Η Μάσκα ως φίμωτρο


Ανάγνωση σε 7.4 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Του Δήμου Γ. Θανάσουλα, δικηγόρου

Ήταν καλοκαίρι του 2010 όταν το επίσημο όργανο του Ριζοσπαστικού Νεοφιλελευθερισμού, όπως θέλει ο Εκόνομιστ να αυτοπροσδιορίζεται, δημοσίευσε βαρυσήμαντο άρθρο σχετικά με την εμπέδωση των μέτρων λιτότητας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα Μνημόνια στην Ευρώπη του Νότου, συγχαίροντας τις κυβερνήσεις που πρωτοστάτησαν και συνεργάστηκαν.

Ο ανώνυμος αρθρογράφος που υπέγραφε ως “Καρλομάγνος” εκτός από τα συγχαρητήρια όμως έθεσε ακόμη πιό ψηλά τον πήχη ζητώντας περισσότερα.

«Τό να αποδεχθεί η Ευρώπη ότι η πρόοδος είναι μία ψευδαίσθηση είναι ένα βήμα. Το να αλλάξει συμπεριφορά είναι ένα δεύτερο» έλεγε.

Μέ άλλα λόγια, για την Ελίτ του Παγκόσμιου Άκρατου Φιλελευθερισμού δεν αρκούσε το να πάψουμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

Θά έπρεπε οι κυβερνώντες να μας αλλάξουν και τον τρόπο που ήδη ζούσαμε.

Χρειάστηκε να περάσουν 10 περίπου χρόνια όταν ο Εκόνομιστ, φέτος στις 28 Μαρτίου εν μέσω Κορωνοϊού και υποτιθέμενης αβεβαιότητας, πανηγύριζε με ένα εξώφυλλο την ολοκλήρωση του εγχειρήματος.

“Everything is under control” δηλαδή “Όλα είναι υπό έλεγχο”, δείχνοντας στο εξώφυλλό του ένα μεγάλο άνωθεν χέρι να κρατά από το λουρί έναν άνθρωπο με μάσκα που με την σειρά του κρατά έναν σκύλο που επίσης φορά μία μάσκα αντί για φίμωτρο.

Τό ότι άλλαξε ανεπιστρεπτί ο τρόπος ζωής μας φρόντισαν να μας το γνωστοποιήσουν και οι ηγέτες μας.

Στίς 28 Απριλίου σε ένα από τα βαρυσήμαντα διαγγέλματά του ο Πρωθυπουργός της χώρας μας Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε εμφαντικά «Ακούμε τις συμβουλές των ειδικών για την προστατευτική μάσκα.

Η χρήση της ίσως θα καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας. Θα σηματοδοτεί, όμως, το σοβαρό πρόσωπο της ευθύνης μας.

Όλα αυτά πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή στην ‘’πρό κορωνοϊού πραγματικότητα’’. Ζούμε, ήδη, αλλιώς».

Τό μήνυμα λοιπόν σαφές και αυτοί που παρακολουθούν τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις το κατάλαβαν.

«Αποστολή εξετελέσθη» από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και τα διεθνή συγχαρητήρια άρχισαν να καταφθάνουν από τους γνωστούς κύκλους της Παγκοσμιοποίησης.

Στήν πράξη βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά. Βλέπετε το να γίνει δεύτερη φύση στον Έλληνα να καλύπτει το πρόσωπό του είναι κάτι αντίθετο στην Ιστορία του και τα Πιστεύω του.

Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες και γενικά οι Μεσογειακοί λαοί προσδιοριζόμαστε όχι από το τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας αλλά από το πως μας βλέπει η κοινότητά μας.

Είναι κρίσιμο λοιπόν στοιχείο της ύπαρξής μας το Πρόσωπό μας. Δεν είναι τυχαίο ότι για τον Αρχαιοελληνικό και Ρωμαϊκό κόσμο η εξορία, δηλαδή η αποβολή – στέρηση της κοινότητας ισοδυναμούσε με την ανυπαρξία του εξορισμένου και ήταν η δεύτερη χειρότερη τιμωρία μετά την δημόσια εκτέλεση.

Ακόμη και σήμερα ακούμε – όχι δυστυχώς τόσο συχνά πιά – την φράση «Μέ τι πρόσωπο θα βγώ στην κοινωνία;».

Από την άλλη, για έναν Γερμανοτραφέντα εμποτισμένο με την Καντιανή λογική ένα τέτοιο ζήτημα είναι επουσιώδες.

Γιά αυτόν σημασία έχει η ατομική θεώρηση των πραγμάτων, η προσωπική αλήθεια και όχι η συλλογική.

Εδώ το ζητούμενο είναι η αυτοδικαίωση και όχι το τι πιστεύουν οι άλλοι για αυτόν. Η κοινότητα και η συλλογικότητα είναι χρήσιμες εφ’ όσον εξυπηρετούν το Εγώ του.

Αυτό έχει όμως και τις συνέπειές του. Πολλά Πρόσωπα που κοινωνούν μεταξύ τους γεννούν την Δημοκρατία. Πολλά ατομικά Εγώ μαζί συνθέτουν το πολύ μία μάζα.

Πολύ εύστοχα ο Καγγελάριος Ότο φόν Μπίσμαρκ παραπονιόταν ότι το ηθικό θάρρος είναι μία σπάνια αρετή στην Γερμανία που μάλιστα εγκατέλειπε εντελώς τον Γερμανό την στιγμή που φορούσε στολή.

Τούτου δοθέντος ο Χίτλερ φόρεσε σε κάθε έναν Γερμανό μία στολή και εξαφάνισε την Δημοκρατία. Πολλά άλλα καθεστώτα ακολούθησαν και ακολουθούν την ίδια τακτική.

Γιά την Νέα Τάξη όμως, αρκούν κάμποσος φόβος και μία μάσκα κι ας είναι λουλουδάτη…

Η μάσκα λοιπόν αφαιρεί από τον άνθρωπο το πρόσωπο και τον υποβιβάζει σε άτομο χωρίς χαρακτηριστικά, εξισωμένο με όλα τα άλλα μασκοφορεμένα άτομα που συνθέτουν μία ευκόλως ποδηγετούμενη μάζα.

Ο λαός που θα δεχθεί να κυκλοφορεί στον δημόσιο βίο του με μία μάσκα έχει ουσιαστικά χάσει τις Ελευθερίες του.

Τό ζήτημα όμως δεν είναι μόνο πολιτικό. Η μάσκα και η γενικότερη φιλοσοφία που την συνοδεύει έρχεται σε άμεση αντίθεση και με την Ελληνορθόδοξη Θεολογία και Παράδοση.

«…αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι…» διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη από το στόμα του ίδιου του Κυρίου μας.

