Μεσογαίας Νικόλαος: Στις εκλογές εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την ιστορία και τις παραδόσεις!


Ανάγνωση σε 1.7 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
…. Στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε ότι η κρίση είναι πνευματική. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό και οι ελπίδες μας είναι μόνο πνευματικές.

Αυτό σημαίνει ότι και τα κριτήριά μας και οι πολιτικές μας επιλογές και η ψήφος μας πρέπει να έχουν βασικά πνευματικό υπόβαθρο. Αλήθεια, πως να ψηφίσουμε έναν άνθρωπο δίχως αρετή και τόλμη; Πως να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην ιστορία, δίχως ευαισθησία πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε.

Αλλά και η δική μας ευθύνη, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι μικρή. Η ποιότητα και το ήθος ενός λαού δεν φαίνονται από το πως επιτίθεται, αλλά από το πως γνωρίζει να αμύνεται. Από τα αντανακλαστικά του για αντίδραση.

Η πραγματική κρίση φαίνεται από το ότι ως λαός δεν είχαμε σύνεση και τόλμη να αντιμετωπίσουμε την πρωτοφανή πρόκληση στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Και τούτο διότι αποδειχθήκαμε πνευματικά γυμνοί. Συνέπεια και αυτό της αποϊεροποίησης της ζωής μας.

Ένας στεγνός μηδενισμός, μία ανόητη ασέβεια, ένας παθολογικός και μυωπικός εγωκεντρισμός, μιά άνευρη και άκαρπη παιδεία, γκρέμισαν την πίστη μας, αποδυνάμωσαν τα ιδανικά, οδήγησαν σε ανόητες επιλογές και εξαφάνισαν κάθε ικμάδα και ίχνος τόλμης από τον λαό μας.

Άς προσέξουμε πολύ σε αυτές τις εκλογές. Το μήνυμα που θα δώσουμε πρέπει να είναι πνευματικό. Μας λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να σιωπήσει. Δεν είναι δουλειά της να ταράζει τον κόσμο. Είναι όμως αποστολή της να αφυπνίζει.

Γι’ αυτό και τώρα είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει. Αν πάλι σιωπήσουμε, τότε «καί οι λίθοι κεκράξονται». Δεν αντέχουμε άλλο. Έχει αποστρέψει το πρόσωπό του ο Θεός από πάνω μας. Νοιώθουμε εντελώς αβοήθητοι σε έναν κατήφορο χωρίς τέρμα. Θέλουμε το φρένο της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Και αυτό έχει να κάνει με την ψήφο μας.

Εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που σέβονται τον εαυτό τους, που αγαπούν την Ελλάδα πάνω από τα συμφέροντά τους, πρόσωπα τίμια και με σεβασμό στην ιερή παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε και όχι με υποτέλεια στην άθλια ταυτότητα που μας κατασκευάζουνε.

† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

[iEpikaira: Με αυτά κατά νου, εάν κάποιος ακόμη θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να πληρεί, έστω και τις βασικές ως άνω προυποθέσεις, τότε μάλλον δεν έχει ψάξει αρκετά... Σίγουρα πάντως η αποχή, το άκυρο και το λευκό, δεν αποτελούν ψήφο διαμαρτυρίας, διότι ΕΔΩ εξηγήθηκε ότι τα ποσοστά αυτά προσμετρώνται κυρίως υπέρ των μεγάλων κομμάτων! Περάστε και από ΕΔΩ.] 


Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού....1918....




                  Ο Γάλλος Στρατηγός Franchet d'Espèrey απονέμει το Croix de Guerre (Πολεμικός Σταυρός) στη σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού στις 26 Ιουνίου 1918Past in Color Χρώμα στο Παρελθόν



                  -------Και μετά μας πούλησαν στην Εκστρατεία της Μικράς Ασίας όπως πούλησαν το Ναύαρχο των "Λευκών" Κολτσάκ στους Κόκκινους Μπολσεβίκους.


