Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Η Ιστορία του Ζακχαίου βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΘ 1-10. Είναι ο γνωστός αρχιτελώνης της Ιεριχούς, που ανέβηκε στη συκομουριά (επειδή δεν τον ευνοούσε το ύψος του) για να δει τον διερχόμενο Ιησού. Ο Κύριος θαύμασε την πίστη του, διέταξε να κατεβεί από το δένδρο και να μεταβούν μαζί στο σπίτι του, αφού συγχώρησε όλα τα αμαρτήματα που είχε διαπράξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λέγεται, ότι μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Ζακχαίος ακολούθησε τον Απόστολο Πέτρο, από τον όποιο και χειροτονήθηκε αργότερα Επίσκοπος Καισαρείας. Πηγή:saint.gr
( Αναγνώσεις: 28 )
Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!
Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Συνέχεια Άρθρου ▼
Μετάνοια: Το Άνοιγμα της Αγίας Πληγής και η Αγία Ευωδία της Ψυχής.
Κωφίδης Ευάγγελος «ουχί, λέγω υμίν, αλλ᾿ εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε.» (Λουκ. 13:3). Η μετάνοια δεν είναι απλώς μία ψυχολογική αλλαγή, ούτε ηθική αυτοβελτίωση. Είναι θάνατος και ανάσταση. Είναι η πληγή που γίνεται πύλη, η σκόνη που γίνεται φώς, η φωτιά που καίει χωρίς να καταναλώνει. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε: «Οίμοι, εμέ την αμαρτωλήν!», έτσι και κάθε ψυχή που θρηνεί μπροστά στο Θεό, ανακαλύπτει ότι η ταπείνωση είναι η μοναδική ανύψωση. Η Τραγωδία της Αμαρτίας και ο Χορός του Ελέους Ο άνθρωπος, όταν πέφτει στη λάσπη της αμαρτίας, νομίζει ότι έχει χάσει το πρόσωπο του Θεού. Μα ο Θεός δεν χάνεται ποτέ — εμείς χάνουμε την όρασή μας. Η αμαρτία είναι σαν δηλητήριο που σκοτώνει την αίσθηση της θείας παρουσίας. Αλλά όταν ο αμαρτωλός σπάσει το έγκοινον (κούφιο-κενό) της υπερηφανείας και φωνάξη, όπως ο Τελώνης: «Ιλάσθητί μοι!», τότε συμβαίνει το θαύμα: η πτώση μετατρέπεται σε βήμα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Η Εκκλησία δεν είναι νοσοκομείον διά υγιείς, αλλά διά ασθενείς». Και ο Χριστός δεν ήλθε για τους δικαίους, αλλά για τους «αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκ. 5:32). Η Μαρία η Αιγυπτία, που έζησε 47 χρόνια στην έρημο, μας δείχνει ότι η μετάνοια δεν είναι μία στιγμή, αλλά μία ζωή. Όταν της έλεγε ο διάβολος: «Γύρισε να δής λίγο την Αλεξάνδρεια!», εκείνη έκλαιγε αντί να κοιτάξει. Αυτή είναι η μετάνοια: να προτιμάς τα δάκρυα της εξομολογήσης αντί τη γλυκύτητα της παλιάς αμαρτίας. Τό Μυστήριον των Δακρύων Στήν Αγία Γραφή, ο Θεός λέει: «θρηνείτε οι λειτουργούντες θυσιαστηρίω» (Ιωήλ 1:13). Τι θυσιαστήριο; Η καρδία του μετανοούντος. Τα δάκρυα της συντριβής είναι το «αίμα» της ψυχής που καθαρίζει. Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε: «Όταν κλαίς για τις αμαρτίες σου, οι Άγγελοι γράφουν με χρυσά γράμματα αυτά τα δάκρυα». Η Μαρία η Αιγυπτία, που έκλαιγε στην έρημο, μύριζε ευωδία, ενώ η Αλεξάνδρεια που εγκατέλειψε, σάπιζε. Η Παραδοξολογία του Θεού: Από την Κοπριά, Ανθίζει Λουλούδι Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε: «Οι αμαρτίες, αν γίνουν υλικό ταπείνωσης, είναι σαν κοπριά — κάνουν την ψυχή γόνιμη». Ο μεγαλύτερος αμαρτωλός μπορεί να γίνη ο μεγαλύτερος άγιος, αν κρατήση δύο πράγματα:1. Την ασύγκριτη συντριβή («Δέν αξίζω ούτε να με κοιτάξης, Κύριε»).2. Την ασύγκριτη ελπίδα («Μόνο σύ δύνασαι να με σώσης»). Όπως ο Ληστής του Σταυρού, που σε μία στιγμή έκλεψε τον Παράδεισο, έτσι και η ψυχή που κλαίει: «Μή με αποστρέφεσαι!», ακούει τη φωνή του Κυρίου: «σήμερον μετ᾿ εμού έση εν τώ παραδείσω» (Λουκ. 23:43). Τό Τέλος: Η Ευωδία της Αναγεννήσεως Η μετάνοια δεν τελειώνει με τη συγγνώμη, αλλά με την θεοποίηση. Η Μαρία η Αιγυπτία, που ήταν «ακάθαρτο σκεύος», εγινε «χρυσός δίσκος» της Χάριτος. Όταν ο Αββάς Ζωσιμάς την είδε να προσεύχεται ένα πήχυ πάνω από τη γή, είδε την εκπλήρωση τού: «Όσοι, όμως, περιμένουν τον Κύριο θα βρούν νέες δυνάμεις, θα σηκωθούν ψηλά σαν αετοί, θα τρέξουν χωρίς να κουραστούν, θα περπατούν χωρίς να εξαντληθούν ολοκληρωτικά, χωρίς να καταρρέουν από την κόπωση.» (Ησ. 40:31 : οι δε υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουιν ως αετοί, δραμούνται και ου κοπιάσουσι, βαδιούνται και ου πεινάσουσιν ). Μετάνοια δεν σημαίνει να θυμάσαι πόσο κακός είσαι, αλλά να θυμάσαι πόσο αγαπά ο Θεός. Όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που μετά τα δάκρυά της, μύριζε θυμίαμα, έτσι και η ψυχή που μετανοεί, γίνεται «Χριστού ευωδία» (Β’ Κορ. 2:15) . «Δόξα σοι, Κύριε, που δίδεις εις τους αμαρτωλούς να γίνουν αγία θυσία!» Αμήν. https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/03/μετάνοια-τό-άνοιγμα-τής-αγίας-πληγ/#more-11297
Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.
«Τίς γάρ έγνω νούν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ. ια’ 34)
Ποιός γνώρισε την σκέψη και τις βουλές του Κυρίου; Ή ποιός έγινε σύμβουλός Του; Είναι κάποιες φορές στη ζωή μας που τα λόγια σταματούν και αρχίζει να μιλά η καρδιά…
Η ιστορία κάθε ανθρώπου, κάθε έθνους, έχει διάφορες φάσεις, ευχάριστες, ωραίες, αλλά και δυσάρεστες, άσχημες, τρομερές.
Αναπολώντας
τες, ενδεχομένως να θέλαμε κάποιες να μην υπήρχαν, κι αν μπορούσαμε θα
τίς τροποποιούσαμε. Όμως δεν είναι στο χέρι μας.
Μέσα
στην ορθόδοξη πίστη μας, ζούμε ως πραγματικότητα πως όλα τα γεγονότα
τής ζωής μας, ακόμα και τα πιό απρόσμενα και δυσάρεστα, συμβάλλουν στην
πνευματική μας ωριμότητα και τελείωση.
Όλα συμβαίνουν για να μας οδηγήσουν στον Θεό.
Δέν
μπορούμε να εξηγήσουμε με τη δική μας, στενή λογική και μικρή ορατότητα
τα δεινά και τα φοβερά αυτής της ζωής (θανάτους νέων ανθρώπων, φυσικές
καταστροφές), διότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το σχέδιο του Θεού για τή
σωτηρία του κάθε παιδιού Του, για το οποίο σταυρώθηκε και με τη θυσία
Του, του εξασφάλισε τη σωτηρία.