Μά να που φθάσαμε στα χρόνια που ο πλησίον μας προβάλλεται ως ο κίνδυνός μας.

Πρέπει να τον κρατάμε σε απόσταση, ενώ η μάσκα που φορά μας υπενθυμίζει διαρκώς την επικινδυνότητά του, σύμφωνα με τα νέα ήθη που «πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση».

Γιά την Θεολογία του Προσώπου έχουν γραφεί πολλά, όπως επίσης και για το απόγειο στο οποίο έφθασε η Αγιογραφική Τέχνη όσον αφορά την απεικόνισή του.

Δέν νοείται Άγιος με μάσκα, αλλά στα νέα ήθη που επιχειρούν να μας επιβάλλουν προφανώς δεν υπάρχει χώρος για Αγίους.

Η απόλυτη και λυσσαλέα επίθεση που δέχθηκε η Ορθόδοξη Πίστη μας στις ημέρες του Κορωνοϊού δεν έχει προηγούμενο.

Ακριβώς γιατί αποτελεί το υπέρτατο εμπόδιο στους καθεστωτικούς σχεδιασμούς που μας ετοιμάζουν.

Γιατί όποιος νοηματοδοτεί το «Χριστός Ανέστη!» δεν φοβάται τον Θάνατο, άρα ούτε και τον Κορωνοϊό και δεν πρόκειται φυσικά να ανεχθεί την κάθε είδους «Καραντίνα».

Θά αντιλέξει κανείς ότι το να φοράμε μάσκα είναι ένδειξη σεβασμού και αγάπης στον πλησίον μας, αφού λαμβάνουμε το μέτρο αυτό για να τον προφυλάξουμε από την πρωτόγνωρη Πανδημία που μας απειλεί.

Τό επιχείρημα αυτό πάσχει γιατί είναι αβάσιμο και εν πολλοίς ανέντιμο.

Κατ’ αρχήν γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με μία πρωτόγνωρη πανδημία.

Είναι μέν ταχύτατα μεταδιδόμενη αλλά δεν παύει να είναι άλλη μία γρίπη και μάλιστα όχι από τις πιό θανατηφόρες, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν μία απλή υποσημείωση στην παγκόσμια ιστορία.

Ποιός θυμάται την Ασιατική Γρίππη του 1958 με τουλάχιστον 2 εκατομμύρια νεκρούς παγκοσμίως ή την γρίπη του Χόνγκ Κόνγκ του 1968 που έφτασε σχεδόν τα 4;

Η ανθρωπότητα συνέχισε να ζεί και να προοδεύει, με άλλα λόγια προχώρησε στον προορισμό της χωρίς στιγμή να τεθεί θέμα να μπεί στην γυάλα κρατώντας την ανάσα της.

Τά νεώτερα στοιχεία, ακόμη και με τις αμφιλεγόμενες καταμετρήσεις νεκρών σε κάποιες χώρες, δείχνουν ότι ο Κορωνοϊός είναι ελάσσονος επικινδυνότητας με μία ως τώρα θνησιμότητα στο 0,004% κατά μέσο παγκόσμιο όρο, ενώ και ακόμη και στις χώρες που δεν ελήφθησαν μέτρα κοινωνικού αποκλεισμού όπως στην Σουηδία, η θνησιμότητα επί του συνολικού πληθυσμού της βρίσκεται στο 0,036%.

Η θνητότητα έχει ήδη περιοριστεί κάτω από το 1% πράγμα που σημαίνει ότι από αυτούς που θα νοσήσουν οι 99 θα τον ξεπεράσουν και μάλιστα στην πλειοψηφία τους ασυμπτωματικοί.

Οι αριθμοί αυτοί δικαιώνουν πλήθος επιστημόνων που από την πρώτη στιγμή εξέφραζαν τις αντιρρήσεις τους για την επικινδυνότητα του ιού και για την σκοπιμότητα μιάς γενικευμένης καραντίνας.

Μεγάλοι οικονομολόγοι και αναλυτές επισημαίνουν ότι στο επόμενο διάστημα θα πολλαπλασιαστούν οι θάνατοι από πείνα σε όλον τον κόσμο που ήδη πρό Κορωνοϊού ξεπερνούσαν ημερησίως τις 12.000, καθώς η οικονομική ύφεση θα πλήξει πρωτίστως τους οικονομικά αδύναμους.

Ο ΟΗΕ έκανε λόγο για επερχόμενο λιμό βιβλικών διαστάσεων. Πρόσφατη μελέτη του μηνός Μαΐου στις ΗΠΑ κατέδειξε ότι ήδη υποσιτίζεται περίπου το 1 στα 5 παιδιά λόγω της καραντίνας που επιβλήθηκε για τον Κορωνοϊό.

Ποιά λοιπόν αλληλεγγύη επιβάλλει την κοινωνική αποστασιοποίηση από τον συνάνθρωπό μας, όταν αυτή ακριβώς οδηγεί στην οικονομική ανέχεια και εκμηδένισή του;

Όμως η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη ακόμη και ως πρός την αποτελεσματικότητα και σκοπιμότητα της μάσκας.

Δέν αμφισβητείται φυσικά η ιατρική και περιστασιακή χρησιμότητά της αλλά το να μας γίνει δεύτερη φύση, όπως μας ζητά ο κ. Πρωθυπουργός μας.

Πλείστες όσες μολύνσεις έχουν ήδη καταγραφεί ακριβώς από την συνεχή χρήση της μάσκας.

Τό αξιοπερίεργο όμως είναι ότι ενώ είναι παράλογη και αμφισβητούμενη επιστημονικά αυτή η απαίτηση, είναι αρκετοί αυτοί που πειθαρχούν. Και εδώ αρχίζουν οι δικές μας ευθύνες.

Άς μην γελιόμαστε. Ο πραγματικός λόγος που καλούμαστε να φοράμε μάσκα είναι γιατί αυτό μας επιτάσσουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι εικόνες με τις οποίες εντέχνως μας βομβαρδίζουν.

Διαβάζοντας το εγχειρίδιο «Η ψυχολογία των μαζών» του Γκυστάβ Λέ Μπόν που γράφτηκε στο μακρινό 1895 θα ανατριχιάσει κανείς βλέποντας ότι τα συστημικά μέσα αρκέστηκαν να χρησιμοποιήσουν τις χοντροκομμένες και πρωτόγονες μεθόδους που εκεί περιγράφονται για να καταφέρουν να μας σοκάρουν και να μας κάνουν να αυτοπεριοριστούμε, απεμπολώντας τις ατομικές ελευθερίες μας και τα κοινωνικά μας δικαιώματα.

Πόσο εύκολα, σχεδόν με αδημονία δεχθήκαμε ό,τι μας σέρβιραν!