                  Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/5-1918.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Οσία Μαρία η Αιγυπτία: Μεταμορφώνοντας τα πάθη 🕯️ Ζούμε στο σκοτάδι του φωτός μας
                   Αέναη επΑνάστασηΟσία Μαρία η Αιγυπτία, Γιώργος Κόρδης, 2024
                   Το παράδειγμα της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας φανερώνει ότι στην πορεία προς την συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, τα πάθη δεν εξαφανίζονται αλλά μεταμορφώνονται.Δηλαδή σκοπός δεν είναι να αλλάξω αυτό που είμαι, την φύση μου, αλλά την βούληση και ελευθερία μου.Κάθε πάθος μας κρύβει μια ωραία πτυχή και δυνατότητα του εαυτού μας. Είναι η σκιά από ένα φως που ζει μέσα μας. Ζούμε στο σκοτάδι του φωτός μας. Ας το σκεφτούμε λιγάκι. [...] Ολόκληρο το άρθρο εδώ Μεγάλο αφιέρωμα στην αγία (η οποία τιμάται στην 5η Κυριακή της Μ. Σαρακοστής) εδώ, παρακαλώ. Με ταπεινή διάθεση. Μια πρόσκληση.Ας έχουμε την ευχή της κι ας είναι πρότυπό μας στο μεγάλο Αγώνα (της ζωής και της ψυχής).


                  Πηγή: https://o-nekros.blogspot.com/2025/04/blog-post_50.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο!
                   

                   «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!»
                  Είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν που τη λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφάλειας κι ευχαρίστησης.
                  Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως ...διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης.
                  Μην παύσεις να τη λες και να ασκείς και τους άλλους σ’ αυτό.
                  Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη.
                  Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ’ τα δεινά.
                  Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής…».
                  (Απ’ την 193 Επιστολή του Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).
                  Σημειώνεται ότι με την φράση αυτή ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του αναπνοή! (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα!)
                  ΠΗΓΗ
                  simeiakairwnhttps://balsamopsyxhs.gr

                  Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2023/11/blog-post_20.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Υπάρχει τρόπος να υπομένουμε τους πειρασμούς;
                  Όσοι είναι φίλοι του Θεού, όσοι έχουν κλείσει μέσα τους τον Κύριο σαν ένα πολύτιμο θησαυρό, δέχονται με πολλή χαρά τις βρισιές και τις ατιμίες, και αγαπούν με καθαρή καρδιά, σαν ευεργέτες, αυτούς που τους αδικούν.
                  Ο Χριστός, ο αναμάρτητος, ραπίσθηκε άδικα από ένα δούλο, κι έτσι έγινε το πρότυπο όλων μας στην ανεκτικότητα, τη μεγαλοψυχία και τη μακροθυμία. Αλλά μόνο ραπίσθηκε; Αν πάρουμε από την αρχή τα γεγονότα της ένσαρκης οικονομίας Του, θα δούμε πως αυτή δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μια αλυσίδα ταπεινώσεων και εξευτελισμών. 
                  Πρώτα-πρώτα ο Κύριος, όντας Θεός, καταδέχθηκε να έρθει στη γη, «μορφήν δούλου λαβών», και να ζήσει ανάμεσά μας σαν ένας άσημος και φτωχός «τέκτονος υιός». Μέχρι τα τριάντα Του χρόνια βοηθούσε τον άγιο Ιωσήφ στο ταπεινό επάγγελμα του ξυλουργού. Ύστερα, όσο κήρυττε και θαυματουργούσε, υπέμεινε το διασυρμό, τη συκοφαντία και τις επιβουλές των Φαρισαίων και Γραμματέων. Και τέλος, πιάστηκε, χλευάσθηκε, μαστιγώθηκε, ραπίσθηκε και σταυρώθηκε.