Λέχθηκε πως η ζωή μας μοιάζει με κέντημα που οι ανακατεμένες κλωστές του από κάτω ετοιμάζουν το ωραίο σχέδιο από πάνω.
Τώρα,
δηλαδή στην παρούσα ζωή, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα διάφορα
συμβαίνοντα, που μοιάζουν πιό πολύ με «ανακατεμένες κλωστές», χωρίς
λογική και εξήγηση.
Στο τέλος, όμως, θα φανεί πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο» πως όλα έχουν
έναν και μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία μας και την εξασφάλιση της αιώνιας
ζωής.
Αλήθεια, δεν είμαστε πεταμένοι σ’ ένα αχανές σύμπαν, μόνοι κι αβοήθητοι.
Έχουμε
έναν Θεό – Πατέρα, που νοιάζεται για μάς, που μας αγαπά και μας
φροντίζει, όχι κατευθύνοντας τη ζωή μας, αλλά συμπορευόμενος μαζί μας.
Η
εμπειρία αυτή γίνεται προσωπική μέσα στην Εκκλησία μας, στο σημείο που
βιώσαμε την παρουσία Του, που νιώσαμε την αγάπη Του, που είδαμε την
αθόρυβη επέμβασή Του.
Τί να πείς για τη σιωπή Του στην κραυγή του ανθρώπου;
Πώς να εξηγήσεις τις σκανδαλώδεις ευεργεσίες Του σε κάποιους και τη φαινομενική αδιαφορία Του σε άλλους; «Τίς έγνω νούν Κυρίου;». Ποιός μπορεί να γίνει σύμβουλος ή δικηγόρος Του;
Έτσι,
κοιτάζοντας το πρίν της ζωής μας (μεγάλο ή μικρό) ή και το τώρα, με
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να βεβαιώσουμε τις στιγμές της
ζωντανής παρουσίας Του, όπως και τις σκληρές στιγμές της σιωπής Του.
Μπορούμε να διακρίνουμε την ομορφιά της επίσκεψης της Χάριτος του Θεού, όπως και τη δυσκολία της απουσίας της.
Όλα
αυτά μπορεί και να μας επηρεάσουν θετικά, να μας βοηθήσουν να αρχίσουμε
μία νέα ζωή παραδομένοι στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, μέ
αγώνα να αλλάζουμε ζωή.
Αυτό,
δηλαδή, που η Εκκλησία ονομάζει μετάνοια, δυναμική πορεία πρός τα
εμπρός, πρός την αιώνια μέρα, που όλα ανακαινίζονται κι ομορφαίνουν,
μέσα στο φώς του Χριστού.
Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη...
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου (αλλά και ποια υστερεί;) είναι εκείνη του ανωνύμου πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, στην οποία αναφέρεται η υμνογραφία της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών, παράλληλα με την τιμωμένη οσία Μαρία την Αιγυπτία. Είναι από εκείνες τις διδασκαλίες όπου ο Κύριος με λιτό αλλά ξεκάθαρο τρόπο μίλησε για την βεβαιότητα της μέλλουσας αιώνιας ζωής και την εκεί κατάσταση δυο κατηγοριών ανθρώπων που μας είναι λίγο-πολύ γνωστές. Δεν εστιάζει σε διαφορές δογματικές, κανονικές, ηθικές και άλλες, αλλά στη διαγωγή του καθενός από τα δύο πρόσωπα και στον τρόπο της ζωής του: χλιδή και εγκόσμια ευφροσύνη και αδιαφορία για τους άλλους ο ένας, φτώχεια, στέρηση και κακοπάθεια ο άλλος. Ποια είναι όμως η κατοπινή εξέλιξη του καθενός; Η παραβολή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, και βέβαια τονίζει ξεκάθαρα ότι η πρόληψη της κατάστασης είναι δυνατή στην παρούσα ζωή, εφόσον θέλουμε να συμμορφωθούμε με τον νόμο του Θεού.
