Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Όταν κάποιος πλανηθεί...
« Όταν κάποιος πλανεθεί, επειδή έχει πιστέψει απόλυτα στο λογισμό του, για να συνέλθει, δεν υπάρχει καμιά αυτόματη και θαυματουργική λύση. Για να θεραπευτεί πρέπει να κάνει τα εξής:
Πρώτο, το οποίο είναι η βάση και το κυριότερο, να συναισθανθεί πραγματικά την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
Αφού πρώτα συναισθανθεί, το δεύτερο είναι να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να μην ακούει ποτέ πια το δικό του λογισμό, αλλά τις υποδείξεις του πνευματικού του πατέρα.
Τρίτο, αφού συναισθάνθηκε την άθλια κατάστασή του, να ζητά συνεχώς δια της ευχής το έλεος του Θεού, για να τον ελεήσει ο Χριστός και να επανέλθει η χάρη Του.
Εγώ, άλλον θαυματουργικό τρόπο δε γνώρισα και ο καθένας μόνο με την ταπείνωση μπορεί να συνέλθει και να σωθεί. Μόνον η ταπείνωση σώζει».
Στήν πνευματική ζωή ο πρώτος απ' όλους και ο πιό επικίνδυνος είναι ο σκόπελος της κενοδοξίας
Στήν πνευματική ζωή ο πρώτος από όλους και ο πιό επικίνδυνος είναι ο σκόπελος της κενοδοξίας, σκόπελος περισσότερο επικίνδυνος και φοβερότερος από τις Σειρήνες, τα γνωστά τέρατα που έπλασαν με τη φαντασία τους οι αρχαίοι μυθοπλάστες ποιητές. Γιατί τον σκόπελο αυτό κατόρθωσαν να τον προσπεράσουν αβλαβείς πολλοί από κείνους που διέπλευσαν το νησί των Σειρήνων· η κενοδοξία όμως είναι για μένα τόσο επικίνδυνη, ώστε ακόμη και τώρα, που καμιά ανάγκη δεν με οδηγεί πρός αυτό το βάραθρο, να μη μπορώ να είμαι αθώος απ᾿ αυτό το κακό. Ο πόθος της τιμής και της δόξας, αυτή πρό παντός η κακία περισσότερο από όλες καταστρέφει και απογυμνώνει την ανθρώπινη ψυχή. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος(Περί Ιερωσύνης, λόγος Γ', 9, ΕΠΕ 28, σελ. 134- 136 – PG 48, 646).πηγή
Ο Εθνομάρτυς μητροπολίτης Αγχιάλου Ευγένιος, λίγο πριν τη θανάτωσή του από τους Τούρκους, 10 Απριλίου 1821, έλεγε στους δημίους του
«Ω! δήμιοι, τι στοχάζεσθε; μικρά δι᾿ ημάς είναι ταύτα τα κολαστήρια. Κόψατέ μας τα μέλη, συντρίψατέ μας τα οστά, καύσατέ μας τας σάρκας, επινοήσατε παν είδος ανηκούστου τιμωρίας. Όλα θέλομεν τα υποφέρει μετά χαράς. Δία μίαν δράκα αίματος κυκλοφορούντος εις τας φλέβας μας, δία μίαν λεπτήν αέρος αναπνοήν, δεν πωλούμεν την ευσέβειαν εις την μανίαν της ασεβείας. Αρχιερείς είμεθα της Εκκλησίας των μαρτύρων. Ποιμένες λαού, διά τον οποίον ωρκίσθημεν και να αποθάνωμεν. Μαθηταί του Χριστού, όστις απέθανεν επί του σταυρού. Μάθετε εξ ημών ποίαν δύναμιν έχει η πίστις των Χριστιανών. Μάθετε ποίον είναι το έθνος, το οποίον θέλετε να τρομάξητε διά των βασάνων σας. Μάθετε ότι οι Έλληνες γνωρίζουσι να προτιμώσι να αποθνήσκουν μυριάκις, παρά να προδώσωσι τους αδελφούς και την πατροπαράδοτον αυτών πίστιν».
Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής
Πρόσεχε να μην κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και
φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να
βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.
Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε
γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μη χάνεις την
προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο
πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις
νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και
υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο
πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα.
Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.
