Όταν πρόκειται ν' αρχίσεις την εργασία της αγρυπνίας και για να γίνει δεκτή η προσευχή σου στο Θεό, θα κάμεις τα εξής


Ανάγνωση σε 3 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Αββά Ισαάκ του Σύρου

Όταν πρόκειται ν᾿ αρχίσεις την εργασία της αγρυπνίας και για να γίνει δεκτή η προσευχή σου στο Θεό, θα κάμεις τα εξής:

Πρώτα θα γονατίσεις και μετά θ᾿ αρχίσεις την προσευχή σου, αφού προηγουμένως σφραγίσεις την καρδιά σου και τα μέλη σου με το ζωοποιό τύπο του σταυρού.

Κατόπιν θα καθίσεις λίγη ώρα με σιωπή, έως ότου ηρεμήσουν οι αισθήσεις σου και οι λογισμοί σου. Ύστερα απ᾿ αυτά θα υψώσεις τα χέρια και την καρδιά πρός τον Κύριο και θα Τον παρακαλέσεις να δυναμώσει την πνευματική σου ασθένεια, για να γίνει δεκτή η προσευχή της αγρυπνίας σου. Τα λόγια της προσευχής σου ας είναι τα ακόλουθα:

« Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, Σύ που φροντίζεις για όλη την κτίση, σου είναι γνωστά τα πάθη μου και η αρρώστια της φύσεώς μου. Γνωρίζεις πόσο αδύναμος είμαι και πόσο εύκολα Σ᾿ εγκαταλείπω και κάνω το κακό.

Κύριε, λυπάμαι γι᾿ αυτό.

Τό αναγνωρίζω.

Αμαρτάνω σε Σένα που μ᾿ έσωσες και έχυσες το πανάγιό Σου αίμα πάνω στον Σταυρό.

Είμαι ένας ταλαίπωρος που με χτυπάει ο σατανάς απο παντού.

Πού να καταφύγω, Κύριε;

Στούς ανθρώπους;

μά κι αυτοί είναι αδύνατοι.

Μόνο Εσύ είσαι ο Δυνατός, ο Ισχυρός.

Η δύναμή Σου είναι μεγάλη.

Εσύ λοιπόν Αγαθέ, που γνωρίζεις την ασθένεια της φύσεώς μου και μ᾿ ενισχύεις στην αδυναμία μου, φύλαξέ με απο τις ταραχές των λογισμών που μου φέρνει ο σατανάς.

Κατάστειλε τα πάθη μου, που με κατακλύζουν όπως τα κύματα το ναυαγό, και αξίωσέ με να προσευχηθώ απερίσπαστος από κάθε γήϊνο, πονηρό και φθαρτό.

Νέκρωσε τις κακές μου επιθυμίες και αφαίρεσε από μέσα μου κάθε κακό, ώστε να γευθώ τη γλυκύτητα της αγρυπνίας που θα κάνω για να ενωθώ μαζί Σου ».

Η νυκτερινή προσευχή πρέπει να γίνεται ελεύθερα, με τη συνείδηση ότι επιτελούμε σπουδαίο πνευματικό έργο για την ψυχή μας. Είναι μεγάλη ευλογία και πνευματική ευφροσύνη να συνομιλεί κανείς όλη τη νύχτα με τον Θεό. Και είναι καλύτερα να παραλείψουμε κάτι από τους ψαλμούς, παρά να τα πούμε όλα γρήγορα και να μην τα καταλάβουμε.

Άν κατά την ώρα της νυκτερινής προσευχής σου κρυφομιλήσει ο λογισμός, λέγοντάς σου “πέστα λίγο γρήγορα, γιατί έχεις μεγάλο αγώνα να διανύσεις”, μην τον ακούσεις, γιατί προέρχεται από τον σατανά που θέλει να μας κλέψει τον καρπό της προσευχής. Κι αν συνεχίσει να σ᾿ ενοχλεί, εσύ περισσότερο και με μεγαλύτερη δύναμη να προσεύχεσαι στον Κύριο. Κι αν πάλι σε πολεμήσει, τότε να γονατίσεις και να προσευχηθείς με τα παρακάτω λόγια:

«Χριστέ μου, δεν έχω σκοπό να Σου πώ ωραία και πολλά λόγια.

Τό μόνο που θέλω είναι να μ᾿ ελεήσεις.

Νά καταλάβω την αμαρτωλότητά μου.

Νά γνωρίσω την ελεεινότητά μου.

Θέλω να φτάσω κοντά Σου ».

Μ᾿ αυτά τα λόγια θα υποχωρήσει ο πειρασμός και θα νικήσει ο Χριστός, ο οποίος δέχεται με πολλή χαρά την προσευχή εκείνων που προσεύχονται τη νύχτα. Η προσευχή της νύχτας είναι μιά θυσία. Την ώρα που η φύση μας ζητάει τον ύπνο και όλος ο κόσμος κοιμάται, ο άνθρωπος της προσευχής σκέφτεται ότι περισσότερο απ᾿ όλα έχει αξία η προσευχή. Όχι ότι ο Θεός δεν δέχεται την προσευχή της ημέρας, αλλά γιατί η προσευχή της αγρυπνίας είναι θυσία του ύπνου.

Άν κουράσθεις την ώρα της αγρυπνίας, μην απελπισθείς. Αυτό θα το εκμεταλλευθεί ο κακομήχανος διάβολος και όπως κρυφομίλησε στην Εύα και την παρέσυρε, έτσι θα σου πεί και σένα: «Φτάνει πιά! Τόσες ώρες προσεύχεσαι. Δεν βλέπεις που δεν μπορείς να σταθείς όρθιος;». Εσύ στα δόλια ψιθυρίσματα του διαβόλου θ᾿ απαντήσεις με το όχι. «Όχι δεν σταματώ! Άς είμαι κουρασμένος. Και αν η γλώσσα μου δεν μπορεί να προσευχηθεί, η καρδιά μου βρίσκεται μαζί με τον Θεό». Την ώρα αυτή του πειρασμού χρειάζεται «εγρήγορση», γιατί ο σατανάς χτυπάει με μανία, γνωρίζοντας το κέρδος που θα έχουμε από την αγρυπνία είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη.

