Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Συνεχίζοντας τήν μελέτη τῆς προσέλευσής μας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, στό παρόν τεῦχος θά ἀσχοληθοῦμε μέ κάποια πολύ σημαντικά, πρακτικά θέματα, πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν στιγμή πού θά μεταλάβουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Ὅλα ὅσα θά ποῦμε πιό κάτω, θά πρέπει νά γίνονται μέ πολλή ἠρεμία, χωρίς καμιά βιασύνη καί μέ πολλή εὐλάβεια.
Προσερχόμαστε στό ἅγιο Ποτήριο μέ ἁπλότητα, φυσικότητα καί καθόλου ἐπιτήδευση. Ἡ εὐλάβεια εἶναι κάτι τό ἐσωτερικό. Πολλοί, θέλοντας νά δείξουν στούς ἄλλους τήν «εὐλάβειά τους», κάνουν κάποια ὑποκριτικά σχήματα, ὅπως ὁ Φαρισαῖος τῆς παραβολῆς, καί κουράζουν ἀφάνταστα τόν ἱερέα. Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ὁ ἱερέας τήν ὥρα ἐκείνη, ἐκτός ἀπό τά δυνατά συναισθήματα πού τόν διακατέχουν γιά τήν ἱερότητα τῆς στιγμῆς, ἔχει καί τήν μεγάλη ἀγωνία νά μήν πέσει Θεία Κοινωνία κάτω. Κι ἐπειδή εἶναι πολύ εὔκολο νά συμβεῖ ζημία, λόγω τῆς ἀπροσεξίας καί τῆς βιασύνης τῶν πολλῶν, ἄς προσέξουμε ἰδιαιτέρως τά παρακάτω:
Μόλις ἔρθει ἡ σειρά μας νά κοινωνήσουμε, κάνουμε εὐλαβικά τόν σταυρό μας, πιάνουμε τό μάκτρο (μαντήλι) καί τό βάζουμε καλά κάτω ἀπό τό πηγούνι μας (ὄχι μπροστά στά χείλη μας). Δέν φιλᾶμε, τήν ὥρα ἐκείνη, οὔτε τό χέρι τοῦ ἱερέα οὔτε τό ἅγιο Ποτήριο οὔτε κάνουμε μετάνοιες καί πολλούς σταυρούς. Ἄν θέλουμε νά κάνουμε μία μετάνοια, τήν κάνουμε λίγο πρίν ἔρθει ἡ σειρά μας καί ὄχι τήν ὥρα ἐκείνη. Τό μάκτρο τό πιάνουμε καί μέ τά δύο χέρια μας, τό ἀνοίγουμε καλά καί δέν τό κρατᾶμε διπλωμένο ἤ σουρωμένο. Ἔτσι, ἄν παρ’ ἐλπίδα πέσει Θεία Κοινωνία στήν μεταφορά της ἀπό τό ἅγιο Ποτήριο μέχρι τό στόμα μας, δέν θά πέσει κάτω στό δάπεδο, ἀλλά πάνω σ’ αὐτό καί θά τήν πάρει ὁ ἱερέας.
Λέμε εὐκρινῶς καί δυνατά τό ὄνομά μας, ἄσχετα ἄν μᾶς ξέρει ἤ ὄχι ὁ ἱερέας. Πολλοί νομίζουν ὅτι δέν χρειάζεται νά τό ποῦν, ἐπειδή τούς ξέρει ὁ ἱερέας. Δέν γνωρίζουν ὅμως ὅτι ὁ ἱερέας τήν ὥρα ἐκείνη ζεῖ συγκλονιστικές στιγμές καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχει καί αὐτή τήν ἔγνοια, νά θυμηθεῖ τό ὄνομά μας. Τό ὅτι λέμε τό ὄνομά μας ἔχει τήν σημασία του, διότι ὁ ἱερέας, ὅταν θά μᾶς κοινωνήσει, θά πρέπει νά τό ἐπαναλάβει. Ἐπίσης, σέ περίπτωση πού θά προσέλθει ἀπό ἄγνοια κάποιος μή ὀρθόδοξος, ὁ ἱερέας, ἀκούγοντας τό ξένο ὄνομα, θά καταλάβει ὅτι δέν εἶναι βαπτισμένος καί δέν θά τόν κοινωνήσει. Προσέχουμε πολύ, γιά νά μή γίνει ζημία, νά ποῦμε τό ὄνομά μας ἀπό τήν ἀρχή καί ὄχι λίγο πρίν βάλει ὁ ἱερέας τήν λαβίδα στό στόμα μας.
