Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Μέσα στο τεράστιο σύννεφο των Νεομαρτύρων της Εκκλησίας μας, δηλαδή των Αγίων εκείνων που μαρτύρησαν κατά την διάρκεια της Τούρκικης Σκλαβιάς «για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία», εξέχουσα θέση κατέχει ο Άγιος Γεώργιος ο Ιωαννίνων.
Η καταγωγή του Αγίου.
Ο εικονιζόμενος φουστανελάς Νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε από γονείς φτωχούς γεωργούς, τον Κωνσταντίνο και τη Βασίλω το έτος 1808 στο τότε ονομαζόμενο χωριό Τζούρχλι της επαρχίας Γρεβενών που από το 1927, προς τιμήν του αγίου, φέρει το όνομα του. Ο Γεώργιος, επειδή οι γονείς του ήταν φτωχοί, παρέμεινε αγράμματος και σε παιδική ακόμη ηλικία ορφάνεψε και κατόπιν, μετέβη στα Ιωάννινα, όπου έγινε Ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλά, αξιωματικού του Ιμίν πασά, στον οποίο παρέμεινε για οκτώ χρόνια.
Η νέα πορεία της ζωής του.
Κατά τον Οκτώβριο του 1836, αρχίζει η νέα φάση του βίου του. Αποφασίζει να παντρευτεί την Γιαννιώτισσα Χριστιανή Ελένη, αποκτώντας από τον γάμο τους το έτος 1837 υιό, τον οποίο την ημέρα της εορτής του Τιμίου Προδρόμου, στις 7 Ιανουαρίου 1838, Ορθόδοξα τον βαπτίζει, χαρίζοντάς του το όνομα Ιωάννης. Ακριβώς την χρονική περίοδο αυτή της οικογενειακής χαράς και προόδου, συκοφαντείται από τους εχθρούς του Τούρκους, ότι δήθεν, προηγουμένως εξισλαμίστηκε και κατόπιν επανήλθε στην Χριστιανική Πίστη.
Η ομολογία και το μαρτύριό του.
Η συκοφαντία αυτή σε σχέση με την προσωπική και οικογενειακή προκοπή του Χριστιανού Γεωργίου, ήταν φυσικό να προκαλέσουν τη δίωξή του και στη συνέχεια το μαρτυρικό του θάνατο, καθώς παρά τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων, για να απαρνηθεί το Βάπτισμά του, ο ίδιος με θάρρος και τόλμη, μπροστά στον κριτή, ομολογούσε ότι «ουδέποτε υπήρξε Τούρκος, αλλ’ αείποτε Χριστιανός». Ακόμη και όταν έφθασε η ώρα του απαγχονισμού του, την αντιμετώπισε με νηφαλιότητα και γενναιότητα. Σημαντικότατα είναι τα τελευταία του λόγια όταν οι Τούρκοι βασανιστές του τον ρώτησαν «τι είσαι σύ;», πριν τραβήξουν την αγχόνη. Τότε ο νεομάρτυρας Γεώργιος ζήτησε να του λύσουν τα χέρια, έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού, και απάντησε «Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θα αποθάνω, προσκυνώ τον Χριστόν μου και την Δέσποινά μου Θεοτόκον» και ταυτόχρονα, απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους Χριστιανούς τους είπε: «Συγχωρέσατέ μοι, αδελφοί και ο Θεός συγχωρέσει σας».
Η αγχόνη είχε στηθεί μπροστά στην τότε πολυσύχναστη πλατεία των Ιωαννίνων, «Κουρμανιό», που βρίσκεται απέναντι από την μεγάλη πύλη του Κάστρου και που σήμερα φέρει το όνομα του Νεομάρτυρα. Η εκτέλεση δεν θα γίνονταν σε κάποιο απομακρυσμένο τόπο, αλλά μπροστά «στα μάτια της πόλης» για να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση και να τρομοκρατηθούν οι Χριστιανοί. Εκεί, την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838, ο Άγιος σε ηλικία 30 ετών άφησε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού και παρέμεινε κρεμασμένος στην αγχόνη για τρεις ημέρες, χωρίς να αλλοιωθεί το σώμα του και έχοντας συνεχώς, παρόλο της χειμωνιάτικης παγωνιάς την θερμοκρασία του ζωντανού ανθρώπου, γεγονός που έπεισε τους Τούρκους να αποδεχτούνε την αγιότητά του και έδωσαν την άδεια να ενταφιαστεί με λαμπρότητα και τιμές. Κατόπιν δε, όσοι από τους Χριστιανούς έλαβαν μέρος είτε από το σχοινί που τον κρέμασαν, είτε από τα ενδύματά του, είτε χώμα από τον τάφο του, είτε έλαιο από την κανδήλα του μνήματος του, βίωναν την θαυματουργική χάρη του Αγίου στις σωματικές και ψυχικές ασθένειες ή αναγνώριζαν την επέμβασή του σε διάφορες περιστάσεις της ζωής τους.