Ένας άγιος, σαράντα ολόκληρα χρόνια, προσευχόταν με τα ακόλουθα λόγια:
«Εγώ μέν Κύριε, ως άνθρωπος ήμαρτον, σύ δε ως Θεός συγχώρησον».

Καί όταν έλεγε τα λόγια αυτά έκλαιγε συνέχεια.

Είτε ευχαριστώντας είτε παρακαλώντας είτε δοξολογώντας, να προσεύχεσαι όσο μπορείς όρθιος όλη τη νύχτα και ο μισθός σου θα είναι μεγάλος.

Τέλος και τη Τρισηλίω Θεότητι κράτος, αίνος και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Από το βιβλίο: “Η άσκηση στη ζωή μας” Βασισμένο στους Ασκητικούς Λόγους του αββά Ισαάκ του Σύρου Εκδόσεις : “ Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής" hristospanagia3.blogspot.com

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Να γίνεσαι καλύτερος

                  Να γίνεσαι καλύτερος… χωρίς διαταγές!  Να χαίρεσαι… χωρίς να υποκρίνεσαι! Να μιλάς… χωρίς να περιαυτολογείς! Να δουλεύεις… χωρίς να υποδουλώνεσαι! Να είσαι ελεύθερος… χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος! Να είσαι τολμηρός… χωρίς επίδειξη! Να είσαι εκδηλωτικός… χωρίς να είσαι επιπόλαιος! Να παλεύεις… χωρίς να απελπίζεσαι! Να είσαι οδηγός… χωρίς να κομπάζεις! Να διαλέγεις… χωρίς να περιφρονείς!
                  πηγή

                  Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2015/04/blog-post_34.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Μεγάλη Τρίτη: Η σημασία και οι συμβολισμοί της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων
                    Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Στη Μαρία Ζ. που ρωτά…Πέντε σοφές και πέντε μωρές παρθένες. Διάβασε: πέντε σοφές και πέντε μωρές ανθρώπινες ψυχές. Οι σοφές είχαν τα καντήλια καθαρά και το λάδι ενώ οι μωρές μόνον τα καντήλια. Τα καντήλια κατ’ αρχάς συμβολίζουν το σώμα και το λάδι το έλεος. Ίσως, η ελληνική λέξη «έλαιον» να έχει κάποια σχέση με τη λέξη έλεος. Από τη λέξη έλεος παράγεται και η λέξη πολυέλεος, που σημαίνει αυτόν που έχει πολύ έλεος. Ο πολυέλεος του ναού ανάβει κατά τη διάρκεια του όρθρου όταν ψέλνονται οι ψαλμοί περί του πολύ ελέους του Θεού έναντι του εκλεκτού Του λαού με την επανάληψη «ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού αλληλούια» (Ψαλμ. 135:1). Οι σοφές παρθένες είχαν, λοιπόν, παρθένο σώμα με παρθένα ψυχή αλλά μαζί μ’ αυτό και μεγάλο έλεος. Έλεος απέναντι στους πιο αδύναμους από τις ίδιες, που ακόμα δεν είχαν απελευθερωθεί από τις αμαρτίες. Οι μωρές παρθένες κρατούσαν αυστηρά τη σωματική παρθενία αλλά ήταν ανελέητες και έβλεπαν περιφρονητικά τους πιο αδύναμους από τις ίδιες. Τους κατέκριναν με αλαζονεία και τους αποστρέφονταν με υπεροψία. «Δίκαια τις αποκαλούν μωρές», λέει ο άγιος Νείλος του Σινά, «αφού πέτυχαν στο πολύ δύσκολο και σχεδόν αδύνατο -δηλαδή την παρθενία- παρέβλεψαν όμως το έλεος, τη συμπόνια, τη συγχώρεση». Το καντήλι τους ήταν καθαρό, αλλά άδειο και σκοτεινό! Όταν έρθει ο θάνατος και το σώμα λιώσει κάτω από το χώμα ενώ η ψυχή ξεκινήσει προς τον δρόμο της αιώνιας κατοικίας το λάδι του ελέους πρέπει να τις φωτίζει και να τις οδηγεί. Όποιος μένει χωρίς αυτό το λάδι θα τον περιτρυγυρίζει το σκοτάδι. Πως θα διασχίσει τον δύσκολο αυτό χώρο; Η ψυχή διακατέχεται από φόβο και τρέμει. Γύρω της φοβερές σκιές από αναλαμπές. Σαν τα ανατριχιαστικά όνειρα που ταλαιπωρούν τον ύπνο. Ποιος θα την ελεήσει τώρα; Ποιος θα προσφέρει έστω και μία αχτίδα φωτός; Θα ελεήσει ο Θεός, αλλά τους ελεήμονες. Αφού έχει ειπωθεί: «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε : 7). Αυτοί που έδειξαν έλεος έναντι των δημιουργημάτων αυτοί θα ελεηθούν από τον Δημιουργό. Δεν είναι άραγε αυτό δίκαιο και παρηγορητικό; Στη γειτονιά μας ζούσε μία μεγάλη κοπέλα. Γι αυτήν ήταν γνωστό ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της παρέμεινε τίμια. Μέχρι εκεί καλά και άξια συγχαρητηρίων. Αλλά από μέρα σε μέρα η γλώσσα της άρχισε να ξερνά δηλητηριώδη βέλη για εκείνους που ζούσαν στον γάμο και οι οποίοι αμαρτάνουν. Από το πρωί μέχρι το βράδυ περηφανευόταν για την παρθενία της και λοιδορούσε όσους της φαίνονταν χειρότεροι απ’ αυτήν. Ένας ιερέας σε μία συζήτηση μας είπε γι’ αυτήν: αν δεν ξέρετε τι είναι η μωρή παρθένα από την ευαγγελική περικοπή, να την! Και όντως, κατά κάποιο τρόπο, φαίνεται έντονα η μωρία όταν ο άνθρωπος διαθέτει μία και μόνον αρετή και του λείπουν οι υπόλοιπες. Η μία αρετή μοιάζει όπως ένα μικρό φως μέσα στο σκοτάδι που αναγκάζει τον ταξιδιώτη να γέρνει πότε αριστερά πότε δεξιά για να μπορέσει να δει. Η σοφία δεν βρίσκεται στην μία αρετή αλλά στη συλλογή όλων των αρετών. Όπως είπε και ο Πάνσοφος: «Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον και υπήρεισεν στύλους επτά» (Παρ. Σολ. 9: 1). Σοφή είναι η ψυχή εκείνη η οποία διαθέτει τουλάχιστον επτά αρετές. Ακόμα αυτή η παραβολή του Χριστού έχει και βαθύτερη πνευματική σημασία. Με τις πέντε μωρές παρθένες υπονοεί τις πέντε βασικές αισθήσεις. Όποιος ζει μ’ αυτό που βλέπει και ακούει χωρίς κανέναν έλεγχο από τον νου, αυτός έχει μωρή ψυχή. Όταν ο θάνατος απλώσει το πέπλο του σ’ αυτόν τον αισθητό κόσμο μία τέτοια ψυχή μένει στο απόλυτο σκοτάδι. Με τις πέντε σοφές παρθένες υπονοεί τις πέντε εσωτερικές αισθήσεις, οι οποίες ελέγχουν τον νου και κυριαρχούν πάνω στις εξωτερικές αισθήσεις. Αλλά θα μπορέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου να το αντιληφθείς αυτό; Ο χρόνος θα δείξει.

