ΕΝΑ ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ: ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ


Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«...ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν…». (Μάρκ. 8, 34).
Μικρό σέ ἔκταση, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τό σημερινό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς μετά τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Μεγάλο, ὅμως, πολύ μεγάλο, σέ νοήματα καί σέ ἠθικά ἀξιώματα, μάλιστα γιά τούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς μας. Καί γιά νά μή προχωρήσουμε πιό πέρα στήν ἐποικοδομητική ἀνάλυσή του, ἄς μείνουμε σέ ἕνα ἠθικό παράγγελμα τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀποτελεῖται μόνο ἀπό δύο λέξεις: «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Μάλιστα! Αὐτό ἀπαίτησε κατηγορηματικά ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας ἀπό τούς μαθητές Του καί καλύτερα ἀπό τούς ὑποψήφιους ὀπαδούς τοῦ Εὐαγγελίου Του. Οὔτε χρήματα ζήτησε νά Τοῦ φέρουν, οὔτε νά εἶναι ἐξάπαντος πλούσιοι καί εὔποροι, οὔτε ἀπαραίτητα νά γνωρίζουν γράμματα καί νἆναι ἐπιστήμονες καί μορφωμένοι. Τίποτε ἀπό ὅλα ὅσα ἀναγνωρίζουμε ὡς σπουδαῖα προσόντα καί ἀνθρώπινα προτερήματα καί ἀξίες. Ἀλλά βέβαια αὐτό πού ἀπαίτησε ὁ θεῖος Διδάσκαλος ἀπό ἐκείνους πού θά ἀπεφάσιζαν νά Τόν ἀκολουθήσουν ὡς πιστοί καί ἀφοσιωμένοι μαθητές Του ἦταν πιό δυσεύρετο, πιό ἀκριβό καί ἀπό χρήματα καί ἀπό γνώσεις καί πτυχία. Ἦταν πραγματικά πολύ πιό δύσκολο. Ἦταν ἡ αὐταπάρνηση!

«ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν»! Νά ἀπαρνηθεῖς τόν ἑαυτόν σου! Αὐτό ζήτησε! Μέ ποιά δέ ἔννοια νά ἐκλάβουμε τήν ἐντολή αὐτήν τοῦ Χριστοῦ μας; Μέ αὐτήν: Νά ἀφήσουμε στήν ἄκρη περιφρονημένο, σάν ξένο τόν ἑαυτό μας, δηλαδή τόν κακό ἑαυτό μας, τίς συνήθειές μας, τά ἐλαττώματά μας, τίς ἕξεις μας, ὅ,τι μᾶς εὐχαριστοῦσε καί ἄς μήν εὐχαριστοῦσε τόν Θεό ἤ τόν πλησίον μας…Ἤ ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, νά ξεχάσουμε τόν ἑαυτό μας καί τήν εὐχαρίστησή μας χάριν τοῦ διπλανοῦ μας, χάριν τοῦ ἄλλου..Ἔτσι περίπου μποροῦμε νά κατανοήσουμε τήν αὐταπάρνηση τοῦ Εὐαγγελίου μας, τήν ἠθική ἀπαίτηση τοῦ Χριστοῦ μας ἀπό τόν μαθητή Του ἤ τόν ὀπαδόν Του. Καί αὐτήν τήν ἐξήγηση, τήν ἔννοιά της δέν μᾶς ἔδωσε πεντακάθαρα τό παράδειγμα τῶν ἀναρίθμητων πραγματικῶν μαθητῶν Του; Πόσοι δέν ἦσαν ἐγωιστές καί φιλόδοξοι καί πρός χάριν Του δέν μετεβλήθησαν σέ πολύ ταπεινούς ἀνθρώπους, δέν ἔγιναν αὐτοί οἱ ἀγέρωχοι καί ἀταπείνωτοι πρίν λίγο ἄνθρωποι χαλί νά τούς πατήσουν οἱ ἄλλοι, πάντα γιά τό καλό τῶν ἄλλων. Πόσοι ἀπό τούς ἀληθινούς μαθητές Του δέν ἀγαποῦσαν μέχρι λατρείας τά χρήματα καί πρός χάριν Του ὄχι ἁπλά τά περιφρόνησαν ἀλλά στήν κυριολεξία τά μίσησαν σκορπίζοντάς τα στούς πτωχούς καί ζώντας σέ ἔσχατη φτώχεια.. Πόσοι δέν εἶχαν ἀγαπήσει τίς ἡδονές τῆς ζωῆς, δέν εἶχαν θεοποιήσει τήν σάρκα καί τήν εὐχαρίστησή της καί τώρα νέκρωσαν χάριν τοῦ Χριστοῦ κάθε σαρκική ἡδονή ζώντας ὡς ἄσαρκοι ἄγγελοι ἐπάνω στή γῆ…

Ἀκριβῶς, ἀγαπητοί, ὅλοι αὐτοί, ποῦ πίστεψαν στό Εὐαγγέλιο καί μετέβαλαν τίς ἐπιταγές του σέ πράξη καθημερινή, οἱ ἀμέτρητοι συνάνθρωποί μας στήν διάρκεια τῆς δύο χιλιάδων χριστιανικῆς ἱστορίας, ἀπόστολοι, μάρτυρες, ἀσκητές, ὁμολογητές, νεομάρτυρες, ὅσιοι πατέρες καί διδάσκαλοι, μᾶς ἐξήγησαν τί σημαίνουν τοῦ Χριστοῦ μας τά λόγια αὐτά. Τί σημαίνει αὐταπάρνηση, θυσία τοῦ ἑαυτοῦ μας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ πλησίον. Ἑπομένως ὅσο καί νά ἀντηχοῦν τόσο παράξενα στά αὐτιά μας τό ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, στήν οὐσία δέν εἶναι ἁπλά μόνο λόγια του Εὐαγγελίου πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀλλά εἶναι μία ἱστορική πραγματικότητα. Εἶναι καί θεωρία, ὑψηλή, ὡραία θεωρία ἀλλά συγχρόνως εἶναι καί γεγονός καί πράξη.

