Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Η μόρφωση των παιδιών είναι μιά από τις βασικότερες φροντίδες των γονέων. Και το ψωμί τους ακόμη μπορεί να κόψουν οι γονείς για να σπουδάσουν τα παιδιά. Η φυσική αγάπη τους επιβάλλει να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, ώστε όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα βγούν να παλέψουν στη ζωή, να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια. Και η μόρφωση είναι ένα από τα σπουδαιότερα εφόδια. Αυτόν που την κατέχει τον βοηθεί να αναδειχθεί ανώτερος άνθρωπος, να καλλιεργήσει εξευγενισμένο χαρακτήρα, να φέρεται με σωστούς τρόπους, να αναπτύσσει καλές κοινωνικές σχέσεις, να αποκτά βαθύτερη γνώση της ζωής, του σκοπού και των προβλημάτων της. Συγχρόνως του δίνει τη δυνατότητα να αποκατασταθεί επαγγελματικά πιό εύκολα, να κερδίσει μιά καλύτερη θέση στην κοινωνία, να έχει περισσότερες απολαβές. Γι’ αυτό από πολύ νωρίς αρχίζουν οι γονείς να ενδιαφέρονται για την πληρέστερη μόρφωση και κατάρτιση των παιδιών τους.
Είναι καλή η φροντίδα αυτή, αν όμως δεν απολυτοποιηθεί. Η μόρφωση των παιδιών, η κατάκτηση της γνώσεως δεν είναι το πρώτο που πρέπει να εξασφαλίσουμε στα παιδιά. Πολύ περισσότερο δεν είναι το μόνο. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που σπούδασε με ζηλευτή επίδοση πολλές επιστήμες και είχε θαυμαστό πλούτο γνώσεων, λέει ότι το σπουδαιότερο απ’ όλα για τον άνθρωπο είναι να ανήκει στο Θεό. Γράφει σ’ ένα από τα «Ηθικά έπη» του: «Αφού γκρεμίσεις τους τυράννους της θεϊκής εικόνας, να βιάζεσαι να παραδώσεις τον εαυτό σου στο Θεό. Κι αυτό πρέπει να το θεωρείς μοναδική παιδεία, πρώτο και μέγιστο καλό για τους ανθρώπους» (ΕΠΕ 9, 162).
Καί ο Μέγας Βασίλειος, που είχε σπουδάσει όλες τις επιστήμες της εποχής του και τις κατείχε καλύτερα απ’ όσο κατείχαν άλλοι μία μόνο από αυτές, στο λόγο του «Πρός τους νέους» λέει ότι, όπως η αξία ενός φυτού βρίσκεται κυρίως στο να παράγει ωραίο καρπό, του δίνουν όμως και τα φύλλα κάποια ομορφιά καθώς σείονται πάνω στα κλαδιά, έτσι και για την ψυχή πρώτιστο μέν είναι να έχει καρπό, την αλήθεια· δεν είναι όμως αταίριαστο να περιβάλλεται και με την κοσμική σοφία σαν με φύλλα, που προστατεύουν τον καρπό και προσδίδουν ομορφιά στο φυτό (ΕΠΕ 7, 322).
Τό πρώτιστο λοιπόν είναι να οδηγήσουμε τα παιδιά στο φώς της αλήθειας του Θεού, να γίνουν άνθρωποι του Θεού. Τότε η επιτυχής πορεία τους στη ζωή είναι εξασφαλισμένη. Διότι θα έχουν βοηθό και συμπαραστάτη τους τον Θεό. Αυτό πρέπει πρώτα να απασχολεί τους γονείς.
Δυστυχώς δεν συμβαίνει έτσι. Η φροντίδα, η μέριμνα, η αγωνία για την εγκόσμια επιτυχία κυριαρχεί στις ψυχές των γονέων, οι οποίοι πολλές φορές φορτίζουν με μεγάλες αγωνίες και άγχος τα παιδιά. Αγωνίες για τα καλύτερα σχολεία, τους καλύτερους δασκάλους, την εκμάθηση ξένων γλωσσών, την απόκτηση ποικίλων εμπειριών, τα πιό φημισμένα φροντιστήρια, την επιτυχία στην πανεπιστημιακή σχολή της προτιμήσεώς τους, τις μεταπτυχιακές σπουδές, όλα όσα μπορούν να εξασφαλίσουν την καλύτερη επαγγελματική σταδιοδρομία.