                  Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/04/blog-post_443.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Οι πρώτοι από τους ανθρώπους που ετέλεσαν την αμαρτία ήσαν οι πρωτόπλαστοι





                  «Οι πρώτοι από τους ανθρώπους που ετέλεσαν την αμαρτία ήσαν οι πρωτόπλαστοι. Ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος Θεός δεν τους ετιμώρησε ή ήλεγξε ευθύς μετά την παράβαση και παρακοή, αλλά θέλησε να τους φέρει εις μετάνοια και με τρόπο τους ερώτησε· μήπως παρέβησαν την εντολή, μήπως έφαγαν εκ του απαγορευμένου καρπού. Αλλ’ αυτοί αντί να μετανοήσουν, να ομολογήσουν ότι αμάρτησαν, ζητήσουν συγχώρηση, δικαιολόγησαν τον εαυτό τους και έρριψαν την αιτία της αμαρτίας ο ένας εις τον άλλο. Ο Αδάμ είπε: «Δεν φταίω εγώ, αλλά η Εύα, η γυναίκα που μου έδωσες». Η Εύα πάλι έρριψεν την αιτία εις τον όφιν ειπούσα: «ο όφις με ηπάτησε». 

                  Έκαμαν αυτό το οποίο και σήμερα κάνουν οι πλείστοι των ανθρώπων όταν πηγαίνουν εις τον Πνευματικόν να εξομολογηθούν· αντί να κατηγορούν τον εαυτό τους κατηγορούν τους άλλους· ο ανήρ κατηγορεί τη γυναίκα του και λέγει: «εγώ είμαι ένας καλός άνθρωπος, αλλ’ η γυναίκα μου είναι διεστραμμένη, είναι γλωσσού και με κάνει και θυμώνω και οργίζομαι και αγανακτώ και βλασφημώ και γίνομαι κακός άνθρωπος». Η γυναίκα πάλι κατηγορεί τον άντρα της, οι γονείς κατηγορούν τα παιδιά, η πεθερά τη νύφη, οι κυρίες τις υπηρέτριες, οι κύριοι τους υπαλλήλους και τανάπαλιν, και φοβούμαι μήπως με την τέτοια εξομολόγηση κλείσει και εις εμάς ο Θεός την θύρα. Μη γένοιτο!

                  Επειδή λοιπόν οι πρωτόπλαστοι δεν μετανόησαν ο Θεός τους εξώρισε του Παραδείσου της τρυφής· έκτοτε ησθένησεν η φύσις των ανθρώπων, έλαβε ροπή προς την αμαρτία, εκυρίευσε η αμαρτία και δι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Θεός όρισε μετάνοια για τους αμαρτωλούς. Βλέπουμε εις την Παλαιά Διαθήκη πολλούς αμαρτήσαντας και μετανοήσαντας, ως τον Δαβίδ, τον Μανασσή, τον Εζεκία, τους Νινευΐτας και άλλους. Βλέπουμε Προφήτας κηρύττοντας μετάνοια και αυτόν τον Πρόδρομο κηρύττοντα εις τον έρημο μετάνοια και λέγοντα· «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3, 2).

                  Αλλ’ η μετάνοια κείνη είχε μεν την χάρη και τη δύναμη να παρέχει συγχώρηση εις τους μετανοούντας, να τους σώζει από ασθένειες, από κινδύνους, από συμφορές, από θανάτους σωματικούς, δεν είχε όμως και την χάρη και τη δύναμη να σώζει τις ψυχές των ανθρώπων από την αιώνια καταδίκη, έως ου ο πανάγαθος Θεός σπλαγχνισθείς το πλάσμα του εξαπέστειλε τον μονογενή του υιόν, ο οποίος Θεός ων, δια την ημετέρα σωτηρία έγινε άνθρωπος όμοιος με εμάς κατά πάντα εκτός της αμαρτίας και, δια του ΣΤΑΥΡΙΚΟΎ Του θανάτου, επλήρωσε το χρέος των αμαρτιών ημών, μας εξηγόρασε εκ της κατάρας του νομού, μας ελευθέρωσε των δεσμών του θανάτου και της φθοράς, και επανήγαγε πάλιν εις τον Παράδεισο, εις την πρώτη πατρίδα, εις την αρχαία μακαριότητα, την οποία απωλέσαμε δια την παράβαση και παρακοή των Πρωτοπλάστων.