Ας κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά με το ιδιόμελο απόστιχο του τελευταίου κατανυκτικού Εσπερινού: Θαυμαστή του Σωτήρος η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη· των μελλόντων γάρ την γνώσιν ως παρόντων κεκτημένος, του Λαζάρου και του πλουσίου τον βίον εστηλίτευσε· των εκατέρων ούν το τέλος ενοπτριζόμενοι, του μέν φύγωμεν το απηνές και μισάνθρωπον, του δε ζηλώσωμεν το καρτερές και μακρόθυμον, πρός το σύν αυτώ του Αβραάμ κόλποις ενθαλπόμενοι βοάν· Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι. Και σε νεοελληνική απόδοση: Θαυμαστή είναι η φιλάνθρωπη γνώμη του Σωτήρος για μας. Διότι, έχοντας την γνώση των μελλόντων σαν να είναι παρόντα, ζωγράφισε τον βίο του πλουσίου και του Λαζάρου. Βλέποντας λοιπόν το τέλος του καθενός, ας αποφύγουμε του ενός τη σκληρότητα και μισανθρωπία, και ας ζηλέψουμε του άλλου την καρτερία και μακροθυμία, ώστε μαζί μ’ αυτόν να αναφωνούμε μέσα από τη θαλπωρή των κόλπων του Αβραάμ: Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι.antonispapagiannis
Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται. Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
Συνέχεια Άρθρου ▼Σύρετε πατώντας ▼
Σουπιές με σπανάκι ..μοναδικός γευστικός συνδυασμός !!!
Σουπιές με σπανάκι !!!
Υλικά 1 κιλό σουπιες 1 κιλό σπανάκι 5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια 1 κρεμμύδι ξερό Άνηθο Λάδι αλάτι πιπέρι Λεμόνι 1 κρασοπότηρο λευκό κρασί Εκτέλεση Σε μια κατσαρόλα βάζω λάδι και σωταρω τις σουπιες μαζί με το ξερο κρεμμύδι σβήνω με το κρασί αφήνω να εξατμιστεί και μετά προσθέτω ζεστό νερό και σιγοβράζω μέχρι να μαλακώσουν. Αφήνω στην άκρη.Σε μια πλατιά κατσαρόλα τριγαρίζω με λίγο λάδι τα φρέσκα κρεμμυδάκια μαζί με το σπανάκι να μειωθούν στον όγκο μετά τα προσθέτω στην κατσαρόλα με τις σουπιες. Ρίχνω και τον άνηθο αλάτι πιπέρι και αν χρειαστεί λίγο ζεστό νεράκι και σιγοβράζω μέχρι να μείνουν με το λάδι τους. Προς το τέλος προσθέτω και τον χυμό από 1 λεμόνι.
Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Αλεξάνδρα ΚυριάκηΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ
Ακούστε εδώ παράφρονες, μηδενιστές και ψευτοπροοδευμένοι!
Κάπου διαβάσαμε το παρακάτω χωρίο από τον ένδοξο ηρωικό αγώνα του '21:
«Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως, πρωί πρωί και από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους ανεβασμένους επάνω εις τον Παρθενώνα και εργαζόμενους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, οπού έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα. Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσερα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολη και να ερωτήσουν του Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμία βλάβη. Επέταξαν με μιας οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκριση ότι οι Τούρκοι μην έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκεται τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες δια να δίδη δύναμη και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.
Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνες και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρο τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο για την υπεράσπισή τους. Ούτω και εγένετο. Έστρεξαν οι Τούρκοι, και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους -δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν- τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ίδουν πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο. Αξιοθαύμαστο παράδειγμα αρετής, γενναιότητος και ζήλου προς την πατρίδα!».