Γιά τη θρησκευτική παιδεία συνήθως δεν υπάρχει μέριμνα· η πνευματική θωράκιση του παιδιού παραμελείται· φροντίδα να ακούσει κάποια μαθήματα κατηχήσεως στην Ορθόδοξη αλήθεια δεν λαμβάνεται· να μυηθεί στο ύψος και το βάθος της θείας λατρείας, να αγαπήσει τον εκκλησιασμό, δεν τους ενδιαφέρει. Συχνά την ώρα της θείας Λειτουργίας τα παιδιά τρέχουν στα φροντιστήρια...
Ο ιερός Χρυσόστομος με τον πάντοτε επίκαιρο λόγο του καταδικάζει τη νοοτροπία των γονέων που καταβάλλουν ο καθένας κάθε φροντίδα για να διδαχθούν τα παιδιά τους τις τέχνες και τα γράμματα και να αποκτήσουν την ικανότητα των λόγων, για το πως όμως θα ασκηθεί η ψυχή κανείς δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον (βλ. ΕΠΕ 30, 638). Συμβουλεύει λοιπόν: «Θρέψον αθλητήν τώ Χριστώ και εν κόσμω όντα δίδαξον ευλαβή εκ πρώτης ηλικίας». Ανάθρεψε αθλητή για τον Χριστό και δίδαξέ τον να είναι ευλαβής από την πρώτη του ηλικία, ακόμη κι αν βρίσκεται μέσα στην κοινωνία (δέν είναι ασκητής στην έρημο). Και συνεχίζει: Αν τα καλά διδάγματα εντυπωθούν στην ψυχή όσο είναι ακόμη απαλή, κανείς δεν θα μπορέσει να τα εξαλείψει, όταν θα γίνει η ψυχή στερεή σαν τη σφραγίδα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το βουλοκέρι (ΕΠΕ 30, 640).
Κατηγορεί επίσης ο ιερός Πατήρ αυτούς που σκοπό των σπουδών έχουν την εύκολη απόκτηση των χρημάτων (ΕΠΕ 11, 396) και εκείνους που όλα τα επιχειρούν για να εξασφαλίσουν περιουσία στο παιδί, σπίτια και κτήματα, με ποιόν τρόπο όμως θα μπορούσε να καλλιεργηθεί μέσα του «ψυχή καλή και προαίρεσις ευσεβής» δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Αυτό που θεωρεί ο θεοφώτιστος Πατήρ ότι ανατρέπει όλη την οικουμένη είναι «ότι των οικείων αμελούμεν παίδων, και των μέν κτημάτων αυτών επιμελούμεθα, της δε ψυχής αυτών καταφρονούμεν, εσχάτης ανοίας πράγμα υπομένοντες». Αδιαφορούμε για τα παιδιά μας· και την μέν περιουσία τους την φροντίζουμε, την ψυχή τους όμως την περιφρονούμε, παθαίνοντας κάτι που είναι η χειρότερη ανοησία. Και καταλήγει ότι πρέπει να προσπαθούμε, όχι πως θα κάνουμε τα παιδιά πλούσια σε ασήμι και χρυσάφι και στα παρόμοια, αλλά πως θα τα κάνουμε απ’ όλους τους άλλους πλουσιότερα στην ευλάβεια, στην ευσέβεια και στην απόκτηση της αρετής· πως να μη χρειάζονται πολλά, πως να μην κυριεύονται από τα βιοτικά και τις επιθυμίες της νεότητας (ΕΠΕ 27, 476).
Πόσα παιδιά μορφώθηκαν, προόδευσαν κατά κόσμον, απέκτησαν θέσεις, αξιώματα και περιουσίες, αλλά ούτε τους γονείς που κουράσθηκαν γι’ αυτά τίμησαν και σεβάσθηκαν ούτε τον εαυτό τους ικανοποίησαν! Ανέβηκαν ψηλά, απέκτησαν πολλά, έγιναν μεγάλοι. Η ψυχή τους όμως έμεινε στεγνή από χαρά, ξένη πρός την αληθινή ειρήνη, χωρίς έστω ίχνη πραγματικής αγάπης. Συχνά δε χρησιμοποίησαν τα κατά κόσμον προσόντα τους για να επιβληθούν στους άλλους και να επικρατήσουν, κάποτε με αθέμιτα μέσα και άσπλαχνους τρόπους. Η γνώση στους ακαλλιέργητους πνευματικά ανθρώπους δεν είναι πάντοτε χρήσιμο εργαλείο. Μπορεί να γίνει μέσο καταστροφής.