                  Συνέστησε δε και παρέδωσε εις τους μαθητάς του το μυστήριο της Μετανοίας κατά τη στιγμή εκείνη κατά την οποία, μετά 8 ημέρας της αυτού εγέρσεως, εμφανίσθεις εις αυτούς είπεν· «Ειρήνη υμίν», έπειτα ενεφύσησε και είπε· «Λάβατε πνεύμα Άγιον· αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιωάν. 20, 23). Οι Άγιοι Απόστολοι μετέδωσαν το Μυστήριο αυτό της Μετανοίας εις τους διαδόχους αυτών Αρχιερείς και εις την Εκκλησίαν. Έκτοτε θεσπίστηκε και παραδόθηκε εις την Εκκλησία ως ένα από τα πρώτα και υποχρεωτικά μυστήρια.

                  Μυστήρια δε λέγονται οι ιερές εκείνες τελετές δια των οποίων υπό ορατών σημείων μεταδίδεται η αόρατος χάρις του Θεού. Και το μεν πρώτο μυστήριο, το βάπτισμα, είχε την χάρη να καθαρίζει τον άνθρωπο από την προπατορική και κάθε άλλη αμαρτία· επειδή όμως εμείς οι άνθρωποι, ως σάρκα φορούντες και τον κόσμο οικούντες, δεν είναι δυνατόν να φυλάξουμε καθαρό τον χιτώνα του Βαπτίσματος ο Θεός μας έδωσε το μυστήριο της Μετανοίας δια του οποίου, όσες αμαρτίες πράξουμε μετά το βάπτισμα, δυνάμεθα να τις εξαλείψουμε δια της αληθούς και ειλικρινούς μετανοίας και εξομολογήσεως».

                  Απόσπασμα

                  (Από το βιβλίο: Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Ηγουμένου Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, Ομιλίες. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη». Τ. Κ. 566 26, Σπαρτάκου 6, Συκιές, Θεσσαλονίκη, 2015)

                  (Πηγή ψηφ. κειμένου: orp.gr)

                  https://alopsis.gr/ομιλία-για-την-μετάνοια-†-αρχιμ-φιλόθ/

                  hristospanagia.gr 


                  Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_17.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Γέροντας Εφραίμ:Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας.
                   

                  Όπως ο χειμώνας φέρνει το χιόνι και το χιόνι σκεπάζει το χορτάρι, δεν το ξεραίνει όμως, μάλλον το διατηρεί και το ζωογονεί έως την άνοιξι, οπότε φεύγει το χιόνι και πάλιν το χορτάρι είναι ανθηρό, ούτω πως συμβαίνει και στον πνευματικό αγώνα.
                  Ο χειμώνας των πειρασμών και των βιοτικών μεριμνών έρχεται να ψυχράνη τον αγωνιστικό ζήλο. Κάθε όμως πνευματική συγκέντρωσι με σκοπό την πνευματική βοήθεια της σποράς του λόγου του θεού, τον οποίον με την χάρι Του σαν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε, ζωντανεύει το πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τον αγωνιστικό ζήλο για τη μεγάλη σωτηρία, για την απόκτησι της βασιλείας του Θεού.Ο σπόρος σπείρεται και ανάλογα με την γη που θα... τον δεχθή και θα τον συλλάβη, ανάλογη θα είναι και η γέννησις του φυτού και η ποιότητα και η ποσότητα του καρπού. Έτσι και ο λόγος του Θεού που σπείρεται∙ ανάλογα με το πως θα τον πάρουν οι καρδιές μας και το πως θα τον επεξεργασθούν , θα αποδώση την μεγάλη ευλογία να επιτύχουμε την άλλη ζωή.Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός∙ όπου αταξία, εκεί και σύγχυσις∙ όπου σύγχυσις, εκεί και ο διάβολος. Για να έχουμε όμως τάξι, θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες του πνευματικού πατρός. Ο κάθε αμαρτωλός ,που έτυχε της μεγάλης ευλογίας να προσέλθη στο άμισθον ιατρείον που λέγεται Ιερά Εξομολόγησις, θα πρέπει να τηρήση τις οδηγίες και τους κανόνες του πνευματικού, ώστε να διορθωθή ,να διατηρηθή ή και να αυξηθή η ψυχική του υγεία.
                  από το βιβλίο: Η τέχνη της Σωτηρίαςτόμος Α', σελ.142https://imverias.blogspot.com/2013/11/blog-post_25.html#more

                  Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2025/04/blog-post_15.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου νουθετεί πατρικώς και θεοπρεπώς





                  «Τί μεγαλομανία σ’ έχει πιάσει, αδελφέ μου, και δεν βρίσκεις ησυχία και κτίζεις πατώματα απάνω στα πατώματα, και έχεις δυό - τρία αυτοκίνητα και κότερα και κάθε λογής μάταια πράγματα…

                  Γύρισε και κοίταξε και τον αδελφό σου, να δροσισθή η ψυχή σου με την ευλογημένη καλωσύνη, που την ξεράνανε τα τσιμέντα, οι ψεύτικες κουβέντες, οι συμφεροντολογικές παρέες, οι συνοφρυωμένες αξιοπρέπειες. Αν δεν μπορείς να κάνεις θυσίες, τουλάχιστον να συχαθής την αδικία! Μην αδικείς! Η αδικία είναι σιχαμερή στρίγγλα, χωρίστρα των ανθρώπων, ανθρωποκτόνα σαν τον σατανά…