Κι όμως όλοι ξέρουμε ότι σε κάθε πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η Αλήθεια, και όλοι οι παγκόσμιοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού μας, μας το δήλωσαν ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή: «Έχουμε πόλεμο!».

Μέ 20.000.000 Ευρώ αδήλως διανεμηθέντα και την επίκληση της ανάγκης νίκης σε αυτόν τον πόλεμο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην χώρα μας επιδόθηκαν σε μία προπαγάνδα χωρίς τέλος, αποκλείοντας ή και προπηλακίζοντας κάθε διαφορετική σοβαρή φωνή και δίδοντας τιμή και δόξα σε κάθε έναν που αποφάσιζε να συνταχθεί στην γραμμή τους και να βροντοφωνάξει λόγους πανικού και θανάτου.

Αυτοί που τώρα μιλούν για συνομωσιολογίες και ψευδείς ειδήσεις, φιμώνοντας όσους υποστηρίζουν διαφορετικές από την προπαγάνδα τους απόψεις, είναι οι ίδιοι που στις αρχές της καραντίνας κινδυνολογούσαν για «τσουνάμι νεκρών στην Ελλάδα», για δεκάμετρες εκτοξεύσεις του κορωνοϊού και για την επιβίωσή του επί ημέρες εντός ενός ασανσέρ...

Τούς πιστέψαμε, αλλά δυστυχώς αυτό ήταν το λιγότερο.

Στερηθήκαμε τις δουλειές μας, τις Εκκλησιές μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τις χαρές της ζωής μας, αφήσαμε τα παιδιά μας απαίδευτα, στερηθήκαμε την Ελευθερία μας.

Γιά την ακρίβεια τους αφήσαμε να μας τα πάρουν.

Ο Υφυπουργός παρά τώ Πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος ήταν ξεκάθαρος: «Στερηθήκαμε ατομικές ελευθερίες, για να προστατέψουμε το υπέρτατο αγαθό, την δημόσια υγεία».

Από πότε η Δημόσια Υγεία, έστω και όπως την νοεί ο κ. Σκέρτσος, είναι ανώτερο αγαθό από την Ελευθερία μας;

Ποτέ στην Ελλάδα! Όχι στην χώρα του «Ελευθερία ή Θάνατος». Όχι στην χώρα που για Εθνικό Ύμνο έχει επιλέξει τον Ύμνον εις την Ελευθερία.

Η επιλογή αυτή της κυβερνήσεως μας προσβάλλει ως πολίτες και ως Έλληνες και δεν αποφασίστηκε από τον Ελληνικό Λαό. Κανείς μας δεν έδωσε τέτοια νομοθετική εξουσιοδότηση.

Δυστυχώς όμως αυτά που θέλουν να μας επιβάλουν είναι πολύ περισσότερα.

Ενθαρρυμένοι από την αδράνεια και την αδιαφορία μας, συνεχίζουν την εργαλειοποίηση της νόσου και ανερυθρίαστα αρχίζουν να ξετυλίγουν μπροστά μας ένα δυστοπικό μέλλον προϊδεάζοντάς μας για το τι μας περιμένει.

Στήν ατζέντα πιά μπαίνουν θέματα που πρέπει να μας επιβληθούν για το καλό μας, όπως η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας μας, η κατάργηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, η μείωση των αποδοχών, οι εκπτώσεις στα Πιστεύω μας, η ηλεκτρονική παρακολούθηση, οι αναγκαίοι αποκλεισμοί και φυσικά μία παγκόσμια -άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης- διακυβέρνηση της παγκόσμιας μάζας στην όποια πρέπει όλοι οι λαοί να ενωθούμε και που θα πρέπει βεβαίως να κάνει τακτικά τα νέα βιοτεχνολογικά εμβόλια - προϊόντα που μας ετοιμάζουν.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έλεγε ότι «Λαός που είναι πρόθυμος να δώσει την ελευθερία του για χάρη της ασφάλειάς του δεν αξίζει ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια».

Άς μην κάνουμε αυτό το λάθος… Η ευθύνη μας ιστορική!

*Προδημοσίευση από το φύλλο της 30/5 της εφημερίδας "Κρητικά Νέα" romfea.gr

                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής!





                      Τί θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες;

                      Δεν υποτασσόμεθα στο Χριστό με αγάπη και μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.

                      Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις.

                      Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζει μέσα στο άγχος.

                      Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα.

                      Η έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό, δημιουργεί το άγχος.

                      ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

                      romfea.gr 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_55.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Τί είναι το Άγιο Πνεύμα και τι δίνει στον άνθρωπο





                      Τό Άγιο Πνεύμα είναι ο Θεός, το τρίτο πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, παντοδύναμο όπως ο Πατέρας και ο Υιός. Το Άγιο Πνεύμα ζωογονεί, εμψυχώνει και ενδυναμώνει τα πλάσματα. Αυτό δίνει στα ζώα τη ζωή, στούς ανθρώπους το νού και στους χριστιανούς την ανώτερη ζωή, την πνευματική. Αυτό φωτίζει τον άνθρωπο και τον βοηθάει να μπεί στή βασιλεία των ουρανών.

                      Τό Άγιο Πνεύμα δίνεται στον καθένα μας όχι σύμφωνα με την αξία των καλών έργων του, αλλά δωρεάν, σύμφωνα με το έλεος του Θεού, για τη σωτηρία του.

                      Στή συνέχεια θα δούμε τι χαρίζει στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα.

                      1. Όταν κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα, του δίνει πίστη και φωτισμό. Χωρίς Αυτό, κανείς δεν μπορεί να έχει αληθινή και ζωντανή πίστη. Χωρίς το φωτισμό Του, καί ο πιό σοφός και μορφωμένος άνθρωπος είναι ολότελα τυφλός ως πρός τα έργα τού Θεού και την κτίση Του. Απεναντίας, το Άγιο Πνεύμα μπορεί νά φωτίσει εσωτερικά και τον πιό αμόρφωτο και απλοϊκό άνθρωπο, να του αποκαλύψει άμεσα τα έργα του Θεού και να τού προσφέρει τη γλυκειά γεύση της βασιλείας Του. Ο άνθρωπος που έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, αισθάνεται στην ψυχή του ένα ασυνήθιστο φώς, που του ήταν ολότελα άγνωστο μέχρι τότε.

                      2. Το Άγιο Πνεύμα γεννάει στην καρδιά του ανθρώπου την αληθινή αγάπη. Η αληθινή αγάπη είναι σαν μία καθαρή φωτιά, μία πηγή θερμότητας, που ζεσταίνει τήν καρδιά. Είναι μία ρίζα, που βλαστάνει μέσα στην καρδιά όλα τα καλά έργα. Για τόν άνθρωπο που έχει ζωογονηθεί από την αληθινή αγάπη, τίποτα δεν είναι δύσκολο, φοβερό ή αδύνατο. Γι' αυτόν κανένας νόμος δεν είναι βαρύς, καμιά εντολή δεν είναι ανεφάρμοστη. Όλα του είναι εύκολα.