Άς το προσέχουν αυτό οι γονείς. Άς φροντίζουν να αποκτούν τα παιδιά τους πρώτα τη γνώση του Θεού και να προχωρούν στη ζωή σύμφωνα με το θέλημά Του. Τότε ό,τι και να κάνουν θα είναι ευλογημένο και χρήσιμο· για τα ίδια πρώτα και για όλη την κοινωνία στη συνέχεια.
Πηγή: osotir.org
Είναι καλή η φροντίδα αυτή, αν όμως δεν απολυτοποιηθεί. Η μόρφωση των παιδιών, η κατάκτηση της γνώσεως δεν είναι το πρώτο που πρέπει να εξασφαλίσουμε στα παιδιά. Πολύ περισσότερο δεν είναι το μόνο. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που σπούδασε με ζηλευτή επίδοση πολλές επιστήμες και είχε θαυμαστό πλούτο γνώσεων, λέει ότι το σπουδαιότερο απ’ όλα για τον άνθρωπο είναι να ανήκει στο Θεό. Γράφει σ’ ένα από τα «Ηθικά έπη» του: «Αφού γκρεμίσεις τους τυράννους της θεϊκής εικόνας, να βιάζεσαι να παραδώσεις τον εαυτό σου στο Θεό. Κι αυτό πρέπει να το θεωρείς μοναδική παιδεία, πρώτο και μέγιστο καλό για τους ανθρώπους» (ΕΠΕ 9, 162).
Καί ο Μέγας Βασίλειος, που είχε σπουδάσει όλες τις επιστήμες της εποχής του και τις κατείχε καλύτερα απ’ όσο κατείχαν άλλοι μία μόνο από αυτές, στο λόγο του «Πρός τους νέους» λέει ότι, όπως η αξία ενός φυτού βρίσκεται κυρίως στο να παράγει ωραίο καρπό, του δίνουν όμως και τα φύλλα κάποια ομορφιά καθώς σείονται πάνω στα κλαδιά, έτσι και για την ψυχή πρώτιστο μέν είναι να έχει καρπό, την αλήθεια· δεν είναι όμως αταίριαστο να περιβάλλεται και με την κοσμική σοφία σαν με φύλλα, που προστατεύουν τον καρπό και προσδίδουν ομορφιά στο φυτό (ΕΠΕ 7, 322).
Τό πρώτιστο λοιπόν είναι να οδηγήσουμε τα παιδιά στο φώς της αλήθειας του Θεού, να γίνουν άνθρωποι του Θεού. Τότε η επιτυχής πορεία τους στη ζωή είναι εξασφαλισμένη. Διότι θα έχουν βοηθό και συμπαραστάτη τους τον Θεό. Αυτό πρέπει πρώτα να απασχολεί τους γονείς.
Δυστυχώς δεν συμβαίνει έτσι. Η φροντίδα, η μέριμνα, η αγωνία για την εγκόσμια επιτυχία κυριαρχεί στις ψυχές των γονέων, οι οποίοι πολλές φορές φορτίζουν με μεγάλες αγωνίες και άγχος τα παιδιά. Αγωνίες για τα καλύτερα σχολεία, τους καλύτερους δασκάλους, την εκμάθηση ξένων γλωσσών, την απόκτηση ποικίλων εμπειριών, τα πιό φημισμένα φροντιστήρια, την επιτυχία στην πανεπιστημιακή σχολή της προτιμήσεώς τους, τις μεταπτυχιακές σπουδές, όλα όσα μπορούν να εξασφαλίσουν την καλύτερη επαγγελματική σταδιοδρομία.
Γιά τη θρησκευτική παιδεία συνήθως δεν υπάρχει μέριμνα· η πνευματική θωράκιση του παιδιού παραμελείται· φροντίδα να ακούσει κάποια μαθήματα κατηχήσεως στην Ορθόδοξη αλήθεια δεν λαμβάνεται· να μυηθεί στο ύψος και το βάθος της θείας λατρείας, να αγαπήσει τον εκκλησιασμό, δεν τους ενδιαφέρει. Συχνά την ώρα της θείας Λειτουργίας τα παιδιά τρέχουν στα φροντιστήρια...