                  Τί θα δίνανε πολλοί απ’ αυτούς, που κερδίσανε τον Κόσμο και χάσανε την ψυχή τους, για να νοιώσουνε, ό,τι νοιώθουνε οι άλλοι που δεν χάσανε την ψυχή τους. Αν τύχη να ξεκόψει κανένας τέτοιος από την ψεύτικη παρέα του και βρεθή στη συντροφιά των απλών, των αχάλαστων, νοιώθει πως ζει αληθινά και σαν απογευθή τα αγνά αισθήματα ύστερα από τη ψευτιά, νοιώθει τέτοια χαρά, που κάνει σαν τον άνθρωπο που ξαναγεννήθηκε, σαν τον τυφλό που είδε το φως του! Κάτι τέτοιοι δεν ξεκολλάνε πιά οι κακόμοιροι από τη συντροφιά των απλών, των γκαρδιακών ανθρώπων! Αλλά για να ξεμακρύνει από τα ψεύτικα, πρέπει να ‘χει λίγη ψυχή. Αλλοιώς, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ψευτιά… Η άμμος της Σαχάρας, όση βροχή κι’ αν πέσει απάνω της, δεν φυτρώνει τίποτε…

                  Αν πεις πάλι σ’ έναν από τους άλλους, τους πτωχούς, να περάσει μισή ώρα με την παρέα των κοσμικών, καλλίτερα έχει να τον βάλεις στο μπουντρούμι, παρά να βλέπει και ν’ ακούγει εκείνα τα ψεύτικα κομπλιμέντα, τις ανάλατες συζητήσεις, τα κρύα χωρατά. Στη συναναστροφή που κάνουνε αυτοί οι ψευτισμένοι, θαρρείς πως τους χωρίζει ένας τοίχος τον έναν από τον άλλον. Ενώ οι άλλοι, που ζούνε μακρυά από τον Κόσμο, νοιώθουνε πως οι καρδιές τους γίνονται ένα, πως ακουμπά ο ένας απάνω στον άλλον και ξεκουράζεται!!

                  Αγαπά και αγαπιέται, χαίρεται και δίνει χαρά! Από πάνω από τη συντροφιά των σαρκικών ανθρώπων στέκεται ο διάβολος και τους κάνει να μιλάνε ολοένα γιά λεφτά και για τα όμοια, για να μη γροικήσουνε ούτε το φαγί που τρώνε. Από πάνω από τη συντροφιά των ταπεινών στέκεται ο Θεός, και όλα είναι ευλογημένα!!

                  Πετάξετε από πάνω σας την ψευτιά!

                  Ανοίξετε τα πανιά, να τα φουσκώσει ο καθαρός αγέρας του πελάγου!

                  Να δροσισθή η ψυχή σας, να νοιώσετε, πως αυτή ζητά τα αληθινά και όχι τα ψεύτικα!»!!!

                  Πηγή: Αξιοπρόσεκτες ευσεβείς σκέψεις του ακαταβλήτου αγωνιστού αειμνήστου Φ. Κόντογλου. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

                  dromokirix.gr

                  simeiakairwn.wordpress 


                  Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/04/blog-post_92.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Μεγάλη Δευτέρα: «Η ξηρανθείσα συκή» – Ο Χριστός ψάχνει για καρπούς στο «δέντρο» της ζωής μας. Έχουμε;


                  Μεγάλη Δευτέρα: Η άκαρπη συκή παραπέμπει στην ακαρπία των χριστιανών – Εμείς τι καρπούς πίστης και έργων έχουμε να δείξουμε στον Χριστό;

                  Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

                  Τη Μεγάλη Δευτέρα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του «Παγκάλου» Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, ενώ η μέρα είναι αφιερωμένη και στην ιστορία της άκαρπης συκιάς που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.

                  Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, πείνασε και είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα. Την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο για να φάει. Διαπίστωσε όμως ότι η συκιά δεν είχε κανέναν καρπό στα κλαδιά της. Τότε ο Ιησούς απευθυνόμενος στο δέντρο είπε :
                  «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα». Και τότε «εξηράνθη παραχρήμα η συκή» όπως αναφέρει το ευαγγέλιο του Ματθαίου. Δηλαδή αυτοστιγμεί η συκιά ξεράθηκε και γι’ αυτό αποκαλείται καταραμένη ή ξηρανθείσα συκιά.


                  Η ιστορία της άκαρπης συκιάς σε πρώτο επίπεδο συμβολίζει την Ιουδαϊκή Συναγωγή και ιδιαιτέρως τους υποκριτικούς ηγέτες της, τους Φαρισαίους, που φαινομενικά ήταν ενάρετοι, αλλά στην πράξη άκαρποι από θεάρεστα έργα. Όμως σε μια πιο διευρυμένη προσέγγιση στη – βαθιά συμβολική – πράξη του Χριστού, η ιστορία της άκαρπης συκιάς μας αφορά όλους ανεξαιρέτως.

                  Πέρα από τον παραλληλισμό με τα άνομα έργα των Ιουδαίων που στηλίτευε ο Χριστός, η άκαρπη συκιά συμβολίζει την ακαρπία κάθε χριστιανού. Είναι το έλλειμμα της πνευματικής ζωής, της αρετής, της πράξης, του αγώνα, του θυσιαστικού πνεύματος. Αυτοί είναι καρποί σωτηρίας που δεν μπορούν να λείπουν από κανέναν χριστιανό, και ο Χριστός έδειξε πόσο «πεινά» για να τους συναντά στο φύλλωμα της ψυχής μας.

                  Κάθε χριστιανός κατ’ όνομα, που δειλιάζει να ομολογήσει την πίστη του, που δεν υπερασπίζεται την πλήρη αλήθεια του Χριστού που βρίσκεται μόνο στην Ορθοδοξία, που δεν εκκλησιάζεται, που δεν προσεύχεται, που δεν νηστεύει, που δεν μετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας, που δεν μεριμνά καθόλου για τον πλησίον, είναι ένα ξερό και άκαρπο δέντρο που ταιριάζει να κοπεί και να ριφθεί στη φωτιά.

                  Και όμως η μακροθυμία του Χριστού καρτερεί πότε θα ξαναβλαστήσουν και αυτές οι ψυχές, πότε θα ποτιστούν από το γάργαρο νερό της πίστης εωσότου αποδώσουν γλυκείς καρπούς.

