Καλύτερα να τα βάλεις με τον Θεό παρά με τον πνευματικό σου

Ανάγνωση σε 3.8 λεπτά

Αναγνώσεις: |

Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Καλύτερα να τα βάλεις με τον Θεό παρά με τον πνευματικό σου. Διότι εάν τα βάλεις με τον Θεό, ο πνευματικός σου θα μεσιτεύσει για εσένα προς τον Θεό ώστε να αποκατασταθεί η σχέση μαζί Του. Εάν όμως τα βάλεις με τον πνευματικό σου δεν θα υπάρχει κανείς για να σε συνδέσει με τον Θεό, έλεγε ένας σοφός γέροντας.

Από τους πρώτους λογισμούς που δέχεται ένας χριστιανός που θέλει να ζήσει γνήσια την χριστιανική πνευματική ζωή είναι εναντίον του πνευματικού του πατέρα. Ο διάβολος βάζει λογισμούς εναντίον του πνευματικού για να απομακρύνει τον πιστό από την εξομολόγηση αλλά και από την ασφάλεια της πνευματικής καθοδήγησης που προσφέρει ο πνευματικός πατέρας. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να εξομολογηθούμε αυτούς τους λογισμούς που έχουμε εναντίον του πνευματικού μας ώστε να φανερώσουμε τις μεθοδείες και τα τεχνάσματα του διαβόλου. Πολλές φορές ο πιστός συνδεόμενος με τον πνευματικό του πατέρα και γνωρίζοντάς τον καλύτερα μπορεί να “σκανδαλιστεί” από κάποια συμπεριφορά του. Δεν πρέπει να κρατά μέσα του αυτούς τους λογισμούς, αλλά με ταπείνωση, χωρίς να επιδιώκει να δικαιολογήσει τον “σκανδαλισμό” του να τον φανερώνει στον πνευματικό του κι έτσι να ειρηνεύει. Ο πνευματικός γνωρίζει καλά ότι το πνευματικό του τέκνο μπορεί να πέσει θύμα τέτοιων λογισμών και δεν μας παρεξηγεί αντιθέτως αναγνωρίζει την ανδρεία μας και την απλότητά μας, την ταπείνωση και τον πόθο μας να έχουμε καθαρή εξομολόγηση που είναι το θεμέλιο της πνευματική ζωής.

Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι στον πνευματικό μας αγώνα δεν πολεμούμε με ανθρώπους αλλά με τα πνεύματα της πονηρίας και της διαβολής. Και το τονίζουμε αυτό διότι πολλές φορές νομίζουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε είναι λογικό και ισχύει ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα ψέμα που μας παρουσιάζεται ως αληθινό από τον διάβολο. Γι’αυτό και η εξομολόγησή μας θα πρέπει να είναι καθαρή, να τα λέμε όλα όπως είναι χωρίς δικαιολογίες και μισόλογα ώστε να καθαριζόμαστε πλήρως από τις αμαρτίες. Έτσι ο διάβολος δεν βρίσκει τόπο μέσα μας για να πατήσει και να θεμελιώσει πλάνες και σκάνδαλα που θα μας αποπροσανατολίσουν από την πνευματική μας εργασία που στόχο έχει τον Χριστό.

Τέτοιον πόλεμο κατά του πνευματικού δέχονται κυρίως οι άνθρωποι που πήραν σοβαρά την σωτηρία τους. Διότι όταν ο διάβολος βλέπει ότι κάποιος πήρε σταθερή απόφαση να αλλάξει, να αφήσει πίσω του την αμαρτωλή ζωή και πλέον να καλλιεργεί τις αρετές τρεφόμενος μέσα στην Εκκλησία τότε ένα περισσότερο θέλει να τον ταράξει, να διασαλεύσει την εμπιστοσύνη του προς τον πνευματικό του και σιγά σιγά να του μετριάσει την πνευματική προσπάθεια και να εξαλείψει τον θείο ζήλο που έχει.

Το ζητούμενο βεβαίως δεν είναι να συνδεθούμε με έναν πνευματικό αλλά να αποκτήσουμε σχέση με τον Χριστό. Μία σχέση όμως που περνά μέσα από το πετραχήλι του πνευματικού, που σταθεροποιείται και αυξάνεται μέσα από την υπακοή μας στον πνευματικό μας πατέρα.