Εἶναι ὅμως γιά μᾶς σήμερα τούς χριστιανούς πού διανύουμε τόν 21ον αἰώνα κάτι σάν ὄνειρο, κάτι σάν οὐτοπία. Βουνό ἀπλησίαστο φαντάζει ἡ ἐντολή αὐτή τοῦ Χριστοῦ μας. Σήμερα εἶναι εὐκαιρία νά ἐπαναλαμβάνουμε τόν χαρακτηριστικό ἐκεῖνο στίχο τοῦ Μεγάλου Κανόνος, τοῦ μακροσκελέστατου ὕμνου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. «Αὐτείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι...». Ἐξ αἰτίας τῶν παθῶν μου, τῆς λατρείας τοῦ ἐγώ μου, κατάντησα ἕνας εἰδωλολάτρης. Κατασκεύασα, μετέτρεψα τόν ἑαυτό μου σέ εἴδωλο καί τόν προσκυνῶ κάθε μέρα καί κάθε ὥρα..Ὅ,τι θέλει, ὅ,τι ἐπιθυμεῖ ὁ ἐαυτός μου, ὅ,τι τόν εὐχαριστεῖ. Γιά τόν ἑαυτό μου καί τήν εὐχαρίστησή του τά πάντα θυσία. Στό βωμό τῆς ἰδιοτέλειας καί τοῦ ἐγωισμοῦ θυσία τά πάντα..Ὤ! δυστυχία, ὤ τό κατάντημά μας!

Γι’ αὐτό καί ξαφνιαζόμαστε, ὅταν μέσα στήν σύγχρονη ἔρημο τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ἰδιοτέλειας σάν ὄαση προβάλλει τό παράδειγμα κάποιου συνανθρώπου μας νά θυσιάζει τό ἐγώ του, τήν εὐχαρίστησή του, τό συμφέρον χάριν τοῦ διπλανοῦ του. Πόσο χαιρόμαστε μέ τέτοια παραδείγματα ἀνθρώπινης εὐγένειας καί μεγαλείου! Ὅπως μέ ἐκεῖνον πού κινδύνεψε πρόσφατα ὁ ἴδιος νά γίνει τῆς φωτιᾶς παρανάλωμα προκειμένου νά διασώσει ἀπό τήν μανία τήν ἀχόρταγη τῆς φωτιᾶς ἄτομα ἡλικιωμένα, πού ἀδυνατοῦσαν νά διαφύγουν ἀπό τόν πύρινο κλοιό.

Εὐλογημένες ψυχές πού στολίζουν ὅλες τίς ἡλικίες καί ὅλες τίς τάξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ αὐταπάρνηση εἶναι ἡ ὕψιστη ἀρετή, πού φέρει τόν ἄνθρωπο στά κράσπεδα τῆς Θεότητος. Καί τό ἀξιοσημείωτο στήν περίπτωση πού ἐξετάζουμε σήμερα εἶναι ὅτι κάποτε καί ἐμεῖς βρισκόμαστε στήν ἀνάγκη νά ἀπαιτήσουμε τῶν ἄλλων τήν αὐταπάρνηση γιά τό ἴδιο συμφέρον μας. Ἐμεῖς πού περιφρονήσαμε τήν ἀρετή αὐτή κάποτε οἱ ἴδιοι τήν ἔχουμε ἀνάγκη. Πῶς ἔρχονται τά πράγματα στή ζωή! Ξαφνικά βρισκόμαστε σέ ἕνα νοσοκομεῖο οἱ ἴδιοι ἄρρωστοι ἤ ἄνθρωποι δικοί μας καί ἀπαιτοῦμε τότε οἱ ἄλλοι, εἴτε γιατροί λέγονται αὐτοί, εἴτε νοσηλευτές ἀπέναντι μας νά φερθοῦν μέ αὐταπάρνηση, θυσιάζοντας τήν προσωπική τους ἄνεση καί εὐχαρίστηση γιά τό δικό μας καλό. Ἄραγε ἔστω τότε καταλαβαίνουμε τήν ἀξία τῆς ἀρετῆς αὐτῆς καί στό μέλλον καί ἐμεῖς προσπαθοῦμε στούς πλησίον μας νά συμπεριφερόμαστε ὄχι μέ ἰδιοτέλεια, ἀλλά μέ πνεῦμα εἰλικρινοῦς ἀγάπης καί αὐταπάρνησης;

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἴθε νά κατανοήσουμε τό πραγματικό μας συμφέρον καί κάποτε νά συμμορφωθοῦμε μέ αὐτήν τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, τήν φαινομενικά δύσκολη καί βαρειά, ἀλλά στήν οὐσία τόσο χρήσιμη καί εὐλογημένη. «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» Ἀμήν

+Ο Ελευθερουπόελως Χρυσόστομος

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!