                  Πίστη και έργα, δεν διαχωρίζονται στην Ορθοδοξία

                  Για τον Χριστό, δεν έχει σημασία τι «σκιά» ρίχνει το κοσμικό μπόι σου στον δρόμο της ζωής ή πόσο επιβλητικός είναι ο «κορμός» σου στο εκτόπισμα που έχεις στην κοινωνία, ή αν έχεις ακόμα και γερές «ρίζες» μιας καλής και ηθικής ανατροφής. Ο καρπός είναι που Τον ενδιαφέρει. Ο έρωτας προς τον Θεό, μόνο με πλούσια πνευματική καρποφορία μπορεί να ευοδωθεί. Όσο πιο λίγοι οι καρποί στα κλαδιά μας, τόσο πιο πολλά τα θρεπτικά στοιχεία που λείπουν από τις ρίζες της ψυχής μας, δηλαδή λείπουν οι αρετές τρέφουν το «δέντρο» του ανθρώπου.

                  Μπορείς να είσαι το πιο όμορφο και λυγερόκορμο δέντρο στην όψη, κι όμως η ασπλαχνία σου να είναι τέτοια που να μη δύνασαι να χορτάσεις ούτε έναν άνθρωπο, με έναν καλό σου λόγο ή μια φιλάνθρωπη πράξη. Να μην σου βγαίνει να πεις ούτε ένα «δόξα σοι ο Θεός», για τις ευεργεσίες της ζωής σου. Να μην σε αφήνει ο εωσφορικός εγωισμός να καταθέσεις τις αμαρτίες σου στο πετραχήλι ενός ιερέα. Να νομίζεις πως όλα σου τα χρέη απέναντι στον Θεό, εξοφλούνται με ένα κεράκι που θα ανάψεις αραιά και που ή με ένα «Χριστός Ανέστη» που θα πεις στεκούμενος για δέκα λεπτά στο προαύλιο της Εκκλησίας, για να φύγεις κατόπιν σαν ζεματισμένος μην σου κρυώσει το ψητό στο σπίτι.

                  Πολλές φορές συμβαίνει και το άλλο τραγικό. Να είμαστε άψογοι στη θεωρία, να κατέχουμε καλά όλες τις αλήθειες της πίστεως μας, να ακούμε με τις ώρες πνευματικές ομιλίες, να διαβάζουμε σωρούς από πνευματικά βιβλία και άρθρα, άλλα στην πράξη να είμαστε «ασβεστωμένοι τάφοι», τόσο άπραγοι όσο και ένας νεκρός. Άκαρπο δέντρο και αυτό, που το αποδοκιμάζει ο Χριστός.

                  Στο θέλημα του Θεού, είναι αχώριστη η ορθοδοξία από την ορθοπραξία. Η πράξη επικυρώνει τη θεωρία και η θεωρία στεφανώνει την πράξη. Η πίστη χωρίς έργα, είναι κενή, υποκριτική και γεμάτη δειλία. Τα καλά έργα χωρίς ορθή πίστη, είναι μωρία και ασέβεια προς τον Θεό, αφού δεν μπορεί να νοηθεί κανένα καλό χωρίς τιμή στην ίδια την πηγή του καλού, που είναι ο Θεός. Γνωρίζουμε πως και άπιστοι κάνουν καλά έργα πολλές φορές, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό χωρίς την κατάθεση της πίστης.

                  Κάθε τέτοια μέρα σαν τη Μεγάλη Δευτέρα, είναι ευκαιρία να κάνουμε μια εσωτερική ενατένιση και να αναρωτηθούμε τι είδους «δέντρα» είμαστε κι εμείς. Αν έχουμε καρπούς ή αν είμαστε δέντρα χωρίς παραγωγή που τους αξίζει να ξεραθούν γιατί ο Θεός δεν βρήκε τίποτα καλό σε εμάς για να «κόψει» και να ευφρανθεί στη μακραίωνη πορεία του προς τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

                  Ας αναλογιστούμε αν ζούμε τη ζωή μας με έμπρακτη πίστη, με καθημερινό σταυρό και τήρηση των εντολών του Θεού ή αν στεκόμαστε παθητικοί σε μια άνυδρη έρημο απιστίας και απραγίας.

                  πηγη: sportime.gr


                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2023/04/blog-post_416.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Πώς θα ζήσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα - Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

                  Ο Κύριος Ιησούς και Θεός μας χωρίς να φταίει σε τίποτε ραπίσθηκε, ώστε οι αμαρτωλοί που θα τον μιμηθούν, όχι μόνον να λάβουν άφεση των αμαρτιών τους, αλλά και να γίνουν συγκοινωνοί στη θεότητά του με την υπακοή τους (...). Εκείνος ήταν Θεός κι έγινε για μας άνθρωπος. Ραπίσθηκε, φτύσθηκε και σταυρώθηκε, και με όσα έπαθε ο απαθής κατά τη θεότητα είναι σαν να μας διδάσκει και να λέει στον καθένα μας:

                  «Άν θέλεις, άνθρωπε, να γίνεις Θεός, να κερδίσεις την αιώνια ζωή και να ζήσεις μαζί μου, πράγμα που ο προπάτοράς σου, επειδή το επεδίωξε με κακό τρόπο, δεν το πέτυχε, ταπεινώσου, καθώς ταπεινώθηκα κι εγώ για σένα- απόφυγε την αλαζονεία και την υπερηφάνεια του δαιμονικού φρονήματος, δέξου ραπίσματα, φτυσίματα, κολαφίσματα, υπόμεινέ τα μέχρι θανάτου και μην ντραπείς».