Λέγει ο απ. Παύλος προς τους Κορινθίους: “εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ᾿ ου πολλούς πατέρας· εν γάρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα” (Α Κορ. 4,15). Δηλαδή: Έστω και αν έχετε παρά πολλούς παιδαγωγούς και διδασκάλους κατά Χριστόν (ανθρώπους που μπορεί να μιλάτε για πνευματικά ζητήματα), δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας. Ένας είναι ο πατέρας σας, εγώ. Διότι εγώ, με τον φωτισμόν και την δύναμιν του Χριστού, σας έχω γεννήσει πνευματικώς εις την νέαν ζωήν δια μέσου του Ευαγγελίου.

Βλέπουμε δηλαδή τον απόστολο Παύλο να διεκδικεί μια ξεχωριστή θέση στη πνευματική προσπάθεια των πνευματικών του τέκνων, θέλοντας να τονίσει ότι ναι μεν μπορεί με πολλούς να μιλούμε για πνευματικά ζητήματα όμως ένας είναι ο πνευματικός μας πατέρας που μας γεννά και μας αναγεννά μέσα από τον Μυστήριο της Εξομολογήσεως και μας καθοδηγεί προς την πνευματική μας ενηλικίωση φέροντας πλήρως την πνευματική ευθύνη για εμάς (δεν μπορούμε αδιακρίτως να συμβουλευόμαστε τον οποιονδήποτε για θέματα πνευματικής φύσεως και να εμπιστευόμαστε τα εσώψυχά μας σε ρασοφόρους που δεν γνωρίζουμε).

Μπορεί λοιπόν να συζητούμε και με κάποιους άλλους ιερείς ή μοναχούς όμως μην πέσουμε στο λάθος ν’ ακολουθούμε οποιαδήποτε συμβουλή αυτών πριν το συζητήσουμε με τον πνευματικό μας ή πριν συμβουλευτούμε τον πνευματικό μας.

Να τονίσουμε όμως κι αυτό: εάν έχουμε εμπιστοσύνη στον πνευματικό μας πατέρα δεν χρειάζονται συμβουλές από άλλους. Το να μπαίνουμε στην διαδικασία να συμβουλευόμαστε άλλους πατέρες σημαίνει ότι αφήσαμε μέσα μας τον λογισμό ότι ίσως ο πνευματικός μας δεν ξέρει καλά το θέμα αυτό ή η απάντηση που μας έδωσε δεν μας ευχαρίστησε. Όμως το θέμα δεν είναι εάν η απάντηση του πνευματικού μας ευχαρίστησε αλλά εάν η απάντησή του σε ένα θέμα που μας απασχολεί είναι πνευματικά ωφέλιμη για εμάς. Και η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές η απάντηση που δεχόμαστε από τον πνευματικό μας πατέρα δεν μας αρέσει γιατί ίσως μας ξεβολεύει και μας βάζει ν’ αναλάβουμε την δική μας ευθύνη αλλά και να ταπεινωθούμε.

Παρατηρείται λοιπόν το φαινόμενο αρκετοί χριστιανοί να ρωτούν (για άκρως προσωπικά- πνευματικά ζητήματα) εκτός από τον πνευματικό τους, την συμβουλή κι άλλων πατέρων μοναχών ή ιερέων ψάχνοντας όχι μια ψυχοφέλιμη συμβουλή αλλά μια απάντηση που θα τους ευχαριστεί. Και αυτό είναι ολέθριο.

Γι’ αυτό και πολλές φορές σε μηνύματα που δεχόμαστε που αφορούν πνευματικά ζητήματα η δική μας συμβουλή είναι “ότι σας πει ο πνευματικός σας”. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει πνευματικός πατέρας. Ευκαιρία να αποκτήσετε έναν πνευματικό που θα είναι κοντά σας και θα μπορείτε να τον βλέπεται εύκολα και συχνά ώστε να μπείτε πλέον κάτω από την δική του προστασία, μέριμνα και αγάπη εν Χριστώ.