                      Η πίστη και η αγάπη, που χαρίζει στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα, είναι τόσο μεγάλα και δυνατά όπλα στα χέρια του, πού, άν τα έχει, μπορεί εύκολα, άνετα, με χαρά και γαλήνη να βαδίσει το δρόμο που βάδισε ο Χριστός.

                      3. Το Άγιο Πνεύμα δίνει ακόμα στον άνθρωπο δύναμη, για ν' αντιστέκεται στούς πειρασμούς του κόσμου. Έτσι, χρησιμοποιεί βέβαια τα επίγεια αγαθά, αλλά σαν περαστικός ταξιδιώτης, χωρίς να κολλάει σ' αυτά την καρδιά του. Αντίθετα, ο άνθρωπος που δεν έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, όσο μορφωμένος και έξυπνος κι αν είναι, μένει πάντα δούλος και αιχμάλωτος του κόσμου.

                      4. Το Άγιο Πνεύμα δίνει στον άνθρωπο και σοφία. Αυτό το βλέπουμε κατεξοχήν στους αγίους αποστόλους, πού, πρίν λάβουν το Άγιο Πνεύμα, ήταν αγράμματοι και απλοϊκοί άνθρωποι, ύστερα όμως κανείς δέν μπορούσε ν' αντισταθεί στη σοφία και τη δύναμη του λόγου τους.

                      Τό Άγιο Πνεύμα χαρίζει σοφία όχι μόνο στα λόγια του ανθρώπου, αλλά και στίς πράξεις του. Έτσι, λ.χ., εκείνος που έχει μέσα του το Πνεύμα, πάντα θα βρεί το χρόνο καί τον τρόπο να φροντίσει για τη σωτηρία του, ακόμα καί μέσα στο θόρυβο του κόσμου.

                      5. Τό Άγιο Πνεύμα χαρίζει την αληθινή χαρά, την καρδιακή ευτυχία καί την ασάλευτη ειρήνη. Ο άνθρωπος πού δέν έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, ποτέ δεν μπορεί να χαρεί αληθινά, να ευχαριστηθεί καθαρά, να νιώσει την ειρήνη που γλυκαίνει την ψυχή. Είναι αλήθεια ότι κάπου κάπου χαίρεται. Μα η χαρά του είναι στιγμιαία και όχι καθαρή. Κάπου - κάπου διασκεδάζει. Μα οι διασκεδάσεις του είναι πάντα κενές, ανούσιες, και μετά απ' αυτές τον κυριεύει μία ακόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. Κάπου - κάπου είναι ήρεμος. Μά η ηρεμία του δεν είναι η πνευματική ειρήνη, είναι νάρκη της ψυχής. Και αλίμονο σ' εκείνον που δεν προσπαθεί και δεν θέλει νά ξυπνήσει απ' αυτή τη νάρκη!

                      6. Το Άγιο Πνεύμα δίνει και την αληθινή ταπείνωση. Ο άνθρωπος, ακόμα και ο πιό γνωστικός, δεν μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του όσο πρέπει, αν δέν έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα. Γιατί χωρίς τη θεία βοήθεια, δεν μπορεί να δεί τήν πραγματική κατάσταση της ψυχής του. Αν είναι τίμιος και κάνει κανένα καλό στούς συνανθρώπους του, νομίζει πως είναι δίκαιος ή καί, σε σύγκριση με τους άλλους, τέλειος και πως δεν του χρειάζεται τίποτ' άλλο!

                      Τό Άγιο Πνεύμα, όταν κατοικήσει μέσα μας, μας αποκαλύπτει όλη την εσωτερική μας φτώχια και αδυναμία. Και ανάμεσα στις αρετές μας, προβάλλει όλες τις αμαρτίες μας, την αμέλειά μας, την αδιαφορία μας για τη σωτηρία τών άλλων, την ιδιοτέλειά μας ακόμα και εκεί πού φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, την παχυλή φιλαυτία μας ακόμα και εκεί που ποτέ δεν την υποπτευόμασταν. Κοντολογίς, τό Άγιο Πνεύμα μας τα δείχνει όλα, όπως πραγματικά είναι. Και τότε αρχίζουμε ν' αποκτάμε την αληθινή ταπείνωση. Τότε αρχίζουμε να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στίς δικές μας δυνάμεις και αρετές. Τότε αρχίζουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας χειρότερο από τους άλλους ανθρώπους. Και ταπεινωμένοι μπροστά στόν Ιησού Χριστό, αρχίζουμε να μετανοούμε ειλικρινά και να ελπίζουμε μόνο σ' Εκείνον.

                      7. Το Άγιο Πνεύμα μάς διδάσκει, τέλος, την αληθινή προσευχή. Κανένας δέν μπορεί να κάνει προσευχή πραγματικά ευάρεστη στο Θεό, πρίν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Γιατί αν αρχίσει να προσεύχεται, χωρίς να έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, θα δεί το νού του να μην μπορεί να συγκεντρωθεί. Επιπλέον, δέν γνωρίζει, όπως πρέπει, ούτε τον εαυτό του ούτε τις ανάγκες του ούτε τι να ζητήσει ούτε πως να το ζητήσει από το Θεό. Καλά - καλά δεν ξέρει ούτε τι είναι ο Θεός. Όποιος, όμως, έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, γνωρίζει το Θεό, βλέπει ότι Αυτός είναι ο Πατέρας του και ξέρει πως να Τον πλησιάσει, πως να Τον παρακαλέσει καί τι να Του ζητήσει. Οι σκέψεις του στην προσευχή είναι εύτακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στον Κύριο. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί με την προσευχή του να πετύχει τά πάντα, ακόμα και βουνά να μετακινήσει.

                      Νά, λοιπόν, τι χαρίζει το Άγιο Πνεύμα σ' εκείνον που Το έχει λάβει. Βλέπετε ότι, χωρίς τη βοήθεια και τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, είναι αδύνατον όχι μόνο να μπούμε στην ουράνια βασιλεία, αλλά κι ένα βήμα να κάνουμε στό δρόμο που οδηγεί εκεί. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να ποθούμε και να ζητάμε τό Άγιο Πνεύμα• είναι απαραίτητο να Το αποκτήσουμε και να Το έχουμε πάντα μέσα μας, όπως Το είχαν οι άγιοι απόστολοι.