Ο ιερός Χρυσόστομος με τον πάντοτε επίκαιρο λόγο του καταδικάζει τη νοοτροπία των γονέων που καταβάλλουν ο καθένας κάθε φροντίδα για να διδαχθούν τα παιδιά τους τις τέχνες και τα γράμματα και να αποκτήσουν την ικανότητα των λόγων, για το πως όμως θα ασκηθεί η ψυχή κανείς δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον (βλ. ΕΠΕ 30, 638). Συμβουλεύει λοιπόν: «Θρέψον αθλητήν τώ Χριστώ και εν κόσμω όντα δίδαξον ευλαβή εκ πρώτης ηλικίας». Ανάθρεψε αθλητή για τον Χριστό και δίδαξέ τον να είναι ευλαβής από την πρώτη του ηλικία, ακόμη κι αν βρίσκεται μέσα στην κοινωνία (δέν είναι ασκητής στην έρημο). Και συνεχίζει: Αν τα καλά διδάγματα εντυπωθούν στην ψυχή όσο είναι ακόμη απαλή, κανείς δεν θα μπορέσει να τα εξαλείψει, όταν θα γίνει η ψυχή στερεή σαν τη σφραγίδα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το βουλοκέρι (ΕΠΕ 30, 640).
Κατηγορεί επίσης ο ιερός Πατήρ αυτούς που σκοπό των σπουδών έχουν την εύκολη απόκτηση των χρημάτων (ΕΠΕ 11, 396) και εκείνους που όλα τα επιχειρούν για να εξασφαλίσουν περιουσία στο παιδί, σπίτια και κτήματα, με ποιόν τρόπο όμως θα μπορούσε να καλλιεργηθεί μέσα του «ψυχή καλή και προαίρεσις ευσεβής» δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Αυτό που θεωρεί ο θεοφώτιστος Πατήρ ότι ανατρέπει όλη την οικουμένη είναι «ότι των οικείων αμελούμεν παίδων, και των μέν κτημάτων αυτών επιμελούμεθα, της δε ψυχής αυτών καταφρονούμεν, εσχάτης ανοίας πράγμα υπομένοντες». Αδιαφορούμε για τα παιδιά μας· και την μέν περιουσία τους την φροντίζουμε, την ψυχή τους όμως την περιφρονούμε, παθαίνοντας κάτι που είναι η χειρότερη ανοησία. Και καταλήγει ότι πρέπει να προσπαθούμε, όχι πως θα κάνουμε τα παιδιά πλούσια σε ασήμι και χρυσάφι και στα παρόμοια, αλλά πως θα τα κάνουμε απ’ όλους τους άλλους πλουσιότερα στην ευλάβεια, στην ευσέβεια και στην απόκτηση της αρετής· πως να μη χρειάζονται πολλά, πως να μην κυριεύονται από τα βιοτικά και τις επιθυμίες της νεότητας (ΕΠΕ 27, 476).
Πόσα παιδιά μορφώθηκαν, προόδευσαν κατά κόσμον, απέκτησαν θέσεις, αξιώματα και περιουσίες, αλλά ούτε τους γονείς που κουράσθηκαν γι’ αυτά τίμησαν και σεβάσθηκαν ούτε τον εαυτό τους ικανοποίησαν! Ανέβηκαν ψηλά, απέκτησαν πολλά, έγιναν μεγάλοι. Η ψυχή τους όμως έμεινε στεγνή από χαρά, ξένη πρός την αληθινή ειρήνη, χωρίς έστω ίχνη πραγματικής αγάπης. Συχνά δε χρησιμοποίησαν τα κατά κόσμον προσόντα τους για να επιβληθούν στους άλλους και να επικρατήσουν, κάποτε με αθέμιτα μέσα και άσπλαχνους τρόπους. Η γνώση στους ακαλλιέργητους πνευματικά ανθρώπους δεν είναι πάντοτε χρήσιμο εργαλείο. Μπορεί να γίνει μέσο καταστροφής.
Άς το προσέχουν αυτό οι γονείς. Άς φροντίζουν να αποκτούν τα παιδιά τους πρώτα τη γνώση του Θεού και να προχωρούν στη ζωή σύμφωνα με το θέλημά Του. Τότε ό,τι και να κάνουν θα είναι ευλογημένο και χρήσιμο· για τα ίδια πρώτα και για όλη την κοινωνία στη συνέχεια.
Πηγή: osotir.org