Πηγή: patiranastasios.gr

( Αναγνώσεις: )

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

Συνέχεια Άρθρου ▼
Το σπίτι που γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος στα Τρίκαλα Κορινθίας

Στα Άνω Τρίκαλα του νομού Κορινθίας βρίσκεται μια μεγάλη εκκλησία με τρούλο αφιερωμένη στον Άγιο Γεράσιμο, ακριβώς δίπλα στην οικία των Νοταράδων. Εκεί ακριβώς που το 1506 γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος.
Η οικογένεια Νοταρά ήταν από τις πιο ξακουστές και εύπορες στην περιοχή. Ο πατέρας του Αγίου μας, Δημήτριος ήταν από το γνωστό Βυζαντινό γένος των Νοταράδων, και κατά την παράδοση ήταν συγγενής του μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά που καθαιρέθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Αγιος Γεράσιμος έμεινε στα Τρίκαλα μέχρι και τα 19 του χρόνια (1527) και εν συνεχεία έφυγε για την Ζάκυνθο για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του.
Αργότερα πήγε στην Ιερουσαλήμ και έμεινε δώδεκα χρόνια υπηρετώντας στο ναό της Αναστάσεως. Περιόδευσε στην Αίγυπτο και τη Συρία για να επιστρέψει το 1559 στην Κεφαλονιά όπου και ίδρυσε το μοναστήρι του.πηγή

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_34.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Τί μήνυμα στέλνει ο Βουλευτής με αυτήν του την πράξη; Η απάντησις είναι απλή και σαφής:
Γράφει φίλη στο Facebook:Ερωτούν οι δημοσιογράφοι και μάλιστα μετ᾿ επιτάσεως:
- Τι μήνυμα στέλλει ο Βουλευτής με αυτήν του την πράξιν;
Η απάντησις είνε απλή και σαφής:
- Μά, τι άλλο παρά ότι όταν πρόκηται περί βλασφημίας, δηλαδή εξυβρίσεως των θείων, οι Χριστιανοί θα επιδεικνύωμε μηδενικήν ανοχήν!
Έχει κανένα Χριστιανόν που βγαίνει εις τα κανάλια, να τους δώση αυτήν την σαφεστάτην απάντησιν;

Σημ.Αυτή είναι η σωστή στάση.Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου και του λαού είμαστε βολεμένοι και κοιμισμένοι.