Έτσι έκαμε το Αγαρηνό σκυλί. Το μόνο που αντίκριζε ήταν πέτρα άσπρη και παλιά, άτακτα βαλμένη. Που να ημπορούσανε να ιδούν με τ’ όμματα τ΄Ανδρούτσου!;
Έτσι βλέπει και σήμερα το μάτι τ’ άθεου και του νεοταξίτη! Την ένδοξη ιστορία μας κι αγάπη για την πατρίδα! Την μόνη και αληθινή, Ορθόδοξη θρησκεία. Πέτρες είναι και αυτές παλιές χωρίς καμμιά ουσία… Με το μυαλό τους όλα θέλουν να τα εξηγούν, ανούσια τα θεωρούν, χωρίς καμιά αξία! Με τον Θεό τα βάζουνε, γεμάτοι αλαζονεία! Τα αγιασμένα χώματα που καπηλεύονται, ντροπή νιώθουν μεγίστη, που τόσοι αλιβάνιστοι τα έχουν κατακλίσει! Τα βλέπουν όλα αυτά, τα μάτια των ηρώων, τα βλέπουν και οι Μάρτυρες που την ζωή τους δώσαν, τα βλέπει και η Μάνα μας η Παναγιά και κάθετε και κλαίει! Παιδιά της είναι και αυτά που χάσανε τον δρόμο!
Μην κλαίς μανούλα μου γλυκιά! Μην κλαίς και βαλαντώνεις! Αυτοί τον δρόμο τους τον διάλεξαν, άλλους αφέντες βρήκαν! Ακόμη και την άμοιρη, και χιλιοσκοτιμένη, την ίδια την ψυχούλα τους, δεν θέλουν να αντικρίσουν! Έχουν βαλθεί, τα όσια και ιερά, με μένος να μαγαρίσουν, την πολυαγαπημένη την πατρίδα μας στον μαμμωνά να τη χαρίσουν! Τώρα τ’ άβαλαν και με παιδιά, και τις ψυχές τους θέλουν! Θέλουνε να τα διαπομπεύσουνε, να γίνουνε θηρία, μάνα να μην γνωρίζουνε, μήτε και τον πατέρα! Την οικογένεια να χαθεί, το σέβας και η αιδώ τους!
Μα τούτην την παραφροσύνη τους την βλέπει και ο Πατέρας! Ο Πλάστης και Δημιουργός, ο γλυκύτατος Θεός μας. Την βλέπει και μακροθυμεί, αναμένει την επιστροφή τους. Κι αν τούτο δεν συμβεί, σε τούτη την ζωή τους, αλίμονο στην ώρα και την στιγμή, που μάνα τους γεννούσε!
Ακούστε εδώ παράφρονες, μηδενιστές και ψευτοπροοδευμένοι! Μήτε με την φοβέρα σκιαζόμαστε, μήτε και με τους νόμους, αφού αυτοί εχθρεύονται το Θείο Θέλημά Του! Αυτός που τώρα εργάζεστε, αυτός θα είν' η καταστροφή σας! Κανείς ποτέ δεν χάρηκε καθώς θεομαχούσε! Την χώρα τούτη που διασύρετε, ο Θεός όλη την έβαλε, μέσα στην καρδιά του! Κι όσο κι αν παλεύετε, κακό του κεφαλιού σας! Θα ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή, που τούτο θα το δείτε! Θα δείτε την Ελλάδα μας, ολόλαμπρη να ξεπροβάλει! Στην οικουμένη να δίνει φώς, σαν φάρος της Ορθοδοξίας! Το λένε όλες οι Γραφές, το λέει και η καρδιά μας! Η καρδιά μας η Ρωμαίικη, που νιώθουμε στο στήθος μας να καίει, εκεί που ο Κύριος κατοικεί, και τ’ Άγιο Πνεύμα πνέει!
Με αυτά τα λόγια τα φτωχά, ελπίζουμε τα μάτια σας να ανοίξουνε, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης να ιδούνε! Το σκοτεινό το βλέμμα σας να γίνει πάλι καθαρό, Ρωμαίικο, με σύνεση και θείο φόβο! Είθε ο Πανάγαθος Θεός μετάνοια να μας χαρίζει!
Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε. Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!