                      πηγή

                      enorion.blogspot 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_88.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

                      Η Σκήτη Βοβιντένια σήμερα
                       Ο Γεράσιμος ο κατά Χριστός σαλός έζησε στην Ρουμανία, έξω από την μονή Νεάμτς, στην σκήτη (μονύδριον) Βοβιντένια. Έμενε σε μία μισογκρεμισμένη καλύβα. Είχε πάντα την πόρτα κλειδωμένη και έμπαινε κι έβγαινε από το σπασμένο τζάμι του παραθύρου. Δεν ήταν σοβατισμένο το καλύβι του. Άναβε φωτιά στο μέσον του χωμάτινου δαπέδου, ενώ το καλοκαίρι έβγαζε τα ρούχα του και άφηνε να τον τσιμπούν τα κουνούπια του δάσους, τα οποία ήταν και πολύ μεγάλα. Το πρωΐ έμπαινε από το τζάμι στο καλύβι του και εδιάβαζε το ψαλτήριο. Ο κόσμος τον είχε ονομάσει: «Ο Γεράσιμος ο διά Χριστόν σαλός, που ζή στην άκρη του δάσους».

                      Περπατούσε με ασκέπαστο το κεφάλι του, ξυπόλυτος και μόνο με ένα χοντρό ζωστικό, γεμάτο από τρύπες. Το μεσημέρι έπαιρνε ένα καλάθι ξύλα, πηδούσε από το παράθυρο και ερχόταν κάτω στο μοναστήρι. Όταν επλησίαζε, άρχιζε να λέγη διάφορα ακατανόητα λόγια: «στό αρχονταρίκι, στην αποθήκη, στο τυροκομείο με τα καρύδια, τα λουλούδια, τα κοκκόρια....».

                      Ερχόταν με τον κάδο του τυριού στο χέρι μέσα στο μαγειρείο και ήθελε να του βάλουν εκεί μέσα φαγητό για να φάη. Και ήθελε να του βάζουν όλα εκεί μέσα: ζυμάρι από καλαμποκάλευρο (μπαζίνα), ψωμί, σούπα, ελιές... Όταν έφευγε, τους έλεγε και πάλι διάφορα ακατανόητα λόγια και οι άλλοι μοναχοί γελούσαν μαζί του.

                      Μία φορά είχε έλθει μία αντιπροσωπεία αρχιερέων από την Ελλάδα. Το μοναστήρι Νεάμτσου είναι το μεγαλύτερο στην Ρουμανία και κάθε αντιπροσωπεία περνά πρώτα απ᾿ αυτή την Μονή. Ηγούμενος της Μονής τότε ήτο ο π. Μακάριος. Ο Γεράσιμος ήλθε με τον κάδο που στραγγίζουν το τυρί και χωρίς να έχη κάποια διακονία, άρχισε να τους λέγη διάφορα ασυνάρτητα λόγια.

                      -Τί έχει αυτός ο μοναχός, είναι άρρωστος; Ερώτησαν οι ξένοι.
                      -Ναί, έχει κάποια βλάβη στο μυαλό του.

                      Καί ένας από τους Πατέρες του είπε:
                      -Σιώπα επί τέλους, πάτερ, ν᾿ ακούσω τους μητροπολίτες που είναι ξένοι και ήλθαν σήμερα κοντά μας να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.
                      Τότε σταμάτησε και επέστρεψε στο κελλί του επαναλαμβάνοντας τα λόγια: 
                      Ιδού σιωπώ, ιδού σιωπώ! Ιδού σιωπώ, ιδού σιωπώ!

                      Έζησε περίπου 90 χρόνια. Όλοι τον ήξεραν «Γεράσιμος ο σαλός». Την νύκτα αναχωρούσε για το δάσος γυμνός για να τον τσιμπάνε τα κουνούπια και οι σκνίπες, χωρίς να κοιμάται και το πρωΐ επέστρεφε μπαίνοντας από το παράθυρο μέσα, όπου και κοιμόταν λίγο και μετά προσευχόταν.

                      Όταν απέθανε, τον ευρήκαν οι πατέρες μ᾿ ένα σταυρό στο χέρι και με ένα χαρτί στο χέρι. Κι αυτό το χαρτί έγραφε: «Συγχωρέστε με, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, για τα σκάνδαλα τα οποία σας προξενούσα. Μη παύετε να προσεύχεσθε για μένα, τον αμαρτωλό, διότι δεν ημπόρεσα να ευαρεστήσω τον Χριστό και τους ανθρώπους εσκανδάλισα. Γεράσιμος ο αμαρτωλός».

                      Αυτός ήταν ο όσιος Γεράσιμος ο διά Χριστόν σαλός. Αλλά πόσοι άγιοι ήταν διά Χριστόν σαλοί; Δεν βλέπετε στους Βίους των Αγίων; Ο άγιος Ανδρέας, ο άγιος Συμεών...Αυτοί εμφανίζοντο σαν τρελλοί για να τους περιγελά και κατακρίνει ο κόσμος. Με τον τρόπο αυτόν κατετρόπωσαν την υπερηφάνεια και απέκτησαν την ταπείνωσι, την οποίαν αγάπησε ο Χριστός.

                      Καί όταν έθαψαν τον π. Γεράσιμο, ακούστε τι μέγα θαύμα έγινε. Ο τάφος του με όλους που ήταν εκεί γύρω έτρεμε επί τρείς φορές. Αυτό έγινε μόνο εκεί στον τάφο του και όχι πιό μακριά. Μετά από 20 χρόνια, όταν έβγαλαν τα οστά του ήταν κίτρινα σαν το κερί.

                      Πρέπει να ξέρουμε ότι πολλοί μοναχοί αγίασαν στα μοναστήρια τους διά μέσου των αιώνων. Στην μονή Νεάμτσου αγίασε και ο όσιος ηγούμενος Παΐσιος Βελιτσικόβσκυ, ο οποίος εκοιμήθη το 1770 και είχε πάνω από 1000 υποτακτικούς του μοναχούς από διάφορα έθνη, ρουμάνους, έλληνες, ρώσσους, βουλγάρους κλπ.


