«Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλω τῶ κόσμω…»
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί πατέρες ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό ἀπευθύνουμε καί πάλι πρός ὅλους σας μέ πατρική ἀγάπη καί σᾶς εὐχόμαστε ἀπό καρδίας νά χαίρεστε καί νά ἀπολαμβάνετε μαζί μέ τίς οἰκογένειες καί τούς φίλους σας πάντοτε τή μοναδική χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτός δέν ἦταν καί ὁ πρῶτος λόγος πού βγῆκε ἀπό τά ἄχραντα χείλη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πρός τίς πιστές Μυροφόρους, ὅταν τίς συνάντησε κοντά στόν Τάφο; «Χαίρετε…» τίς εἶπε ( Ματθ.28,9).
Ὦ! αὐτή ἡ τετραγράμματη λέξη, χαρά, πόσο εὔκολα προφέρεται καί πόσο δύσκολα ἀπολαμβάνεται ἀπό τόν ἄνθρωπο! Πόσο ἀκριβοθώρητη εἶναι! Πόσο δύσκολα συλλαμβάνεται στά δίχτυα τῆς ἀέναης ἀναζήτησης τοῦ ἀνθρώπου! Καί ἄν ἐπιτέλους συλληφθεῖ πόσο λίγο διαρκεῖ! Γιατί νά συμβαίνει αὐτό; Διότι ἡ πηγή ὅπου ἀναζητοῦμε ἐπίμονα τή χαρά ἔχει ἐλάχιστα ἀποθέματα καί γρήγορα στερεύει.
Ὁ αἰώνιος καί παναληθής Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει σαφέστατη ἀπάντηση. Μάλιστα ἡ ἀπάντηση του στό αἰώνιο ἐρώτημα, ποῦ βρίσκεται ἡ χαρά, εἶναι τελείως ἀντισυμβατική, παράξενη, ὥστε νά μακαρίζονται οἱ πτωχοί, νά μακαρίζονται οἱ κλαίοντες, οἱ πεινασμένοι, ὅσοι δηλαδή φέρουν στούς ὤμους των τή δυστυχία τοῦ κόσμου. «Μακάριοι οἱ πτωχοί… Μακάριοι οἱ πενθοῦντες… Μακάριοι οἱ κλαίοντες… Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι…». Καί ἐρωτᾶ ὁ ἄνθρωπος μέ τή λογική τοῦ κόσμου κατάπληκτος ἀπό τή λογική τοῦ Εὐαγγελίου: ποῦ εἶναι ἡ πολυπόθητη χαρά, στή φτώχεια, στά δάκρυα, στή περιφρόνηση τοῦ κόσμου; Ἀσφαλῶς δέν ἀνευρίσκεται ἐκεῖ ἡ χαρά τοῦ κόσμου. Ὅμως ἔρχεται ἡ χαρά διά μέσου αὐτῶν. Αὐτό δέν ὁμολογοῦμε στή γνωστή ἀναστάσιμη εὐχή, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή; «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλω τῶ κόσμω…». Νά πῶς ἀνέτειλε ἡ χαρά σέ ὅλο τόν κόσμο! Προηγήθηκε ὁ Γολγοθάς, τό δρᾶμα τοῦ Σταυροῦ… Χωρίς τό Γολγοθά δέν θά ὑπῆρχε Ἀνάσταση.
Ἑπομένως ἡ χαρά εἶναι τό πανέμορφο, εὐωδιαστό λουλούδι πού θά φυτρώνει πάντοτε στό χῶμα ἐκεῖνο, πού ποτίζεται ἀπό τόν ἱδρώτα καί τό αἷμα τῆς θυσίας, πού ἀρδεύεται ἀπό τά δάκρυα τῆς μετάνοιας καί τῆς ἐξομολόγησης. Ἤ καλύτερα, ὅπως ἔγραψε ὁ μεγάλος καί πολυπαθής Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ὁ γλυκύς καί ὥριμος καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χωρίς πνευματική ζωή καί κατά Χριστόν ἀγώνα ἡ χαρά θά εἶναι ὄνειρο ἀπατηλό, χίμαιρα, ἐλπίδα ἀνεκπλήρωτη.
Ἑπομένως, ἀγαπητοί, ἐπιθυμοῦμε ὅλο τό χρόνο νά θερμαίνει τήν καρδιά μας ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως;Τότε ἄς ζοῦμε ζωή κατά Χριστόν, μέ τά ἰδανικά τοῦ Εὐαγγελίου, προπάντων μέ ὑπομονή ἀστείρευτη στίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς. Τότε χωρίς γέλια καί ἔξαλλες ἐκδηλώσεις μέσα στήν καρδιά μας θά ζοῦμε γιά πάντα τήν ἁγνή καί ἄδολη χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Γένοιτο!
Εἰς ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
παντοτινός εὐχέτης σας