Η αναγνώρισή του ως Αγίου και η ανακομιδή των λειψάνων του.
Ο Γεώργιος, ήδη από τον μαρτυρικό του θάνατο είχε αναγνωριστεί ως Άγιος από το πλήρωμα της Τοπικής Εκκλησίας των Ιωαννίνων, και μάλιστα ακόμη κι από μουσουλμάνους της περιοχής! Ως αποτέλεσμα αυτής της τιμής του κλήρου και του λαού της Ηπείρου, ήταν η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως να τον αναγνωρίσει στις 19 Σεπτεμβρίου 1839, επίσημα ως Άγιο και να τον κατατάξει στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Η ανακομιδή δε των ιερών λειψάνων του πραγματοποιήθηκε μετά από 134 χρόνια από το μαρτύριό του, στις 26 Οκτωβρίου 1971 από τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Η Αγιογράφηση του Αγίου.
Άξιο επισημάνσεως είναι το γεγονός ότι οι Χριστιανοί τιμούσαν και αγιογραφούσαν την μορφή του Αγίου Γεωργίου σε εικόνες, το ίδιο έτος του μαρτυρίου του(!), με φωτοστέφανο και σεμνή μορφή, φορώντας πάντοτε την πατροπαράδοτη μακριά φουστανέλα της εποχής και κεντητό γιλέκο. Μια από αυτές τις αρχικές ιστορικές ιερές εικόνες του Νεομάρτυρα βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου Παλαιοχωρίου Παγγαίου. Η συγκεκριμένη φορητή εικόνα φέρει δεξιά τον φουστανελοφόρο Άγιο Γεώργιο τον «εξ Ιωαννίνων» και στα αριστερά, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα, ενώ η επιγραφή ανάμεσα στους δύο Αγίους αναφέρει: «1838. Χ(ει)ρός Ιω(άννου) ΣωΠΚυ».
Πως όμως έφτασε η εικόνα αυτή στο Παλαιοχώρι και γιατί εικονίζεται ο Νεομάρτυρας με τον Μέγα Αθανάσιο;
Η εικόνα αυτή έφτασε στο Παλαιοχώρι ίσως από τους αγιογράφους εκείνους που φιλοτέχνησαν τις ιερές εικόνες του τέμπλου του Ενοριακού Ναού, οι οποίοι κατάγονταν από την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, όπως αυτό μαρτυρείτε από την επιγραφή της εφέστιας εικόνας του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου που αναφέρει: «Διά δαπάνης Αθανασίου/ πα(πά)-Δημητρίου: εκ χώρας/ Σηποτνίκια 1840: Χειρ Σ[τ] εργίου Αναγνώστου εκ Κοζανης/Ιανουαρ(ίου) 8». Ίσως, πάλι, η εικόνα του νεομάρτυρα με τον Άγιο Αθανάσιο να ήταν αφιέρωμα και αυτή του Αθανασίου Παπαδημητρίου από τα Σηποτνίκια της περιοχής των Γρεβενών. Δύο άλλες εκδοχές της κοινής εικονογράφησης των δύο Άγιων είναι: πρώτον, ότι ο νεομάρτυρας Γεώργιος ενταφιάστηκε δίπλα στο Ιερό Βήμα του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Αθανασίου Ιωαννίνων και δεύτερον, η εορτή του Ιεράρχου Αθανασίου τυγχάνει στις 18 Ιανουαρίου, την επομένη δηλαδή ημέρα της μνήμης του νεομάρτυρα Γεωργίου.
Η φήμη και εορτή του Αγίου.
Η τιμή του Νεομάρτυρα Γεωργίου ως Αγίου και Εθνομάρτυρα, εξαπλώθηκε αστραπιαία σ’ όλη την σκλαβωμένη Ελλάδα. Η φήμη του ηρωισμού και των θαυμάτων του θέρμανε τη ζωή των αγωνιζόμενων Χριστιανών εναντίων των παθών και του κατακτητή. Ο Νεομάρτυρας Γεώργιος ξαναζωντάνεψε την αρχαία παράδοση του μαρτυρίου. Η ομολογία του αποσκοπούσε στην έμπρακτη απόρριψη του κατακτητή και την άμεση επιβεβαίωση της υπεροχής της Ορθοδόξου Πίστεως. Κίνητρό του δεν ήταν το μίσος, εναντίον των κατακτητών, αλλά η αγάπη για τον Χριστό και τους ανθρώπους, ακόμη και για τους διώκτες του! Η ετήσια εορτή της μνήμης του Αγίου κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου τέτοια μηνύματα προβάλει. Μηνύματα σωτήρια και Εθνικά.
Πηγή: «ΑΜΒΩΝ ΠΑΓΓΑΙΟΥ» Περιοδικό Ι. Μ. Ελευθερουπόλεως, έτος 2, τχ 7, Ιαν-Φεβρ 2007, σ. 10-11.
( Αναγνώσεις: 1044 )