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_85.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς, Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου ψυχούλα Α.
Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας.
Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα.
Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς.
Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω.
Για να σου δώση ο Θεός τέτοιον μεγάλον σταυρόν, πάει να πη ότι τον αξίζεις. Σου ανήκει, σου πρέπει.
Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς.
Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνον που τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετήν, την υπομονήν.
Οι πρώτοι μάρτυρες μίαν φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν.
«Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν», λέει η Θεία Γραφή (Ρωμ. 8:36).
Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμον, αλλά φανεροί στον Θεόν.
Ω!! Μακαρία ψυχή Α.
Μαθήτρια γνησία του Χριστού.
Ο γλυκύτατός σου Νυμφίος ανέβηκε στον Γολγοθά, στον Σταυρόν. Και εσύ κάθε μέρα και κάθε ώρα σταυρώνεσαι.
Φαντάζομαι πόσο θα προσεύχεσαι, με πόσα δάκρυα θα παρακαλάς Αυτόν, ίνα φωτίση η Αγαθότης Του και αυτήν την ψυχήν… διότι άνδρας σου είναι, αδελφός μας είναι, αλλά έφυγε από τον σωστόν δρόμον.
Καλή ψυχή είναι, αλλά δεν προσέχει τον εαυτόν του.
Α. – Α., εσύ θα τον σώσης. Κρυφά, και από αυτόν ακόμη τον ίδιον, η ψυχή του σε ικετεύει, σε παρακαλεί ίνα τον βοηθήσης. Η ψυχή του κλαίει. Από σένα εξαρτάται να γίνη και αυτός καλός – γλυκύς – ταπεινός – ήμερος.
Με τα γλυκά σου λόγια, με την τρυφερότητά σου, με την αγάπη σου, με την ταπεινήν σου συμπεριφοράν θα τον καταφέρης, θα γίνης άλλη Ερμιόνη.
Η Ερμιόνη ήτο μία διαλεχτή ψυχή, αλλά παντρεύθηκε έναν άπιστον, έναν άθεον άνθρωπον, και όσα και να έκαμε, δεν μπόρεσε να τον πείση, να πιστεύση και αυτός στον Χριστόν.
Και όταν η Ερμιόνη εγέννησε το πρώτο τους παιδί, αυτός ο άπιστος είπε σε αυτήν:
«Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου κάμω, από την χαράν που μου έδωσες, με αυτό το μωρό που γέννησες;»
Η Ερμιόνη είπε: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
Είναι ωσάν να μιλάς σε έναν κωφόν.
Και όταν το δεύτερο παιδί εγέννησε, και πάλιν τα ίδια είχανε.
«Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου προσφέρω;»
Η Ερμιόνη είπε και πάλιν: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις κτύπα, βρόντα, δεν πρόκειται να σου ακούση και να σου ανοίξη.
Όταν όμως, κατά σύμπτωσιν, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιον της Ερμιόνης και διάβασε: 22 του τάδε του μηνός: Σήμερα πολλή προσευχή έκαμα για τον Γιώργο μου, ίνα φωτίση ο Θεός και αυτήν την ψυχήν.
23 του μηνός: Πολλά δάκρυα έχυσα σήμερον στον Θεόν, για τον Γιώργο μου.
24… 25…
Επεσκίασε πλέον η χάρις και αυτόν, και εφώναξε με όλην του την ψυχήν:
«Ερμιόνη – Ερμιόνη – ενίκησες – ενίκησες».
Έτσι, παιδί μου Α., θα γίνη μία ημέρα και σε σένα. Θέλει όμως και υπομονή πολλή.
Και όπως ο Γιώργος έκλαυσε για τις παρεκτροπές του του παρελθόντος και εζήτησε συγγνώμην πρώτα από την Ερμιόνην, την γυναίκα του, και έπειτα από τον Θεόν, έτσι, γίγαντα Α., μία ημέρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα ζητήση και ο Δ. συγγνώμην και από σένα και από τον Θεόν και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικώς. Σου το εύχομαι.
Σε αυτόν τον αγώνα, βλέπω να εξέρχεσαι νικηφόρος και τροπαιοφόρος ως γνησία μαθήτρια του γλυκυτάτου μας Ιησού, ο οποίος δια του σταυρού ενίκησε τον διάβολον.
Θάρρος λοιπόν, Α., νικήτρια και θριαμβεύτρια.

Με πολλές πατρικές ευχές
παπα-Εφραίμ

Από το βιβλίο: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Έκδοση Ι. Ησυχ. «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ. 273.
https://www.koinoniaorthodoxias.org/gerontes/megalos-stavros-megali-doxa-stous-ouranous/

Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_13.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν..
Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν. Μικρές συνήθειες, απλές, καθημερινές, που μέρα με τη μέρα όμως, σε πάνε όλο και πιο μπροστά. Μικρές κινήσεις, στους ανθρώπους σου, που δείχνουν το ενδιαφέρον σου για αυτούς. Μικρές λέξεις… Εύκολες. Που κρύβουν μέσα τους όμως μεγαλείο… ‘’Σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, μου λείπεις και συγγνώμη’’. Μικρές προσπάθειες. Που στο τέλος πάντοτε γεννάνε πράγματα μεγάλα. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα μικρά που καταστρέφουν. Μικρά πάθη που δεν ξερίζωσες όσο ακόμα ήταν στην αρχή και τώρα γίνανε μεγάλα. Μικρές λέξεις που πληγώνουνε, και που καρφώνονται στην καρδιά του άλλου σαν μαχαίρι. »Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει…». Μικρές προσπάθειες που ποτέ δεν έκανες. Μικρά βήματα, που ποτέ σου δεν περπάτησες. Μικρά λάθη που δεν φρόντισες να διορθώσεις και μεγάλωσαν και γίναν τέρατα και φάγανε μαζί και σένα και όλους αυτούς που αγαπάς. Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/03/blog-post_984.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν

Ο Κύριος µας έδωσε την εντολή ν' αγαπούμε αλλήλους.
Σ' αυτό έγκειται η ελευθερία : στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.
Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα - αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. ∆εν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής.
Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν - κι' αυτό είναι το σπουδαίο. Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο.
Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του. Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της.
Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει µε κάτι αυτός είναι ο πρώτος βαθμός.
Όποιος έχει το νου καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο.
Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ο ακόμα μεγαλύτερος.
Η τέταρτη βαθμίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι όταν έχει κανείς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα.
Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα σώματα και μετά τον θάνατο τους γίνονται άγια λείψανα. Έτσι γίνεται µε τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών....

Όσιος Σιλουανός Αθωνίτης

Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_3802.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
+Δημήτριος Παναγόπουλος. Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;

«1334) Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;

Να χαίρεται όταν τον ξεγελούν και να μην ξεγελά…

Να βλάπτεται και να μην βλάπτει…

Να πειράζεται και να μην πειράζει…

Να είναι θύμα, θύτης να μην είναι…

1335) Ο πραγματικά Χριστιανός, αισθάνεται την ανάγκη, αυτό που ο ίδιος βιώνει, να το μοιραστεί με τον άλλον και ”διψάει” για την σωτηρία του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό και ο Χριστός χαρακτήρισε του Χριστιανούς, ως το ”άλας του κόσμου”, διότι το αλάτι ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες έχει και αυτήν της δίψας!».

Απόσπασμα

+Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

hristospanagia.gr

Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_16.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του…

Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τών υιών του αιώνος τούτου” που την βλασφημούν!

Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω τό Θέλημά Σου”. Ή να αναφωνήσει : ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τούς αιώνας” (Ιώβ α’ 21).

Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, “Η εν Χριστώ ζωή μου”.

https://proskynitis.blogspot.com/2020/08/blog-post_14.

hristospanagia.gr

Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_44.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Ο διάβολος μου έμαθε την ευχή (!)
http://amfoterodexios.blogspot.com/2020/11/blog-post_87.html

Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2020/11/blog-post_44.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Στοχεύει τα εικονιζόμενα πρόσωπα

Η τιμή που αποδίδεται στις εικόνες,

αποδίδεται στα πρόσωπα που εικονίζουν,

όπως ακριβώς και η περιφρόνηση των εικόνων

στοχεύει τα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Άγιος Φώτιος ο Μέγας

Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_26.html
Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Αγ. Παΐσιος: Ο πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις...
Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα.
Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στη καρδιά σου.
Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν τη χαρά! Να μάθετε να χαίρεστε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Ένα πρωί στο Καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στη πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιός είναι, γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα να ανοίξω. Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα τη πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα ένα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για τη ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. «Τί δουλειά κάνεις, παλληκάρι;», τον ρώτησα. «Τί δουλειά, πάτερ; μου λέει. Εγώ στη φυλακή μεγάλωσα. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εκεί τα πέρασα. Τώρα είμαι είκοσι έξι χρόνων». «Καλά, βρε παλληκάρι, τι έκανες, και σε έκλειναν φυλακή;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου άνοιξε τη καρδιά του: «Από μικρός, μου είπε, πονούσα πολύ, όταν έβλεπα δυστυχισμένους ανθρώπους.

Ήξερα όλους τους πονεμένους, όχι μόνον από την ενορία μου, άλλα και από άλλες ενορίες. Επειδή ο παπάς της ενορίας μας με τους επιτρόπους μάζευαν συνέχεια χρήματα και έφτιαχναν κτίρια, αίθουσες κ.λπ. ή έκαναν διάφορους εξωραϊσμούς, είχαν παραμεληθεί τελείως οι φτωχές οικογένειες. Εγώ δεν κρίνω εάν ήταν απαραίτητα αυτά που έφτιαχναν, αλλά έβλεπα να υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι.Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα από τα χρήματα που μάζευαν από τους εράνους. Έπαιρνα αρκετά· δεν τα έπαιρνα όλα. Ύστερα αγόραζα τρόφιμα, διάφορα πράγματα, τα άφηνα κρυφά έξω από τα σπίτια των φτωχών και αμέσως, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, πήγαινα στην αστυνομία και έλεγα: «εγώ έκλεψα τα χρήματα από την εκκλησία και τα ξόδεψα», χωρίς να πω τίποτε άλλο. Με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι, «αλήτη, κλέφτη»· εγώ σιωπούσα.

