Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
-Πάτερ, θέλω να βρώ μία καλή κοπέλα, για να ανοίξω σπιτικό. Τι να κάνω; Του απαντώ φυσικότατα:
-Νά γίνεις πρώτα εσύ καλός άνδρας για σπιτικό!
– Δηλαδή τι εννοείτε;
– Να πάς σε έναν πνευματικό να εξομολογηθείς και τότε θα καταλάβεις τι εννοώ. Δεν ξέρω τελικά αν ο οδηγός ακολούθησε τη συμβουλή μου, είμαι όμως βέβαιος πως ούτε που διανοήθηκε πως αυτός ο σύντομος διάλογος, θα γινόταν κάποτε πρόλογος σε ένα άρθρο! Είναι αλήθεια πως όλους τους νέους ανθρώπους τους απασχολεί το θέμα της επιλογής συζύγου. Ανάλογα βέβαια με το ποιός είναι ο καθένας τα κριτήρια ποικίλλουν. Αν λ.χ. ένας νέος-α έχει γαλουχηθεί σε οικογένεια άγευστη της πνευματικής ζωής, τα κριτήρια έχουν άρωμα κοσμικότητας. Αν πάλι έχει πνευματικό υπόβαθρο ο νέος και αγωνίζεται να ζεί κατά Θεόν, τα κριτήρια είναι διαφορετικά. Όπως και να έχει πάντως, το θέμα επιλογής συζύγου θέλει...σοβαρότητα, λίγη σκέψη και πολλή προσευχή. Πρώτα από όλα ο νέος άνθρωπος πρέπει να ολοκληρώνει τις σπουδές του και μετά να ψάχνει να βρεί το κατάλληλο πρόσωπο για σύζυγο. Αν μπλέξει σπουδές με γνωριμίες, και οι σπουδές θα πάνε πίσω και ο γάμος. Μέχρι τότε πρέπει να είναι προσεκτικός στις συναναστροφές του. Αν αρχίσει από την εφηβική ηλικία να κοιτάζει δεξιά και αριστερά, τότε και τον χιτώνα της ψυχής του θα μολύνει καί, όταν κάποτε παντρευτεί, ο ακόλαστος τρόπος ζωής θα τον συνοδεύει. Είναι παιδαριώδες και αντιευαγγελικό το επιχείρημα που κυριαρχεί στις μέρες μας, πως δηλαδή ο νέος πρέπει να κάνει σχέσεις πρίν καταλήξει να παντρευτεί, για να έχει εμπειρίες. Αν δεν ζήσει πρώτα τη ζωή του, λένε, τι οικογένεια να κάνει; Είναι καλύτερα να αποκτήσει απωθημένα και μετά τον γάμο να θέλει να ζήσει όσα δεν έζησε πρίν;
Πρώτον: Τέτοιου είδους εμπειρίες είναι βλαπτικές, εφάμαρτες κι υποθηκεύουν το αιώνιο μέλλον του ανθρώπου. Δεύτερον: όταν κανείς μάθει-εθιστεί να ζεί ασύδοτα στη νεότητά του, δεν διορθώνεται εύκολα ούτε μέσα στον γάμο του. Οι πνευματικοί είμαστε μάρτυρες τραγικών οικογενειακών προβλημάτων που έχουν την αφετηρία τους στα νεανικά χρόνια των συζύγων. Και τρίτον: Το τι είναι σωστό ή λάθος για τον άνθρωπο είτε στη νεότητα, είτε στην ώριμη ηλικία, είτε στο γήρας, το πιστοποιεί και το οριοθετεί, το ιερό ευαγγέλιο και η εκκλησιαστική συνείδηση. Από την μέχρι τώρα ποιμαντική μου εμπειρία και διαβάζοντας πρόσφατα και κάποιες σχετικές νουθεσίες του Οσίου Παϊσίου, έχω να καταθέσω τα εξής:
Εν πρώτοις ο νέος πρέπει να προετοιμάζεται πνευματικά ο ίδιος πρίν διαλέξει σύζυγο. Να εκπαιδευτεί στην αγάπη πρός τον Θεό. Η αγάπη πρός τον Θεό (καί η ζωή εν τη Εκκλησία) θα τον εκπαιδεύσει να αγαπήσει και το έτερον ήμισυ. Να κοιτάξει ο ή η σύζυγος να είναι άνθρωπος με πνευματικές αναζητήσεις και στολισμένος με αρετές. Να μην μένει μόνο στα εξωτερικά (λ.χ εμφάνιση) αν καταλήξαμε εδώ που καταλήξαμε ως έθνος, φταίει εν πολλοίς το υλικό φρόνημά μας. Γνώριζε για παράδειγμα, ο γιός μιάς οικογένειας μία κοπέλα και όταν, το έλεγε στους γονείς του, τον ρωτούσαν εκείνοι: «Έχει δουλειά; Έχει σπίτι;». Ενώ έπρεπε να πούν: «Είναι χριστιανοί άνθρωποι; Έχουν καλές αρχές στην οικογένειά της;». Ά! Και μιάς και είπα παραπάνω πως δεν πρέπει να μένει ο νέος μόνο στην εξωτερική ομορφιά, θα ήθελα να σημειώσω πως θεωρώ απόλυτα υγιές σε έναν νέο το να θέλει το ταίρι του να έχει μία προσεγμένη εμφάνιση. Απλά δεν πρέπει να δίνει εκεί το βάρος. Να έχουν λοιπόν και οι δύο πνευματική ζωή, να αγωνίζονται να τη διατηρήσουν και αν είναι δυνατόν να έχουν κοινό πνευματικό πατέρα, ο οποίος θα τους συμπαρασταθεί και θα τους κατευθύνει στο ξεκίνημα της ζωής τους. Νομίζω πως η βοήθεια του πνευματικού είναι απαραίτητη, στο να αποσαφηνίσουν μέσα τους πως ο σκοπός του Γάμου είναι σωτηριολογικός. Τελικός προορισμός είναι ο Παράδεισος του Θεού. Ο Γάμος είναι το όχημα. Θέλω εδώ να τονίσω ότι δεν χρειάζεται να ψάχνει ο νέος να βρεί σύζυγο με ίδιο χαρακτήρα.. Οι γάμοι πολλές φορές διαλύονται λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Μα η ασυμφωνία χαρακτήρων είναι η προυπόθεση για να πετύχει ένας γάμος, όχι για να διαλυθεί. Δανείζομαι και πάλι κάποια από τα σοφά λόγια του Οσίου Παϊσίου:
«Δέν καταλαβαίνετε ότι μέσα στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Αλλοίμονο αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες». Αυτή η ανομοιότητα των χαρακτήρων θα αποτελέσει και το έναυσμα για να συζητήσουν με σοβαρότητα που συμφωνούν, που διαφωνούν, τι θέλει ο καθένας από τη ζωή του και γενικά να ξεδιπλώσουν τους χαρακτήρες τους. (Χωρίς τακτικισμούς, όπως συμβαίνει στο πρώτο διάστημα μιάς γνωριμίας). Καλό είναι αυτά να γίνουν εξ αρχής. Πρίν προλάβουν να δεθούν με ισχυρούς δεσμούς αγάπης. Όσο αργότερα, τόσο περισσότερο θα πληγωθούν. Αν κιόλας έχουν παντρευτεί και τεκνοποιήσει, τότε θα αντιμετωπίζουν διαρκώς προβλήματα. Δεν θα μπορεί να υπάρχει πεδίο συνεννόησης, γιατί δεν θα έχουν φερθεί ώριμα και σοβαρά εξ αρχής. Η αγάπη που θα νιώθουν ο ένας για τον άλλον, δεν θα επαρκεί για να καλύψει «σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων». Φυσικά το κακό κλίμα που θα δημιουργηθεί στην οικογένεια, θα το εισπράττουν πρωτίστως τα παιδιά. Αυτά θα είναι οι αποδέκτες της ανώριμης και εγωϊστικής στάσης των γονέων τους, οι οποίοι διαρκώς και ανεπιτυχώς θα προσπαθούν να διορθώσουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Τι κακό κι αυτό μέσα στα ανδρόγυνα! Αντί ο καθένας να διορθώνει τα δικά του σφάλματα, προσπαθεί να διορθώσει τα σφάλματα του άλλου! Συζήτηση λοιπόν ώριμη και ρεαλιστική εξ αρχής· «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν».