                  Ποιος; Ο αθώος από τους φταίχτες. Ο ευεργέτης από τους ευεργετημένους. Ο Θεός από τους ανθρώπους! Και γιατί όλα τούτα; Πρώτα, για να μας σώσει, όπως όλοι ξέρουμε. Κι έπειτα, για να μας δώσει παράδειγμα, όπως γράφει ο απόστολος Πέτρος: «Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού». Όπως υπέμεινε Εκείνος όλους τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της ζωής, και μάλιστα την αδικία και την αχαριστία εκείνων που είχε ευεργετήσει, έτσι πρέπει να υπομένουμε κι εμείς. «Τούτο γαρ χάρις, ει δια συνείδησιν Θεού υποφέρει τις λύπας, πάσχων αδίκως», γράφει πάλι ο πρωτοκορυφαίος απόστολος. «Ποίον γαρ κλέος, ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε; Αλλ' ει αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ» .
                  «Αγαθοποιών και πάσχων» ακριβώς ο Χριστός, είναι σα να λέει στον καθένα από μας: “Αν θέλεις, άνθρωπέ μου, να ζήσεις αιώνια μαζί μου, και να γίνεις «κατά χάριν Θεός», ταπεινώσου για χάρη μου, όπως ταπεινώθηκα κι εγώ για χάρη σου. Πέταξε από πάνω σου τη δαιμονική υπερηφάνεια και μη ντραπείς να υποστείς χλευασμούς και να πάθεις κάθε κακό για τις εντολές μου. Αλλιώς, θα ντραπώ κι εγώ για σένα την ημέρα της Κρίσεως. «Ος γαρ αν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του πατρός και των αγίων αγγέλων». Και θα προστάξω τότε τους αγγέλους μου: «Αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου»”.
                  Αν λοιπόν δεν υπομείνουμε τους πειρασμούς, τότε και ο Κύριος θα μας αποδοκιμάσει στη δευτέρα παρουσία Του, γιατί προτιμήσαμε τη δόξα των ανθρώπων και δεν θελήσαμε ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του. Πως θέλουμε να συμβασιλεύσουμε και να συνδοξασθούμε μαζί Του στη βασιλεία των ουρανών, αν δεν καταδεχόμαστε να ταπεινωθούμε από έναν άλλον άνθρωπο, εμείς, που είμαστε «γη και σποδός», τη στιγμή που ο Χριστός, ο άπειρος Θεός και δημιουργός του σύμπαντος, αυτοταπεινώθηκε, άφησε την ουράνια δόξα Του κι έγινε άνθρωπος ευτελής; Εμείς δεν καταδεχόμαστε να ταπεινωθούμε μπροστά στον αδελφό μας, που είναι ίσως ανώτερος από μας, ενώ ο Χριστός έγινε δούλος και δέχθηκε τόσες ταπεινώσεις και σταυρικό θάνατο ακόμα, από τους δούλους Του!
                  Ας υποθέσουμε, ότι βαδίζουμε στο δρόμο μαζί με τον Χριστό. Και μας συναντάει ένας άνθρωπος, που χτυπάει στο πρόσωπο και Εκείνον και εμάς. Ο Δεσπότης Χριστός δεν αντιδρά και δεν διαμαρτύρεται. Μπορούμε να σκεφτούμε σε τι δεινή θέση θα βρεθούμε εμείς, αν αντιδράσουμε;
                  Ο Κύριος είναι το υπόδειγμά μας. Και όμως, Εκείνος περιπαίζεται και δεν αγανακτεί· εμείς επαναστατούμε. Εκείνος δέχεται σταυρό και θάνατο ταπεινωτικό· εμείς δεν σηκώνουμε ούτε ένα ταπεινωτικό λόγο. Πως λοιπόν θα γίνουμε συγκοινωνοί της δόξας Του, αφού δεν καταδεχόμαστε να γίνουμε συγκοινωνοί των παθών και των βασάνων Του; Μάταια αγωνιζόμαστε, μάταια ελπίζουμε στην αιώνια ζωή, αν δεν είμαστε αποφασισμένοι να σηκώσουμε σταυρό, όπως Εκείνος.
                  Δεν απομένει πάρα να Τον μιμηθούμε, με τη βεβαιότητα ότι «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς».