                  Άν όμως εσύ ντραπείς να πάθεις κάτι χάρη των εντολών μου, καθώς εγώ ο Θεός έπαθα για σένα, θα θεωρήσω κι εγώ ντροπή μου το να είσαι μαζί μου κατά την ένδοξη έλευσή μου και θα πώ στους αγγέλους μου:

                  «Αυτός κατά την ταπείνωσή μου ντράπηκε να με ομολογήσει και δεν καταδέχθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει όμοιός μου. Τώρα λοιπόν που απογυμνώθηκε από τη φθαρτή δόξα του Πατέρα μου, θεωρώ ντροπή μου ακόμη και να τον βλέπω. Πετάξτε τον λοιπόν έξω: αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου (Ησ. 26,10) (=διώξτε τον ασεβή για να μη δεί τη δόξα του Κυρίου)». (...).

                  Φρίξετε, άνθρωποι, και τρομάξετε, και υπομείνετε με χαρά τις ύβρεις που ο Θεός υπέμεινε για τη σωτηρία μας... Ο Θεός ραπίζεται από έναν τιποτένιο δούλο... και σύ δεν καταδέχεσαι να το πάθεις αυτό από τον ομοιοπαθή σου άνθρωπο; 

                  Ντρέπεσαι να γίνεις μιμητής του Θεού; και πως θα συμβασιλεύσεις μ᾿ αυτόν και θα συνδοξασθείς στη βασιλεία των ουρανών, αν δεν υπομείνεις τον αδελφό σου; Αν κι εκείνος δεν καταδεχόταν να γίνει άνθρωπος για σένα και σ᾿ άφηνε να κείτεσαι μέχρι τώρα στην πτώση της παραβάσεως, δεν θα βρισκόσουν τώρα στον πυθμένα του Άδη, άθλιε, με τους άπιστους και τους ασεβείς; 

                  Αλλά τι θα πούμε πρός αυτούς που δήθεν εγκατέλειψαν τα πάντα κι έγιναν φτωχοί για την βασιλεία των ουρανών;

                  Αδελφέ, φτώχυνες και μιμήθηκες το Δεσπότη Χριστό και Θεό σου. Βλέπεις λοιπόν ότι τώρα ζεί και συναναστρέφεται μαζί σου, αυτός που βρίσκεται υπεράνω όλων των ουρανών. Νά, βαδίζετε τώρα οι δυό μαζί - κάποιος σας συναντάει στο δρόμο της ζωής, δίνει ράπισμα στον Δεσπότη σου, δίνει και σε σένα. Ο Δεσπότης δεν αντιλέγει και σύ αντεπιτίθεσαι; «Ναί», λέει, «γιατί είπε σε κείνον που τον ράπισε: ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού - ει δε καλώς, τι με δέρεις; (Ιω. 18,23). (=Άν είπα κάτι κακό, πές ποιό ήταν - αν όμως μίλησα σωστά, γιατί με χτυπάς;)».

                  Αυτό όμως δεν το είπε αντιμιλώντας, όπως φαντάστηκες, αλλά επειδή εκείνος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τώ στόματι αυτού (=δέν έκανε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του).

                  Καί για να μη νομισθεί, ότι, επειδή τάχα αμάρτησε, δίκαια τον χτύπησε ο δούλος λέγοντάς του: ούτως αποκρίνει τώ αρχιερεί; (Ιω. 18,22)- (=έτσι αποκρίνεσαι στον αρχιερέα;), για να αποδείξει λοιπόν ανεύθυνο τον εαυτό του, είπε τον παραπάνω λόγο. Δεν είμαστε όμως όμοιοί του εμείς οι υπεύθυνοι για πολλές αμαρτίες.

                  Έπειτα, μολονότι υπέμεινε πολύ χειρότερα απ᾿ αυτό, δεν μίλησε καθόλου, αλλά μάλλον προσευχήθηκε για τους σταυρωτές του.

                  Εκείνος, αν και τον περιέπαιζαν, δεν αγανακτούσε, και σύ γογγύζεις;

                  Εκείνος ανέχεται φτυσίματα, κολαφίσματα και φραγγελώσεις, και σύ δεν ανέχεσαι ούτε ένα σκληρό λόγο;

                  Εκείνος δέχεται σταυρό και την οδύνη των καρφιών κι ατιμωτικό θάνατο, και σύ δεν καταδέχεσαι να εκτελέσεις τα ταπεινά διακονήματα;

                  Πώς λοιπόν θα γίνεις συγκοινωνός στη δόξα, αφού δεν καταδέχεσαι να γίνεις συγκοινωνός στον ατιμωτικό του θάνατο;

                  Μάταια στ᾿ αλήθεια εγκατέλειψες τον πλούτο (...), αφού δεν δέχθηκες να σηκώσεις τον σταυρό, δηλ. να υπομείνεις πρόθυμα την επίθεση όλων των πειρασμών - έτσι απόμεινες μόνος στον δρόμο της ζωής και χωρίσθηκες δυστυχώς από τον γλυκύτατο Δεσπότη και Θεό σου!

                  (από το βιβλίο «Σταυροαναστάσιμα», έκδοσις Ι.Μ. Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Τ.Κ. 19014 - Κάλαμος Αττικής)



                  Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2016/04/blog-post_630.html
                  Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                  Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                  Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Σουπιές με σπανάκι ..μοναδικός γευστικός συνδυασμός !!!
                  Σουπιές με σπανάκι !!!


                  Υλικά
                  1 κιλό σουπιες
                  1 κιλό σπανάκι
                  5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια
                  1 κρεμμύδι ξερό
                  Άνηθο
                  Λάδι αλάτι πιπέρι
                  Λεμόνι
                  1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
                  Εκτέλεση
                  Σε μια κατσαρόλα βάζω λάδι και σωταρω τις σουπιες μαζί με το  ξερο κρεμμύδι σβήνω με το κρασί αφήνω να εξατμιστεί και μετά προσθέτω ζεστό νερό και σιγοβράζω μέχρι να μαλακώσουν. Αφήνω στην άκρη.Σε μια πλατιά κατσαρόλα τριγαρίζω με λίγο λάδι τα φρέσκα κρεμμυδάκια μαζί με το σπανάκι να μειωθούν στον όγκο μετά τα προσθέτω στην κατσαρόλα με τις σουπιες. Ρίχνω και τον άνηθο αλάτι πιπέρι και αν χρειαστεί λίγο ζεστό νεράκι και  σιγοβράζω μέχρι να μείνουν με το λάδι τους. Προς το τέλος προσθέτω και τον χυμό από 1 λεμόνι.