Όταν λείπει ο Χριστός από την ψυχή μας, αντί Αγάπης, Χαράς Ειρήνης, Πίστεως, Πραότητος, Εγκράτειας, Αγαθοσύνης, είμαστε γεμάτοι με Συναίσθημα, Θλίψη, Ταραχή, Απιστία, Ακράτεια στις επιθυμίες, Κακία. Όταν λείπει ο Χριστός από το σώμα μας, αντί Θείου Έρωτος και μανίας, είμαστε γεμάτοι από ακόρεστες σαρκικές επιθυμίες. Αντί Ναός Αγίου Πνεύματος, το σώμα μας γίνεται ναός του πειρασμού, όπου λατρεύεται η σαρκική ακολασία! Όταν λείπει ο Χριστός από τη διάνοιά μας, αντί να αναμένουμε και να ζούμε σαν παιδιά την πληροφορία του Αγίου Πνεύματος, απομονωμένοι από τον Θεό, μαρτυρούμε και βασανιζόμαστε από σκέψεις, λογισμούς και φαντασιώσεις. Όταν λείπει ο Χριστός από την ισχύ, δηλαδή την δύναμη και την ορμή μας, τότε ορμάμε προς την φιλονικία, την φιληδονία και φιλαργυρία και γινόμαστε αιχμάλωτοι των κακών επιθυμιών και παθών μας. Όταν λείπει ο Χριστός, όλα τα πάθη μας κυριεύουν, γινόμαστε δούλοι της αμαρτίας και ο πειρασμός με εξουσία κυβερνά τη ζωή μας. Όταν λείπει ο Χριστός, λείπει ο πόθος της Προσευχής, που δεν άφηνε τον ψαλμωδό να κοιμηθεί, αλλά να λέει, «εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί»! (Άσμ. 5,2) Όταν λείπει ο Χριστός, λείπει η Ζωή, η Αλήθεια, η αίσθηση της Βασιλείας των Ουρανών. Είμαστε προσκολλημένοι εξουσιαστικά στη Γη, στην καθημερινότητα με τις απολαύσεις της. Η σημαντικότερη μέρα στη ζωή μας είναι αυτή που θα ξυπνήσουμε και θα αντιληφθούμε, ότι όλη η θλίψη, ταραχή, απομόνωση, ο εγωκεντρισμός που νιώθουμε, οφείλεται στο ότι μας ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ! Τότε ανοίγει μπροστά μας, εφ’ όσον είμαστε Βαπτισμένοι και Χρισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ο ατελείωτος, εν όσω ζούμε, δρόμος της Μετανοίας, που μας οδηγεί στην Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία.
Άνθρωπε, απέφευγε την αμαρτία, όπως αποφεύγεις το στόμα του φιδιού. Η αμαρτία κυριαρχεί στον νου και εξουσιάζει την ψυχή μας.
Ο διάβολος είναι κακός δανειστής. Μας κάνει, να ξεχνάμε τις αμαρτίες μας, για να μη τις εξομολογούμεθα. Και μας πείθει, να τρέχωμε σε νέες αμαρτίες, γιατί τάχα δεν βλάπτουν. Με αυτές (τις αμαρτίες) μας δένει γερά. Με αυτές μας πουλάει και μας αγοράζει. Με αυτές μας κολακεύει και μας υποδουλώνει.
Όταν ελεγχόμαστε από την συνείδηση μας, νιώθομε αηδία. Τότε η μοναδική μας παρηγοριά είναι η ελπίδα της μετανοίας μας. Αλλά ενώ πάντοτε λέμε πως θα μετανοήσουμε, ουδέποτε μετανοούμε.
Ξεγελιόμαστε από τον ολέθριο λογισμό, που μας λέει: «Έχεις καιρό».
Είμαστε ένοχοι, αδελφοί. Από την μια πιστεύουμε και ομολογούμε Χριστό, και από την άλλη δεν κάνομε αυτά που μας προστάζει.
Αν, λοιπόν, συναισθάνεσαι ότι έχεις μέσα σου τραύματα λογισμών και πράξεων, γιατί αμελείς για τα κρυφά τραύματά σου; Είναι πολλοί, που από ντροπή και αμέλεια κάνουν τα κρυφά πάθη τους αθεράπευτα. Στο τέλος θα το μετανιώσουν, γιατί δεν τα είπαν!
Πλησίασε, αδελφέ. Πέταξε από πάνω σου το βάρος των αμαρτιών σου. Βάλε τα δάκρυά σου πάνω στην σαπισμένη πληγή σου. Γιατί φοβάσαι τον Γιατρό; Για σένα σαρκώθηκε. Για σένα έγινε άνθρωπος. Για να σε γιατρέψει από τα τραύματά σου. Δεν είναι ούτε σκληρός, ούτε άσπλαχνος. Δείξε Του το τραύμα σου, προσφέροντας τα δάκρυα και τους στεναγμούς σου.
Τι ωφελήθηκες τόσον καιρό κάνοντας την αμαρτία; Μέχρι πότε θα εναντιώνεσαι στον Δημιουργό σου και στα προστάγματα Του;
Έπεσες; Μην απελπιστείς. Σήκω. Έχε θάρρος. Πρόσπεσε στον Βασιλέα της δόξης Χριστό. Και εξομολογήσου τις αμαρτίες σου. Γιατί είναι Οικτίρμων και Πολυεύσπλαχνος.
