Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Τί κάνει ή Εκκλησία; Το έρώτημα το έχουμε ακούσει πολλές φορές, ίσως μάλιστα κάποιες άπό αύτές να το έχουμε διατυπώσει και έμείς οί ίδιοι... Τι κάνει ή 'Εκκλησία; Τόσα προβλήματα... τόσες πλάνες... τόσες εις βάρος της πίστεως ένέργειες σκοτεινών κέντρων... που είναι ή Εκκλησία;
Τό έρώτημα, όπως τίθεται, ύπονοεί ότι Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι και οί ιερείς, και έπομένως κατ’ ούσίαν πρός αύτούς άπευθύνεται. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι σ’ αύτή την άντίληψη κρύβεται κάποιο λάθος καίριο και ούσιαστικό και άκρως έπικίνδυνο για την ίδια τη ζωή της Εκκλησίας. Λάθος που άποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την Εκκλησία άπό όποιαδήποτε έπιβουλή έκδηλώνεται έναντίον της. Άς προσπαθήσουμε να το έξηγήσουμε αύτό.
Τό πρώτο, βασικό και καίριο σημείο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ή ’Εκκλησία είναι ό ’ίδιος ό Χριστός, όχι μόνο οί έπίσκοποι και οί ιερείς. Ή ’Εκκλησία είναι ό Χριστός ένωμένος μαζί μας, μαζί με όλους τους πιστούς. Οί έπίσκοποι και οί ιερείς δεν είναι τοποτηρητές ούτε άντικαταστάτες του Χριστού, όπως θεωρείται ό πάπας στον Παπισμό. Ό Θεός δεν έχει ούτε χρειάζεται άντιπροσώπους και τοποτηρητές.
Οί ιερείς στην ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία είναι διάκονοι και ύπηρέτες του λαού του Θεού,τών πιστών. Το άξίωμά τους είναι μέγιστο άλλά δεν είναι έξουσιαστικό είναι ύπηρετικό. Προσφέρουν στους πιστούς τη θεία Χάρη, αύτή όμως δεν είναι δική τους. Είναι ή χάρη του Χριστού, και έκεΐνοι είναι άπλώς οί οικονόμοι, οί διαχειριστές της χάριτος. Το λέει πολύ ξεκάθαρα ό άπόστολος Παύλος: «Ούτως ήμάς λογιζέσθω άνθρωπος, ώς ύπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού» (Α’ Κορ. δ’ 1)· κάθε άνθρωπος ας κατανοεί ότι ύπηρέτες του Χριστού για χάρη του λαού του είμαστε έμεΐς οί Απόστολοι ύπηρέτες και οικονόμοι των μυστηρίων του Θεού.
Αύτός μάλιστα είναι και ό λόγος για τον όποιο οί ιερείς δεν είναι ξεχωρισμένοι άπό το ύπόλοιπο σώμα των πιστών, ούτε είναι περισσότερο μέλη του σώματος της ’Εκκλησίας άπό τους άλλους πιστούς. Είναι και αύτοί μέλη του ίδιου σώματος της ’Εκκλησίας, άποτελούν μαζί με τους λαϊκούς τον λαό του Θεού και έχουν την ίδια ανάγκη σωτηρίας που έχει ό οποιοσδήποτε άλλος πιστός. Άρα και οί κληρικοί και οί λαϊκοί είμαστε έξίσου ύπεύθυνοι για τα μεγάλα ζητήματα της πίστεως και τα προβλήματα της ’Εκκλησίας.
Θεωρώντας άτι ’Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι και οί ιερείς διαστρέφουμε πλήρως την άλήθεια της ’Εκκλησίας. Γιατί; Διότι ή άντίληψη αύτή μεταβάλλει την ’ίδια τη φύση της ’Εκκλησίας, άλλάζει τον χαρακτήρα της, τη δομή της, τα πολίτευμά της. Την μετατρέπει σε σύστημα άνθρώπινο, έγκόσμιο, άντιευαγγελικό. Γι’ αύτό και ή φράση «τί κάνει ή Εκκλησία;» (μέ την έννοια του τι κάνουν οί έπίσκοποι και οί ιερείς) είναι άπολύτως άπαράδεκτη στα χείλη ένός ’Ορθόδοξου Χριστιανού.
Άρα;... Άρα το έρώτημα όπως το διατυπώσαμε στήνάρχή, δεν έχει θέση.Ή μάλλον έχει θέση άλλά διαφορετική άπό αύτή στην όποια συνήθως το τοποθετούμε. Στη σωστή θέση του το έρώτημα «τί κάνει ή ’Εκκλησία;» σημαίνει: Τι κάνουμε έμεΐς; Τι κάνω έγώ για το συγκεκριμένο ζήτημα;
Μέ τον τρόπο αύτό, το έρώτημα γίνεται έλεγκτικό για μας τους ίδιους. Είναι ένα αύστηρό και άτεγκτο αύτοκατηγορητήριο, μιά αύτοκαταδίκη για τον καθένα άπό μάς. Διότι είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι μέσα στην ’Εκκλησία. Όποιαδήποτε τυχόν άλλη άντίληψη περί μονομερούς εύθύνης των κληρικών δεν είναι άπλώς λάθος, είναι αίρεση, διότι, όπως είπαμε, μεταβάλλει την ούσία της ’Εκκλησίας.
Άναμφιβόλως, λόγω της θέσεώς τους οί κληρικοί έχουν αύξημένη εύθύνη. Όμως και οί λαϊκοί έχουν εύθύνη. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες.
Είναι καιρός, είναι ή τελευταία ώρα, είναι ή πιό κρίσιμη στιγμή να το συνειδητοποιήσουμε αύτό, διότι τρομερά γεγονότα έπέρχονται ραγδαία και ό κόσμος μας όλος βυθίζεται στο πιό πυκνό σκοτάδι της ιστορίας του. Μπροστά σε μιά τέτοια έφιαλτική προοπτική οφείλουμε όλοι μαζί, κληρικοί και λαϊκοί, να προχωρούμε άγκαλιασμένοι σε μιά άρρηκτη ένότητα, για να σταθούμε άκλόνητοι και άσυμβίβαστοι στους μεγάλους πειρασμούς, που ήδη μας έχουν άσφυκτικά περικυκλώσει.
Τότε και μόνον έτσι θα αισθανθούμε τη δύναμη του Χριστού να μας ένισχύει, και θα άξιωθούμε να δούμε πάνω στα πράγματα τη συντριβή των σατανικών έπιβουλών και έναν νέο ολόλαμπρο θρίαμβο της Εκκλησίας μας.
Πηγή: agiameteora.net (proskynitis.blogspot.gr) (Φωτογ.: orthodoxphotos.tumblr.com)