                  Πηγή: “ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ” Βασισμένο σε κείμενο του Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ (alopsis.gr) (Φωτογ.: orthodoxphotos.tumblr.com)
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Πώς να κάνω τα παιδιά μου να αγαπήσουν τον Χριστό;
                  Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                  Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Έχεις άγχος;
                  Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                  Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                  Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Προσευχήσου με το Θεοτόκε, Παρθένε... και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ


                  Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος λοιπόν!
                  Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναμος, και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον μικρό κατά δύναμιν αγώνα μας.
                  Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.
                  Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. Ένας άνθρωπος που δεν καλλιέργησε την πίστη του από μικρός, αλλά έχει διάθεση, μπορεί να την καλλιεργήση με την προσευχή, ζητώντας από τον Χριστό να του προσθέση πίστη. Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τι είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; 
                  Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τι να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.
                  Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού! Οι άνθρωποι βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους επιτύχουν, χωρίς να αφουγκράζωνται ποιό είναι το θέλημα του Θεού και χωρίς να συμμορφώνωνται προς αυτό. 
                  Πρέπει να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό να κατευθύνη τα πράγματα και εμείς να κάνουμε το χρέος μας με φιλότιμο. Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του, θα βασανίζεται.
                  “Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν” (Λουκ. ιζ΄ 5).

                  Άγιος Παΐσιος Αγιορείτηςπηγή

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2021/04/blog-post_07.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Τι θα πει ότι η Παναγία είναι αειπάρθενος;





                  Ο προφήτης Ησαΐας προφητεύει για τη μητέρα του Μεσσία και λέγει ότι θα είναι Παρθένος: «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί…» (7, 14). Στον προφήτη Ιεζεκιήλ (44, 1-2) προφητεύεται η αειπαρθενία της Παναγίας με την εικόνα της «κεκλεισμένης πύλης», από την οποία διέρχεται μόνον ο Κύριος, χωρίς αυτή να ανοιχθεί.

                  Για το αειπάρθενο της Παναγίας στις αγιογραφίες της οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν τρία αστέρια. Στο μέτωπο και στις δύο πλάτες. Τα τρία αστέρια συμβολίζουν την αειπαρθενία της Μαριάμ πριν, κατά και μετά τη γέννηση του Χριστού.

                  Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει ότι η Παρθένος Μαριάμ είναι αειπάρθενος. Ήταν δηλαδή παρθένος πριν, κατά και μετά τη γέννηση του Μεσσία. Το Χριστό Τον γέννησε παρθένος γυναίκα, για να φανερωθεί ότι ο Χριστός δε θα είναι συνηθισμένος άνθρωπος, γεννημένος από ανθρώπινη θέληση, αλλά γεννημένος από το θέλημα του Θεού. Στη γέννησή Του ο Χριστός γεννήθηκε με υπερφυσικό τρόπο, γιατί η Μαριάμ δεν πόνεσε, όπως η κάθε γυναίκα. Ο πόνος του τοκετού δεν υπήρχε στην Παναγία, γιατί η γέννηση του Χριστού ήταν εκτός της τιμωρίας των Πρωτοπλάστων. Μετά τη γέννηση του Χριστού η Παναγία αφιερώθηκε στο έργο της περίθαλψης του Χριστού και της προσευχής. Όλο το είναι της το κατέλαβε η αγάπη στον Υιό και Θεό της.

                  Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.92), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

                  makkavaios.blogspot 


                  Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_4.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Νόμιζα…





                  Νόμιζα ό,τι αισθάνομαι για τους άλλους θετικό, αισθάνονται το ίδιο κι αυτοί για μένα.

                  Νόμιζα ότι μπορώ ν’ ανοίξω την καρδιά μου με ειλικρίνεια και να εισπράξω αποδοχή.

                  Νόμιζα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είν’ εύκολες και ότι ο άνθρωπος είναι αυτό που δείχνει.



                  Νόμιζα ότι η εξομολόγηση από μόνη της, χωρίς την προσωπική απόφαση γι’ αλλαγή μπορεί να μου δώσει νέα ζωή.

                  Νόμιζα ότι η Θεία Λειτουργία είναι για να νιώσω το Θεό μόνος μου κι απομονωμένος από τους άλλους.

                  Νόμιζα ότι ήταν αρκετό να προσέξω από τα λεγόμενα «σαρκικά αμαρτήματα» για να δικαιούμαι να κοινωνήσω.

                  Νόμιζα ότι αμαρτία είναι να παραβώ τις εντολές του Θεού, όπως παραβαίνει κανείς τους νόμους του κράτους.