                      ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ, ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, (+1998) "ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ", Μετάφρασις Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης (2010)
                      Μέ την ευλογία του πατρός Δαμασκηνού Γρηγοριάτουπηγή

                      Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_4.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Να λες “ευχαριστώ” για όλα όσα έχεις. Η ζωή, δεν έχει δεδομένα

                      Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα.
                      ‘Μεγάλα’ δεν σημαίνει απαραίτητα και ακριβά. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά, ναι, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Η ευτυχία βιώνεται, δεν αγοράζεται, έτσι φρόντισε να ζεις στη στιγμή, να εισπνέεις κάθε μόριο από τον αιθέρα της, είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε περπατάς, είτε τρέχεις. Η ζωή σου δίνεται μόνο όταν της δοθείς εσύ πρώτος, απόλυτα και ολοκληρωτικά.
                      Οι περιορισμοί στη ζωή, ανεξαρτήτως αν είναι ενδογενείς ή εξωγενείς, βλάπτουν την όλη εμπειρία του να ζεις. Γιατί το να ζεις είναι εμπειρία, μοναδική μάλιστα, και όχι διαδικασία ρομποτική, όπως οι πλείστοι το βιώνουν. Μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο. Από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε να κοιμηθούμε, έχουμε στη διάθεση μας μια χούφτα ώρες, οι οποίες κρύβουν μέσα τους άπειρους εμπειρικούς συνδυασμούς.
                      Κοίτα να αξιοποιήσεις σοφά αυτές σου τις ώρες. Αν τις αφήσεις να περάσουν στο έτσι, κούφιες και νεκρές, θα έχεις θυσιάσει όλες εκείνες τις ευκαιρίες που θα σου επέτρεπαν να ζήσεις τη ζωή σαν την εμπειρία που είναι, την εμπειρία που της αξίζει.
                      Τι αποτρέπει όμως τους παραπάνω από το να ζουν μια ζωή γεμάτη, μια ζωή ολοκληρωμένη, ζωή γεμάτη εμπειρίες; Οι αρνητικές σκέψεις, να τι. Η λανθασμένη πεποίθηση του ότι δεν μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους, ξεχνώντας την ίδια στιγμή πως, μόνο και μόνο που ζουν και αναπνέουν, κι αυτό επίτευξη στόχου είναι, από τις μεγαλύτερες μάλιστα.
                      Η ζωή δεν σηκώνει αρνητισμό, θέλει θετικότητα. Κι αυτό, γιατί η τελευταία είναι το καύσιμο για να πάει κάποιος παρακάτω, να σπάσει την παράλυση που επιφέρει ο αρνητισμός και να αρχίζει να ζει, να μιλά, να γελά, να αστειεύεται, να αγκαλιάζει, να κάνει έρωτα, και γενικά όλα εκείνα που πρέπει να κάνει για να τιμά τον τίτλο του ως άνθρωπος πάνω σε αυτή τη γη. Γιατί, αν δεν τα κάνει όλα αυτά, τότε ποιος ο λόγος της ύπαρξης του; Γιατί να ζει;
                      Πίσω στις ευλογίες. Να τις μετράς. Καθημερινά, και με ευλάβεια. Μόνο έτσι θα συνειδητοποιήσεις πως ήδη έχεις στην κατοχή σου ότι ακριβώς χρειάζεσαι για να πας παρακάτω, να ταξιδέψεις στους συναρπαστικούς αιθέρες της ζωής, πάντα ψηλά, πάντα μπροστά. Αυτή είναι η ζωή. Και την βιώνουμε καθημερινά, στιγμή προς στιγμή.
                      πηγή

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_85.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αγάπη συνεπάγεται θλίψη





                      Η Παναγία μας, πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες,  πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου,  γιατί κανένα δεν έβλαψε, σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως  Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.

                      Σταύρωσαν Τον Υιό Της .

                      Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό, πόνεσε τόσο η καρδιά της …

                      Γι΄ αυτό μπόρει να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη, και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά,  γιατί ακριβώς, ξέρει τι πάει να πει ”πόνος“.

                      ”Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πως είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

                      Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

                      Εμείς δεν φτάνουμε στο πλήρωμα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι’ αυτό δεν μπορούμε να εννοήσουμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς Της. Η αγάπη Της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της, αλλ’ αγαπούσε και το λαό με μεγάλη αγάπη. Και τι αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ η ίδια αγαπούσε και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο της Υιό;

                      Αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί η αγάπη μας για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι λίγη. Κι όπως η αγάπη της Παναγίας υπήρξε απέραντη και ακατάληπτη, έτσι απέραντος ήταν και ο πόνος της που παραμένει ακατάληπτος για μάς.

                      Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις Tης ούτε την αγάπη Tης για τον Υιό και Θεό Tης ούτε τις θλίψεις της ψυχής Tης κατά την ώρα της σταυρώσεως, γιατί ούτε και τότε θα μπορούσαμε να τα συλλάβουμε. Η αγάπη Tης για τον Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, και όλες οι δυνάμεις των αγγέλων και αρχαγγέλων εκπλήσσονται με Αυτήν“.

                      +Αρχιμανδρίτης Σωφρονίος Σαχάρωφ

                      vatopaidi.wordpress.com

                      gerontesmas.com 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_83.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Όταν κάποιος πλανηθεί...

                      « Όταν κάποιος πλανεθεί, επειδή έχει πιστέψει απόλυτα στο λογισμό του, για να συνέλθει, δεν υπάρχει καμιά αυτόματη και θαυματουργική λύση. Για να θεραπευτεί πρέπει να κάνει τα εξής:
                      Πρώτο, το οποίο είναι η βάση και το κυριότερο, να συναισθανθεί πραγματικά την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
                      Αφού πρώτα συναισθανθεί, το δεύτερο είναι να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να μην ακούει ποτέ πια το δικό του λογισμό, αλλά τις υποδείξεις του πνευματικού του πατέρα.
                      Τρίτο, αφού συναισθάνθηκε την άθλια κατάστασή του, να ζητά συνεχώς δια της ευχής το έλεος του Θεού, για να τον ελεήσει ο Χριστός και να επανέλθει η χάρη Του.
                      Εγώ, άλλον θαυματουργικό τρόπο δε γνώρισα και ο καθένας μόνο με την ταπείνωση μπορεί να συνέλθει και να σωθεί. Μόνον η ταπείνωση σώζει».

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/02/blog-post_7.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Σε αφήνει να πέφτεις..
                        Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής Πρόσεχε να μην κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μη χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

                      Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_01.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αλήθεια τι περιμένεις; Προσεύχου.Εξομολογήσου.Μετανόησε


                      Άνθρωπε, απέφευγε την αμαρτία, όπως αποφεύγεις το στόμα του φιδιού. Η αμαρτία κυριαρχεί στον νου και εξουσιάζει την ψυχή μας.

                      Ο διάβολος είναι κακός δανειστής. Μας κάνει, να ξεχνάμε τις αμαρτίες μας, για να μη τις εξομολογούμεθα. Και μας πείθει, να τρέχωμε σε νέες αμαρτίες, γιατί τάχα δεν βλάπτουν. Με αυτές (τις αμαρτίες) μας δένει γερά. Με αυτές μας πουλάει και μας αγοράζει. Με αυτές μας κολακεύει και μας υποδουλώνει.