                  Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Αλεξάνδρα ΚυριάκηΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ
                   

                  https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2022/03/blog-post_39.html
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Ακούστε εδώ παράφρονες, μηδενιστές και ψευτοπροοδευμένοι!
                  Κάπου διαβάσαμε το παρακάτω χωρίο από τον ένδοξο ηρωικό αγώνα του '21:
                  «Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως, πρωί πρωί και από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους ανεβασμένους επάνω εις τον Παρθενώνα και εργαζόμενους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, οπού έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα. Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσερα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολη και να ερωτήσουν του Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμία βλάβη. Επέταξαν με μιας οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκριση ότι οι Τούρκοι μην έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκεται τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες δια να δίδη δύναμη και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.
                  Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνες και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρο τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο για την υπεράσπισή τους. Ούτω και εγένετο. Έστρεξαν οι Τούρκοι, και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους -δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν- τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ίδουν πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο. Αξιοθαύμαστο παράδειγμα αρετής, γενναιότητος και ζήλου προς την πατρίδα!». 

                  Έτσι έκαμε το Αγαρηνό σκυλί. Το μόνο που αντίκριζε ήταν πέτρα άσπρη και παλιά, άτακτα βαλμένη. Που να ημπορούσανε να ιδούν με τ’ όμματα τ΄Ανδρούτσου!;

                  Έτσι βλέπει και σήμερα το μάτι τ’ άθεου και του νεοταξίτη! Την ένδοξη ιστορία μας κι αγάπη για την πατρίδα! Την μόνη και αληθινή, Ορθόδοξη θρησκεία. Πέτρες είναι και αυτές παλιές χωρίς καμμιά ουσία… Με το μυαλό τους όλα θέλουν να τα εξηγούν, ανούσια τα θεωρούν, χωρίς καμιά αξία! Με τον Θεό τα βάζουνε, γεμάτοι αλαζονεία! Τα αγιασμένα χώματα που καπηλεύονται, ντροπή νιώθουν μεγίστη, που τόσοι αλιβάνιστοι τα έχουν κατακλίσει! Τα βλέπουν όλα αυτά, τα μάτια των ηρώων, τα βλέπουν και οι Μάρτυρες που την ζωή τους δώσαν, τα βλέπει και η Μάνα μας η Παναγιά και κάθετε και κλαίει! Παιδιά της είναι και αυτά που χάσανε τον δρόμο!

                  Μην κλαίς μανούλα μου γλυκιά! Μην κλαίς και βαλαντώνεις! Αυτοί τον δρόμο τους τον διάλεξαν, άλλους αφέντες βρήκαν! Ακόμη και την άμοιρη, και χιλιοσκοτιμένη, την ίδια την ψυχούλα τους, δεν θέλουν να αντικρίσουν! Έχουν βαλθεί, τα όσια και ιερά, με μένος να μαγαρίσουν, την πολυαγαπημένη την πατρίδα μας στον μαμμωνά να τη χαρίσουν! Τώρα τ’ άβαλαν και με παιδιά, και τις ψυχές τους θέλουν! Θέλουνε να τα διαπομπεύσουνε, να γίνουνε θηρία, μάνα να μην γνωρίζουνε, μήτε και τον πατέρα! Την οικογένεια να χαθεί, το σέβας και η αιδώ τους!

                  Μα τούτην την παραφροσύνη τους την βλέπει και ο Πατέρας! Ο Πλάστης και Δημιουργός, ο γλυκύτατος Θεός μας. Την βλέπει και μακροθυμεί, αναμένει την επιστροφή τους. Κι αν τούτο δεν συμβεί, σε τούτη την ζωή τους, αλίμονο στην ώρα και την στιγμή, που μάνα τους γεννούσε!

                  Ακούστε εδώ παράφρονες, μηδενιστές και ψευτοπροοδευμένοι! Μήτε με την φοβέρα σκιαζόμαστε, μήτε και με τους νόμους, αφού αυτοί εχθρεύονται το Θείο Θέλημά Του! Αυτός που τώρα εργάζεστε, αυτός θα είν' η καταστροφή σας! Κανείς ποτέ δεν χάρηκε καθώς θεομαχούσε! Την χώρα τούτη που διασύρετε, ο Θεός όλη την έβαλε, μέσα στην καρδιά του! Κι όσο κι αν παλεύετε, κακό του κεφαλιού σας! Θα ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή, που τούτο θα το δείτε! Θα δείτε την Ελλάδα μας, ολόλαμπρη να ξεπροβάλει! Στην οικουμένη να δίνει φώς, σαν φάρος της Ορθοδοξίας! Το λένε όλες οι Γραφές, το λέει και η καρδιά μας! Η καρδιά μας η Ρωμαίικη, που νιώθουμε στο στήθος μας να καίει, εκεί που ο Κύριος κατοικεί, και τ’ Άγιο Πνεύμα πνέει!

                  Με αυτά τα λόγια τα φτωχά, ελπίζουμε τα μάτια σας να ανοίξουνε, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης να ιδούνε! Το σκοτεινό το βλέμμα σας να γίνει πάλι καθαρό, Ρωμαίικο, με σύνεση και θείο φόβο! Είθε ο Πανάγαθος Θεός μετάνοια να μας χαρίζει!

                  άρθρο από τον Κ.Ι.Κ.
                  για την Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου και το iEpikaira
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσω την δύσκολη εφηβεία;
                  Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                  Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                • Συνέχεια Άρθρου ▼
                  Αν η ζωή σου δεν πάει καλά...
                  Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                  Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                  Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…

                  Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!