Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«εἰς ἑαυτόν δέ ἐλθών εἶπε. πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῶ ἀπόλλυμαι». (Λουκᾶ 15,17).
Τήν πασίγνωστη παραβολή τοῦ ἀσώτου ἀξιωθήκαμε νά ἀκούσουμε καί πάλι, στήν ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Μία παραβολή, ἡ ὁποία δικαίως χαρακτηρίσθηκε γιά τή βαθύτατη σημασία της σάν ἡ καρδιά τῶν εὐαγγελίων ἤ τό εὐαγγέλιο τῶν εὐαγγελίων καί ἡ ὁποία ἔχει πάντοτε νά στείλει πολλά καί χρήσιμα μηνύματα σέ ὅλους μας. Τό μήνυμα δέ πού μᾶς στέλλει ἐφέτος ἐκπέμπεται μέ ἐκεῖνο τό ὀδυνηρό συμπέρασμα τῆς αὐτοκριτικῆς τοῦ δυστυχισμένου ἄσωτου υἱοῦ. Τί μελαγχολία καί τί πικρία στάζουν αὐτά τά λόγια τῆς καρδιᾶς του: «πόσοι ἀπό ὅσους ἐργάζονται κοντά στόν πατέρα μου ἔχουν μέ τό παραπάνω φαγητό κι ἐγώ, ὁ γιός του, κινδυνεύω, ἐδῶ πού βρέθηκα, νά πεθάνω ἀπό τήν πείνα!».
Καί εἶχε ἀπόλυτα δίκιο μονολογώντας ὁ ἄσωτος υἱός. Στό σπίτι τό πατρικό τά ἀγαθά τῆς ζωῆς ἦσαν ὑπεράφθονα, ἐνῶ ἔξω ἀπό αὐτό λιμοκτονοῦσε ὁ δυστυχής. Στό σπίτι τοῦ Θεοῦ, «ἥτις ἐστιν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος» (Α΄Τιμ. 3, 15) ὑπάρχει ἀπόλυτη ἐπάρκεια ἀγαθῶν πνευματικῶν, ἐνῶ ἔξω, μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, θά παραμονεύει πάντοτε ἡ φτώχεια τοῦ πνεύματος, ἡ δυστυχία τῆς πείνας. Αὐτό θά εἶναι τό θέμα τοῦ σημερινοῦ μας κηρύγματος: ὁ πλοῦτος τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ πείνα τοῦ κόσμου μακριά της.
Μάλιστα στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν Ἠσαΐας εἶδε μέ τά προφητικά του μάτια αὐτόν τόν μοναδικό πλοῦτο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τῆς Ἐκκλησίας καί μέ ὡραῖα λόγια περιέγραψε τήν ἀνείπωτη ὀμορφιά του. Ἄς ἀκούσουμε τήν προφητική, γλαφυρή περιγραφή της. «Τάδε λέγει Κύριος· Εὐφράνθητι ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος, καί ἀνθείτω ὡς κρίνον. Καί ἑξανθήσει, καί ὑλοχαρήσει, καί ἀγαλλιάσεται τά ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου· καί ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῆ, καί ἡ τιμή τοῦ Καρμήλου» (Ἠσαΐου 35, 1-2) … ὅτι ἐρράγη ἐν ταῆ ἐρήμω ὕδωρ, καί φάραγξ ἐν γῆ διψώση. Καί ἔσται ἡ ἄνυδρος εἰς ἕλη, καί εἰς τήν διψῶσαν γῆν πηγή ὕδατος ἔσται, ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη ὀρνέων, ἐπαύλεις ποιμνίων καί καλάμη καί ἕλη. Καί ἔσται ἐκεῖ ὁδός καθαρά, καί ὁδός ἁγία κληθήσεται, οὐ μή παρέλθη ἐκεῖ ἀκάθαρτος, οὐδέ ἔσται ἐκεῖ ὁδός ἀκάθαρτος…» (35, 6-8). «Τάδε λέγει Κύριος· οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ, καί ὅσοι μή ἔχετε ἀργύριον, βαδίσαντες ἀγοράσατε, καί φάγεσθε, καί πίεσθε ἄνευ ἀργυρίου καί τιμῆς οἶνον καί στέαρ, ἵνα τί τιμάσθε ἀργυρίου ἐν οὐκ ἄρτοις, καί ὁ μόχθος ὑμῶν οὐκ εἰς πλησμονήν; Ἀκούσατέ μου, καί φάγεσθε ἀγαθά, καί ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχή ὑμῶν. Προσέχετε τοῖς ὠσίν ὑμῶν, καί ἐπακολουθεῖτε ταῖς ὀδοῖς μου, εἰσακούσατέ μου, καί ζήσεται ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχή ὑμῶν, καί διαθήσομαι ὑμίῖν Διαθήκην αἰώνιον, τά ὅσια Δαυίδ τά πιστά». (Ἠσαίου 55, 1-3).