Είναι πολύ εύκολο να συναντήσεις τον Ουράνιο Βασιλέα. Δεν θα σε εμποδίσουν ούτε στρατιώτες. Ούτε υπηρέτες. Ούτε φύλακες. Ούτε δώρα χρειάζονται για να πάρης άδεια να Τον συναντήσεις.
Αν το θελήσεις, αμέσως βρίσκεσαι μπροστά Του. Γιατί είναι αμνησίκακος. Φιλάνθρωπος. Ο Θεός των μετανοούντων: Ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Η ελπίδα των απελπισμένων. Η βοήθεια των
αβοήθητων. Η οδός της ζωής.
Προσεύχου. Εξομολογήσου. Μετανόησε.
Ο Κύριος δέχεται τα δάκρυα και τους στεναγμούς, εκείνου που μετανοεί ειλικρινά. Να λοιπόν, έχει ανοιχθή η θύρα της μετανοίας. Φρόντισε, τρέξε, πριν κλείσει. Ο Θεός δεν σου δίνει καιρό, για να αμελείς. Ούτε η θύρα της μετανοίας καθώς σε βλέπει ράθυμο, ανέχεται την δική σου καταφρόνηση. Ο καιρός της μετανοίας είναι λίγος.
Έας άνθρωπος ζούσε μόνος στο αγρόκτημά του. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνη μια απλή προσευχή. Το μεσημέρι, πριν το φαγητό. Και το βράδυ πριν κοιμηθή.
Μια μέρα αποφάσισε να κρατά λογαριασμό των προσευχών του! Έτσι, για κάθε προσευχή που έκανε, έβαζε ένα καρύδι μέσα σε ένα γυάλινο βάζο.
Αυτό συνεχίσθηκε για χρόνια. Το σπίτι του γεωργού γέμισε ράφια με γυάλινα βάζα γεμάτα καρύδια. Και καθώς ο αριθμός τους όλο αύξανε, ο άνθρωπός μας αισθανόταν όλο και μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Του φαινόταν, σαν να μεγάλωνε η περιουσία του!
Τότε είδε ένα όνειρο: Ο Χριστός στάθηκε μπροστά του και τον ρώτησε: «Τι σημαίνουν όλα αυτά τα γεμάτα βάζα;»
Ο γεωργός απάντησε: «Κύριε, κάθε καρύδι αντιπροσωπεύει μια προσευχή».
Και τότε ο Χριστός του είπε: «Πάρε ένα σφυρί και σπάσε όλα τα καρύδια, ένα προς ένα».Αμέσως εκείνος υπάκουσε.
Τι έκπληξη όμως! Όλα τα καρύδια ήταν κούφια! Από τόσα καρύδια έμεινε μόνο ένας μεγάλος σωρός από τσόφλια!
Τότε ο Χριστός του είπε: «Οι προσευχές σου ήταν το ίδιο κούφιες. Γιατί τις είχες καταντήσει μια τυπική παγερή συνήθεια. Τις έλεγες μόνο με το στόμα, χωρίς να τις αισθάνεσαι με τον νου και την καρδιά σου!».
Αλήθεια, πόσες φορές την παθαίνουμε σαν τον άνθρωπο της ιστορίας μας! Πόσες φορές, την ώρα της προσευχής – στο σπίτι ή ακόμη και στην Εκκλησία – το μυαλό μας «κάνει περίπατο» σε χίλια – δυο θέματα;
Μερικοί μάλιστα θεωρούν αρκετή προσευχή να ανάψουν ένα κερί, όταν τύχη να περάσουν από μια εκκλησία.
Και μετά απορούμε, γιατί το Ευαγγέλιο δεν φέρνει στην ζωή μας την αλλαγή, που υποσχέθηκε ο Χριστός!
Τι σημαίνει αληθινή προσευχή; Και πως επιτυγχάνεται;
Ας ακούσωμε, τι λέει ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1886-1938), άνθρωπος αδιάλειπτης θερμής προσευχής:
*Όποιος αγαπά τον Θεό, εκείνος μπορεί να σκέπτεται Αυτόν ημέρα και νύκτα. Γιατί το να αγαπάς τον Θεό, δεν παρεμποδίζει καμία εργασία.
Οι Πατέρες ωνόμασαν την προσευχή «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών». Ας φροντίσουμε σιγά-σιγά να την μάθωμε.
Ας αγωνιστούμε με υπομονή. Για να μη βρεθούν οι προσευχές μας την φοβερή ημέρα της Κρίσεως «κούφια καρύδια».
του † Μητρ. Πρεβέζης Μελέτιου Καλαμαρά
Πηγή:«σπιτάκι της Μέλιας». Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, Μηνιαίον περιοδικόν Ιερού Ναού Αγίου Λαζάρου Λάρνακος, Ιερά Μητρόπολη Κιτίου – Οκτώβριος 2012
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Νιώθεις ανασφάλεια;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