Με έκλειναν μετά στη φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια. Όλη η πόλη όπου έμενα – τριάντα χιλιάδες κάτοικοι – και άλλες πόλεις με είχαν μάθει, και «αλήτη» με ανέβαζαν, «κλέφτη» με κατέβαζαν. Εγώ σιωπούσα και ένιωθα χαρά. Κάποτε μάλιστα με είχαν κλείσει στη φυλακή τρία ολόκληρα χρόνια. Μερικές φορές με έκλειναν άδικα στη φυλακή και, όταν έπιαναν τον ένοχο, με άφηναν. Αν δεν τον έπιαναν, καθόμουν μέσα, όσο έπρεπε να καθίσει εκείνος. Γι’ αυτό σου είπα, πάτερ μου, ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές». Αφού τον άκουσα με προσοχή, του είπα: «Βρε παλληκάρι, όσο καλό και αν φαίνεται αυτό, δεν είναι καλό και να μην το ξανακάνεις. Άκου τι θα σου πω. Θα με ακούσεις;». «Θα σε ακούσω, πάτερ», μου λέει.

«Να απομακρυνθείς από αυτήν την πόλη, του λέω, να πας σε άγνωστο περιβάλλον, στην τάδε πόλη, και εγώ θα φροντίσω να συνδεθείς με καλούς ανθρώπους. Να εργάζεσαι και να βοηθάς, όσο μπορείς, τους πονεμένους από το υστέρημά σου, επειδή αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Αλλά, και όταν κανείς δεν έχει τίποτε να δώσει σε ένα φτωχό και πονάει η καρδιά του, τότε κάνει ανώτερη ελεημοσύνη, διότι κάνει ελεημοσύνη με το αίμα της καρδιάς του. Γιατί, εάν είχε κάτι και το έδινε, θα αισθανόταν και χαρά, ενώ, όταν δεν έχει να δώσει, αισθάνεται πόνο στη καρδιά». Μου υποσχέθηκε ότι θα ακούσει τη συμβουλή μου και έφυγε χαρούμενος.

Έπειτα από επτά μήνες παίρνω ένα γράμμα του από τις φυλακές του Κορυδαλλού, στο οποίο έγραφε τα έξης: «Ασφαλώς, πάτερ μου, θα απορήσεις, που σου γράφω πάλι από τη φυλακή μετά από τόσες συμβουλές που μου έδωσες και μετά τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Μάθε ότι αυτή τη φορά υπηρετώ μια φυλάκιση την οποία είχα υπηρετήσει· κάποιο λάθος έγινε. Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι, επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό». Όταν διάβασα αυτά τα τελευταία λόγια, θαύμασα αυτόν τον νέο, που είχε πάρει τόσο ζεστά τη πνευματική ζωή και είχε συλλάβει τόσο βαθιά το βαθύτερο νόημα της ζωής! Διά Χριστόν κλέφτης! Μέσα του είχε Χριστό. Δεν μπορούσε να φρενάρει τον εαυτό του από τη χαρά που ένιωθε. Θεία παλαβομάρα, πανηγύρι είχε!

- Γέροντα, από το ρεζίλι ερχόταν η χαρά;

- Από την αδικία ερχόταν η χαρά. Κοσμικός άνθρωπος ήταν, ούτε Συναξάρια ούτε Πατερικά είχε διαβάσει και, ενώ έτρωγε άδικα ξύλο, τον έκλειναν στη φυλακή, τον είχαν μέσα στη πόλη για αλήτη, για παλιόπαιδο, για κλέφτη, γινόταν ρεζίλι, αυτός δεν μιλούσε και τα αντιμετώπιζε όλα τόσο πνευματικά! Νέος άνθρωπος, και δεν φρόντιζε να αποκατασταθεί, αλλά πως να βοηθήσει τους άλλους! Τους μεγάλους κλέφτες πολλές φορές δεν τους κλείνουν ούτε μια φορά στη φυλακή, ενώ αυτόν τον δόλιο τον φυλάκισαν για την ίδια κλοπή δυο φορές και για άλλες κλοπές τον φυλάκισαν άδικα, μέχρι να βρουν τον πραγματικό κλέφτη! Τη χαρά όμως που είχε αυτός δεν την είχαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Τριάντα χιλιάδες χαρές δεν συμπλήρωναν τη δική του χαρά.

Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καεί η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς το Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, "Πνευματική Αγφύπνιση - Λόγοι Γ΄". Εκδ.: Ι. Ησ. Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Σουρωτή Θεσ/νίκης
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Νιώθεις ανασφάλεια;
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
Συνέχεια Άρθρου ▼
Πώς πρέπει να δίνουμε τα ονόματα για να μνημονεύονται στην Θεία Λειτουργία;
Κατά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, υπάρχει η ευλογημένη συνήθεια στην Παράδοσή μας, να παραδίδουμε στο λειτουργό ονόματα προσφιλών μας, ζώντων και κεκοιμημένων (σε ξεχωριστά φύλλα) ώστε εκείνος με τη σειρά του να τα μνημονεύσει, να τα αναφέρει ένα-ένα πάνω από τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου στην Αγ. Πρόθεση.Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι η ώρα της Θ. Λειτουργίας είναι η ιερότερη, η ποιο δυνατή, η ποιο αποτελεσματική σε ευλογία. Και διότι κάθε ψυχή είναι ξεχωριστή μπροστά στα μάτια του Προσωπικού Τριαδικού Θεού μας και έχει τη θέση της και δικαιούται αυτής της τιμής και της ειδικής ευλογίας. Εξάγει δε ο λειτουργός από το πρόσφορο ένα μικρό ψιχουλάκι [μερίδα], σαν κάτι αντίστοιχο με τις μερίδες των Αγίων, ώστε η παρουσία της κάθε ψυχής στο Άγιο Δισκάριο, σα στον Ουρανό, να είναι αισθητή και συγκεκριμένη. Μάλιστα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Δεν μνημονεύονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι. Αν υπάρξει κάποια ανάγκη να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, το κάνουμε στην Παράκληση.
Τα ονόματα πρέπει να είναι γραμμένα σε γενική. Μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου πχ Ιωάννου, Μαρίας…Επίσης, όταν πρόκειται για συζύγους, τα ονόματα πρέπει να γράφονται πλάϊ -πλάϊ, διότι αποτελούν ένα. πχ Γεωργίου & Πηνελόπης ή Κων/νου-Αλέκας. Μπορούμε συνοπτικά να προσθέτουμε “και των τέκνων” ή «τέκνων, εγγόνων, συγγενών».
Πέραν αυτού, υπάρχουν ορισμένα επίθετα, που συνοδεύουν το όνομα, που για την Εκκλησία αποτελούν τίτλο τιμής και αξίωμα. Και δεν πρέπει να παραλείπονται. πχ Γεωργίου Ιερέως, Αικατερίνης Πρεσβυτέρας. Άλλα τέτοια προσωνύμια, που πρέπει να αναγράφονται, είναι: Επισκόπου (ή Αρχιερέως), Ιερομονάχου, Διακόνου, Μοναχού-ής.Καλό και ενδεδειγμένο είναι, να τίθεται στην επικεφαλίδα των μνημονευμάτων, για μεν τους ζώντες: Υπέρ ελέους και υγείας, για δε τους κεκοιμημένους: Υπέρ αναπαύσεως.Τέλος, τα μνημονεύματα, είτε συνοδεύονται από πρόσφορο, είτε από: νάμα (κρασί), κερία από μελισσοκέρι για την Αγία Τράπεζα, κάρβουνα, λιβάνι, λάδι για τα καντήλια, τα οποία παραδίδουμε οι ίδιοι, στο Ιερό Βήμα, όπου τα παραλαμβάνει ο εκάστοτε διακονών τον Ιερέα.
Πηγή: agiafotini.gr
Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή!
Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!