Τό επόμενο που θέλω να σημειώσω είναι ένα θέμα που εγείρει έριδες μεταξύ των χριστιανών. Οι υποψήφιοι σύζυγοι, με την παράλληλη άσκηση της αγάπης, οφείλουν να μην συνάπτουν σαρκικές σχέσεις πρό του γάμου. Αυτό το ζήτημα, μπορεί να αποτελέσει ένα άρθρο ή μία μελέτη από μόνο του. Δεν μπορεί να αναλυθεί σωστά σε λίγες γραμμές. Γι’ αυτό δεν θα επεκταθώ ιδιαιτέρως. Η αγνότητα και η αποφυγή των σαρκικών σχέσεων πρίν από τον γάμο: 1ον: είναι μεγάλη αρετή και ευλογία για έναν νέο και 2ον: θεμελιώδης αρχή της Ηθικής Διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, για αυτό δεν πρέπει να παραθεωρείται ως ουτοπική. Και κυρίως δεν πρέπει να χρειάζεται και να υβρίζεται. Όταν υβρίζεις και θεωρείς ανεφάρμοστη την αρετή, τότε αποκτά εξουσία επάνω ο μισόκαλος διάβολος και χωρίς να το καταλαβαίνεις (νομίζοντας απλώς πως είσαι ρεαλιστής) πέφτεις στο αμάρτημα της βλασφημίας του Ευαγγελίου. Θα συνέστηνα επ’ αυτού του σοβαρού θέματος να διαβάζαμε την Α΄ πρός Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου και το 39ο κεφάλαιο της Γενέσεως. Στο δεύτερο θα δούμε με τι φόβο Θεού ο Ιωσήφ απέκρουσε την γυναίκα που του είπε: «κοιμήθητι μετ’ εμού», και πως ο Θεός τον άμειψε για την εγκράτεια και την θεοφοβία του.
Θέλω να πώ σε όσους νέους αγωνίζονται να διατηρήσουν αμόλυντο τον χιτώνα τους, πως ο Κύριος θα αμείψει τον αγώνα τους, (τό έχω δεί πολλές φορές στην ιερατική μου διακονία) αξιώνοντάς τους να δημιουργήσουν λαμπρές οικογένειες. Ναί Χριστέ μου! Άμειψέ τους επί γής και εν ουρανώ γιατί δεν νόθευσαν την Αλήθειά Σου, γιατί δεν συσχηματίστηκαν με το φρόνημα του κόσμου, γιατί δεν κατέβασαν την κορυφή στο έδαφος για να πούν ότι ανέβηκαν (Όσιος Παΐσιος).
Κλείνοντας αυτές τις φτωχές σκέψεις θα ήθελα να επισημάνω τους τρείς μεγαλύτερους εχθρούς της αγάπης: 1ος: «έχω δίκιο», 2ος: «έχω και εγώ δικαίωμα», 3ος: «δέν με καταλαβαίνεις». Άς μείνουν ξένες αυτές οι φράσεις από το λεξιλόγιο των συζύγων. Και ο Χριστός μας είχε δίκιο, αλλά δεν το διεκδίκησε. Και ο Χριστός μας είχε και έχει όλα τα δικαιώματα, δεν τα άσκησε. Και όταν ήρθε στη γή και διήλθε «ευεργετών και ιώμενος», αλλά κυρίως όταν Σταυρώθηκε, δεν Τον καταλάβαμε. Ούτε οι ίδιοι οι μαθητές Του! Όσων νέων ανθρώπων ποθούν να δημιουργήσουν μία ευλογημένη οικογένεια και μέσω αυτής να σώσουν τις ψυχές τους, «Μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού».
Συγχωρέστε με!
Πηγή: Αρχιμ. Χριστοδούλου Κοκλιώτη εφημερίου Ι. Ν. Αγίου Μηνά Σαλαμίνος, enromiosini.gr