                      Όταν ελεγχόμαστε από την συνείδηση μας, νιώθομε αηδία. Τότε η μοναδική μας παρηγοριά είναι η ελπίδα της μετανοίας μας. Αλλά ενώ πάντοτε λέμε πως θα μετανοήσουμε, ουδέποτε μετανοούμε.
                      Ξεγελιόμαστε από τον ολέθριο λογισμό, που μας λέει: «Έχεις καιρό».

                      Είμαστε ένοχοι, αδελφοί. Από την μια πιστεύουμε και ομολογούμε Χριστό, και από την άλλη δεν κάνομε αυτά που μας προστάζει.

                      Αν, λοιπόν, συναισθάνεσαι ότι έχεις μέσα σου τραύματα λογισμών και πράξεων, γιατί αμελείς για τα κρυφά τραύματά σου; Είναι πολλοί, που από ντροπή και αμέλεια κάνουν τα κρυφά πάθη τους αθεράπευτα. Στο τέλος θα το μετανιώσουν, γιατί δεν τα είπαν!

                      Πλησίασε, αδελφέ. Πέταξε από πάνω σου το βάρος των αμαρτιών σου. Βάλε τα δάκρυά σου πάνω στην σαπισμένη πληγή σου. Γιατί φοβάσαι τον Γιατρό; Για σένα σαρκώθηκε. Για σένα έγινε άνθρωπος. Για να σε γιατρέψει από τα τραύματά σου. Δεν είναι ούτε σκληρός, ούτε άσπλαχνος. Δείξε Του το τραύμα σου, προσφέροντας τα δάκρυα και τους στεναγμούς σου.

                      Τι ωφελήθηκες τόσον καιρό κάνοντας την αμαρτία; Μέχρι πότε θα εναντιώνεσαι στον Δημιουργό σου και στα προστάγματα Του;

                      Έπεσες; Μην απελπιστείς. Σήκω. Έχε θάρρος. Πρόσπεσε στον Βασιλέα της δόξης Χριστό. Και εξομολογήσου τις αμαρτίες σου. Γιατί είναι Οικτίρμων και Πολυεύσπλαχνος.

                      Είναι πολύ εύκολο να συναντήσεις τον Ουράνιο Βασιλέα. Δεν θα σε εμποδίσουν ούτε στρατιώτες. Ούτε υπηρέτες. Ούτε φύλακες. Ούτε δώρα χρειάζονται για να πάρης άδεια να Τον συναντήσεις.

                      Αν το θελήσεις, αμέσως βρίσκεσαι μπροστά Του. Γιατί είναι αμνησίκακος. Φιλάνθρωπος. Ο Θεός των μετανοούντων: Ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Η ελπίδα των απελπισμένων. Η βοήθεια των
                      αβοήθητων. Η οδός της ζωής.

                      Προσεύχου. Εξομολογήσου. Μετανόησε.

                      Ο Κύριος δέχεται τα δάκρυα και τους στεναγμούς, εκείνου που μετανοεί ειλικρινά. Να λοιπόν, έχει ανοιχθή η θύρα της μετανοίας. Φρόντισε, τρέξε, πριν κλείσει. Ο Θεός δεν σου δίνει καιρό, για να αμελείς. Ούτε η θύρα της μετανοίας καθώς σε βλέπει ράθυμο, ανέχεται την δική σου καταφρόνηση. Ο καιρός της μετανοίας είναι λίγος.

                      Τι περιμένεις, λοιπόν;

                      Αγίου Εφραίμ του Σύρου




                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2019/11/blog-post_98.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Η επιστολή του Οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη στον παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη


                       “Εν Χριστώ αγαπητέ αδελφέ παπα-Δημήτριε,

                      Χριστός Ανέστη!

                      … Οι Άγιοι δεν παρακαλούσαν τον Θεόν να τους αφαιρέση τα βάσανα και τας θλίψεις, αλλά να τους δίδη υπομονήν να τα υπομένουν αγογγύστως.






                      Αι θλίψεις αδελφέ μου και τα βάσανα είναι τα μέσα, τα αυτοκίνητα που θα μας πάνε στον Παράδεισον.

                      Σε αυτόν τον κόσμον, άλλο μη περιμένης.

                      Η χαρά και η αγαλλίασις επιφυλάσσεται για την άλλην ζωήν.

                      Ο Χριστός δεν λέγει στο Ευαγγέλιον «εν τω κόσμω θλίψιν έξεται; Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων; Στενή και τεθλιμένη η οδός;».

                      Κάθε μέρα τα διαβάζουμε αυτά.

                       Αν δεν υπήρχαν οι τύραννοι ούτε και μάρτυρας θα είχαμεν.

                      Η θλίψις γεννά την χαράν.

                      Θάρρος, λοιπόν, και μην απελπίζεσαι εύκολα.

                      Καλά, πολύ καλά κάνεις και προσεύχεσαι συχνά και ζητάς βοήθεια από τον Θεόν.

                      Πάντα έτσι να κάνης.

                      Καλόν όμως θεωρώ να σου πω, πως πρέπει και να λες την ευχήν, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Μεγάλη παρηγοριά θα βρης.

                      Να κρατάς στο χέρι σου το αριστερό κομποσκοίνι και να λες αυτήν την ευχήν.

                      Παπάς είσαι και να την λες, και κανείς δεν θα σε παρεξηγήση.

                      Μάλλον και τους ενορίτας σου να πης να την λένε και αυτοί.

                      Και θα δης πόση χαρά, συν τω χρόνω, θα σου φέρη.

                      Να την λες παντού, όπου και να βρίσκεσαι, ό,τι δουλειά και να κάνης, να μην την αφήσης ποτέ.

                      Πότε με την γλώσσα σου εκφώνως και πότε με το νου σου μυστικά (χωρίς να σε ακούη κανείς).

                      … Μου γράφεις, ότι ο κόσμος πήρε κατήφορο.

                      Άφησε τον κόσμο και κοίταξε τον παπα-Δημήτρη. Έσχατοι και κακοί καιροί.

                      Ο Θεός να μας σκεπάζη.

                      Μετά της εν Χριστώ αγάπης

                      Εφραίμ ιερομόναχος του παπα-Νικηφόρου”

                      aktines.blogspot.com



                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_89.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Φακές με λαχανικά σαλάτα
                      Φακές με λαχανικά...