                  Νόμιζα ότι δεν χρειάζεται να γνωρίζω τη θεολογία της Εκκλησίας, αρκεί να είμαι ηθικός για να είμαι «καλός χριστιανός».

                  Νόμιζα ότι ο σκοπός της Εκκλησίας στον κόσμο είναι να κάνει κοινωνικό, φιλανθρωπικό, πολιτιστικό έργο.

                  Νόμιζα ότι προσευχή είναι να λέω στο Θεό : δώσε μου.

                  Νόμιζα ότι άμα αποφασίσω να προσευχηθώ με βάση την επιθυμία να συσχετιστώ με τον «αόρατο και ακατάληπτο» Θεό, κανένας λογισμός δεν θα παρουσιαστεί και θα πηγαίνουν όλα καλά.

                  Νόμιζα ο Χριστός με αγαπά όταν είμαι «καλός χριστιανός» και με αποστρέφεται όταν δεν κάνω το θέλημά Του .

                  Νόμιζα πως ο έρωτας, η διασκέδαση, το ωραίο ντύσιμο, η χαρά και η ευτυχία δεν είναι για τους πιστούς.

                  Νόμιζα ότι η άσκηση είναι μαζοχισμός, προσπάθεια να καταπατήσω τις επιθυμίες μου, να μισήσω το σώμα μου.

                  Νόμιζα… Νόμιζα… Νόμιζα…

                  Μέχρι που συνάντησα «άνθρωπο του Θεού» γνήσιο, αληθινό, ανθρώπινο, και μου αποκάλυψε το μυστήριο της όντως Ζωής με το λόγο του, μα πιο πολύ με την παρουσία του, τη χαρά του, την καρδιά του που αγκάλιαζε όλους ό,τι και να ’ναι, όπως και να ’ναι.

                  Τότε κατάλαβα πως όλοι είμαστε «τέκνα του Αδάμ», αδύνατοι και αμαρτωλοί, με πάθη κρυφά και φανερά, κληρονομικά κι επίκτητα, αλλά και «τέκνα του Νέου Αδάμ», Αυτού που πήρε τη φύση μας και την ανακαίνισε, την έκανε νέα και ωραία. Κι ένιωσα, δια μέσου του «ανθρώπου του Θεού», τη χωρίς όρια αγάπη του Θεού, την ελευθερία από τα «πρέπει», τη μεγάλη χαρά να ζεις χριστιανικά.

                  Κι άρχισα να θέλω να βλέπω τους ανθρώπους αλλιώς, τα ωραία αντί τα άσχημά τους, να προσπαθώ να αφήνομαι στην αγκαλιά του Θεού σε κάθε Λειτουργία μαζί με τους αδελφούς μου, όσο μπορώ να προσεύχομαι και να πορεύομαι με χαρά, κοιτάζοντας πιο πολύ τι έχω απ’ αυτά που δεν έχω, αναμένοντας από τον Κύριο μου να κάνει το θαύμα της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου, και μαζί με τον κόσμο Του και σε μένα.

                  π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

                  πηγη: pemptousia.gr


                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2023/01/blog-post_19.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής…(Συγκλονιστική Αληθινή ιστορία)

                  Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά έναν κλέφτη,που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του…

                  Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι…
                  Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα,ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του…

                  Οταν τα διηγήθηκε στον υποτακτικό του, εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:

                  -Γιατί γέροντα δεν με φώναζες να τον πιάσουμε ;

                  Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι και μένει αμετανόητος!

                  «Πού ξέρεις παιδί μου; του απάντησε ο Γέροντας..»
                  »Ίσως φέτος μετανοήσει…»

                  -«Κι αν το ξανακάνει;..» Ξέσπασε ο υποταχτικός.

                  «Ε, τότε πρέπει παιδί μου να τρέξω… για να του ανοίξω και να του τα δώσω εγώ, για να μην ξανακλέψει…και κολάσει για τρίτη φορά την ψυχή του…»

                  Έσκυψε ο υποταχτικός του φίλησε το χέρι, κι έφυγε πνιγμένος στα δάκρυα…

                  diakonima.gr



                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2018/02/blog-post_56.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                  Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!