Βλέπετε, ἀγαπητοί, μέ τί ὡραία, γλαφυρή καί συμβολική συνάμα γλώσσα περιέγραψε ὁ μεγαλοφωνότατος Προφήτης ὅλη τήν ὀμορφιά, τά θέλγητρα, τόν πνευματικό πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τί θέρμη ψυχῆς μᾶς προέτρεψε νά ἀπολαύσουμε καί χαροῦμε ὅλα τά ἀγαθά της καί μάλιστα "ἄνευ ἀργυρίου" ἀδαπάνως. Καί ὅμως πόσοι ἄκουσαν τήν παράκληση τοῦ προφήτου νά ζήσουν καί χαροῦν τῆς Ἐκκλησίας τά ἀτίμητα ἀγαθά. Ἀγαθά τά ὁποία πουθενά ἀλλοῦ δέν πρόκειται νά βρεῖ ἄνθρωπος. Ποῦ θά βρεῖ τέτοια ἠθική, πάγκαλη τελειότητα καί μάλιστα ἀνάγλυφη στό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Σέ ποιά θρησκεία ἐπί γῆς, σέ ποιά ἰδεολογία καί φιλοσοφικό σύστημα θά βρεῖ τέτοιον Ἡγέτη, ἀπό τήν Μορφή τοῦ ὁποίου ἀπουσίαζε καί ἡ παραμικρή ἠθική ἀτέλεια; Σέ ποιά θρησκεία θά ἀνακαλύψει ἐκτός ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τέτοια Λατρεία τοῦ Θείου, ὅπου ἡ ἔμπνευση, ἡ τάξη, τό ὕψος τῶν νοημάτων καί ἡ πρωτοτυπία καθώς καί ἡ ποιητική καί καλλιτεχνική μορφή δέν ἔχουν τό ὅμοιό τους; Μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ περιβάλλονται τά πιστά μέλη της ἀπό νέφος σπάνιων ἀνθρώπων, σπάνιων εὐγενῶν καί ἡρωικῶν ὑπάρξεων, οἱ ὁποῖες μαγνητίζουν καί ἐμψυχώνουν κάθε εὐθύ χαρακτήρα καί ἁγνή ψυχή.
Καί αὐτά ἐν συντομία καί περιλήψει στό σπίτι τοῦ Θεοῦ, «ἥτις ἐστιν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος» τό ὁποῖο ἀπερίσκεπτα, μή ξέροντας οὔτε ὑπολογίζοντας τί τόν περιμένει, ἐγκατέλειψε ὁ ἄσωτος υἱός. Γιά ὅσα δέ συμβαίνουν ἔξω ἀπό τό Πατρικό καί εὐλογημένο Σπίτι μέ λίγα λόγια, ἀλλά πολύ ζωντανά μᾶς τά ἐξέθεσε ἡ διδακτικότατη καί συγκινητική παραβολή μας. Φτώχεια, μιζέρια, σκληρότητα, ἀδιαφορία, πείνα καί ἀφόρητη δυστυχία καί ψυχῆς καί σώματος. Παρατηρεῖστε τί συμβαίνει στόν κόσμο τῶν λογίων μας, οἱ ὁποῖοι ἀποκόπηκαν ἀπό τίς δροσερές πηγές τῆς πίστεώς μας. Γράφουν καί γράφουν ἑκατοντάδες σελίδες καί μάταια καταφέρνουν νά ποῦν δύο λόγια μέ κάποια οὐσία. Ὅσο τά λιγοστά ξυλοκέρατα, τά κλεμμένα ἀπό τήν τροφή τῶν χοίρων, μποροῦσαν νά χορτάσουν τόν ἄσωτο υἱό, ἄλλο τόσο καί τά ἀμέτρητα βιβλία τῶν ἄθεων καί ἀγνωστικιστῶν λογίων τοῦ καιροῦ μας. Δυστυχῶς μεγάλο μέρος ἀπό τή διανόηση, τήν τέχνη τῆς ἐποχῆς μας ἀσχολεῖται μέ τά κεράτια, τά ξυλοκέρατα, τήν τροφή δηλαδή τήν προορισμένη γιά τούς χοίρους... Διότι ποιά εἶναι τά θέματα, μέ τά ὁποῖα καταπιάνονται καί ἐπιτηδείως σερβίρουν κυρίως στή νεολαία μας; Θέματα γιά χοίρους, γιά ὄντα ὄχι ἀνθρώπινα, τά ὁποῖα μοναδικό σκοπό σ' αὐτόν τόν κόσμο ἔχουν, τόν σκοπό τῶν χοίρων, «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν…» Θέματα πού ἀποβλέπουν σατανικῶ τῷ τρόπω, ὄχι πῶς θά ὠφελήσουν τή ψυχή, τό πνεῦμα, ἀλλά πῶς θά ἱκανοποιήσουν τά σαρκικά κυρίως πάθη…
Εἴθε ὁ Κύριός μας νά διδάξει τούς πάντες μέ τή σημερινή παραβολή: ὅτι ἔξω ἀπό τό Σπίτι τοῦ Πατέρα βασιλεύει ἡ φτώχεια καί ἡ δυστυχία. Ἐνῶ στήν Ἐκκλησία μας ἰσχύει ἀπόλυτα τό «ἔξω φτώχεια!». Ἀμήν
+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