                      Υλικά συνταγής
                      1 φλιτζάνι φακές
                      1 φλιτζάνι κατεψυγμένα ανάμεικτα λαχανικά
                      2 κύβους λαχανικών
                      1 καυτερή πιπερίτσα ψιλοκομμένη
                      2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
                      1 1/2 ποτήρι νερό
                      4 κ.σ. ελαιόλαδο
                      Εκτέλεση
                      Βράζουμε τις φακές σε νερό μαζί με τον 1 κύβο λαχανικών μέχρι να μαλακώσουν, χωρίς όμως να λιώσουν. Στραγγίζουμε. Στο μεταξύ, ξεπαγώνουμε τα λαχανικά κάτω από κρύο νερό και τα στραγγίζουμε καλά.
                      Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Τσιγαρίζουμε ελαφρά την πιπερίτσα με το κρεμμυδάκι. Προσθέτουμε τις φακές, τα λαχανικά, το νερό και τον άλλο κύβο Λαχανικών. Ανακατεύουμε καλά. Σιγομαγειρεύουμε μέχρι να απορροφηθούν όλα τα υγρά. Αποσύρουμε από τη φωτιά και τα μεταφέρουμε σε πιατέλα.
                      Τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα σερβίρουμε σαν σαλάτα.
                      Τιπ
                      Συνοδεύουμε με πράσινες και μαύρες ελιές σε λάδι, κρίθινα παξιμάδια και μπαστουνάκια σέλερι.
                      Καλή σας όρεξη!!!

                      https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2015/09/blog-post_95.html
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αν στην δόξα δεν υπάρχη ανάπαυση, ούτε στον πλούτο, ούτε στην ηδονή, τότε...
                      Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του. Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27).

                      Σκέψου, που και σε ποιά γήινη απόλαυσι θα βρης την ειρήνη και την ανάπαυσι; Που θα βρης την εσωτερική γαλήνη και τη μόνιμη χαρά; Μήπως στη δόξα; Αλλά σήμερα είσαι τιμημένος και αύριο ατιμασμένος. «Πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος εξέπεσε» (Ησ. 40. 6-7). Αλλά μήπως στον πλούτο; Όχι μόνο ειρήνη και ανάπαυσι δεν σου χαρίζει, αλλ’ αντίθετα πολλή μέριμνα και ανησυχία και ανασφάλεια, μέρα και νύχτα. Οι άνθρωποι σε φθονούν και σε αντιπαθούν, κι εσύ πάλι δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος με όσα έχεις. Θέλεις ν’ αποκτάς όλο και περισσότερα, ξεχνώντας πως τίποτε απ’ τον πλούτο σου δεν θα σου μείνη. Λέει ο πλούσιος: «”Εύρον ανάπαυσιν και νυν φάγομαι εκ των αγαθών μου”, και ουκ οίδε τις καιρός παρελεύσεται και καταλείψει αυτά ετέροις και αποθανείται» (Σοφ. Σειρ. 11. 19).
                      «Καθώς εξήλθεν από γαστρός μητρός αυτού γυμνός, επιστρέψει του πορευθήναι ως ήκει, και ουδέν ου λήψεται εν μόχθω αυτού, ίνα πορευθή εν χειρί αυτού… ώσπερ γαρ παρεγένετο, ούτω και απελεύσεται, και τις η περισσεία αυτού, ή μοχθεί εις άνεμον;» (Εκκλ. 5. 14-15). Μην ξεχνάς ακόμη πως ο πλούτος γίνεται αφορμή για πολλές αμαρτίες και θανάσιμες πτώσεις, όπως διαπιστώνει και ο απόστολος: «Οι βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α’ Τιμ. 6. 9). Γι’ αυτό τον λόγο και ο Κύριος αναφώνησε κάποτε με πόνο: «Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται!… Ευκοπώτερόν εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν!» (Μαρκ. 10. 23, 25). Τι θα προτιμήσης, λοιπόν; Τον πρόσκαιρο πλούτο ή τη βασιλεία του Θεού;
                      Αλλά μήπως θα βρης γαλήνη και ανάπαυσι στη σαρκική ηδονή; Ούτε εκεί υπάρχει. Η σαρκική αμαρτία – το ξέρεις καλά, αν τη δοκίμασες – συνοδεύεται από εσωτερική πικρία, ψυχικό βάρος, συνειδησιακό έλεγχο. Και όταν η ψυχή πωρωθή, τότε επέρχεται η τελεία εγκατάλειψις από τον Θεό και η τελεία υποδούλωσις στη φιληδονία. Κανένα άλλο πάθος δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο τόσο σκληρά και αναπόδραστα όσο αυτό. Κι αφού τον υποδουλώση, γεννά μέσα του άπειρα άλλα κακά: τη σκληροκαρδία, την αναισθησία, την αποχαύνωσι, τη βλασφημία, την οργή, τέλος δε και την τελεία απιστία. Ο λόγος του Θεού δεν συγκινεί τις καρδιές των φιληδόνων, Γιατί τ’ αγκάθια του πάθους πνίγουν κάθε καλό σπόρο που πέφτει μέσα τους: «…το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες και υπό… ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι» (Λουκ. 8. 14), εξηγεί ο Κύριος στην παραβολή του σπορέως.
                      Λοιπόν; Αν στη δόξα δεν υπάρχη ανάπαυσις· αν στον πλούτο δεν υπάρχη ανάπαυσις· αν στην ηδονή δεν υπάρχη ανάπαυσις· τότε που θ’ αναπαυθούμε; Ας ακούσουμε τον ψαλμωδό: «Εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος, πλην μάτην ταράσσεται… Και νυν τις η υπομονή μου; Ουχί ο Κύριος;» (Ψαλμ. 38. 7-8).
                      Η ελπίδα σου, η προσδοκία σου, η χαρά σου, η ανάπαυσίς σου η παντοτινή είναι ο Κύριος. Ο ελεήμων και οικτίρμων και μακρόθυμος, ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος, ο Θεός της ειρήνης, ο Θεός πάσης παρακλήσεως, ο Νυμφίος της ψυχής σου, που της κράζει με πόθο: «Ιδού ει καλή, η πλησίον μου, ιδού ει καλή… ελεύση και διελεύση από αρχής πίστεως…» (Ασμα 4.1, 8).
                      Κράτησε, αδελφέ μου, μέσα στην καρδιά σου και τα λόγια του Κυρίου προς την πολυμέριμνη Μάρθα: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθή μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής» (Λουκ. 10. 41-42). Άφησε κι εσύ τις βιοτικές μέριμνες. Κάθησε ταπεινά «παρά τους πόδας του Ιησού» και ανάπαυσε την ψυχή σου με τη θαλπωρή της θείας παρουσίας Του. Σου φτάνει αυτό. Υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος; Υπάρχει μεγαλύτερη δόξα; Υπάρχει και μεγαλύτερη ηδονή;
                      Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ
                      Πηγή: “Πνευματικό Αλφάβητο” του Αγίου Δημητρίου Ροστώφ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, 1996 (orthodoxfathers.com)
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Πώς να κάνω τα παιδιά μου να αγαπήσουν τον Χριστό;
                      Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                      Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αν η ζωή σου δεν πάει καλά...
                      Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                      Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                      Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…

                      Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!