖο; «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». «Ἐν τῇ ὑπομονή ἡμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ἡμῶν».8
Θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Γέροντος μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του στόν Κουδουμά
Μέσα στό ἔτος 2005 ἕνα ἀπόγευμα ἐπισκέφθηκαν τή Μονή Κουδουμᾶ μιά κοπέλα μέ τόν πατέρα της ἀπό τή Λάρισα, ζητώντας νά προσκυνήσουν τόν Ναό τῆς Παναγίας. Εἰσερχόμενη στόν Ναό ἡ κοπέλα δέν μποροῦσε νά προσκυνήσει, διότι κάτι τήν ἐμπόδιζε. Ὁ πατέρας ἐξήγησε στόν Ἡγούμενο ὅτι ἡ κόρη του ἔπασχε ἀπό δαιμονική ἐπήρεια καί τῆς ἐνεφανίσθη πρό καιροῦ ὁ Μακαριστός Γέροντας Εὐμένιος ἀπό τό χωριό τῆς Κρήτης Ἐθιά (δέν εἶχαν ἀκούσει ποτέ γι’ αὐτόν) καί τήν προέτρεψε ἐπίμονα νά ἔρθει στόν τάφο του καί ἐκεῖνος θά τήν θεραπεύσει, διότι, ὅπως τῆς εἶπε, Ἐκεῖνος εἶχε ταλαιπωρηθεῖ τό ἴδιο ἀπό τά δαιμόνια, «μόνο πού ἐγὼ τό ἔπαθα ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, ἐνῶ ἐσύ ἀπό βλασφημία». Ἔτσι ἤρθαμε σήμερα στήν Κρήτη καί πήγαμε στόν τάφο τοῦ Γέροντα καί ἐνῶ προσκυνήσαμε, ἡ κόρη μου ἄκουσε τή φωνή τοῦ Γέροντα νά τῆς λέει: “Νά πᾶς εἰς τή Μονή τοῦ Κουδουμᾶ νά ζητήσεις ἀπό τόν Ἡγούμενο νά σέ σταυρώσει καί θά γίνεις καλά”. Μετά ἀπό τά λόγια τοῦ πονεμένου πατέρα, τῆς διάβασαν τίς καθορισμένες ἀπό τήν Ἐκκλησία εὐχές γιά τίς περιπτώσεις αὐτές, μετά πολλῶν δυσκολιῶν πού προκλήθηκαν ἀπό τήν πάσχουσα κατά τήν ὥρα τῆς ἀνάγνωσής τους, και μετά τό τέλος τῶν εὐχῶν ἡ κοπέλα στράφηκε στόν Ἡγούμενο λέγοντάς του: «Ὁ Γέροντας Εὐμένιος πού μ’ ἔστειλε ἐδῶ μοῦ εἶπε νά σοῦ πῶ ὅτι, μετά πού θά μέ σταυρώσεις, νά βγάλεις ἀπό τό Ἱερό Βῆμα τήν θαυματουργό εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου νά τήν προσκυνήσω». Ὁ Ἡγούμενος δέν γνώριζε γιά καμιά θαυματουργό εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πού νά ὑπάρχει στή Μονή καί ἰδιαίτερα νά βρίσκεται στό Ἱερό Βῆμα καί τῆς εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει αὐτό πού ζητᾶ. Ἐκείνη ἐπέμεινε, ὅπως τῆς εἶχε πεῖ ὁ Γέροντας, ὅτι ὑπάρχει στόν βοηθητικό χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, κρεμασμένη πάνω ἀπό τήν πόρτα. Μπαίνοντας μέσα ὁ Ἡγούμενος, διαπίστωσε ὅτι πράγματι πάνω ἀπό τήν πόρτα τοῦ ἱεροῦ βρισκόταν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἔργο τοῦ ἔτους 1917, καί δόξασε τόν Θεό γιά τή θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ γέροντα. Μετά ἀπ’ αὐτό προσκύνησαν καί ἔφυγαν ἀπό τή Μονή, ἀναπαυμένη καί ἤρεμη ἡ κοπέλα, γιατί ἤδη σουρούπωνε καί ἤθελαν νά προφθάσουν τό πλοῖο γιά τήν ἐπιστροφή. Ἔκτοτε τιμοῦμε στή Μονή ἰδιαίτερα τήν ἱ. εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Πηγή: Εξαμηνιαίο Περιοδικό της Ιεράς Μονής Κουδουμά Κρήτης, "Κουδουμιανά Μηνύματα" (Ιουλ - Δεκ 2014, Τευχός 26) synaxipalaiochoriou.blogspot.com
Σημειώσεις:
1. Ἀντώνιος Χαραλ. Σαριδάκης, «Ὁ Γέροντας Εὐμένιος Σαριδάκης, Ὁ πρᾶος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ», Ἀθήνα 2006, σελ. 59.
2. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 330. Θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Γέροντος μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του στόν Κουδουμά
Μέσα στό ἔτος 2005 ἕνα ἀπόγευμα ἐπισκέφθηκαν τή Μονή Κουδουμᾶ μιά κοπέλα μέ τόν πατέρα της ἀπό τή Λάρισα, ζητώντας νά προσκυνήσουν τόν Ναό τῆς Παναγίας. Εἰσερχόμενη στόν Ναό ἡ κοπέλα δέν μποροῦσε νά προσκυνήσει, διότι κάτι τήν ἐμπόδιζε. Ὁ πατέρας ἐξήγησε στόν Ἡγούμενο ὅτι ἡ κόρη του ἔπασχε ἀπό δαιμονική ἐπήρεια καί τῆς ἐνεφανίσθη πρό καιροῦ ὁ Μακαριστός Γέροντας Εὐμένιος ἀπό τό χωριό τῆς Κρήτης Ἐθιά (δέν εἶχαν ἀκούσει ποτέ γι’ αὐτόν) καί τήν προέτρεψε ἐπίμονα νά ἔρθει στόν τάφο του καί ἐκεῖνος θά τήν θεραπεύσει, διότι, ὅπως τῆς εἶπε, Ἐκεῖνος εἶχε ταλαιπωρηθεῖ τό ἴδιο ἀπό τά δαιμόνια, «μόνο πού ἐγὼ τό ἔπαθα ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, ἐνῶ ἐσύ ἀπό βλασφημία». Ἔτσι ἤρθαμε σήμερα στήν Κρήτη καί πήγαμε στόν τάφο τοῦ Γέροντα καί ἐνῶ προσκυνήσαμε, ἡ κόρη μου ἄκουσε τή φωνή τοῦ Γέροντα νά τῆς λέει: “Νά πᾶς εἰς τή Μονή τοῦ Κουδουμᾶ νά ζητήσεις ἀπό τόν Ἡγούμενο νά σέ σταυρώσει καί θά γίνεις καλά”. Μετά ἀπό τά λόγια τοῦ πονεμένου πατέρα, τῆς διάβασαν τίς καθορισμένες ἀπό τήν Ἐκκλησία εὐχές γιά τίς περιπτώσεις αὐτές, μετά πολλῶν δυσκολιῶν πού προκλήθηκαν ἀπό τήν πάσχουσα κατά τήν ὥρα τῆς ἀνάγνωσής τους, και μετά τό τέλος τῶν εὐχῶν ἡ κοπέλα στράφηκε στόν Ἡγούμενο λέγοντάς του: «Ὁ Γέροντας Εὐμένιος πού μ’ ἔστειλε ἐδῶ μοῦ εἶπε νά σοῦ πῶ ὅτι, μετά πού θά μέ σταυρώσεις, νά βγάλεις ἀπό τό Ἱερό Βῆμα τήν θαυματουργό εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου νά τήν προσκυνήσω». Ὁ Ἡγούμενος δέν γνώριζε γιά καμιά θαυματουργό εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πού νά ὑπάρχει στή Μονή καί ἰδιαίτερα νά βρίσκεται στό Ἱερό Βῆμα καί τῆς εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει αὐτό πού ζητᾶ. Ἐκείνη ἐπέμεινε, ὅπως τῆς εἶχε πεῖ ὁ Γέροντας, ὅτι ὑπάρχει στόν βοηθητικό χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, κρεμασμένη πάνω ἀπό τήν πόρτα. Μπαίνοντας μέσα ὁ Ἡγούμενος, διαπίστωσε ὅτι πράγματι πάνω ἀπό τήν πόρτα τοῦ ἱεροῦ βρισκόταν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἔργο τοῦ ἔτους 1917, καί δόξασε τόν Θεό γιά τή θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ γέροντα. Μετά ἀπ’ αὐτό προσκύνησαν καί ἔφυγαν ἀπό τή Μονή, ἀναπαυμένη καί ἤρεμη ἡ κοπέλα, γιατί ἤδη σουρούπωνε καί ἤθελαν νά προφθάσουν τό πλοῖο γιά τήν ἐπιστροφή. Ἔκτοτε τιμοῦμε στή Μονή ἰδιαίτερα τήν ἱ. εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Πηγή: Εξαμηνιαίο Περιοδικό της Ιεράς Μονής Κουδουμά Κρήτης, "Κουδουμιανά Μηνύματα" (Ιουλ - Δεκ 2014, Τευχός 26) synaxipalaiochoriou.blogspot.com
Σημειώσεις:
1. Ἀντώνιος Χαραλ. Σαριδάκης, «Ὁ Γέροντας Εὐμένιος Σαριδάκης, Ὁ πρᾶος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ», Ἀθήνα 2006, σελ. 59.
3. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 310.
4. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 310.
5. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 328.
6. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 334.
7. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 336.
8. Π. Σίμωνος Ἁγιορείτου «Ὁ κρυφός Ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας», Ἀθήνα 2009, σελ. 346.