Ἡ στάση τοῦ σώματός μας, τήν ὥρα πού κοινωνοῦμε, εἶναι ἡ ἑξῆς: Λυγίζουμε λίγο τά γόνατά μας, σηκώνουμε ψηλά τό κεφάλι μας καί ἀνοίγουμε πολύ καλά τό στόμα μας. Μέ τήν στάση αὐτή πρέπει νά καταφέρουμε τά κάτωθι. Πρῶτον, λυγίζοντας τά γόνατα, τό στόμα μας πρέπει νά ἔρθει, σέ ὕψος, πιό χαμηλά ἀπό τό ἅγιο Ποτήριο. Δεύτερον, σηκώνοντας ψηλά τό κεφάλι μας, διευκολύνουμε τόν ἱερέα νά ἔχει καλή ὀπτική ἐπαφή καί πολύ εὔκολη πρόσβαση μέ τήν λαβίδα στό στόμα μας. Καί τρίτον, ἀνοίγοντας καλά τό στόμα μας, βοηθοῦμε τόν ἱερέα νά μεταφέρει ἄνετα τήν Θεία Κοινωνία μέσα σ’ αὐτό, χωρίς κίνδυνο ζημίας. Γιά νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἀνοίξαμε καλά τό στόμα μας, πρέπει νά προσέξουμε νά τό ἀνοίξουμε παραπάνω ἀπό ὅσο νομίζουμε! Πολλοί εἴτε πιστεύουν ὅτι τό ἄνοιξαν ἐπαρκῶς εἴτε ντρέπονται νά τό ἀνοίξουν καλά, δημιουργοῦν μεγάλο πρόβλημα στόν ἱερέα.
Ἄλλοι πάλι, ἐνῶ ἦρθε ἡ ὥρα τους νά κοινωνήσουν, κρατοῦν τό στόμα τους κλειστό ἤ μισάνοιχτο καί περιμένουν πότε θά πλησιάσει ἡ λαβίδα καί τότε τό ἀνοίγουν. Αὐτό εἶναι μεγάλο λάθος. Ἀνοίγουμε πολύ καλά τό στόμα μας ἀμέσως μόλις πάρουμε θέση· καί περιμένουμε ὑπομονετικά. Ὁ ἱερέας, βγάζοντας ἀπό τό ἅγιο Ποτήριο τήν λαβίδα μέ τήν Θεία Κοινωνία, πρέπει νά ἔχει μπροστά του τό στόμα τοῦ πιστοῦ τελείως ἀνοιχτό, ὥστε νά μπορέσει νά ὑπολογίσει τήν κίνηση πού θά κάνει τό χέρι του, γιά νά κοινωνήσει ἀσφαλῶς ὁ πιστός, χωρίς νά γίνει ζημία.
Μόλις ὁ ἱερέας βάλει τήν λαβίδα στό στόμα μας, τό κλείνουμε ἤρεμα καί ἑρμητικά, ὥστε νά «σκουπίσουμε» μέ τά χείλη μας ὅλο τό περιεχόμενο τῆς λαβίδας. Πολλοί, δυστυχῶς, σιχαίνονται νά τό κάνουν αὐτό καί δέν κλείνουν τό στόμα τους ἤ κλείνουν μόνο τά δόντια τους, δημιουργώντας καί πάλι μεγάλο κίνδυνο ζημίας. Ἄλλο πρόβλημα στό σημεῖο αὐτό εἶναι οἱ γυναῖκες πού προσέρχονται μέ βαμμένα τά χείλη τους. Μόλις κλείσουν τό στόμα τους, τό χρῶμα ἀπό τά χείλη μεταφέρεται στήν λαβίδα καί αὐτό εἶναι κάτι πάρα πολύ ἀσεβές. Γιά τόν λόγο αὐτό, ποτέ δέν πρέπει νά κοινωνοῦν οἱ γυναῖκες μέ βαμμένα χείλη.
Πηγή: Ἀπό τό Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν περιοδικόν «Ἁγία Λυδία», ἔτος 43ον, τεῦχος 511, Ὀκτώβριος 2015
